NIEUWS EN ADVERTENTIEBLAD
BOLS WARD EN WONSERADEEL
Altruïsme.
No. 29. Verschijnt Donderdags en Zondags. Acht en dertigste Jaargang. 1899.
BINNENLAND.
g ZONDAG 9 APRIL.
VOOR
zeide de graaf,
ABONNEMENTSPRIJS80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Cents.
ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 1—7 regels. Ver
volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
Hoe zy er aan gekomen is, weet ik niet,
misschien wel uit de boeken, misschien ook
wel op de kostschool.
In elk geval hechtten haar ouders er
niet veel aan, en haar vader, een burger
man, besloot zijn dochter aan een gemeente
ambtenaar ten huweljjk te geven, die haar
zeker gelukkig zou maken. Zoo iemand
deed zich voor in mijn vriend Claude Tireau
een flink man, die beambte bij de gemeente-
waterleiding was. Hij had Louise boven
alles lief.
Claude was geen romanheldhy had
niets betooverends aan zich, maar het jonge
meisje scheen met de keus baars vaders
tevreden en deed haar best haar man lief
te hebben. Ik zeide zoo even ai, dat zij
goed en zacht is.
Welk een leed doorstond de arme Claude
evenwel al reeds in de eerste maanden van
zijn huweljjk Slechts voor mij durfde hij
zijn hart openen, want hij had zeer spoe
dig ingezien, dat niets van zijn persoon,
noch in zijn positie, noch in zijn geheele
wijze van doen aan de romantiseh-senti-
menteele opvattingen van Louise beant
woordde.
Waar was in het geregelde bureauleven
een spoor van heldhaftigheid, van altruïsme
te vinden. Zijn superieuren achtten hem,
hij had zeker kans in den loop der jaren
vooruit te komen. Maar wat beteekende
dat alles in de oogen zijner vrouw? Hij
gevoelde zich zoo klein, zoo onbeduidend
en daar hij Louise hartstochtelijk liefhad,
leed hij ontzettend, want hij gevoelde dat
Louise meer en meer van hem vervreemdde.
Op een goeden dag zocht hy my in mjjn
woning op het was de laatste maal
hy was juist een jaar getrouwd. „Ik ben
ongelukkig! zeide hij. „Ik kan Louise nooit
dat geluk geven, dat ze verdient... Ik wil
dit leven verlaten., dan is zy vry en kan
nog gelukkig worden
Ik ried hem aan te trachten een beetje
op Louise’s romantische ideëen in te gaan.
Hij beloofde my, myn raad te zullen volgen
en iets te beproeven, om Louise’s liefde
terug te winnen...
Een half jaar later stierf hy, de arme
kerel, en heel kalm, in ’t geheel niet ro
mantisch de dokters wisten niet precies,
wat het geweest was. „Louise, ik voel, dat
het met my ten einde gaat," had hy tot
zijn vrouw gezegd; „huw weder, en word
met een ander gelukkig.”
Nu eindelijk had hy den weg gevonden
om Louise het gedroomde geluk te schen
ken en kalm sloot hy zyn oogen voor den
laatsten slaap.”
De wals was ten einde. Wij stonden op
en konden weer mevrouw Remi zien, die,
van geluk stralend, op den arm van baar
man leunend, door de zaal schreed.
Ja, Claude’s wensch was vervuld.
„Heeft zy erg om hem getreurd vroeg
de graaf my.
„Jawel, maar het ging niet diep. Niets
bond haar aan hem, geen kinderen, geen
familieleden, zy werd zeer gevierd en op
een avond ontmoette zy Max Remi, den
held barer droomen.”
„Ongelukkige manzeide de graaf,
terwyl hy aan Claude dacht.
„Ja, ongelukkige manherhaalde ik.
