NIEUWS EN ADVERTENTIEBLAD
BOLSWARD EN W0SS8RAOEE1
SM immwmra
No. 43. Verschijnt Donderdagsen Zondags. Negen en dertigste Jaargang. 1900.
1
BINNENLAND.
VOOB
zijn
glan-
7
f
Naar het Italiaansch.
ABONNEMENTSPRIJS80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Cents.
ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 1—7 regels. Ver
volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
$XXXXXXXXXMXXXXXXXX$
ZONDAG 27 MEI.
De artsen hadden hem de hand gedrukt
en gezegd dat het kind gered was. ,We
mogen het een wonder noemen we hebben
nog geen geval gehad waarbij de dood
zekerder scheenvoegden zij er bij.
Zjjne vrouw had zich in zijne armen ge
worpen, met de eerste uitdrukking van
ware hartelijkheid. De wereld scheen hem
zoo schoon, de menseheu zoo goed, want
hij zag slechts opgeruimde gezichten om
zich heen en hoorde slechts woorden van
troost.
Op zekeren dag zat het kind als ge
woonlijk bij haar vader. Plotseling kwam
zy bij hem staan en vroeg nadenkend
„Papa, wat is dat: diphtheritis?"
Hij kromp ineen en huiverde alsof zich
voor zijne oogen een dreigend spooksel
verhieftoen drukte hij het kind harts
tochtelijk tegen zich aan.
„Waarom vraag je dat zoo, lieveling?
Wie heeft je daarover gesproken?8
„Ik heb het hier gelezen," antwoordde
de kleine, op een der couranten wijzend.
„Bent u er niet blij om papa, dat ik zoo’n
groot woord al kan lezen Ik heb er
langen tijd voor noodig gehad, maar nu
De beslissende dag was aangebroken.
Slechts weinige afgevaardigden ontbraken
in de Kamerzittingde ministers waren
allen aanwezig, de tribrunes overvol.
Bij het geluid van de schel van den
president verstomde plotseling het ge-
druisch. Zijne Excellentie de minister van
Financiën is doodsbleek opgestaan en be
gint te spreken.
Heerenveen, 23 Mei. Hoe onze Pink-
sterkermis er uit zal zien.
Voor de R. K. kerk een groote paradetent
van Alberts Basch, van vroeger wel be
kend; aan de overzij naast het gemeentehuis
een glasblazerij van H. Meijer. Op het plein
eene kinematograaf van Alberts,een stoom-
caroussel van Xhaflaire, een panorama van
Dobbelaire,een draaimolen van Pannebakker,
een groote poffertjeskraam van Vulsma, een
vischvermaak van K.Spijk, een rad van avon
tuur van J. de Boer. Verder tal van galan
terie-, suikergoed- en oliekoekkramen, zoodat
het heele plein en de walkant bezet zullen,
zijn. In den gemeentetuin komt waarschijnlijk
het circus Cohen, dat zich in onze provincie
reeds een goeden naam heeft gemaakt. Het
zal dus over ’t geheel een welbezette kermis
zijn, vrij wat beter figuur makende dan die
van verleden jaar.
Dinsdag harddraverij, Donderdag (de laat
ste dag) groote wedrennen in het Oranjewoud.
Opsterland, 23 Mei. Gisteren zaten
eearge lieden bij elkander in een heiberg
te Beets, o.a. een kaaskoopman van elders,
die zijn hit en wagen in den doorreed had
staan, en ean schoenenkoopman met een
hondenkar. De eerste, ver van nuchter,
wilde absoluut handjepiakken en hield niet
op, voor hij zijn wagen tegen de kar van
den schoenenkoopman had geruild met toe-
betaling er bij. Heden morgen, toen het
hoofd nuchter was, zag hij de dwaasheidin.
En hij trof tot zijn geluk in den schoenen
koopman een loyaal man, die geen misbruik
wilde maken van zijn ontoerekenbaarheid
en de ruiling te niet deed.
