NIEUWS EN ADVERTENTIEBLAD BOLSWAHO EN WONSEHADEEL No. 41. Verschijnt Donderdags en Zondags. Negen en dertigste Jaargang. 1900. VAREN, tnglainpen, Theebladen en hon- roor Cadeaus. ZONDAG 20 MEI. BINNENLAND. De Transvaaldepêche. VOOR ABONNEMENTSPRIJS80 Cents per 3 maanden. Franco per post 95 Cents. ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 1—7 regels. Ver volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte. door R. C. JONNY. „Alles goed en wel," mclüü „En Wilfred waagde ik familieskelet aan te roeren, geen hoop in dit opzicht?" Balk, 16 Mei. Uit goede bron vernemen we, dat dein de vorige week in zijne betrek king geschorste brievengaarder v. d. M, te Woudsend verm>edelijk de vlucht heeft genomen naar Duitschland. Ook gaan er geruchten, dat hij reeds achter slot en grendel zit. Men spreekt van een tekort van pm. f 2000. In een bericht in de N. R. Ct. wordt het tekort op f 700 geraamd. De man had die som hoofdzakelijk aan vrienden ge leend. De familie had er zich reeds voor gespannen, om ’t verduisterde te dekken, maar kwam te laat. Sneek, 17 Mei. De jonge dienstmaagd eenige dochter van eene weduwe, die hier j.l. Dinsdag door een noodlottig toe val zulke vreeselyke brandwonden bekwam, is heden morgen half twaalf na een vreeseljjk Igden overleden. Ooststellingweri, 17 Mei. De handel in Fiiesche wol is in den Zuidooethoek van Friesland begonnen, ofschoon vele schapen, wegens het koude weder nog niet van de vac >t zijn ontdaan. De p ijzen zijn al weer niet hoog. Men besteedt van 60 tot 65 ct. voor het kilo. Velen laten echter de wol zelf in de fabrieken bewerken, of verruilen een gedeelte aan manufacturen, garen, wollen dekens of anderszins. Van zelf-spinnen zooals vroeger algemeen ge schiedde, komt thans niet meer. Gaasterland, 17 Mei. In onzs gemeente is en wordt nog dagelijks grojte opruiming in de reigers en korganzen gehouden. Deze vogels houden zich bij voork.ur in of bij de sparrebuss’jhen op, Niet alleen, dat hunne geluiden alles behalve aaugenavm zijn, zij doen, vooral de laatste, aan het houtgewas veel schade. De ondervinding toch heeft geleerd, dat op en by de ver blijfplaatsen dezer vogels het nout niet dan zeer slecht voort wil. Bovendien is de lucht op die plaatsen op warme dagen be paald zeer onaangenaam en ougezond. Oldeboorn, 17 Mei. Het volgend ongeluk had een paar dagen geleden hier plaats. Een schipper, die het dorp was doorgevaren, had plan, met het oog op het late avonduur, zijn schip aan den wal vast te leggen. De zoon zou dientengevolge het anker uitwerpen. Deze raakte echter te struikelen, het anker viel op zijn arm en deze werd zoo zwatr gebroken dat onze geneesheer, wiens hulp onmiddellijk werd ingeroepea, niet bij machte was den ver wonde te helpen, zoodat hij nogdenzelfden nacht naar Leeuwarden moest worden ver voerd,, waar hij in het ziekenhuis is opge nomen en de arm na zeer veel moeite en met behulp van twee geneesheeren weer is gezet. Lemmer, 17 Mei. Met het bouwen van een nieuwe R. K. Kerk alhier is een aanvang gemaakt. De heer J. H. de Vos van Utrecht, een bekende kerkenbouwer, heeft dit werk onderhands aangenomen voor de som van f 43600. Adv. BI. BOLSWARD. z e in maai VroegïKjacg, 01 ny nog waaaer was, maan, een langgerekt „Chrrh ant woordde mjj. Daarna ging ik liggen en dacht aan Lottie, wier lief gezichtje ik in het flikke rend schijnsel van het van buiten komend gaslicht voor mjj meende te zien. De hemel alleen weet, wat het mjj gekost heeft, de geliefde te vei laten en nu Maar wat was dat? Zoo juist had een klok beneden elf geslagen, toen Jack zich zonder gedruisch op zjjn legerstede verhief en naar mjj keek. Een vraag zweefde mjj op de lippen, maar ik kon ze niet uiten. Ik geloof, dat mijne oogen half gesloten waren, toch zag ik genoeg om geheel slil te kunnen bljjven liggen waarom wist ik nauwelijks, het moet instinct geweest zijn. Nu was hij uit bed gestapt en had een schrede voorwaarts gedaan, terwijl hij onophoudelijk op dezelfde spookachtige manier mij aanstaarde. Ik wilde opspringen om er een eind aan te maken, maar mijn leden schenen als verlamd. Wat beteekende deze onbeschrij felijke, uit vrees