Op Oudejaarsavond.
GEMENGD NIEUWS.
cz>
uj
I
a
9
a
SneekBolswardHarlingen.
QE
2
UJ
ca
a.
v.
a.
v.
a.
v.
9,05
9,45
6,30
7,10
a.
v.
12,15
12,55
2,15
6,30
7,40
8,25
5,05
5,45
r»
ft
7,15
8,-
9,15
3,40
5,05
5,45
6,50
8-
8,45
9,05
9,45
O
U
9
s
V
if
a
a
s
s
6,50
8,—
8,45
5,50
6,30
12,20
1,45
1,55
2,35
O p
5,50
6,30
7,50 11,15
3,25
4-
5,15
9,20
10,35
11,15
e n:
7,15
8-
9,15
S
a
Stoomdruk Firma B. Guperus Az,
Bolsward.
5,-
5,40
O p
Van Sneek
Bolsward
Te Harlingen
Van Harlingen
Bolsward
Te Sneek
reeds een misslag te zijn. Zoo bijvoorbeeld
haar huwelijk, zonder liefde gesloten en
kinderloos gebleven, zoo de oprichting van
het pension, dat zij in ’t begin al te elegant
had ingericht, tot er eindelijk overdrijving
aan den anderen kant voor in de plaats was
gekomen. Zij wist, dat de weinige jongelui
die bij haar hun intrek hadden genomen,
niet lang meer zouden blijven. Voor den
prijs, dien zij van hen eischte, konden zij
betere kamers, beteren kost en nettere be
diening verlangen.
Mevrouw Eisenbardt zag in haar stille
kamer rond. Kaal, onvriendelijk was zij,als
men wat nauwkeuriger toekeek, zelfs armoe
dig. De weinige meubels waren versleten,
de zittingen der stoelen waren kaal en ge
vlekt. Een oogenblik had zij zoo gestaan,
met haar hand leunend op de tafel en eens
rondgezien, en toen was zij weer met een
bitter lachje op haar fijne lippen, en hard-
nekkigen trots in de oogen, haar wandeling
begonnen. Na een oogenblik bleef zij weer
staan, nu voor den spiegel. Het bittere lachje
werd nog zichtbaarder. Hoe zag zij er uit
voor een dertigjarige. Niet zoo verwaarloosd
als haar kamer, maar toch 1 En nooit had
zij er zóó uit kunnen zien, als zij slechts
wat meer voor zichzelf gezorgd hadzij had
het vaak genoeg gehoord, dat zij een mooi
meisje was, een schoone vrouw en nuZij
schrikte van haar spiegelbeeld. Moede liet
zij zich in den scheven, versleten leunstoel
neervallen. Alles was haar in den grond der
zaak zoo onverschillig, zoo grenzeloos on
verschillig, sedert het oogenblik, dat zij...
Hoe lang was dat uur al verstreken, dat
over haar geheele leven beslist hadZij
rekende langzaam. Tien jarenTien jaren,
dat zij den man, dien zij beminde, had weg
gezonden, omdat hij niets was en niets had
dan zijn groote liefde voor haar en een ster
ken zucht naar avonturen. Hoe duidelijk
stond hij nu weer voor haar, die Richard
Schwartz, met zijn opgewekt gezicht en
vroolijkheid, die niet zoo gemakkelijk met
een andere te vergelijken was. Voorby,
voorbij
De wijzer van de steeds achtergaande klok
wees half elf. Zij stond op en ging naar de
keuken, waar de keukenmeid bezig was.
Het dienstmeisje was uit. „Mina, je moest
Zeer stil was het heden, den laatsten avond
van het jaar, in de kleine woning van de
weduwe van den rechter Eisenbardt, hoog
daar boven op de vierde verdieping van
een der kazerneachtige huizen in de Pots-
dammerstraat. Van onderaf klonk het lachen
en spreken naar boven, van de straat hoorde
men het rollen der wagens en het gebel der
trams, maar boven, in de spaarzaam ver
lichte vertrekken verroerde zich niets. Lang
zaam liep mevrouw Eisenbardt in haar kamer
op en neer. In een hoek stond nog de kerst
boom met de uitgebrande kaarsjes. Een uur
geleden waren zij alle uitgeblazen.
