GEMENGD NIEUWS.
DIENST DER TRAMMEN (Zomerdienst.)
aangevangen 1 II KI 1S»S.
4.05* 7.15
12.55*
Witm.
nl. gehuld in
5,50
6,30
7,50
9,15
9,45
11,15
12.10*
12.40*
3.20* 6.30
3.50* 7
6,30
7,40
8,25
5,40
6,20
9,05
9,45
6,20
6,50
a.
v.
a.
v.
9,15
9,45
4,—
4,30
6,50
8,—
8,45
a.
v.
6,30
7-
8,15
7,15
8,-
3,40
5-
5,30
v.
a.
9.50*
6,50
8,—
8,45
10
10.05
10.15
10.45
7.05*
7.10*
7.20*
7.50*
9,05
9,45
Makkum v. 6.15
Wons 6.45
5,50
6,30
7,50
12,20
1,40
2,10
2,15
2,45
3,40
5,—
9,20
10,35
11,15
Zondag
12,15
12,55
2,15
9,20
10,35
11,15
4,30
5-
a.
v. 5,
5,40
Van Sneek
Bolsward
Te Harlingen
Van Harlingen
Bolsward
Te Sneek
zou er beter toe kunnen komen hem door
een slag op het hoofd te dooden, dan hem
deze woorden, welke hem vreeselijker zouden
wonden, dan een kogel het kon doen, voor
te lezen.
De brief luidde aldus
„Lieve PaulDe oorlog duurt te lang.
Wees niet boos, dat ik niet kan leven, waar
de kanonnen bulderen. Ik heb behoefte aan
zonneschijn en muziek. Morgen gaan wij op
reis naar Spanje. In Sevilla wachten mij
serenades! Wij zouden samen nooit gelukkig
zijn geworden, ook al kwam je uit dezen
verschrikkelijken krijg terug want je zoudt
zwart van kruitdamp zijn en ik draag slechts
lichte kleedjes. En dan, jij bent zoo’n persoon
van gewicht. Je roem beangstigt mij ik
ben immers maar zoo’n klein meisje. Eens
meende ik je lief te hebben toen wij samen
een langzamen wals dansten. Baron Saral
heeft ons verteld, dat bijna allen die levend
uit den strijd terugkomen, verminkt zijn. Dat
is verschrikkelijk! Het is beter dat wij elkaar
maar niet weerzien. Geef mij mijn ring terug.
Adieu, Paulik blijf je trouwe vriendin
Odette.
Huwelijksgift van een Indische bruid.
Een dochter gelukkig aan den man te
brengen is voor menig vader, die weinig
met aardsche goederen gezegend is, geen
kleinigheidhoeveel buitensporige formali
teiten en kosten die zaak echter in Indië
meebrengt, daar kan men zich hier nauwe
lijks een voorstelling van maken. Volgens
een mededeeling uit Madras heeft een Radjah
van Farinkots onlangs zijn dochter aan een
hoofdman uit Pendsjab uitgehuwelijkt en
haar werkelijk een koninklijke bruidschat
meegegeven. Behalve vier „Lakks“ aan
baar geld (ongeveer f 300,000) kreeg de
Indische schoone van haar dierbaren vader,
juweelen ter waarde van 100.000 rupies
(1 rupie is f 1.20) en zooveel met goud ge
stikte gewaden en kostbare sluiers, dat zij
er voor haar geheele leven genoeg aan
heeft. Dit is echter nog lang niet alles.
Gelijktijdig met zijn lieve bruid of liever
gemalin mocht de hoofdman uit het Vijf-
stroomenland een geheele kudde paarden,
koeien, buffels en twee prachtige olifanten
Des avonds na den slag. Een gewonde
richt zich met moeite op en ziet om zich heen.
Af en toe buldert nog een kanon, de flik
kerende vlammen van het ontbrandende kruit
verlichten den horizont, enkele verdwaalde
kogels fluiten door de lucht. Hij kijkt om
zich heen en meent een visioen te zien de in
den nevel verdwijnende vlakte is, zoo ver
zijn oog reikt, bedekt met lijken. Paarden
met te berge gerezen manen rennen angstig
heen en weerhun oogen schitteren in het
duister en zij hinniken van angst. De gewonde
betast den grond zijn hand voelt iets glads,
iets weeks. Het is de hals van zijn dood
paard.
