NIEUWS EN ADVERTENTIEBLAD BOLSWAHÖ EN W«SRA0181 No. 53. Verschijnt Donderdagsen Zondags. Negen en dertigste Jaargang. 1900. Betsy’s Vers. p ZONDAG 1 JULI. 3 BINNENLAND. 1 VOOR WET en RECHT. „Kan ik er „Vfiftig cent," haastig. Harkema-Opeinde, 28 Juni. Een paartje. Mei j.l. getrouwd, leefde in de beste harmonie. Maar niet altijd is de liefde be stendig van duur. De man ging in de hooiïng en ’t plan was, dat hij vier weken zou uit blijven. Hij kwam echter reeds met ééa week thuis en bracht dus ook maar één week verdienst mee. Zijne vrouw ontving hem al niet zeer vriendelijk, nam het week loon van hem aan en joeg hem ’s anderen morgens de deur uit. Den geheelen dag liep hij op den weg om, kreeg niets te eten en te drinken en keerde ’s avonds naar zijne ouders terug, terwijl zij ’s avonds een anderen vrijer nam, alsof ze ongetrouwd ware. Fr. Zuidwesthoek. 28 Juni. Nadat er in de voorafgaande dagen reeds groote hoe veelheden regen gevallen waren, ontlastten zich Maandagnacht jl. alhier zulke geweldige buien, dat in onderscheidene woningen de achterhuizen en werkplaatsen onderliepen en in de huiskamers hier en daar ernstige lekkage ontstond. Sommige bewoners moes ten den halven nacht in ’t getouw om bed dengoed en meubelen voor waterschade te beveiligen. Niet overal gelukte het. (i Bolswardsche Courant. ze zei antwoordde de jongen a ABONNEMENTSPRIJS80 Cents per 3 maanden. Franco per post 95 Cents. ADVERTENTIEPRIJS50 Cts. van 1—7 regels. Ver volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte. de kleine Eewen oud is de vertelling „Eens zal vrede heersen op aard’.” Dan eindigt iedere oorlogs-kwelling, De wolf wordt dan met ’t lam gepaard. Het bliksemende zwaard van de krijger Wordt dan tot ’n ploegschaar versmeed, En wordt door des landmans ijver Tot heil van de mensheid besteed. Zo luidde reeds die schone legende, Toen ’t lijden van de mens pas begon. En nog ziet men oorlogs-ellende En aanbidt men het Maxim-kanon. f 14437 - 12680 - 12222 - 12121 - 12220 - 12493 - 11994 - 11993 - 11993 - 11850 - 10850 - 10847 - 10740 - 10664 1893 f 250,— - 296,— - 300,— - 361,— - 280,— - 361,— 1895 f 31,— - 60,- - 65,— - 63,— - 20 - 71,- 1898 f 71,- - 76,- - 112- - 84,— - 61,— - 152,— Bij de schepping van ’t heelal Werd toch niet vooraf beslist, Dat de sterkste heersen zal, De zwakke alle rechten mist? In plaats van bogen en pijlen, Ziet men ’t snelvurend geschut. Schilden of lansen of bijlen, Zijn ons reeds lang van geen nut. Is de kracht van het moordtuig verminderd. Bestaat de phalanx niet meer? Wordt d’oorlog als gruwel verhinderd? Is het recht meer in tel dan weleer Gorredijk, 28 Juni. Bij de hier gehou den zoogenaamde groote maadverhuring (grasverkooping) werden vrjj hooge prjjzen bedongen, zelfs hooger dan m 1899, terwjjl toch de stand van het grasgewas der maden eerst over het algemeen goed was en thans veel te wenschen moet overlaten. Gisteren en heden was het getal gegadigden legio. Heden was over het geheel de opbrengst ongeveer 20 procent hooger dan in ’t vorig jaar. Dat er nogal eens variatie is in de opbrengstcijfers, mag uit het volgende over zicht blijken, over eenige jaren. Dees’ aarde is nog niet vervangen Door een wereld minder wreed. Steeds weerklinken krijgsgezangen Spot men met der mensen leed. Eén „Wet” is wet voor koningin, voor keizer en voor vorst, En wee de zwakke die hun „Recht” door op stand schenden dorst 1 ’t Is de „Wet” van het „Recht”, dat een heerser verkrijgt op ’t bloed doorweekte veld. En dan zegt men nog, dat hier op aard niet het „Recht” van de sterkste geldt De Volksstem. 