NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
OtSVVAR» EN «MSOBAMSl
6
T
N
SÉ
PJ
De tering naar de
nering.
1885.
Vier en Twintigste Jaargang.
No. 36.
VOOR
DONDERDAG 3 SEPTEMBER.
BINNENLAND.
BUITENLAND.
DONDERDAG 3 SEPTEMBER.
KORT VERSLAG
I
Gemeente Bolsward,
op Dinsdag’ 1 September 1885,
’s middags ten 13 ure.
de N. Gr.
1
H. A. B.
ABONNEMENTSPRIJS80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Cents,
d
I
ADVERTENTIEPRIJS: 50Cts. van 1—7 regels. Ver
volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
8. Uitloting van een aandeel in de geldleening
groot f21000.
Door den h'W Binkes wordt no. 29 getrokken.
9. Behandeling van het adres van eenige schip
pers om uitdieping van de Nieuwe Turfgracht
met advies van het Dagelijksch Bestuur.
Aan het verzoek zal worden voldaan.
10. Behandeling van het adres van de heeren
R. A. Hoogeveen en II. H. Poederbaeh om een
okaal tot het geven van teekenonderwijs, met
iet advies van het Dagelijksch Bestuur.
Wordt voor één winter toegestaan.
De Haagsche correspondent van
Ct. schrijft
„De uitslag van de verkiezing te Dokkum
heeft althans in den stand der partijen geen ver
andering gebrachtde Kamer blijft „om en om”
en ook in de naaste toekomst en dan zelfs meer
dan ooit zal alles afhangen van het trouw op
hun post zijn der liberalen. Geen hunner mag
ook maar één dag afwezig blijven tenzij om
hoogst gewichtige reden wie zwak van gestel
is of drukke zaken in ’t vooruitzicht heeft, legge,
zij ’t ook tijdelijk, zijn mandaat liever neer, dan
zijn plicht te verzaken en de belangen der libe
rale party in gevaar te brengen. Want het zal
spannen in het nieuwe zittingjaarreeds met de
presidentskeuze zal zich de hevige strijd open
baren; èn om zijne voorliefde voor de vrijheid
van interruptie, alleen voor zijne vrienden, èn
om zijn eigenzinnig doordrijven van zijn wil
tegenover het soms duidelijk zichtbaar verlangen
der Kamer, heeft baron Mackay veler gunst ver
beurd en aangezien hij in elk geval, in de ge
geven omstandigheden althans, op geen enkele
stem van de linkerzijde mag rekenen, zal hij ’t
nooit verder kunnen brengen dan tot 42 stemmen,
tenzij de eer der partij en het overwegend belang
der zaak mocht rechtvaardigen, dat hij ook zelf
op zijn eigen [fersoon stemde, wat tot hiertoe
nooit placht te geschieden. Ik moet eerlijk be
kennen, dat er veel te zeggen is voor het breken
met deze kieschheids-theorie, die tot zoovele
ernstige nederlagen kan leiden boven kleingees
tige pruderie moet het belang gaan van de partij
waartoe een politiek man behoort. Maar aan
genomen al, dat baron Mackay 43 stemmen ver
krijgt, dan zal hoogst waarschijnlijk de liberale
tegencandidaat mr. Cremers hetzelfde aan
tal op zich vereenigenwant er is geen twijfel,
of de liberalen zullen ditmaal ééne lijn trekken.
De kansen staan dus gelijk en alleen de afwe
zigen beslissenHet moge zonderling klinken
en ons bijna belachelijk maken in de oogen van
andere natiën, maar het is zoo en niet anders
in het gewichtigst tijdperk, dat sinds ’48 voor
ons land aanbrak, berust de beslissing over wet
en toekomst van rijk en volk bij één of meer
Kamerleden, die niet aan de stellingen deelne
men. Nooit was eene negatieve rol van zooveel
gewicht.”
Men schrijft uit Assen aan het D. v. N.
