NIEUWS EN ADVERTENTIEBLAD BOLSWARD EN WONSERADEEL No. 79. Verschijnt Donderdags en Zondags. Acht en dertigste Jaargang. 1899. E. B. Uit de Raadszaal. ZONDAG 1 OCTOBER. Ingezonden. VOOR en Een schets naar het leven, door Hans Hagen. ABONNEMENTSPRIJS: 80 Cents per 3 maanden. Franco per post 95 Cents. ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 1—7 regels. Ver volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte. ziene tafel en 1 slot vallen. Vergadering op Vrijdag 29 September 1899. fCXXXXXXX^ „maar Het Bestuur der Muziek-vereeniging Alle leden waren tegenwoordig. De notulen werden gelezen en goedgekeurd. In gekomen stukken a. Een schrijven van den heer Eisma, dat hij de benoeming tot wethouder aanneemt. De Voorzitter verheugt zich over dit ge nomen besluit. In den tijd toch, dat de heer Eistna als tijdelijk wethouder fungeerde, werden de verschillende zaken steeds op vriendschappelijke wijze besproken. Hij hoopt dan ook, dat het den heer Eisma gegeven mag zijn nog lang voor de gemeente werk zaam te zijn, en dat de aangename wijze van samenwerking bij het D. Best, zal blijven voortduren. (Applaus). b. Een schrijven van den onderwijzer L. de Jong, dat hij de benoeming aan ichool No. 2 aanneemt, waarbij de Voorzitter de mededeeling doet, dat hij waarschijnlijk 1 November in functie zal treden. c. Een resolutie van Ged. Staten, hou dende goedkeuring van het gewijzigd plan van geldleening. Een en ander voor kennisgeving aange nomen. d. Een adres van P. Brandenburg, stads timmerman, verzoekende eenige verhooging van loon, daar hij in 1880 reeds aangesteld, nog steeds een loon van f 10 ’s weeks ver dient en dus ongeveer 2 cent per uur minder verdient dan de gewone timmerknechten, terwijl hij nog vele gereedschappen voor eigen rekening moet houden, die anderen van hun baas hebben. Zal worden behandeld bij de begrooting. e. Een adres van den heer F. G. Kramer en andere bewoners over ’t Hooghout, ver zoekende een betere verlichting van het ge vaarlijke pad naar hunne woningen. In handen van B. en W. gesteld om con sideratie en advies. f. Een adres van S. Koopmans, stadstuin- man, verzoekende herbenoeming. Zal worden behandeld bij de begrooting. g. Een adres van J. W. de Boer, pachter der Exmorrazijl, verzoekende verlenging van de pacht voor 5 jaren. in handen van B. en W. om advies. h. Een adres van de heeren C. J. van der Veen en M. Schotman Mz., verzoekende voor de vereeniging „Floralia" een subsidie uit de gemeentekas van f 50, omdat die vereeniging, die voor den werkmansstand zoo veel doet tot aantrekkelijkheid, en een geheel plaatselijk doel beoogt, steeds gebrek aan finantieelen steun heeft. Het advies van het D. Best, hierbij ge voegd luidt, dat met bevreemding van dit verzoek kennis genomen is. Bij het Dag. Best, heeft steeds het beginsel voorgestaan geen gelden aan de particuliere vereenigin- gen toe te staan uit de gemeentekas. Zij oor- deelen, dat een vereeniging als „Floralia" genoegzamen steun behoort te vinden bij de particulieren, en vindt geen reden, om het verzoek in te willigen. Zal bij de begrooting worden behandeld. Burg, en Weth. hebben uit de ^sollici tanten eene aanbe veling opgemaaktbestaa nde uit de heeren H. Schievink en A. v. d. Meer, beiden alhier. Ter inzage tot de volgende vergadering. PUNTEN van BEHANDELING. 