.<>1
s
VIJFDE 'JAARGANG.
No. 20.
1866.
B01SW ARDSCHE COURANT
V,
'lil
17 Mei.
o n <1 e r <1 a iz
BUITENLANDSCH 0VERZ1GT.
De Uitgave dezer Courant, die eiken Don
derdag het licht zietgeschiedt door
B. C U P E R (J S Az. te JBolsward, wien men
alles dit Blad betreffende, uiterlijk tot IKoens-
dag-morgen 12 ure, franco gelieve toe te
zenden. Alle briefporten komen op rekening
der inzenders.
van den bijna
De Abonuements-prijs is 0,80 per clrte
maanden; franco per post f 0,95.
De prijs der Advertentien is van 16
regels 40 Cts.behalve 35 Cts. voor het A d-
vertentiezegel; elke regel meer kost
10 Cts. Groote letters worden naar plaats
ruimte berekend.
Pruisen, Oostenrijk, Italië, zij hebben er den slag van,
Europa in onrust te houden. Alles in orde en gereed om
den eersten slag te slaan of den eersten slag af te weren
verzekert ieder hunner, dat hij den eersten slag niet zal
toebrengenmaar alleen zooveel oorlogstoebereidselen en
oorlogskosten maakt, omdat hij zich stellig verbeeldt, dat
de ander op den loer ligt. Ook de leden van den Duit-
schen bond, een besluiteloos slag van menschen, hebben
begrepen, een loodje in de schaal te moeten leggen. Over ’t
geheel zijn zij geen vrienden van von Bismarck, en zal
deze er vooreerst nog niet in slagen, den bond naar zijn
leest te fatsoeneerenwaren de bondsleden, toen Bismarck
indertijd aan Denemarken gevoelige slagen toebragt, het
wat beter eens geweestzeer zeker zou de verdeeldheid
thans niet zoo groot zijn.
In Pruisen en Oostenrijk is het volk niet voor den
oorlog. In Pruisen heeft het alles aangewend, om er de
regering van terug te houdenin Oostenrijk denkt men
met afkeer aan den tegenwoordigen toestand, waarvan men
zich niet anders dan rampen en nadeelen durft voorspellen.
Alleen de Italianen roepen: »leve de oorlog!” Italië brengt
dan ook eene magt op de beendat de regering schier
ónmogelijk kan terugtreden. Deed zij hethet land zou
verloren zijn; het volk zou zijn strijdlust tegen de regering
keeren en aan haar wijten dat het Venetiaansch gebied
nog langer in ’t bezit blijft van Oostenrijk.
Onder de berigten omtrent de leiding
zeker te verwachten krijg behoort ook, dat de koningen
van Pruisen en Italië zich aan het hoofd hunner legers
zullen stellen. Reeds wordt als hoofdkwartier van Victor
Emanuel genoemd het slot San Micheli, in de nabijheid
van Bologna.
Omtrent den aanslag op het leven van von Bismarck
vernemen wij nog het volgende:
Berlijn 7 Mei. De graaf von Bismarck, kort na 5 ure
van den koning, met wien hij gearbeid hadte voet door
de Linden alleen terug keerende, werd nabij de Schadow-
straat door een onbekend persoon aangerand. De sluip
moordenaar vuurde tweemaal uit een revolver met zes
loopen op von Bismarck, die met den rug naar hem ge
keerd was, maar zonder hem te treilen. De minister greep
den moordenaar, die gedurende de worsteling nog driemaal
schoot. Von Bismarck bleef ongedeerd, waarschijnlijk
omdat de loop der pistool te digt op het ligchaam gedron
gen was. Alleen de kleedingstukken zijn doorboord, de
graaf bekwam eenige kneuzingen. De dader is de 22jarige
stiefzoon van den republikeinschen uitgewekene Karl Blind.
Hij is opzettelijk uit Hohenheimin Wurtemberg geko
men, om von Bismarck te vermoorden.”
Een telegram van 8 Mei meldt dat Blind des avonds
ongeveer 9 ure met een zakmes zich verscheidene steken
heeft toegebragt in het hoofd, en wel in dat gedeelte,
’t welk van haren is ontbloot. De geneesheeren verklaar
den, dat hij geen der voornaamste bloedvaten had getroffen.