Tusschen de beide hier verschijnende couran
ten zal, naar men verneemt, eene procedure aan
hangig worden wegens beleediging.
De Nieuwe Prov. Drentsche en Asser Courant
heeft nl. in een bijvoegsel aan zijne lezers mede-
deeling gedaan van de onthullingen der Pali
Mall en dit tevens tegens 10 cents verkrijgbaar
gesteld. Deze handeling werd in een ingezonden
stuk opgenomen in de P. D. en A. Courant
(anoniem) ver van gunstig gecritiseerd en als
vuil winstbejag aangeduid.
Nu moet de uitgever van eerstgenoemd blad
dien van het laatste aangemaand hebben tot het
noemen van den naam des inzenders, zoodat de
ze zaakvolgens het D. v. N., vermoedelijk bij
de Rechtbank aanhangig wordt gemaakt. Wij
betwijfelen dit.
Te St. Annaland vierden dezer dagen on
der veler belangstelling de heer Johannis Ber
gers en zijn vrouw Thona Goedegebuure hun
gouden bruiloft. Opmerkelijk zijn, daarmee in
verband, zeker wel de volgende mededeelingen
van de Midd. Ct.Twee hunner dochters heb
ben haar zilveren bruiloft gevierd drie broeders
der vrouw zijn 51, 51 en 57 jaar getrouwd; een
neef van den man vierde voor drie jaar zijn gou
den bruiloft, een nicht van de vrouw deed dit
verleden jaar, terwijl een verdere bloedverwant
reeds bijna 61 jaren met zijn vrouw lief en leed
gedeeld heeft. De zuster van den man is meer
dan veertig jaar in den echt vereenigd en ver
scheidene kinderen van de broeders of zusters
der vrouw hebben hun zilveren bruiloft reeds
achter den rug. Al die gouden echtparen zijn
in St. Annaland gevestigd en genieten nog een
flinke gezondheid.
Terwijl de geheele wereld door, behalve
misschien in de woestijn van Sahara en derge
lijke streken, wegens bezwaren van bet terrein,
de velocipede meer en meer als middel van ver
plaatsing in zwang komt, heeft de Gemeente
raad van Oldebroek deze „trapwagens” verboden.
De verordening dit verbod behelzende, is goed
gekeurd door Gedeputeerden en luidt
De verordening tot wering van het gevaar en
ter voorkoming van ongelukken op den openbaren
weg door het rijden met trapwagens (velocipedes)
in de gemeente Oldebroek is afgekondigd.
Art. 1Het is verboden met trapwagens
(velocipèdes) of andere daarmede gelijk te stellen
greep te herstellen. Wie het verstandig wil aan
leggen, wacht het laatste bedrijf niet af; hij schar
relt nog bijeen wat uit den brand te redden is,
en poetst de plaat. Die man heeft zich dan „ver
wijderd”, zijn crediteuren hebben er het nakijken
van, hun rest alleen het pleizier, hem op on
bekenden afstand een dief te noemen.
Ja, maar ook op de lagere rangen hebben pre
cies dezelfde dingen plaats, onder gewijzigde om
standigheden, maar naar overeenkomstigen loop
der dingenzelfs op het „schellinkje” ziet men
lieden over den kop tuimelen, onvoorzichtigen,
die te veel zeil voerden, en toen hun zwakke
bootje zagen omslaan bij de geringste windver-
heffing.
Onze vaderen waren over het algemeen niet
schrielzij namen er een goed leven van en
konden wel wat missen voor anderen ook. Doch,
vooral in dit opzicht kunnen wij van hen leeren:
zij sprongen niet verder dan hun stok reikte,
hun uitgaven bleven beneden hun cijfer der in
komsten, zoodat er altijd wat overschoot voor den
kwaden dag als die komen mocht, voor erfge
namen als de kwade dagen uitbleven. En nu
we van „kwade dagen” spreken is het niet
aardig? Als wij op hun komst zijn voorbereid
ze met gerustheid kunnen afwachten, omdat we
een appeltje voor den dorst hebben bewaard,
dan blijven ze wegterwijl, wanneer we er niet
op gerekend hebben, ze gewoonlijk in onafge
broken reeksen op ons dak komen, net als in
kwartiering in den Franschen tijd. Op die manier
moeten immers de lieden wel onderst boven, die
de tering niet weet te regelen naarge
weet wat.
