NIEUWS EN ADVERTENTIEBLAD 84&8WABB EN WOKSBBA8BXI r Het blauwe masker. i Verschijnt Donderdags en Zondags. Acht en dertigste Jaargang. 1899. No. 15. -j! ZONDAG 19 FEBRUARI. BINNENLAND. VOOR INGEZONDEN. zelven, en vereeniging te doen, worden ingewacht ABONNEMENTSPRIJS 80 Cents per 3 maanden. Franco per post 95 Cents. ADVERTENTIEPRIJS50 Cts. van 1—7 regels. Ver volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte. Een Vastenavondgeschiedenis. door J. F. J B. niet weer alleen naar een bal-masqué gaan, hoor!* Amst. Ct. Sneek, 17 Februari. De politie moet, naar men ons meedeelt, heden de hand ge legd hebben op den karrijder R. alhier van wien vermoed wordt, dat hij zich meer my liet bljjken, dat ze met laten precies op de hoogte Aan de vereenigingen in Friesland, die willen ijveren voor de invrijheid stelling der gebroeders Hogerhuis. Medeburgers! Gehoor gevende aan den oproep van uit Sneek gedaan, zijn Zondag den 12en Februari j.l. een klein getal vereenigingen, van uit verschillende plaatsen in Friesland, bijeen gekomen om te beraadslagen over de op richting van een Provinciaal Comité voor de invrijheidstelling der gebroeders Hoger huis. Ofschoon er zich verschil van zienswijze openbaarde omtrent het door de Leeuwar der afgevaardigden gedane voorstel tot aan sluiting bij het Landelijk Comité en vooral ten opzichte van de vraag of men nieuwe daders mocht noemen, besloot men, niet willende vooruitloopen op wat eene later te beleggen en, naar men hoopte, beter be zochte vergadering goed oordeelde, de be slissing dienaangaande uit te stellen en tot de oprichting van een voorloopig comité over te gaan. Als datum voor eene tweede vergadering werd bepaald de 12e Maart a.s., terwijl de plaats zal worden gekozen in de omge ving, vanwaar uit het grootste getal ver eenigingen het voornemen zal te kennen geven, afgevaardigden naar die vergadering te zenden. Bij meerderheid van stemmen werd de uitvoering der voorioopige werkzaamheden opgedragen aan een comité, door de ver eenigingen uit Leeuwarden aan te wijzen. Namens bedoeld comité heeft de onder- geteekende de eer u te verzoeken, de aan sluiting aan het Voorloopig Provinciaal Comité te overwegen en bjj blijkende sym pathie een afgevaardigd naar de vergade ring van 12 Maart te zenden. De mededee- ling hiervan, benevens voorstellen, door uwe vereeniging te doen, worden ingewacht voor den len Maart a.s. Namens het voorloopig comité. G. W. MELCHERS, Huizumerlaan 806 bij Leeuwarden. Om der wille der onpartijdigheid, geven wij aan bovenstaande plaats, zonder ons echter in het minst partij te willen stellen. Red. t inds eenigen tijd had ik me in V. Cfe gevestigd als arts, en ik mocht me jS reeds in ’n goede practjjk verheugen. CK In den regel gevoelde ik me s’avonds dan ook een weinig vermoeid, en bleef rustig te huis. Vandaar, dat ik bui ten mijne „practijk“, weinig menschen in V. kende. Ik zocht mijn tijd te dooden met lectuur en studie, en was een echte „huisrat* geworden. Eens echter, op een avond toen ik mijne gedachten over het afgeloopen jaar liet gaan, kwam ik tot bet besef, dat ik te eentonig had geleefd en, dat ik, inplaats van een jongman van 28 wel voor een ouden 60-jarigen celibatair kon doorgaan. Dit moest anders worden. Maar hoe? Een jongmensch behoort immers zelf de eerste stappen te doen om er „tusschen te komenIk vatte dan ook het plan op om me meer onder de menschen te bewegen, en nam de courant ter hand ten einde het „menu plaisir* van de week eens te raad plegen. Reeds dadeljjk viel mijn oog op de groote aankondiging van het „Bal-Masqué“ in de Harmonie. De Harmonie is de eerste sociëteit in V. en slechts ééns per jaar kunnen er niet- leden geïntroduceerd worden n.l. met Vas tenavond. „Daar moet je heen“, dacht ik bij mij zelf, „en bevalt het gezelschap je, dan laat je je als lid voorhangen/ Zoo gezegd, zoo gedaan, en voor ik den volgenden morgen uitging bestelde ik me een elegant ridder- pakje. Het was den daaropvolgenden Woensdag reeds laat, toen ik mijn dagelijksche werk zaamheden had volbracht, doch, mij te kleeden en naar het bal te ijlen nam slechts korten tjjd in