[GEMENGD NIEUWS.
hebben wij nog niet ver-
en
Fran. Crt.
Stoomdruk, Firma B. Cuperus Az, Bolaward,
„nea
Master gripte wer moed. Wij matte mar
meitse dat wy to Harns komme, dêr fine
wy se grif."
Hja leine hjar büsjild by ’n oar en
hiene yet sahwet krekt safolle as er nedich
wier om hjar mei de wein nei Frjentsjer
bringe to fitten en den foart mei ’t skip nei
Harns to farren, hwent om ien ure, hie de
kastlein sein, den foer er in skip fenFrent-
sjer nei Harns en den wieren se dêr great
twa ure. Dêr moast it den mar op ta. Mas
ter hie yet in aide kinde to Frjentsjer wenjen,
sei eras ’t den net oars koe den moast er
dêr hwet jild liene, tocht him.
Dat seale fen seis allegearre yet al hwet
om, dat it waerd hast healwei toalwen ear
se op ’e reed kamen. En it hinser wier net
te haestich en de wei wier hwet hulterich
en bulterich en de loerman foun ’t goed om
oenderweis in pear kear oan to stekken en
do se to Frjentsjer kamen, do wier ’t al
healwei twaën. Do wier ’t al wer slim. In
de stêdsherberg, dêr se ófstapten, easke mas
ter wer in bittertsje en dêr waerd him sein
dat er to fjouwer fire wer in skip nei Harns toer.
overleden, terwijl bij de beide anderen zich
ernstige vergiftigingsverschijnselen voorde
den. Men vermoedt dat de vrouw, de stief
moeder der kinderen, phosphor in hun eten
heeft gedaan.
Een woesteling. Uit Luik wordt ge
meld, dat de vorige week een man met
een reiszak, dien men voor een smokkelaar
of anarchist houdt, over de Belgisch-Fran-
sche grens trok. Een Fransch grenswachter
hield hem aan en verlangde, dat hij den
zak zou open maken. Toen aan dien eisch
niet voldaan werd en de beambte nu zelf
naar den zak greep, ontving hij van den
drager plotseling een revolverschot in het
hoofd.
De onbekende ging daarop op de vlucht.
Een boer, die hem nazette, kreeg een schot
in. den arm een vrouw, die andere menschen
toeriep dat zij den moordenaar moesten tegen
houden, een schot in het been. Ten slotte
haalde een tweede grenswachter op een
rijwiel den vluchteling in en verwondde
hem door een geweerschot, zoodat hij in
hechtenis genomen kon worden. De vreem
deling droeg behalve de revolver een dolk
bij zich. Hij werd naar Carouble gebracht.
Tegengaan van stofvorming in vertrek
ken. Het is natuurlijk niet mogelijk de
vorming van stof in vertrekken tegen te
gaan en nog minder om de van buiten ko
mende stoideelen volkomen te beletten
binnen te dringen, doch de Amerikaan Wood-
burg heeft toch, naar de Stoompost mede
deelt, een systeem bedacht waardoor het
mogelijk is de nadeelen dier stofvorming
zooveel mogelyk te beperken. Hij ging daar
bij uit van de overweging dat de voornaam
ste toevoer van stofdeelen is toe te schrijven
aan ventilatie-inrichtingen en de trekking
der verwarmingstoestellen. Dit laatste vooral
is duidelijk als men weet dat onder een
schoorsteen met een afvoerkanaal van 16
cM2. doorsnede, de lucht zich met een
snelheid van 260 M. per minuut voortbe
weegt.
