NIEUWS- EN
ADVERTENTIEBLAD.
No. 46.
1872.
Elfde Jaargang.
DONDERDAG 14 November.
BUITENLAND.
Bolswardsche Courant
me-
I
ABONNEMENTSPRIJS80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Cents.
zelve bij geweest is,
-- en
ADVERTENTIEPRIJS50 Gents van 17 regels.
Vervolgens 10 Cent per regel. Overigens
naar plaatsruimte.
Vele eigenaars van huizen te Parijs maken be
zwaar om appartementen aan gezinnen met kinderen
te verhuren. Op 1 November kwam een beer kamers
huren en op de vraag, of hij kinderen had, ant
woordde hij met een diepen zucht en tranen in de
oogen: Allen op het kerkhof. De huisbaas condoleer
de hem en verhuurde de vertrekken. Maar een uur
later komen vier kinderen tehuis. Woedend vraagt
de eigenaar wat dit bedrog beteekent Zij wa
ren allen op het kerkhof, antwoordde de vader;
het is hunne gewoonte op Allerheiligen een bezoek
te brengen aan het graf hunner omi-tante.
Kiezer Wilhelm heeft aan Saksens koning ver
zocht of hij op diens gouden bruiloft mogt ver
schijnen in den uniform van het Saksische rege-
menl grenadiers van de garde, met de Saksische
ster op den helm en getooid met de saksische
sjerp. En 't is den keizer hoogstgenadig toegestaan
zich in dat pak te steken. Of hij ook pret zal hebben
gehad 1
Daar we de aandacht der dames nu eenmaal
(althans zoo vertrouwen we) gewekt hebben zul
len we die nog eenige oogenblikken trachten gaande
te. houden door de mededeeling van de wijze, waarop
de arabische dames zich parfumeren; wie lust heeft,
mag 't haar nadoen. Die arabische dames graven
een gat, ter grootte van een wijnflesch in den
grond, binnen de wanden van de hut of tent, die
zij bewonen. Deze opening vullen zij met houts-
De overstroomingen in ’t Noorden van Italië heb
ben vooral den omtrek van Mantua en Ferrara
ontzettend geteisterd. Geheele streken zijn door
’t water bedekt; vruchtbare landsdouwen zijn ver
woest steden en dorpen vernield en een bevol
king van duizende zielen is op de vlugt gedreven,
terwijl reeds een aantal menschen er het leven bij
hebben verloren, De huizen zijn ingestort; alleen
de daken van de hoogste gebouwen bleven zigt-
baar. In den loop dezer eeuw is er geen over-
strooming van die uitgestrektheid in Italië geweest.
Casalraaggiore en Ostiglia verkeerden in groot ge-'
vaar; de geheele bevolking werkte met reuzenkracht;
huizen werden omver gehaald om dammen te kunnen
opwerpen. Men vreest 't ergste. Breekt de Po
bij Casalmaggiore door, dan worden weer 14 vierk.
kilom. verwoest; zoo de doorbraak bij Ostiglia
plaats mogt hebben, zouden 40 vierk. kilom. ver
loren gaan van een streek die het diepst onder
het waterpeil der Po ligt. Wanneer het gevaar
geweken zal zijn is niet te voorzien. In 1839
duurde de overstrooming van de Po 77 dagen en
ditmaal zijn de regens niet minder sterk dan toen
In Mantua staat bet water van de Po thans reeds
0.35 meter hooger dan in 1839 en het stijgt nog.
Ook zuidelijker werden groote verwoestingen aan-
gerigt. Üit Reggio werd getelegrafeerd
«Verschillende gemeenten gelijken op groote
ren. De toppen van boomen en huizen zijn ter
naauwernood zigtbaar. Het vee sterft den hon
gerdood wegens gebrek aan voedsel. Zeer vele koei-
jen zijn door het wassende water medegesleept.
In de dorpen aan de Po is de geheele bevolking,
mannen vrouwen en kinderen door de soldaten
bijgestaan bezig aan het versterken der dijken.
Eenige karabiniers hebben het leven gewaagd om
de ongeltikkigen te redden. Twee kerken zijn af
gebroken om met de steenen en het puin de dij
ken te verhoogen.
«Naar gemeld wordtheeft ook Sicilië veel ge
leden door de overstroomingen. Dat eiland is zelfs
nog meer dan andere oorden geteisterd geworden.
Zoo wordt berigt, dat alleen te Syragossa 28 men
schen in den vloed zijn omgekomen.”
In de laatste 4 a 500 jaren hebben Italianen
en Spanjaarden en de geheele bevolking langs de
kusten der Middellandsche zee de bergen beroofd
van hunne eeuwenoude wouden zonder er aan
te denken ze op nieuw te beplanten. Hieraan kan
het worden toegesehrevendat de regen thans
meer dan vroeger gedurende betrekkelijk korten
tijd, maar dan in stroomen nederkomt en de ri
vieren doet zwellen. Zoolang de geheele opper
vlakte een groene massa was, was het vochtige
weder meer over ’t geheele jaar verdeeld en werd
de regen en de gesmolten sneeuw opgevangen door
wortels, stammen en bladeren, terwijl de loop des
waters nu door niets wordt gestuit of gebroken.
