NIEUWS EN ADVERTENTIEBLAD
I
No. 63.
Verschijnt Donderdags en Zondags. Veertigste Jaargang. 1901.
DONDERDAG 8 AUGUSTUS.
Frïesch-Groningsche
Hypotheekbank,
gevestigd te GRONINGEN.
BINNENLAND.
L’
4°|0 Pandbrieven a 100 12 ü|0.l
Gratis inlichtingen verstrekken H.H.
Hoofdagenten en Agenten, bii .sjn
vergist u. Denk eens aan hoeveel droomen
verwezenlijkt moeten worden voor een arm I
meisje dat les geeft, les geeft om brood te I
verdienen, dat niets heeft op de wereld dan
haar lief gezichtje, waar wat wilde blonde
krulletjes omheen dansen en dat, voor haar
spiegel staande, denkt „hé, om mijn hals
een collier van echte parels, wat zou dat
mooi staan,* ik zeg u en u, mijnheer,
weet dat wel hoeveel droomen moeten
geen waarheid worden om te komen tot de
verwezenlijking van dien wensch.
VOOR
KW
MIJN COLLIER VAN PARELS.
i
hypotheek op
En ik..
JU. Crt.
ADVERTENTIEPRIJS50 Cts. van 1—7 regels. Ver
volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
zóo blij als men zijn
van een zoo
alleen voordeelig voor het algemeen, zij heeft
ook hare vermakelijke zijde, zelfs daar waar
ze op moderne leest is geschoeid.
Zoohier j.l. Vrijdag.
’t Was tamelijk druk: weekmarkt en
jaardag van de Koninginne-Moeder. Op de
vleeschmarkt, de noordzijde van de Nieuw-
stad pareerde wel niet in uniform, maar
toch met volle deftigheid een „ambtenaar*
met een groot bord. In afgemeten passen
ging het op en neer voorbij de slagerstent
van zekeren Brinkhuis, naar wij meenen van
Lekkutn. Het wandelende bord bevatte eene
waarschuwing om daar kwam het ten
slotte op neer geen vleesch te koopen
van dezen Brinkhuis, aangezien het af kom-
stig was van een tuberculoos beest een
dier aan gortigheid lijdende, als er bij stond.
„Wat schadelijk is voor den een, is het ook
voor den ander. Zecht het voort!* zei het
bord en de wandelaar liep maar door.
De venter Brinkhuis had de zaak blijkbaar
begrepen. Zij scheen uit te gaan van de
Leeuwarder Slagersvereeniging tegen de
Tuberculose. Al spoedig had hij een groot
papier bij de hand en daarop kon het ge
achte publiek lezen„Wanggunst, het vleesch
gekeurd door een veearts.*
Van een proces hebben we nog niets ver
nomen. Maar om de geschiedenis van het:
„zecht het voort* en „wanggunst* hebben we
hartelijk gelachen.
En zeer gemodereerd stapte de betaalde
banierdrager door. Nu is hij verdwenen.
Friso.
Sneek. Zaterdagmiddag zag een koop
man dicht bij de eerste brug in den
Lemsterweg een knaap een paar meters
van den grond aan een boom hangen.
Met behulp van een wielrijder, die toe
vallig passeerde, wist men nog intijds ’t
jonge leven te redden.
Reeds meermalen heeft dezelfde knaap
getracht zich van ’t leven te berooven.
Huiselijke tooneelen van droevigen aard,
deelt men ons mee, moeten de oorzaak
zijn, dat den elfjarige alle lust om te
leven, is benomen.
In de laatste dagen is het veesmok
kelen aan de Belgische grens sterk toege
nomen, doordat er in Belgie veel gebrek
is aan goed melkvee. Bijna iederen avond
gingen in de vorige week hier of daar Neder-
landsche melkkoeien over de grens. Gewoon-
Ijjk liepen de smokkelpartijen goed af. Niet
echter Zaterdagmorgen.
