NIEUWS EN ADVERTENTIEBLAD
BOLSWAHO EN WONSEHADEEL
No. 41. Verschijnt Donderdags en Zondags. Negen en dertigste Jaargang. 1900.
VAREN,
tnglainpen, Theebladen en hon-
roor
Cadeaus.
ZONDAG 20 MEI.
BINNENLAND.
De Transvaaldepêche.
VOOR
ABONNEMENTSPRIJS80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Cents.
ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 1—7 regels. Ver
volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
door R. C. JONNY.
„Alles goed en wel," mclüü
„En Wilfred waagde ik
familieskelet aan te roeren,
geen hoop in dit opzicht?"
Balk, 16 Mei. Uit goede bron vernemen
we, dat dein de vorige week in zijne betrek
king geschorste brievengaarder v. d. M, te
Woudsend verm>edelijk de vlucht heeft
genomen naar Duitschland. Ook gaan er
geruchten, dat hij reeds achter slot en
grendel zit. Men spreekt van een tekort
van pm. f 2000.
In een bericht in de N. R. Ct. wordt
het tekort op f 700 geraamd. De man had
die som hoofdzakelijk aan vrienden ge
leend. De familie had er zich reeds voor
gespannen, om ’t verduisterde te dekken,
maar kwam te laat.
Sneek, 17 Mei. De jonge dienstmaagd
eenige dochter van eene weduwe, die hier
j.l. Dinsdag door een noodlottig toe val
zulke vreeselyke brandwonden bekwam, is
heden morgen half twaalf na een vreeseljjk
Igden overleden.
Ooststellingweri, 17 Mei. De handel
in Fiiesche wol is in den Zuidooethoek
van Friesland begonnen, ofschoon vele
schapen, wegens het koude weder nog niet
van de vac >t zijn ontdaan. De p ijzen zijn
al weer niet hoog. Men besteedt van 60
tot 65 ct. voor het kilo. Velen laten echter
de wol zelf in de fabrieken bewerken, of
verruilen een gedeelte aan manufacturen,
garen, wollen dekens of anderszins. Van
zelf-spinnen zooals vroeger algemeen ge
schiedde, komt thans niet meer.
Gaasterland, 17 Mei. In onzs gemeente
is en wordt nog dagelijks grojte opruiming
in de reigers en korganzen gehouden.
Deze vogels houden zich bij voork.ur in
of bij de sparrebuss’jhen op, Niet alleen, dat
hunne geluiden alles behalve aaugenavm
zijn, zij doen, vooral de laatste, aan het
houtgewas veel schade. De ondervinding
toch heeft geleerd, dat op en by de ver
blijfplaatsen dezer vogels het nout niet
dan zeer slecht voort wil. Bovendien is de
lucht op die plaatsen op warme dagen be
paald zeer onaangenaam en ougezond.
Oldeboorn, 17 Mei. Het volgend
ongeluk had een paar dagen geleden hier
plaats. Een schipper, die het dorp was
doorgevaren, had plan, met het oog op het
late avonduur, zijn schip aan den wal vast
te leggen. De zoon zou dientengevolge het
anker uitwerpen. Deze raakte echter te
struikelen, het anker viel op zijn arm en
deze werd zoo zwatr gebroken dat onze
geneesheer, wiens hulp onmiddellijk werd
ingeroepea, niet bij machte was den ver
wonde te helpen, zoodat hij nogdenzelfden
nacht naar Leeuwarden moest worden ver
voerd,, waar hij in het ziekenhuis is opge
nomen en de arm na zeer veel moeite en
met behulp van twee geneesheeren weer is
gezet.
Lemmer, 17 Mei. Met het bouwen
van een nieuwe R. K. Kerk alhier is een
aanvang gemaakt. De heer J. H. de Vos
van Utrecht, een bekende kerkenbouwer,
heeft dit werk onderhands aangenomen
voor de som van f 43600.
Adv. BI.
BOLSWARD.
z e in
maai VroegïKjacg, 01 ny nog waaaer was,
maan, een langgerekt „Chrrh ant
woordde mjj.
