NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
BOI.SWABD EN W ONSEB A DEEL
AGO
M
verkrij.
No. 67. Verschijnt Donderdags en Zondags. Zes en dertigste Jaargang. 1897.
DE TWIST.
•J
K
BINNENLAND.
wenschen te vermeerd
fr. brieven te wenden i
onder letters It N 904
hiervoor in aanmerking
ZONDAG 22 AUGUSTUS.
F
r
I
VOOR
l'JI
ra
ook geen
F
ABONNEMENTSPRIJS80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Cents.
hl
I
ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 1—7 regels. Ver
volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
SL 1
1
Ui
ipj
5®?'oor de eerste maal sedert hun brui-
V loft hadden zij heden morgen vroeg
een ernstigen twist gehad en hij was daar
op zonder een enkel woord of een afscheids
kus van haar weg naar zijn bureau gegaan.
Dat was voor haar, die anders zoo flink
voor het huishoudentje wist te zorgen, een
zoo bijzonder, beklemmend gevoel, dat haar
vandaag niets goed gelukken wilde. Nooit
had zij nog zooveel aan hem gedacht, zich
zijn krachtige gestalte met het bruine ge
zicht en vroolijk, glinsterende oogen zoo
voor oogen gehaald als nu juist. Ofschoon
hij ver van haar was, hoorde zij hem zeer
duidelijk spreken, zag het eigenaardige
handgebaar, waarmede hij door zijn krul
lend haar streek, en zij kleurde door dit
gevoel zijner nabijheid.
Het scheen haar nu volkomen onbegrij
pelijk, dat er zulke harde woorden tusschen
hen gewisseld konden worden. Eerstens
was Paul, die wat hoofdpijn had van den
vorigen avond, toen zij gemeenschappelijk
op een doopplechtigheid genoodigd waren,
wrevelig geworden, omdat hij zijn oude
laarzen niet vinden kon. Zjj moest toch
weten, waar de dingen waren, want zij was
toch de vrouw des huizesToen na lang,
nutteloos zoeken, was hem ingevallen, dat
hij de laarzen, om ze te laten maken, naar
den schoenlapper had gezonden. Zonder
zich veel te verontschuldigen, pruttelde hy
wat voor zich heen en vijf minuten later
waren zij ’t weer oneens. In ’t begin was
het maar een gemoedelijk verschil van mee-
ning, want het betrof ditmaal iets, wat
nog in ’t geheel niet aanwezig was den
te verwachten erfgenaam. Zjj wilde dol
graag een meisje, hij daarentegen had,
zooals de meeste mannen, zjjn zinnen op
een jongen gezet. Het twistduiveltje blies
het smeulende vuurtje aan, en opeens was
men van het kleine engeltje, dat nog nie
mand gezien had, tot het algemeene, het
aardsche afgedwaald en meneer Paul Wal
ter had zijn vrouw Marie Walter zelf
zucht' en „ontoegevendheid' en nog eenige
minder aangename woorden naar het hoofd
geworpen. Hjj moest toen ook heel wat
hooren en toen hjj, meer tot vrede gezind
dan zij, ten slotte toch tot verzoening
neigde en vrede wilde sluiten, toen wei
gerde zij hem een kus.
Nu was hij boos weggegaan, had geen
tweede ontbijt medegenomen en ook geen
koffie gedronken.
Mevrouw Marie Walter was anders een
vroolijk persoontje. In het groote huis in
de Tuinstraat, waar zij met haar man
een uit kamer, slaapkamer en keuken be
staande woning op de vierde verdieping
had, kon men steeds haar volle, frissche
stem hooren klinken.
En zij was ook een aardig vrouwtje, nu
niet juist schoon, maar flink en slank op
gegroeid.
Vandaag wilden evenwel de jonge vrouw
de liedjes niet uit de keel, en de spiegel
in de woonkamer had geen enkele maal
het genoegen haar lachend beeld terug te
kaatsen.
