NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD BOI.SWABD EN W ONSEB A DEEL AGO M verkrij. No. 67. Verschijnt Donderdags en Zondags. Zes en dertigste Jaargang. 1897. DE TWIST. •J K BINNENLAND. wenschen te vermeerd fr. brieven te wenden i onder letters It N 904 hiervoor in aanmerking ZONDAG 22 AUGUSTUS. F r I VOOR l'JI ra ook geen F ABONNEMENTSPRIJS80 Cents per 3 maanden. Franco per post 95 Cents. hl I ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 1—7 regels. Ver volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte. SL 1 1 Ui ipj 5®?'oor de eerste maal sedert hun brui- V loft hadden zij heden morgen vroeg een ernstigen twist gehad en hij was daar op zonder een enkel woord of een afscheids kus van haar weg naar zijn bureau gegaan. Dat was voor haar, die anders zoo flink voor het huishoudentje wist te zorgen, een zoo bijzonder, beklemmend gevoel, dat haar vandaag niets goed gelukken wilde. Nooit had zij nog zooveel aan hem gedacht, zich zijn krachtige gestalte met het bruine ge zicht en vroolijk, glinsterende oogen zoo voor oogen gehaald als nu juist. Ofschoon hij ver van haar was, hoorde zij hem zeer duidelijk spreken, zag het eigenaardige handgebaar, waarmede hij door zijn krul lend haar streek, en zij kleurde door dit gevoel zijner nabijheid. Het scheen haar nu volkomen onbegrij pelijk, dat er zulke harde woorden tusschen hen gewisseld konden worden. Eerstens was Paul, die wat hoofdpijn had van den vorigen avond, toen zij gemeenschappelijk op een doopplechtigheid genoodigd waren, wrevelig geworden, omdat hij zijn oude laarzen niet vinden kon. Zjj moest toch weten, waar de dingen waren, want zij was toch de vrouw des huizesToen na lang, nutteloos zoeken, was hem ingevallen, dat hij de laarzen, om ze te laten maken, naar den schoenlapper had gezonden. Zonder zich veel te verontschuldigen, pruttelde hy wat voor zich heen en vijf minuten later waren zij ’t weer oneens. In ’t begin was het maar een gemoedelijk verschil van mee- ning, want het betrof ditmaal iets, wat nog in ’t geheel niet aanwezig was den te verwachten erfgenaam. Zjj wilde dol graag een meisje, hij daarentegen had, zooals de meeste mannen, zjjn zinnen op een jongen gezet. Het twistduiveltje blies het smeulende vuurtje aan, en opeens was men van het kleine engeltje, dat nog nie mand gezien had, tot het algemeene, het aardsche afgedwaald en meneer Paul Wal ter had zijn vrouw Marie Walter zelf zucht' en „ontoegevendheid' en nog eenige minder aangename woorden naar het hoofd geworpen. Hjj moest toen ook heel wat hooren en toen hjj, meer tot vrede gezind dan zij, ten slotte toch tot verzoening neigde en vrede wilde sluiten, toen wei gerde zij hem een kus. Nu was hij boos weggegaan, had geen tweede ontbijt medegenomen en ook geen koffie gedronken. Mevrouw Marie Walter was anders een vroolijk persoontje. In het groote huis in de Tuinstraat, waar zij met haar man een uit kamer, slaapkamer en keuken be staande woning op de vierde verdieping had, kon men steeds haar volle, frissche stem hooren klinken. En zij was ook een aardig vrouwtje, nu niet juist schoon, maar flink en slank op gegroeid. Vandaag wilden evenwel de jonge vrouw de liedjes niet uit de keel, en de spiegel in de woonkamer had geen enkele maal het genoegen haar lachend beeld terug te kaatsen. ...En die onrust nam van minuut tot minuut toe... Reeds was het elf uur en zij was nog niet eens met het huishouden klaar. ...En dan waren de bloemen nog niet begoten en de peterselie bij het keuken venster ook niet... en de vogel had nog geen zaad en nog geen water!. Nu evenwel ging het niettegenstaande haar harteleed, als de wind Precies te twaalf uur stond het eten op tafel. Hij kon ieder oogenblik komen. Als hij er maar vast was. Zij had zjjn lie- velingskost klaar gemaakt. Dat zal hem wel verzoenen. En dan, zij is er toch ook zelf bij. Zij had ook haar blauw kleedje aange trokken, waarin hjj haar het liefst zag. Intusschen verliep minuut tot minuut meneer Paul Walter verscheen niet. Een uur