1900 f 134,— - 132,— - 180 - 294,— - 126,— - 126,— De verkooping had plaats op de gewone voorwaarden, d. i. bij opbod en zonder op- die naar een kantoor leidde. Hier zat een man aan de lessenaar, die angstig een hoop papieren nazag. Hfi keek op, toen meneer Rogers binnentrad, staarde hem aan alsof hij zyn oogen niet vertrouwde en stond zwijgend op om den bezoeker een stoel aan te bieden. Meneer Rogers verbrak het stilzwijgen. „Robert," zei hij, terwijl hij hem de hand reikte, „deze bloemen zijn uit den Leliën pias, waar wij vroeger vaak de bloemen gingen zoeken en ik ben gekomen om je te zeggen, dat je den wissel van vandaag kunt prolongeeren als je wilt, en en Maar meneer Frenk was in zijn stoel terug gezonken en het gelaat in de handen verbergend, snikte hfi alsof zijn hart zou breken. Meneer Rogers legde verlegen de bloe men op den lessenaar. „Niet doen, Robert," zei hij eindelijk. „Je zou je niet verwonderen Jan," luidde het antwoord, „als je wist wat ik de laatste achtenveertig uren geleden heb. Ik kan alles tot den laatsten cent betalen als men mij tijd geeft, maar als ik vandaag moest betalen, zou dat me ruïneeren," „Nu, ik denk wel dat ik dat alles in orde kan brengen," zei meneer Rogers, ter wijl hij onafgewend in zijn hoed keek. „Heb je nog andere wissels te betalen" „Nog geen tweehonderd gulden," ant woordde hij. De twintig jaren der vervreemding waren vergeten als een booze droom, toen de beide mannen samen de papieren nazagen en toen ze eindelijk met een handdruk af scheid van elkaar namen, voelde zich ieder van hen wel tien jaar jonger. „Ja 1“ zei meneer Rogers, toen hij zich met lichte schreden verwijderde: Betsy heeft gelijkals wij van onzen vijand houden, dan is hij niet meer onze vijand." ze geen antwoord ontving, zei ze„Als iemand stout is en ons speelgoed stuk maakt, dan is hfi onze vijand. Willem was mijn vjjand 1 hij brak den neus van mijn pop midden door en stak klissen in het vel van mijn mè-lammetje en zei, dat ’t geen mè-lam, maar alleen maar een lam was‘“ en de groote oogen werden nog groo- ter, toen ze weer aan dit laatste gezegde dacht. Betsy vervolgde haar verklaringen. „Het wil niet zeggen, dat wij hem de neuzen van onze poppen moeten laten breken, of goed vinden, dat hij op ons mè-lammetje scheldt, want dat is stoutmaar de vorige week brak Willem zijn fiets en den vol genden dag zouden alle jongens een wed strijd houden en toen ik ’s avonds bad, zeg ik tegen onzen lieven Heer, dat ik blij was dat Willem zijn fiets had gebroken. En ik was heel blij, maar toen ik wilde gaan slapen, voelde ik hier iets drukken," en Betsy legde een. snoezig klein handje op haar borst en haalde diep adem. „Maar toen misschien wel een uur later dacht ik hoe stout dat van mjj was en toen zei ik tegen onzen lieven Heer, dat ’t mij speet dat Willem z’n fiets gebroken had en dat ik hem de mijne zou leenen en toen ge voelde ik me weer heel vroolijk en na een minuut was ik ingeslapen." „En Willem vroeg meneer Rogers. „Nou," zei