NIEUWS EN ADVERTENTIEBLAD BOLSWARI) EN WONSERADEEI. r No. 11. Verschijnt Donderdags en Zondags. Zeven en dertigste Jaargang. 1898. VOORBIJ. ZONDAG 6 FEBRUARI. BINNENLAND. L VOOB f. ABONNEMENTSPRIJS 80 Cents per 3 maanden. Franco per post 95 Cents. zoo was... en die gedachte En hij zou voorby... ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 1—7 regels. Ver volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte. „Geachte mejuffrouw®... Dat ondertee- kend door zijn hand... O, maar als hij om zoo iets, waar zij geheel schuldeloos aan was, haar afschreefdan had hij haar nooit liefgehad... En in nieuw opkomend gesnik, hartstochtelijker dan straks „Neen, neen, duizendmaal neen, hij had gelogen gehuicheld... O, God... wat vree- seljjk... En ze had hem zoo lief... zoo lief... zoo lief... O God... het was haar schuld... Ja ja... maar, wat had ze dan toch misdaan Ze wist het niet... Ze voelde, dat ze hem niet zou vergeten nooit... nooit... maartege lijk voelde ze, dat ze in al haar smart zich nooit zou buigen, om naar hem toe te gaan en zich met hem te verzoenen. F nooit meer terugkomen. Het was voorbij Leeuwarden,3 Febr. Gisteren arriveer de alhier met den middagtrein een net ge kleed heerschap, voor wieu een gesloten rijtuig aan ’t station gereed stond, waarin hij plaats nam, met twee lakeien in politie- uniform achterop in weer en wind gezeten. Mijnheer binnen-in stapte uit aan... de ge vangenis, waar hij zeven jaren zal hebben uit te zitten, wegens diefstal ten nadeele van eene juffrouw aan de Turfmarkt te ’s-Gravenhage, nadat hij haar eerst had bedwelmd. Sloten, 2 Febr. Ten gevolge den hevi- gen wind geraakte hedenavond de stoom boot Stad Sloten buiten het vaarwater en in het „Oost® van het meer aan den grond. Niet zonder moeite werden de passagiers door middel van een jol door de gebroeders M. en F. van Dijk hier aan wal gebracht. De pogingen om de boot los te krijgen, bleven tot heden vruchteloos, zoodat de wekelijksche reis naar Leeuwarden niet kon doorgaan. Ooststellingwerf, 3 Febr. Voor de boeren, die thans biggen te verkoopen heb ben, is het eene goede tijd. Men besteedt voor 5 weeksche biggen van f 7 tot f 9, een prijs, die zeker zeer hoog mag genoemd worden. Ook de varkens zijn prijzig, maar ongelukkig is er nu niet veel te verkoopen. De voordeelen, welke de varkensteelt in de laatste jaren opleverde, maar die nu eeni- gen tijd zeer begonnen te slinken, werden dus weer grooter. De aanfok van biggen is hier thans belangrijk. Echten, 3 Febr. Bij de gisteren alhier gehouden voorloopige veiling van de boer derij en landen, groot 117 pondemaat, van T. de Boer alhier, waren zeer weinig ge gadigden opgekomen en werd in het geheel slechts de som van f 8861 geboden. Hepk. Adv. BI. Zuidwesthoek, 2 Febr. Sedert enkele weken is het hoornvee op vele boerderijen alhier in erge mate lijdende aan diarrhé, waarmee zwakte in de pooten gepaard gaat. Enkele zijn er ree^a aan gekorven. Deze potje gember. N. Gr. Ct. Door den aanhoudenden storm uit het Noord-Westen heeft de Friesche en Over- ijselsche kust het hard te verantwoorden gehad. Op verscheidene plaatsen, steeg het water ver boven A. P. Bij de Lemmer, waar de peilschaal 22 dM. 4- A. P. aan wees, is het buitendijks gelegen land geheel onder water geloopen en kon niet geschut worden, waardoor het verkeer op Amsterdam is gestaakt. Te Genemuiden, Blokzijl en omstreken steeg het water zelfs 12 voet boven den gewonen stand, zoodat het noodig geoordeeld werd een kanonschot te lossen ter waarschuwing der bewoners van het binnenland. In Zwolle liepen verscheidene straten onder. Sommige huizen waren zelfs alleen per roeiboot te bereiken. Omstreeks 5 uur begon het water, toen de wind ging liggen, langzaam te dalen. werkte de zachte dansmuziek en prikkelde de wijn. Ooquetterie zwaaide met bevallige hand den kleinen tooverstaf... Ook boven Louise’s blond kopje... Waarom... o, waarom was hjj gekomen, de jonge officier, met z’n fraaien blonden knevel en z’n blauwe droom-oogen, die haar zoo liefde-vragend aanzagen Waarom had ze met hem gedanst, waar om had haar hoofdje zich meer dan noodig, op zijn schouder