NIEUWS EN ADVERTENTIEBLAD
SMAWABB EN WWSSBAOBSI,
No. 93. Verschijnt Donderdags en Zondags. Acht en dertigste Jaargang. 1899.
De arme kleine Parker.
ZONDAG 19 NOVEMBER.
□g
31
BINNENLAND.
VI
VOOB
e
Ziekenhuis begraven.
ABONNEMENTSPRIJS80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Cents.
ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 1—7 regels. Ver
volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
aocack:
u werk af?
de juffrouw keek
vertoonde het zachtste
Oldeberkoop, 14 Nov. Dat ’s menschen
leven broos is werd hier in korten tijd
weder door twee gebeurtenissen bewaarheid.
Een aanvallig Knaapje van nog geen8jaar
werd aangereden door een fiets, viel en be
kwam daardoor een hersenschudding. Binnen
een week was ’t kind overleden.
De arbeider P. F. de Boer zou gister
avond een paar biggen halen van zijn buur
man. In de nabijheid zijner woning schijnt
hij op zijn terugweg gevallen te zijn. Later
in den avond vond men hem dood.
He pk. Adv. BI.
Balk, 15 Nov. Op de heden alhier ge
houden naj aars veemarkt waren aangevoerd
ongeveer 3d stuks hoornvee* meest hokke-
arme kleine
beslistheid. Ik heb
wil hem trouwen, als hij mij
j u gezien heeft
„J nu zjjt!
Wat! jij ondankbaar meisje, na al wat
voor je gedaan heb! Praten van trou-
zonder toestemming van je eigen
lingen. De handel was traag; de prijzen
waren laag.
Oudemlrdum, 16 Nov. Gisteren zijn
op eene alhier gehouden jachtpartij met 5
geweren slechts 5 hazen, 2 houtsnippen, 1
watersnip en 1 fazant ge choten. Een bewijs,
dat er in onze bosschen dit jaar niet veel
langooren zijn. In den omtrek van Rijs en
Bakhuizen komen ze veelvuldiger voor.
Witmarsum. Em prettige en leer
rijke avond. De Secretaris van het Hoofd
bestuur der Maatschappij tot Nut van ’t
Algemeen, zette in een heldere rede het
doel en streven van ’t Nut voor leden en
belangstellenden van en in ons Departement
uiteen.
Een kinderzangkoor voerde een operette,
eenige liefhebbers een tooneelstukje op.
Vocale en instrumentale muziek wisselden
elkaar af. ’Ja zeker, ’t was een prettige,
maar ook leerzame avond
Friesche Zuidwesthoek, 16 Nov.
Met de sluiting der alledaagsche jacht in
Friesland op heden, eindigt feitelijk het
seizoen voor onze broodjagers. Wat voor
den verderen duur van den jachttijd nog
geschoten wordt mag toegift heeten. De
gunstige omstandigheden in aanmerking
genomen, zijn de resultaten van het jacht
bedrijf niet groot geweest. Door geoefende
jagers werden gemiddeld niet meer dan 40
a 50 hazen geschoten. Thans worde nog
jacht gemaakt op vederwild, voornamelijk
poelsnippen.
Groningen, 14 November. Wij waren
heden in de gelegenheid bij den heer M. D.
Maas, Piano-, Orgel- en Automaten-handel,
Ebbingestraat alhier, een prachtige Reuzen
phonograaf te hooren.
De tot nu toe in den handel gebrachte
Phonografen zijn hiermee niet te vergelijken.
Het geluid is forsch en de spraak hoogst
gearticuleerd en duidelijk. De heer Maas
denkt eenige voorstellingen in de provincie
te doen geven, tot een bezoek waarvan wij
iedereen opwekken, temeer daar 40% der
netto opbrengst gestort wordt in handen van
het Transvaal-Comité.
Naar men verneemt is J. Z., bakker
te Harskamp, onlangs veroordeeld tot levens
lange gevangenisstraf wegens vergiftiging
zijner vrouw, in hooger beroep van dit
vonnis gekomen.