De huisgenooten van mevrouw Eisenbardt,
haar pensionaires, hadden ze gedurende het
souper nog eens aangestoken. Toen waren
zij gezamenlijk weggegaan, om ergens in
de stad bij een punchbowl oudejaarsavond
te vieren. Beleefdheidshalve hadden zij „me
vrouw" uitgenoodigd met hen te gaan, maar
daar deze gevoelde, dat het slechts beleefd
heidshalve geschied was, en de jongelui veel
liever onder elkaar waren, had zij bedankt.
Geen wonder dat haar huisaenooten haar
niet met vreugde in hun gezelschap opnamen,
want zij kon niet meer zoo goed als vroeger
met de menschen omgaan. Steeds was zij
meer achterop geraakt, zoowel maatschappe
lijk als geestelijk. Het pension, dat zij na
den dood van haar man was begonnen, was
in den loop der jaren meer en meer achter
uit gegaan. Haar zeer gering vermogen was
reeds lang opgeteerd sedert twee jaren leefde
zij op zeer bescheiden voet, als ’t ware van
de hand in den tand en ze moest al tevreden
zijn, als zij haar verplichtingen kon nakomen.
Vaak genoeg was ook het tegendeel het
geval geweest, maar zij was er tot nog toe
in geslaagd zich uit deurwaardershanden te
houden. Mevrouw Eisenbardt was streng
genoeg tegenover zich zelf om zich geheel
alleen dezen maatschappelijken achteruitgang
te verwijten. Zij was een door en door on-
practische natuur, die voor alles in het leven
de handen verkeerd stonden. Alles, wat zij
begon, was van te voren reeds veroordeeld
om verkeerd uit te komen of bleek terstond
nu maar vast naar beneden gaan, want de
nieuwe heer, die van avond komen zal, kan
elk oogenblik hier zijn". Mina bromde iets,
wat voor mevrouw Eisen bardt’s ooren in
elk geval niet bestemd was. Toen stak zij
den huissleutel in haar zak, nam de kleine
keukenlamp in de hand en begaf zich naar
beneden.
Mevrouw Eisenbardt ging weer naar haar
kamer. Op de tafel stond haar sleutelmandje
en daarin lag een brief met het poststempel
„Bremen". Zij las hem nog eens vluchtig
door. „Bremen 10 uur 25 minuten te
Berlijn Laat u niet storen in uw oude-
jaarsavondfeest Uw voortreffelijk pension
is mij door mr. Westward aanbevolen
Denk mij een paar maanden in Berlijn op
te houden". Mr. Westward Juist, die kleine
elegante man uit Chicago. Het is waar, toen
zag het er een weinig anders bij haar uit.
Die mr... hoe heet hij ook weer? Ze zag
nog eens den brief in. is dat schrijven
Mr. Blay of Black of Bluck zal wel vreemd
opzien."
De trein uit Bremen moest wel zeer laat
zijn aangekomen, of de Amerikaan zijn plan
hebben opgegeven. Het was al lang over
elven en nog steeds vertoonde zich niemand.
Op de derde verdieping was men al lang
aan tafel gegaan. Luid en levendig hoorde
men spreken. Daar opeens, zij was lang met
haar gedachten elders geweest, hoorde zij
in de buitendeur den sleutel omdraaien en
toen Mina’s niet bepaald liefelijk stemgeluid.
„Ik zal alles wel op uw kamer brengen.
Mevrouw is thuis, jawel in haar kamer".
De deur ging open. Met een snellen blik
overzag de man op den drempel de arme
lijke kamer, de in ’t grijs gekleede vrouwen
gestalte. Daar stond zij op. In hare geheele
lengte had zij zich opgericht. Was het moge
lijk Zij was het, die hij nog steeds lief had.