1. Aanbieding van de gemeente-begroo- ting voor 1V00. De begroetingen voor de gemeente,de schut terij het Alg. Armenhuis en den weg Bols- ward -Harlingen worden ingediend. Burg, en Weth. merken in hunne mis sive op, dat de inkomsten zijn geraamd op f91,021,515 en de hoofd, omslag gelijk is aan htt vorig jaar. Omtrent de uitgaven deelen zij mede, dat het salaris van den 2en klerk ter se cretarie f 100 hooger is geraam 1, met het oog op de dienstjaren en de werkzaamheden van den betrokken persoon. Voor keurmeester van het hooi en de lan derijen is geen post uitgetrokken, wijl B. en W. meenen, dat de politie wel kan toe zien op brandgevaar bij het hooi en het toezicht over ue landerijen wel aan eene commissie kan worden opgedragen. Voor het aanbrengen van een bliksemaf leider op den raadhuistoren is f180 uitge trokken. B. en W. meenen, dat op dit fraaie gebouw deze voorzorg niet mag ontbreken. Het salaris van den stadstimmerman is f 52 hooger uitgetrokken, en dat van den stadstuinman is gehandhaafd op f 250. De instructie van dezen laatste is ernstig over- Een kale plaats, bedekt met stof van steenkool, gehuld in de schemering van een herfstavond. Onduidelijk steken de omtrekken van de woelige fabrieksstad tegen de lucht af. Een menigte schoor steenen staan geweldig te rooken en uit reusachtige hoogovens slaan vlammen op, die de donkere omgeving spookachtig ver lichten met een flikkerend rood licht. Over de plaats trekken troepen arbei ders, sommigen komende van hun dagwerk, anderen gaande naar hun nachtarbeid. Tusschen hen gaat stadwaarts een statig man met energieke trekken, met scherpe verstandige oogen. Het is de heer Willy Römer, een man van nauwelijks 35 jaar en toch reeds een der best betaalde machine- ingenieurs in dit ver verwijderd ijzer- district. Hoe menigmaal is zijn salaris reeds verdubbeld, tot hij nu sedert eenige jaren bij de grootste ijzergieterij in het district als hoofdingenieur geplaatst is en een hono rarium geniet, waarmee misschien menig Duitsch staatje zijn geheele ministerie zou kunnen betalen. Sedert twee jaren heeft hy het toezicht op den bouw van eene nieuwe groote ijzergieterij. Volgens zijne ontwerpen werden veranderingen ingevoerd, die veel kosten zouden besparen, maar wier praktische waarde nog niet in de concurrentie was gebleken. Langen tijd stonden honderdduizenden op het spel. Menig bezorgde blik had den heer Römer gedurende den bouw schuchter vragend ge troffen. Eindelijk echter hadden moed en genie gezegevierd. Heden voor de eerste maal was de fabriek in werking gesteld enhad prachtig gewerkt. De direc teuren hadden verbaasd gestaan, den heer Römer de hand geschud, hem geluk ge- wenscht en op morgenmiddag waren het geheele bestuur en de aandeelhouders bijeen geroepen. Het zou weer eens een dag van zegepraal voor Willy Römer worden! Op de eerste verdieping van het heeren- huis, dat aan de kleine promenade, nog het mooiste gedeelte van de stad, stond, was slechts één venster verlicht en wel in het boudoir van mevrouw Emmy Römer. Hoe koud trok de herfst de roeterige fabrieks stad binnen en het armzalig beetje natuur maakte nu in haar doodskleed een nog treuriger indruk dan gewoonlijk. De jonge vrouw dacht aan haar lief, groen geboorte land, aan de trotsche bergen en den heer lijken stroom! Naar dit kale nest was zjj haar man gevolgd. In het begin had zij geloofd, dat de liefde haar niets zou doen missen. Maar nu... De eerste