Ja, hij herinnert zich, het is de avond van
den veldslag en hij moet sterven... geheel
alleen, zonder hulp.
Zwermen vogels vliegen rondom hem,
steeds in nauwer kringen. Het zijn de roof
vogels welke zich heden nacht zullen voeden
met het vleesch van zijn gesneuvelde kame
raden.
Hij beweegt de armen, om deze verschrik
kelijke roofdieren te verjagen. „Maar ik wil
niet sterven, ik leef immersHij rukt den
vochtigen wapenrok open, een warme straal
vocht vloeit langs zijn vingers het is bloed.
Hij wil hier niet eenzaam sterven.
De hyena’s van het slagveld welke de
dooden uitplunderen, zullen ook zijn zakken
onderzoeken, hem zijn reliquiën ontnemen
en den ring, die aan zijn vinger steekt,
Odette’s ring.
„Neen, neenHelpHelproept hij,
terwijl hij een handvol gras uitrukt en het
bloed dat uit zijn wonde vloeit er mee tracht
te stelpen.
OdetteHij ziet haar voor zich, zijn lieve
verloofde, stralend van levenslust zooals hij
haar den geheelen avond op het feest gezien
heeft, toen hij zjjn soldatenhart door haar
lieftallig glimlachje had verloren. Odette!
Onder zijn hand ritselt een papier. Hij
beziet de enveloppe. Een gelukkige gedachte
troost hem, het is de laatste brief van Odette,
hij heeft hem op zjjn hart gedragen. Hij ont
ving hem toen er appèl geblazen werd en
had hem niet meer kunnen lezen. Maar ge
lukkig hem te hebben ontvangen, had hij
hem voor zjjn borst gestoken en zoo de lief
dewoorden van zijn meisje tot een schild
gemaakt. Het had echter niet mogen bate*,
een kogel had hem, het papier verachtend,
hooger getroffen.
Nu wil hij den brief lezen, het is hem alsof
deze brief voor hem een geneesmiddel zal
zjjn. Reeds heeft hij het couvert aan de lip-
6,50
7,30
O
Van Sneek
Bolsward
Te Harlingen
Van Harlingen
Bolsward
Te Sneek
5,—
5,40
MAKKUM- WITMARSUM.
9.05*
9.35*
5,—
5,30
WITMARSUM—MAKKUM.
1.05* 4.20* 7.25
1.10* 4.25* 7.30
1.20* 4.35* 7.40
1.50* 5.05* 8.10
2,50
3,30 1
e n
6,30
7-
8,15
Haikezijl 6*55 9J5* 12^50* 4*00* 7J0
a. 7.
De met een
Alweer petroleum. Te Hengelo had
een vrouw de onvoorzichtigheid een kachel
aan te leggen met petroleum, waarbij de
vlam in de kan sloeg. De kan sprong uit
elkaar, waardoor de vrouw de brandende
petroleum over de kleeren kreeg. De vrouw
bekwam zulke ernstige brandwonden, dat
zij in zeer deerniswaardigen toestand in het
ziekenhuis ter verpleging moest worden
opgenomen.
Kostbare geschenken. Het is tegen
woordig in Engeland mode eigenaardige
huwelijksgeschenken te geven, welke echter
slechts door rijke vaders of bloedverwanten
van bruid en bruigom kunnen worden ver
eerd. Vóór het paartje op de huwelijksreis
gaat, wordt aan den jongen man gewoonlijk
door zijn schoonvader een eenvoudig ge
bonden boekje overhandigd, dat veel gelijkt
op een album. Dit boekje bevat voor eiken
dag in het jaar een blad in den vorm van
een banknoot van meer of minder waarde.
Elk der 365 bladzijden, waarvan geen een
mindere waarde heeft dan tien pond, vormt
voor den ontvanger en zijn jong vrouwtje
een bron van goud, waaruit zij kunnen
putten zoodra zij zich iets extra’s willen
aanschaffen.