Onverwijld heeft men hem een dwangbuis aangetrokken
maar niettegenstaande de toegebragte hulp is hij in den
ochtend omstreeks 5 ure overleden.
De Berlijners verlangden von Bismarck te bezien. Maar
eerst bragt de koning hem zijn kompliment en toen deze
vertrokken wasvertoonde von Bismarck zich voor ’t ven
ster. Hij schijnt geen Hoffmansdruppels noodig gehad te
hebben.
Omstreeks 2000 menschen verzamelden zich des avonds
voor het hótel des ministers, die, op het balcon tredende,
het volk dus aansprak
«Mijne Heeren en landgenootenik dank u hartelijk
voor de eer die gij mij bewijst, nu het God behaagd heeft,
mij van doodsgevaar te redden. Ik ben zeker, dat elk van
ons den dood voor zijn koning en het vaderland gaarne
wil sterven, zij het op straat, zij het op het slagveld!; ik
zou het als eene genade van God beschouwenwanneer
mij deze dood beschoren ware. Aan dat gevoel’t welk
ons allen bezielt willen wij uitdrukking geven door den
kreet: «lang leve koning Wilhelm!”
Ook de Oostenrijksche gezant kwam von Bismarck ge-
lukwenschendat brengt het gebruik zoo meê in de
hofstad.
De Pruisische Kamer is ontbonden en het volk zal door
de stembus kunnen antwoorden op de vraag: «geeft gij
uwe goedkeuring aan de politiek der koninklijke regering?”
Von Bismarck en ook de overige ministers begrependat
het onder de tegenwoordige omstandigheden, nu het overal
om schoonmaken te doen is, niet ongepast zou zijn ook
in de Kamer wat opschooning te houden. De tegenwoor
dige leden toch zijn gekozen, toen de legers nog niet zoo
sterk waren. Het volkdat nu door het zien van zoovele
uniformen de landsvaderlijke zorg des konings wel beter
zal waarderen kon nu ook wel eens anders stemmen en
als ‘de Kamer zich maar naar von Bismarck wil schikken,
dan heeft deze niets op de Kamer tegen.
In den stedelijken schouwburg te Stettin worden sedert
eenigen tijd gymnastische voorstellingen gegeven door een
gezelschap Ambiëren.
In het begin der vorige week werd een der jongste leden
van dit kunstenaars-gezelschapop de vordering door
zijn vader ingesteld, naar zijn geboorteplaats, de stad
Keulen, teruggevoerd, en drie dagen later verliet een andere
«Arabier”, insgelijks in de Rijn-Provincie geboren, de stad
Stettin, dewijl hij door een zijner landslieden was herkend.
Den 4 dezer heeft in een steenkolenmijn nabij St. Helens,
in Engeland, eene ontploffing plaats gehad, terwijl 130
personen ter diepte van 500 voet daarin aan het werk
waren. Oogenblikkelijk werden de machines in beweging
gebragt, om de mijnwerkers op te halen, hetwelk dan ook
met een honderdtal spoedig gelukte. Van de overigen wer
den er ten slotte nog dertien vermist, waarna bij verder
onderzoek bleek, dat er zeven dood en vijf zwaar gewond
waren, terwijl één, die alsnog vermist wordt, insgelijks
als dood is aangemerkt, omdat er niet de minste hoop be
staat dat hij nog in leven zal zijn. Onder de omgekome
nen zijn vier huisvaders.
Op den spoorweg nabij Brighton, in Engeland, zijn in
de afgeloopen week twee treinen tegen elkander geloopen.
De een was een passagiers-, de ander een goederentrein.
Van den eersten sprong de locomotief door den schok los
en kantelde buiten de rails in het zand terwijl de eerste
waggon een groot eind werd medegesleept en insgelijks
omviel. De daarop volgende waggon werd totaal verbrijzeld
en de overigen zwaar beschadigd. In een oogenblik was
er van de voorste wagens der beide treinen niets anders
overgebleven dan een verwarde hoop brokken hout- en
ijzerwerk. Een der passagiers werd dood onder die massa