Daarna ging ik liggen en dacht aan
Lottie, wier lief gezichtje ik in het flikke
rend schijnsel van het van buiten komend
gaslicht voor mjj meende te zien. De hemel
alleen weet, wat het mjj gekost heeft, de
geliefde te vei laten en nu Maar wat
was dat? Zoo juist had een klok beneden
elf geslagen, toen Jack zich zonder gedruisch
op zjjn legerstede verhief en naar mjj keek.
Een vraag zweefde mjj op de lippen, maar
ik kon ze niet uiten. Ik geloof, dat mijne
oogen half gesloten waren, toch zag ik
genoeg om geheel slil te kunnen bljjven
liggen waarom wist ik nauwelijks, het
moet instinct geweest zijn. Nu was hij uit
bed gestapt en had een schrede voorwaarts
gedaan, terwijl hij onophoudelijk op dezelfde
spookachtige manier mij aanstaarde.
Ik wilde opspringen om er een eind aan
te maken, maar mijn leden schenen als
verlamd. Wat beteekende deze onbeschrij
felijke, uit vrees en boosaardigheid bestaande
uitdrukking in zijne bij het matte schemeren
van het gaslicht doodsbleek gezicht
Almachtige hemelZou Jack, mijn oudste,
liefste vriend soms...
Hij deed een tweede schrede voorwaarts,
als wilde hij zich van ja mijne v.ol-
slagen bewusteloosheid overtuigen, bleef
toen weer aarzelend staan, als overwoog
hjj alle voor en tegen van een plan, en
schoot toen haastig in zijne kleeren. Nadat
hij ook zijn hoed had opgezet, haalde hij
iets uit zjjn zak, sloop op mij toe en wierp
het zacht over mijn gezicht een zijden
zakdoek. Het ding scheen mijn wilskracht
geheel te verlammen.
Een minuut van namelooze ontzetting
gedurende welke ik geen geluid kon geven,
geen beweging kon doen. Daarna grepen
mijne tanden een vouw van den doek en
trokken hem wat naar beneden... nu kon
ik zien... en mjjn hart dreigde stil te staan.
De Transvaal-depêcheHij wilde die
stelen, ze voor hoogen prijs verkoopen en
door Engeland berichten laten klinken, die
een gebroken „God zij dank
Ach, God zij dank daarvoor!" wekte mij.
Wat groot geluk! Mijn Lottie knielde
naast mij neer en hield mjjne handen vast.
Zoo moet het den drenkeling te moede zijn,
die plotseling vasten grond onder de voeten
voelt.
„Ik heb hem, mijn lief de diamant
voor de bruiloft!, fluisterde ik in een soort
kinderlijke extase.
„Voelt u zich beter, mijnheer vroeg een
dienaar der politie, die er bij stond.
„Ja, ben je nu wat beter, oude jongen
vroeg een andere diepe stem, die mij plotse
ling geheel tot bezinning bracht.
„Jack!" riep ik verward.
„Ja, ja, oude, wij weten of liever wij
vermoeden alles. Maar dat doet er niet toe,
nu wjj nog ter rechter tijd gekomen zijn.
St... geen woord meer, omonzentwille!"
fluisterde hij mij in het oor, waarbjj zjjn
groote baard mijn gezicht raakte. Reeds
daaraan herkende ik, dat het inderdaad Jack
Halyn was. „Later kun je ons alles vertel
len", ging hjj voort. „Ik heb eene kleine
onachtzaamheid begaan, die een schurk zich
ten nutte heeft gemaakt.. Wilfred!..
Alles in orde, constabel. Wees zoo goed en
wjjs ons een goed hotel!"
In den loop van het volgende uur vernam
ik, hoe de vork in den steel zat. Jack, die
dicht bjj de City een vrijgezellenkamer be
woonde, had mjjn telegram op den morgen
van den gewiehtigen dag ontvangen, juist
toen hij aan het ontbjjt zat. Slechts met
moeite had hij de juiste beteekenis der
woorden kunnen ontcijferen. Dadelijk daarop
was hem plotseling ingevallen, dat hij voor
een dringende aangelegenheid uit moest.