ging voorbjj en hij kwam niet. Zou hem iets overkomen zijn Hij wilde haar zeker bestraffen voor haar ontoegevendheid, daarom liet hij haar wachten. Maar dat was toch leeljjk van hem, zoo had hij haar ’s morgens geweigerden kus niet mogen wreken. Als zij eens naar zjjn bureau ging het was niet ver... Maar neen, dat ging niet, zij geneerde zich voor de collega’s van haar man. En dan ook, te veel mag een vrouw haar man ook niet toegeven. Als zjj hem nu terstond naliep, was hij in staat, daaruit een regel te maken en haar eens voor al steeds den eersten stap tot verzoening te laten doen, Zjj was vast besloten, in het vervolg zqq. of onder den uitroep; „dou d’er in, ik’rok in“, zagen we nummer twee ook in de gol ven verdwijnen. Gelukkig lag er een schuitje in de onmiddellijke nabijheid, dat onze hel den terstond aanklampten, om weer op ’t droge te komen. En heden middag kwamen we langs een woonscheepje, welks schipper zich op dat oogenblik vrij onbekwaam gevoelde, om met een recht opgaande gestalte Gods vrije na tuur te bewonderen. In plaats van zich voor ’t oog der men- schen te verbergen, verzette hij zich met alle geweld tegen de pogingen van een vriend, die hem in ’t vooronder trachtte te drukken. Alles was vergeefs, totdat moeder de vrouw, een echt mannetjes-wijfje, met een: „wat is me dat hierkwam opdagen. Manlief werd nu kort en goed door haar bij hoofd en beenen genomen, zijn hoofd ’t eerst in ’t vooronder gestopt en toen ’t „on dereinde van den rug' weigerde, ’t voor beeld van ’t boveneind te volgen, nam de wederhelft eenvoudig de pantoffel en bracht die met vaders extremiteit zoo onzacht in aanraking, dat alle verzet, spoedig was op gegeven en ’t geheele corpus van ’t hoofd des gezins in ’t vooronder was verdwenen. En nadat Moeder zich goed had verzekerd, dat er aan ontvluchting niet meer viel te denken, ging ze met haar kroost naar... bed neen, de kermis op. 19 Aug. Uit de mond- en klauw- zeerwereld. Eenige weken geleden kwam de landbouwer Folkert Buringa onder IJs- brechtum met de boodschap op de secretarie van Wijmbritseradeel, dat zich bij een zijner runderen naar zijn oordeel een geval van mond- en klauwzeer voordeed. Uitdrukkelijk zei hij er bijik weet ’t niet, dat ’t mond- en klauwzeer is, ik denk ’t maar. Inplaats dat er nu een veearts op af werd gezonden, om dat zaakje te onder zoeken, komt er eenige dagen later een voudig een veldwachter met een bord, waarop de woordenmond- en klauwzeer. Vier weken daarna ziet B. den man der wet weer op zjjn erf afkomen, die, zonder iets te zeggen, ’t bewuste bord weer mee neemt. Buringa’s vee werd door die laatst genoemde daad gezond verklaard. En was dit werkelijk ’t geval Och neen, de man verzekerde ons, dat de ziekte toen juist ’t ergst was. Hepk. Adv.Bl. Als een groote bijzonderheid wordt gemeld, dat uit een boomgaard te Gelder- malsem de fruiten verpacht werden voor de som van f 2075. Er zijn zooveel appels, dat bijna van alle boomen de takken ge steund moeten worden. De lucht van de welriekende wikke (Lathyrus Odoratus) is zoo onverdragelijk voor vliegen, dat zij er door uit de zieken kamer verdreven worden, hoewel zjj voor den patiënt niets onaangenaams heeft. ’t Is dus aan te bevelen, in den vliegen tijd deze plant in de ziekenkamer te zetten. Door den Minister van Binnenland- sohe Zaken zal waarschijnlijk de Armenwet het eerst aan de orde gesteld worden. Ver moedelijk zal worden voorgesteld eene Staatscommissie te benoemen, die de ge wichtige hervorming der Armenwet kan voorbereiden. Wat is er in denlaatsten verkiezings strijd al niet geschermd met de leuze„duur brood11En velen sloeg bij het hooren dezer woorden de schrik om ’t hart; want zij dachten aan den tijd, toen zij een dag moesten werken om een broodje te koopen. Geen wonder dus dat velen nog aan die uitdrukking denken. Dezer dagen kwameeneeenvoudige vrouw bij een winkelier om meel en bloem te koopen. Het mensch wilde gaan bakken. Langzaam telde zij de centen God weet hoe zuur verdiend op de toonbank. De