AIÏBTDfflBUI.
1872.
No. 38.
Elfde Jaargang.
BUITENLAND.
DONDERDAG 19 September.
I
I
i
t
Bolswardsclic Courant
rauws- n
ABONNEMENTSPRIJS80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Gents.
ADVERTENTIEPRIJS50 Gents van 1—7 regels.
Vervolgens 10 Cent per regel. Overigens
naar plaatsruimte.
Een inwoner van liet fransche dorp Goulnuers
begaf zich met zijn twintigjarigen zoon op een
wagen met stroo naar de jaarmarkt te Gharsonville.
Onderweg kwamen ze vijf jonge meisjes voorbij
ttisschen negen en vijftien jaar oud, die verzoch
ten te mogen meerijden. Vier van haar kregen
een plaatsje in den wagen, de vijfde mogt tusschen
de beide mannen op ’t bankje voorop zitten. Eenige
oogenblikken later stak de eigenaar zijn pijp op.
Zeker moet daarbij een vonk in ’t stroo gevallen
zijn; in een oogwenk stond de wagen in brand.
Het verschrikte paard steigerde en sprong links en
regts. Vader en zoon sprongen van ’t rijtuig om
’t dier tot staan te brengen, doch de toom ont
slipte hun en ’t verbijsterde dier raakte op hol.
De snelle vaart deed het vuur te feller opwakke
ren. Toen het paard te Saintryeindelijk struikel
de en viel, snelde men den armen kinderen te hulp.
De vier binnen in waren afgrijselijk verwond, een
van haar bijna onkenbaar; die voorop gezeten was,
had slechts ’t hoofdhaar verzengd. Niettegenstaande
alle zorgen is het te vreezen, dat twee der meisjes,
zoo niet drie, bezweken zullen zijn.
Eene 45jarige vrouwJenny Parker genaamd
sedert meer dan twintig jaar weduwe en reeds
lang gebrekkig, bewoonde in een staat van volko
men armoede reeds gedurende veertien jaar een
der afzigtelijkste krotten van de Londensche City.
Het was een hol onder den trap, waarin men een
strooleger geplaatst had. Dit akelige verblijf werd
Een hoofdambtenaar in Spanje verzekert dat
daar meer dan 13000 gemeenteraadsleden zijn
die niet kunnen lezen en schrijven. Men ziet dat
men bij de keuze van een lid voor den gemeente
raad niet zoo heel keurig behoeft te zijn.
keizersvisite. Eerst werd Frans Jozef naar ’t sta
tion geleid en bij ’t afscheid werd hij door Wil
helm bij herhaling «omhelsd en gekust” en toen
de spoorbel voor de derde maal geluid werd ge
voelden de vrienden wat het liedje zegt«schei
den thut weh!’ en die hen daar zoo zagen aar
zelen om elkander los te laten dachten aan Bre-
dero’s spreuk: «het kan verkeeren” en aan Sadowa
in 1866.
Alexander had nog een dag langer tijd en toen
hij vertrok spoorde Wilhelm tot Marienburg mee,
waar hij toch eens heen wou.
Of de zamenkomst van deze keizers eene andere
beteekenis heeft dan eene zamenkomst van men-
schen die geen keizers zijn en of Europa over
korter of langer tijd zal kunnen zeggen dat is
het nuwat Alexander en Frans Jozef en Wil
helm te Berlijn al hebben besloten, ’t zal op zijn
tijd wel blijken. Europa zal met kalmte hebben
vernomen, dat Bismarck, Gortschakoff, Manteuffel,
ThileDelbrück en Karolyi oostenrtjksche groot
kruizen hebben ontvangen; dat Andrassy, Karolyi,
Hofmann en Braun met pruissische en russische
ordeteekenen zijn versierd en maar wat gaat
het ons ook aan.
bakswinkel binnenkoopt voor een frank vier
een bankje van honderd,
gaat heen. Een kwartier
even goed gekleed, koopt
briefje van 20 frank op
Als de winkeljuffer hem ’t geld
«Neem me niet kwalijk, mejufvrouw, maar ’t was
Dezen zomer bezocht een engelsch tourist, Eger-
ton Bone genaamd, Hongarijes hoofdstad Pesth.
Op zekeren avond een tooneelvoorstelling in den
schouwburg bijgewoond hebbende, verdwaalde bij
in de straten der hem onbekende stad en vroeg
aan een politieagent om hem den regten weg naar
zijn hotel te wijzen. De dappere zoon van den
heiligen Hermandad schrikte zoodanig door den
vreemden tongval van den verdwaalde (deze toch
had hem in het Engelsch aangesproken) dat hij
in zijne verwarring niets verstandigers wist te doen
dan hem naar het raadhuis te brengen. De in
specteurdie in de kennis der vreemde talen op
denzelfden trap stond als de politieman deelde
spoedig in diens rneening over den vreemde woor
den sprekenden en dus voor hongaarsche ooren
verdachten tourist en stelde Egerton Bone in de
gelegenheid om een ganschen nacht in het «spek-
hok” op een brits over de hongaarsche gastvrij
heid na te denken. Den volgenden dag, toen men
er in geslaagd was iemand te vinden die den En-
gelschman kon verstaan werd Bone losgelaten
maar daar de engelsche gemoedelijkheid spoedig
uitgeput is, ’ging hij dadelijk naar den consul
van zijn land om zijn beklag in te leveren. Deze
verzocht natuurlijk voldoening aan de overheid,
waarvan het gevolg was, dat zoowel de dienaar
als de inspecteur van politie tijdelijk in de waar
neming hunner bediening werden geschorsten
tevens eene commissie werd benoemd om een on
derzoek naar het voorgevallene in te stellen. Deze
heeft in de laatste zitting van het Huis der ver
tegenwoordigers rapport uitgebragt, welks conclusie
waard is voor de nakomelingschap bewaard te
blijven. Zij toch strekt om de beide beambten
in hunne betrekking te herstellen zijnde hunne
handelwijze volstrekt niet onwettigvermits een
vreemdelingdie de taal des lands niet magtig
is, des avonds na 9 uur niets meer op straat te
maken heeft 1 Men ziet, dat de wijsheid van Sa
lomo gelukkig nog niet uit de wereld verdwenen is.”
