NIEUWS EN ADVERTENTIEBLAD BOESWAR» EN WONSERAOEEE No. 63. Verschijnt Donderdags en Zondags. Acht en dertigste Jaargang. 1899. ZONDAG 6 AUGUSTUS. BINNENLAND. Een gevaarlijk experiment. VOOR ABONNEMENTSPRIJS80 Cents per 3 maanden. Franco per post 95 Cents. ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 1—7 regels. Ver volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte. van eene anders Tot de plaatsing in dit Blad van Ad- vertentiën, afkomstig uit de Pro vincie Groningen, betreffende ..Handel en Nijverheid”, is uitslui tend gerechtigd het Algemeen Ad vertentie-Bureau van VV. J. WESTENBORG, Turf torenstraat, Groningen. Juist. En dat is hier vooreerst je beste aanbeveling.. Het zal een vervelend werkje zijn, vreeselük vervelend maar niet moeilijk. Juffrouw Pot, de tegenwoordige dignitaris, is oud, zuur en humeurig. Jij, haar nichtje, bent jong, zoet en innemend. Dat moet dus voor den ouden man eene verrukkelijke afwisseling zijn. Hij is toch nog niet geheel van perkament Zoo zoo? Ik ben haar nichtje? En hoe bedissel je dat? Dood eenvoudig. Juffrouw Pot wordt ziek en stuurt in plaats van haar zelf haar iets als in den Barbier van Akkruni, 3 Augustus. De algemeene Ledenvergadering der Fr. Mij. van Land bouw werd door den Voorzitter, den heer D. van Konijnenburg geopend met een woord van welkom aan de zeer druk bezochte vergadering. Hij mocht daarbij wijzen op iets gunstiger landbouwtoestanden en wekte op tot deelneming aan het vakonderwijs, vakkennis voor bet opkomend geslacht is een kapitaal, dat niet weer ontnomen kan worden. Na eenige huishoudelijke zaken werd door den heer J. R. Kuperus de vraag in geleid: „Hoe kan eene betere verhouding tusschen verhuurder en huurder in het leven worden geroepen?® Deze zaakrjjke en boeiende beschouwing eindigde de Inleider met de volgende con clusie: „De Fr. Mij. van Landb. dringe bij de Hooge Regeering aan op het instellen van wettelijke Pachtcommissiën, die jaarlijks den te betalen huurprijs vaststellen naar den prijs van een zeker doch vaststaand quantum van de producten der boerderij of der losse landerijen. „Ter bevordering en in afwachting van dezen in het algemeen belang hoogst nood- zakelijken maatregel worden in iedere Af- deeling onzer maatschappij pachtcommissiën in het leven geroepen, om goedgezinde eige naars in de gelegenheid te'stellen met dezen maatregel een proef te nemen en de Regee ring gegevens te verschaffen voor wettelijke regeling.® Deze conclusie wordt aan het Hoofdbestuur gerenvoyeerd, om aan de Afdeelingen te verzenden ter uitvoerige bespreking, om daarna door het Hoofdbestuur te worden behandeld. Hierna besprak de heer B. Tacoma „Onze Veestallen®, die eindigde met eene uitnoodiging aan het Hoofdbestuur, een prijsvraag uit te schrijven omtrent de in richting onzer veestallen en om bij de les sen in „veekennis® de vakken gezondheids leer en inrichting der stallen meer op den voorgrond te laten treden. Dit onderwerp werd gerenvoyeerd aan het Hoofdbestuur, om met bekwamen spoed de zaak ter hand te nemen en te trachten haar tot een goed einde te brengen. Heerenveen, 3 Augs. ’t Werkvolk, dat den koepel op het gerechtsgebouw vernieuwt, was om acht uur gisteravond heengegaan. Even later gingen toevallig een paar kinderen naar boven en ontdekten, dat er rook opsteeg van onder de pannen aan de voorzijde van het gebouw. Ze riepen dadelijk den concierge, die meteen bewaar der toesnelde en zrg, dat het dakbeschot op eene plaats reeds was doorgebrand. Ge lukkig bevond z ch boven een kuip met water, door de metselaars gebruikt, om de steenen nat te maken. Dadelijk werden hieruit eenige emmers vol op de brandende plek neergeworpen en inmiddels de brand weer gealarmeerd. De Vrijwillige was spoe dig aanwezig en had het vuur weldra ge- bluscht. De gemeentespuit van ^Eagwirden, die ook dra verscheen, behoefde niet in dienst te worden gesteld. Tot alle zekerheid hebben een paar man nen heden nacht de wacht gehouden. De oorzaak van den brand ligt in ’t duister. Waarschijnlijk echter zijn