winkelier beduidde haar echter, dat èn het meel èn de bloem opgeslagen waren en zij dus nogal wat meer moest betalen. Verschrikt week de vrouw achteruit en verbolgen riep zij„Daar hebt ge het al'l Het duur brood gaat reeds komen. Pas is hij gekozen of het brood slaat al op. Ik heb het mjjn man wel twintigmaal gezegd, stem toch niet op dien vent, hij zal het brood duurder maken, iedereen zegt het. Thans is het al zoo. Maar hij zal er nu niet lang meer in zijn, dat zeg ik. ’t Ia een schande I Welke middelen dat eenvoudige vrouwtje nu zal aanwenden om het gekozen lid ten val te brengen, behoort natuurlijk tot hare geheimen. Het mooiste van deze ware geschiedenis is, dat juist de tegenstander van duur brood, een vrü handelaar, in dat district gekozen i«. veel mogelijk alle twist te ontwijken, maar aan den anderen kant kende zij haar harts tochtelijk, dikwijls zeer recht eigenzinnig karakter veel te goed, om zich zelf daarin al te veel vertrouwen te schenken. „Goeden morgen, mevrouw Walter,' klonk het op dit oogenblik door de open keukendeur, die naar ’t portaal leidde. „Dag juffrouw Ampel,' antwoordde me vrouw Walter, die zich door dit bezoek eigenlijk ongaarne storen liet, „wat ver schaft mjj het genoegen...?' „Ik kwam alleen maar eens kijken, me vrouw Walter, hoe ’t u gaat... maar gij ziet er zeer goed uit... Hoe gaat ’t met uw man.. Dat is een flinke kerel... Heel wat beter dan mijn oudje. Ik ben nu ook ’n oude vrouw, die hier niet veel meer te doen heeft Zeg eens, Marietje, wat is er van morgen bij jullie gebeurd?... Hebben jullie samen wat ruzie gehad En van middag is hij ook niet thuis gekomen...' Mevrouw Walter kwamen de tranen in de oogen. Anders mocht zij die babbelachtige oude vrouw niet lijden. Maar nu lag er zooveel oprechte deelneming in haar stem blijkbaar nam de oude vrouw deel in haar leed. En misschien zag zij met haar oude, door zoo veel leed bedroefde, oogen al de bittere ervaringen en ontgoochelingen, die de jonge vrouw nog wachtten. Mevrouw Walter kon niet nalaten, de oude vrouw haar kommer te vertellen. En deze troostte haar, zoo recht moederlijk. Haar eigen kinderen lagen allen op het kerkhof, en daardoor kon het wel mogelijk zijn, dat zij steeds tijd voor praatjes had en bekend stond als een klappei. Marie Walter zette een kop koffie en nadat de beide vrouwen verscheidene kop pen van dezen tongen losmakenden drank hadden genoten, sloten zjj wederzjjds haar hart voor elkaar open. „Gij moet hem maar vriendelijk te ge- moet komen, mijn kind, als hij van avond thuis komt', meende juffrouw Ampel, „ook als hij boos is... Ja, ja, Marietje,' zeide de oude, toen de jonge vrouw dit als on waarschijnlijk beschouwde, „geloof mij, als een vrouw ter rechter tijd kan toegeven, dat is veel waard Dan kan zij haar man om haar vinger winden. Natuurlijk is het niet gemakkelijk dat moet ook geleerd worden, maar zoo gaat het met alles.' Marie werd zeer onrustig. Zij was nu toch zoo gaarne naar Paul’s bureau gegaan, en zou nu niets geven om de praatjes zijner collega’s en zij zou niet liun beider rechten zoo nauwkeurig vaststellen. Als hij maar geen ongeluk had gekregen. Duis tere gedachten over rampen en dood kwa men bij haar op. Misschien zij waagde er nauwelijks aan te denken was haar liefste dood. En de opgewonden toestand waarin zij zich bevond, maakte haar fan tasie vindingrijk in de gruwzaamste voor stellingen zij zag Paul, haar lieven goe den man met gebroken ledematen, met bloed bevlekt en nauwelijks te herkennen. Hjj was dood, en onverzoend met haar gestorvenzij werd gloeiend heet, en dan weer werd zij zoo koud als ijs. De oude vrouw wilde juist weggaan, toen zjj Marie Walters opgewondenheid bemerkte. „Ben je niet wel, Marietje Je ziet er op eens zoo opgewonden uit... kom, ik zal je eens wat klaar maken Maar Marie wilde niets hebben. Zjj wilde niets, niet anders dan alleen zijn, om gauw een mantel aan te trekken en naar haar man te gaan. De oude vrouw merkte dat zeker, want zij ging terstond weg. Maar Marie kou