beslag. Niettemin was alles er reeds in vollen gang. In de groote prachtig verlichte zalen, bewoog zich een vroolijke bonte menigte. Alles schitterde me tegen en ik begon met me een weinig op de hoogte te stellen van de aanwezigen. Ginds wandelde zonder op rang of stand te letten een hooge graaf aan den arm van een eenvoudig boeren meisje, terwijl zich een jonge Tiroler niet geneerde om een „koningin der nacht“ aan genaam bezig te houden. Ik bleef tegen een der pilaren leunen en beschouwde een oogenblik met genoegen dit bonte tafereel, totdat plotseling mijn rust werd gestoord door een schoon slank Napolitaansch vruch tenmeisje, dat met een mand heerlijke zuidvruchten op het hoofd, me in het Ita- liaansch toevoegdeMijnheer, sinaasappe len Koop er eenige, ze wedijveren in schoon heid met uwe Excellentie!* De oogen, die ondeugend onder het masker schitterden, waren echter van een echt Hollandsch blauw, doch haar woorden herinnerden me aan mijn verblijf in het Zuiden, toen ik mij om me na mjjn studietijd wat te ont spannen, naar het schoone Italië had be geven. Ik antwoordde haar in baar landstaal, en hoe het kwam weet ik zelf niet meer, maar spoedig liepen we gearmd in druk gesprek over „Das land wo die Citronen blühen.“ Eerst toen een jonge Italiaansche visscher haar kwam opeischen, kwam ik tot de werkelijkheid terug. Ik wandelde alleen verder, hier op een grap ingaande, daar me onverschillig trotsch yoordoende, totdat een dame plotseling mijn band greep en er zonder dralen een „R.“ inschreefdoch, ze scheen van hare zaak niet zeker te zyn, want, na me sterk ge fixeerd te hebben, vroeg ze me: „non pas mon neven Richard?* Ik ontkende en wilde verder gaan, maar zag me hierin verhinderd door een kleine, wit-gehandschoende hand, die me tegen hield. Ik keerde me om en zag een bekoor lijke Poolsche in helblauw atlas-costuum <op, het licht krullende zwarte haar, stond koket het driekantige Poolsche mutsje en door het masker schitterden een paar oogen. Zonder de minste weifeling schreef ze mijn vollen naam in mijn handDr. Johan Bruins.* Ik schrikte hevig. Wie kon dat zijn? Snel ging ik in gedachten, al mijne pa tiënten na, doch bjj geen der familiën, waar ik practiseer, kende ik zoo’n lieftallige jonge dame. De eenige die ik kon gissen dat het ■was, was Tekla Oldenburg en ik schreef dan ook een T. 0. in bare hand. „O neen, u vergist u, mijnheer de Ridder,* ■sprak het blauwe masker tegen me met een duidelijk merkbare buiging in haar stem ^n huwt oogen fonkelden me spottend, tegen. wien vermoed wordt, dat hij zich dan eens moet hebben schuldig gemaakt aan verduistering van hem toevertrouwde gelden. Onze Kamer van koophandel en Fa brieken heeft van den Raad van Admini stratie der H. IJ. Sp. Mij. bericht ontvan gen, dat voornoemde maatschappij spoedig een zeer verlaagd tarief voor eendaagsche retourkaarten hoopt in te voeren, en van den Directeur der N. T. Mij. dat met den a.s. zomerdienst een betere regeling komt in den tramdienst van Leeuwarden op Wier. Wat het verzoek van de Kamer betrof, om retourbiljetten of kilometerboekjes op de tramlijnen in te voeren, daartoe kon niet worden besloten. Naar wij vernemen, zijn de besluiten van Gedeputeerde Staten van Noord-Bra- bant tot goedkeuring van de raadsbesluiten der gemeente Tilburg en Heilvoirt (sub- sidiën ten behoeve van vrijwilligers der mi litie) wegens strijd met de wet vernietigd. Een persoon uit Kadzand ging op reis naar België en nam 101) sigaren mede. Aan het wakend oog der douanen kon hij even wel niet ontsnappen en de man kon 68 francs boete betalen. Op Schouwen worden tegenwoordig weer meerdere musschengilden opgericht. De leden verbinden zich, dit voor den land bouwer schadelijk vogeltje zooveel mogelijk uit te roeien. Onder een partij oud-roest, die on langs in het krankzinmgen-gesticht te Rot terdam van de hand werd gedaan, bevond zich ook een geldkistje, dat gisteren door een smid is geopend en bleek te bevatten eenige certificaten Ned. Werk. Schuld ter waarde van ongeveer f 35,000. Daar de in houd van het kistje n’et onder den koop was begrepen, is dit bedrag aan den por tier van het gesticht