en boosaardigheid bestaande uitdrukking in zijne bij het matte schemeren van het gaslicht doodsbleek gezicht Almachtige hemelZou Jack, mijn oudste, liefste vriend soms... Hij deed een tweede schrede voorwaarts, als wilde hij zich van ja mijne v.ol- slagen bewusteloosheid overtuigen, bleef toen weer aarzelend staan, als overwoog hjj alle voor en tegen van een plan, en schoot toen haastig in zijne kleeren. Nadat hij ook zijn hoed had opgezet, haalde hij iets uit zjjn zak, sloop op mij toe en wierp het zacht over mijn gezicht een zijden zakdoek. Het ding scheen mijn wilskracht geheel te verlammen. Een minuut van namelooze ontzetting gedurende welke ik geen geluid kon geven, geen beweging kon doen. Daarna grepen mijne tanden een vouw van den doek en trokken hem wat naar beneden... nu kon ik zien... en mjjn hart dreigde stil te staan. De Transvaal-depêcheHij wilde die stelen, ze voor hoogen prijs verkoopen en door Engeland berichten laten klinken, die een gebroken „God zij dank Ach, God zij dank daarvoor!" wekte mij. Wat groot geluk! Mijn Lottie knielde naast mij neer en hield mjjne handen vast. Zoo moet het den drenkeling te moede zijn, die plotseling vasten grond onder de voeten voelt. „Ik heb hem, mijn lief de diamant voor de bruiloft!, fluisterde ik in een soort kinderlijke extase. „Voelt u zich beter, mijnheer vroeg een dienaar der politie, die er bij stond. „Ja, ben je nu wat beter, oude jongen vroeg een andere diepe stem, die mij plotse ling geheel tot bezinning bracht. „Jack!" riep ik verward. „Ja, ja, oude, wij weten of liever wij vermoeden alles. Maar dat doet er niet toe, nu wjj nog ter rechter tijd gekomen zijn. St... geen woord meer, omonzentwille!" fluisterde hij mij in het oor, waarbjj zjjn groote baard mijn gezicht raakte. Reeds daaraan herkende ik, dat het inderdaad Jack Halyn was. „Later kun je ons alles vertel len", ging hjj voort. „Ik heb eene kleine onachtzaamheid begaan, die een schurk zich ten nutte heeft gemaakt.. Wilfred!.. Alles in orde, constabel. Wees zoo goed en wjjs ons een goed hotel!" In den loop van het volgende uur vernam ik, hoe de vork in den steel zat. Jack, die dicht bjj de City een vrijgezellenkamer be woonde, had mjjn telegram op den morgen van den gewiehtigen dag ontvangen, juist toen hij aan het ontbjjt zat. Slechts met moeite had hij de juiste beteekenis der woorden kunnen ontcijferen. Dadelijk daarop was hem plotseling ingevallen, dat hij voor een dringende aangelegenheid uit moest. Haastig naar zijn kantoor snellend, had hij de depêche naast zijn bord laten liggen. In zijn afwezigheid was Wilfred, zjjn lieder lijke broeder, gekomen, in elk geval met het doel om van hem, zooals zoo dikwijls gebeurde, geld te vrageu hjj had de depêche gezien en ontcijferd, daar ons geheimschrift ook hem van onzegemeenscbappeljjkeschool- jaren bekend was, en dadelijk het besluit genomen, mij in Jack’s plaats te ontvangen om met de kostbaarheden, waarop ik gezin speeld had, er van door te gaan. Op de kachel stond Jack’s koffie, en zijn hospita meende, dat hij in een half uur terug zou zijn, Dit half uur was voor den en een souper voor je te bestellen in de veronderstelling, dat je eerst morgen verder zou reizen. Overigens betwijfel ik, dat er vanavond nog een trein naar Londen gaat en Lottie zou je bovendien voor morgen niet meer kunnen zien." Dat schoot mij nu ook te binnen en op een nacht kwam het ten slotte niet aan, daar de betrokken autoriteiten voor den morgen moeilijk te spreken waren. „Vooruit dan maar," zei ik. „Neem jij den grooten koffer. Goed, dat ik je getele grafeerd heb." Vijftien minuten later zaten wij in onze kamer van het hotel. „Als Lottie ons eens zoo kon zien", dacht ik, hoe zouden dan hare bruine fluweelige oogen van verbaziug stralen En als die begeerig op inlichtingen loerende Londensehe courantenmannen den inhoud van de portefeuille eens hadden vermoed Juist had ik Jack, voor wien ik geen geheim ter wereld had kunnen verborgen houden, daarvan verteld en nu informeerde ik naar het welzjjn van de zijnen. meldde hij. zachtjes het „Altijd nog „Nauwelijks," antwoordde Jack, zijn oogen met de hand bedekkend. Hjj