De ingenieur Woodburg nu wil de dóór
trekkende lucht die geheel met stofdeeltjes
bezwangerd is, filtreeren, door in de nabijheid
der schoorsteenen openingen te maken van
grooter oppervlakte dan die van het afvoer
kanaal en deze te bedekken met een ka
toenen weefsel. Hij heeft geconstateerd, dat
met dit soort filters, men in een maand 5
tot 10 liters stof kon verzamelen. Ten einde
de werking van zijn systeem duidelijk te
maken plaatse hij onderden schoorsteen een
versch geverfde plank. Toen de ongefiltreer
de lucht daarmede in aanraking kwam
werd de plank binnen korten tijd met een
dikke laag stof bedekt, die de verflaag ge
heel bedierf, terwijl de gefiltreerde lucht
daarop geen nadeelige werking uitoefende,
zoodat de verf normaal droogde en een vol
komen gladde oppervlakte vertoonde.
Een Hercules in het eten. In de Deut
sche Athleten- Zeitung leest men het vol
gende
In de Betuwsche gemeente IJzendoorn
wordt gevraagd een veldwachter op een
jaarwedde van f 200 en vrjje woning
f50 voor bovenkleeding benevens f 10 als
bode.
„Mar den kenne wy er op ’t lést ek
wol komme as hja al wer foart benne. Wy
scille nearne net mear nei omsjen as ho t
wy bést wer thus komme kenne. Kastlein,
fart hier joun yet ek in skip wei nei
Leauerd ta r*“
„Ja mïnhear, dat fart healwei tryen
dat komt hier foarby."
„Moai sa, den scille wy dat hier op-
wachtsje."
„Mar Pilger,sei Doaitske, „hien’ je
hier in ’e stêd net in goed freun, dy je om
hwet jild freegje woene?"
„Né, ik wol lang net op ’e scoai om
jildwy kenne yet wol thus komme. Hwet
ha ’k in pin in ’e kop en hwet dogge min
toetten my searDy diwelske learsen, dy
dogge ’t üs/
„Ik ben sa larderich as in skilfisk,"
sei Doaitske, „wy moasten in bit iten ha,
tocht my."
„Iten mast net fen prate, dat scille wy
joun dwaen as wy thus kouime.“
„Doaitske sei neat mear, mar de wetter-
landers kamen hjar wer in de eagen. Hja
hie hjar sa ’n pleisier foarsteldhja hie nea
de sé net sjoen en dy greate tryemêsten sa
heech as hüsen en dy engelske stoamboat
sa lang as in boerescoerre, dêr hie se safolle
praet fen heard en nou roan it sa ütde
hele dei omsukkelje mei de lege mage en
op ’t lést yet nei bus soender ien drip plei
sier hawn te hawwen.
De kastlein sei hjar dat it skip oender de
wetterpoarte troch kaem. Master ging oerein,
mar koe de iene foet omtrint net toar de
oare krye, sa pipen him de teanen en mei
alle moeite strampele er nei de lükwei en
sin wiif sjaggele him mistreastich efternei.
Hja rekken in ’t skip en master hie net lang
sitten of sin modsichheid waerd baes oer sin
pin in ’e holle en sin pin in ’e teanen en
hy foei in ’e sliep. Doaitske wier to folie
feu ’t stel om to sliepen en hja moast it bop-
pedien yet fordrage dat in pear jonge hearen,
dy ek in ’t skip wieren, allerhande gekke
praetsjes tsjin hjar hiene. Up ’e Kip lei it
skip oanmaster waerd ef kes wekker, mar
om ’t de buse ’t doch net lye woa dat se in
’e herberge gingen om hwet to brüken,jowch
er him ek dalik wer del. Dêr kamen twa
rïdtugen oer de brêge roljen en balden toar
de herberge stil. Dalik hearde men in hele
bulte gepraet en gelaeits en gescatter. Doait
ske seach ris troch ’t glês en Pilger dêr
beun’ se 1“ rop se ut. Master waerd wekker
en fleach in ienen ta de roef üt.
„O hea, dêr is master Inketpot!" weard
er roppen.
„En o frede! dêr is Doaitske ek. Ho
komme jimme hier?"
„Ja, wy ha de hele dei omswabbe," sei
master, „om jimme to siikjen."
„En wy ha feu ’e moarn in heelscoft
nei jimme wachtte, ’t lést tochten wy dat
jimme net kamen."