Tietjerksteradeel, 23 Mei. In het
dorpje O. sloeg een doodgraver, lijdende aan
een pijnlijk gezwel en in benarde omstan
digheden verkeerende, in een zwaarmoedige
bui de hand aan eigen leven. Men kwam
echter nog tijdig tusschenbeide.
Heerenveen, 23 April 1900. Laat ons
hopen, dat het met „driemaal is scheeps
recht" wordt met de tramongelukken bij de
gevaarlijke bocht bij de hoofdbrug alhier.
Eenmaal is een derailleerende locomotief
tot boven op de keerbalk geweest, die aan
den steilen rand van den Kokswal ligt,
heden avond vloog de achterste personen
wagen van de halfacht tram naar Gorredyk
er met een voorwiel royaal over heen en
zweefde boven de diepe Kolk. Wat zal het
een derde maal zijn? Men stelle zich den
schrik voor van de inzittenden en nog meer
van de aardappelschippers, die midden in de
Kolk aan ’t overladen waren, toen ze daar
zoo pardoes van boven een tram op zich
zagen aankomen. Gelukkig, bij dien schrik
en een gebroken koppelstang is ’t gebleven.
Wagen no. 14, aan welken het ongeval
overkwam, staat bekend als een ongeluks-
wagen, hoorden we zeggen.
Hepk. Adv. BI.
Balk, 24 Mei. Gisterenavond geraakte
alhier een paard met kar, (zwaar beladen
met bakkerswaren) in het diepe vaarwater
de Luts. Met groote moeite werd het paard
gered, de waren werden alle zóó doorweekt,
dat ze voor verkoopen ongeschikt bleken
en werden daarom aan de „liefhebbers"
cadëau gegeven. Van de kar weid het
raam gebrokende eigenaar kreeg eene
wonde aan de vingers. Hedenmorgen had
in de zuivelfabriek „Harich" een ernstig
ongeval kunnen plaats hebben. Er geraakte
n.l. een z.g. „kaasdoek" in de centrifuge,
waardoor deze op het punt stond te springen.
Door evenwel ijlings den machinist te
waarschuwen, die onmiddellijk hierop de
machineriën tot staan bracht, werd het
gevaar afgewend.
Harich,, 23 Mei. In de heden alhier
gehouden vergadering van leden der Coöpera
tieve zuivelfabriek „Harich" is o.a. besloten
tot het aanschaff n van een tweede Norton-
pomp. Voo<ts bl-.ek uit het t;eg f»eu verslag,
dat van 12 Mei '99 12 Mei 19u0 ruim
1 cent per 2 L. melk meer was betaald dan
in het daaraan voorafgaande jaar, hetgeen
voor ’t geheel ruim f 25000 bedroeg.
Het aantal leden bedraagt thans 86 met
1340 koeien, terwijl nog de melk van 226
koeien door de z. g. „losse" leveranciers
wordt geleverd. Het aanvankelyke getal
koeien bedroeg 869, het aantal leden 48.
De fabriek heeft thans p. m. 2 l/a jaar ge werkt
Hjj is gevallen met smaad en schande
zonder hoop voor altijd. Een diep,
drukkend stilzwijgen, heerscht er na de
weinige met groote onzekerheid uitgespro
ken woorden in de geheele zaaldan
evenwel breekt een woedend geschreeuw
los, zoowel onder vrienden als vijanden.
Wat was er aan gelegen dat hij viel Hem
persoonlijk betreurde niemand, maar hoe
kon men zijne partij zulk een schande
aandoenWas dat nu die krachtige geest,
die vroeger uit elke moeilijkheid een uitweg
had weten te vinden De man die zich
na iederen slag telkens krachtiger had op
geheven
het kopje van zijn kind en weent de eerste
tranen sedert zijne kindsheid, ’t Zijn tranen
van heilige vreugde, dankbaarheid en hei
lige liefde... en toch had de kamer dien
dag aan zijn politiek leven een einde ge
maakt.
