NIEUWS EN ADVERTENTIEBLAD
BOESWAR» EN WONSERAOEEE
No. 63. Verschijnt Donderdags en Zondags. Acht en dertigste Jaargang. 1899.
ZONDAG 6 AUGUSTUS.
BINNENLAND.
Een gevaarlijk experiment.
VOOR
ABONNEMENTSPRIJS80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Cents.
ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 1—7 regels. Ver
volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
van eene
anders
Tot de plaatsing
in dit Blad van Ad-
vertentiën, afkomstig uit de Pro
vincie Groningen, betreffende
..Handel en Nijverheid”, is uitslui
tend gerechtigd het Algemeen Ad
vertentie-Bureau van
VV. J. WESTENBORG,
Turf torenstraat, Groningen.
Juist. En dat is hier vooreerst je beste
aanbeveling.. Het zal een vervelend werkje
zijn, vreeselük vervelend maar niet
moeilijk. Juffrouw Pot, de tegenwoordige
dignitaris, is oud, zuur en humeurig. Jij,
haar nichtje, bent jong, zoet en innemend.
Dat moet dus voor den ouden man eene
verrukkelijke afwisseling zijn. Hij is toch
nog niet geheel van perkament
Zoo zoo? Ik ben haar nichtje? En
hoe bedissel je dat?
Dood eenvoudig. Juffrouw Pot wordt
ziek en stuurt in plaats van haar zelf haar
iets als in den Barbier van
Akkruni, 3 Augustus. De algemeene
Ledenvergadering der Fr. Mij. van Land
bouw werd door den Voorzitter, den heer
D. van Konijnenburg geopend met een woord
van welkom aan de zeer druk bezochte
vergadering. Hij mocht daarbij wijzen op
iets gunstiger landbouwtoestanden en wekte
op tot deelneming aan het vakonderwijs,
vakkennis voor bet opkomend geslacht is
een kapitaal, dat niet weer ontnomen kan
worden.
Na eenige huishoudelijke zaken werd
door den heer J. R. Kuperus de vraag in
geleid: „Hoe kan eene betere verhouding
tusschen verhuurder en huurder in het leven
worden geroepen?®
Deze zaakrjjke en boeiende beschouwing
eindigde de Inleider met de volgende con
clusie: „De Fr. Mij. van Landb. dringe bij
de Hooge Regeering aan op het instellen
van wettelijke Pachtcommissiën, die jaarlijks
den te betalen huurprijs vaststellen naar
den prijs van een zeker doch vaststaand
quantum van de producten der boerderij of
der losse landerijen.
„Ter bevordering en in afwachting van
dezen in het algemeen belang hoogst nood-
zakelijken maatregel worden in iedere Af-
deeling onzer maatschappij pachtcommissiën
in het leven geroepen, om goedgezinde eige
naars in de gelegenheid te'stellen met dezen
maatregel een proef te nemen en de Regee
ring gegevens te verschaffen voor wettelijke
regeling.®
Deze conclusie wordt aan het Hoofdbestuur
gerenvoyeerd, om aan de Afdeelingen te
verzenden ter uitvoerige bespreking, om
daarna door het Hoofdbestuur te worden
behandeld.
Hierna besprak de heer B. Tacoma
„Onze Veestallen®, die eindigde met eene
uitnoodiging aan het Hoofdbestuur, een
prijsvraag uit te schrijven omtrent de in
richting onzer veestallen en om bij de les
sen in „veekennis® de vakken gezondheids
leer en inrichting der stallen meer op den
voorgrond te laten treden.
Dit onderwerp werd gerenvoyeerd aan
het Hoofdbestuur, om met bekwamen spoed
de zaak ter hand te nemen en te trachten
haar tot een goed einde te brengen.