...En die onrust nam van minuut tot
minuut toe...
Reeds was het elf uur en zij was nog
niet eens met het huishouden klaar.
...En dan waren de bloemen nog niet
begoten en de peterselie bij het keuken
venster ook niet... en de vogel had nog
geen zaad en nog geen water!.
Nu evenwel ging het niettegenstaande
haar harteleed, als de wind
Precies te twaalf uur stond het eten
op tafel. Hij kon ieder oogenblik komen.
Als hij er maar vast was. Zij had zjjn lie-
velingskost klaar gemaakt. Dat zal hem
wel verzoenen. En dan, zij is er toch ook
zelf bij.
Zij had ook haar blauw kleedje aange
trokken, waarin hjj haar het liefst zag.
Intusschen verliep minuut tot minuut
meneer Paul Walter verscheen niet. Een
uur ging voorbjj en hij kwam niet. Zou
hem iets overkomen zijn Hij wilde haar
zeker bestraffen voor haar ontoegevendheid,
daarom liet hij haar wachten. Maar dat
was toch leeljjk van hem, zoo had hij haar
’s morgens geweigerden kus niet mogen
wreken. Als zij eens naar zjjn bureau ging
het was niet ver...
Maar neen, dat ging niet, zij geneerde
zich voor de collega’s van haar man. En
dan ook, te veel mag een vrouw haar man
ook niet toegeven. Als zjj hem nu terstond
naliep, was hij in staat, daaruit een regel
te maken en haar eens voor al steeds den
eersten stap tot verzoening te laten doen,
Zjj was vast besloten, in het vervolg zqq.
of onder den uitroep; „dou d’er in, ik’rok
in“, zagen we nummer twee ook in de gol
ven verdwijnen. Gelukkig lag er een schuitje
in de onmiddellijke nabijheid, dat onze hel
den terstond aanklampten, om weer op ’t
droge te komen.
En heden middag kwamen we langs een
woonscheepje, welks schipper zich op dat
oogenblik vrij onbekwaam gevoelde, om met
een recht opgaande gestalte Gods vrije na
tuur te bewonderen.
In plaats van zich voor ’t oog der men-
schen te verbergen, verzette hij zich met
alle geweld tegen de pogingen van een
vriend, die hem in ’t vooronder trachtte te
drukken. Alles was vergeefs, totdat moeder
de vrouw, een echt mannetjes-wijfje, met
een: „wat is me dat hierkwam opdagen.
Manlief werd nu kort en goed door haar bij
hoofd en beenen genomen, zijn hoofd ’t
eerst in ’t vooronder gestopt en toen ’t „on
dereinde van den rug' weigerde, ’t voor
beeld van ’t boveneind te volgen, nam de
wederhelft eenvoudig de pantoffel en bracht
die met vaders extremiteit zoo onzacht in
aanraking, dat alle verzet, spoedig was op
gegeven en ’t geheele corpus van ’t hoofd
des gezins in ’t vooronder was verdwenen.
En nadat Moeder zich goed had verzekerd,
dat er aan ontvluchting niet meer viel te
denken, ging ze met haar kroost naar...
bed neen, de kermis op.
19 Aug. Uit de mond- en klauw-
zeerwereld. Eenige weken geleden kwam
de landbouwer Folkert Buringa onder IJs-
brechtum met de boodschap op de secretarie
van Wijmbritseradeel, dat zich bij een zijner
runderen naar zijn oordeel een geval van
mond- en klauwzeer voordeed.
Uitdrukkelijk zei hij er bijik weet ’t
niet, dat ’t mond- en klauwzeer is, ik denk
’t maar. Inplaats dat er nu een veearts op
af werd gezonden, om dat zaakje te onder
zoeken, komt er eenige dagen later een
voudig een veldwachter met een bord, waarop
de woordenmond- en klauwzeer.
