NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
BOLSWARO EN WONSSRA0OL
Morsen met inkt.
r
1885.
Vier en Twintigste Jaargang.
VOOR
BINNENLAND.
BUITENLAND.
DONDERDAG 6 AUGUSTUS.
No. 32.
f DONDERDAG 6 AUGUSTUS.
1
I
I
■I
II
de zorg voor de
ABONNEMENTSPRIJS80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Cents,
ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 1—7 regels. Ver
volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
Wees zoo goed om met mij naar ’t kantoor
van den lieer Wilman te gaan. Hij woont in ’t
hoekhuis dicht hg de markt. Misschien kent ge
hem wel, want bijna iedereen kent hem. Hij is
evenzeer bijna met iedereen bekend en hij weet
van iedereen heel wat te vertellen, ’t Is onbe-
grijpelijk, hoe hij er aan komt, maar hij is op
de hoogte van ieders omstandigheden en men zou
bijna zeggen, dat hij in ieders geldkist heeft ge-
keken, want wordt er over iemand gesproken,
dan zal hij u zeggen, hoeveel geld de bewuste
persoon heeft, en hoeveel hij nog van dezen oom j
of die tante moet erven. Of ’t nu altijd zoo is,
als hij zegt, dat is een tweede zaak, waarover
hij zich dan ook later heel weinig bekommert.
Laat ons een oogenblik in ’t kantoor gaan,
’t Is waarlijk geen onaardig vertrek, en de les
senaar en de stoelen, kortom, al ’t ameublement
ziet er niet onaardig uit, en toch is er iets dat
u onaangenaam aandoet, al zijt gij geen Hol-
landsche vrouw, bekend door hare kraakzinde-
lijkheid.
Een man kan toch ook van netheid houden.
Wat is er dan dat mij hindert? Ik zal ’t u
zeggen. Overal ziet men inktvlekken. Dat
lichtbruine karpet van kokes, dat er overigens
nog zoo goed uitziet, zit vol vlekken.
Ook daar, waar het karpet den grond niet
bedekt, ziet men ze in menigte alsof iemand er
pleizier in had gehad, om allerlei figuren te doen
ontstaan. Maar wat nog sterker, nog meer ver
bazend is, ze zitten in groote menigte aan den
muur. Dat is nu toch totaal onnoodig. Een
man als mijnheer Wilman zal toch wel nu en
dan als cadeau een inktlap hebben, en zoo niet
dan was ’t in overeenstemming met zijn ameu
blement, wanneer hij er een had aangeschaft.
Waartoe dient het, om zooveel inkt te vermor
sen, en daarmede vloer en muur te bekladden
„’t Is eene onhebbelijke gewoonte van mijn
heer Wilman, en als ik hem nu mag beoordee-
len, naar deze gewoonte, dan zou ik genegen zijn,
om een niet zeer gunstig oordeel over hem te
vellen.
Ik zou hem houden voor een inktachtigen
man. Ik weet niet, of dit bijvoegelijk naam
woord wel op menschen toepasselijk is, maar
ik weet nu eenmaal geen beter woord. Inkt is
nuttig, maar inkt is ook bezoedelend, morsig,
scherp en zuur van smaak. Wat maakt bet
niet een onaangenamen indruk, wanneer men
een brief krijgt met een groote inktvlek er op.
Vloeipapier kan de zwartheid verminderen, maar
toch niet geheel wegnemen. Er blijft altijd wat
van over. Zoo’n vlek bederft den best geschre
ven brief.
En zoo stel ik mij nu mijnheer Wilman voor.
Ik houd hem voor iemand, die buiten zijn kan
toor met inkt morst, overal zijn pen uitspat en
maar vlekken neerwerpt, ’t komt er niet op aan,
waar. Ik wil eens nagaan, of ik de plank ge
heel en al heb misgeslagen.
