ADVERTENTIEBLAD.
Twaalfde Jaargang.
1873.
No. 41.
BUITENLAND.
DON DERDAG 9 October.
-
Num- en
voor diens vader en
ABONNEMENTSPRI JS 80 Gents per 3 maanden.
Franco per post. 95 Cents.
ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cents van 1—7 regels.
Vervolgens 10 Cent per regel. Overigens
naar plaatsruimte.
Te Parijs trad de handelsreiziger Peake in eene
restauratie, rue Scribe, en gebruikte, daar hij haast
had, een bord soep aan T buffet, Een kleinen zwart-
zijn vroegere
een glorierijke
Wij verbeelden
schouwen van
in onze
Bolswardsche Courant.
en broeder van den secretaris
de Jesus Bermudez gedood en
kwetst. De gedoode kolonel was een
Murilla, president der republiek.
Te Lancaster in Pennsylvania heeft men een huis
van drie verdiepingen, 20 voet breed en diep, van
baksteenen gebouwd in tien en een half uur. Hon
derd werklieden arbeidden er aan. De fondamen
ten waren gelegd en alle materialen op het ter
rein. Elk kwartier maakte een photograaf eene
afbeelding van het afgewerkte gedeelte. Men be
gon te 6 uur en te half 5 kon het huis verhuurd
worden, ’t Was kant en klaar; alleen de verw, de
kalk en 't behangsel waren nog niet naar behooren
droog.
lederen zak, legde hij naast zich neer. Toen bij
wilde heengaan, was zijn zak verdwenen, 't Ergst
van 't geval was, dat zich voor 300,000 francs ju-
weelen er in bevonden en dat er veel volk in de
restauratie was, maakte het zoeken lastig. De politie
ging ook eens buiten de restauratie zoeken en vond
de tasch in het Grand Hotel op een der kamers
achter een der meubels. Hij was met een penne-
tnes opengesneden de dozen, waarin de juwcelen
waren geweestvond ze ook maar de jtiweelen
zelve niet. Zij vernam verder nog dat de kamer
bewoond was geweest door een Amerikaan, die den
vorigen dag was aangekomen en zich des morgens
te 8 uur had laten wekken. Hij was uitgegaan
en kwart vóór 12 teruggekomen en daarop dade
lijk, na zijne rekening te hebben betaald met de
fiacre no. 2922 naar ’t station van den noorder spoor
weg gereden. Hij noemde zich Thomas H. David
uit Nieuw York, is klein, donker van tint, jong,
met kleine knevels, zeer levendig in zijne bewe
gingen en als hij Fransch spreekt, doet hij't slecht.
Wie hem ontmoetwordt verzocht hem vast te
houden.
De toestand van het onderwijs in Frankrijk is
niet zeer gunstig. Meer dan 200,000 kinderen
van 7 tot 13 jaar genieten volstrekt geen onder-
rigtongeveer 34 percent van hendie onderwijs
ontvangen, verlaten de scholen even onkundig als
zij er gekomen zijn. Van de 100 jonge soldaten
kunnen 23 lezen noch schrijven en van de 100
paren, die huwen, kunnen 34 de acte niet teekenen.
Toch bezit Frankrijk 75,000 lagere scholen met
5 millioen kinderen en 32,000 avondscholen die
door 830,000 jonge lieden worden bezocht, ’t School
gaan alleen doet het hem dus in Frankrijk ook al
niet; zij die met het onderwijs belast zijn zullen
misschien eenige inlichting geven of de fout bij
de theorie of bij de praktijk gezocht moet worden.