De Maastrichtsche rechtbank heeft den
brievenbesteller N. aldaar, wegens verduis
tering van een bedrag van f 26,25, dat hem
ter hand was gesteld om daarvoor een post
wissel te verzenden, veroordeeld tot 4 maan
den gevangenisstraf.
Voor de rechtbank te Groningen heb
ben terecht gestaan twee ontrouwe knechts
van de firma van A. aldaar, 8. v. C. en
L. B.zij hadden begin Mei van dit jaar
uit het pakhuis van de firma verkocht aan
verschillende winkeliers, allerlei suikerwer
ken, chocolade, stijfsel enz., tot een bedrag,
naar schatting van een der firmanten, van
f 2060 ongeveer en hadden van de koopers
daarvoor ontvangen f 150. Ongeluk bij het
kaartspel, waarvan beide dolle liefhebbers
waren, heeft hen tot deze misdaad verleid.
De winkeliers, die voor zeer lagen prijs de
verschillende goederen gekocht hebben, wei
den geducht door den president van de
rechtbank onder banden genomen. Deeisch
was tegen den oudsten knecht 2jaar, tegen
den jongsten 6 maanden gevangenisstraf.
Mr. Schaap verdedigde hen.
De Spoorwegramp by Kapelle a/d IJsel.
Zooals reeds gemeld is, is ook de heer J.
Arendsen de Wolff, inspecteur van den
arbeid, gestorven.
Van de in het ziekenhuis nog verpleegde
personen verkeeren er 3 in een zeer ernsti-
gen en 4 in een ernstigen toestand. Die der
overigen is vrij bevredigend. In het algemeen
is de toestand bevredigender geworden en
volgens de laatste berichten van geen der
gewonden ten kwade veranderd.
De heer A. J. Leliveld, die bij de ramp
onmiddellijk gelood werd, was de laatste
jaren hoofdonderwijzer in ruste en een zeer
gezien persoon in de onderwijzerswereld.
Woensdag vertrok hij met den trein,
waarmede de ramp gebeurde, in gezelschap
van zjjn aanstaande schoondochter, mejuf
frouw Vürtheim, naar Groningen, om zijn
daar tjjdelijk woonachtigen zoon te bezoeken.
Heden heeft in het Ziekenhuis de gerech
telijke schouwing der lijken plaats.
Het stoffelijk overschot van mejuffrouw
Ellens Oving is Zateidag naar Groningen
vervoerd, om daar ter aarde besteld te
worden.
De te Rotterdam woonachtige veronge
lukten worden waarschijnlijk heden uit hei
In de eerste oogenblikken van verwarring
wist Kittie niet, waar een tehuis te zoeken,
want reeds lang geleden had zjj al de
vrienden uit haar meer voorspoedige dagen
uit het oog verloren. Haar matroos raadde
al spoedig die moeilijkheid en loste die op.
Een oude meid van ons zal heel blij
wezen voor je te mogen zorgen, lieveling,
tot aan den dag, waarop ik het recht
krijg je de mijne te mogen noemen, zeide
hij teder, en eindeljjk stemde Kittie in
deze schikking toe.
Toen zjj zich goed en wel in haar tjjde-
Ijjk verblijf gevestigd had, en de trouwdag
bepaald was, zeide Richard tot haar: „Nu
heb ik nog een verrassing voor mijn lieve
ling.
Kittie keek vol vertrouwen in de oogen,
die zoo vol van liefde voor haar waren.
Je kunt mij geen grooter of blij der ver
rassing bereiden, dan toen je mjj zeide,
dat je mjj lief had, mjj arme kleine.
Richard
Kun je het nu hooren, lieveling Ik wil
het je zoo graag vertellen/ zei bjj.
Naar alles, wat je mjj vertelt, wil ik
graag luisteren, Richard.