„Och, ik koe min learsen net oankrye
dy aep feu in scoenmaker het se my fiers to
lits makke."
„Dy scoenmaker dat is in bisfeint," sei
Stoffelsma, „hy het my in pear makke, sjuch
my dat ris oan 1“ en hy scopte sin iene lears
üt mei safolle gewelt dat er wit ho heech in
’e loft fleach„dêr ken ’k mei al min
bern en bernsbern wol in."
De fruljue laken bjar slop: mar tink ris
hwet in hertsear for master Inketpot, sokke
romme learsen Hy seach ek net malle mak,
hwent de bittertsjes hiene him tisisch makke.
De smite ging de herberge binnen.
„Uch hwet ha wy ’n wille hawn 1“ Doait
ske hwet scoen’ jy ’n niget sjoen ha!"
„Hwet wier dat in ein skip, dy stoamboat!
Mar dy engelske matrosen, hwet wieren
dat malle smoarge manijue! ik doarstse net
goed oansjen.“ „En to Frjentsjer ha wy
cat stearrespil bisjoen, ho hiet it ek it
planetarium/ „Dêr moasten jy by wést
hawwe, master! wy hiene er net toile bigrip
oer." „En dêr ha wy üs nammen allegeare
in in boekje set: jonge, jonge, hwetgritsen,
netSa ging dat mar oan ien weiit
wier as se ’t er op taleyen om master en sin
wiif fen hertsear barste to litten. Master sei
neat en hy sech as in üle.
„Hwennear benn’ jimme fen Frjentsjer
óf riden sei Doaitske.
„Om trye ure. To Frjentsjer ha wy
„Och heden/ sei Doaitske tsjin master,
hiene wy efkes de stêd ingien, den hien’
wy hjar toun/
„Ik koe ommers net renne! Mar dat
is allegearre datde kosten, dy ’k hjoed
makke haw, dy matte my forgoedde wirde/
„Dêr scille wy moarn oer prate/ sei
Stoffelsma, „wy scille hier hwet thé mei ’n
oar drioke/
„Thé wol ik net 'ba ’k ben al flauwer
nóch/
„Nou, drink jy den in fiesse win/
„Miene jimme dat ik yet gjin genóch
pin in 'e holle ha J imme koene fen ’e moarn
wol in jonge stjoerd ha to freegjen as wy
mei gingen; ’t is onbiscoft, dat bald ik fit/
- „Kom, kom, hwet scoen’ je prate?"
sei Stoffelsma, „’t wier ommers goedernóeh
steld dat elk er seis ure wêse scoe. Jy meye
my yet wol tankber wêse dat ik it in ’e
holle krige haw om fen Frjeutsjer óf de aide
dik lans to riden in pleats fen de pünwei,
hwent oars hiene wy uier net iensop’eKip
komd en jy hiene üs de hele dei netfoun/
„Ik jo tankber wêse! ik jo tankber
wêse! Wit je hwet, minhear Stoffelsma!
J y piele folie mei gek-oan-stekken, mar den
ben je by my net to rjuchte hear, ’t Is jou
skild dat wy hjoed sa’n beroerde dei hawn
ha; jy benne altiid de man dy de kat de
bel oanbintelk mat nei jou pipen donsje
mar dat docht Pilger Inketpot net, hear
lang netIk haw min boeten en alles altiit
earlik betelle, dêr komt my in part fen de
pot ta/
„Och Pilger, bigjin nou net to wrokjen,
in ’e goedichheidsei Doaitske.