tweejaren hadden zij in hun eenvoudig huis als twee tortelduifjes geleefd, maar sedert Willy’s eerzucht door zijn aanvankelfjk succes steeds meer werd geprikkeld, ging hij geheel en al op in zijn plannen en nu stelde hij alleen nog maar belang in zijne machines; als hij ’s avonds uit het leven zijner duizend raderen overspannen tehuis kwam, kon hij niet vlug genoeg zijn eten gebruiken om maar gauw naar de sociëteit te kunnen gaan. Tegen één uur kwam hij dan weer thuis, sliep tot den volgenden morgen acht uur en om negen uur was hij weer bij zijne machines! Daar hoorde zij de deur openen. Willy kwam thuis. Ze had tranen in de oogen, maar veegde ze niet af. Hij mocht wél zien, dat zij geweend had, dat zjj aan zijne zijde ongelukkig was. „Nog geen licht op?" vroeg de heer Römer, toen hij in de eetkamer kwam, „spoedig asjeblieft, ik heb een razenden honger." Het dienstmeisje snelde toe en i gas aan; dralend trad zijne vrouw „Nu. schat," riep hij uit, de heele boel aan den gang. Kolossaal! De oude beambten, de angstige pessimisten zielen stonden met open mond te kijken. En die directeuren, ze waren kinderlijk blij. Morgen groote inspectie, gevolgd door een feestelijk diner. Maar schat, je zegt immers in ’t geheel niets!" Mevrouw Römer had niet alles in zich opgenomen, wat haar man zeide, hij sprak immers dikwijls zoo enthousiastisch over zijne plannen. „Ja, maar Emmy, ben je dan niet blij over deze groote overwinning van je man?" ging Willy voort. „Zeker, zeker," antwoordde zij, wat heb ik daaraan?" „Wat jij daaraan hebt? Maar kind, waar aan anders hebben wjj ons welzijn te danken, dan aan mijn succes? verwierf hij overal succes en toen eindelijk de dag kwam, waarop Emmy’s vader zelf hem den gouden ring met de letters „E. B.“ aan den vinger stak, sloot hij zijne Emmy in de armen en weende aan de borst van zijn eindelijk verkregen geliefde. Daar trad de kellner binnen en over handigde hem een briefje. „Uw dienst meisje bracht dit briefje, mijnheer en wacht op antwoord," zeide bij. Haastig opende hij het couvert en las de volgende regels: „Lieve Willy! Zoo kunnen wij toch om deze kleinig heid onmogelijk van elkaar gaan. Kom ten minste nog een uurtje weer thuis, dan gaan wij spoedig een kleine feestbowl maken. Ik heb het meisje een mand meegegeven, daarin moet zjj dadelijk een ananas mee brengen. Steeds in oude liefde, je „E. B.“ Den ingenieur schoot het schaamrood naar de wangen. Steeds in oude liefde, je „E. B.“ Waarom had zij juist nu met haar meisjesinitialen onderteekend? Wilde zjj hem er aan herinneren, hoe onuitsprekelijk veel zijne trouwe lieve „E. B.“ eens voor hem was geweest en hoe onverschillig hem nu zijne „E. R.“ geworden was? Hjj ademde diep. Toen ging hij naar buiten en zeide tegen het meisje: „Ik kom dadelijk thuis. Mevrouw wil een feestbowl maken. Ga daarom naar een delicatessen winkel en koop de prachtigste perziken!" Een uur later zaten aan de clubtafel verscheidene heeren, die ijverig het nieuwe werk van Willy Römer bespraken en menige hatelijke opmerking maakten. De man, waarop zjj zoo naijverig waren, zat intus- schen thuis bjj zjjn vrouwtje, beiden lach ten en dweepten met de toekomst. Dien nacht moet tot nog zeer laat licht in Romers woning gezien zjjn. Den volgenden dag zat mevrouw Emmy in haar boudoir, met een natten doek om het voorhoofd en een vreeseljjke hoofd- pjjn. Niettemin was zjj in een allervroo- Ijjkste stemming en begon zjj zelfs op een sigarenkoker te borduren, nu echter de letters „E. R.