neergevallen spaanders in de lijstgoot, in-droog als ze waren, op de een of andere wijze in brand geraakt en is het vuur achter een steenen vleugel onder de pannen omhoog gekropen. dilettanten, de vrouwenrollen door een paar dames van het vak werden vervuld. Bella, het pikante actricetje, had onmiddellijk Adolf’s hart veroverd. Hals over kop was hij op haar verliefd. En zij Nu, zy liet hem geen blauwtje loopenmaar toch scheen zij aanvankelijk zijne teedere gevoelens met meer vuur te beantwoorden, dan later, toen zij er achter gekomen was, dat de heer Adolf Lington Junior in finaneieelen zin zoo goed als ge heel afhankelijk was van den heer Adolf Lington Senior. Deze ontdekking had de sehoone Bella zeer merkbaar afgekoeld en na zes weken ongeveer had tusschen hen het hierboven ïneegedeelde gesprek plaats, dat voor het oogenblik tamelijk wel neer kwam op eene weigering. Trouwen op een armoedje, daar wilde zy kortweg niet van hooren. En papa’s toestemming, die red ding had kunnen brengen och neen, daar viel niet op te hopen. Dat wist de verliefde jongeling maar al te goed. De heer Adolf Lington Senior was in derdaad wel de laatste man, van wien te verwachten viel dat hij zijne handen zege nend zou uitstrekken over het huwelijk van zijnen éénigen zoon met eene actrice. Hij be schouwde Adolf Junior als een knaap, een slungel, die aan trouwen nog heelemaa] niet behoorde te denken. Eigenlijk bekom merde hij zich voor de rest al heel weinig om dien telg en stamhouder. De man leefde schier uitsluitend in en voor zijne boeken, zijne munten, en het geleerde werk over numismatiek, waaraan hjj dag aan dag zat te schrijven, en dat zoo het al nooit tot iets anders nut zou zijn ten minste nu nog diende om, sinds jaren al, eene vrouwelyke amanuensis in het genot te stellen van een honorarium van achttien gulden in de week. De oude heer dicteerde en juffrouw Pot zoo heette de goede ziel bracht de woorden zijner wijsheid op papier. En deze juffrouw Pot was, voor zoover Adolf Junior zich herinneren kon, het éénige vrouweljjke wezen, waarmee zyn vader ooit een woord gewisseld had of in eenigerlei aanraking was gekomen. Kort en goed een droger, stijver, onge voeliger boekwurm zou men in de gansche wereld met een lantarentje hebben moeten zoeken. En bij zóó iemand nu aan te komen met eene jonge, dartele luehthoofdige actrice als schoondochter, neen, waarlijk, de ongelukkige Adolf Junior behoefde er zelfs niet over te denken. Hij wist vooruit met welk een antwoord hem de deur zou ge wezen worden. By de gedachte alleen reeds kreeg hy ’t op zjjne zenuwen. Maar wie niet sterk is, moet slim zyn. Terwyl onze vriend dien avond in zynen luierstoel lag te rooken. kreeg hij plotseling eenen inval, die waarlyk veel inspiratie had. Adolf Junior was aan geniale invallen juist niet rjjk. Maar dit nu toch-ja ja, zoo zou het kunnen Het was eene kostelijke krijgslist. Onbetaalbaar Den volgenden morgen zat hy op juffrouw Bella’s kanapeetje en zette haar zyn stout bedacht plan uiteen. Bella, zeide hy je bent gisteren op een engagement uit geweest, niet waar? Ja, antwoordde het meisje. En ben je geslaagd. Och neen. Alweer slib gevangen. Die akelige Josefien is mjj voor geweest. Zoo Dat doet my plezier. Werkelijk? Dank je wel! Erg lief van je Zeker welJe moet namelijk weten i k heb iets voor je. Nu zullen we eens zien of je eene rol kunt spelen! Hm’t Zal wat fraais wezen Kyk eens hier, mjjn engel!.. Zou je kans zien, als ik je eens in dagelyksche aanraking wist te brengen met den ouden man zou je dan kans zien om hem te veroveren om den keisteen, die op de plaats van zyn hart zit, onder de warmte van je glimlach en je schoonheid en je aanvalligheid te doen smelten Je bedoelt natuurlijk in zoover, dat hy tot ons huwelijk zijne toestemming zou geven Natuurlijk! Wat anders? Ik bedoel dat je hem geheel om je duim zoudt winden, zoodat hy je niets meer zou kunnen wei geren. Een mooi idee! En hoe zou ik dat moeten aanleggen? Heel eenvoudig. Luister maar eens nadt mijn plan De oude heer houdt