„Hoe ongelukkig weet ik alleen, want ik
alleen ken de oorzaak van het sterven van
Claude. Hy was toch een held al sprak
alles tegen hem en hy heeft misschien
het zwaarste offer gebracht, waartoe ooit
eenig mensch in staat is. Hy heeft zich een
langzaam werkend vergift ingegeven, de
dokters hebben er niets van bemerkt, maar
maandenlang heeft hy zyn doel voor oogen
gehad, dagelyks heeft hy een schredenaar
het graf gedaan en zich voor Louise’s geluk
opgeofferd.”
„Heeft zy dat ooit gedacht?”
„Neenik had het haar toch niet
kunnen zeggen Nu is ze immers geluk
kig
Het feest was afgeloopen. Mevrouw Remi
stond midden in de zaal naast haar man
en trotsch en stralend van geluk hoorde
zij de vleiende woorden aan, die tot haar
en haar man werden gezegd. Het was my
alsof ik haar hoorde fluisteren „Myn held
Myn afgod
En ik moest aan den anderen held den
ken, die vergeten op het kerkhof van zyn
heldendaad uitrustte.
ze, licht als ze gebouwd is, ontspoorde. Van
de drie opzittenden kneusde de opzichter K.
ernstig het been, terwijl een der beide weg
werkers minder ernstig verwond werd. Door
toegeschoten hulp weder bijgebracht, zijn de
twee gewonden naar Akkrum vervoerd om
geneeskundige hulp.
Hepk. Adv. BI.
Men schrijft aan de Telegraaf:
Op initiatief van eenige heeren in een
bijeenkomst gehouden ten doel hebbende
de belangen der klompenmakers in Neder
land te behartigen door het aankoopen van
Russisch hout onderling, en de oprichting
van een algemeenen Nederlandschen klom
pen tnakersbond.
Toetreding wordt in aller belang ten
zeerste aanbevolen, waartoe een beroep
wordt gedaan op alle in Nederland ge
vestigde klompenmakers en klompenmakers-
vereenigingen.
Tot deelneming en om inlichtingen kan
men zich wenden tot de heerenA. van
de Sande, klompenmaker te Tilburg, B.
Ailefs, klompenmaker te St. Jan Steen, T.
Gevens, klompenmaker te Bert (N.-B.) en
E. Callenfus, handelsagent te Hulst, beide
laatsten als secretarissen van klompenma-
keis-vereenigingen te Bert en Hulst, terwijl
bij genoegzame deelneming op een na Ier te
bepalen dag en plaats eene vergadering zal
gehouden worden tot bespreking der be
langen en tot het kiezen van een definitief
bestuur.
Bij den ambtenaar de Vroome te Srnilde
werd Dinsdag bet verjaringsfeest van een
der kinderen gevierd, waarbij eenige meisjes
waren verzocht. Zij tooiden zich voor de
aardigheid in andere kleederen en liepen
de straat op, gevolgd door eenige jongelin
gen. Door het vlugge loopen strompelde
een aanvallig 8-jarig dochtertje van T. Olijve
over het touw, waaraan een schip was vast
gesmeerd en kwam in de Hoofdvaart tus-
schen de praam en den wal terecht. Daar
zij niet dadelijk werd opgemerkt en eerst
later onderzoek werd gedaan, werd zij leven
loos uit het water gehaald.
Gered. Woensdagavond kwam te
Terschelling bericht van den vuurtoren dat
op zee herhaaldelijk geflambouwd werd,
waarop de reddingsboot van Westerschelling
uitgezonden werd. Op de hoogte van de
Kapen van den Noordvaarder werd een
botter aangetroffen, voor anker liggende
met gebroken zeil en verdere averij. De
opvaret.den, drie in getal, werden door de
reddingsboot opgenomen en aan wal gebracht.
De botter is gisterochtend in de haven van
Terschelling binnengebracht.