Ten slotte nog één woordje voor dien man,
die bang was zijn crediet te benadeelen als hij
niet, bij het verminderen der inkomsten, als een
banjerheer blijft leven.
Die vrees, als zij niet eenvoudig een voor
wendsel is is totaal overbodig. Integendeel,
wanneer wij zien dat iemand zich flink naar de
omstandigheden weet te schikken en zich door
deze niet uit den goeden koers laat dringen, dat
hij zelfbeheersching bezit om zijn behoeften te
temperen dat zijn begrippen van eerlijkheid voor
hem krachtiger drijfveeren zijn dan het oordeel
van oppervlakkigen, die slechts afgaan op den
uiterlijken schijn; zouden we dan zoo’n man,
koel en nobel van karakter, niet ons volle
vertrouwen schenkenzou zijn crediet niet
oneindig beter zijn gevestigd, daar het rust
op den solieden grondslag van rechtschapenheid,
dan dat van den slaaf der ijdelheid, die straks
gevaar loopt, over de grens die het mijn en dijn
scheidt, heen te stappen
een contract gesloten om hem een aanzienlijke
som te betalen, indien hij behouden bij den Mahdi
-k’h-ixm; dit contract was op het Fransche consultant
te Kaïro geteekend. Van Selikowitsch, die het
verhaal van den moord van Pain in de Intran-
sigeant heeft opgedischt, vermoedt mijn bericht
gever dat hij het heeft verzonnen, om zich te
wreken op de Engelsche Regeering, die zijne
diensten niet hoog genoeg heeft betaald. De
Engelsche Regeering had eindelijk van de geheime
vereeniging kennis gekregen en haar werkzaam
heid verijdeld.
Men weet, dat de invoering der nieuwe cle-
ricale schoolwet in België voor een groot aan
tal openbare onderwijzers de ondergang is ge
weest. Met een klein wachtgeld zijn zij naar
huis gezonden. Onder de sollicitanten, naar aan
leiding van een oproeping van den gouverneur
der provincie Oost-Vlaanderen, voor een klerk
bij het provinciaal bestuur, kwamen dezer dagen
niet minder dan twintig dergelijke ontslagen
onderwijzers voor, waaronder twee, die indertijd
de Leopoldsorde, en vijf, die het kruis voor bur
gerlijke verdiensten ontvingen. Toch bedroeg het
salaris voor bedoelde betrekking slechts 900
francs.
Geen enkele partij in het Britsche Parle
ment zal de eischen van Parnell inwilligen, zoo
sprak lord Hartington Zaterdag tot zijne kiezers
in Lancashire. Volgens het Reuter-telegram voeg
de hij er bijzoolang Parnell op het onmogelijke
blijft aandringen. Dit nu spreekt vanzelf. Ónmo
gelijke eischen kunnen niet worden ingewilligd.
De bedoeling van Hartington was, de eischen,
zooals Parnell die te Dublin heeft geformuleerd,
als onmogelijk te karakteriseerenhij wilde het
middel zien te vinden, om door een vereenigd
Parlement, dat het vereenigde volk zal verte
genwoordigen, een beslist veto te doen uitspre
ken over voorstellen, welke noodlottig zijn voor
de integriteit en het welzijn van het Britsche
Rijk. Deze taal is evenmin duidelijk. Het Britsche
Parlement vertegenwoordigt reeds het vereenigde
vo.”.:. f
De Engelsche afgezant sir H. Drummond Wolff
is Zaterdag door den Sultan van Turkije ten
gehoore ontvangen. Hij las eene persoonlijke
boodschap van H. M. de Koningin voor, waarin
de ernstige wensch wordt uitgedrukt, dat de
beide natiën te allen tijde op vreedzamen en
vriendschappelijken voet zullen mogen leven.