Heerenveen, 3 Augs. ’t Werkvolk,
dat den koepel op het gerechtsgebouw
vernieuwt, was om acht uur gisteravond
heengegaan. Even later gingen toevallig een
paar kinderen naar boven en ontdekten, dat
er rook opsteeg van onder de pannen aan
de voorzijde van het gebouw. Ze riepen
dadelijk den concierge, die meteen bewaar
der toesnelde en zrg, dat het dakbeschot
op eene plaats reeds was doorgebrand. Ge
lukkig bevond z ch boven een kuip met
water, door de metselaars gebruikt, om de
steenen nat te maken. Dadelijk werden
hieruit eenige emmers vol op de brandende
plek neergeworpen en inmiddels de brand
weer gealarmeerd. De Vrijwillige was spoe
dig aanwezig en had het vuur weldra ge-
bluscht. De gemeentespuit van ^Eagwirden,
die ook dra verscheen, behoefde niet in
dienst te worden gesteld.
Tot alle zekerheid hebben een paar man
nen heden nacht de wacht gehouden.
De oorzaak van den brand ligt in ’t duister.
Waarschijnlijk echter zijn neergevallen
spaanders in de lijstgoot, in-droog als ze
waren, op de een of andere wijze in brand
geraakt en is het vuur achter een steenen
vleugel onder de pannen omhoog gekropen.
dilettanten, de vrouwenrollen door een paar
dames van het vak werden vervuld. Bella,
het pikante actricetje, had onmiddellijk
Adolf’s hart veroverd. Hals over kop was
hij op haar verliefd.
En zij Nu, zy liet hem geen blauwtje
loopenmaar toch scheen zij aanvankelijk
zijne teedere gevoelens met meer vuur te
beantwoorden, dan later, toen zij er achter
gekomen was, dat de heer Adolf Lington
Junior in finaneieelen zin zoo goed als ge
heel afhankelijk was van den heer Adolf
Lington Senior. Deze ontdekking had de
sehoone Bella zeer merkbaar afgekoeld en
na zes weken ongeveer had tusschen hen
het hierboven ïneegedeelde gesprek plaats,
dat voor het oogenblik tamelijk wel neer
kwam op eene weigering. Trouwen op een
armoedje, daar wilde zy kortweg niet van
hooren. En papa’s toestemming, die red
ding had kunnen brengen och neen,
daar viel niet op te hopen. Dat wist de
verliefde jongeling maar al te goed.
De heer Adolf Lington Senior was in
derdaad wel de laatste man, van wien te
verwachten viel dat hij zijne handen zege
nend zou uitstrekken over het huwelijk van
zijnen éénigen zoon met eene actrice. Hij be
schouwde Adolf Junior als een knaap, een
slungel, die aan trouwen nog heelemaa]
niet behoorde te denken. Eigenlijk bekom
merde hij zich voor de rest al heel weinig
om dien telg en stamhouder. De man leefde
schier uitsluitend in en voor zijne boeken,
zijne munten, en het geleerde werk over
numismatiek, waaraan hjj dag aan dag zat
te schrijven, en dat zoo het al nooit
tot iets anders nut zou zijn ten minste
nu nog diende om, sinds jaren al, eene
vrouwelyke amanuensis in het genot te
stellen van een honorarium van achttien
gulden in de week. De oude heer dicteerde
en juffrouw Pot zoo heette de goede
ziel bracht de woorden zijner wijsheid
op papier. En deze juffrouw Pot was, voor
zoover Adolf Junior zich herinneren kon,
het éénige vrouweljjke wezen, waarmee
zyn vader ooit een woord gewisseld had
of in eenigerlei aanraking was gekomen.
Kort en goed een droger, stijver, onge
voeliger boekwurm zou men in de gansche
wereld met een lantarentje hebben moeten
zoeken. En bij zóó iemand nu aan te komen
met eene jonge, dartele luehthoofdige actrice
als schoondochter, neen, waarlijk, de
ongelukkige Adolf Junior behoefde er zelfs
niet over te denken. Hij wist vooruit met
welk een antwoord hem de deur zou ge
wezen worden. By de gedachte alleen reeds
kreeg hy ’t op zjjne zenuwen.