gebogen, waarom... o... God... bestaat in een menschenhart dat willooze overgeven aan een momenteelen invloed?... Het was haar als lief-mooi gezang ge weest, dat zacht-gedempt spreken. Ze had geluisterd, leunend in z’n armen tot... hij gezegd had, haar lief te hebben. Wat was ze geschriktals iets zwaars had ze het in haar hart voelen neerdalen... iets heel zwaars, dat te zwaar werd toen ze George voor zich zag staan met een heel ernstig gezicht. Ze had gemeend te zullen bezwijmen en eene neiging gevoeld om tegen hem aan te rusten, in angstig wachten, naar wat hij zou gehoord hebben. „Louise, je zult kou vatten...® Als iets uit de verte had ze deze woorden gehoord, toen had ze zich een sortie om de bloote schouders voelen slaan en bevend van ziele- angst, voor wat komen zou, had ze z’n i arm genomen door GERARDA H greep z’n hand in haar kleine, kuste ze en trachtte warmte te brengen in dat als uit marmer gehouwen beeld. Ze drukte ze tegen de gloeiende wangen en terwijl hare oogen zich smeekend naar hem ophieven, prevel den hare lippen, angstig-trillend „V ergeef me, George vergeef me... ver geef me®. Dan boog zich langzaam z’n hoofd, zijne mooie, diep-blauwe oogen drongen door de hare en kregen een minder kouden blik. Zijne handen hadden eindelijk den druk der hare beantwoord en de verzoeningskus had hare lippen de gewone tint hergeven. Moede verborg ze het hoofdje aan zijn breede borst en zijne zachte woorden dreven de angstige rimpels haar van het voorhoofd Op de sofa, trillend van smart snik kend alsof het hart haar breken zou... Louise... Voorbij... voorbij. Wat was het een mooie zomer geweest. Mooi door zijn heerlijke liefde, die haar in al zijn kracht behoedde voor de scherpe kanten van het leven, die haar zouden komen wonden. Zij, dartel als een jong poesje, zich be hagelijk overgevend aan haar heerlijk geluk, moest menigmaal in bedwang gehouden worden en dan was hij er, die, de armen beschermend uitstrekkend, haar opving. Dan drukte ze het lachend gelaat tégen hem aan en rustte zoo heerlijk... zoo goed... De zomer ging en donkere herfstavonden waren gekomen, waarop de deuren der wa randa gesloten bleven en de bladeren een wilden rondedans op den houten vloer maakten. De salons werden geopend en straalden in den schitterenden glans van het kunst licht. Als vlinders bewogen zich schoone ge stalten in zacht, mollig wit. Bedwelmend, Hè,... en tot zich zelf teruggekeerd, hief ze de armen hoog boven het hoofd. Hè als dat eens ze ademde diep, als wilde ze woorden, kussen, opvangen. O, God, o, God... het is immers mijn schuld, mijn groote schuld, dat dat mooie, heerlijke beeld onmogelijk maakt... Daar, daar... Ze stond opgewonden op om het hoofd tegen de koude glazen deuren te drukken... Daar heeft hij het mij ge zegd, nog geen jaar geleden... Toen was het lente geweest. Diep-blauw was de hemel en fluweelachtig groen het grasperk voor ons huis. Teere, kleine blaad jes waren uit den knop gesprongen en George bracht mij de eerste viooltjes. Daar., en ze poogde door het duistere kille regenfloers te dringen, om de plaats te zien. Daar... ging hy zitten, in dat mooie hoekje, waar men zoo heerlijk op den witten rijweg kan zien, waar de boomen fluisterend zich tot elkaar overbuigen.. Daar... en ik zat op het voetkussen voor hem, het hoofd tegen zijn knie geleund, de oogen op zijn lief gelaat gevestigd. Luister... daar klinken nog de diepe, ernstige tonen van zijn stem mij in de ooren... „Je bent mooi, Louise. Je donker-bruine kijkers zijn vol uitdrukking en worden prachtig overschaduwd door de lange, zwarte wimpers. „Je gelaat, dat zacht als een donzen per zik is en waarvan ik zoo gaarne de mooie ronde tint gade sla. Je lippen zijn als ge maakt om te kussen en je blond haar om lijst dat alles met een gouden gloed, tril lende van licht. „Zoo mooi ben je, Louise... „Je zult er velen ontmoeten in je leven, die je zullen begeeren. „Wil je je van die allen afwenden en wil je mij trouw beloven? „Mjj, den in ondervinding streng gewor den man, die zijn eischen zeer hoog stelt, die het leven opneemt in den ernstigen zin, waarin het waarlijk bestaat, die...