NIEUWS EN ADVERTENTIEBLAD SMAWABB EN WWSSBAOBSI, No. 93. Verschijnt Donderdags en Zondags. Acht en dertigste Jaargang. 1899. De arme kleine Parker. ZONDAG 19 NOVEMBER. □g 31 BINNENLAND. VI VOOB e Ziekenhuis begraven. ABONNEMENTSPRIJS80 Cents per 3 maanden. Franco per post 95 Cents. ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 1—7 regels. Ver volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte. aocack: u werk af? de juffrouw keek vertoonde het zachtste Oldeberkoop, 14 Nov. Dat ’s menschen leven broos is werd hier in korten tijd weder door twee gebeurtenissen bewaarheid. Een aanvallig Knaapje van nog geen8jaar werd aangereden door een fiets, viel en be kwam daardoor een hersenschudding. Binnen een week was ’t kind overleden. De arbeider P. F. de Boer zou gister avond een paar biggen halen van zijn buur man. In de nabijheid zijner woning schijnt hij op zijn terugweg gevallen te zijn. Later in den avond vond men hem dood. He pk. Adv. BI. Balk, 15 Nov. Op de heden alhier ge houden naj aars veemarkt waren aangevoerd ongeveer 3d stuks hoornvee* meest hokke- arme kleine beslistheid. Ik heb wil hem trouwen, als hij mij j u gezien heeft „J nu zjjt! Wat! jij ondankbaar meisje, na al wat voor je gedaan heb! Praten van trou- zonder toestemming van je eigen lingen. De handel was traag; de prijzen waren laag. Oudemlrdum, 16 Nov. Gisteren zijn op eene alhier gehouden jachtpartij met 5 geweren slechts 5 hazen, 2 houtsnippen, 1 watersnip en 1 fazant ge choten. Een bewijs, dat er in onze bosschen dit jaar niet veel langooren zijn. In den omtrek van Rijs en Bakhuizen komen ze veelvuldiger voor. Witmarsum. Em prettige en leer rijke avond. De Secretaris van het Hoofd bestuur der Maatschappij tot Nut van ’t Algemeen, zette in een heldere rede het doel en streven van ’t Nut voor leden en belangstellenden van en in ons Departement uiteen. Een kinderzangkoor voerde een operette, eenige liefhebbers een tooneelstukje op. Vocale en instrumentale muziek wisselden elkaar af. ’Ja zeker, ’t was een prettige, maar ook leerzame avond Friesche Zuidwesthoek, 16 Nov. Met de sluiting der alledaagsche jacht in Friesland op heden, eindigt feitelijk het seizoen voor onze broodjagers. Wat voor den verderen duur van den jachttijd nog geschoten wordt mag toegift heeten. De gunstige omstandigheden in aanmerking genomen, zijn de resultaten van het jacht bedrijf niet groot geweest. Door geoefende jagers werden gemiddeld niet meer dan 40 a 50 hazen geschoten. Thans worde nog jacht gemaakt op vederwild, voornamelijk poelsnippen. Groningen, 14 November. Wij waren heden in de gelegenheid bij den heer M. D. Maas, Piano-, Orgel- en Automaten-handel, Ebbingestraat alhier, een prachtige Reuzen phonograaf te hooren. De tot nu toe in den handel gebrachte Phonografen zijn hiermee niet te vergelijken. Het geluid is forsch en de spraak hoogst gearticuleerd en duidelijk. De heer Maas denkt eenige voorstellingen in de provincie te doen geven, tot een bezoek waarvan wij iedereen opwekken, temeer daar 40% der netto opbrengst gestort wordt in handen van het Transvaal-Comité. Naar men verneemt is J. Z., bakker te Harskamp, onlangs veroordeeld tot levens lange gevangenisstraf wegens vergiftiging zijner vrouw, in hooger beroep van dit vonnis gekomen. De Maastrichtsche rechtbank heeft den brievenbesteller N. aldaar, wegens verduis tering van een bedrag van f 26,25, dat hem ter hand was gesteld om daarvoor een post wissel te verzenden, veroordeeld tot 4 maan den gevangenisstraf. Voor de rechtbank te Groningen heb ben terecht gestaan twee ontrouwe knechts van de firma van A. aldaar, 8. v. C. en L. B.zij hadden begin Mei van dit jaar uit het pakhuis van de firma verkocht aan verschillende winkeliers, allerlei suikerwer ken, chocolade, stijfsel enz., tot een bedrag, naar schatting van een der firmanten, van f 2060 ongeveer en hadden van de koopers daarvoor ontvangen f 150. Ongeluk bij het kaartspel, waarvan beide dolle liefhebbers waren, heeft hen tot deze misdaad verleid. De winkeliers, die voor zeer lagen prijs de verschillende goederen gekocht hebben, wei den geducht door den