Een zestal smokkelaars, twee prachtige
melkkoeien geleidende, verlieten 's morgens
om circa drie uur de Nederlandache gemeente
Koewacht en trokken in alle stilte over
de grens. Alles ging goed, tot zij een 2 uur
van de grens, onder de gemeente Exaerde,
eensklaps vervolgd werden door een brigadier
der douanen, den heer v. d. V., gestation-
neerd te Moerbeke, en een ander beambte.
Nu heb ik het; eindelijk heb ik het dan
toch, mg collier van echte, heusche parels.
Het ligt rond mijn hals; ’t is van mij;
wezenlijk van mij.
Ik ben gekleed voor een dinermijn man
is al klaar en wacht in de kamer, naast
die waarin ik ben. Hij heeft een courant
genomen, die nu en dan ritselt, want de
deur staat open. Mijn blauw-zijden japon
kleedt me goed. Ik ben mooi zoo.
O, geen enkele vrouw moet me komen
zeggen, dat het haar onverschillig is of ze
mooi is. We zijn zoo graag mooi, ’t Is ons
aangeboren; en later leeren we, dat het
volstrekt geen dwaze trek is in ons, immmers
wat middel is liever en gemakkelyker om
te heerschen dan schoonheid! En wie wil
niet heerschen? Welke vrouw wil niet
gaarne haar man, haar geliefde, beheer-
schen door haar goede schoonheid; vanzelf,
zonder moeite, zonder gevaar voor verlies.
Ai... ik zie het groote leger geëmanci-
peerden al op mij afstormen, met groote
woorden en met groote gebaren, schermend
met „nuttig levensdoel*, „onafhankelijke
positie,* „rechten der vrouw,* en wat niet al
meer en ik kruip in een hoek met mijn
schoonheidmaar als ze weg zijn, kom ik
er met een klein, ondeugend lachje weder
uit, niet verslagen; vooral niet verslagen;
integendeel met een triomfantelijk gevoel,
dat ik er meer van weet dan zij... de
armen, die mij arm vinden in mijn afhan
kelijkheid.
Ook ik heb me eenmaal verbeeld, dat
het mooiste wat men bereiken kan „een
St. Janspoort, Bolswakd.
Taco zijl, 4 Aug. Bij den landbouwer
J. Keulen alhier werd heden vuur in het
hooi opgemerkt, zelfs in die mate, dat in
allerijl de brandspuit van Lemmer werd
ontboden. Deze was met bekwamen spoed
ter plaatse aanwezig, zoodat wel veel hooi
als waardeloos, naar buiten werd gebracht,
maar de woning bewaard bleef.
Beets, 4 Aug. De oudste kinderen van
den kastelein B. alhier hadden zitten vis-
schen in een water naast de woning en bij
’t heengaan hunne hengels laten liggen.
Hun broertje van ruim 2 jaar zou even
kijken en is toen onopgemerkt te water
geraakt en verdronken. Een der hengels
zat het kind om het lichaam gewonden.
Joure, 3 Aug. De fabrieksarbeider
Gerrit Kornelis de Vries, die heden op de
„Nutsbouw* alhier aan het aardappelrooien
was, had daarbij een niet onaardig buiten
kansje. Hij ondekte nl. een blinkend voor
werp om den stam van een der aardap
pelplanten, dat bij nader onderzoek een
gouden ring bleek te zijn. Volgens des
kundigen is die ring massief en zeer oud.
Aan den binnenkant er van is een woord
gegraveerd, dat echter niet goed leesbaar is.
Naar wjj vernemen zal de ring, waarop
door sommigen reeds een goed bod werd
gedaan, naar het Friesch Museum van
Oudheden te Leeuwarden gezonden worden.
Haskerland, 5 Aug. Nu de hooiïng
zoo goed als afgeloopen is, trekt menig
arbeider uit de gemeente weer naar Duitsch-
land, waar nog altijd, inzonderheid voor
hen die in het boerenvak werkzaam zijn,
volop werk schijnt te wezen.
In de gepasseerde maand Juli vertrokken
dan niet minder dan 39 personen, onder
scheidenlijk naar Euskirchen, Ca tern berg,
Wald, Oblige, Freckenhorst, Haldern,
Sonsbeck, Rath, Hüsten, Grossenbaum en
Neuss.