Haastig naar zijn kantoor snellend, had hij
de depêche naast zijn bord laten liggen.
In zijn afwezigheid was Wilfred, zjjn lieder
lijke broeder, gekomen, in elk geval met
het doel om van hem, zooals zoo dikwijls
gebeurde, geld te vrageu hjj had de depêche
gezien en ontcijferd, daar ons geheimschrift
ook hem van onzegemeenscbappeljjkeschool-
jaren bekend was, en dadelijk het besluit
genomen, mij in Jack’s plaats te ontvangen
om met de kostbaarheden, waarop ik gezin
speeld had, er van door te gaan.
Op de kachel stond Jack’s koffie, en zijn
hospita meende, dat hij in een half uur
terug zou zijn, Dit half uur was voor den
en een souper voor je te bestellen in de
veronderstelling, dat je eerst morgen verder
zou reizen. Overigens betwijfel ik, dat er
vanavond nog een trein naar Londen gaat
en Lottie zou je bovendien voor morgen
niet meer kunnen zien."
Dat schoot mij nu ook te binnen en op
een nacht kwam het ten slotte niet aan,
daar de betrokken autoriteiten voor den
morgen moeilijk te spreken waren.
„Vooruit dan maar," zei ik. „Neem jij
den grooten koffer. Goed, dat ik je getele
grafeerd heb."
Vijftien minuten later zaten wij in onze
kamer van het hotel. „Als Lottie ons eens
zoo kon zien", dacht ik, hoe zouden dan
hare bruine fluweelige oogen van verbaziug
stralen En als die begeerig op inlichtingen
loerende Londensehe courantenmannen den
inhoud van de portefeuille eens hadden
vermoed
Juist had ik Jack, voor wien ik geen
geheim ter wereld had kunnen verborgen
houden, daarvan verteld en nu informeerde
ik naar het welzjjn van de zijnen.
meldde hij.
zachtjes het
„Altijd nog
„Nauwelijks," antwoordde Jack, zijn oogen
met de hand bedekkend. Hjj telt niet meer
tot onze familie een hopelooze vagebond.
Waar hjj zijn mag, weet niemand, ’t Is ten
minste al lang geleden, dat hij mij op aller
lei wijzen geld zocht af te troggelen. Maar
praten wij over wat anders. Je schreeft
eens iets over diamanten, laat ze mij eens
zien".
Ik heb ze alle te gelde gemaakt en dit
bjj de bank belegd. Slechts een enkelen
heb ik er afgehouden om er een broche
van te laten maken. Je kunt wel denken
voor wie. Als wij boven in onze slaapkamer
ziin, zal ik je ze laten zien,"
wMpieïh W.raM
mogelijk eene verschrikkelijke crisis konden
veroorzaken.
Met den sleutel, dien hij in mijn vestzak
gevonden had, had hij het koffertje geopend.
Reeds was hij bij de deur met de kostbare
portefeuille. Hier echter scheen hem nog
wat anders te binnen te schieten, hjj jilde
terug en knielde voor mjjn grooten koffer
neer.
Jack, de vriend van mijn jongens- en
jongelingsjaren, de broeder van mjjne Lottie,
wier beeld mjjn schutsengel geweest is, hjj
was in staat, mijn eer en mjjne voorwerpen
van waarde te rooven Ongeveer een minuut
zocht hjj te vergeefs naar den blauwen
diamant. Natuurlijk. Vervolgens scheen hjj
zich plotseling te herinneren, dat ik den
diamant, benevens een rolletje banknoten
in de brietfentasch geborgen had, die ik op
de borst droeg. Om die te bereiken, moest
hjj mij aanraken, mjj wekken, mjj dooden.
En dat zou hjj.
Hij sprong op en kwam op mij af. En
nu al leef ik nog honderd jaar, dat
oogenblik zal ik nooit vergeten koud
zweet brak uit al mjjne poriën zijne
handen trokken de dekens weg...