Min of meer extravagant bij het kiezen
van geschenken zijn de rijke vereerders van
interessante actrices altijd wel geweest, doch
de onlangs in een voorname Londensche
club ter sprake gekomen inval van een
rijken lord mag zeker wel op den naam
van excentriek aanspraak maken al is hij
dan minder origineel. Hij zond n.l. zijn
aangebedene een bonbonnière, welke met
de uitgezochtste lekkernijen gevuld was.
De eigenlijke waarde van het cadeau was
echter gelegen in het omhulsel waarin de
bonbons verpakt warenelke praline en
ieder stukje fondant was nl. gehuld in een
honderdpondsbanknoot.
De snelste torpedoboot der wereld be
zit Duïtschland. Zij heeft deze week een
proeftocht gedaan, waarbij de bepaalde af
stand 8,7 zeemijl in 15 min. 13 sec. afgelegd
werd, d. i. een snelheid van 33.6 knoopen
per uur. De aan boord aanwezige marine-
autoriteiten waren erg verrast over deze
capaciteit en verklaarden zich bijzonder in
genomen met de voortreffelijke wijze, waar
op de ketels en machines gebouwd waren.
Gedurende den geheelen geforceerden tocht
kwam bijna geen rook uit den schoorsteen
het schip maakte bijna geen golven en vloog
als een sneltrein door het water. Bij lichte
belasting, zooals de torpedovaartuigen in
andere landen op hun proeftochten plegen
te hebben, kan de boot nog 2 tot 3 knoopen
meer maken.
Vit Bismarck's Russischen tijd. Aan den
Nicolai-spoor weg ligt in het Novgorodsche
gouvernement het spoorwegstation Tsjoedo-
wo en ongeveer 150 pas daarvan verwijderd
bevindt zich een klein houten huisje, dat
reeds zeer veel van den invloed van het
weer heeft te lijden gehad en door een hoo-
ge, half vergane schutting omgeven is. Twin
tig dertig jaar geleden heette het „jachthut14
en tegenwoordig bevindt er zich een school
in. In dit huisje was de „ijzeren kanselier14
toen hij als Pruisisch gezant in St. Peters-
Neen, dat kan zij niet voorlezen. De onbe
wuste wreedheid van dit frivool, jong kind
’t welk voor de mogelijkheid een verminkte
tot man te krijgen, terugdeinst, zal niet het
stervensuur van den op het veld van eer ge
vallen krjjgsman verzwaren.
Zij buigt zich over hem heen, naar zijn
dood verlangend opdat zij hem deze wreede
woorden niet behoeft voor te lezen.
Maar zijn oogen zijn weder smeekend op
haar gericht.
„Waarom leest gij niet, zuster, gij martelt
mijOdette schrijft toch zeer duidelijk
„O, maar al te duidelijkdenkt de zuster
met bitterheid.
Zij heeft zich opgericht.
„Vergeef’ mij, kapitein, maar mijn lamp
brandt zoo slecht.14 En terwijl zij de lamp
hooger op draait, krijgt zij een idee.
De trouwe pleegzuster, die tot nu toe altijd
den weg der waarheid had bewandeld, be
sloot dapper te liegen.
En terwijl zij van ontroering bijna niet
kan spreken, improviseert zij den volgenden
brief
„Paul, lieve Paul! Waar ben je op het
oogenblik Maar waar je ook moogt zijn,
mijn gedachten zijn steeds bij je. Elk gevaar
waaraan je bent bloot gesteld, doet mijn
liefde voor je toenemen. Ik ben zoo bang,
dat een kogel je zal treffen en je van mij
afscheuren. Dikwijls bid ik onzen goeden
God, dat Hij jou moge beschermen. Moge
mijn liefde een pantser voor je borst, mijn
gedachte aan jou de beschermende helm op
je hoofd zijn. Moge mijn teedere toegenegen-
burg was, gewoon zich op te houdeo, wan
neer hij lust tot de jacht gevoelde of van
de vermoeienis van het werk wilde uitrusten.