Te Keulen bevindt zich op dit oogenblik een
billardspeler, die de algemeene bewondering en ver
bazing opwekt. Niet slechts maakt hij, zonder dat
’t hem eenige inspanning schijnt te kosten, de moeije
lijkste en in het oog van bekwame spelers zelfs,
bijna ongeloofelijke caramboles, maar bij geeft nog
heel andere kunststukjes ten beste. Zoo brengt
hij verscheidene billardballen op een bord in rond-
draaijende beweging. Eerst rollen de ballen rus
tig achter elkander, maar vervolgens caramboleren
zij en springen eindelijk allen tegelijk van het
bord af. Voorts weet hij zijn ballen een zoodanig
effect te gevendat zij niet slechts rondom en
over een, op het billard geplaatsten hoed, of over
een uitgestrekten arm caramboleren maar ook
dat zij van het billard springende een der om
standers een pijp uit den mond slaan en derge
lijke aardigheden meer. Het wonder is zoo groot,
dat beroemde billardspelers op ’t vernemen er van
een gezigt zetteden, als of ze 't in Keulen hoorden
donderen. Of Bolswards roem ook in gevaar is
kon nog niet met zekerheid gezegd worden.
De graaf van Chambord is jarig geweest. Dat
is hem al 53 maal overkomen en hij hoopt, dat
het nu de laatste maal moge geweest zijn. Nog
sterker; hij houdt zich overtuigd, dat het de laatste
maal is geweest. Zelf heeft hij zoo ongeveer gezegd:
»Ik weet wat ik wil Frankrijk geloove, dat het
goed is wat ik wil. Frankrijk moet weder opge
bouwd worden en ik ben een goed architect. Laat
mij dus maar bouwen en wees gerust door ’t ge
loof. Ik heb echter de medewerking noodig van
allen en allen hebben mij noodig.” Het kan
dus niet anders of het fransche volk maakt van den
graaf een koning. Er zijn er, die hem haast zou
den doen gelooven, dat de kroon al bij den goud
smid besteld is. In een adres kon hij lezen:
«Gelukkiger dan Hendrik IV, zal Hendrik V geen
gewapende Franschen tegenover zich vinden, maar
hij zal, gelijk de vader der Bourbons, hartstogten
beteugelen, vooroordeelen doen verdwijnen, de een-
dragl tusschen de burgers bezegelen, onze rampen
herstellen, alle werken des vredes bevorderen, de
vermindering der belastingen voorbereiden en door
den zedelijken invloed zijner regering aan Frankrijk
meerderheid in Europa hergeven. Welk
en zijn edel hart waardige taak I
ons reeds den dageraad te aan-
eene der schitterendste regeringen
geschiedenis.”
Ja zelfs tot over de grenzen leeft men in de
zaligste hope op Frankrijks heerlijke toekomst.
De 69 afgezette pastoors zullen geholpen worden.
«Zoodra de graaf van Chambord koning van Frankrijk
is zal er hulp komen leest men in een zwit-
sersch blad. Onderwijl kan men bedevaarten doen
en sprekers en schrijvers, die er anders over denken,
het leven lastig maken. Gambetla was zoo on
deugend om te' Périgueux de republiek te prijzen
boven de monarchiede adjunct-maire van die
plaats was nog ondeugenderwant hij luisterde
naar de redevoering van Gambetta het dagblad
Dordogne was het ondeugendstwant het ver
breidde een deel van die redevoering door den druk.
De adjunct-maire kreeg zijn verdiend loonhij
werd geschorst. Het dagblad mag niet meer ver
kocht'worden maar die ’t nu niet te koop kan
krijgen, zal *t wel gaan leenen om te smullen van
de verboden vrucht. Moge Chambord al weten
wat hij wil; ’t is voor Frankrijk te wenschendat
hij ook leert inzien, wat hij niet kan.
Uit brieven moet zijn gebleken, dat de jonge
burggraaf de Kerkckhove, beschuldigd van mede-
pligtig te zijn aan den diefstal bij Perenanda, het
hoofd zijn eener dievenbende, bestaande uit lieden
die even als hij, tot den Imogen stand behooren.