Voorts hoopt de Koningin, dat zij weldra in staat
zal zijn, met medewerking van den Sultan, een
einde te maken aan de bestaande verwikkelingen
in Egypte en aldaar een toestand in het leven
te roepen, waarbij de rechten van den Sultan
en de belangen, zoowel van Engeland als van
alle andere Mogendheden, zullen zijn gewaarborgd.
De Sultan verklaarde in zijn antwoord, ge
wicht te hechten aan een verbond met H. M.
Regeering, die zijn rechten als souverein over
Egypte volkomen wenscht te eerbiedigen. Over
eenige dagen zou hij een of meer personen be
noemen, teneinde met Wolff verschillende Egyp
tische quaestiën te bespreken. Binnenkort zou
den heer Wolff opnieuw audiëntie worden ver
leend.
De Regeering van den Kwangsu of Keizer
van China moet eindelijk hebben besloten, een
spoorwegnet in het uitgestrekte Hemelsche Rijk
te doen aanleggen. De daarover loopende onder-
handelingen zijn gevoerd door markies Tseng en
Li-Hong-Chang en eene eerste lijn, van Tsientsin
naar Peking, zou reeds spoedig onderhanden wor
den genomen. Men kan nagaan, welken grooten
invloed zulk een feit op de maatschappelijke
toestanden in het tot heden nog zoo ondoordring
bare China zou hebben, terwijl het waarschijn
lijk ook voor den Europeeschen handel een schier
onmetelijk gebied zou openen.
Punten van Behandeling
1. Beëediging en installatie van de heeren
J. Binkes, P. J. de Boer, K. van Ringh en R. J.
Vos als leden van den Gemeenteraad.
De leden namen zitting; de vergadering bestaat
nu uit 11 leden.
2. Aanbieding van de gemeentebegrooting
voor 1886.
Wordt een commissie van onderzoek benoemd,
bestaande uit de heeren R. de Boer, Eerdmans
en van Ringh.
3. Benoeming van een wethouder.
Gekozen met 10 stemmen de heer Binkes.
4. Benoeming van een ambtenaar van den
Burgerlijken Stand.
Gekozen met 9 stemmen de heer Binkes.
5. Benoeming van een lid der Commissie voor
de Gasfabriek.
Gekozen de heer Eerdmans met 7 stemmen.
6. Benoeming van een Bestuurslid van het
Houckamaleen.
Gekozen de heer van Ringh met 6 stemmen.
7. Benoeming van een lid der Commissie voor
de strafverordeningen.
Gekozen de heer Eisma met 10 stemmen.
Indien de mogelijkheid bestond, een omge- I
kc-erd stelsel te volgen, we zouden geen oogen- I
blik aarzelen het aan te bevelen. Welk een rust, I
welk een gemak zou het geven voor een huis- I
vader, als hij bij voorbeeld bij den aanvang des
jaars, of, als dat te veel hoofdbreken mocht I
kosten, in ’t begin van iedere week, precies kon I
bepalen wat hij in gezegde tijdruimte zou noo- I
dig hebben, om vervolgens daarnaar den om- I
vang van zijn arbeid of bedrijf vast te stellen.
Wat het kleine plekje, dat we bezet houden, I
ons oplevert wat onze medemenschen ons kun
nen aanbieden in ruil voor de diensten die wij
hun bewijzen, daar moeten we ’t mee zien te
stellen. Doen we dat niet, gebruiken we meer
dan ons op die manier wordt ter beschikking
gegeven, dan is een van beiden waar of we
leven, op een weinig eervolle wijze, ten koste
van anderen, net als een bedelaar van de lief
dadigheid of we eigenen ons toe wat het onze
niet is. We gelooven dat zoo iets in den regel
diefstal moet genoemd worden, al zijn er ook
duizend-en-een andere namen voor uitgevonden,
die minder bar klinken, ofschoon zij evenzeer in
het oog van een eerlijk man den drager brand
merken.