De agenten komen binnen men legt hun de-
zaak uit.
»'t Is waar ook zegt de heerzich voor 't
voorhoofd slaande, «daar bedenk ik dat ik de ge
woonte heb om mijn bankbiljetten met een rood
kruisje te merken.”
De lade wordt geopendde agenten doen on
derzoek en het bankje met het kruisje wordt
gevonden. Zegepralend vertrekt de opligter en
gaat zijn kameraad het welgelukken van bun list
meèdeelen.
Berlijn beeft gejuicht, in Berlijn is ook geweend.
Waar gekroonde hoofden een bezoek brengen, wor
den ze onthaald op een militair schouwspel. Dit
was ook in Berlijn ‘t geval op Zaturdag den 7 de
zer cn wat beenen had trok reeds vroegtijdig naar
de paradeplaats om mee de helden te zien in pa-
radetenue parademanoeuvres maken. En ook wie
equipages hadden trokken er daarmee op af. On
geveer 300 van dezen hadden van de hoofddirectie
der politie kaarten gekregen die hen toegang ver
leenden tot het zuidelijk uiteinde van de zandige
Tempelhofen-vlaktewaarop de evolutien werden
uitgevoerd. Dat ging alles uitmuntendde sol
daten droegen de bewondering weg van alle hooge
en lage toeschouwers. Een spiegelgevecht werd
uitgevoerd en toen dit was geëindigd en de troe
pen zich gereed maaktcr, om te defileren kregen
de equipages verlof om langs de opgestelde regi
menten rijdende, zich achter de keizers te plaat
sen. Pas was het teeken daartoe geven of er be
gon een wedren om de eerste plaats achter de ma
jesteiten te veroveren. In dolle vaart ijlde alles
naar het begeerde puntallerlei paardenmenners-
kunsten zag men aanwenden en niemand was zui
nig met zijn zweep. De groote heeren toonden
dat ze op zijn tijd ook nog kinderachtig kunnen
zijn en de toeschouwers te voet stieten kreten uit
van angst en ontzetting. Wolken van zand en
stof belemmerden al spoedig het gezigt. leder rij
tuig kreeg nogtans een plaats en voorwaarts ging
het de stad in. De nieuwsgierige menigte geraakte
nog al eens in drukkende en dringende omstandig
heden en na den afloop bleek het, dat 6 perso
nen waren gesneuveld en 23 zwaar gekwetst, van
welke laatste den volgenden dag nog 2 stierven.
Zelfs waren niet alle gaslantaarns tegen het ge
drang bestand maar weken ter zijde. Hartverscheu
rende tooneelen waren gezien een oorverdoovend
gegil en gejammer was gehoord.
's Avonds van denzelfden dag werd een schitte
rende illuminatie ontstoken en bij die gelegenheid
nog 15 menschen dood gedrukt, en ’tgetal hoe
den, schoenen, parapluies en lappen van kleeding-
stukken die verloren gingen telde niemand. Maar
daarom niet getreurd 's Zondags gingen de drie
keizers bij den kroonprins thee drinken. Om er
de zalen en den tuin te verlichten, werdén gebezigd
6400 venetiaansche ballons, 36000 lampions, 460Ó0
schalen voor gasvlammen 14 reusachtige kande
laars benevens een menigte piramiden palmboo-
men, kroonen, zonnen, bonte lichtbogen guirlan
des, enz.; 54 groote boomen waren van den grond
langs stam en takken tot aan hunnen top geheel
met lichten bezet. Teneinde het ontsteken dier
massa lampions enz. zeer spoedig te doen plaats
hebben, had men 750 personen alleen daartoe aan
genomen. Zoo komt het geld onder de menschen.
Misschien zijn de Berlijners niet minder dan ne-
derlandsche feestvierders bekend met het roerende
feestlied
Wir geh’n noch nicht nach hans
Noch lange nicht, noch lange nicht,
en wat er verder volgt en heeft het dan ook stellig
uit verscheiden raauwe kelen geklonken maar
aan alle liederen komt toch een eind, ook aan een
I Een net gekleed heer komt te Parijs een ta-
vijf sigaren, betaalt met
krijgt zijn geld terug en
later komt een ander,
een en ander en legt een
de toonbank,
weergeeftzegt hij
een briefje van honderd.”
«Vergeving van twintig meent u.”
«Och wees zoo goed en zie ’t eens na in uwe
lade.”
De juffer aarzelt.
«Wel,” zegt de heer, «ik weet wat. Wil u
t niet nazien, dan zullen die twee agenten ’t wel
willen doen.”