De heer Bonman had besloten, een zekeren
Willem Krets op zijn kantoor te plaatsen als
klerk. Die Krets was door en door een knappe
jongen, op wien niets te zeggen vielhij had
reeds verscheidene malen pogingen aangewend,
om geplaatst te worden, maar in deze plaats
onbekend zijnde had het hem aan voorspraak
en daardoor weer aan eene gelegenheid ontbro
ken, om eene plaats te krijgen.
Op zekeren dag zit Wilman in eene restau
ratie tegelijk met den heer Bouman en hoort
daar van hem, dat hij Krets als klerk heeft aan
genomen. Hij staat op, gaat naast Bouman zit
ten en deelt hem iets mede, dat lievër verzwe
gen had moeten worden. Wat zegt hij Niet
anders dan ditik hoop, mijnheer Bouman, dat
de jonge Krets een andere vent zal zijn dan zijn
vader en hij niet zoo knap zal wezen in het
maken van valsche handteekeningen, want daar
voor heeft de oude heer eenige jaren zitten te
bic imen. Ge begrijpt me’t Is ongelukkig
voor dien jongen.
Mijnheer Bouman was verbaasd. Wilman
ging voort met gedurig eene groote inktvlek uit
zijn pen te laten spatten, zoodat Bouman einde
lijk angstig werd, om zoo iemand op zijn kan
toor te nemen. Hij liet Krets bij zich komen,
betuigde hem zijn leedwezen, dat hij ’t engage
ment moest verbreken, hij gaf hem eene maand
salaris cadeau maar bleef bij zijn besluit. Wil
man had zooveel inkt geworpen op den persoon
van Krets, dat deze er in de oogen van ande
ren door en door vuil en bemorst uitzag.
Op een anderen dag ontmoette hij eene jonge
dame, die hij in geruimen tijd niet had gezien,
maar sedert jaren kende, in gezelschap met den
heer, met wien ze verloofd was. Die twee men
schen schenen recht gelukkig te zijn. In den
loop van den dag knoopt hij meer dan eens een
gesprek met haar aan en zegt, natuurlijk op een
zeer belangstellenden toonJe moet oppassen,
dat hij je getrouw blijft, hoor 1 Stel den huwe
lijksdag maar niet lang uit. Wees voorzichtig
en meer dergelijke uiterst geheimzinnige waar
schuwingen. In den beginne houdt het meisje
alles voor een grap, maar toen het haar voor
komt dat er onder die grappen ook ernst ver
borgen ligt, eischt zij eene nadere verklaring,
en nu deelt hij, alweder uit zuivere belangstel
ling, mede, dat haar Karei vroeger met een an
der verloofd is geweest, en die verbindtenis plot
seling heeft afgebroken enz. enz.
De Fransche royalisten zijn „plus royaliste
que le roi.” Zij vergaderen en manifesteeren met
het oog op de aanstaande verkiezingen, maar zij
klagen er over, dat zij niet weten of zij wel een
pretendent hebben voor wien zij strijden immers
geen der prinsen van Orleans laat iets van zich
hooren. Op een kiesvergadering te Grenoble, waar
deze quaestie ook werd te berde gebracht, heeft
een der royalistische edellieden, du Chevalard,
wel-is-waar verklaard, dat hij uit naam van den
graaf van Parijs sprak, als hij zeide, dat deze
nog vóór de verkiezingen eene proclamatie tot
de Franschen zal richtenmaar het mag met
grond worden betwijfeld, of de graaf van Parijs
zoo duidelijk zal zijn in zijne verklaring, als de
royalisten het wenschen, want in dat geval zou
de verbanningswet ongetwijfeld op hem worden
toegepast.
Omdat het voor Frankrijk zijn belang heeft,
dat het een vast punt heeft in de Indische Zee,
waar de Fransche schepen zich van het noodige
kunnen voorzien, teneinde niet afhankelijk te
zijn van het Engelsche Aden, is in 1883 de
aandacht door Ferry gevestigd op Obokin de
zitting van Zaterdag der Kamer is eindelijk aan
de orde gesteld een credietaanvrage van p. m.
