VERTENTIEBLAD.
NIEUWS- EN AD-
i
I
1875
Veertiende Jaargang.
No 52.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
DON DE RD AG 50 December.
f
Kil IIMH IIJIIIIIT
tn
De dagbladen doelen
ABONNEMENTSPRIJS: 80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Cents.
ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 17 regels. Vervol
gens 10 Cent per regel. Overigens naar plaatsruimte.
ter
deze boot
leed.
Naar aanleiding van de discussie in de Tweede
Kamer over de afdeeling Onderwijs der begrooting
en de daarbij aangekondigde voorstellen tot wets
wijziging zegt de Haagsche Kroniekschrijver der
Groninger Grt
«Alles voorspelt, dat we in 't volgende jaar eene
onderwijszitting te gemoet gaan waarbij en
dit is de schaduwzijde van dezen parlementairen
wedstrijd niets anders zal zijn te «leeren”, dan
dat er aan den strijd op dat gebied nooit een einde
kan komen.
«Aan de wenschen der clericalen kan toch niet
worden voldaan en zonder dat zullen zij steeds
tegenstanders van’t openbaar onderwijs blijven.
«Toch belooft de onderwijsstrijd interessante too-
neelen. Groen zelf heeft zich nu aan het hoofd
van de beweging gesteld en ik kan u met vol
doende zekerheid mededeelen, dat de zes voorstel
lers van de wijziging de heeren Kuyper, van
Wassenaer, van Loon, de Jonge, van Heemstra en
Bichon en niet zeven, zooals de Roti. Ct. meldt
zeer drukke conferenties op den Vijverberg houden
met den leiderden opperbevelhebber der anti-re-
volulionaire troepen op’t binnenhof. Groen zelf,
zoo verzekert men mij, ontwerpt de herzieningen
gaat daarbij voornamelijk met dr. Kuyper te rade.
Deze zal dan ook de herziening bij de Kamer in
leiden terwijl de overige voorstellers ieder met
een onderdeel der verdediging zullen worden be
last.
«Laat ons den tijd niet vooruitloopen en de din
gen afwachtendie men zegt dat reeds spoedig
komen zullen. En laat ons ze ik herhaal’t
met opregtheid en zonder voor-ingenouienheid, doch
natuurlijk met handhaving onzer beginselen, onder
zoeken”.
den landlooper over de grenzen gebragt
heeft zijn spoor nog niet gevonden.
De dagbladen doelen van Portorico het berigt
mede, dat de stad Areacibo bijna geheel door aard
beving is vernield. Slechts twee kerken en zes
huizen zijn ongeschonden gebleven.
De burgemeester van Luik handhaafde dezen
zomer krachtig het verbod op de kerkelijke omme
gangen in’t openbaar. Dit werd belangrijk genoeg
geacht om te zijner eere een feestmaal aan te rig-
ten. Dit feestmaal had den 18 dezer plaats. Er
waren ongeveer 1500 gasten en een duizendtal
dames woonden op de galerijen het feest bij. De
heer Frère-Orban hield eene redevoering ter eere
des burgemeesters die «de priesterlijke aanmati
ging beteugelende de onvervreemdbare regten van
het burgerlijk gezag had gehandhaafd tegenover
manifestation, waarmede een privilegie geëischten
De manierwaarop in de republiek Frankrijk
met republikeinschgezinde burgers wordt gehandeld,
heeft iets zeer eigenaardigs. Te Paray-le Monial
het land van het heilige hart en van Marie Ala-
coque de roenirijkste plaats van het heelalna
Rome volgens een bezield prediker de hei
lige stad, waar de pelgrims heen stroomen, te Pa-
ray le Monial durven de bewoners republikeinsch
gezind zijn. Reeds voor lang kozen ze een repu-
blikeinschen gemeenteraad, onder welks leden de
vrome ministers der republiek niemand konden
vinden die waardig was het ambt van maire te
bekleeden. Terwijl de hemel zoo rijke zegeningen
óver hen uitstortte, de bedevaarten niet ophielden,
dc herbergiers rijk werden de handel in rozen
kransen ongekende winsten opleverde, monniken
en nonnen liet land gelukkig kwamen maken, de
jezuiten het heiligdom en de parochiekerk tot een
basilika verhieven kozen de inwoners van Pa
ray-le Monial republikeinen. Gelukkigdat in
Frankrijk de morele orde heerscht. Zij stelde een
maire en adjuncten aan, die vreemdelingen waren
in de ondankbare stad en het in hun gesteld ver
trouwen niet te leur stelden. De maire verlangde
een subsidie van 3 a 4000 francs voor een mon
nikenschool maar de raad wilde die slechts toe
staan, als er ook 1500 francs voor een gemeente
school werd besteed. Hiermede was de maat der
gruwelen vol; de raad werd zes maanden geschorst
en de brave prefect weigerde naar de goddeloozen
te luisteren, die wilden beweren, dat dit onwettig
was. De minister Buffet handhaafde krachtig zijn
prefect en de goede zaak. De maire, wien de pre
fect een commissie naar het hart van Buffet ter
zijde had gesteldbezorgde den monniken hun
school en stond de 1500 francs, die de gemeente
raad voor een teekenschool bestemd had, aan een
priester toe, die een betere school wilde doen op-
rigten en schonk hem daarenboven voor negen jaar
hel vrije gebruik van een gebouw dat aan de
stad toebelioorde. Nu zou men meenen dat de
boozen afgeschrikt waren. Maar de geschorste le
den van den gemeenteraad bleken ook verstokt te
zijn. Zij kochten uit hun eigen zak een stuk
grond, bouwden er een huis op, beriepen een oud-
professor der universiteit en openden toen hun
schoolwaar zeker veel geleerd werd wat verder
felijk was in de oogen der braven. De maire, de
prefect en de minister waren dan ook te regt ver
ontwaardigd en bedroefd over zooveel slechtheid.