Rotsterliaule, 5 Augs. De hier giste
ren gehouden volksvermakeljjkheden zijn
uitgeloopen op een vechtpartij. Met romers,
stoelen en messen werd woest in het rond
geslagen en een gehuwd man liep eene
verwonding aan den schouder op. Toen
werd de politie geroepen.
Heerenveen, 5 Augs. Ons Huis van
bewaring staat niet meer geheel ledig en
open. Heden heeft een der cellen weer een
veroordeelde opgenomen, doch ook maar
één en voor korten tijd.
Donkerbroek, 5 Aug. Ons anders
zoo vredig dorp werd heden morgen reeds
vroeg bezocht door een paar maréchaussée’s
uit Oosterwolde.
Wat was er aan de hand?Bij een heide
bewoner had men in den afgeloopen nacht uu.iuu.o.
zich weten in te dringen en den huisboel Daar de troep op hun geroep niet wilde
voor een gedeelte kort en klein geslagen.
Als verdacht hiervan werden drie per
sonen geboeid weggevoerd.
Wyckel, 5 Aug. Voor eenige dagen
werden bij eene behoeftige weduwe alhier
hond, schaap en varken gelijktijdig ziek,
zelfs zoo, dat de eerste stierf. Bij onder
zoek bleek, dat al de dieren gegeten hadden
van voedsel, vermengd met eene verfstof.
Men denkt aan boos opzet.
Hem. Oldeph. en Noordw., 5 Aug.
De regenbuien, die elders, ook in den naasten
omtrek, verkwikking hebben gebracht, zijn
ons telkens misgeloopen. Langer dan 3 weken
bleven we hier verstoken van de weldaad
des regens en wat dat zeggen wil bij een
warmte als van de laatste weken, vertellen
beter dan wij het kunnen, de rood-bruine
weiden, de stoffige wegen, de verwelkende
veldvruchten en de waterlooze slooten, regen
bakken enz.
Voor het vee ziet het er wel het slechtst
uit. Het et-groen van de hooilanden is ver
dord en de voorraden gras in de fennen
opgeteerd. Spoedige verandering is hier drin
gend noodig. Blijft deze uit dan zullen de
veehouders hier en daar tot hooivoedering
moeten overgaan.
Hepk. Nieuwsbl. v. Friesl.
Molkwetu.ni, 5 Aug. Het onderwijzers-
gezelschap „Hiudeloopen*, dat in de laatste
jaren zijne maandelijksche vergaderingen in
’t logement alhier houdt, zal den laatsten
dezer maand, 100 jaren bestaan hebben. Het
zeldzame feit zal door de leden en oud-leden
in eene feestelijke vergadering herdacht
worden.
Balk, 5 Aug. In ons dorp hebben de
barbiers het scheerloon met 1 cent verhoogd.
Vaste bezoekers moeten nu in het vervolg
4 cent, ongeregelde bezoekers en vreemde
lingen 5 cent betalen.
Leeuwarden. Concurrentie is niet
ABONNEMENTSPRIJS: 80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Cents.
Afzonderlijke nos. van dit Blad zijn verkrijgbaar 5 Ct.
echte, langgewenschte parelen... moet ik
Waar is het blonde meisje gebleven...
het is niet de vrouw die daar staat... die
met weemoed in de oogen en ernst om den
mond...
Uit dat meisje is niet die vrouw ge
worden... Dat meisje is dood... en deze
vrouw heeft den kinderwensch van het
meisje bewaard... denkende dat ze ook haar
jong, kinderlijk gevoel kon bewaren en blij
zijn, echt blij zijn, met een collier van
parels dat een kind zich wenechte.
Arm meisje dat gestorven is arm, blond
kind dat doodgegaan is in het leven...
Arme vrouw, aie daar nu staat en terug
ziet, terugziet, op het leven dat het vroolijke
kindermeisje doodde... doodde, onder veel
pijn... heel veel pijn...
Nu voelt ze die pyn niet meer. het doode
meisje; en de vrouw lijkt het leven, het
bestaan, de toekomst en het verleden zoo
weinig machtig zoo heel niet groot en
geweldig meer...