Het rijtuig houdt stilhij snelt de mar
meren trap op en ijlt naar de kamer van zijn
kind. De moeder is, door vermoeidheid
overweldigd, op de canapé ingeslapen. Door
eene handbeweging verzoekt hij den ver
pleegsters die bij het bedje waken, zich
een weinig te verwijderen en buigt zich
over het slapende kind heen.
Eva slaapt den rustigen slaap die gene
zing aanbrengtdonkere schaduwen liggen
nog onder hare oogen, maar het bloed
stroomt toch weer frisch onder de zachte
huidde adem komt weer licht en regel
matig over de rose lippen.
Hij legt het hoofd op het kussen naast
Eva kampte met al de kracht harer
kerngezonde natuur tegen de verraderlijke
ziekte. Zoo gingen twee vreeseljjke dagen
voorbijop den morgen van den derden
dag kon de vader half krankzinnig van
smart, het niet langer aanzien. Bij het
eerste morgengrauwen verliet hij het huis.
Hij kon het benauwde gerochel niet meer
aanhooren. Doelloos liep hjj door de nog
bijna geheel leege straten, met starende
oogen, zonder te zien, keek hij naar de
gesloten huizen, naar de kerken, die de
eene na de andere werden geopend. Plot
seling werd zjjn arm zacht aangeraakt.
„Mijnheer och mijn beste mijnheer,
schenk mij een paar soldi..
Hij luisterde er eerst niet naar, hij be
greep de beteekenis der woorden trouwens
ook niet, maar de angstige stem ging
vleiend voort
„Wees barmhartig, mijnheer: voor u is
dat niets! Twee of drie soldi meneer...
niet om brood te koopen, maar voor een
kaarsje voor de Madonna dat zij mijn kind
redt..."
Nu begreep hij plotseling wat haar ver
langen washij wierp een blik op de uit
geteerde gestalte en liet toen een handvol
geldstukken in haar schoot vallen. De
vrouw trad haastig eene kerk binnen en
bijna zonder het zelf te weten wat hij deed
volgde hij haar en bevond zich in het
halfdonker voor het beeld der Moeder Gods
op het altaar. De gouden en juweelen
sieraden van het beeld schitterden onder
het beschuttende glas, waarvoor talrijke
kaarsen brandden, terwijl de wanden
rondom met gewijde schilderstukken be
dekt waren.
De minister bleef langen tijd, in ge
dachten verzonken, onbewegelijk voor het
altaar staan.
De kerk was leeg gewordende arme
vrouw was ook verdwenen. De sacristaan
had de kaarsen voor het altaar weer aan
gestoken, waarvoor de minister knielde.
En hij, de vertwijfelde vader, de sterke
man, de koude scepticus, bood nu als
offergave zijne toekomst aan, vreezend dat
ook dit nog te weinig zou zijn
kan ik het ook Zal ik het nog eens lezen
„Neen, lieveling, neen 1“ Zjjne stem sid
derde instinctmatig drukte hij haar nog
vaster tegen zich aan, als om haar voor
een dreigend gevaar te beschermen.
„Maar ben ik dan krankzinnig?" zeide
hij daarop in zichzelven, haar weer op den
grond zettend. „Ik werk te veel en daarom
word ik eiken dag zenuwaehtiger." Werk
tuigelijk streek hri met de hand over het
voorhoofd, waarop koude zweetdroppels
parelden. Op dit oogenblik werd de deur
geopend.
„Eva, kom hier! Je bent erg lastig.
Laat papa met rust
Zjjn mooi orgaan had thans een zeer
scherpen klank en .op het mooie, fijne
gelaat lag een harde, sombere uitdrukking.
„’t Is eenvoudig belachelijk dat je haar
altjjd bij je houdt... Men zal ten slotte
in Rome nog zeggen, dat de werkkamer
van den minister eene kinderkamer is ge
worden
Hij haalde vluchtig de schouders op.