ter hand gesteld. Aldus meldt het Holt, Nbl. Ongegeneerd nam ze mijn arm en liet zich door mij geleiden. Op al mijn vragen wist ze haar antwoorden zoo in te richten dat ik zelfs niet kon gissen wie ze kon zjjn, terwijl ze i ,1”1 mijn doen en was. Niettemin amuseerden we ons best, doch het verwonderde me dat ze zoo alleen was, zonder eenig geleide. Nu, ik was er geenszins bedroefd om en ook zij scheen mijn gezelschap aangenaam te vinden. Hoe ik er ook op aandrong om te weten wie ze was, ze liet niets los en ik moest me tevreden stellen, met de gedachte dat het om twaalf uur démasqueeren was en ik dan haar gelaat zou aanschouwen, want dat mijne bekoorlijke Poolsche even schoon als lief en aardig moest zijn, daaraan twij felde ik geen oogenblik. Doch ik moest ondervinden, dat mijne gezellin me beet nam, want plotseling voor het démasqué liet ze mijn arm los en was verdwenen. Hoe ik zocht, ik vond haar niet terug, ofschoon ik tot drie uren bleef. De schoone Poolsche had me misleid, en het was dan ook alleen haar schuld, dat ik niet zoo voldaan was, over mijn „uit gang* als ik me had voorgesteld, zoodat ik meer of min geërgerd naar huis ging. Ik sliep echter in, met het vaste voorne men mij meer in gezelschap te begeven en..., niet te rusten voor ik het „blauwe masker* had ontdekt. Maar, „de loop der omstandigheden* werkte me tegen. Gedurende de eerste dagen had ik het te druk met mijne practjjk en daarna, werd ik zelf ziek. Ik moest geruimen tjjd het bed houden, en toen ik eindelijk herstel lende werd, was ik nog zoo zwak, dat ik toen het voorjaar kwam, op raad van een collega eenigen tijd naar Oosterbeek ging om daar een weinig op mjjn verhaal te komen. Ik was een der eerste zomergasten. Het was er in den beginne zoo stil en eentonig dat ik tijd genoeg had om aan mjjn blauw masker te denken, ja, eigenljjk meer dan voor mjjn gemoedsrust goed was. Hoe meer ik echter herstelde en me sterker begon te gevoelen, hoe meer haar beeld uit mjjn gedachten verdween en... plaats maakte voor haar, die thans mjjn vrouw is. Doch ik zal niet vooruit loopen. Daar ik echter reeds verraden heb dat ik tot de duizenden behoor die verward zjjn geraakt in het net dat de vrouwen voor ons gespannen hebben, wil ik er aan toe voegen dat ik gedurende mjjn verbljjf te Oosterbeek „gestrikt* werd. Mjjn Marie was er met hare moeder. Haar lief, aardig, vrooljjk uiterlijk en de onweerstaanbare oogen waren de oorzaak, dat ik spoedig het blauwe masker vergat en haar twee maanden later na dageljjksch samenzijn een gladden gouden ring aan de linkerhand mocht steken. Een halfjaar later trouwden we en den 6en Januari keerden we van onze onver gefelijke huwelijksreis terug. Gedurende de eerste weken van ons huweljjk leefden we stil oneenvoudig. We hadden elkaar lief en waren zoo gelukkig in eikaars bijzijn, dat we ons zelden een uitgang veroorloofden. Doch zonderling, hoe dichter dat we den tjjd naderden van den carneval, hoe duidelijker kwam het beeld van het „blauwe masker* me weer voor oogen. De Harmonie had besloten weder een bal te geven en ik kreeg het onweerstaan baar verlangen er heen te gaan teneinde het „blauwe masker* weer te zien. Deze gedachte maakte me beschaamd, en ik durfde er niet over spreken. Ik be dwong mjjn lust dus, totdat, eens op een avond, Marie me zelf vroeg of we er heen zouden gaan. Heden nog kan ik haar niets weigeren maar nu voorkwam ze toch mjjn wenschen en ik stemde natuurljjk volgaarne toe. Ik zorgde voor kaarten. De pakjes lagen gereed, en vol verwachting kwam ik ’s avonds bjjtjjds van mjjne practqk terug om ons te kleeden voor het bal. We maakten toilet, doch toen ze bjjna klaar was, begon Marie over hoofdpjjn te klagen, en verzocht me maar alleen te gaan. Ik wachtte eerst een poos en verklaarde dan ook te huis te willen bljjven, doch op haar herhaald aandringen en de verzeke ring dat ze het liefst rustig te huis bleef, daar ze dan beter zou worden, ging ik eindeljjk alleen, na beloofd te hebben, haar alles uitvoerig te zielen vertellen. Zoo bevond ik me dan spoedig weder tusschen het bonte gedwarrel doch bleef met mjjn gedachten bjj mjjn