De nering, de omvang van den arbeid of van
het bedrijf, moet de grondslag zijn van het huis
houdelijk budget.
Maar dat alles is zoo eenvoudig als goeiendag,
en zoo duidelijk als het a, b, c, zal men zeggen.
Reeds in onze kindsheid hebben we hooren be-
toogen, dat men de tering naar de nering moet
zetten en geen sterveling die het ooit tegenspreekt.
Waar men komt en waar men hoort, klagen
niet te kort. Alles gaat slecht. Er is geen han
del, er wordt niets verdiend. De winkelier sterft
van verveling achter zijn toonbank, en de fa
brieken worden heel geschikte plaatsen om een
dutje te doen.
Doch zie nu eens dienzelfden klagenden win
kelier, die naar zijn eigen zeggen niets verdient,
in het openbaar verschijnen, vooral wanneer hij
de eer heeft vrouw en dochters te geleiden. Ga
eens na wat die fabriekant noodig heeft om „zijn
stand” op te houden, een stand, dien
wij voor onze eigen oogen hebben zien
groeien in de dagen toen het met de zaken
„vlug” ging, en toen die man voor ditmaal de
tering naar de nering zettende, van maand tot
maand aan hoogere eischen meer voldoende be
vrediging schonk. En het is zoo in alle maat
schappelijke standen gegaan.
Voorspoed in zaken is een aangenaam iets,
maar heeft toch ook zijn schaduwzijde. Als het
iemand meeloopt in de wereld, gaat zoo licht
zyn verstand op hol, en ’t ergste is dan, dat het
niet dadelijk tot de orde terugkeert als de wind
weer uit een anderen hoek gaat waaien.
Is het wel bepaald noodig, elk voordeel, dat
we behalen in weelde-artikelen en genotmiddelen
om te zetten Is het een zekere verplichting, die
op eiken burgerman rust, om elke honderd gul
den die hij rijker wordt, door uiterlijk vertoon
aan te kondigen als een kapitaalsvermeerdering
van duizend
Heel ongaarne zouden we willen leven in een
omgeving van schrapers en pottershet komt
ons voor, dat hun gezelschap niet van het aan
genaamste moet zijn. Doch als iemand waar
schuwt tegen het gevaar, te verdrinken in een
sloot recht van den weg, dan is zulks niet altijd
omdat hij er pleizier in zou hebben zijn mede-
mensch in het vaarwater links te zien spartelen.
„Houdt maat,” zeiden de oude Hollanders.
Ónze winkelier van zoo-even geeft toe, dat hij,
van achteren bezien, a posteriori, zeggen de
geleerde lui die geen latijn kennen, misschien
wel zoo wijs had gedaan wanneer hij, in de vette
jaren, wat lager bij den grond was gebleven,
had hij alles vooruit geweten, dan.Maar nu
ligt het geval er toe. Vrouw en kinderen zijn
aan de gewijzigde levensmanier gewoon geraakt,
en zouden zich diep ellendig gevoelen als zij tot
hun vroegere bekrompen doen moesten terug
keeren, en hij zelf.... Ja, wat dat aangaat, hij
is niet kinderachtig, en zou best eenige dingen
kunnen ontberen die voor hem het bekoorlijke
der nieuwheid missen maar hij kan dat niet
doen ter wille van zijn crediet. Als hij zeil
ging reven, zouden de menschen gauw gaan
denken dat zijn zaken slecht staan, en, geluk
kig, zoo ver is het nog niet gekomen. Hij hoopt
er den gang in te houden en aan al zijn ver
plichtingen te voldoen. Maar daarvoor heeft hij
crediet noodig en dus mag hij volstrekt niets
doen wat maar eenigszins schade zou kunnen
veroorzaken aan zijn „reputatie van soliditeit”.