er eene dame als secretaris op na.' Nu stel ik mij voor, die dame te amoveeren en jou in hare plaats te doen treden. Het eenige wat je te doen zult hebben, is, schrijven vol gens dictaat. Je schrijft eene nette, duide lijke hand nichtje. Dus zoo Sevilla Dat kan wel wezen. Ik ken dien barbier niet zoo van nabij. Domme jongen!... Maar wat zal juf frouw Pot daarvan zeggen? Juffrouw Pot zal het uitstekend vinden want ik, begrijp je, betaal haar het dubbele van haar salaris, en ik breng haar aan het verstand, dat zij later hare betrekking weder kan hervatten. Het klinkt niet onaardig. Het is zoo goed als een blijspel... Wel ja, ik heb er wel ooren naarEn zal de oude heef my ook betalen Dat spreekt van zelf. Achttien gulden in de week. Je krijgt natuurlijk wat juf frouw Pot krygt. Achttien gulden’t Is ook watIk dacht dat je oude heer rolde in hetgoud? Dat doet hy ook. Maar hij laat er een ander niet in rollen. Nu, zeide Bella het is altoos mee genomen en als het goed gaat, dan is er méér mee te verdienen. Dat moeten wjj niet vergeten. Ik geloof wel niet dat het lukken zal maar als jy er op staat, mjjn Adolf, dan wil ik het wel probeeren. Open dus nu maar je preliminariën, en laat mjj den afloop weten. De preliminariën, zeide Adolf, zullen van avond al geopend worden. Ik zal juf frouw Pot op wachten en met haar onder handelen. Morgen na het ontbijt kom ik je verslag doen Geef mij dus nu een zoen, myn hartedief, en lach eens tegen my!... Ja, ja! Je wordt toch toch mevrouw Adolf Lington dat zal je eens zien En hy herhaalde deze verzekering nog eens den volgenden morgen. Juffrouw Pot had zich zonder veel moeite laten over reden tot het ontvangen van zes-en-dertig in plaats van achttien gulden ’s weeks en tot het nemen van een paar maanden vacantie aan den zeekant. Zij had voorts aan den heer Lington Senior een hoogst beleefd briefje geschreven, meldende dat een aan val van zenuwachtigheid haar noodzaakte tot het nemen van een paar maanden rust, en dat zjj nu in hare plaats haar nichtje zond, over wier bekwaamheid en bruik baarheid de oude heer ongetwijfeld zeer tevreden zou zyn. Ziedaarriep AdolfHet brood is voor je gesneden en geboterd. Loop nu heen, en maak juffrouw Pot niet tot eene leuge naarster. Ga, zie en overwin! Ik zal je zelt tot aan den hoek van de straat brengen. Zoo gezegd, zoo gedaan. Bella schelde aan en werd binnenge laten. En Adolf, die op den uitkjjk stond, wachtte een kwartier en zag haar nog niet terugkomen. Hy grinnikte, sloeg zich op de knie en dacht: ’t Gaat best! De oude schijnt aan te bytenJa, ja, een handig ding Zjj zal het wel met hem klaar spelen. Binnen vier weken, wed ik, laat zjj hem opzitten en postjes geven Des avonds, in het theater, vertelde zy, boe het gegaan was. De oude heer was in het eerst erg onaangenaam geweest, zoodat zy al bang was, dat hij haar zou wegsturen. Maar zoo zoetjes aan was hy op merk waardige wyze bijgedraaid, en hy was ge ëindigd met heel beleefd en hupsch te zjin. Hy Ijjkt my volstrekt niet zoo’n barribal, zeide Bellaen zyn sherry was van de bovenste plank, hoor Heeft hy je sherry getapt? Wat? riep Adolf. Toch niet met het gele lak Van het lak weet ik niemendal af, ant woordde BellaMaar de smaak en de geur prima prima, hoor! En de biscuitjes waren met paté. Meidlief Bella dan heb je hem al zoo goed als ingepalmdVan het gele lak krygt men niet anders te proeven dan wan neer men bijzonder hoog in de gratie by hem staatHoera 1 Ik ga onze trouw koets maar vast bestellen. Het verdere verloop van zaken was niet minder bemoedigend. De oude heer maakte haar complimentjes over hare intelligentie de oude heer verklaarde, dat zy hem veel beter voldeed dan hare voorgangster,juf frouw Pnf. do nnd« Raat* VATzAlrArdA. da.i. WJjjn beste Adolf, zeide zij je bent JL™ een heel aardige jongen, en ik houd erg veel van je dat weet je wel. Maar als je vader zjjne toestemming niet geeft, wat baat het ons dan of wy er al over praten De heer Adolf Lington Junior, éénige zoon van den heer Adolf Lington Senior, scharrelde