Ook zij had hem intusschen herkend, den
geliefde, aan wien zij nog steeds, na jaren,
met verterend verlangen dacht. „Anna Zij
legde haar handen stil in de zijne en zag
met groote, bange, vragende oogen naar hem
op. W at zou hij van haar willen Met welk
doel was hij teruggekomen, tot haar, die
verbloeid was, tot de door eigen schuld te
vroeg verwelkte vrouw? Hij echter beant
woordde haar langen blik niet aarzelend,
Van Sneek
Bolsward
Te Harlingen
Van Harlingen
Bolsward
Te Sneek
6,50
7,30
Zondag
5.50 9,05 12,15
6,30 9,45 12,55
7.50 2,15
6,30 9,20
5,— 7,40 10,35
5,40 8,25 11,15
niet vragend. Hoe langer hij haar aanzag,
hoe meer hij zich verdiepte in de geliefde
trekken, des te meer verdwenen de sporen,
die zware zorgen en de strijd om ’t bestaan
in zijn trekken hadden gegroefd, als nevels
voor de zon, des te duidelijker trad hem het
oude, reine, lieve meisjesgelaat voor oogen.
Zacht trok hij haar naast zich in een der
wankelende stoelen, welks versleten beklee-
ding hij niet meer zag, zoo geheel en al
was hij met zijn gedachten bij haar, bij haar
alleen. En toen zeide hij, wat hem van gene
zijde der zee hier had gebrachtslechts het
verlangen om bij haar te zijn, vóór het oude
jaar nog geheel ten einde was, en dat hij
gekomen was om haar mede te nemen naar
zijn nieuw vaderland, waar bij niet meer
een waagziek avonturier, maar de eigenaar
van een solied handelshuis, de chef der firma
Black Co. was.
Zij hoorde stil naar hem. Toen schudde
zij langzaam bet hoofd en zeide: „Gij weet
niet, Richard, wat van mij geworden is
in den tijd, toen mr. Westward Hij
viel haar echter snel in de rede. „Gij zijt
vrij", zeide hij toen, „al het andere is slechts
bijzaak voor mij, behalve dit: „Houdt gij
nog van mij, Anna
Zij zag naar hem op, lang, met vochtig
oog. Nu lag er geen bange vraag meer in
haar blik. Toen wist bij genoeg, en haar
tot zich trekkend, kuste hij haar op den nog
altijd schoonen mond. Lang hielden zij elkaar
omarmd, vergeving vragend, en vergeving
gevend. Daar sloeg het middernacht en tege
lijk klonk van buiten het geroep van „Ge
lukkig Nieuwjaar". Zij deden de vensters
open. Buiten klonken de klokken van alle
kerktorens, alle in koor instemmend.
Hand in hand stouden zij daar en zagen
op naar de sterren, die aan den hemel schit
terden zij zagen naar de menschen, die ver
onder hen elkander groetten, en niet moede
werden „Gelukkig Nieuwjaar" te roepen.
En zij waren tot nieuw geluk in een nieuw
jaar vereend.
Toen en nu. Dezer dagen werd te Arn
hem op een vergadering besproken de op
richting van een zwembuis. De Arnh. Ct.
schrjjft naar aanleiding daarvan
Uit de opkomst van stadgenooten, toen
de oprichting van een zwemhuis zou be
handeld worden, is opnieuw gebleken, dat
in onzen tijd het zwemmen en baden een
zaak van groot en algemeen belang wordt
geacht.
Hoe men daarover een halve eeuw ge
leden dacht herinnert ons een onzer mede
werkers.
Mijn moeder, zoo verhaalde hij ons, was
een brave, godsdienstige vrouw. Zij ging ge
trouw des Zondagsmorgens naar de kerk.
Om de vijf of zes weken ging zij niet. Dan
stond zij aan de oudste meid haar vaste
plaats af, wachtte tot de tweede aan haar
werk was en ging dan met een kuip warm
water naar hare slaapkamer om zich eens
te wasschen, op uitgebreider schaal dan ge
woonlijk. Voor de oudste meid terug was
en de andere haar in den weg liep, bracht
zij haar kuipje weder zelve beneden en
niemand wist wat er gebeurd was
Dit is historisch waar: de menschen
schaamden zich dat men ontdekken mocht,
dat men zich aan zoo iets als een reiniging
van het geheele lichaam schuldig maakte.