De oare froulj ue sussen ek al wakker j
Stoffelsma sei net foliehy lei ’t Ijeafst mei
’n grap óf, as se mei lilkens tsjin him bi-
gounen wier er de man net. Master jeusele
mar oan, de bittertsjes walden him in ’e holle
om, dat wier ’t. Hy praette net minder as
de tafel leech to ramayen, as se ’t hert hiene
dat se thé sette lieten en Stoffelsma moast
hiiii onthiette om him de oare moarns sin
oandeel ten de pot üt to bite) jen, earder hie
net
iten/
In de zitting van het kantongerecht
te Haarlem werd onlangs een zaakje be
handeld, waarin sprake was van het be
dwelmd worden der visch door het visschen
met den zoogenaamden kaaskop. De majoor
der Rijksveldwacht Kloet, als deskundige
gehoord, beweerde in tegenstelling met
andere verklaringen, dat de visch door ge
zegd visschen niet bedwelmd zou worden.
Om nu uit te maken, wie gelijk had,
werd Zaterdagmiddag vanwege het kanton
gerecht een proef in het Spaarne genomen,
welke werd bijgewoond door den ambtenaar
van het O. M. bij het kantongerecht, dr.
Van der Ven, dr. Calkoen en majoor Kloet.
De majoor zelf plompte met den kaaskop.
Gebleken moet toen zijn, dat door het vis
schen met den kaaskop de visch niet werd
bedwelmd. Of zij dan mogelijk wel erg
verschrikt was, hebben wij nog niet ver
nomen zoo voegt de Haarl. Crt. hier
aan toe.
Te Zalt-Bommel zijn de scholen op
last van autoriteiten gesloten geworden, ten
einde de lokalen te ontsmetten wegens de
vele gevallen van besmettelijke keelziekte
onder de kinderen, waaronder eenige met
doodelijken afloop.
Te Groningen hebben zich voor de
vacature van onderwijzer iu de gevangenis,
op eene jaarwedde van f 800, meer dan 100
sollicitanten aangemeld, w. o. hoofden van
scholen.
Vergiftiging. Vrijdag werden te Kai
serslautern een kleermaker Schwarzelbach
en zijn vrouw gevangen genomen onder ver
denking hun drie zoons respectievelijk 16,
14 en 12 jaar oud vergiftigd te hebben. Een
der jongens was des nachts te 1 uur, toen
de vader een dokter had gehaald reeds
hy gjin rêst.
Om alle moeite te foarkommen, foun men
’t mar bést om ’t thédrinken npi to litten
en stil nei hüs to riden. Master en Doaitske
rekken mei in ’e wein en waerden fen ’t
selskip yet efter de rêch ütgnisd. De jouns
om sauu en achten stienen de weinen wer
by Stoffelsma sin soan op ’t hiem. Master
moast do yet in ketier in sin binipte lear
sen renne, dêr wier gjin kar. Stoffelsma koe
’t net fitte om oenderweis yet in kear twa
sin lears üt to scoppen, hwent dêr koe er
de frouljüe sa danich mei oan’t laitsen krye.
Master miende dat it wier om him te narjen,
hij waerd poer; as se him net tobek keard
hiene, hie er de man yet wol oanflein.
Doaitske hjar mem hie ’t lits fanke in ’e
riften brocht en siet op ’e jonge ljue to
wachtsjen mei de thé réhwent in pantsje
fol thè en in bit iten, tocht se, wol er altiid
wol in as men sa ’n hele dei üt de aide
stap wést het. De ljue kamen thüsenseien
koel goên joun.
„Kom, ha jimme jimme nou hjoed al
tige formakke," sei 't aid menske.
„O allerougrislikstsei master,
earder sa/
Doaitske foei in ienen op ’t iten oan en
forhelle hjar mem mei korte wirden, ho ’t
hjar forgien wier.
„Dy Stoffelsma dat is in greate sneak,"
sei master, wils ’t er siet to wirsteljen om
sin learsen üt to kryen„ik scil ’t him yet
ris better indruye/ In ienen sprong er oerein
en sei: „Jow my ’s in mês!“
„Och hea, hwet wol jy dêr mei?"
frege Doaitske forheard.
„In mêssis ik, in mês mat ’k ha
„Goede ginst! Filger, ik scoe mar op
bêd goanjy binne nedich to lissen/
„Dat scil my ris ny dwaen as ik ek
in mês ha scilHy treau sin wiif üt ’e
wei en krige sin skearmes.