„Dief!" barstte het plotseling van mjjne
lippen, terwjjl ik recht overeind vloog. Die
aanraking en de overmaat der verontwaar
diging hadden de onbegrijpelijke verlamming
gebroken, die mij bevangen had.
In het volgende oogenblik had ik hem
bjj de keel gegrepen. Een korte, wilde strijd
toen stortte de ellendige Judas met een
doffen slag achterover op den grond, waar
hjj onbewegelijk bleef liggen.
„Of hjj dood was Daarnaar vroeg ik niet.
Bevend van opgewondenheid, had ik slechts
het eene verlangen, weg te wezen, voor hjj
weer tot zich zelf kwam. In een minuut
was ik aangekleed en bjj de deur, de depêche
veilig in mjjn zak. Daarna spoedde ik mjj
de trap af en naar buiten in den stillen
Septembernacht. Zonder bepaald doel
stormde ik door de straten, alleen er op
bedacht, buiten het bereik van dezen ge-
wetenloozen schurkte komen. Verder,altijd
verder
Georg! Georg!... Het is Georg! Vlug,
hierheen
Deze wilde kreet uit een vrouwenmond
bracht mjj half tot bezinning. Was dat
was dat niet Lottie’s lieve stem? Verging
de wereld?... Het was te veel voor mjjne
overprikkelde zenuwen. Ik verloor het be
wustzijn.
Een snik,
ellendeling voldoende geweest.
Toen Jack laat op den namiddag uit een
hem geheel on verklaarbare zware verdooving
ontwaakte, had hij zjjn gesloten deur open
gebroken en Lottie en een arts, die door
zjjn kostjuffrouw geroepen waren, bjj zich
gevonden. Waarschijnlijk was hij met het
zelfde slaapmiddel verdoofd, dat eenige
uren later ook in mjjn glas gedaan was.
Toen hij vernam, dat Wilfred er geweest
was en vermoedelijk het telegram gelezen
had, ging Jack, door Lottie vergezeld, wie
niets ter wereld kon terughouden, met den
avondtrein naar Southampton, waar zjj met
behulp van een politie-dienaar alle straten
naar mij doorzochten, en overal informeer
den, en daarbij hadden zjj plotseling mjj
ontmoet, die als een razende hen voorbij
gestormd was.
Ja, het was een geraffineerd plan, dat
echter niet geheel was gelukt, daar over
spannen hersens de werking van den drank
weerstaan, en mjjn wilskracht het laatste
oogenblik de verlamming had afgeschud.
Onze navorschingen leidden tot het resul
taat, dat Wilfred, die spoedig van zijn val
bekomen scheen te zjjn, met mjjn klein
koffertje verdwenen was.
Binnen weinige uren was mjjne depêche
nu gelukkig afgeleverd. Haar inhoud is
nooit ter kennis van het publiek gebracht,
l^aar nog sidder ik bjj de gedachte aan de
onafzienbare gevolgen, die eene onthulling
door de pers had kunnen veroorzaken.
P. G. C.
God zjj dank, dat is afgedaanIk kan
weer vrij ademen doch alleen met een ge
voel van beklemdheid kan ik er aan denken,
hoe gemakkeljjk een fatale onachtzaamheid
op een oogenblik, dat de Transvaalcrisis
de gemoederen in ademlooze spanning hield
een nationale ramp bad kunnen veroor
zaken. In de herinnering komt alles mjj
ongeloofljjk voor als een droom.
Vijf minuten voordat de chef de bureau
van het Kaapsehe gouvernement, waar ik
drie jaar had gewerkt, mij tot zich liet
roepen, had ik niet het minste vermoeden,
dat ik een half jaar verlof zou krjjgen en
daarbij nog met de bezorging van een uiterst
gewichtige, geheime regeeringsdepêche zou
worden belast.
„U heeft mjj dus begrepen," zeide de chef,
nadat hij mjj een verzegelde portefeuille
overhandigd had. U gaat direct naar het
ministerie van koloniën en moogt de porte
feuille geen oogenblik uit het oog verliezen.