Uit Knijpe (Friesl.) wordt het volgende
gemeld
Dinsdagavond gaf de zangvereeniging
„Uitspanning door Inspanning” eene feeste
lijke uitvoering. Pas was deze begonnen,
of een met verlof zijnde huzaar begon zoo’n
leven te maken, dat de zang gestaakt moest
worden. De directeur verzocht hem heen te
gaan, de logementhouder deed hetzelfde,
doch nu werd de militair nog lastiger. Een
vechtpartij onstond, met stoelen en flesschen
werd geslagen. De huzaar wilde zijn sabel
trekken, maar gelukkig had een van het
publiek hem die ontnomen. Tal van per
sonen hadden bloedende wonden, de dames
waren gevlucht, met moeite werd de politie
den woesteling meester. De voorstelling was
echter geheel in de war, want velen waren
huiswaarts gegaan. Eenige aanwezigen
rekenden nog af mot den huzaar, die flink
klappen kreeg. De hotelhouder had veel
schade; tafels; stoelen enz werden s>uk
geslagen en een enorm getal glazen en
flesschen verbrijzeld.
Voor eenige dagen arriveerden aan het
station te Almelo twee kinderen uit Rus
sisch-Polen geheel alleen, zonder begeleiding,
wiens plaats van bestemming was... New-
York (Amerika)’t was een jongetje van 3
en een meisje van 4 jaar. Broertje en zusje
hadden elkaar by de hand en droegen een
breeden band op de borst, waarop de naam
eener familie te New-York te lezen stond.
Reisbenoodigdheden, alseen paar hemden,
een paar broeken, enz. waren den kleinen
in een bundeltje op den arm vastgebonden.
De vorige week reisde te Almelo weder
door een jongetje van 10 jaar uit Hallo a/d
Saaie, ’t Ventje reisde eveneens geheel al
leen het droeg op de borst het adres „Leo
huis, Rotterdam”, verder den naam van de
„afzendster” een weduwe te Hallo, de
moeder van den kraap. De kleine werd aan
’t station te Almelo ruim voorzien van brood
jes en reisde welgemoed verder. Tw. Ct.
Tegen de dames-kleermaker H. R. te
Delft is door de politie proces-verbaal opge
maakt wegens het in verboden tijd doen
werken van niet minder dan 14 meisjes,
Arum, 6 April. Bjj de Spaarbank der
Departementen Arum-Achlum-Kimswerd”
en Witmarsum-Pingjum” zijn gedurende
de eerste drie maanden van dit jaar gedaan
152 inlagen tot een bedrag van ƒ8479,35 en
46 uitnamen - 5266,14®
Zoodat er meer is ingelegd ƒ3213,20®
Afgegeven werden 27 nieuwe boekjes,
terwijl 9 geheel zijn atgelost.
Door de plaatsing van een schoolspaar-
bankkastje in de school te Schraard zullen
er thans 10 schoolspaarbanken onder dit
ressort zijn.
Warns, 6 April. Een varensgast, die
te veel aan Bacchus geofferd had, kwam
laveerende in een der vele schapenhokken
alhier ter cht en oordeelde dit een uitge
zócht plekje om z’n roes uit te snorken.
Voor hij daartoe overging meende hij echter
de eigenaardige Jocaliteit scheen het
waard te zijn zich zelf nog te moeten
tracteeren op „een half fleechje”, waardoor
hy zoo stom dronken werd, dat hy neer
tuimelde op een rustig herkauwend schaapje
en dit door zijn lichaamsgewricht ’t was
’n robuste vent langzaam worgde. Ge
lukkig werd het geval even na middernacht
door den eigenaar ontdekt, die nu nog juist
bijtijds zijn arm beestje, dat even hard
rochelde als de dronkenlap snorkte, kon
verlossen. De laatste gelukkig geen Warn
eer of Zuid westhoeker kwam met eene
reprimande vrij. Eene flinke rammeling met
de gard was beter geweest
Friesclie Zuidwesthoek, 6 April.