“ In het nieuwe machine-gebouw was alles feestelijk versierd. Vele zwartgerokte heeren wachtten in de grootste spannig. Boven, naast het reusachtige dryfrad van 600 paardekrachten, stond als een beheerscher van het raadselachtige Willy Römer. Aller oogen waren strak op hem gericht. Een schril gefluit, één druk van zjjn hand en ratelend bewogen de duizende radéren zich in de groote fabriek en een enthousiastisch „hoera!" drong door tot zijn oor. Ja, dat was zijn wereld, hier voelde hjj zich tehuis Toch mocht hij hierom een ander tehuis niet verwaarloozen, dat bestuurd werd door het lieve wezen, dat hem tot de behaalde zegepraal had gedreven. Dit had hjj thans leeren inzien en dat zou hjj nooit weer vergeten. „Jawel, heel mooi! Maar al dat welzjjn is maar betrekkelijk. Tenminste voor zoover mjj betreft, is het er dikwijls droevig mee gesteld. Jjj gaat naar je fabriek, naar je club en komt eerst des nachts tehuis en ikik kan je succes hier thuis vieren, alleen, verlaten!" „Dat zou je werkelijk ’t geduld doen verliezen!" voer de heer Römer uit. „Ik kom thuis met het grootste succes van mjjn leven en in plaats dat mijn vrouw zich daarin verheugt, maakt zjj mij een scène!" „Ik zou er mij immers graag in willen verheugen," antwoordde mevrouw Römer „maar kan ik dat? Wat denk je nu te doen? Je eet in de grootste haast en gaat dan naar de sociëteit, nietwaar?" „Nu ja, ik dacht daar zijn de directeuren van de andere inrichtingen..." „Waarvan niemand je het succes gunt," viel zijn vrouw hem in de rede. „Weet je wat, je wjjn zal je niet behoeven te missen, bljjf eens bij mij thuis. Wij maken een bowl en vieren je nieuwe overwinning. Wil je?" Willy’s gelaat betrok. Dat viel geheel niet in zjjn smaak. Hjj had er zich juist op verheugd, zyn concurrenten nu te ont moeten. En nu dit voorstel van zijne vrouw En eigenlijk had zjj gelijk! Hij verlangde belangstelling van haar kant, zjj wilde zjjn succes feestelijk vieren en hjj wilde haar geen avondje geven. Emmy verliet de kamer. Hij had een onbehagelijk gevoel, alsof hij iemand onrecht had gedaan. Maar dan dacht hij weer aan zjjn club, hjj mompelde wat van vrouwen grillen, gebruikte staande aan de rijk voor- XU1 een broodje, nam hoed en stok weldra hoorde Emmy de deur in het stak het binnen, „vandaag is De tafel, waaraan de club van den heer Römer vergaderde, was nog geheel onbezet. De heer Römer kwam dien dag een uur vroeger dan gewoonljjk. Hij had wijn be steld, peizend haalde hjj zjjn sigarenkoker uit den zak en stak een echte havanna op. Daar lag de koker voor hem. Hij was reeds tameljjk oud, maar hjj gebruikte hem nog, omdat het een aandenken en heel mooi en kunstig geborduurd was. Aan den binnen kant prjjkten in goud de letters „E. B.“ Het waren de initialen van zijne vrouw, Emilie Burger. „E. B.