president van de rechtbank onder banden genomen. Deeisch was tegen den oudsten knecht 2jaar, tegen den jongsten 6 maanden gevangenisstraf. Mr. Schaap verdedigde hen. De Spoorwegramp by Kapelle a/d IJsel. Zooals reeds gemeld is, is ook de heer J. Arendsen de Wolff, inspecteur van den arbeid, gestorven. Van de in het ziekenhuis nog verpleegde personen verkeeren er 3 in een zeer ernsti- gen en 4 in een ernstigen toestand. Die der overigen is vrij bevredigend. In het algemeen is de toestand bevredigender geworden en volgens de laatste berichten van geen der gewonden ten kwade veranderd. De heer A. J. Leliveld, die bij de ramp onmiddellijk gelood werd, was de laatste jaren hoofdonderwijzer in ruste en een zeer gezien persoon in de onderwijzerswereld. Woensdag vertrok hij met den trein, waarmede de ramp gebeurde, in gezelschap van zjjn aanstaande schoondochter, mejuf frouw Vürtheim, naar Groningen, om zijn daar tjjdelijk woonachtigen zoon te bezoeken. Heden heeft in het Ziekenhuis de gerech telijke schouwing der lijken plaats. Het stoffelijk overschot van mejuffrouw Ellens Oving is Zateidag naar Groningen vervoerd, om daar ter aarde besteld te worden. De te Rotterdam woonachtige veronge lukten worden waarschijnlijk heden uit hei In de eerste oogenblikken van verwarring wist Kittie niet, waar een tehuis te zoeken, want reeds lang geleden had zjj al de vrienden uit haar meer voorspoedige dagen uit het oog verloren. Haar matroos raadde al spoedig die moeilijkheid en loste die op. Een oude meid van ons zal heel blij wezen voor je te mogen zorgen, lieveling, tot aan den dag, waarop ik het recht krijg je de mijne te mogen noemen, zeide hij teder, en eindeljjk stemde Kittie in deze schikking toe. Toen zjj zich goed en wel in haar tjjde- Ijjk verblijf gevestigd had, en de trouwdag bepaald was, zeide Richard tot haar: „Nu heb ik nog een verrassing voor mijn lieve ling. Kittie keek vol vertrouwen in de oogen, die zoo vol van liefde voor haar waren. Je kunt mij geen grooter of blij der ver rassing bereiden, dan toen je mjj zeide, dat je mjj lief had, mjj arme kleine. Richard Kun je het nu hooren, lieveling Ik wil het je zoo graag vertellen/ zei bjj. Naar alles, wat je mjj vertelt, wil ik graag luisteren, Richard. Welnu dan, liefste, ik ben geen arme matroos, zooals je meent. Op den avond voor den brand ging ik naar een gemas kerd bal, waar ik zulk een persoon moest voorstellen, en bemerkende, dat jedereen mjj voor een echten matroos hield, besloot ik te zién, of ik mjjne kleine Kittie kon veroveren, voordat ik haar vertelde, dat ik een rijk man ben en haar den rang kan geven, dien zjj tot sieraad zal strekken. Twee maanden later werd Kittie Lady Marston, en de meisjes van madame Cora- lie kregen spoedig daarop een extra vrjjen dag om haar vroegere metgezel te bezoe ken, die zjj als de arme kleine Parker hadden gekend. rug om zetten. De matroos was evengoed als zjjn woor den. Tot Kittie’s groote verbazing en ver legenheid, bevond zij, dat „alles weer recht zetten* beteekende nieuw huisraad koopen, dat mrs. Parker bljjde aannam, ondanks Kittie’s protesten. Verder drong haar moe der er op aan haar redding met eenige vriendinnen op feesteljjke wijze te vieren, en deze festiviteiten deden de weinige spaarpenningen van Kittie verdwjjnen. Toch kreeg, ondanks deze tegenspoeden, het leven voor Kittie nu meer waarde. De meisjes bjj madame Coralie merkten in haar oogen een lichten glans op, die daar vroeger niet geweest was, en sommigen beweerden, dat Kittie nu „bjjkwam*. An deren, die het licht der liefde in de schoone vroeger zoo droevige oogen herkenden, zeiden, dat arme kleine Parker een minaar had gevonden, en z jj hadden geljjk. lederen avond wachtte een mooie ma troos met vrooljjke blauwe oogen Kittie op bij het huis van madame Coralie. Voe lende, dat zij haar beminde niet bedriegen mocht, nam Kittie het heldhaftig besluit hem mee te nemen naar wat zjj haar huis noemde. Dan moeten voor altijd scheiden.