Maar wie niet sterk is, moet slim
zyn. Terwyl onze vriend dien avond in
zynen luierstoel lag te rooken. kreeg hij
plotseling eenen inval, die waarlyk veel
inspiratie had. Adolf Junior was
aan geniale invallen juist niet rjjk.
Maar dit nu toch-ja ja, zoo zou het
kunnen Het was eene kostelijke krijgslist.
Onbetaalbaar
Den volgenden morgen zat hy op juffrouw
Bella’s kanapeetje en zette haar zyn stout
bedacht plan uiteen.
Bella, zeide hy je bent gisteren op
een engagement uit geweest, niet waar?
Ja, antwoordde het meisje.
En ben je geslaagd.
Och neen. Alweer slib gevangen. Die
akelige Josefien is mjj voor geweest.
Zoo Dat doet my plezier.
Werkelijk? Dank je wel! Erg lief
van je
Zeker welJe moet namelijk weten
i k heb iets voor je. Nu zullen we eens
zien of je eene rol kunt spelen!
Hm’t Zal wat fraais wezen
Kyk eens hier, mjjn engel!.. Zou je
kans zien, als ik je eens in dagelyksche
aanraking wist te brengen met den ouden
man zou je dan kans zien om hem te
veroveren om den keisteen, die op de
plaats van zyn hart zit, onder de warmte
van je glimlach en je schoonheid en je
aanvalligheid te doen smelten
Je bedoelt natuurlijk in zoover, dat
hy tot ons huwelijk zijne toestemming zou
geven
Natuurlijk! Wat anders? Ik bedoel
dat je hem geheel om je duim zoudt winden,
zoodat hy je niets meer zou kunnen wei
geren.
Een mooi idee! En hoe zou ik dat
moeten aanleggen?
Heel eenvoudig. Luister maar eens nadt
mijn plan De oude heer houdt er eene
dame als secretaris op na.' Nu stel ik mij
voor, die dame te amoveeren en jou in
hare plaats te doen treden. Het eenige wat
je te doen zult hebben, is, schrijven vol
gens dictaat. Je schrijft eene nette, duide
lijke hand
nichtje.
Dus zoo
Sevilla
Dat kan wel wezen. Ik ken dien barbier
niet zoo van nabij.
Domme jongen!... Maar wat zal juf
frouw Pot daarvan zeggen?
Juffrouw Pot zal het uitstekend vinden
want ik, begrijp je, betaal haar het dubbele
van haar salaris, en ik breng haar aan het
verstand, dat zij later hare betrekking weder
kan hervatten.
Het klinkt niet onaardig. Het is zoo
goed als een blijspel... Wel ja, ik heb er
wel ooren naarEn zal de oude heef my
ook betalen
Dat spreekt van zelf. Achttien gulden
in de week. Je krijgt natuurlijk wat juf
frouw Pot krygt.
Achttien gulden’t Is ook watIk
dacht dat je oude heer rolde in hetgoud?
Dat doet hy ook. Maar hij laat er een
ander niet in rollen.
Nu, zeide Bella het is altoos mee
genomen en als het goed gaat, dan is
er méér mee te verdienen. Dat moeten wjj
niet vergeten. Ik geloof wel niet dat het
lukken zal maar als jy er op staat, mjjn
Adolf, dan wil ik het wel probeeren. Open
dus nu maar je preliminariën, en laat mjj
den afloop weten.
De preliminariën, zeide Adolf, zullen
van avond al geopend worden. Ik zal juf
frouw Pot op wachten en met haar onder
handelen. Morgen na het ontbijt kom ik
je verslag doen Geef mij dus nu een
zoen, myn hartedief, en lach eens tegen
my!... Ja, ja! Je wordt toch toch mevrouw
Adolf Lington dat zal je eens zien
En hy herhaalde deze verzekering nog
eens den volgenden morgen. Juffrouw Pot
had zich zonder veel moeite laten over
reden tot het ontvangen van zes-en-dertig
in plaats van achttien gulden ’s weeks en
tot het nemen van een paar maanden vacantie
aan den zeekant. Zij had voorts aan den
heer Lington Senior een hoogst beleefd
briefje geschreven, meldende dat een aan
val van zenuwachtigheid haar noodzaakte tot
het nemen van een paar maanden rust,
en dat zjj nu in hare plaats haar nichtje
zond, over wier bekwaamheid en bruik
baarheid de oude heer ongetwijfeld zeer
tevreden zou zyn.
