111
1
_\o. 46.
VIJFDE JAARCiANG.
1866.
B01SWARDSCHX COURANT
.Donderdag-
17» A ov ember.
Buitenlandsch. Overzig-t.
'gt. -- --
idergelegd”.
van den wes-
volharding
De Abonuemeuts-prijs is f 0,80 per drie
maanden; franco per post 0,95.
De prijs der Advertentien is van 16
regels 40 Cts.behalve 35 Cts. voor het A d-
vertentiezegel; elke regel meer kost
10 Cts. Groote letters worden naar plaats
ruimte berekend.
De Uitgave dezer Courantdie eiken Don
derdag het licht zietgeschiedt door
B. C U P E R (J S Az. te Bol swardwien men
alles dit Blad betreffende, uiterlijk tot JFoens-
dag-morgen 12 ure, franco gelieve toe te
zenden. Alle briefporten komen per rekening
<ler inzender.
wanneer zij zich door hunne vorsten of ministers laten
toejuichen en allerhande mooije namen geven, omdat er
oorlogsroem behaald is Die roem is rook zonder vlam
menschelijkheid is vlam zonder rook.
Maar genoegdie groote heeren en die groote volken
lezen toch de Bolswardsche Courant niet.
Brieven uit Marsala, op Sicilië, melden, dat er een ge
wezen brigadier van de gendarmerie in hechtenis is geno
men als medepligtig aan eenen gruwelijken moord, drie
weken vroeger op den grooten weg tusschen Marsala en
Trapani gepleegd. Daar werd een grondeigenaar, die den
naam van een rijk man haddoor roovers gegrepen en
onder eene wijnpers gelegdom hen aanwijzing der berg
plaats van zijn geld af te persen; den man is letterlijk het
leven uitgeperst. Dit is maar een staaltje van de barbaarsch-
heden, die op Sicilië dagelijks voorvallen. Talrijke benden
oproerlingen en struikroovers zijn er nog vereenigd en ver
tonnen zich zelfs tot in de nabijheid van Palermo. Waar
de troepen hen ontmoeten, bieden zij wanhopigen tegen
stand. Bovendien wordt in Palermo de cholera erger en
breidde zich uit tot andere steden.
Koning Victor Emanuël heeft tot nu toe nog geen tijd
gehad, om Sicilië wat in orde te maken. Hij moest zich
eerst eens in Venetië laten zien, opdat zijne nieuwe onder
danen toch mogten wetenhoe hun nieuwe heer er uit
ziet. Den 7 dezer heeft hij hun dat genot gegund, en er
kwamen zoo veel nieuwsgierigen op de been, dat de sol
daten geen ruimte hadden om parade te maken. Zou Vic
tor Emanuel het begrepen hehben, dat het gezigt van zoo
veel juichende burgers, die zich gelukkig gevoelen, toch
nog mooijer is voor een vorst, dan groote parade met vol
muziek In de St. Marcuskerk we de xoning ontvan
gen door den patriarch, en Z. M. woonde er het Te Deum
bij. Dat Te Deum zal van harte zijn gezongen.
De hanoversche predikanten zingen geen Te Deum ter
eere van hun nieuwen vorstmaar op zijn bevel bidden
zij toch voor hem. Wanneer echter ’s Zondags dat gebed
aan de beurt kwam, stonden de vrouwen op en rammelden
met bare hoepelrokken, schoven stoelen en stoven heen en
weer, als of zij wilden beletten, dat dit gebed in den he
mel gehoord wierd. Dat moest andersen gelukkig weet
men in Pruisen raad voor zulke kwalen. Het opperste
consistorie des lands fabriceerde een ander gebed, dat de
predikanten voortaan zullen lezen, terwijl zij er de eerste
maal vooraf mogen laten gaan »Men heeft ons gelast
van heden af gebeden op te zenden voor den koning, aan
wien God ons, in z'yne ondoorgrondelijke besluiten onder
worpen heeft. Wij komen dien pligt met een geprangd
hart nawant terwijl wij Gode dank zeggen, herinneren
wij ons de tallooze weldaden en zegeningenwaarmede de
Almagtige ons land eeuwen lang onder ons koninklijk stam
huis beweldadigd heeft. Doch Hij, door wien de koningen
regeren, heeft ons dat koninklijk stamhuis ontnomen. Zijne
gedachten zijn niet onze gedachten en zijne, wegen niet
onze wegen. Maar wij buigen ons onder Zijne magtige
hand” enz.