zich, nadat zij weggegaan was, niet van haar stoel verheffen, haar knieën knikten, en i voor haar oogen kwam een sluier. Toen, als in een halve bezwijming, was het haar, als hoorde zij mannen met zware schreden de trap op komen, en elkaar tot voorzichtigheid aansporen... Brachten zjj haar Paul thuis?... Zacht en onbewust vouwde Marie haar handen en zeide: „Mjjn lieve, lieve Paul! Kom toch, kom toch De zware schreden kwamen steeds hooger. Nu zette men iets zwaars neer op het portaal van de derde verdieping. Toen kreeg de angst de overhand op Marie’s zwakte. Zij stond op en eerst langzaam en waggelend, maar toen snel en licht als een vogel liep zij de deur uit en de trap af. „Paul, Paul!...' Marie Walter lag in de armen van haar man en kon geen woord uitbrengen door haar snikken. Toen zij wat kalm was ge worden en de sopha boven op zjjn plaats stond, zeide Paul tot zjjn vriend: „Steek maar eeu sigaar op, Ernstje zult je eeu oogenblik moeten vervelen^ wij komen terstond terug.' Daar buiten in de keuken bekende me vrouw Marie berouwvol, hoe zeer zij om haar lieven man bezorgd was geweest. En dat hij haar, om vurige kolen op haar hoofd te stapelen, nu ook nog die prachtige sopha schonk, waarnaar zij reeds zoo lang verlangd hadden, dat was veel te lief van hem. Daarvoor verdiende hij werkelijk een extra-kus. Den vriend daar binnen in de kamer duurde de tijd tamelijk lang. Hij vroeg daarom door de deur, hoe lang dat nog wel zou duren, voordat.. Met lachende oogen en verdacht roode gezichten kwamen beiden binnen. Toen maakte Marie het avondeten klaar. Over den twist werd niet meer gesproken. Sneek, 20 Aug. Onze kermis behoort gelukkig voor een jaar weer tot ’t verleden. Zeven dagen lang hebben we geprofiteerd van tien draaiorgels, die, zeker wraak ne mende over hun beperkt getal, er honderd maal harder op los boemden dan andere jaren. Een ware verzuchting was ’t voor ons, als we ’s avonds onze schreden konden wenden naar de Kleine Palen, waar ’t ge zelschap van Lier onze gespannen zenuwen door hun degelijk tooneelspel weer in nor malen toestand bracht. Uitgezonderd onze zeildagen, wien de gevallen regen nog al vrij wat afbreuk deê, was de Sneeker kermis vrij kalmpjes, waar aan eenige bepalingen van onzen gemeen teraad, voor eiken paal op de Veemarkt, die uit den grond moest, een gulden offeren, en van elk spel maar eene soort, niet wei nig schuld dragen. Oudega, 19 Aug. Een veehouder in deze gemeente gaf aan zijne biggen melk te drinken van koeien, die lijdende waren aan mond- en klauwzeer. Dit had ten ge volge, dat die biggen den volgenden dag allen stierven. Wel een bewijs hoe be smettelijk en tevens hoe gevaarlijk die ziekte voor jeugdige varkens is. Molkwerum, 19 Aug. Toen dolandb. S. in ’t naburige H. de vorige week op een morgen zijne koeien zou melken, ontdekte hij, dat een baldadige hand, in een der uiers (tepels) een langen spijker gedreven had. Tot heden heeft men den laffen bodrij ver niet kunnen vinden. Kippenburg, 19 Aug. Op de beden alhier gehouden gewone jaarlijksche paar denmarkt was de aan voer gering, slechts enkele werkpaarden stonden aan de lyn. Doordat er weinig kooplieden waren, was de handel traag het minder gunstige weder was hier zeker van grooten invloed. Heerenveen, 17 Aug. Een hedenavond van de Sneeker boot komende koe schrok voor de stoomfluit en werd zeer wild. Zij liep een paar mannen, die haar in bedwang wilden houden, omver, rende de Konijnen- polle en Bouwlust op, werd eindelijk met touwen op den grond geworpen en toen on middellijk afgemaakt. Zuidwesthoek, 18 Aug. De hooiprij- zen zijn hier thans als volgtle kwal, bin- nenl. f 9,50 a f 10, 2e en mindere soorten f6 a f8, le kwal, buitenl. f 6 f 6.50, 2e en mindere soorten f 3 a f 5.00, alles per 500 KG. In de laatste dagen wordt vooral naar Holland gezonden Roggestroo f 4.50 f 5.00 per 100 bos. Bolswardsche Courant i M I I 'AJa Edelwei i Illllllll Ill.H,"!

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Bolswards Nieuwsblad nl | 1897 | | pagina 1