Vier weken daarna ziet B. den man der
wet weer op zjjn erf afkomen, die, zonder
iets te zeggen, ’t bewuste bord weer mee
neemt. Buringa’s vee werd door die laatst
genoemde daad gezond verklaard. En was
dit werkelijk ’t geval
Och neen, de man verzekerde ons, dat
de ziekte toen juist ’t ergst was.
Hepk. Adv.Bl.
Als een groote bijzonderheid wordt
gemeld, dat uit een boomgaard te Gelder-
malsem de fruiten verpacht werden voor de
som van f 2075. Er zijn zooveel appels,
dat bijna van alle boomen de takken ge
steund moeten worden.
De lucht van de welriekende wikke
(Lathyrus Odoratus) is zoo onverdragelijk
voor vliegen, dat zij er door uit de zieken
kamer verdreven worden, hoewel zjj voor
den patiënt niets onaangenaams heeft.
’t Is dus aan te bevelen, in den vliegen
tijd deze plant in de ziekenkamer te zetten.
Door den Minister van Binnenland-
sohe Zaken zal waarschijnlijk de Armenwet
het eerst aan de orde gesteld worden. Ver
moedelijk zal worden voorgesteld eene
Staatscommissie te benoemen, die de ge
wichtige hervorming der Armenwet kan
voorbereiden.
Wat is er in denlaatsten verkiezings
strijd al niet geschermd met de leuze„duur
brood11En velen sloeg bij het hooren dezer
woorden de schrik om ’t hart; want zij
dachten aan den tijd, toen zij een dag
moesten werken om een broodje te koopen.
Geen wonder dus dat velen nog aan die
uitdrukking denken.
Dezer dagen kwameeneeenvoudige vrouw
bij een winkelier om meel en bloem te
koopen. Het mensch wilde gaan bakken.
Langzaam telde zij de centen God weet
hoe zuur verdiend op de toonbank. De
winkelier beduidde haar echter, dat èn het
meel èn de bloem opgeslagen waren en zij
dus nogal wat meer moest betalen.
Verschrikt week de vrouw achteruit en
verbolgen riep zij„Daar hebt ge het al'l
Het duur brood gaat reeds komen. Pas is
hij gekozen of het brood slaat al op.
Ik heb het mjjn man wel twintigmaal
gezegd, stem toch niet op dien vent, hij zal
het brood duurder maken, iedereen zegt
het. Thans is het al zoo. Maar hij zal er
nu niet lang meer in zijn, dat zeg ik. ’t Ia
een schande I
Welke middelen dat eenvoudige vrouwtje
nu zal aanwenden om het gekozen lid ten
val te brengen, behoort natuurlijk tot hare
geheimen.
Het mooiste van deze ware geschiedenis
is, dat juist de tegenstander van duur brood,
een vrü handelaar, in dat district gekozen i«.
veel mogelijk alle twist te ontwijken, maar
aan den anderen kant kende zij haar harts
tochtelijk, dikwijls zeer recht eigenzinnig
karakter veel te goed, om zich zelf daarin
al te veel vertrouwen te schenken.
„Goeden morgen, mevrouw Walter,'
klonk het op dit oogenblik door de open
keukendeur, die naar ’t portaal leidde.
„Dag juffrouw Ampel,' antwoordde me
vrouw Walter, die zich door dit bezoek
eigenlijk ongaarne storen liet, „wat ver
schaft mjj het genoegen...?'
„Ik kwam alleen maar eens kijken, me
vrouw Walter, hoe ’t u gaat... maar gij
ziet er zeer goed uit... Hoe gaat ’t met
uw man.. Dat is een flinke kerel... Heel
wat beter dan mijn oudje. Ik ben nu ook
’n oude vrouw, die hier niet veel meer te
doen heeft Zeg eens, Marietje, wat is er
van morgen bij jullie gebeurd?... Hebben
jullie samen wat ruzie gehad En van
middag is hij ook niet thuis gekomen...'