Mooi geredeneerd. Een poos moge het ge
lukken de wereld de oogen te verblinden met
een „tering” buiten alle verhouding tot de „ne
ring” op den duur is dat niet vol te houden.
De waarheid moet aan het licht komendan
trekt het crediet zich natuurlijk terstond terug,
en de val is niet te vermijden. Het krioelt I nog eens met een krijgsraad kennis maken.” De
tegenwoordig van faillissementenin de fi- I overige Duitschers, een Oostenrijker en een
nancieële wereld rolt van daag deze, morgen I Pruisisch luitenant, benevens de mechanicus, die
gene omveroorzaak? Mislukte speculatie’s on- I allen van de vereeniging geld ontvingen om in
dernomen, ten einde de kas door een te weel- Lirtilte officieren en soldaten te werven, waren van
derige levenswijze uitgeput, met een stouten I hetzelfde gevoelen. Pain had met den Arabier
Keizer Frans Jozef en Czaar Alexander III
hebben, alsvorens Kremsier te verlaten, een door
beiden onderteekend telegram aan Keizer Wil
helm gezonden, waarin zij met hun hartelijken
groet de verzekering gaven, dat zij den Duitschen
Keizer als in gedachten aanwezig beschouwden
bij hunne samenkomst. Keizer Wilhelm had
daarop onmiddellijk per telegraaf geantwoord,
dat de twee Keizers zich niet vergist hadden, hen
dankende voor hun vriendschappelijken groet.
Uit Berlijn wordt aan de Gazette Diplomatique
geschreven, dat prins Hohenlohe, de nieuwe
stadhouder van Elzas-Lotharingen, zijn bestuur
zal aanvaarden met een maatregel, krachtens
welken alle Franschen, die in de Rijkslanden
verblijf houden en gevestigd zijn, zoo spoedig
mogelijk het Duitsche grondgebied moeten ver
laten.
Dit bericht klinkt zoo onwaarschijnlijk, dat
het alleszins verdient te worden bevestigd, vóór
men er geloof aan kan hechten.
Een correspondent te Parijs van de Frank#.—
Zeit. heeft een Duitsch werktuigkundige gespro
ken, die te Kaïro o. a. Olivier Pain had ontmoet.
Het was in het voorjaar van 1884, toen be
doelde mechanicus daar zonder werk rondliep
en lid werd eener geheime vereeniging, die zich
ten doel stelde, de Engelsche bezetting tegen te
werken en vooral eene revolutionaire beweging
der inboorlingen te bevorderen, waarvoor de
vrienden van den Mahdi geld gaven. In dien
tijd was Olivier Pain voornemens, nogmaals te
trachten, tot den Mahdi door te dringen, ofschoon
de Engelschen de eerste poging hadden verijdeld.
In April woonde hij eene vergadering der ge
heime vereeniging bij, waar hij, behalve ver
scheidene Ieren, eenige Duitschers en twee
Franschen vond. Hij zelf was vergezeld van
een Fransch journalist (die waarschijnlijk aan
den Bosphore Egyptien was verbonden) en twee
Arbieren, van welke de een een bloedverwant
van den Mahdi was en de ander hem later naar
het leger van den Mahdi heeft gebracht. Pain
deelde zijn reisplan mede en verzekerde, dat de
Mahdi binnenkort volkomen zou slagen. Hij sprak
zoo, dat een der aanwezige Duitschers (een
Sakser, die later in Tongking als kapitein der
Zwartvlaggen is gesneuveld) opmerkte„Hij zal
overige Duitschers,
Oostenrijker
BH
Bolswardsclie Courant
Hl
1
11
f
I
DER VERGADERING
V-A-JST ZDÜEZN" DER
i