625,000 frcs. tot organisatie van de kolonie Obok
en van Frankrijk’s beschermheerschap van Tad-
joerah en het nabijgelegen grondgebied tot aan
Gubbet-Karah. Natuurlijk, dat dit voorstel be
strijding vond. De ondersecretaris van Staat
Rousseau verdedigde de noodzakelijkheid. Er was
ter bewaking van het kolendepot te Obok tegen
over Aden slechts eene afdeeling van 100 man
troepen noodig, die moeten gehuisvest worden
een en ander eischt de gevraagde oprichtingssom.
Men behoeft niet te vreezen, dat Frankrijk voor
deze som „eene kolonie zal vestigen.”
De afgevaardigde George Perin meende, dat
het vorige Ministerie hooger gaande plannen had.
Dit is ook de beteekenis van het ontwerp, het
welk onveranderd is gebleven. Wordt het aange
nomen, dan is Frankrijk verplicht er niet alleen
zijne onderdanen te beschermen, maar ook de
vreemdelingen. Verder dan tot het vestigen van
een kolendepót wilde hij niet gaan.
De heer Rousseau antwoordde dat men niet
binnen de grenzen van Obok beklemd kan blijven.
Wij moeten vrijheid van beweging hebben. Men
kan verzekerd zijn, dat het protectoraat over het
naburige land geen ver strekkende gevolgen
hebben zal.
Het eerste gedeelte van het artikel, betreffende
het vestigen van een kolendepót, waarover allen
het eens waren, werd daarop aangenomen. Het
tweede gedeelte, aangaande Frankrijk’s bescherm
heerschap over Tadjoerah en het nabijgelegen
land, werd goedgekeurd met 228 stemmen tegen
129. Toen nu over het crediet-ontwerp in zijn
geheel zou gestemd worden, was het vereischte
aantal leden niet meer tegenwoordig, zoodat de
stemming moest worden verdaagd.
In de Vogezen heeft de ex-prefect van politie
Andrieux zich candidaat gesteld tegenover Ferry.
In Anam wordt het gaandeweg rustiger, zoo
meldt generaal de Courey aan zijne Regeering.
Trouwens hij weet er raad op, om het zoover te
brengen. Twee van de Anamitische Ministers,
die den Regent Thu-yet in zijne vlucht gevolgd
waren, maar hem sedert verlaten hadden en zich
toen in het landschap Kouang-Tri verborgen
hebben gehouden, zijn door een detachement
Anamitische troepen gevangen genomen.
De Fransche Regeering zal nog in deze zitting
der Kamer een crediet van 947,000 frcs. aan
vragen voor de bezittingen aan de kust van Gui
nea. Hiervan zou 300,000 frcs. zijn bestemd
voor schadeloosstelling aan de Internationale
Afrik aansche Vereen iging.
Nu wordt weder verzekerd, dat bij de ont
moeting tusschen den Duitschen en den Oosten-
rijkschen Keizer te Gastein ook prins Bismarck
zal tegenwoordig zijn, alsmede de Duitsche Kroon
prins. De Duitsche gezant te Weenen, prins
von Reuss, zal Keizer Frans Jozef vergezellen
hetgeen van bijzondere beteekenis wordt geacht,
omdat graaf Görz-Wrisberg, voorzitter van den
Bruns wij kschen Raad van Regentschap, tegelij
kertijd te Gastein wordt verwacht. Een en ander
geeft nieuw voedsel aan het vroeger vermelde
maar toen gelogenstrafte gerucht, volgens het-
Zie zoo hij heeft weer gespat met zijn pen
Daar zijn weer inktvlekken neergevallen De
man kan het nu eenmaal niet laten
Eenige weken daarna hoorde men, dat de liefde
tusschen die twee was verkoeld. Daar waren
harde woorden gewisseld, zij had hem zijn vroe
ger engagement verweten. Daar was wantrou
wen gezaaid en ochdat zaad groeit gewoonlijk
zoo bijzonder welig op en verdringt ruw defan-
dere planten.