Mevrouw Walter kwamen de tranen in
de oogen. Anders mocht zij die babbelachtige
oude vrouw niet lijden. Maar nu lag er
zooveel oprechte deelneming in haar stem
blijkbaar nam de oude vrouw deel in haar
leed. En misschien zag zij met haar oude,
door zoo veel leed bedroefde, oogen al de
bittere ervaringen en ontgoochelingen, die
de jonge vrouw nog wachtten.
Mevrouw Walter kon niet nalaten, de
oude vrouw haar kommer te vertellen. En
deze troostte haar, zoo recht moederlijk.
Haar eigen kinderen lagen allen op het
kerkhof, en daardoor kon het wel mogelijk
zijn, dat zij steeds tijd voor praatjes had
en bekend stond als een klappei.
Marie Walter zette een kop koffie en
nadat de beide vrouwen verscheidene kop
pen van dezen tongen losmakenden drank
hadden genoten, sloten zjj wederzjjds haar
hart voor elkaar open.
„Gij moet hem maar vriendelijk te ge-
moet komen, mijn kind, als hij van avond
thuis komt', meende juffrouw Ampel, „ook
als hij boos is... Ja, ja, Marietje,' zeide
de oude, toen de jonge vrouw dit als on
waarschijnlijk beschouwde, „geloof mij, als
een vrouw ter rechter tijd kan toegeven,
dat is veel waard Dan kan zij haar man
om haar vinger winden. Natuurlijk is het
niet gemakkelijk dat moet ook geleerd
worden, maar zoo gaat het met alles.'
Marie werd zeer onrustig. Zij was nu
toch zoo gaarne naar Paul’s bureau gegaan,
en zou nu niets geven om de praatjes
zijner collega’s en zij zou niet liun beider
rechten zoo nauwkeurig vaststellen. Als hij
maar geen ongeluk had gekregen. Duis
tere gedachten over rampen en dood kwa
men bij haar op. Misschien zij waagde
er nauwelijks aan te denken was haar
liefste dood. En de opgewonden toestand
waarin zij zich bevond, maakte haar fan
tasie vindingrijk in de gruwzaamste voor
stellingen zij zag Paul, haar lieven goe
den man met gebroken ledematen, met
bloed bevlekt en nauwelijks te herkennen.
Hjj was dood, en onverzoend met haar
gestorvenzij werd gloeiend heet, en dan
weer werd zij zoo koud als ijs.
De oude vrouw wilde juist weggaan,
toen zjj Marie Walters opgewondenheid
bemerkte.
„Ben je niet wel, Marietje Je ziet er
op eens zoo opgewonden uit... kom, ik zal
je eens wat klaar maken
Maar Marie wilde niets hebben. Zjj wilde
niets, niet anders dan alleen zijn, om gauw
een mantel aan te trekken en naar haar
man te gaan.
De oude vrouw merkte dat zeker, want
zij ging terstond weg. Maar Marie kou zich,
nadat zij weggegaan was, niet van haar
stoel verheffen, haar knieën knikten, en i
voor haar oogen kwam een sluier.
Toen, als in een halve bezwijming, was
het haar, als hoorde zij mannen met zware
schreden de trap op komen, en elkaar tot
voorzichtigheid aansporen... Brachten zjj
haar Paul thuis?...
Zacht en onbewust vouwde Marie haar
handen en zeide: „Mjjn lieve, lieve Paul!
Kom toch, kom toch
De zware schreden kwamen steeds hooger.
Nu zette men iets zwaars neer op het
portaal van de derde verdieping. Toen
kreeg de angst de overhand op Marie’s
zwakte. Zij stond op en eerst langzaam
en waggelend, maar toen snel en licht als
een vogel liep zij de deur uit en de trap
af.
„Paul, Paul!...'