Doaitske en hjar mem diene beide in
ütrop fen kjelte, hwent hja tochten net oars,
as dat er dêr mei op Stoffelsma los woe.
Mar hy ging wer op ’e stoel sitten en snyde
mei ’t skearmês in ien feech de leas op oan
oenderen ta. Doaitske hie ’t op ’e lippen om
to sissen dat it sonde en scande wier sa 'n
pear gloednye learsen sa mar stikken to
snyen, mar hja bitocht hjar dat stilhalden
for dii pas better wier. De oare lears krige
fen ’t selde lekken in pakje en do master
dy üt die, foei er in pompierke üt.„Hwet
is dat Master krige 't op en lies
„Sikke Stoffelsma/
„O diwelsei master en sloech de
lears tsjin ’e groun oan dat it klapte. „Nou
ha ’k it bigrepen. Dy sleaue sooenmakers-
jonge het my Stoffelsma sin learsen brocht
en dy het mines krige
Hy rekke njunkelitsen mei’t wiif op bêd
de oare deis wieren se beide yet danich üt
’e liken. Master sin wrok tsjin Stoffelsma
bisakke ridlik gau; hy bitelle de scoenmaker
in stilte dy stikken snyde learsen en woe
in ’t forfolch fen dy hele reis mar Ijeafst
gjin praet mear heare.
III. ’t Léste.
„Den is er gjin helpen mear oan!“zei
master. „Jow my in bittertsje en min wiif
in kop fol koffy. Ho let is ’t kastlein?"
„Amperoan tsjien üre/
„Ho scille wy nou?" sei Doaitske en
hja seach sa tai.
„Dat ken 'k ek wol freegje,“ sei master
en hy ging mei de ban oan ’e holle sitten
ta ’t feinster üt to sjen. „Hè, hwet kry ’k
in pin in ’e kop.
„Dat tocht ik wol; jy benne sa folie
drank net wend. Mar wy matte mar witte
hwet wy scillewy kenne hier doch ek net
blieuwe."
„Kastlein," sei master, „ho kenne wy
geskikst hier fen denne to Harns komme
„Den wol ik mar rigelrjucht nei Harns,
sei er tsjin ’t wiif; „hwent dêr fine wy se
fen seis.”
„Wol minhearsei de kastlein, „as
jy meitse dat jy om al we üre op ’e Kip benne,
dan is dêr in skip dat nei Harns tart. Mar
jy kenne jy hier fen denne ek wol mei in
wein nei Harns bringe fitte/ Master sei dêr
neat op, hwent hy hie net folie jild by him
stitsen, omdat hy steat makke hie op e pot.
Do de kastlein efkes de tapkeamer ütroan
sei master tsjin ’t wiif: „Ha jyek hwet jild
by jo
„Dat makket neat,“ sei Doaitske, „dêr
ha ’k sa gau net iens om tocht/
„Ei dou tinkst ek nearne net om. Nou
ik haw ek mar ’n bitsje mear. Hè, hwet ha
’k in pin in ’e kop/
„Jy hawwe hjoed ek eyt neat hawn
as jenewerwy meye elk wol in bit iten
nimme."
„Ite kenne wy netden is üs jild to
gau op/ En master ging wer mei de han
oan ’e holle sitten.
„’k Woe wol graech dat wy marthüs
wieren/ kreunde Doaitske en de trienen
roanen hjar oer.
Te München woont een dienstman (pak
jesdrager), Johann Keszler genaamd, gebo
ren te Detter in Unterfranken, 48 jaar oud,
van middelmatige grootte en niet flink van
postuur, die in het eten zulke zware toeren
verricht, dat iedere niet-Münchenaar bij het
vernemen van ’s mans records ongeloovig
het hoofd schudt. Wij zullen uit den grooten
voorraad „records" van dezen veelvraat er
slechts een paar opsommen en merken
daarbij op, dat deze hun ontstaan danken
aan weddenschappen, die ten laatste zulke
vormen aannamen, dat de Münchener politie
zich genoodzaakt zag, den pakjesdrager de
deelname aan dergelijke eetwedstrijden te
verbieden.