Om kort te gaan, die twee menschen, die waar
schijnlijk gelukkig hadden kunnen worden, wer
den gescheiden door middel van de inktvlekken.
Ik zou nog meer voorbeelden kunnen bijbren
gen van de ellendige gewoonte van Wilman, om
zoo maar los weg allerlei kladden en vlekken
neer te werpen, maar deze twee zullen wel vol
doende zijn.
Maar had hij geen gelijk Moest hij, uit pure
menschlievendheid, dan niet waarschuwen
Deutichem. P. v. d. Velde Mz.
Wandelaar, hier ligt Jan Gras,
Die wel wou dat hij ’t mis had en dat UEd.
het was.
Hier ligt tot spijs voor de wormen het lichaam
van den boekdrukker Benjamin Franklin, gelijk
de omslag van een oud boek, wanneer er de in
houd uitgescheurd is en het boek van titel en
verguldsel beroofddoch het Werk zelf is niet
verloren, maar zal in eene nieuwe en fraaiere
uitgave, door den auteur herzien en verbeterd,
weder verschijnen.
Volgens den regenmeter der Rijkslandbouw-
school, is in Juli slechts 15 mM. regen gevallen,
tegen 86y2 mM. in dezelfde maand van het
vorige jaar.
welk prins Reuss tot regent van Brunswijk zou
worden benoemd.
Het bekende hoofd der opstandelingen in
Britsch-Canada, Rouis Riel, is wegens hoogver
raad ter dood veroordeeld. Hij heeft onmiddel
lijk appèl aangeteekend.
Uit de stukken en verklaringen der getuigen
bleek duidelijk, dat Riel schuldig was aan het
verwekken van den opstand tegen de Landsre-
geering. Zijne verdediger wilde daarom betoo-
I gen, dat zijn cliënt, toen hij dit deed, niet goed
1 bij zijn verstand was, maar de beschuldigde
zelf verzette zich krachtig tegen een dergelijke
verdediging. Er ontstond hevige twist tusschen
advocaat en aangeklaagde, die eindigde met de
beslissing der rechters, dat de advocaat zijne
verdediging zou voordragen.
Zekere Faillais, een der mannen die in de
dagen van Haussmann millioenen vergaderde,
die de doortrekking van den Boulevard St. Mi
chel te Parijs uitvoerde, en onder de rijkste
aannemers van Parijs eenmaal eene eerste plaats
bekleedde, is dezer dagen te Montrouge overle
den op stroo. Docr dolzinnige speculation
was hij tot den bedelstaf geraakt, en in zijne
laatste levensjaren werd hij door eene bedelares
ondeihouden, die daarvoor de belofte van hem
ontving van een aanzienlijk deel in eene erfenis,
die hij nog moest krijgen.
Een fabriek van schoenen en laarzen te
Erfurt gaf jl. Zaterdag aan haar personeel een
zomerfeest in een buitenlokaal.
Onder de aanwezigen was ook een arbeider
die, hoewel hij getrouwd en vader van vier kin
deren was, naar men beweert, op bijzonder goe
den voet met een jong en mooi meisje stond.
Tot de verschillende vermaken behoorde ook
het afschieten van pistolen; nadat de beiden den
geheelen avond zeer vriendschappelijk met elk
ander hadden omgegaan en ook dikwijls samen
hadden gedanst, richtte de man des nachts te
een uur, in den verlichten en druk bezochten
tuin, plotseling een pistool op het meisje en
riep „Ik zal je doodschieten
„Met hetgeen daar in zit, mag je het gerust
doen”, was het antwoord.
De man drukte los en het meisje viel, zonder
een kreet te uiten, dood ter aarde, het schot was
midden door het hart gegaan.
In de eerste ontsteltenis, dacht niemand er
aan den moordenaar te vatten. Toen politiebe
ambten zich later naar zijne woning begaven,
ontdekte men dat hij zich in zijn tuin aan een
appelboom had opgehangen.