Met die naïeve opvatting van betamelijk
heid komt overeen het antwoord van een
bejaarde vrouw aan haar geneesheer, die
den raad gaf, dat haar dochters zich eens
baden zouden. Wat denkt u dokter! mijn
dochters zijn toch fatsoenlijke meisjes.
Voor den vacanten burgemeesterszetel
Beverwijk hebben zich meer dan 80 solli
citanten aangemeld
Onderwijzeres: Men noemt transparant
die voorwerpen waar men door heen kan
zien. Emma, noem eens een transparant
voorwerp
EmmaHet sleutelgat
De Nederlanders in de Noordelijke
provinciën schijnen heel wat meer aan ad-
verteeren te doen, dan die uit de Zuidelijke,
niet wat de neringdoenden, maar wat de
particulieren betreft. Het is bepaald verma
kelijk, in een Groninger krant de adverten-
tie-kolommen na te gaan, om de vreemde
dingen, die gevraagd en aangeboden worden,
maar ook om de amusante combinaties, die
men aantreft. En men schjjnt er succes mee
te hebben. Als voorbeeld diene de volgende
advertentie
„GEEN WITTEBROOD
maar Sucadekoek op brood. Haast. 5 ons
10 ct. en de 7 ons 18 ct. Tevens heb ik 2
dichte handkarren te huur, ook geschikt
om er iets in staan te latenmet slot.
De bekende Snijboonen 7 cent. Idem Zuur
kool 4 cent."
Zoo wordt er ook aangeboden „een rouw-
hoed (capotmodel) f 2 en 2 kippen"„een
goed gebruikt theeservies, met een bakbarst
in het eene kopje" „een halfsleten kolom
kachel en 3 paar gedragen schoenen". Daar
wordt b.v. Engelsch zonder meester ge
vraagd, of „een jonge kat goede muizen
vangen", of ook „gevraagd een makke kat",
en meermalen vraagt een „net burgermeisje
een vriendin" welke vriendin vijf van de zes
keer van de „geref. godsd." moet zijn. Ook
vroeg onlangs een slager „een knecht met
kost en inwoning gereformeerd".
Hoe een snoek een •zwaan kan vangen.
In den Engelschen Spectator komt het vol
gende verhaal voor
Een werkman kwam eiken dag een vijver
voorbjj waarin zwanen rondzwommen. Een
morgen zag hij een zwaan met zijn kop onder
water gewasschen worden. In de uitoefe
ning van zijn beroep moet de barbier een
wit hemd dragen, dat altijd schoon is, rei
kende tot de knieën, met knoopkraag en
manchetten.
Zijn instrumenten (scheermessen, scha
ren en knipmachine) moeten na het ge
bruik gewasschen worden in warm zeep
water en daarna gewikkeld in schoone wat
ten. Evenzoo moet gehandeld worden met
kammen en schuiers, die in doozen geslo
ten moeten worden.
Voor personen, behept met huidziekten,
moeten de barbiers afzonderlijke instru
menten hebben, voor wier reinheid even
veel zorg moet gedragen worden.
Het barbiersgild geeft een certificaat af
aan ieder, die het beroep mag uitoefenen.
Men verkrijgt het recht daartoe alleen na
het afleggen van een examen voor de com
missie van barbiers.
Deze verordening moet omlijst en in eiken
barbierswinkel opgehangen worden.
Koene bergbestijgers. De vorige week
Donderdag hebben twee Engelschen, verge
zeld van twee gidsen en een drager, den
grooten Schreckhorn bestegen. Dit is een
der hoogste toppen van Einsteraarhorngroep
in de Berner Alpen. Hij verheft zich als
een kale, donkere rotspyramide tot 4080 M.
boven de zee hij vormt het culminatiepunt
van een twaalf kilometer langen bergkam.
De Schreckhorn staat bekend als de moei-
lijkst te bestijgen berg in de Berner Alpen.