Wat wil ze dan? Ze heeft niet meer
verdriet gehad dan zooveel anderen... niet
meer illusies verloren dan allen.., Alles is
goed gegaan. Uit het arme meisje, dat les
gaf om brood te verdienen is eene vrouw
geboren die wel verwonderd rond mag zien
naar de weelde die haar omringt... En
toch, toch zou ze alles wat ze heeft willen
geven, om nog eens het blonde kind te zijn
dat zich zelve spiegelde in haar klein, ge
barsten spiegeltje en zich een collier van
echte parelen wenscht, het collier dat nu
rond haar hals ligt...
Mijn man ritselt weer met de krant; ik
ben Klaar... en als hij komt, ziet hij wee
moed in mijn oogen... en voor ik spreken
kan, sluit hij mijn lippen met een kus...
En we gaan, samen, hij en ik samen
naar het diner... In het rijtuig kust hij me
weer... hij zal mijn japon kreuken klaag
ik... maar hij lacht, heel zachtjes en zegt:
’k Wist het wel... ’k wist het wel...
het waren die parelen niet!...
En ik., o, zoo dankbaar.
Neen... het meisje dat die parelen
wilde, is gestorven met haar parelen... nuar
de vrouw leeft...
En ik lach... ik lach... we lachen samen...
wij armen, ik arme afhankelijke vrouw,
samen afhankelijk van eenzelfde macht:
De liefde.
haar toen en wat imponeerde haar de toe
komst, haar, de ijverige achttienjarige,
die hard studeerde op het conservatorium.
Wat droomde ze een grootheidsdroomen
Die zijn alle gegaan waar zoo veel droomen
ook van u zullen gaan., of al gegaan zijn.
Wie weet waarheen!... Misschien wachten
ze nog... ergens... we weten immers niets,
misschien wachten ze nog ergens op ons,
tot we ons weer bij hen zullen voegen, in
een leven niet zoo zwaar als dit leven...
Wie weet, misschien vervult God na dit
leven onze eerste, rijke droomen, als eene
belooning wanneer we zonder hen hier toch
tevreden trachten te zijn...
Maar mijn parelen collier heb ik ge
kregen! Hoe dikwijls heb ik niet gelachen
om dien wensch, vreesende dat hij nooit
vervuld zou worden. In mezelf dan altijd
want nooit heb ik iemand mijn geheim ver
langen durven vertellen dan eens en aan
een, toen ik wist dat het hem geen moeite
en zorg meer zou kosten om het te bevre
digen...
Nu is het bevredigd. Ik heb mijn paarlen
collier. Ben ik nu
moet met de verwezenlijking
lang gekoesterden wensch?
Ik sta weer voor mijn spiegel; nu een
mooien toiletspiegel... toen was het een
klein spiegeltje met een bruin houten rand;
van boven zat een schuine barst; en juist
ter hoogte waar gewoonlijk mijn linker
wenkbrauw zich afspiegelde zaten wat weer
vlekken... Ik sta weer voor mijn spiegel
Leelijk ben ik niet geworden; en mijn hals
is nog blank genoeg; ook zijn de blonde
krulletjes er nogzelfs overvloediger dan
toen ik ze altijd glad streek, om er vooral
stemmig uit te zien... Ik sta weer voor mijn
- spiegel... en de parelen liggen rond myn
hals.., en toch.., toch... die parels zijn het
niet... Al waren ze honderdmaal duurder
en mooier... ze kunnen nooit zoo mooi zijn
als de parels waarvan ik droomde, toen ik,
jong, arm, kind, voor mijn leelijk gebarsten
spiegeltje stond
Waarom toch... mijn collier kan ik laten
zien... trotschaan iedereen... Alles is
immers goed gegaan... Binnen, in de kamer
naast de mijne, leest mijn man de krant...
GEBRs7MÏSPELBL0M BËÏJER te Leeu- mUn man, die me mijn parelen ten ge-
schenke gaf...