De minister aarzelde niet. Den 19 dezer maand
was de tijd der schorsing van den gemeenteraad
verstreken; hij verlengde dien termijn met nog zes
maanden
Dat is nu fransch, en ’s lands wijs, ’s lands
eer.
Professor Palmieri berigtte den 19 dezer uit Na
pels, dat in het inwendige van den krater van den
Vesuvius reeds vuur is waargenomen. Hij voorspelt
een langdurige vuurspuwende periode. Sedert dien
dag kwam een zwarte en dikke rookzuil uit den
krater.
eene overtreding van het gemeene regt beoogd
werd manifestation, die, wel bezien, tot burger
oorlog aanzetten en meer en meer de vriendschap
der andere volken voor Belgie deed verminderen.
Dit vooral scheen den spreker reden tot ongerust
heid aangezien zeide hij die vriendschap
de kracht uitmaakte van het regt der kleine natiën.
Om eerst de wereldlijke magt des pausen te her
stellen en daarna de heerschappij van den syllabus
zooveel mogelijk in andere staten, ook in Belgie,
te vestigen, had men een strijd aangevangen, welke
vooral na de afkondiging der pauselijke onfeilbaar
heid van hoogst bedenkelijken aard was geworden.
Het bekende gezegde van den paus omtrent de
wetgeving op het burgerlijk huwelijk en hetgeen
daardoor in Belgie was uitgelokt bewezen genoeg,
meende de heer Frére-Orban, dat eene heelgroote
partij in den lande gereed stond om op het eerste
teeken van het Vaticaan tegen de constitutie en
de door haar gewaarborgde vrijheden te velde te
trekken.
Deze clericale partij zocht overal meesteres te
worden in het gezin in de gemeente in den
slaatbet bestuur het onderwijs het legerde
regterlijke magi met zijnen geest pogende «te ver
giftigen”. Tegen haar moest eene nationale ver
dediging worden bereid, met de handhaving en de
ontwikkeling van de beginselen der constitutie ten
doel.
De bijna tachtigjarige burgemeester Piercot ant
woordde en waarschuwde tegen de «priester-dwin-
gelandij,” de verfoeijelijkste van alle.
De burgemeester van Brussel, de heer Anspach,
voorspeldedat de stroom van het ultramonta-
nisme op de gemeente als op een dam zou afstui
ten enz.
Toen de heer Piercot binnen kwamwerd hem
door het kamerlid de Rossius, uit naam der «libe
rale dames uit Luik”, een prachtige ruiker aange
boden.
Dat is nu belgisch, en 's lands wijs, ’s lands
eer.
meldt hij zulks aan zijn gezin. Maar hoe onuit
sprekelijk dankbaar waren allen weinige dagen la-
dat hij niet aan boord was gekomen toen
op de kust van Engeland schipbreuk
Nu maakte de heer W. dat hij met de
stoomboot «Mosel” kon vertrekken ging te Bre-
mershaven reeds ’s ochtends aan boordom zijne
bagage in de hut te bergen enz. Daarmede ge
reed kon hij op het dek gaan om de later aan
komende passagiers aan boord te zien komen, af
scheid nemen enz. daartoe was de beste plaats
bij den schoorsteen. Ten tweeden male is hij ge
spaard gebleven want de schoorsteen is zijn be
houd geweest hem dekkende bij de ontzettende
ontploffing van dynamiet op den wal, wier uitwer
king zoo verschrikkelijk was en waardoor de sleep
boot zoowel als de groote stoomboothevig ge
schokt en ook beschadigd werd. Spoedig telegra
feerde hij aan zijn gezin, dat hij er onverlet was
afgekomen.
Men vetkoopc zich toch niet al te ligtvaardig
voor remplaQant. Zekere Duitscher, Hirsch genoemd,
die in België tot dne jaar gevangenisstraf was ver
oordeeld, werd van Brussel naar Leuven vervoerd,
om daar zijne straf te ondergaan. Met denzelfden
wagen werd een landgenoot vervoerd, die als land-
looper over de grenzen zou worden gebragt. Hirsch
trad met hem in gesprek en wist hem te bewegen
om, in ruil van de bagage, die hij met zich voerde,
zijne plaats in de gevangenis in te nemen; volgens
zijn z.eggen behoefde hij slechts drie maand te zit
ten. Te Leuven gekomen steeg hij, bij het afroe
pen van den naam Hirsch uit den wagen. Den
volgenden dag vernam hij dat de straftijd niet
drie maand, maar drie jaar was. Nu maakte hij
het bedrog bekendwaarvoor hij thans teregt zal
staan. Wat Hirsch betreftdeze werd in plaats
van den landlooper, over de grenzen gebragt en
men
Aan de Amst. Crt. wordt het volgende meege
deeld
«De heer W., van New-York, overwinterde met
vrouw en kinderen in een der hoofdsteden van
Zuid-Duitschland, doch was verpligt tijdelijk naar
Amerika terug te keeren. Hij reist per spoor naar
Bremen en komt daar eenige uren na het vertrek
der stoomboot «Deutschland” aan. Teleurgesteld