Woensdagavond kwamen de toeristen in
de Schwarzegghut, een paar honderd meter
van den voet, aan, met het plan om ’s nachts
te half twee op te breken maar tengevolge
van een hevigen, ijzigen wind moest het
verder gaan tot ’s morgens 7 uur worden
uitgesteld, ’s Middags te 3 uur bereikte
het gezelschap gelukkig den top, vanwaar
het door een wild-romantisch panorama voor
zijn stalen volharding werd beloond.
Een andere Engelschman, die in de buurt
was, wilde onmiddellyk het avontuurlijk
voorbeeld volgen. Hy ging met zijn gidsen
naar de Schwarzegghut, overnachtte er, toog
’s morgens vroeg op weg, maar door de
koude werden zijn beenen totaal verlamd
en met groote moeite gelukte het zijn ge
leiders hem naar beneden te dragen.
Uit verschillende deelen van Zwitserland
komen nu Engelschen om den gevaarlijken
tocht te ondernemen.
Kameraadschap bij dieren. Dat dieren
elkaar in gevaar bijstaan en ook over’t ge
heel genomen zeer hulpvaardig onderling
zijn, daarvan zijn talrijke interessante voor
beelden bekend. Zoo bezat iemand een oud
paard, welks tanden zoodanig afgesleten
waren, dat het zyn voedsel niet meer fijn
kon malen de beide paarden die naast den
(Tijd van Greenwich.)
W e r k <1 a g e n
9,05
9,45
ouden rossinant in den stal stonden,
kauwden jarenlang de haver voor hun hulp
behoevenden makker en schoven hem het
voeder dan toe.
Een geweermaker in Duitschland die eeni-
ge honden hield, behandelde de dieren zeer
slecht. Toen hij een der kleinste eens weder
afranselde, sprong plotseling een der grootere
op den barbaar toe en beet hem zoodanig,
dat de man na verloop van drie dagen
stierf.
Een roerend geval van hulpvaardigheid
wordt verteld van pelikanen. Op een der
eilanden van het groote Zoutmeer vond een
natuuronderzoeker een zeer vetten doch to
taal blinden vogel van deze soort welke door
andere pelikanen werd gevoed. Ofschoon de
vogels meer dan zes mijlen vliegen moesten
om visschen te vangen, lieten zij het hun
makker aan niets ontbreken.
Een dergelijk geval wordt uit Parijs ge
meld. Een jongen had een zwaluw gevangen
en liet het diertje aan een touw bevestigd,
vliegen. Angstig klemde het beestje zich
aan de hooge goot van een der huizen vast.
Op zijn klagend getjilp kwamen plotseling
honderden andere zwaluwen aanvliegen, die
eigenaardige kringen in hun vlucht om de
gevangene beschreven en haar als ’t ware
met de vleugels schenen te liefkozen. Een
tamelijk lange poos duurde dit schouwspel
plotseling echter viel daarna de draad naar
beneden en verhief de gevangene zich met
de andere zwaluwen in de lucht. De red
ders hadden den draad doorgebeten.
Op de kust van Sardinië heeft een
orkaan groote schade aangericht. Tal van
schepen zijn vergaan.
Nabij Melbourne is brand ontstaan in
een reusachtig woud. Zes en twintig neder
zettingen zijn in de asch gelegd.
Door muizen geruïneerd. Een zekere
juffrouw M., te Brussel, had haar spaarduit
jes belegd in Brusselsche loten en daar zij
als de dood zoo bang was voor inbrekers,
die haar fortuin zouden kunnen ontstelen,
had zij ze weggestopt onder een hoop ouden
rommel op den zolder.
Toen zij nu verleden week wilde nazien
of er soms ook een prijsje gevallen was op
een van haar series, kwam zij tot de ver
schrikkelijke ontdekking, dat haar effecten
ter waarde van 6000 fr., geheel door de
muizen waren vernietigd. Hier en daar lagen
er nog eenige snippertjes van op den grond.
Het ame vrouwtje is daardoor zoo goed als
geruïneerd.
ReclameEen jong, ondernemend ge
neeskundige in Australië adverteert het
volgende
Ik betaal de helft aan de begrafeniskos
ten van eiken patiënt, die onder mijn
behandeling bezwijkt.