Zou’took niet waar zijn geweest, als de predikanten
zeiden Wij mogen geene gedachten meer hebben ’t con
sistorie maakt ons de gebeden Nog één stapje verder
en’t consistorie maakt de preken ook.
Te Morvan in Frankrijk is eene min met haar zoogkind
getrouwd en te Termonde in België eene kappersvrouw be
vallen van 4 meisjesdie allen in leven en zeer wel zyn.
De berigten uit ’t Westen hebben wel wat
tewindgisteren getuigden ze van kracht en volharding
heden van volkomene magteloosheid. Eerst lezen we, dat
keizer Maximiliaan bij een decreet van 27 October bepaald
heeftdat op de bezittingen van hendie óf in ’t geheim
óf in’t openbaar, gewapend of ongewapend, zich tegen den
keizerlijken regeringsvorm verzetten, beslag zal worden ge
legd dat die bezittingen voorloopig door in alle gewesten
in te stellen commissiën zullen worden beheerd en uit de
inkomsten er van zal een fonds worden tot stand gebragt
tot ondersteuning der nageblevenen van hen die voor de
zaak des keizers zijn gesneuveld of nog zullen sneuvelen.
Ziet, dat getuigt van kracht, die keizer Max nog meent te
hebben.
Maar terstond hierop lezen we: »Een telegram uit Nieuw-
Yorkvoorkomende in de Köln. Leit. berigt, dat keizer
Maximiliaan de regering van Mexio heeft nei
Keizerin Charlotte betert wat.
De wind, we wilden zeggen, de berigten uit het zuid
oosten worden wat bestendiger, ’t Schijnt zeker te wezen,
dat het ontstoken lid van den zieken man niet meer ge
vaarlijk is. Sedert de laatste berigten hebben bij Petrada
drie gevechten plaats gehad ten nadeele van de opstande
lingen. Alle hoofden hebben zich onderworpen en de wa
pens neêrgelegd. Men verzekert dat AA^-Pacha tot gou
verneur van Gandia is benoemd. De grootvizier heeft be
loofd belangrijke verbeteringen in het" lot der christenen
te zullen brengen.
In de jongste berigten wordt de oproerige beweging op
Gandia als gestild voorgesteld. Zoodra de Porte, door de
bewilhgingen die J/asZcpAa-pacba heeft aangekondigd ge-
toond heelt naar de klagten en eischen der inwoners \e
willen luisterenleed het oproer schipbreuk op het gebrek
aan ernstige redenen. Nu alles beloofd is, heeft men mets
meer te vragen, noch zich over weigering oproerig te be
toenen. ’t Is hier weer gebleken, hoe schulden beloften
maken; als de Porte nu maar niet vergeet, dat belofte
schuld maakt.
Van kapitein Palmer en Anton Pust weet men *t re°te
nog niet.
Keizer Frans Jozef schijnt vooreerst genoeg van den
oorlog te hebben. Hij laat vestingen sloopen en maakt de
inngting van ’t leger minder kostbaa'r. Toch zal dat leger
niet in sterkte verhezen. Het schijnt, dat de groote poten
taten elkander nog niet te best vertrouwen. De oorlog is
geëindigd en de vredestractaten zijn geteckend en gezegeld.
Maar, als de heer Tetot van Parijs zich niet verteld heeft
is dat in de laatste 200 jaar al 7205 maal gebeurd. Waar
lijk een getal om van te schrikken. En als men dan be
denkt, dat men vóór het jaar 1866 toch nog altoos een
beetje ontzag voor tractaten had terwijl von Bismarck dit
jaar heeft getoonddat dit nu niet meer behoeft, dan
moet men mannen als Napoleon 1, Frederik Wilhelm, Alexan-
e> Jozef enz. enz. toch maar gelijk geven, wan
neer zij zorgen, dat hunne soldaten bij duizenden geteld
kunnen worden en hunne wapens in den kortsten tijd de
meeste menschen om hals kunnen brengen. Maar moet men
ook de volken gelijk geven, wanneer zij zich laten gebrui
ken tot mikpunten van kanonnen en geweren, omdat hunne
vorsten of ministers er aardigheid aan hebben hen op roof
en moord uit te zenden? Moet men de volken gelijk geven,