Ziedaarriep AdolfHet brood is voor
je gesneden en geboterd. Loop nu heen,
en maak juffrouw Pot niet tot eene leuge
naarster. Ga, zie en overwin! Ik zal je
zelt tot aan den hoek van de straat brengen.
Zoo gezegd, zoo gedaan.
Bella schelde aan en werd binnenge
laten. En Adolf, die op den uitkjjk stond,
wachtte een kwartier en zag haar nog niet
terugkomen.
Hy grinnikte, sloeg zich op de knie en
dacht: ’t Gaat best! De oude schijnt aan
te bytenJa, ja, een handig ding Zjj zal
het wel met hem klaar spelen. Binnen vier
weken, wed ik, laat zjj hem opzitten en
postjes geven
Des avonds, in het theater, vertelde zy,
boe het gegaan was. De oude heer was in
het eerst erg onaangenaam geweest, zoodat
zy al bang was, dat hij haar zou wegsturen.
Maar zoo zoetjes aan was hy op merk
waardige wyze bijgedraaid, en hy was ge
ëindigd met heel beleefd en hupsch te zjin.
Hy Ijjkt my volstrekt niet zoo’n barribal,
zeide Bellaen zyn sherry was van de
bovenste plank, hoor
Heeft hy je sherry getapt? Wat? riep
Adolf. Toch niet met het gele lak
Van het lak weet ik niemendal af, ant
woordde BellaMaar de smaak en de geur
prima prima, hoor! En de biscuitjes waren
met paté.
Meidlief Bella dan heb je hem al
zoo goed als ingepalmdVan het gele lak
krygt men niet anders te proeven dan wan
neer men bijzonder hoog in de gratie by
hem staatHoera 1 Ik ga onze trouw
koets maar vast bestellen.
Het verdere verloop van zaken was niet
minder bemoedigend. De oude heer maakte
haar complimentjes over hare intelligentie
de oude heer verklaarde, dat zy hem veel
beter voldeed dan hare voorgangster,juf
frouw Pnf. do nnd« Raat* VATzAlrArdA. da.i.
WJjjn beste Adolf, zeide zij je bent
JL™ een heel aardige jongen, en ik houd
erg veel van je dat weet je wel. Maar
als je vader zjjne toestemming niet geeft,
wat baat het ons dan of wy er al over
praten
De heer Adolf Lington Junior, éénige
zoon van den heer Adolf Lington Senior,
scharrelde wat aan zyn knjjpbrilletje en
mompelde in zjjn snorretje zoo iets, dat hy
een paar duizend gulden rente van zyn
eigen had.
Juffrouw Bella schaterde het uit.
„Wel wel! Een paar duizend gulden?
Werkelijk? Niets meer en niets min
der En wou je mjj daarom laten trou
wen?... Neen, beste jongen dan wil ik
maar liever altoos eene zuster voor je
bljjven zooals ze in de komedie zeggen.
Als ik ooit de planken verlaat, dan zal
het niet wezen voor liefde in een hutje
en brood met kussen. Daarvoor ben ik niet
in de wieg gelegdof misschien houd ik
daarvoor niet genoeg van je. In elk geval,
het vooruitzicht kan mjj niet verlokken
en hiermee heb ik je nu rondweg gezegd
waar het op staat vriendje.