Een groot deel onzer visschersvioot is ander
maal naar Urk gestevend ter uitoefening
van de haringvangst. Vóór het Paaschfeest
de beste tijd voor deze visscherij waren
de uitkomsten slechts voor weinigen bevre
digend de gemiddelde verdiensten per jol
liepen uiteen van 70 a 80 tot 5 6 gulden
per week.
Enkele visschers beliepen belangrijke
averij aan het want tengevolge het riiwe
weder.
Leeuwarden, 5 April. De Bond van
Chr. Harmonie- en Fanfarecorpsen in Fries
land zal dit jaar op Woensdag 7 Juni zijn
derde festival geven in den Prinsentuin alhier.
22 corpsen met 350 werkende leden zijn bij
dezen Bond aangesloten.
Achtkarspelen, 5 April. De weerbare
mannen zijn weer te velde getogen om in
Duitschland en te Stadskanaal een flink
daggeld te verdienen. Dit heeft tengevolge,
dat er hier en in environs gebrek aan werk
volk komt en de boeren de daghuur moeten
opslaan. Er zijn boeren, die ’t geheele jaar
door arbeiders hebben aangenomen f 5 per
week en in de drukste zomerdagen iets meer.
Anderen bieden tevergeefs f 0.60 voor ’t
omspitten van ’t spint (10 oude roeden of
l2/a are) grond. Er is dus vooruitgang in
de loonen te bespeuren.
Gaasterland, 6 April. In onze ge
meente worden nog weinig kievitseieren
gevonden. Het minder gunstige weder is
hiervan mede oorzaak. De maatschappij
„Gaasterland” heeft het zoeken ervan op
bare landerijen verboden. De gezond
heidstoestand laat hier en in environs nog
zeer veel te wenschen over. Bijna dagelyks
hoort men van steifgevallen, terwyl het
aamal ongestelden aanzienlijk is. Soms is
het ziekteverloop zeer kort.
Baarderadeel. Men hoort wel eens
zeggen en zeker terechtIedere streek van
het land beeft zoo zyn eigen bijzondere ge
woonten. Zoo heerscht in een deel van onze
gemeente nog het gebruik, dat, by toelating
tot de school, de kinderen ieder een bezen
ding koek van de ouders meebrengen, die
dan door de onderwjjteres aan alle kinde
ren van de laagste klassen wordt uitgedecld.
Waar somtyde vele kinderen gelijktijdig
worden toegelaten en sommigen wel 6 of
meer koeken medebrengen, begrijpt men
licht, dat deze uitdeeliog wel eens een week
aanhoudt en de laatste stukken juist niet
al te versch meer zyn.
Akkrum, 6 April. Heeft eens de zeil
wagen, waarop Prins Maurits langs ’t strand
der Noordzee tochten heelt gemaakt voor
toen ten tjjde ongekende snelheden bereikt,
hij had toch verre moeten achterblijven by
den zeilwagen van onzen tyd: de lorri. Met
den flinken stormwind van Woensdag half
in den rug liet zij, terstond achter het spoor
dat om 4 uur van Heerenveen in de richting
van Leeuwarden vertrekt, dit maar weinig
voorsprong. Maar op de hoogte van de Deels-
brug moest ze den wedloop opgeven, daar
C5AA *e mooie vrouwtje, dat met
111 Max Remi danst fluisterde graaf
Helvar my toe, die voor de eerste
I maal onder de gasten in dit huis
behoorde. „Weer een, die den gjnialen Max,
den beroemden dichter, het hoofd op hol
zal brengen. Ziet, hoe ze hem aankykt!...
Wat een gratie in haar bewegingenBe
paald iets heerlijks hen beiden te zaam zien
dansen
En het was inderdaad een mooi paar, dat
in de zaal van gravin De Moubri op de
maat der muziek zweefde.
Men scheen algemeen dat paar te be
wonderen en de gasten konden zich niet
moe zien aan de bekoorlijke verschyning,
die, door den beroemden schryver half ge
dragen, door de zaal vloog.