telt niet meer tot onze familie een hopelooze vagebond. Waar hjj zijn mag, weet niemand, ’t Is ten minste al lang geleden, dat hij mij op aller lei wijzen geld zocht af te troggelen. Maar praten wij over wat anders. Je schreeft eens iets over diamanten, laat ze mij eens zien". Ik heb ze alle te gelde gemaakt en dit bjj de bank belegd. Slechts een enkelen heb ik er afgehouden om er een broche van te laten maken. Je kunt wel denken voor wie. Als wij boven in onze slaapkamer ziin, zal ik je ze laten zien," wMpieïh W.raM mogelijk eene verschrikkelijke crisis konden veroorzaken. Met den sleutel, dien hij in mijn vestzak gevonden had, had hij het koffertje geopend. Reeds was hij bij de deur met de kostbare portefeuille. Hier echter scheen hem nog wat anders te binnen te schieten, hjj jilde terug en knielde voor mjjn grooten koffer neer. Jack, de vriend van mijn jongens- en jongelingsjaren, de broeder van mjjne Lottie, wier beeld mjjn schutsengel geweest is, hjj was in staat, mijn eer en mjjne voorwerpen van waarde te rooven Ongeveer een minuut zocht hjj te vergeefs naar den blauwen diamant. Natuurlijk. Vervolgens scheen hjj zich plotseling te herinneren, dat ik den diamant, benevens een rolletje banknoten in de brietfentasch geborgen had, die ik op de borst droeg. Om die te bereiken, moest hjj mij aanraken, mjj wekken, mjj dooden. En dat zou hjj. Hij sprong op en kwam op mij af. En nu al leef ik nog honderd jaar, dat oogenblik zal ik nooit vergeten koud zweet brak uit al mjjne poriën zijne handen trokken de dekens weg... „Dief!" barstte het plotseling van mjjne lippen, terwjjl ik recht overeind vloog. Die aanraking en de overmaat der verontwaar diging hadden de onbegrijpelijke verlamming gebroken, die mij bevangen had. In het volgende oogenblik had ik hem bjj de keel gegrepen. Een korte, wilde strijd toen stortte de ellendige Judas met een doffen slag achterover op den grond, waar hjj onbewegelijk bleef liggen. „Of hjj dood was Daarnaar vroeg ik niet. Bevend van opgewondenheid, had ik slechts het eene verlangen, weg te wezen, voor hjj weer tot zich zelf kwam. In een minuut was ik aangekleed en bjj de deur, de depêche veilig in mjjn zak. Daarna spoedde ik mjj de trap af en naar buiten in den stillen Septembernacht. Zonder bepaald doel stormde ik door de straten, alleen er op bedacht, buiten het bereik van dezen ge- wetenloozen schurkte komen. Verder,altijd verder Georg! Georg!... Het is Georg! Vlug, hierheen Deze wilde kreet uit een vrouwenmond bracht mjj half tot bezinning. Was dat was dat niet Lottie’s lieve stem? Verging de wereld?... Het was te veel voor mjjne overprikkelde zenuwen. Ik verloor het be wustzijn. Een snik, ellendeling voldoende geweest. Toen Jack laat op den namiddag uit een hem geheel on verklaarbare zware verdooving ontwaakte, had hij zjjn gesloten deur open gebroken en Lottie en een arts, die door zjjn kostjuffrouw geroepen waren, bjj zich gevonden. Waarschijnlijk was hij met het zelfde slaapmiddel verdoofd, dat eenige uren later ook in mjjn glas gedaan was. Toen hij vernam, dat Wilfred er geweest was en vermoedelijk het telegram gelezen had, ging Jack, door Lottie vergezeld, wie niets ter wereld kon terughouden, met den avondtrein naar Southampton, waar zjj met behulp van een politie-dienaar alle straten naar mij doorzochten, en overal informeer den, en daarbij hadden zjj plotseling mjj ontmoet, die als een razende hen voorbij gestormd was. Ja, het was een geraffineerd plan, dat echter niet geheel was gelukt, daar over spannen hersens de werking van den drank weerstaan, en mjjn wilskracht het laatste oogenblik de verlamming had afgeschud. Onze navorschingen leidden tot het resul taat, dat Wilfred, die spoedig van zijn val bekomen scheen te zjjn, met mjjn klein koffertje verdwenen was. Binnen weinige uren was mjjne depêche nu gelukkig afgeleverd. Haar inhoud is nooit ter kennis van het publiek gebracht, l^aar nog sidder ik bjj de gedachte aan de onafzienbare gevolgen, die eene onthulling door de pers had kunnen veroorzaken. P. G. C. God zjj dank, dat is afgedaanIk kan weer vrij ademen doch alleen met een ge voel van beklemdheid kan ik er