De maag van den man is nu reeds, dus
bij zjjn leven, aan het panopticum te Mün
chen verkocht, waar zij eenmaal een groote
attractie der bezoekers zal zijn. Men zal dit
dadelijk erkennen, als men onderstaand
lijstje van ’s mans groote daden raadpleegt.
In 1 uur 55 minuten at hij in een restau
rant 80 worsten (Weiszwürste), welk record
hij in het restaurant van Hans Beek zonder
weddenschap op 100 denkt te brengen.
In 57 minuten verslond hij 52 leverworst-
jes in 2*/2 uur 3 gebraden ganzen (19 pond)
in 2 uur 52 hardgekookte eieren zonder
zout of peperin 2 uur 25 pond harde kaas
in 2 uur 3 pond hooiin 31 dagen een os
van 500 kilo (de termijn was bij wedden
schap op 42 dagen gesteld)in 2 uur en
20 minuten 3 pond ijzer van een kachelpijp,
fijngevijld en met bier ingenomen.
Dit zijn nog lang niet alle proeven van
Keszler’s maagathletiek, doch zij zijn vol
doende om verbazing overs ’s mans kunnen
te wekken. Men beschouwe het hier meege
deelde niet als een grap, want hoewel het
ons verwonderen zou, als het niet in twijfel
getrokken werd, is alles geheel overeen
komstig de waarheid. Wie lust heeft, meer
van den man te weten, vervoege zich aan
zijn adres, Altheimereck no. 6, 2de verdie
ping te München.
Verkeerd ingelicht.
Ik dacht dat je geen bier meer zoudt
drinkenzei in ’t café een medicus tot een
journalist.
Dat dacht ik ook, was het antwoord,
maar om de waarheid te zeggen, schijnen
mijn inlichtingen in deze minder juist te zijn
geweest
Een heer. Een straatjongen vindt een
eindje sigaar, gaat een sigarenwinkel binnen
en vraagt om een lucifer.
Wij geven hier geen lucifer hoor!
snauwt de bediende hem toe.
Verkoop je ze ook niet
Jawel
De jongen tast in zijn zak, brengt een
cent te voorschijn, en koopt een doosje,
steekt zijn stompje aan en legt het doosje
op de toonbank zeggende:
Zie zoo, als er nou weer ’n meheer
komt om ’n lucifer, dan kun je er een uit
mijn doosje geven.
De heer- Van Schijndel: „Hier zit een lid van
den raad, die zou 90 mud cokes gehad hebben,
maar weigerde betaling; toen is er gemiddeld;
46 mud zijn betaald; hij had groot gelijk; maar
er moest niet gemiddeld worden, als ’t zaakje
goed in orde was.
En ik zou inderdaad verplicht zijn te gelooven,
en dat doe ik ook, het praatje der menschen,
„de burgemeester en Jan van Dijk spelen onder
een hoedje,” hetwelk ik altijd heb beantwoord
met „dat kan niet zijn.”
De voorzitter: „dus u wilt zeggen, dat ik van
tijd tot tijd eens wat in mijn zak steek”.
De heer Van Schijndbl; „natuurlijk; als ’t
zoo blijft, en ik krijg geen hulp van den raad of
hooger autoriteiten, dan neemt de ondergetee-
kende zijn ontslag als lid van den gemeenteraad
van Waalwijk. Ik wil dan niet langer meer in
zoo’n rotte boel zitten, ’t Is waarachtig hier
een Panamaschandaal in ’t klein, met dat ver
schil dat Arton er acht jaar voor kreeg, en dat
ze er hier niets voor krijgen”.
De voorzitter: „Gij zijt niet in staat mijn naam
als eerlijk man te deeren.”