Welnu dan, liefste, ik ben geen arme
matroos, zooals je meent. Op den avond
voor den brand ging ik naar een gemas
kerd bal, waar ik zulk een persoon moest
voorstellen, en bemerkende, dat jedereen
mjj voor een echten matroos hield, besloot
ik te zién, of ik mjjne kleine Kittie kon
veroveren, voordat ik haar vertelde, dat ik
een rijk man ben en haar den rang kan
geven, dien zjj tot sieraad zal strekken.
Twee maanden later werd Kittie Lady
Marston, en de meisjes van madame Cora-
lie kregen spoedig daarop een extra vrjjen
dag om haar vroegere metgezel te bezoe
ken, die zjj als de arme kleine Parker
hadden gekend.
rug om
zetten.
De matroos was evengoed als zjjn woor
den. Tot Kittie’s groote verbazing en ver
legenheid, bevond zij, dat „alles weer recht
zetten* beteekende nieuw huisraad koopen,
dat mrs. Parker bljjde aannam, ondanks
Kittie’s protesten. Verder drong haar moe
der er op aan haar redding met eenige
vriendinnen op feesteljjke wijze te vieren,
en deze festiviteiten deden de weinige
spaarpenningen van Kittie verdwjjnen.
Toch kreeg, ondanks deze tegenspoeden,
het leven voor Kittie nu meer waarde. De
meisjes bjj madame Coralie merkten in
haar oogen een lichten glans op, die daar
vroeger niet geweest was, en sommigen
beweerden, dat Kittie nu „bjjkwam*. An
deren, die het licht der liefde in de schoone
vroeger zoo droevige oogen herkenden,
zeiden, dat arme kleine Parker een minaar
had gevonden, en z jj hadden geljjk.
lederen avond wachtte een mooie ma
troos met vrooljjke blauwe oogen Kittie
op bij het huis van madame Coralie. Voe
lende, dat zij haar beminde niet bedriegen
mocht, nam Kittie het heldhaftig besluit
hem mee te nemen naar wat zjj haar huis
noemde.
Dan moeten voor altijd scheiden.^
De jonge dames van madame Coralie
waren juist aan haar dageljjksch werk be
gonnen, op een vervelenden herfstmorgen,
toen een meisje, wier gezicht aan de an
deren onbekend was, haar plaats in de
werkkamer innam en vol aandacht aan
een fijn handwerkje begon, dat de juffrouw
haar gegeven had. Het kon haar moeiljjk
ontgaan, dat het druk gebabbel der meisjes
hoofdzakeljjk haar betrof, haar persoonlijke
aantrekkelijkheid en waarschijnlijk salaris.
Zij nam er echter geen notitie van, maar
werkte door met een vlugheid en accu
ratesse, die wezen op een grondige erva
ring.
Miss Parker, heeft uw
Op deze woorden van
het meisje op en
en innemendste gezicht onder al de aardige
gezichtjes, die madame Coralie’s werkkamer
sierden.
’t Was eene fijne ovaal met groote, bruine
oogen, die lichtten, wanneer zjj lachten of
vol tranen stonden het laatste kwam helaas
vaker voor dan het eerste. Wanneer men
die oogen zag, vergat met het overige van
het gezicht, maar het was mooi genoeg om
er naar te kijken de lippen vormden den
boog van Cupido en het meisje had het
liefste wipneusje, dat men zich denken kan.
„Ja, ’t is best, kunt met de anderen
voortgaan, zeide de juffrouw op een toon,
die meer tevredenheid verried, dan de
woorden op zich zelf aanduiden.
Het nieuwe meisje slaakte een zucht van
verlichting, van zoo intense verlichting, dat
een paar meisjes haar scherp opnamen en
zich verwonderden, waarom een zoo ge
oefende hand zoo dankbaar was, opgenomen
te worden in de kleine inrichting van
madama Coralie. Verder viel het een meisje
met een paar goede oogen in haar goudharig
hoofd op, dat de mooie miss Parker er
uitzag, alsof zjj lang niet genoeg te eten
kreeg.