® Met een kus had ze de lippen gesloten, waarmee hij zich zelf zoo streng oordeelde, maar hij had haar zachtkens teruggehouden. „Louise... beloof je mjj... nooit in dar telen overmoed te spelen met een hart, dat zich in jeugd en liefde tot je neigt... nooit hen tot hartstocht te zullen aanvu- ren, die je niet zult kunnen toebehooren „George®... Trillend had haar stem ge klonken... „ik beloof je alles... George, ik heb je immers lief... Ik beloof je...“ Toen had ze niet verder kunnen spreken. Hij was ook zoo ernstig geweest en ze had de oogen vochtig voelen worden Dat was het begin geweest van haar ge luk, haar groot geluk, dat ze met volle teugen had ingeademd, als was het nood zakelijk geweest voor het leven „ziekte® die ongeveer een week duurt, wordt als een gevolg beschouwd van het mond en klauwzeer. Gaasterland, 2 Febr. Sedert eenigen tijd begint men zich hier meer en meer toe te leggen op de hoenderfokkerij. Ziet men bij enkelen meer dan 10Ü stuks, velen be zitten 50 tot 80 kakelaars. Volgens hen, die nauwkeurig aanteekening gehouden hebben, kan een kip, bjj zorgvuldige behandeling, jaarlijks ongeveer f 1.50 zuiver voordeel afwerpen. Er is dus nog wel iets mee te verdienen. Makkum. De Heer J. Nagtegaal, Rijks- ontvanger alhier, is in gelijke betrekking benoemd te Groesbeek. Gistermorgen werd door de gemeente politie van Veendam te Winschoten, gevan kelijk binnengebracht F. van D., 22 jaar, dienstmeid te Veendam, verdacht van kin derdoodslag gepleegd op 24 Jan. j.l. Toen Donderdagavond 7,50 de trein voor Amsterdam aan het station D. P. te Rotterdam arriveerde, wierp plotseling een 20 jarig meisje G. G. genaamd, dat eenige oogenblikken te voren op het perron had gewandeld, zich eensklaps voorden trein. De locomotief en vier wagens gingen over haar heen, ofschoon de machinist op de angst kreten van het publiek direct stopte. De wagens moesten worden afgekoppeld om het deerlijk verminkte lichaam er tus- schen uit te halen. De beide beeneneneen arm bleken afgereden, het lichaam open gereten en deerlijk gehavend. Dokter Broes van Donk verleende de eerste hulp, waarna zij per brancard naar het ziekenhuis werd vervoerd. Daar overleed zij na een vreeselijk lijden omstreeks 10 uur. De kantonrechter te ’s Gravenhage veroordeelde tot f 40 boete den bierhuishou der, in wiens gelagkamer sterke drank was getapt, zonder vergunning, aan twee schrij vers bij de politie, die zich als studenten voordeden. Woensdagmiddag bracht de deputatie uit de werkloozen te Dordrecht andermaal een bezoek ten stadhuize, waar zij thans door den burgemeester werd ontvangen. Op de vraag of van gemeentewege aan de werk loozen werk kon worden verschaft, en zoo niet, of dezen dan met geld of levensmid delen door de gemeente konden worden gesteund, antwoordde de burgemeester ont kennend. Het houden eener collecte langs de hui zen der ingezetenen werd echter door den burgemeester voor ditmaal, maar voor dit maal ook alleen, toegestaan. De collecte zal gedurende drie dagen plaats hebben en heden zal er mee worden aangevangen met gesloten bussen. Naar de D. Ct. verneemt ligt het in de bedoeling, de te ontvangen giften a.s. Zater dag in het Werkmansgebouw te verdeelen naar evenredigheid van de hoegrootheid der gezinnen. Het aantal hoofden van gezinnen die zonder werk zijn, wordt op 150 begroot. ’t Was in de Hofstraat te Groningen, dat gisternacht een heer bij zijn thuiskomst tot de vreeselijke ontdekking kwam, dat in de vensterbank een voorwerp was nederge- legd van zeer verdacht voorkomen, ’t Was een bijna bolvormig potje met overslaand deksel en er zat een hengeel aan met een vrij lang touw. De heer riep de politie en onder aanmaningen tot uiterste voorzichtig heid liet hij den agent het akelige ding meenemen naar het bureau. De dienstdoende inspecteur, die niet zoo bevreesd was, be keek het van alle kanten en besloot einde lijk den pot te openen. Het deksel werd weggenomen en met een klein sissertje wipte daarop een stop eraf. Bij inspectie van den inhoud bleek de dynamietbom te zijn een half geledigd I roevig, met eentonig getiktak, waai- Tjh den de regendruppels tegen de