wat aan zyn knjjpbrilletje en mompelde in zjjn snorretje zoo iets, dat hy een paar duizend gulden rente van zyn eigen had. Juffrouw Bella schaterde het uit. „Wel wel! Een paar duizend gulden? Werkelijk? Niets meer en niets min der En wou je mjj daarom laten trou wen?... Neen, beste jongen dan wil ik maar liever altoos eene zuster voor je bljjven zooals ze in de komedie zeggen. Als ik ooit de planken verlaat, dan zal het niet wezen voor liefde in een hutje en brood met kussen. Daarvoor ben ik niet in de wieg gelegdof misschien houd ik daarvoor niet genoeg van je. In elk geval, het vooruitzicht kan mjj niet verlokken en hiermee heb ik je nu rondweg gezegd waar het op staat vriendje. O, Bella ik houd zooveel van je, riep Adolf. Ik kan zonder jou niet meer leven... Zeg dat je óók een beetje van mjj houdt toe Zeker! Ik houd heel veel van je. In ’s hemelsnaam, zet niet zoo’n begrafenis gezicht Ik zou morgen al bruiloft met je willen houden als het mogeljjk was. Maar het is niet mogeljjk dat zie je zelf wel in. Je zegt immers dat je vader zjjne toestemming niet wil geven Dat zeg je zelf. Wat kan ik daar nu aan doen Nu er zyn wel mensehen die het met tweeduizend gulden er op gewaagd hebben, mompelde Adolf schuchter. JawelMaar ik zeg je dat i k tot die soort van mensehen niet behoor. Ik ben te zelfzuchtig, te veeleischend noem het zooals je wilt!... En nu, mjjn beste jongen, drink je thee uit en zeg mij goeden dag. Hoe meer je zelf over de zaak nadenkt, hoe meer je mjj geljjk zult moeten geven. Dank je. Ik lust geen thee meer. Hjj nam zjjn hoed op en stond er met een lang gezicht in te kjjken. Als we den ouden heer nu eens tot rede konden brengen wat dan Dan ben ik de uwe, met 1 jjf en ziel Misschien gelukt het je nog, zjjn vader hart te vermurven... Maar ga nu weg. Ik moet om zes uur bjj den agent zjjn. Groote heeren mag men niet laten wachten. En ik moet nog een nieuw hoedje opmaken, om hem te betooveren. Zjj hield hem hare wang toe en hij kuste ze. Achdat smaakte naar meer. Zou hjj het nooit verder mogen brengen?... Neen, hjj gaf den moed nog niet verloren. Lang zaam slenterde hjj het smalle straatje uit, waar de jonge actrice woonde, en allerlei plannen en overdenkingen verdrongen zich in zjjn jonge, verliefde, niet overvolle hoofd. Zelfzuchtig, veeleischend zoo had Bella zich zelf genoemd. Nu, daar was wel een beetje van aan. Idealistisch beschouwde zjj de zaken inderdaad niet. Voor zoo’n jong, mooi, romantisch schepseltje, liet zjj de practische zjjde van het huweljjk wel wat al te zwaar in de schaal wegen... Ja, maar dat lag zeker aan hare opvoeding en positie, aan den strjjd om het bestaan, die haar al op zoo jeugdigen leeftjjd de ont zettende waarde van het geld had leeren kennen... Neen, hjj kon haar daarom niet hard vallen. Het was zoo verklaarbaar, zoo natuurlijk. Onder gunstiger omstandigheden zou zij ongetwijfeld de onbaatzuchtigheid in persoon geworden zyn. Zy was voor het overige zoo’n lieve, mooie engelOch, als zjjn vader maar niet zoo onhandelbaar was, wat zouden zjj dan gelukkig kunnen wezen Zjj hadden elkander ontmoet op een lief- hjj het werkelijk zonder haar niet meer zou kunnen stellen. Adolf oordeelde dus, dat de tijd was aan gebroken om den aap uit de mouw te laten, maar juffrouw Bella vond dit voorbarig en achtte het beter nog wat geduld te oefe nen, dan door overhaasting het spel te bederven. Toen echter de maskerade volle drie maanden had geduurd, meende de jonge man, dat het nu lang genoeg was geweest. Juist wilde hij zich opmaken, om met zyne vlam eens een dringend woordje te gaan spreken, toen de meid binnenkwam met een telegram. Het was uit Brussel en het luidde als volgt Je vader en ik zijn van morgen ge trouwd. Hy vond mij zóó naar zyn smaak, dat hy ons contract permanent wilde maken. Ik mocht er niets tegen hebben. Daarom niet gepruild, beste jongen. Complimenten aan juffrouw Pot. Je stiefmama. Bolswardsche Courant «J ft

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Bolswards Nieuwsblad nl | 1899 | | pagina 1