Slechts nog weinige ouden van dagen her
inneren zich de kloeke gestalte van den
kranigen „niemez11, die, zoodra hij te Tsjoe-
dowo kwam, de twee benedenvertrekken
van de jachthut in beslag nam. In ’t eene
had hij zijn kabinet, want ook hier trok hij
zich niet geheel van zijne zaken terug, terwijl
het andere vertrek hem tot slaapkamer
diende. De eenige luxe, die Bismark zich
veroorloofde, was een groote met leder over
trokken armstoel, die in ’t kabinet stond
en waarin hij gewoon was zich na de jacht
uit te strekken, waar hij dan zijn pijp rookte
en het zich gezellig maakte.
Er bevonden zich in de wouden in den
omtrek evenveel beren als wolven en juist
die soorten wild waren ’t, waaraan de vorst
de voorkeur gaf. Reeds op 100 schreden
afstand van de jachthut kon hij de beren
sporen in de sneeuw volgen, terwijl de
wolvensporen zelfs tot dicht bij de hut uit
kwamen.
Vori’t Bismarck, zooals men weet een
hartstochtelijk jager en voortreffelijk schutter
van wiens vastheid van hand de bewoners
van Tsjoedowo elkaar wonderen verhaalden,
was gewoon ’s morgens vroeg op de jacht
te gaan en eerst ’s avonds laat terug te
keeren, en meermalen trad hij, in koel
bloedige onverschrokkenheid een reusach-
tigen beer geheel alleen te gemoet, slechts
gewapend met zijn nooit missend geweer.
Volgens de verklaring van de boeren van
Tsjoedowo, die ’t geluk hadden den vorst
soms op zijn jachtuitstapjes te vergezellen
en hem te leeren kennen, was hij een
„buitengewoon goedhartig man14. Zelfs tegen
over de armste boeren was hij steeds be
leefd en beminnelijk en, trots zijn geringe
SNEEK—BOLSWARD— HARLINGEN.
O p 11’ erkdagen:
(Tijd van Greenwich.)
12,15
12,55
2,15
6,30
7,40
8,25
P
met zilveren „Howdahs44 (zetels mettenten,
op den rug van de dieren aangebracht) mede
nemen. Ten slotte overhandigde de groot
moedige Radjah zijn schoonzoon nog een
som van elf „Lakks14 (1.100.000 rupies) met
de opdracht, daarvoor land aan te koopen,
waarvan de opbrengst de jonge vrouw als
speldegeld ten goede zou komen. Tezamen
zal de Oostersche vorst, behalve zijn doch
ter, wel ongeveer twee miljoen ropijen zijn
kwijtgeraakt.
In eene der Republieken van Zuid-
Afrika werd eenige jaren geleden een tele
graaf kantoor opgericht en dit was natuur
lijk een heel nieuwtje waar de Boeren dik
wijls naar kwamen kijken. Zoo kwam eens
een oom met een jongeren neef het tele
graafkantoor binnen en verzochten zij den
telegrafist om hun „’n bietjie die ding te
wijs14.
De telegrafist legde alles uit en even
dankbaar als verwonderd verlieten zij het
kantoor.
Buiten gekomen, zeide oom tegen den
neef„jong a’is baïng snaaks end’is won
derlik wat die mense toch ni alles uitvindt
Maar neef Jan, weet jij nou waarmee huil
die ding werk
„Neen oom Piet ik zal dit toch nie per-
cies kan zè ni, maar in het vormij laat ver
tel dat huil werk met „mak gemaakten
bliksem.14
Zuiverder en eigenaardiger beschrijving
zou men zeker niet kunnen geven van de
telegrafie, al is de taal „en bietjie snaaks44.
(Ons tijdschrift Zuid-Afrika).
Uit Buitenzorg schrijft men aan de
J.-B. dd. 20 dezer
Heden werd hier het stoffelijk overschot
ter aarde besteld van wijlen den heer den
Dekker, den man die op Billiton het tin
ontdekt heeft, dat de mijningenieurs van ’t
gouvernement maar niet konden vinden.