Het zonderlingste van de zaak is, dat op het
lijk van het meisje geen hagel of steen gevon
den is, bovendien is de wonde van zoo vreemd
karakter, dat men vermoedt dat het pistool met
een vloeistof geladen was.
Onder deze omstandigheden schijnt niet aan
een ongelukkig toeval te kunnen worden ge
dacht,
Alexander Wilson, te Dublin, heeft, kort
geleden, belangrijke bijzonderheden bekend ge
maakt over de hoeveelheid suiker, die in de
nectariën (honigbakjes) van verschillende bloemen
voorkomen, en over den oogst, dien honigdragende
insecten maken. Wilson heeft berekend, dat 125
bloemhoofdjes van de klaver ongeveer 1 gram
suiker bevattendat maakt dus voor 1 kilogram
125,000 bloemhoofdjes. Daar elk bloemhoofdje
van de klaver uit ongeveer 60 bloempjes samen
gesteld is, zoo zou de zoete inhoud van de nec
tariën van 125,000 maal 60 of 7,500,000 bloempjes
noodig zijn, om slechts één kilogram honig bijeen
te brengen. Daar in honig op 100 d. 60 d.
suiker voorkomen, vertegenwoordigt dus 1 kilo
gram honig in ronde cijfers 5,600,000 bloempjes.
En derhalve moeten de bijen uit een korf ach
tereenvolgens dit verbazende aantal bloempjes
bezoeken, om één enkel kilogram honig te ver
zamelen. Dat is met recht „noeste vlijt”.
Te Moskou stierf in het midden der vorige
maand de honderdjarige weduwe van den inge
nieur Trofimowitsch, die indertijd adsistent van
graaf Kleinmichel was.
Deze graaf was, onder Nicolaas I, Minister van
den aanleg van wegen en een bijzonder gunste
ling des keizers.
Onder zijn bestuur was de omkoopbaarheid der
ingenieurs spreekwoordelijk en zij verwierven
allen groote vermogens.
De heer Trofimowitsch schijnt ook terdege de
kunst te hebben verstaan om zijn zak te spek
ken, want na den dood zijner weduwe, die oogen-
schijnlijk slechts een zeer bescheiden inkomen
had, vond men in hare nalatenschap in goud,
zilver en andere kostbaarheden, voor een bedrag
van ongeveer tien millioen roebels.
Het totaal cijfer aan effecten en bankbiljetten
is nog niet eens vastgesteld.
De eenige erfgenamen dezer kolossale schatten,
zijn twee dochters der overledene, oude vrijsters
van in de zeventig jaar.
Men is er benieuwd naar, of de bevallige erf
genamen thans nog vele huwelijksaanzoeken
zullen krijgen.
Te Finsterwolde, in Brandenburg, is eene
vrouw gevangen genomen, die beschuldigd is, van
tien jonge kinderen harer beide gehuwde dochters
vermoord te hebben. Een toeval leidde tot de
ontdekking van de misdaad, welke de vrouw
i gepleegd moet hebben, om van C
kleinen af te zijn.
Bolsward, 3 Augustus. Den len dezer was
het 25 jaren geleden dat de heer M.. van der
Feen, ter dezer stede opgetreden is als hoofd,
eerst van de school voor minvermogenden en
daarna van de tusschenschool. Dat hij steeds
met trouw en ijver is werkzaam geweest in het
belang der kinderen aan zijne zorg toevertrouwd,
is van algemeene bekendheidevenzeer dat hij
zich de achting en toegenegenheid van vele
ouders heeft verworven. De gedenkdag is dan
ook niet voorbijgegaan zonder dat onderscheiden
blijken van belangstelling hem ten deel gevallen
zijn. Hoogst aangenaam was het hem, van den
Burgemeester een bewijs van waardeering te
mogen ontvangen en van de kinderen der school
een teeken hunner gehechtheid aan den geachten
onderwijzer. Eenige gelukkige uren brachten
dezen in het schoolgebouw door op dieu dag,
want de heer van der Feen had hun een feesture
bereid. Zij werden op allerlei versnaperingen
onthaald, mochten uit een tombola ieder een
klein geschenk als herinnering bewaren en
vermaakten zich met verschillende kinderspelen.