„Laten ze het zeggen en maak uzelve
steeds de getrouwe echo daarvan, maar
zeg mjj eens gij allen, wat er in Rome, in
de wereld der politiek van den roem, van
de macht, te vinden is, dat opweegt tegen
de liefde van dit kind!"
En met groote teederheid legde bij de
hand op den blonden schedel van het
kind, dat zich innig tegen hem aanvlijde,
terwijl de zijden lokjes om zijne vingers
kronkelden.
De reeds lang verwachte politieke crisis
kwam, ’t Was de oude en toch telkens
weer nieuwe geschiedenisde partijstrijd
waaronder zich dikwijls persoonlijke vijand
schap verbergt, woedende protesten, over
dreven eischen van den eenen, minachtende
bejegening van den anderen kant, een
strjjd waarin karakter en gevoel voorrecht
en gerechtigheid dikwijls bitter lijden.
Op zekeren avond kwam de minister na
een langdurige vergadering met zjjne ambt-
genooten laat thuis. Hjj was vermoeid,
maar overigens niet ontevreden over den
loop der zaken.
„De barones?" vroeg hjj kortaf aan den
bediende die zjjn overjas in ontvangst nam.
„Mevrouw heeft zich reeds in hare ver
trekken teruggetrokken, Excellentie."
„En de kleine?"
Hij gaf den bediende verlof om zich ter
ruste te begeven en begaf zich daarop
zacht naar Eva’s kamer. Zoo oud als zjj
was, had hij nog nooit verzuimd, des
avonds even naar de slapende kleine te
gaan zien. Het dikke tapijt dempte zijne
schreden, de nachtlamp vervulde de kamer
met een zacht blauwachtig schijnsel. Hij
boog zich over het met kant versierde
bedje
„Papa!"
Zij lag met gloeiende wangen en glan
zende oogen in het kussen’t was niet
meer het zachte, vleiende stemmetje, maar
een schorre toon die hem het hart ver
scheurde.
„Papa... ’t doet mjj hier zoo’n pijn... in
de keel!"...
Een oogenblik later was het geheele
huis in rep en roer. De moeder toonde
tegenover het zieke kind met één slag de
liefderijke toewijding en de kracht om de
vereischte hulp te bieden een toewijding
als alleen de vrouwen in zoo’n geval
kunnen betoonen. Alles wat Rome aan
geleerden en specialiteiten op dit gebied
bezat werd aan het ziekbed geroepen.
’t Was diphtheritis in baar gevaarlijksten
vorm met hare vreeselijke aanvallen die de
arme lijders en Ijjderessen dreigen te ver
stikken, met haren grimmigen strijd die
bijna altijd over het lichaam zegeviert.
De tijding verbreidde zich met groote
snelheid door geheel Rome en de aanzien-
lijksten onder hare inwoners schreven hun
naam in, of lieten hem inschrijven op de
lijsten die in het huis van den minister
daartoe gereed lagen. De minister wierp
ze in het vuur, toen men ze hem bracht,
zonder ze ook maar even in te zien. Dag
en nacht schreed hij door de uitgestrekte
zalen van het paleis, om telkens weer bij
het bed van zijn om het leven worstelend
kind terug te keeren. De moeder had ten
minste tranen om aan hare droefheid
lucht te geven; in zjjn zenuwgestel daaren
tegen scheen iets gebroken te zjjnhij
sliep niet, hjj at niet, niemand zag hem
zelfs in zjjn stoel zitten. Met de gelijkma
tigheid van eene machine schreed hij rus
teloos heen en weer, van tjjd tot tijd een
der doktoren by den arm vattend en hem
met heesche stem toevoegend; „Red haar,
red mijn kind l*
De equipage reed het voorplein van de
prachtige ministerswoning op en hield voor
de groote trap stil. De minister stapte met
een grooten bundel papieren in de hand
uit het rijtuig. Nadat hjj zijn koetsier een
bevel had gegeven, begon hjj, de hooge
gestalte licht gebogen, de trap te bestijgen.