En toch, nu ik die parelen aanzie... die
,,17l ni?v echte, langgewenschte parelen... moet ik
De Bank verstrekt GELDEN op eerste haast schreien
hypotheek op zeer aannemelijke voorwaar
den en geeft thans uit
O ja, er zou wel een weg zijn geweest
die heel gemakkelijk scheen; er zijn zulke
goede, gulle menschen soms voor een arm
meisje dat niet leelijk is; maar dat was ’t
niet. Neen, een coilier van parels, dat ze
voor ieders oog kon dragen... dat ze kon
laten zien... trotsch.. aan iedereen... ook
aan hare moeder.
’t Was geen gemakkelijk leven dat ze
had, het blonde meisje. Ze was niet gebo
ren om in alle weer de straat op te gaan
en kinderen, soms heel stoute kinderen de
eerste beginselen van het pianospel te leeren.
Zelf was ze binnenin, zoo’n echt „meisje*
en het manteltje van emancipatie, dat ze
om had gehangen uit noodzakelijkheid, was
zoo dun, zoo dun, dat je er gemakkelijk
doorheen keek. Maar ze was gezond, jong,
veerkrachtig en elastisch.
Soms had ze wel verdriet, veel verdriet;
nu van een kind dat allen aanleg miste en
volgens papa en mama door haar schuld
zoo weinig vorderde, door niet verdiende
grofheden van mama’s; maar lang duurde
dat verdriet nooit; daarvoor was ze te in
gezond; daarvoor lachte ze te graag.
Ik ben net een Elastieken bal, zei ze wel
eens. Ik rol overal doorheen. Dan krijg ik
een trap, dan een deuk en vanzelf kom ik
weer in mijn oorspronkelijk fatsoen.
En dan lachte ze, lachte ze, dat allen
mee moesten lachen.
Wat is er al niet gebeurd in den tijd
tusschen nu en toen. Hoeveel is er niet in
en om haar heen veranderd. Hoe groot en
sterk en onoverwinnelijk scheen het leven
standhouden, maakten de douanen van hunne
vuurwapenen gebruik. Bij het tweede schot
viel reeds een der smokkelaars J. N. ter
aarde. Hij had een kogel in het achterhoofd
gekregen, die tot de hersenen was doorge
droegen. De ongelukkige was onmiddellijk
een lijk.
Ook kreeg één der koeien een schot in
J de ribben. Al bloedende werd het dier nog
I medegenomen.
De getroffene is een jongeling van 27
jaar uit de gemeente Moerbeke, die over dag
ging werken en ’s nachts smokkelen om
zijne ziekelijke ouders beter te kunnen onder
steunen. Ofschoon andere smokkelaars nog
al eens misbruik van sterken drank maakten,
was hij steeds heel matig.
Het geval verwekt veel sensatie in de
Belgische grensdorpen.
Een vreemd verschijnsel doet zich te
Borculo voor. Het water van de rivier de
Berkel is met een groen achtig slib bedekt.
Neemt men een hand vol water, en laat dit
weer wegloopen, dan houdt men een groene
stof in de hand, die een olieachtigen reuk
afgeeft. Men kan er niets in afwasschen of
omspoelen, terwijl baden of zwemmen ook
niet gaat.
Een stout zwemmer. Een officier der
huzaren te Zutfen, jhr. G. de B., ging onder
zijn collega’s de stoute weddenschap aan om
in 21/a uur van daar naar Deventer te
zwemmen. Overtuigd van de onmogelijkheid
om dezen afstand in dien korten tijd af te
leggen, werd bepaald dat het voldoende
was als hij er heen zwom, afgezien van den
tyd. Deze weddenschap heeft hij gewonnen.
Hy legde den afstand af in 3'/2 uur, was
weinig vermoeid, doch hij zag blauw toen
hij te Deventer aankwam. Hij werd voor
alle zekerheid per roeiboot van Zutfen ge
volgd. Na behoorljjke rust, brachten zyn
collega’s uit Deventer hem ’s avonds per
stoomboot naar Zutfen terug.
Geplaatst Maatsch. kapitaal f 1.500,000.
Reserves ƒ130,538,42.
Hoofdagentschap voor Friesland de Firma
warden, Heerenveen, Bolsward, Joure.
Bolswardsche Courant.
1
I
•l
(i