Ter voorziening in de vacature, ontstaan
door het nederleggen van zijn mandaat door den
heer E. J. Attema, zal den 25sten Augustus te
Dokkum eene verkiezing plaats hebben voor de
Tweede Kamer. Eventueele herstemming op 8
September.
Onder de geslaagden bij het eindexamen
der hoogere burgerscholen is ook eene jonge
dame, mej. Grutterink uit Apeldoorn, die nog
slechts zestien jaar is.
Donderdag jl. volbracht het stoomschip
Amstelstroom zijne proefreis, waarbij het aan de
gestelde eischen meer dan voldeed.
Het schip is bestemd voor de Hollandsche
Stoombootmaatschappij „Amsterdam”, om in
haren dienst van Amsterdam op Londen te
voorzien. Het is groot 532 netto register tons,
loopt met volle lading ll]/2 mijlen en voert
schoenertuig.
De geheele bouw, de prachtig ingerichte ka
juiten van het schip, ruimte bevattende voor 24
le klasse en 22, 2e klasse passagiers, doen den
bouwmeesters, de Nederlandsche Stoombootmaat
schappij te Rotterdam, alle eer aan.
Dezer dagen zoo verhaalt de Gemeente
stem verzocht een gemeentebestuur aan den
Minister van Binnenlandsche Zaken, om ten be
hoeve van zijn inrichting van middelbaar onder
wijs in eigendom of bruikleen te mogen ontvan
gen afgietsels van de pleistermodellen voor het
teekenonderwijs, zooals die aan de Polytechnische
school vervaardigd en aan de Rijksinrichtingen
verstrekt worden. Het bestuur ontving weldra
een ongeteekend, doch gestempeld bericht, dat
aan het Ministerie van Binnenlandsche Zaken
„een gunstige beschikking” lag, die tegen be
taling van f 2.85 kon verkregen worden. De
gelden werden overgemaakt. En wat bevatte
nu de beschikking Dat de afgietsels „ten
koste der gemeente” konden worden aangeschaft.
Uit Noordwijk a/Zee wordt het volgende
aan het Hbl. geschreven
Het dezer dagen hier geopende badhotel „Huis
ter Duin” blijkt in den smaak te vallen van het
publiek. Het flinke, hecht gebouwde hotel, vol
gens ontwerp van den architect A. R. Freem
uit Arnhem, bevat een vriendelijke eetzaal en
een 25tal salons en logeerkamers, welke op dit
oogenblik alle bezet zijn, wel een merkwaardig
heid voor eene gelegenheid die pas is opengesteld.
De tafel is zeer goed in het „Huis ter Duin”
de prijzen matig. De stoomtramverbinding met
Leiden maakt het hotel, dat wel niet zoo groot
is als het Scheveningsche Badhuis, maar toch
het zijne er toe bijdraagt om Noordwijk het
karakter van een badplaats te geven, thans heel-
wat gemakkelijker bereikbaar dan voorheen.
Een Fransche heer bezocht dezer dagen de
winkels in den Haag met een zeker vocht, om
alle metalen voorwerpen, schalen, balansen,
bierpompen enz. te vernikkelen. De proeven
door hem genomen zijn verrassend, terwijl hij
verzekert, dat een enkele aanwending voldoende
is om de voorwerpen 2 a 3 maanden in vollen
glans te behouden. Hij verkoopt slechts per 12
flacons, maar wil voor kennismaking 4 flacons
als monsters afstaan tot den prijs vanfl. Later
blijkt het, dat een uur na de aanwending de
glans verdwenen is en de metalen weer hun ge-
gewone kleur terug bekomen hebben. Men zij
dus tegen dat middel op zijn hoede.
De Zw. Ct. deelt de volgende grafschriften
mede
Die wel wou dat hij ’t mis had
I 1
Bolswardsclie Courant
vv iuiueia-ai, uicjl u&v