O, Bella ik houd zooveel van je,
riep Adolf. Ik kan zonder jou niet meer
leven... Zeg dat je óók een beetje van mjj
houdt toe
Zeker! Ik houd heel veel van je. In
’s hemelsnaam, zet niet zoo’n begrafenis
gezicht Ik zou morgen al bruiloft met
je willen houden als het mogeljjk was.
Maar het is niet mogeljjk dat zie je
zelf wel in. Je zegt immers dat je vader
zjjne toestemming niet wil geven Dat zeg
je zelf. Wat kan ik daar nu aan doen
Nu er zyn wel mensehen die het
met tweeduizend gulden er op gewaagd
hebben, mompelde Adolf schuchter.
JawelMaar ik zeg je dat i k tot die
soort van mensehen niet behoor. Ik ben
te zelfzuchtig, te veeleischend noem het
zooals je wilt!... En nu, mjjn beste jongen,
drink je thee uit en zeg mij goeden dag.
Hoe meer je zelf over de zaak nadenkt,
hoe meer je mjj geljjk zult moeten geven.
Dank je. Ik lust geen thee meer. Hjj
nam zjjn hoed op en stond er met een lang
gezicht in te kjjken. Als we den ouden
heer nu eens tot rede konden brengen
wat dan
Dan ben ik de uwe, met 1 jjf en ziel
Misschien gelukt het je nog, zjjn vader
hart te vermurven... Maar ga nu weg. Ik
moet om zes uur bjj den agent zjjn. Groote
heeren mag men niet laten wachten. En
ik moet nog een nieuw hoedje opmaken,
om hem te betooveren.
Zjj hield hem hare wang toe en hij kuste
ze. Achdat smaakte naar meer. Zou hjj
het nooit verder mogen brengen?... Neen,
hjj gaf den moed nog niet verloren. Lang
zaam slenterde hjj het smalle straatje uit,
waar de jonge actrice woonde, en allerlei
plannen en overdenkingen verdrongen zich
in zjjn jonge, verliefde, niet overvolle hoofd.
Zelfzuchtig, veeleischend zoo had Bella
zich zelf genoemd. Nu, daar was wel een
beetje van aan. Idealistisch beschouwde
zjj de zaken inderdaad niet. Voor zoo’n
jong, mooi, romantisch schepseltje, liet zjj
de practische zjjde van het huweljjk wel
wat al te zwaar in de schaal wegen... Ja,
maar dat lag zeker aan hare opvoeding en
positie, aan den strjjd om het bestaan, die
haar al op zoo jeugdigen leeftjjd de ont
zettende waarde van het geld had leeren
kennen... Neen, hjj kon haar daarom niet
hard vallen. Het was zoo verklaarbaar, zoo
natuurlijk. Onder gunstiger omstandigheden
zou zij ongetwijfeld de onbaatzuchtigheid
in persoon geworden zyn. Zy was voor het
overige zoo’n lieve, mooie engelOch,
als zjjn vader maar niet zoo onhandelbaar
was, wat zouden zjj dan gelukkig kunnen
wezen
Zjj hadden elkander ontmoet op een lief-
hjj het werkelijk zonder haar niet meer
zou kunnen stellen.
Adolf oordeelde dus, dat de tijd was aan
gebroken om den aap uit de mouw te laten,
maar juffrouw Bella vond dit voorbarig en
achtte het beter nog wat geduld te oefe
nen, dan door overhaasting het spel te
bederven.
Toen echter de maskerade volle drie
maanden had geduurd, meende de jonge
man, dat het nu lang genoeg was geweest.
Juist wilde hij zich opmaken, om met
zyne vlam eens een dringend woordje te
gaan spreken, toen de meid binnenkwam
met een telegram.
Het was uit Brussel en het luidde als
volgt
Je vader en ik zijn van morgen ge
trouwd. Hy vond mij zóó naar zyn
smaak, dat hy ons contract permanent
wilde maken. Ik mocht er niets tegen
hebben. Daarom niet gepruild, beste
jongen. Complimenten aan juffrouw Pot.
Je stiefmama.
Bolswardsche Courant
«J
ft