^ De jonge dames van madame Coralie waren juist aan haar dageljjksch werk be gonnen, op een vervelenden herfstmorgen, toen een meisje, wier gezicht aan de an deren onbekend was, haar plaats in de werkkamer innam en vol aandacht aan een fijn handwerkje begon, dat de juffrouw haar gegeven had. Het kon haar moeiljjk ontgaan, dat het druk gebabbel der meisjes hoofdzakeljjk haar betrof, haar persoonlijke aantrekkelijkheid en waarschijnlijk salaris. Zij nam er echter geen notitie van, maar werkte door met een vlugheid en accu ratesse, die wezen op een grondige erva ring. Miss Parker, heeft uw Op deze woorden van het meisje op en en innemendste gezicht onder al de aardige gezichtjes, die madame Coralie’s werkkamer sierden. ’t Was eene fijne ovaal met groote, bruine oogen, die lichtten, wanneer zjj lachten of vol tranen stonden het laatste kwam helaas vaker voor dan het eerste. Wanneer men die oogen zag, vergat met het overige van het gezicht, maar het was mooi genoeg om er naar te kijken de lippen vormden den boog van Cupido en het meisje had het liefste wipneusje, dat men zich denken kan. „Ja, ’t is best, kunt met de anderen voortgaan, zeide de juffrouw op een toon, die meer tevredenheid verried, dan de woorden op zich zelf aanduiden. Het nieuwe meisje slaakte een zucht van verlichting, van zoo intense verlichting, dat een paar meisjes haar scherp opnamen en zich verwonderden, waarom een zoo ge oefende hand zoo dankbaar was, opgenomen te worden in de kleine inrichting van madama Coralie. Verder viel het een meisje met een paar goede oogen in haar goudharig hoofd op, dat de mooie miss Parker er uitzag, alsof zjj lang niet genoeg te eten kreeg. Nu was moedigste bjjtjes, en trekkelijkheid oogen van miss Parker dat goudharige meisje hetgoed- van madame Coralie’s ijverige te zeker van haar eigen aan- l om jaloersch te zjjn op de zoo begon zij dan belang te stellen in de nieuwelingtoen het etenstjjd was, ontdekte zjj, dat zjj alleen brood met boter had en daarvan niet te veel. Zjj begon een praatje met miss Parker en toen, haar eigen mandje met verleide- Ijjke „sandwiches* openende, riep zjj uit „Goede hemel! Wel, moeder moet wel denken, dat ik honger heb als een wolf Ik eet dat alles nooit op en zij is boos, als ik iets laat liggen. Toe, asjeblief, help mjj er door heen, miss Parker Het meisje schrok van den hongerigen blik, die in de groote oogen kwam, toen zjj dit aanbod deed. O, als u werkelijk te veel heeft, heel graag. Wel, het arme ding is uitgehongerd, fluisterde een ander meisje, toen zjj zag, hoe snel de „sandwiches* verdwenen. Wie zou zjj wel wezen? Ze ziet er uit als een dame een werkelijke dame, meen ik, niet een van ons, voegde zjj er bjj, bjjna verwjjtend op de aardige, maar vrijpostige gezichten om haar ziende. Zjj weet, wat honger is, dame of geen dame, zeide de eigenares van de „sand wiches, met een knikje van haar goudge- lokt hoofd. Arme kleine Parker! Ik ga haar van avond thuis brengen en zal alles over haar zien uit te visschen.* Toen het verbljjdend oogenblik van ver trek kwam, trippelde het vrooljjk troepje van madame Coralie dapper de mistige straten in, lachende, babbelend, elkaar plagend ten koste van verscheiden jonge mannen van haar kennis, die haar op wachtten om hun respectieve lievelingen naar huis te escorteeren. Niemand wachtte op de arme kleine Parker, zooals iedereen haar was gaan noemen. De minnaar van het goudharige meisje had laten dienst op het postkantoor, zoo- dat zjj alleen was en zich nu vlug bjj Kittie Parker voegde. Een afschuweljjke avond, niet waar? Ik ga uw kant uit. Laat ons samen gaan. Dank u, ik zou’t heel graag willen, maar ik moet verscheiden bezoeken afleggen, daarom moet ik u helaas vragen mjj wel te willen excuseeren, en de groote oogen en de wipneus verdwenen in den mist. Wel heb ik ooit! riep het goudharige meisje uit Zjj zendt mjj weg alsof zjj eene hertogin was eg toch is zjj in het gainst niet trotsch. 