zieke vrouwv en besloot dan ook vroeg huiswaarts te gaan en haar te verrassenwant dat ze me liever te huis had gehouden doch mjj het genoegen niet wou benemen, daarvan was ik overtuigd. Doch mjjne plannen vielen spoedig in duigen. Eenige oogenblikken later zag ik een blauw masker door het gewoel huppe len, hetgeen me mijn zinnen benam, en me als ’t ware electriseerde. Ik vloog in de richting waar ik haar had gezien en weldra stond ik voor het zelfde masker dat me het vorige jaar zoo had geboeid. „Halt, schoon masker*, fluisterde ik terwijl ik bare hand vast in de mijne hield en haar dicht tot me trok. „Nu zult ge me niet weer ontglippen*. Eerst blonken me een paar verwoed flikkerende oogen tegen van onder het masker, doch spoedig liet ze zich gewillig meevoeren.Ik verbeeldde me op hef bal van het vorig jaar te zjjn en vergat weldra, ik ellendeling, mjjn kleine zieke Marie. Ik behield slechts eene gedachte „De schoone PoolscheHaar arm lag nu zoo vertrouweljjk op den mjjne alsof geen mensch ter wereld recht had, me van haar te scheiden. Toen ze na een poosje over de hitte in de zaal begon te klagen, voerde ik haar naar een klein zjjkamertje, naar een paar heerlijke fauteuils die tot zitten uitnoodig- denze plaatste zich naast me en bogon langzaam haar handschoenen uit te trekken. Waarom ik met vreugde opmerkte dat haar vinger door geen ring was versierd, kan ik me nog heden niet verklaren. „Dus nog ongetrouwd?* fluisterde ik. „Ja en jjj „Sinds drie maanden gehuwd sprak ik met een zucht. Ook ontsnapte er een diepe zucht aan haar bekoorljjke lippen, terwjjl ze teleur gesteld sprak „Hoe jammer.* Plotseling kwam ik tot me snel antwoordde ik „O, neen ik heb mijn vrouw hartstoch- teljjk lief en ben zoo gelukkig mogeljjk.* „Dat je alleen bent is anders geen be wijs er van!* klonk het me spottend tegen. „Ja, ik had beter gedaan met thuis te bljjven dan.. „Met mjj het hof te maken,* lachte ze cynisch. „Ja zeker," antwoordde ik nu heftig en geërgerd, „maar ’t is goed dat je me aan mjjn plichten herinnert. Je zult me niet weer het hoofd op hol brengendadeljjk vertrek ikwe zullen voor altjjd scheiden. Doch doe me voor ’t laatst een genoegen, wil je Zij knikte bij wjjze van toestemming met haar bevallig kopje. „Laat me dan voor een minuut je gelaat aanschouwen,* smeekte ik. Hoofdzakeljjk dreef de hoop, dat ze wei nig bekoorljjk zou zijn, mij tot deze vraag, daar ik haar dan gemakkeljjk zou kunnen vergeten. Vol spanning zag ik haar dan ook de hand opheffen die het masker moest laten vallen, doch voor het viel, klonk een zilveren lach me in ’t oor, die het bloed me in de aderen deed stollen. En toen zjj het afrukte... stond voor mij mjjne vrouw „Trouwelooze 1“ roept ze uit. Ik echter in mjjne verbazing en angstige verlegenheid kan slechts stamelen „Maar Marie, hoe is het mogeljjk, jjj hier? Wat kom je hier doen?* Met een allerbekoorljjksten glimlach, en terwjjl ze me een harteljjken zoen geeft antwoordt ze „Ik moet er immers voor zorgen, dat mjjn lichtzinnige man die naar het schjjnt altjjd iemand het hof moet maken, het dan tenminste zjjn eigen vrouw doet.* „Maar hoe kwam je dan het vorig jaar op het bal en hoe kende je me?“ sprak ik nu weer geheel gerust gesteld, doch verwonderd. rfDat is heel eenvoudig, ik logeerde voor eenige dagen bjj mjjn oom, juist in den tjjd van het carneval. Oom nam me mee, alleen op voorwaarde dat ik tjjdens het bal geen aanspraak op zjjn gezelschap moest maken en stipt om half twaalf met hem naar huis ging. De goede man ver beeldt zich n.l. dat hjj, als hjj later dan twaalf uur gaat slapen, ziek wordt. Ik nam de voorwaarde aan, en bestelde een pakje. In den winkel zag ik toen een ridder-cos- tuum liggen en vroeg belangstellend voor wien daf was. Onvoorzichtig noemde men mjj jouw naam en... ’t overige weet je.“ ,’t Is toch eigenljjk te erg zoo door jou gefopt te worden doch ik heb nu geleerd, me nooit meer met vreemde maskers in te laten, dat beloof ik je.“ n^iet noodig mannetje, ik laat je ook Bolswardsclie Courant, r f u TC ft.

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Bolswards Nieuwsblad nl | 1899 | | pagina 1