De voorzitter: „Mijnheer Van Schijndel, u
hebt gezegd, dat ge nog iets hadt, maar ge zoudt
het ook kort maken, hebt u beloofd.”
De heer Van Schijndel: „als wij de kalk
hebben, dién wij voor de gemeente of gasfabriek
noodig hebben, dan is dat voldoende; hij moest
niet mogen handelen. Ik wil dat het dagelijksch
bestuur in overweging geven.
Neem nu de goede zijde overal eens van.”
De voorzitter, interrompeerende„dat doe ik
met l)iem immers toch altijd.”
De heer Van Schijndel: „dat heb ik gemerkt”
(vervolgende) dan was het beter dat hij meer
tractement kreeg, als hij ’t noodig heeft, dan hem
ook nog bij zijn twee posten te laten handel
drijven. Dat was veel beter, dan dien rotten toe-
UIT den GEMEENTERAAD van WAALWIJK.
In de jongste vergadering van den gemeente
raad van Waalwijk zijn, blijkens het verslag dier
zitting in De Echo van het Zuiden, nogal
harde woorden gevallen en wel naar aanleiding
van de gasfabriek. Enkele gedeelten uit dit ver
slag laten wij hier volgen:
De heer Van Schijndel: „ik zou graag zien
dat we ook op iederen tijd de boeken van de
gasfabriek mochten nazien.”
De voorzitter: „dat mag niet, daar heeft nie
mand iets mee noodig.”
De heer Van Schijndel: „daar heeft de voor
zitter niet over te oordeelen, daar moet de raad
over beslissen, evenals het vorig jaar; toen werd
ook mijnheer Baijbns bijna van de gasfabriek
gezet, maar toen ook heeft de raad besloten, dat
de leden altijd vrijen toegang hadden op de gas
fabriek en even goed kan de raad beslissen dat
we ook het recht hebben de boeken na te zien.”
De voorzitter: „vroeger is er al eens quaestie
geweest, thans is alles in orde.
Toen zijn er dingen gebeurd, die zeer choquant
voor mij waren.”
De heer Van Schijndel: „wat zei u? ik versta
geen Fransch. Spreek maar Hollandsch.”
De voorzitter: „dat beteekent hinderlijk.”
stand te laten voortwoekeren en als ik geen steun
bij den raad of bij hooger autoriteiten krijg,
neem ik, zooals ik reeds zeide, mijn ontslag als
lid van den gemeenteraad van Waalwijk.”
Voorzitter: „u moet zoo niet dreigen.”
De heer Van Schijndel: „ge kunt dat nu in
’t belachelijke trekken, dat geeft niets, maar het
zal gebeuren.”
De heer Verbunt: „mijnheer Van Schijndel
is wel wat ver gegaan, desniettegenstaande is er
veel goeds in.
Als hij quitanties wil, vind ik het zeer goed.
Hij heeft zich wat bar uitgedrukt, in vele
dingen heeft hij gelijk. Ik wensch quitantie-
boekjes. Dan kan men een quitantie geven en
nemen.
Als ik zoo vrij mag zijn, zal ik u een model
laten brengen, zooals wij ze gebruiken.”
Voorzitter: „met alle pleizier, mijnheer Ver
bunt.”
De heer Van Schijndel „Door een werkman
aan de gasfabriek, is het al eens voorgesteld,
om zulk een boekje aan te leggen, omdat ze zoo
dikwijls moeilijkheden hadden met de koopers.
Toen zeide de directeur „dat is niet noodig.” Ik
verlang dat er verandering in komt.”
Voorzitter: „c’est le ton, qui fait la musique.”
De heer Van Schijndel: „al weer Fransch,
we spreken hier geen Fransch, dat versta ik
niet; zeg ’t maar in ’t Hollandsch.”
Voorzitter: „breng u dan maar een diction-
naire mede, of vraag het anders aan uw zoon,
die zal ’t u wel weten te vertellen.”