Een bediende in schitterende livrei trad
hem tegemoet en zich diep buigend, zeide
by „Excellentie, men wacht u.“
„Zijn er veel menseheu?"
„De voorkamer en het salon zijn vol
hier zfin de kaartjes."
De minister greep haastig naar de op
een zilveren presenteerblad liggende visite
kaartjes en monsterde ze vluchtig. Er
waren vele bekende namen by, van klink-
kende titels of wapenkroontje vergezeld,
diplomaten, senatoren, afgevaardigden, ge
leerden. Een schaduw, een uitdrukking
van vermoeidheid vloog over het gezicht
van den machtigen bewindsman toen zeide
hij bedaard„Meld mijn aankomst."
Op hetzelfde oogenblik ging een der
vleugeldeuren open een kreet een lachje
weerklonk, een helder, frisch stemmetje
riep „Papaen iets wits, licht als een
sneeuwvlok, vloog de trappen af, den
minister in de armen.
Hij liefkoosde de kleine met groote har
telijkheid en zjjn gelaat kreeg daarbij een
jeugdige, opgewekte uitdrukking.
„Ik wou u gaarne even een kus komen
brengen, papa; juf knorde omdat het thans
het uur van bezoek is. en Nina zal het
aan mama zeggen, zegt zij, maar dat hindert
allemaal niets! Papa, lieve beste papa, jaag
ze toch weg, al die akelige menschen...
ik wou zoo graag bij u blijven."
En zij kuste hem stormachfig op zijn
haar, zijne oogen.
„Kom met mij mee op den Pincio, ik
heb Nelly geheel nieuw gekleed wjj zetten
haar tusschen ons in het rijtuig en dan
gaan wij naar de winkels naar allerlei
moois kijken... hé papa, gaat u mee?"
„Ik kan niet, lieveling," fluisterde hij
haar toe, de zachte wangen licht met zijne
lippen beroerend, bijna angstig, als vreesde
hjj haar pijn te doen.
En daarop ging het kind heen, teleur
gesteld, maar zonder protest, zonder tranen.
De kleine hand in die haars vaders leggend
zeide zjj zacht „dag papaen keek hem
na, terwjjl de bediende de vleugeldeuren
van het salon openwierp en plechtig aan-
kondigde
„Zjjn excellentie
En de minister wandelde meteen koelen
groet tusschen twee rjjen diepbuigende
personen door.
O, als hjj dien zonnestraal eens niet had
Menigmaal, als de af keer van dit leven
vol intriges, strjjd, leugen en bedrog, dat
elk gevoel van eer bedreigt met verstikking
hem te sterk wordt, drukt hjj zjjn kind
aan het hart, hjj kijkt in hare heldere
oogen, lichtend en diep als de hemel, en
het is hem als wordt hjj daardoor gereinigd
van alles wat hem besmet. In zjjn blik
ligt dan eene oneindige liefde en de kleine
schjjnt met het instinct eener vrouw hare
taak te begrijpen. Ongedurig, weinig mee
gaande, dikwjjls eigenzinnig, is zij, als zjj
bij hem is, zachtmoedig en volgzaam.
Urenlang zit zjj soms op een klein stoeltje
in zjjne werkkamer, rustig, een boek in
de hand, zonder een woord te spreken. Dat
is zijne vreugde en troostiets anders
heeft hjj niet.
Zjjne vrouw? De dame van de wereld
die het liefst met hare toiletten en bril
janten praalt, is voor hem nooit de lief
hebbende vrouw geweest, die de krachten
van den man versterkt en bevestigt door
de alles beheerschende macht der liefde.
Bolswardsche Courant,
19
>0
k. ft' u. X a. XjNq A A A X