Nu was
moedigste
bjjtjes, en
trekkelijkheid
oogen van miss Parker
dat goudharige meisje hetgoed-
van madame Coralie’s ijverige
te zeker van haar eigen aan-
l om jaloersch te zjjn op de
zoo begon zij dan
belang te stellen in de nieuwelingtoen
het etenstjjd was, ontdekte zjj, dat zjj
alleen brood met boter had en daarvan niet
te veel.
Zjj begon een praatje met miss Parker
en toen, haar eigen mandje met verleide-
Ijjke „sandwiches* openende, riep zjj uit
„Goede hemel! Wel, moeder moet wel
denken, dat ik honger heb als een wolf
Ik eet dat alles nooit op en zij is boos,
als ik iets laat liggen. Toe, asjeblief, help
mjj er door heen, miss Parker
Het meisje schrok van den hongerigen
blik, die in de groote oogen kwam, toen zjj
dit aanbod deed.
O, als u werkelijk te veel heeft, heel
graag.
Wel, het arme ding is uitgehongerd,
fluisterde een ander meisje, toen zjj zag,
hoe snel de „sandwiches* verdwenen. Wie
zou zjj wel wezen? Ze ziet er uit als een
dame een werkelijke dame, meen ik,
niet een van ons, voegde zjj er bjj, bjjna
verwjjtend op de aardige, maar vrijpostige
gezichten om haar ziende.
Zjj weet, wat honger is, dame of geen
dame, zeide de eigenares van de „sand
wiches, met een knikje van haar goudge-
lokt hoofd. Arme kleine Parker! Ik ga
haar van avond thuis brengen en zal alles
over haar zien uit te visschen.*
Toen het verbljjdend oogenblik van ver
trek kwam, trippelde het vrooljjk troepje
van madame Coralie dapper de mistige
straten in, lachende, babbelend, elkaar
plagend ten koste van verscheiden jonge
mannen van haar kennis, die haar op
wachtten om hun respectieve lievelingen
naar huis te escorteeren.
Niemand wachtte op de arme kleine
Parker, zooals iedereen haar was gaan
noemen.
De minnaar van het goudharige meisje
had laten dienst op het postkantoor, zoo-
dat zjj alleen was en zich nu vlug bjj
Kittie Parker voegde.
Een afschuweljjke avond, niet waar? Ik
ga uw kant uit. Laat ons samen gaan.
Dank u, ik zou’t heel graag willen, maar
ik moet verscheiden bezoeken afleggen,
daarom moet ik u helaas vragen mjj wel
te willen excuseeren, en de groote oogen
en de wipneus verdwenen in den mist.
Wel heb ik ooit! riep het goudharige
meisje uit Zjj zendt mjj weg alsof zjj eene
hertogin was eg toch is zjj in het
gainst niet trotsch.
1
zeide arme kleine Parker tot zichzelf en
het licht verdween uit haar oogen en liet
ze even somber als vroeger.
Een gewone matroos, inderdaad,* grjjnsde
mrs. Parker, toen zij hoorde, dat Richard
Marston Kittie thuis gebracht had. En je
vader een heer! Wel we zouden in ons
eigen rijtuig kunnen rjjden, als bjj nog
leefde, en
Richard moge maar een gewone matroos
zijn, zooals gjj het noemt, moeder, maar hij
is toch een heer, zeide de
Parker met ongewone
hem lief en r 1
hebben wil, nadat hjj
zooals gij
ik
wen
moeder
Noem dit meisje uw dochter niet,
riep Kittie’s beminde uit, die bjjtjjds de
kamer binnen gekomen was en de laatste
woorden had gehoord.
„Stil, lieve! Bjj dat al is zij mijn moeder
en ik moet geduld met haar hebben.*
Neen; uw moeder is in uw eerste jeugd
gestorven, en deze vrouw heeft haar plaats
ingenomen, ongeluk en ellende over uw
vader gebracht en na zjjn dood zich in
het bezit gesteld van het bewijsstuk van
uws moeders huweljjk en door bedriegerij
is zjj er in geslaagd zich als zjjn weduwe
een pension te verzekeren.