Het kan oorlog beteekeueu, het kan ook
niets beteekenen. Maar in elk geval zullen
een dozjjn Londensehe bladen er eiken prijs
voor willen betalen om deze depêche te
kunnen publieeeren, voordat zij in het lager
huis gelezen wordt indien dit al gebeurt.
Morgenvroeg gaat de Cape Castle, waarop
reeds plaats voor u is genomen.
Gedurende de geheele reis bevond ik mjj
in een toestand van onbeschrijfelijke span
ning, deels uit angst, dat iemand kon ont
dekken, wat ik zoo geheimzinnig in een
hoek van mjjn hut bewaarde, deels omdat
ik nu eindeljjk vrjj was en in staat met
Lottie te trouwen, wier laatste bevende
woorden van afscheid mjj nog altijd in het
oor klonken.
„Ga, als het zjjn moet, Georg als je
daarvan bevordering verwacht; maar ik vrees,
dat ik je nooit terug zal zien.
En daar was Southampton reeds in het
gezicht en in mijn zak de prachtige blauwe
diamant, dien Lottie op onze bruiloft dragen
moest. Wat een kostelijke verrassing! Zjj
had er geen vermoeden van. Wat zou zjj
zeggen, als ik haar plotseling mjjn kaartje
binnen zond?
Het eenige wezen, tot wien ik mij gewend
had, was Jack, Lottie’s broeder, mijn oudste
en beste vriend. Van Madeira had ik hem
getelegrafeerd, slechts aaugeduid, dat mjjne
bagage van veel waarde was en hem ver
zocht, mij op de landingsplaats te Sout
hampton te wachten. En voorzichtigheids
halve had ik mij in het telegram bediend
van een zelf gevonden geheimschrift uit
onze schooldagen.
Tot de aflevering van de depêche zou
Jack een veilig escorte voor mij zijn, en
dan Lottie, mjjne Lottie-
Eindeljjk kwam de Cape Castle te Sout-
hamton aan. Zoekend keek ik rond naar
Jack. Zou hjj misschien ons oude geheim
schrift niet meer kennen of den tjjd ver
beuzeld hebben
„Goeden dag, oude jongen ja, je bent
hetklonk het plotseling achter mjj.
„Jack!" In bljjde haast keerde ik mij om.
Juist, daar was hjj. Toch kon ik een kleine
teleurstelling niet onderdrukken. Dat was
niet de eens zoo harteljjke berendruk van
zijn hand. En hoe slecht en verouderd zag
hjj er uit bij het lantarenlicht
„Wat katterig van de lange reis, George?
Maar waarom zie je mjj zoo eigenaardig
aan O ja, ik vergat het, ik heb mjj onder-
tusschen den baard laten afnemen. En nu
kom, ik ben al uiterst nieuwsgierig alle
nadere berichten te vernemen. Ik wacht
hier reeds urenlang. Of iemand het weet?
Geen ziel heeft eenig vermoeden van je
aankomst. Lottie? Ik geloof, dat het haar
heel goed gaat."
„Je gelooft vroeg ik verschrikt, daar
zjjne stem bjj de laatste woorden een weinig
onvast klonk. „Jack," fluisterde ik inplot-
selingen angst, „ik geloof, dat je mjj iets
te zeggen hebt. Is Lottie is zjj niet meer
de oude? Haar laatste brief
„Wel natuurlijk Hjj lachte zoo harteljjk
over mjjn verschrikt gezicht, dat de plotse
linge angst dadeljjk weer verdween.
„Geloof je, dat ik je misleiden zal, George?"
voegde hij er bjj. „Wat een idéé! In tien
of twaalf uur zal je het genoegen hebben,
je er zelf van te overtuigen, dat zjj de oude
gebleven is. Maar wat meen je eigenlijk in
je depêche met
„Twaalf uur?" viel ik hem in de rede.
„Ik reis dadeljjk met den volgenden trein
verder. Ik moet. InstructieDadeljjk naar
het ministerie van koloniën."
„DondersEn ik ben zoo zorgzaam ge
weest, bier dicht bjj in het hotel een kamer
Bolswardsche Courant.
R.
i
ft