Uit erkentelijkheid voor hetgeen zij aan
die vondst te danken hadden, keerden de
aandeelhouders der Billiton-maatschappij
den ontslapene, toen hij niet meer werken
kon, een pensioen uit van f 1000 ’s maande.
Hoe treurig steekt hierbij de houding
van de regeering af tegenover den onge-
lukkigen Ledger, die de eerste kinaplantjes
uit Zuid-Amerika naar Java overbracht
deze man, die daarmede het gouvernement
zeer groote voordeelen bezorgd heeft, moest
eerst van honger half omkomen voordat uit
’s lands kas een aalmoes voor hem kon
overschieten.
Toen 11. Zaterdag een veetrein te
Esschen aankwam, bestemd voor België,
werd geconstateerd dat 15 beesten tenge
volge van de hitte waren bezweken.
In Bern is de vraag of gemeente
raadsleden zekere vergoeding bij wijze van
presentiegeld of iets dergelijks gegeven zou
worden, aan de orde geweest. Het eind was,
dat de meerderheid elk denkbeeld van ver
goeding verwierp, op grond dat een burger
zich reeds zoozeer door de opdracht vereerd
moet achten, dat hem niet bovendien nog
geld ook zou toekomen
Hoe dikwijls zul je hier voorbij komen
voor ik die biefstuk krijg vroeg een onge
duldig bezoeker.
Wees zoo goed het zelf te tellen,
meneer, ik heb het op ’t oogenblik te druk,
zei de ander.
verleenen, dat de vijand staan blijft als hij
jou ziet en uitroept„Spaart hem want hij
wordt bemind
Zwaar ademhalend houdt zij op en ziet
den gewonde aan. Hij heeft zicb opgericht,
deze woorden zijn als levensbalsem voor hem.
Hij glimlacht gelukkig.
„Verder, verder,11 smeekte hij.
Én met sidderende stem vervolgt de zuster
„Lieve Paul, als het God mocht behagen,
jou door een kogel te doen treffen, dan sterf
je als held, een schoonere dood bestaat er
niet. En ik zal je weldra volgen. Dan heeft
het leven geen waarde meer voor mij en sterf
ik gaarne bij de gedachte het geluk te heb
ben gesmaakt, je bruid te zijn geweest. Zon
der jou kan ik niet leven. Vaarwel, lieve
Paul, vaarwel. Ik ben de mond, die je troost,
de hand, die je steunt, en het hart, dat je
liefheeft. Ik kus je lippen, opdat je zult blij
ven leven, omdat de liefde sterker is dan de
dood en ik heb je lief!14
De zuster zwijgt. Zij knielt naast hem neer
en ondersteunt zijn hoofd. Haar woorden
klinken hem nog altijd in de ooren en het
is hem alsof zij zich tot in het oneindige her
halen, welke hem in een roes van geluk
brengen. Hij leunt het hoofd tegen den schou
der der verpleegster en hij voelt dat zij zijn
haren feeder streelt. Hij ziet haar gelaat niet
meer, dat naar hem toegekeerd is, noch den
mond welke de woorden van liefde tot hem
gesproken heeft. Hij hoort nog slechts: „Ik
ben de mond, die je troost, de hand die je
steunt, en het hart dat je liefheeft.14
De avondwind speelt om zijn slapen, een
arm is om zijn hals geslagen en tegen zijn
borst klopt een vrouwenhart.
„Odette, mijn lieve, kleine Odette,44 zegt
hij zacht. De zuster antwoordt niet en doet
geen moeite om den gedachtengang van den
stervende te veranderen.
„Ik kus je lippen, opdat je zult blijven
leven
„Odette, kus mij
De pleegzuster siddert. Niet uit schaamte;
de kuische vrouw beeft slechts bij de gedachte
de lippen van een man aan te raken.
Maar kan zij de bede van een stervende
onverhoord laten
Heeft zij ook niet daarom haar ziel met
een leugen bezoedeld Een kus kan haar
na dien leugen niet nog meer verontreinigen.