Marie Walter lag in de armen van haar
man en kon geen woord uitbrengen door
haar snikken. Toen zij wat kalm was ge
worden en de sopha boven op zjjn plaats
stond, zeide Paul tot zjjn vriend:
„Steek maar eeu sigaar op, Ernstje
zult je eeu oogenblik moeten vervelen^
wij komen terstond terug.'
Daar buiten in de keuken bekende me
vrouw Marie berouwvol, hoe zeer zij om
haar lieven man bezorgd was geweest. En
dat hij haar, om vurige kolen op haar
hoofd te stapelen, nu ook nog die prachtige
sopha schonk, waarnaar zij reeds zoo lang
verlangd hadden, dat was veel te lief van
hem. Daarvoor verdiende hij werkelijk een
extra-kus.
Den vriend daar binnen in de kamer
duurde de tijd tamelijk lang. Hij vroeg
daarom door de deur, hoe lang dat nog
wel zou duren, voordat..
Met lachende oogen en verdacht roode
gezichten kwamen beiden binnen. Toen
maakte Marie het avondeten klaar. Over
den twist werd niet meer gesproken.
Sneek, 20 Aug. Onze kermis behoort
gelukkig voor een jaar weer tot ’t verleden.
Zeven dagen lang hebben we geprofiteerd
van tien draaiorgels, die, zeker wraak ne
mende over hun beperkt getal, er honderd
maal harder op los boemden dan andere
jaren.
Een ware verzuchting was ’t voor ons,
als we ’s avonds onze schreden konden
wenden naar de Kleine Palen, waar ’t ge
zelschap van Lier onze gespannen zenuwen
door hun degelijk tooneelspel weer in nor
malen toestand bracht.
Uitgezonderd onze zeildagen, wien de
gevallen regen nog al vrij wat afbreuk deê,
was de Sneeker kermis vrij kalmpjes, waar
aan eenige bepalingen van onzen gemeen
teraad, voor eiken paal op de Veemarkt,
die uit den grond moest, een gulden offeren,
en van elk spel maar eene soort, niet wei
nig schuld dragen.
Oudega, 19 Aug. Een veehouder in
deze gemeente gaf aan zijne biggen melk
te drinken van koeien, die lijdende waren
aan mond- en klauwzeer. Dit had ten ge
volge, dat die biggen den volgenden dag
allen stierven. Wel een bewijs hoe be
smettelijk en tevens hoe gevaarlijk die
ziekte voor jeugdige varkens is.
Molkwerum, 19 Aug. Toen dolandb.
S. in ’t naburige H. de vorige week op een
morgen zijne koeien zou melken, ontdekte
hij, dat een baldadige hand, in een der uiers
(tepels) een langen spijker gedreven had. Tot
heden heeft men den laffen bodrij ver niet
kunnen vinden.
Kippenburg, 19 Aug. Op de beden
alhier gehouden gewone jaarlijksche paar
denmarkt was de aan voer gering, slechts
enkele werkpaarden stonden aan de lyn.
Doordat er weinig kooplieden waren, was
de handel traag het minder gunstige weder
was hier zeker van grooten invloed.
Heerenveen, 17 Aug. Een hedenavond
van de Sneeker boot komende koe schrok
voor de stoomfluit en werd zeer wild. Zij
liep een paar mannen, die haar in bedwang
wilden houden, omver, rende de Konijnen-
polle en Bouwlust op, werd eindelijk met
touwen op den grond geworpen en toen
on middellijk afgemaakt.
Zuidwesthoek, 18 Aug. De hooiprij-
zen zijn hier thans als volgtle kwal, bin-
nenl. f 9,50 a f 10, 2e en mindere soorten
f6 a f8, le kwal, buitenl. f 6 f 6.50,
2e en mindere soorten f 3 a f 5.00, alles
per 500 KG.
In de laatste dagen wordt vooral naar
Holland gezonden Roggestroo f 4.50 f 5.00
per 100 bos.
Bolswardsche Courant
i
M
I
I
'AJa
Edelwei
i
Illllllll
Ill.H,"!