1 zeide arme kleine Parker tot zichzelf en het licht verdween uit haar oogen en liet ze even somber als vroeger. Een gewone matroos, inderdaad,* grjjnsde mrs. Parker, toen zij hoorde, dat Richard Marston Kittie thuis gebracht had. En je vader een heer! Wel we zouden in ons eigen rijtuig kunnen rjjden, als bjj nog leefde, en Richard moge maar een gewone matroos zijn, zooals gjj het noemt, moeder, maar hij is toch een heer, zeide de Parker met ongewone hem lief en r 1 hebben wil, nadat hjj zooals gij ik wen moeder Noem dit meisje uw dochter niet, riep Kittie’s beminde uit, die bjjtjjds de kamer binnen gekomen was en de laatste woorden had gehoord. „Stil, lieve! Bjj dat al is zij mijn moeder en ik moet geduld met haar hebben.* Neen; uw moeder is in uw eerste jeugd gestorven, en deze vrouw heeft haar plaats ingenomen, ongeluk en ellende over uw vader gebracht en na zjjn dood zich in het bezit gesteld van het bewijsstuk van uws moeders huweljjk en door bedriegerij is zjj er in geslaagd zich als zjjn weduwe een pension te verzekeren. Kittie staarde met onuitsprekelijke dank baarheid op naar haar beminde. Want een blik op het verbleekt gelaat en de hou ding van de vrouw, die zjj voor haar moe der had gehouden, zeide haar, dat Mrs. Parker de waarheid van zjjne beschuldi ging erkende. Arme kleine Parker liep vlug voort tot zjj ver van madame Coralie’s woning was. Toen vertraagde zjj haar stap, het lieve kopje liet zij hangen en haar in zachte oogen kwam een oneindig pathetische uitdukking een blik, veel droeviger dan die, waar van alleen lichamelijke vermoeienis om het dageljjksch brood te verdienen, de oorzaak was. Fluisterend kwam het over de kleine lippen: Hoe zou moeder van avond wezen? Zjj ging een nauw plaatsje in dicht bjj den Edgware-road, trad een oud donker huis binnen en strompelde de duistere trap op, die naar de zolderverdieping leidde. Daarna luisterde zij in spanning voor een deur. Licht straalde bjj de hengsels door, en een geluid van luidruchtig ver maak drong tot haar door er was ten minste iemand bezig, met schorre en hik kende stem een bekende deun te zingen. Ik dacht het wel. Zij heeft van daag haar pensioen gekregen. Kittie wilde de deur openen. Zjj was ge sloten. Hoe vervelendIk was van plan den sleutel te verbergen en heb ’t vergeten. Ik moet haar zien over te halen mjj binnen te laten en thee voor haar te zetten; dan misschien. Genadige hemel! Was is dat? Een smak, alsof een tafel was omgeval len en gerinkink van brekende glazen daarna kreten, die Kittie’s hart deden stilstaan; een plotselinge flikkering en een knetterend geluid, dat elk oogenblik toe nam. Kittie wist, wat dat beteekende. De lamp was ontploft en het huisraad had vuur gevat. Haar arme kleine woning was ten ondergang gedoemd, meende zjj, en daarmee de vrouw, wier jammerkreten boven het geweld van de vlammen uit klonken. Kittie schudde de deur met al haar kracht en smeekte haar moeder open te doen; beide te vergeefs. Toen riep zjj om hulp, maar .het huis was op dat uur daar eenzaam en verlaten en haar kreten wer den niet gehoord. Half verstikt door den rook, stormde Kittie de trap af en de straat op, roepende om hulp. Op dat oogenblik naderde een rijtuig, waarin een forsch gebouwde matroos zat de kreten van Kittie trokken terstond zijn aandacht. Wat is hier aan de hand riep hjj uit en sprong uit zjjn rjjtuig. „O, brand Welke verdieping? Vlug! Op dat oogenblik van ontsteltenis had Kittie een vreemd gevoel, dat niet voort kwam uit angst, toen zij in de vriendeljjke oogen zag, die op de hare gericht waren. De bovenste verdieping Mjjn arme moe der Red mijn moeder, riep zij uit, terwjjl zjj met hem mee wilde gaan. De matroos zette haar zonder veel com plimenten op zjjde en beklom de gebrekkige trap. Wat heb ik gedaan? Ik heb hem mis schien in den dood gezonden, en toch wat kon ik anders doen? dacht Kittie huiverend. Maar drie minuten later was zjj gerust gesteld, want de matroos kwam veilig de trap af, Kittie’s moeder, die door den schrik ontnuchterd was, half leidende half dragende. üw moeder is heel wel en het vuur is uit, zeide de matroos, feeder in Kittie’s bruine oogen ziende, die nu vol tranen van dankbaarheid en verlichting stonden. Ik vrees, dat er wat van uw huisraad ver schroeid is, maar morgenvroeg kom ik te- u te helpen alles weer recht te Bolswardsche Courant, I

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Bolswards Nieuwsblad nl | 1899 | | pagina 1