Op Allerheiligendag gingen te Parijs niet min
der dan 950,OCK) menschen eenc kerk binnen en
de kerkhoven waren zoo opgepropt met menschen,
dat de politie druk werk had om voor eene ge
regelde circulatie te zorgen.
Bij een prachtige graftombe zat een bejaarde dame
te werken, gelijk zij iederen dag doet, als het wéér
het maar even gedoogt. Die dame is mw. Marx,
de vrouw van een bekenden paardenkooper te
Parijs. De dood van haar eenig kind geboren
op 24 Febr. 1848 onder het kanongebulder dat het
ontstaan der republiek aangekondigdeen den 24
Mei 1871 overleden, nl. op den dag die, eveneens
onder het gebulder van het geschutaan de com
mune een einde maakte, heeft mw. Marx zoo zeer
getroubleerd dat zij altijd vreest dat een nieuwe
revolutie haar dochters lijk zal wegnemen. Daar
om waakt zij er bij.
kolen, die zij aansteken, of ook wel met heete asch,
en werpen daarop een handvol welriekende krui
den en harsen. Terwijl nu uit dezen kiemen vuur
haard de heete welriekende dampen opstijgen,.hur
ken zij met ontbloot ligchaam daarbovenen
spreiden hare kleederen zoodanig over zich heen
dat deze van den hals als l ware tentvorming om
haar heen vallen en dus de opstijgende geuren tegen
houden. Door de hoogere temperatuur, welke on
der dit omhulseronlstaat, begint het ligchaam zacht
uit te wasemen, de huid wordt vochtig, de poriën
worden geopend, en zoo wordt zou men zeggen
de geheele huid gedrenkt met de welriekendeSdam-
pen welke zij onder deze omstandigheden gretig
opneemt Zoodra het vuur is uitgebrand of de asch
afgekoeldis de kuur afgeioopen en zoowel het
ligchaam der dame als het kleed dat tot omhulling
heeft gediend, zijn dan zoo sterk van bet reukwerk
doortrokken, dat men, als verscheidene dames bij elk
ander zijn, hel parfuum reeds op meer dan honderd
meters afstand kan waarnemen, indien althans de
wind een gunstige rigting heeft. Het gebrande
reukwerk bestaat gewoonlijk uit een mengsel van
gember, kruidnagels, kaneel, wierook, myrrhe, eene
soort van zeegras uit de Roode Zee afkomstig
en de hoornachtige schijf, die de opening der schaal
dieren bedektals deze zich in hunne schalen
terugtrekken, ’t Wordt in Arabië sterk aanbevolen
aan dames die zekere moskeën en lokalen bezoeken,
waar de lucht vervuld wordt van minder welrie
kende uitwasemingen.
Mogten de heeren er al geen belang in stellen,
we houden ons overtuigd dat het de dames goed
zal doen te vernemen wat prinses Nazlé «aanhad”,
toen ze trouwde en wat er bij hare trouwplegtig-
heid voorviel. Prinses Nazlédochter van Mus-
tafa-Pacha is getrouwd met Khalil-Pacha en zij
droeg toen een kleed van blaauw satijn met en-
gelsche kant bezeten dat haar taille allersnoe-
perigst deed uilkomenaan den hals droeg zij
een snoer diamanten van het helderste water en
haar hoofd was versierd met een diadeem die even
eens met schitterende edelgesteenten was bezet,
't Was dan ook wel aan haar besteed, al dat moois;
het paste precies bij hare blonde haren en groote,
zwarte oogen.
Toen de bruiloftsgasten aangekomen waren, wer
den zij in een groote, rijk versierde zaal geleid,
waar allen gingen zitten. Blanke slaven spreidden
daarop prachtige cachemiren shawls over den grond
uitwaarna de prinses verscheen op hare moe
der toetrad en deze de hand kuste. Intusschen
wierpen de eunucken
(eunucken zijn menschen
van een bijzonder ras
en niemand onzer hoeft te wenschen,
dat hij een was)
eenige goudstukken omhoogdie door de gasten
en slaven werden opgevangen door den een als
gedachtenisdoor den ander als fooi. Men wil
hierdoor den wensch te kennen geven, dat de toe
komstige echtgenooten overal door de fortuin mo
gen gezegend worden. Na deze plegtigheid begon
het diné, waarna de koffij werd rondgediend in
kopjes van Sèvres-porselein. Tijdens erf na het
gebruik der koffij werden door 4 blanke slavinnen
dansen uitgevoerdwaaromtrent nog het volgende
is mede te deelen. Een der danseressen legde
zich op den grondzich houdende alsof zij dood
was de anderen dansten om haar heen nu en
dan een harer ledematen optillende, die echter da
delijk weer neervielen als zij werden losgelaten;
eindelijk verscheen eene andere danseres, die de
voor dood liggende op het voorhoofd kuste, waarop
zij, onder teekenen der hoogste vreugde, opstond.
Na den dans werd een halssnoer met medaillon
aan de gasten ter bezigtiging gegeven dat uit
groote brillanten was zamengestefd en een ont
zaggelijke som gelds moet gekost hebben. Dit
was het bruidsgeschenk van den echtgenoot. Kort
daarop vertrokken de gasten en het feest was af
geioopen.
Een engelsche dame, die er i
Leeft een en ander van die trouwpartij verteld
wij vertelden ’t haar na.