Kittie staarde met onuitsprekelijke dank
baarheid op naar haar beminde. Want een
blik op het verbleekt gelaat en de hou
ding van de vrouw, die zjj voor haar moe
der had gehouden, zeide haar, dat Mrs.
Parker de waarheid van zjjne beschuldi
ging erkende.
Arme kleine Parker liep vlug voort tot
zjj ver van madame Coralie’s woning was.
Toen vertraagde zjj haar stap, het lieve
kopje liet zij hangen en haar in zachte oogen
kwam een oneindig pathetische uitdukking
een blik, veel droeviger dan die, waar
van alleen lichamelijke vermoeienis om het
dageljjksch brood te verdienen, de oorzaak
was. Fluisterend kwam het over de kleine
lippen: Hoe zou moeder van avond wezen?
Zjj ging een nauw plaatsje in dicht bjj
den Edgware-road, trad een oud donker
huis binnen en strompelde de duistere trap
op, die naar de zolderverdieping leidde.
Daarna luisterde zij in spanning voor
een deur. Licht straalde bjj de hengsels
door, en een geluid van luidruchtig ver
maak drong tot haar door er was ten
minste iemand bezig, met schorre en hik
kende stem een bekende deun te zingen.
Ik dacht het wel. Zij heeft van daag
haar pensioen gekregen.
Kittie wilde de deur openen. Zjj was ge
sloten.
Hoe vervelendIk was van plan den
sleutel te verbergen en heb ’t vergeten. Ik
moet haar zien over te halen mjj binnen
te laten en thee voor haar te zetten; dan
misschien. Genadige hemel! Was is dat?
Een smak, alsof een tafel was omgeval
len en gerinkink van brekende glazen
daarna kreten, die Kittie’s hart deden
stilstaan; een plotselinge flikkering en een
knetterend geluid, dat elk oogenblik toe
nam. Kittie wist, wat dat beteekende.
De lamp was ontploft en het huisraad
had vuur gevat. Haar arme kleine woning
was ten ondergang gedoemd, meende zjj,
en daarmee de vrouw, wier jammerkreten
boven het geweld van de vlammen uit
klonken.
Kittie schudde de deur met al haar
kracht en smeekte haar moeder open te
doen; beide te vergeefs. Toen riep zjj om
hulp, maar .het huis was op dat uur daar
eenzaam en verlaten en haar kreten wer
den niet gehoord.
Half verstikt door den rook, stormde
Kittie de trap af en de straat op, roepende
om hulp.
Op dat oogenblik naderde een rijtuig,
waarin een forsch gebouwde matroos zat
de kreten van Kittie trokken terstond zijn
aandacht.
Wat is hier aan de hand riep hjj uit
en sprong uit zjjn rjjtuig. „O, brand
Welke verdieping? Vlug!
Op dat oogenblik van ontsteltenis had
Kittie een vreemd gevoel, dat niet voort
kwam uit angst, toen zij in de vriendeljjke
oogen zag, die op de hare gericht waren.
De bovenste verdieping Mjjn arme moe
der Red mijn moeder, riep zij uit, terwjjl
zjj met hem mee wilde gaan.
De matroos zette haar zonder veel com
plimenten op zjjde en beklom de gebrekkige
trap.
Wat heb ik gedaan? Ik heb hem mis
schien in den dood gezonden, en toch
wat kon ik anders doen? dacht Kittie
huiverend. Maar drie minuten later was
zjj gerust gesteld, want de matroos kwam
veilig de trap af, Kittie’s moeder, die door
den schrik ontnuchterd was, half leidende
half dragende.
üw moeder is heel wel en het vuur is
uit, zeide de matroos, feeder in Kittie’s
bruine oogen ziende, die nu vol tranen van
dankbaarheid en verlichting stonden. Ik
vrees, dat er wat van uw huisraad ver
schroeid is, maar morgenvroeg kom ik te-
u te helpen alles weer recht te
Bolswardsche Courant,
I