het kind, „ik denk als ik veel van hem blijf houden, dan zal hfi niet meer mijn vfiand zijn." „Dat geloot ik ook niet," zei meneer Rogers, terwijl hij haar uit de coupé hielp, toen de trein in M. stil stond. Hfi bracht haar bij haar grootmoeder. „Ik hoop, dat ze u niet vermoeid heeft, zei de oude dame, terwijl ze liefdevol aanzag. „Integendeel, ze is zéér lief geweest," zei hjj toen hfi zijn hoed afnam, en, Betsy goeden dag zeggend, weer in den trein steeg. Meneer Rogers nam zfin plaats weer in en keek uit het raampje, maar hfi zag niets van de boomen, van de groene velden en van het stille water met zfin duizenden water leliën als sterren aan den middernachts hemel. Had hfi tegen God gezegd, dat hfi blij was dat zfin vfiand zfin wiel gebroken had en niet meer aan den wedstrijd om rfik- dom en eer zou kunnen deelnemen Als hfi oprecht wilde zijn, moest hfi bekennen, dat hfi er in geen geval ver van verwijderd was geweest. Het hielp hem niets te zeggen, dat hfi op een eerlijke manier aan de wissels was gekomen. Hfi wist dat hij niet om het geld verlegen was en dat Robert Frenk waar schijnlijk geruineerd zou zfin, als hij ge dwongen werd alles in eens te betalen. Hfi hoorde de weeke stem van het kind zeg gen„Bemint uwe vfianden," en in zfin hart zei hfi: „Heer, het spfit me, dat Robert z’n wiel gebroken heeftik zal hem het mfine leenen, tot het zfine weer in orde is." Was de zon plotseling van achter een donkere wolk te voorschijn gekomen Het scheen meneer Rogers zoo toe, maar in werkelijkheid had ze den heelen morgen helder geschenen. Een jongen kwam langs den trein met een grooten ruiker water-leliën, terwfil bfi riep: „Water-leliën één cent per stuk, mooie water-leliën „Hier jongen!" riep meneer Rogers. „Waar heb je ze vandaan gehaald „Hier achter uit den plas", zei de jon gen, terwfil hij meneer Rogers verwonderd aankeek. Sedert vfif jaren reeds had hfi zfin waren te koop aangeboden, maar nog nooit had meneer Rogers hem iets anders dan de krant afgekocht. „Hoeveel moet je hebben voor den ge heel en ruiker?" Meneer Rogers gaf hem twee kwartjes en kreeg de water-leliën. Hfi bekeek de bloemen en dacht er aan, hoe hfi voor veertig jaren met Robert, zonder kousen en schoenen in een lekke boot op dien zelfden plas geroeid had en ’s morgens om zeven uur met een massa water-leliën was thuis gekomenen Robert’s moeder bakte juist pannekoeken, toen ze terug kwamen en ze kregen er ieder zes. O, ze kende den eetlust van de jongens. Nu was ze al wel dertig jaar begraven. De trein was eindelfik aan het station in Amsterdam gekomen. Ieder haastte zich uit den trein te stappen en meneer Rogers volgde de anderen als in een droom. Hfi liep door verschillende straten en bleef eindelfik staan voor een huis, waarop te lezen stond: „Rubert Frenk Fabr’kant van gasmotoren en stoomwerktuigen." Hfi betrad het gebouw en nadat hfi de trap bestegen had, opende hfi een deur, geld ten laste der koopers, voor wier reke ning ook komt de eventueel te veroorzaken waterschade. Hijlaard, 28 Juni. Niet bij één, maar bij meer boeren, kan men hier dagelijks een maaimachine in werking zien. .Tal van nieuwsgierigen laten zich verlokken een kijkje te nemen. Heeft men ze zelf niet zien werken, dan is het met mogelijk een oordeel uit te spreken over de