Die jongeheeren pleegden reeds meer diefstallen en
beraamden andere en kozen als gelegenheden daar
toe kasteelen in 't Noorden van Frankrijk. In een
der bovenbedoelde brieven beklaagt een der zonen
van Deby (niet de Bie) zich, dat hij van gestolen
goederen zijn aandeel niet heeft gekregen. Een
der zonen van Deby, die met de moeder in hech
tenis zijn, is bijna idioot en zijn onvoorzigtig pra
ten heeft de justitie op het spoor gebragt. De va
der, de zotte Deby genaamd, is niet in verzekerde
bewaring; ook hij is half zinneloos en zeer bekend
door zijne buitensporige handelingen in Brussel,
waar hij lang gewoond heeft, vóór hij zich te Me
chelen vestigde. Zijne broeders, zeer geachte lieden,
hebben aanzienlijke en gewigtige betrekkingen be
kleed. De over-oudgrootvader van de Kerckhove
is aan de galg gestorven als hoofd eener roover-
bende, in Limburg onder den naam van ode bok-
rijders” bekend. De nu gearresteerde is er niet beter
om, dat hij de affaire van zijn voorzaat aanhield.
Op het kasteel Eicks te Schleider in Westfalen,
woont als keukenmeid de 90jarige Anna Katharina
Schild. Zeventig, zegge 70 jaar is zij in dezelfde
dienst naauwgezet en trouw werkzaam geweest.
Haar tegenwoordige meester is baron von Syburg;
grootvader heeft zij ook den
pot gekookt. In 1863 ontving zij van de land
bouwkundige Vereeniging van Mühlheim eene premie
in geld en een diploma en nu onlangs werd haar
door Duitschlands keizerin een prachtig gouden
kruis gezonden.
Op de groote jaarmarkt te Nischnei-Nowgorod
in ’t Rusland waren meer dan 1} millioen witte
hazevellen, en toen de russische sneltrein te Wir-
bollen aankwam, ontdekten de beambten dat al de
geldbrieven met eene waarde van zoo ongeveer
100,000 gulden gestolen waren.
Op de tentoonstelling te Weenen zijn door een
kopenhaagsche lederfabriek gezonden, allerlei fabri
katen van afval van leder. Het schijntdat die
fabriek den afval laat fijn malen; hoe zij dan verder
de daardoor verkregen weeke stof verwerkt, is haar
alleen bekend. Zij maakt o. a. stukken van 1£
rijnl. voet in ’t vierkant en daaruit worden dan zeer
ligte hielen voor schoenen vervaardigdzoo ook
zolen, om in schoenen te leggen. De fabriek zond
ook lederen tapijten met fraaije en ingeperste figuren.
In Amerika maken de politie agenten de straat
wel eens onveilig. Den 28 Augustus zat te Panama,
voor het grand hótel, dat tegenover het politiebureau
op de Plaza gelegen is, kolonel Uscatogui, voormalig
kommandant der op de landengte gestationeerde
nationale troepen. Een detachement politie-agenten,
onder bevel van den officier Salvador Barbua, na
derde hem met bet juist niet aangenaam berigt
dat hij gearresteerd moest worden. Zich zoo maar
te laten inpakken en dat nog wel door pohtie-agen-
ten, was den kolonel al te kinderachtig. Hij begaf
zich in de gelagkamer, en plaatste zich daar, met
een revolver in de hand, zóó, dat hij de drie deuren
aan de straatzijde onder ’t schot had. De officier
der politie beval, dal de kolonel aan’t bureau moest
gebragt worden, kon’t niet levend, dan maar dood.
De geweren werden op hem gerigt en hij koos de
vlugt naar de billardkamer, waar hij met gewonde
armen aankwam. Daar er toch aan geen ont
komen te denken wasgaf hij zich over aan den
heer Florecio Arosemena en beiden begaven zich
door de hoofddeur op straat. Dat Arosemena nu
zeide, dat de kolonel zijn gevangene was, voldeed
den politie-agenten nietzij schoten Uscatogui
stortte weldra zwaar gewond neder en was kort
daarna een lijk. Intusschen hadden de op goed
geluk af geloste geweren ook den officielen tolk
van staat Manuel
vele anderen ge-
broeder van