Enfant terrible. Een dame, die eenige
„lieve vriendinnen" op bezoek heeft, laat
zich spijtig ontvallen, dat zij waarschijnlijk
naar den tandmeester zal moeten gaan om
zich een tand te laten trekken, „de eerste."
Zij voegt er bij
En dat moet mij overkomen, die mijn
tanden altijd zoo goed geconserveerd heb
Haar dochtertje: Ja, dat is zoo, ma
bewaart ze ’s avonds altijd in een mooi
doosje.
Directeur eener gevangenisWaarom
heb je dat groote gat daar in den muur
willen maken
Gevangene (op heeterdaad betrapt)Voor
de ventilatie die is hier belabberd.
Vischhandelaar, tot zijn nieuwen be
diende: Ik kan je niet houden, beste jongen,
je zult een andere betrekking moeten zoeken.
Bediende Zoo baas waarom niet
Baas: Wel, telkens als de klanten vragen
of de visch versch is, krijg je een kleur tot
achter je ooren, jij zou me de heele zaak
bederven.
water, onbewegelijk in dezelfde positie blij
vend. Daar dit een gewone houding (voor
een korten tijd) van een zwaan is, ging hij
verder. Toen hij echter den volgenden dag
den zwaan in dezelfde positie zag, waar
schuwde hij den opzichter. Bij onderzoek
bleek het, dat de kop van den zwaan door
een grooten snoek was ingeslikt. Het is on-
noodig hierbij te voegen dat de snoek en de
zwaan beide dood waren.
Hoewel dit verhaal eenigszins onwaar
schijnlijk klinkt, is het geenszins onmogelijk.
De snoek, is zooals men weet zeer vraat
zuchtig. Waterraten en jonge eenden ver
smaadt hij als zij onder zijn bereik komen
volstrekt niet. Eenige jaren geleden is het
te Ommen zelfs voorgekomen, dat een groote
snoek de hand van een jongen greep, die
in de Vecht bezig was, zijn handen te was
schen. Deerlijk bloedend en bleek van schrik
kwam de jongen naar huis geloopen om zijn
avontuur te vertellen.
De ballon van Andrée. Voor een paar
dagen deelden wij een Reuter-telegram uit
Stockholm mee, behelzende het bericht dat
er een ballon gezien was in Britsch-Colum-
bia, welke het vage vermoeden deed ont
staan dat men met den ballon van Andrée
te doen had.
De directeur van het meteorologisch in
stituut te Kopenhagen is van meening dat
de mogelijkheid niet uitgesloten is dat An-
drée’s ballon over de genoemde streek is
heengegaan. Maar hij acht het onbegrij
pelijk dat deze tijding (in het telegram
stond tusschen 4/8 en 7/8 1897 alzoo tusschen
4 en 7 Augustus) eerst nu was gekomen en
via de Zweedsche regeering in plaats van
via de Engelsche.
Prof, von Richthofen, de voorzitter van
de „Vereeniging van geologen" en buiten
gewoon hoogleeraar in de geografie te Ber
lijn acht de juistheid der mededeeling niet
erg waarschijnlijk en voert als bewijs daar
voor aan, dat de streek waaruit de tijding
gekomen is, op geringen afstand van een
spoorweg gelegen is. Daardoor is het geheel
onverklaarbaar waarom er vijf maanden
moesten verloopen vóór men van het feit in
Europa kennis kreeg.
Reeds in den vorigen herfst ontving de
„Vereeniging van geologen" te Berlijn uit
dezelfde streek waarvan het telegram spreekt,
een schrijven, waarin hetzelfde werd mee
gedeeld als het telegram uit Stockholm be
helsde. Destijds werd in de wetenschappe-
Jijke kringen aan de mededeeling reeds wei
nig gewicht gehecht.
Scheer-hygiene. De gemeenteraad van
Sofia heeft besloten, dat geen ander bedrijf
dan dat van barbier in een barbierswinkel
uitgeoefend mag worden. Eiken morgen en
eiken avond moet de vloer rijkelijk met
'"S
v
if
<Z2 -