resultaten. Vraagt men anderen, dan is het opmerkelijk, hoe verschillend de uitkomsten beoordeeld worden. Wij gelooven echter, dat men tevreden kan zijn, niettegenstaande het natte weer der laatste dagen den arbeid voor de machines zeer bemoeielijkt. Als het gras door den aanhoudenden regen gaat liggen, is het moeilijk voor de machine om het behoorlijk af te snijden. Jutrijp, 28 Juni. Men is hier thans tot de ontdekking gekomen, dat onlangs met het zware onweer de kerktoren is ge troffen. Een scheur in den muur der kerk teekent nog den weg waarlangs de bliksem naar den grond is getrokken. Hepk Adv.-Bl. Te W. had iemand vergeten het afvoer- pijpje van den regenbak aan te leggen daardoor liep de kelder „pardoes" vol. Buiten waren waterlozingen en greppels niet in staat geweest het water af te voeren daardoor stonden vele weilanden ’s morgens blank. Het afgesneden gras op de hooilanden heeft veel geleden. Gaasterland, 28 Juni. Evenals ’t vorige jaar worden we hier ook thans ge plaagd door de z.g. „landrups." In menig stuk wei- en hooiland is ’t vernielingswerk zoo groot, dat er zoo goed als niets groeit en alles eene gele kleur heeft, schril af stekende bij het frissche groen der niet aan getaste stukken. Een uitstekend arbeidsveld voor mollenVelen echter betalen gaarne 10 a 15 cent per stuk voor het dooien dezer zoo nuttige dieren. Er zal nog wat water door den Rijn moeten loopen eer men over tuigd is van het groote nut dezer dieren. Sueek. Aanbesteding op heden van de vergrooting der stoomzuivelfabriek te Osin- gahuizen, eigenaar de heer A. Lankhorst te Sneek. G. Dijkstra te Bols ward H. Straatsma, Sloten Tj. Kloosterman, Sneek F. Haven, Idskenhuizen F. de Wolf, Sneek H. F. Biesma, Bozum T. M. Hofman, Sloten B. Hoogkamp, Follega E. v. d. Feer, Sondel Gebr. v. d. Meer, Harlingen F. Blok, Sneek A. Visser, IJlst A. Wiersma, Gaastmeer Jansen en Altena, Leeuwarden Gegund per draad aan den laagste. De bepaling was bij de aanbesteding ge maakt, dat hfi, die ’t werk kreeg, f 40 moest geven aan den naasten inschrijver, f30 aan den daaropvolgenden, f 20 aan den derden en f 10 aan den vierden, ’t Gezamenlijk bedrag, f 100, wordt gekort van den laat’ sten termijn der aannemingssom% Eén „Recht” beheerscht nu ’t Achterland, het Grensland en de Zee. En elk volk ’t zij groot of klein ging met dat „Recht eens mee. Hier volgt een „Recht” gehuldigd door de Duitser, Fransman, Brit: „Hij is beheerser van het land, die ’t sterkste heir bezit. Meneer Rogers was in gedachten verzon ken. Zfin herinneringen dwaalden twintig jaar in het verleden terug; hfi zag zich als jonge man een voordeelige zaak afsluiten, en, ofschoon niet als compagnon, toch nauw verbonden met iemand die zijn speelmakker, buurman en sedert dertigjaar zijn intieme vriend was geweest. En toen zag meneer Rogers de financieele moeielfikheden. die hem achterhaald hadden, en met bitterheid herinnerde hij zich, dat die wel te over winnen zouden geweest zfin, wanneer zfin vriend een ware vriend was geweest. Nog eens doorleefde hij in gedachten die twintig jaren hunner vervreemding, en hfi voelde weer de geheele bitterheid, die hem het oogenblik van het verklaarde bankroet gebracht had. Meneer Rogers stond op, en nam drie wissels van vfifduizend gulden, die den volgenden Maandag moesten