“ Hoevele herinne ringen doemden bjj deze beide letters niet op voor zijn geestesoog. Op school had hjj een vriend gehad, Franz Bürger. In het begin was het slechts een vriendelijk gevoel geweest, dat hen verbond, maar later kwam er nog wat anders bjj. Franz Burger had een allerliefst zusje, waarop Willy reeds verliefd was toen hij nog een schooljongen was. Emmy heette zjj. Emmy Bürger, E. B die E. B. was toen voor hem het begrip van geluk. Ongelukkig de boom, die een glad plekje had op zjjn bast, de E. B. werd daar ingesneden. Maar helaas was Willy’s liefde hopeloos. Zjjn vader was een een voudig griffier bjj de rechtbank en Emmy’s vader president aan hetzelfde gerechtshof. En als hjj zag, met hoeveel eerbied zjjn vader en de collega’s tegen den gestrengen heer president opzagen, kon hjj onmogeljjk hopen, de geliefde van zjjn hart ooit de zjjne te zullen mogen noemen. Op zekeren dag, hij zat reeds in de eerste de hoogste klas en had overmoedig in de nieuwe schoolbank in groote letters E. B. gesneden. Zjjn leeraar betrapte hem op heeterdaad en hjj bekwam twee uren arrest. Terwjjl hij nu tjjd had over zjjn wanbedrjjf na te denken, kregen zijne ge dachten woorden en eindeljjk schreef hjj, uit gebrek aan papier, het navolgende ge dicht op zjjn kerkerdeur: Aan „E. B.“ Ik zit hier reeds een vol uur lank, Omdat ik in mjjn klassenbank Gesneden heb vol liefdeswee Met eigen hand en mes „E. B.“ Wat zjjn voor mij toch die paar uur, Die ik bier slechts om jou bezuur? Mocht ik maar ’t heele leven mjjn In liefde jouw gevang’ne zijn! De regels waren spoedig bjj zijne mede scholieren bekend geworden en de broeder van zjjne aangebedene had haar zelfs den gevangenisdichter aangewezen. Dat roerde het hart van de schoone Emmy. Heimeljjk kocht zjj een sigarenkoker, borduurde daarin zoo geheim mogeljjk de letters E. B. en zond deze door haar broeder aan Willy. Toen vatte Willy meer moed. Op het jjs waagde hjj haar aan te spreken, lang zamerhand werden zjj beter met elkaar bekend en de „E. B.“ was nu de leidster van zjjn geheele leven. Ter wille van die jE. werkte hy met verdubbelde kra^ht^ Bolswardsche Courant I Het bestuur der MUZIEK.-VEREENIGING „BOLS WARD” wordt bedreigd, eene vereeuiging die reeds 23 jaren telt en wier werkende leden steeds evenals haar directeur, de heer W. Jacobs, met groote toewijding de edele toonkunst naar de hun gegeven krachten beoefenen. Van waar de oorzaak, dat zulk eene vereeni- ging haar bestaan bedreigd ziet? Het is gebrek aan voldoende geldmiddelen om haar in stand te houden. Vroeger genoot zij eene vaste jaarlijksche sub sidie, doordat die sedert eenige jaren niet meer verstrekt werd, is het voor de werkende leden bezwaarlijk om alle kosten, die zulk eene ver- eeniging meebrengt, te dragen. Daarom doen wij een beroep op de kunstlie vende leden en andere liefhebbers van de toon kunst om, als ’t kan, die ramp af te wenden. Wij geven dientengevolge aan belangstellenden in haar lot in overweging, om MAANDAG den 2en OCTOBER, ’s avonds 9 uur met de werkende leden in „de Doele” te compareeren om daartoe de middelen te beramen. Wie herinnert zich niet de uitvoering ter ge legenheid van het kroningsfeest, toen de zaal van „de Doele” eivol was en er van alle kanten waardeerende woorden werden gehoord over dit Kroningsconcert, waaraan de Muziek-vereeniging een werkzaam aandeel had, en ook bij andere gelegenheden hare concerten in de laatstejaren bijval mochten vinden? Zou dit niet een reden zijn om haar bestaan te helpen verzekeren? zoo ja, dan hopen we Maandagavond op eene flinke opkomst ter vergadering van allen, die het goed meenen met de beoefening der toon kunst in onze goede oude stad Bols ward, waar deze kunst steeds in eere was. RnlowziavZ 6

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Bolswards Nieuwsblad nl | 1899 | | pagina 1