aan denken, hoe gemakkeljjk een fatale onachtzaamheid op een oogenblik, dat de Transvaalcrisis de gemoederen in ademlooze spanning hield een nationale ramp bad kunnen veroor zaken. In de herinnering komt alles mjj ongeloofljjk voor als een droom. Vijf minuten voordat de chef de bureau van het Kaapsehe gouvernement, waar ik drie jaar had gewerkt, mij tot zich liet roepen, had ik niet het minste vermoeden, dat ik een half jaar verlof zou krjjgen en daarbij nog met de bezorging van een uiterst gewichtige, geheime regeeringsdepêche zou worden belast. „U heeft mjj dus begrepen," zeide de chef, nadat hij mjj een verzegelde portefeuille overhandigd had. U gaat direct naar het ministerie van koloniën en moogt de porte feuille geen oogenblik uit het oog verliezen. Het kan oorlog beteekeueu, het kan ook niets beteekenen. Maar in elk geval zullen een dozjjn Londensehe bladen er eiken prijs voor willen betalen om deze depêche te kunnen publieeeren, voordat zij in het lager huis gelezen wordt indien dit al gebeurt. Morgenvroeg gaat de Cape Castle, waarop reeds plaats voor u is genomen. Gedurende de geheele reis bevond ik mjj in een toestand van onbeschrijfelijke span ning, deels uit angst, dat iemand kon ont dekken, wat ik zoo geheimzinnig in een hoek van mjjn hut bewaarde, deels omdat ik nu eindeljjk vrjj was en in staat met Lottie te trouwen, wier laatste bevende woorden van afscheid mjj nog altijd in het oor klonken. „Ga, als het zjjn moet, Georg als je daarvan bevordering verwacht; maar ik vrees, dat ik je nooit terug zal zien. En daar was Southampton reeds in het gezicht en in mijn zak de prachtige blauwe diamant, dien Lottie op onze bruiloft dragen moest. Wat een kostelijke verrassing! Zjj had er geen vermoeden van. Wat zou zjj zeggen, als ik haar plotseling mjjn kaartje binnen zond? Het eenige wezen, tot wien ik mij gewend had, was Jack, Lottie’s broeder, mijn oudste en beste vriend. Van Madeira had ik hem getelegrafeerd, slechts aaugeduid, dat mjjne bagage van veel waarde was en hem ver zocht, mij op de landingsplaats te Sout hampton te wachten. En voorzichtigheids halve had ik mij in het telegram bediend van een zelf gevonden geheimschrift uit onze schooldagen. Tot de aflevering van de depêche zou Jack een veilig escorte voor mij zijn, en dan Lottie, mjjne Lottie- Eindeljjk kwam de Cape Castle te Sout- hamton aan. Zoekend keek ik rond naar Jack. Zou hjj misschien ons oude geheim schrift niet meer kennen of den tjjd ver beuzeld hebben „Goeden dag, oude jongen ja, je bent hetklonk het plotseling achter mjj. „Jack!" In bljjde haast keerde ik mij om. Juist, daar was hjj. Toch kon ik een kleine teleurstelling niet onderdrukken. Dat was niet de eens zoo harteljjke berendruk van zijn hand. En hoe slecht en verouderd zag hjj er uit bij het lantarenlicht „Wat katterig van de lange reis, George? Maar waarom zie je mjj zoo eigenaardig aan O ja, ik vergat het, ik heb mjj onder- tusschen den baard laten afnemen. En nu kom, ik ben al uiterst nieuwsgierig alle nadere berichten te vernemen. Ik wacht hier reeds urenlang. Of iemand het weet? Geen ziel heeft eenig vermoeden van je aankomst. Lottie? Ik geloof, dat het haar heel goed gaat." „Je gelooft vroeg ik verschrikt, daar zjjne stem bjj de laatste woorden een weinig onvast klonk. „Jack," fluisterde ik inplot- selingen angst, „ik geloof, dat je mjj iets te zeggen hebt. Is Lottie is zjj niet meer de oude? Haar laatste brief „Wel natuurlijk Hjj lachte zoo harteljjk over mjjn verschrikt gezicht, dat de plotse linge angst dadeljjk weer verdween. „Geloof je, dat ik je misleiden zal, George?" voegde hij er bjj. „Wat een idéé! In tien of twaalf uur zal je het genoegen hebben, je er zelf van te overtuigen, dat zjj de oude gebleven is. Maar wat meen je eigenlijk in je depêche met „Twaalf uur?" viel ik hem in de rede. „Ik reis dadeljjk met den volgenden trein verder. Ik moet. InstructieDadeljjk naar het ministerie van koloniën." „DondersEn ik ben zoo zorgzaam ge weest, bier dicht bjj in het hotel een kamer Bolswardsche Courant. R. i ft

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Bolswards Nieuwsblad nl | 1900 | | pagina 1