rui- jnflf ten van de glazen deuren der waran- Gy da. Daar bleven ze in loome rust hangen, tot hare zusters, in grooten getale uit de grauwe lucht nederdalend, haar dwongen plaats te maken. In lange rijen vereenigd, tot dikke stralen aangroei end, aanvaardden ze te zamen den weg naar beneden en rolden, zacht kletterend, op de weeke bladerenmassa, die op den houten vloer der waranda het overblijfsel van het mooie zomer-groen uitmaakte. Twee donkere, droefstaande oogen sloe gen dit herfstspel gade, tot ze moe werden en zich sloten. Een blond hoofd boog zich zachtkens naar beneden en twee kleine handen kwamen te hulpe, om het te onder steunen. Toen hoorde men langen tijd niets dan een onderdrukt snikken. Kort en af gebroken, als uiting van diepe smart. Kleine lichtvonken, afkomstig van den gloed uit den haard, speelden in de blonde haren verstoppertje en tintten hier en daar tot goud. Sommige kusten brutaal het bleek ge laat en de zenuwachtig daar tegen aan ge drukte handjes. Als voelde het neergebogen kopje die zachte aanraking, zoo hief het zich op en zagen de treurige kijkers van onder de lange wimpers. Een paar heldere droppels hingen daaraan als paarlen. Nog ééne diepe, langgerekte zucht en driftig de blonde haren naar achter schud dend stond ze op. Haar slanke gestalte teekende zich in lange lijnen op den wand. Opgewonden, met bevende handen, greep ze den voorlaatst ontvangen brief en ging er mede naar de tafel terug. Met spotten den, korten lach het papier gladstrijkend, legde ze hem naast een anderen bode, welks regelmatige ronde letters dezelfde hand had neergeschreven. Toen bemerkte ze, dat het donker was geworden en stak de kleine lamp aan, die daarna een zacht rooden gloed over het papier deed vallen. Ze schoof haar stoeltje vlak voor de tafel en weer boog zich het mooie hoofd, maar ditmaal niet met gesloten oogen. In driftige haast vergeleken de nu schit terende blikken, de daar voor haar liggende woorden en zacht prevelden hare lippen: „Aangebeden Louise® en daarna in kouden doffen klank: „Geachte Mejuffrouw...® Hu... en ze huiverde.. Hoe was het ge komen... Waarvan dat wreede, koele nood lot, dat haar in de armen had gesloten en met zijn giftigen adem haar geluk gedood had... Gedood... daar stond het... Als een zwarte sluier bedekten de letters het witte papier alsof het rouwde over haar gestor ven liefde. Als zich die donkere gordijn maar even wilde breken en ze met een enkelen blik er achter mocht zien... O, dan zou ze zich nog eenmaal verzadigen aan den aanblik van het dierbaar gelaat, dat zeker een ern stige vastberaden uitdrukking getoond had, vóór de bezitter er van deze woorden had doen geboren worden. Maar ze bleef gesloten. Als scherpe pijlen boorden ze haar in het hart, de strenge, onverbiddelijke letters. Dan weer richtten zich de oogen op die van den anderen brief, die zoo welsprekende tolken van een feeder liefhebbend hart. Ze kuste de woorden die haar zoo dui delijk zyne liefde weergaven. Zijn hand had daar gerust, terwijl de pen over het papier was gegleden. Zijn hoofd had zich gebogen en zijne lieve oogen hadden ze nagestaard, die welbekende tee- kens, als ze in regelmatige rondingen hare plaats innamen. En weder kuste ze het papier, vurig, hartstochtelijk, als verwachtte ze, dat ze zouden spreken en haar fluisteren van hem, dien ze. verloren had. O, God... verloren. en beide handen hielden het papier kramp achtig vast en verwrongen het in een zenuw- achtigen druk... O, God, het is niet moge lijk, het kan niet... Neen, neen,... neen! en ze schrikte van haar eigen stem, die hol en vreemd klonk, als een doodsklank. Met afwerende handen en gesloten oogen wendde ze het gelaat af en verborg het in den arm, die zich om de leuning van den stoel legde. Daar vertoonde zich een heerlijk, godde lijk beeld... aan hare phantasie. Het was George, in zijn groote, strenge gestalte, die zich voor niets boog, voor niemand, dan voor haar, voor niets, dan voor zijne liefde. Wj stond vóór haar( hoog opgericht. Ze r. Bolswardsche Courant r»

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Bolswards Nieuwsblad nl | 1898 | | pagina 1