Ik zelf vergat by haar aan blik detotmy
gerichte vraag van myn vriend te beant
woorden. Hjj herhaalde ze, en toen zag ik
hem glimlachend aan.
„Wat? weet gy dat niet? En die dame
is zyn vrouw.”
„Zyn vrouw?” riep hy verbaasd.
„Zeker.”
„Gij moet myn onwetendheid verontschul
digen, waarde vriend, maar ik ben meer
dan twee jaar op reis geweest, en toen ik
Parijs verliet, was Max Remi nog niet ge
huwd.”
De jonge Fontang was by de woorden
van Helvar by ons komen staan en zeide
„Tont Paris” weet, hoe gelukkig zy beiden
zynMevrouw Remi is de bekoorlykste,
liefste en gelukkigste vrouw... Max is niet
alleen haar man, maar in den waren zin
des woords is hy de afgod van de schoone
Louise
„En bemint hy haar met evenveel vuur
„Hartstochtelijk!... En ik vind het zoo
merkwaardig, dat ze heelemaal niet „fin de
siècle” in hun liefde zijn en er rond voor
uitkomen elkaar te beminnen... En by haar
komt er nog bij het gevoel van trots, de
vrouw te zyn van den beroemden schrijver,
den held van den dag, die met uitnoodi-
gingen wordt overladen.”
„Kent gij hen nader?” vroeg my graaf
Helvar, toen Fontang ons had verlaten.
„Vroeger kende ik haar zeer goed.”
„Is het dus werkelijk niet overdreven,
wat Fontang zoo even mededeelde
„In ’t geheel niet. Mevrouw Remi, de
mooie Louise, zooals allen haar noemen, is
een dier sentimenteele, iet wat geëxalteerde
naturen, voor welke een man als Max ge
schapen is. Als jong meisje, toen ik bij
haar ouders aan huis kwam, zeide zy altijd
flat ze zich een held, een beroemd kunste
naar, iemand, die tot een groote altruï
stische handeling in staat was, tot echtge
noot wenschte. Zy heeft altijd haar eigen
ideëen gehad en was al jong een echt ori
gineel Kijk nu eens naar haar, en zie
haar groote oogen, die als tot droomen ge
schapen zijn... daarby een yrouw in den
besten zin des woords, goed, zacht, oprecht
in haar liefde voor Max.
Terwijl we spraken, was het paar in
onze nabijheid gaan zitten. De jonge vrouw
was bekoorlijkDe roode, vochtige lippen
waren half geopend, levenslust ging van
haar uit, en een ingehouden hartstocht sprak
uit al haar bewegingen.
Naast haar zat Max, tot haar overgebo
gen, haar toefluisterende als een verliefde.
Het scheen alsof het geluk van het schoone
paar uitstroomde.
„Hebt gij de jonge vrouw van avond al
begroet?” vroeg de graaf.
„Neen, dat doe ik liever niet, want ik
heb haar slechts in de droevige oogenblik-
ken van haar leven gekend...”
„In droevige oogenblikken Heeft zij
die dan gekend?”
„Zy misschien niet direct... er waren er
in haar omgeving die ze hadden, in den
tyd van haar eerste huwelijk...”
„Is mevrouw Remi dan voor de tweede
maal gehuwd
„Ja, antwoordde ik zacht, „voor twee
jaar, en ik was een goed vriend van den
armen gestorvene.”
„Vertel my het eens!”
Het orkest begon een wals te spelen, en
wij trokken ons beiden in een klein salon
terug. Getemperd licht bescheen ons, en
onwillekeurig begon ik van myn vriend
Claude Tireau te vertellen, die nu reeds
drie jaar onder de groene zoden rust.
„Zooals ik reeds vertelde, heb ik Louise
in het huis barer ouders leeren kennen. Het
waren eenvoudige menschen in goeden
doen, en noch van vader noch van moeder
had I^ouise haar romantische ideëen geërfd,
e
Bolswardsche Courant,