En teeder kust zij den stervenden soldaat
op den mond.
Zoo stierf hij...
En de gelukkige glimlach, welke op het
gelaat van den krijgsman ligt, vervult haar
met trots om den leugen welken zij om hem
heeft begaan en om den kus welken zij hem
gegeven heeft, heeft zij geen berouw meer.
Stoomdruk Firma B. Cuperus Az.
tanden. Met moeite ontvouwt hij het post
papier en de lucht van heliotroop, welke hem
er uit tegemoet komt, is zoo intens, dat zij
de lijkenlucht van het slachtveld in sterkte
overtreft.
Hij tuurt en tuurt, maar kan niets onder
scheiden. Wat moet hij doen? Een lucifer
zal voldoende licht geven. Hij kruipt op
handen en voeten naar een gewonde in zijn
nabijheid, die kreunt van de pijn. „Hé, ka
meraad, heb je vuur?11 Maar de man hoort
hem niet, van zijn lippen ontsnapt slechts een
teeder, klagend„Moederin een vreemde
taal gesproken.
De kapitein zinkt moe en mat terug.
„Mijn God, mijn GodHelp mij, laat mij
niet sterven als een hond... Help! Help!14
Ginds in de verte vertoonen zich bewe
gende lichtenstemmen roepen en antwoor
den.
De gewonde roept opnieuw om hulp.
Zij komen nader, de reddende pleegzusters
„Om Godswil, help mij
Reeds heeft een vrouw zich tot hem over
gebogen en brengt hem een flesch aan de
lippen.
„Drink, soldaat!14
Instinctmatig drinkt hij een teug, welke
hem als ’t ware doet herleven. Hij ziet de
pleegzuster opmerkzaam aan. Bij het schijn
sel van de lantaarn onderscheidt hij met
moeite onder de witte muts een smal, jeugdig
gezichtje, waarin een paar deelnemende,
medelijdende oogen. Op de borst draagt zij
een zilveren kruis. Hij reikt haar den brief
toe.
„Lees zuster, lees
Zij neemt den brief niet aan.
„Eerst moet ik uw wond verbinden, gij
verliest te veel bloed.14
Hij stoot haar met een wanhopig gebaar
zwak terug.
„Waarom, gij ziet dat ik sterven ga. Mijn
naam is Paul Allard, kapitein bij het 13e
regiment. Wees barmhartig en lees mij den
brief voor.14
Hij begint reeds te rochelen. Zij gehoor
zaamt, want de roode bloedstroom heeft op
gehouden te vloeien, het gras heeft het bloed
opgezogen. Hij is een man des doods, zij
moet hem zijn laatste bede verhooren. Hij
leeft nog slechts in de gelukkige verwachting,
dat deze brief zijn laatste vreugde zal zijn,
hem als een laatste zonnestraal op den weg
naar de eeuwige duisternis zal begeleiden...
De zuster heft de lantaarn op, het licht
schijnsel valt op het papier. Snel leest zij den
inhoud neen, uit dien brief spreekt geen
liefde.
„Lees mij toch den brief voor, zuster!14
smeekt de stervende, terwijl hij een verwij
tenden blik op haar werpt.
De zuster aarzelt het is haar te moede,
Witm.
Harkezijl
Wons
Makkum
geteekende diensten loopen Zondags niet.
kennis van de Russische taal, hield hij er
toch van zich met de boeren in hun lands
taal te onderhouden. Eveneens hield hij er
van zich door hen te laten vertellen, waar
bij hij dan bedaard toehoorde, zonder hen
in de rede te vallen, wat hen somtijds in
de war bracht, want de Russische boer weet
zelf zeer goed dat hij gewoon is hetgeen
hij eigenlijk zeggen wil achter allerlei zins
wendingen te verbergen en dan te worden
verzocht zich kort uit te drukken.
Slechts een enkele maal, als de denkbeel
den van den verteller hem bijzonder be
vielen, moedigde hij dezen aan met den
uitroep van een enkel woord „Djélo14 (die
is goed, juist), waarbij hij dan gewoonlijk
de laatste letters inslikte.