vervallen, uit zfin brandkast. „Twintig jaar op vergelding te moeten wachten is een lange tfid," zeide hfi bfi zich zelf, „maar nu zfin deze wissels zonder mfin toedoen in mfin bezit gekomen, en ik weet Robert Frenk, dat ’t je zwaar zal vallen om ze in te lossen. Ik twfifelde er reeds aan of ik wel ooit rechtvaardigheid zou onder vinden." Met deze woorden legde meneer Rogers de wissels weer in de brandkast, sloot zfin kantoor en ging naar huis om te eten. Vele mensehen meenen naar rechtvaardigheid te verlangen, terwfil in werkelijkheid naar wraak dorsten. ’s Maandags morgens ging meneer Rogers naar het station, om met den trein van acht uur naar Amsterdam te vertrekken. Juist had hfi in een coupé plaats genomen, toen hfi zfin naam hoorde noemen en zijn buur man, meneer Palmen voor zich zag staan. „Gaat u naar Amsterdam vroeg me neer Palmen. „Ja," luidde het antwoord, iets voor u doen „Ik wou u vragen, of u mfin dochtertje mee wilt nemen. Haar grootmoeder haalt haar te M. van den trein. Ik had haar dit bezoek al de heele week beloofd, en wilde zelf met haar meegaan, maar op ’t laatste oogenblik meldde me een telegram, dat eenige heeren met den volgenden trein hier komen om met mfi over een belangrijke zaak te spreken." „Dat wil ik natuurlfik heel graag doen," zei meneer Rogers hartelijk. „Waar is ze?" Bfi deze woorden klom een allerliefste kleine gestalte in de coupé, en een vroolfik stemmetje zei: „Hier ben ik." „Dank u zeer," zei meneer Palmen „Dag Betsy, lief zfin, hoor; pa zal je mor gen komen halen." Dag paatje, groeten aan mfin mè-lam metje en aan ma en allemaal," antwoordde Betsy. De mensehen keerden zich om en lachten, omdat Betsy, eerst ’t lam noemde. Ze zagen een heel klein meisje met groote blauwe oogen en roode wangen onder een kolossalen hoed. Meneer Rogers zette haar aan ’t raampje en begon met haar te praten. „Hoe oud ben je, Betsy vroeg hfi. Ik ben vier en een half jaarhoe oud bent u? antwoordde Betsy dadelijk. „Niet heelemaal honderd jaar," meneer Rogers lachend „maar toch al tamelfik oud." „Is daarom alle wol van uw hoofd ge vallen?" vroeg ze, terwfil ze aandachtig naar zfin kalen schedel keek, die hfi wegens de hitte ontbloot had. Meneer Rogers antwoordde, dat hfi dat wel dacht. Betsy voelde zich heelemaal niet verlegen door den leeftfid en het ernstige gezicht van haar reisgenoot, doch maakte allerlei opmerkingen over de verschillende voor werpen, die haar belangstelling opwekten. Plotseling zei ze: „Ik ga naar de Zon dagschool." „Zoo?" En wat doe je daar?" „Ik zing en ik leer een vers uit den bfibel. De juffrouw heeft me een nieuw opgegeven, maar dat ken ik nog niet maar het eerste ken ik, zal ik ’t eens op zeggen en de groote blauwe oogen zagen vol vertrouwen tot meneer Rogers op. „Ja, ik zou ’t wel eens graag hooren, antwoordde hfi. Betsy vouwde haar handjes, en terwfil haar oogen onafgewend in ’t gelaat van haar toe hoorder blikten, zei ze„Bemint uwe vfianden." Meneer Rogers kleurde en greep onwille keurig naar zfin notitieboekmaar Betsy, niets vermoedend van zfin gedachten ging verder: „zal ik ’t u eens uitleggen?" Meneer Rogers knikte, en het kind ver volgde: .Weet u, wat een vfiand ia Teen

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Bolswards Nieuwsblad nl | 1900 | | pagina 1