J
NIEUWS EN ADVERTENTIEBLAD
Verschijnt Donderdags en Zondags. Veertigste Jaargang. 1901.
No. 98.
DE NIEUWE HOED.
ZONDAG 8 DECEMBER.
BINNENLAND.
-j die zich met 1
5 Januari e k. op
de Bolswardsche Courant
wenschen te abonneeren,
ontvangen de voor dien
datum verschijnende nos.
g-ratis.
<w.<
VOOR
ADVERTENTIEPRIJS50 Cts. van 1—7 regels. Ver
volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
ABONNEMENTSPRIJS80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Cents.
Afzonderlijke nos. van dit Blad zijn verkrijgbaar k 5 CL
(Haagsche schets.)
In sombere, zwijgende, gedrukte stemming
gingen de anderen een kwartiertje later
de deur uit. Jeanne had alleen maar
wat hoofdpijnniets te beduiden. Daarom
thuis te blijven, zou al te gek hebben
gestaan...
Arme Henri deed het uiterste om niet te
laten merken hoe hij het land had...
Alleen Truus kon haar pret niet op...
N. Cl.
zonder even
luisterde hij...
Och, ben je gek! bromde hj toen. Weg-
mans is pas tweede-klerk en van dat
examen komt toch geen steekZijn vader
kan nog wel veertig jaar leven. Een mooi
vooruitzicht, gesteld dat de jongen...
Positiefverzekerde mevrouw, ziende,
dat dit argument op haar man invloed
had.
Hij blies dikke wolken de kamer door.
Zij voelde dat het pakte...
En het eind was, dat ie een potloodje uit
den zak haalde en cijferen ging. Als zij ’t
dan maar gauw vertelde, want hij had
slaap en ’t was al bij halfeen. Handschoe
nen voor Truus, voor Oor en voor Jeanne.
Garneersel, een dood-goedkoop parasolletje.
Nou ja, hoeveel dan, want zij moesten er,
op het Seinpost-terras, toch presentabel
uitzien... Enfin, voor twee tientjes zou
moeder... Eerst schrok hü ervan, legde
z’n pijp met een njdigen tik weg, vroeg
of zjj dacht, dat het hem bijgeval op den
rug groeide... Het slot was dat hij be
loofde, den anderen dag een voorschot te
vragen, want in kas had hij het niet te
missen... met Willems, den huisbaas, was
geen spotten... En een „Aanmaning" lag
er al drie weken Hij zou dan zien, twin
tig gulden te geven voor het avondje.
Maar dat Jeanne, de borduurster, van
de donkerbruine haren, onder een stroom
van tranen gezegd had, niet met haar ouden
zomerhoed te zullen gaan, dat had
mevrouw hem niet durven vertellen, maar
zjj had lang met Jeanne over dat punt
geconfereerd. Vast stond het; met den
ouden verschoten hoed kon zjj niet gaan.
En fondsen voor een nieuwen, schoten er
niet over men had al genoeg geschikt,
geschipperd en geplooid.
Och, mal schaap zei Cor, de overmoedige,
bestel in de Poten, en daarmee uit, laat
pa brommen als hj de rekening krijgt...
Ma fluisterde Cor iets in het oor, haastig
als zich schamend over wat ze daar vertelde.
Och wel neenriep Cor uit, ze leveren
best! Pa is er goed voor! Verbeeld je
Zou ik het durven vroeg arme Jeanne,
al maar schreiend over de moeieljkheden,
aan dien tocht verbonden, u moet toch
toegeven, moes, dat ik met mjn ouden
hoed...
Neen, mooi is-ie niet, erkende mevrouw,
maar als je nou
Ik waag ’t eropriep Jeanne uit, zich
energiek omdraaiend en de speld door haar
daagsch hoedje stekend het komt wel
terecht
Och, natuurlijkstelde Cor gerust en zjj
oogde haar na, terwijl een zonderlinge trek
om haar lippen kwam en haar neusvleugels
schier onmerkbaar trilden en iets kouds,
iets dreigends in de uitdrukking van haar
oogen somberde...
Heerenveen, 5 Dec. Dat de liefheb
berij voor raszuivere St. Bernhards honden
nog al groot is, blijkt wel uit het feit, dat
een geheel nest, bestaande uit 5 pracht
exemplaren, toebehooreude aan den heer
J. Pothaar Jr. alhier, binnen enkele dagen
was verkocht voor twee honderd gulden,
terwjjl nog vele aanvragen moesten worden
afgewezen.
5 Dec. Naar wjj vernemen zijn binnen
dit arrondissement reeds circa 325 vonnissen
gewezen, wegens de Leerplichtwet. Het
kantongerecht te Beetsterzwaag heeft hier
van het grootste aandeel, n.l. ongeveer 2U0.
Steen wijk, 5 Dec. Door het kanton
gerecht alhier is het hoofd der bijzondere
school te Gelderingen, in de gemeente Sieen-
wjjkerwold, veroordeeld tot vyt gulden boete,
omdat hij wetteljk als getuige opgeroepen,
niet verscheen om te worden gehoord inzake
eene overtreding van de Leerplichtwet, doch
thuis bleef wegens het koude weer.
Jubbega-Schurega, 5 Dec. Ten be
wijze dat de vastigheden ook hier belang
rijk in waarde stjjgen, kan dienen, dat een
huis met ruim 5 Hectare land, vóór 5 jaar
in publieke veiling aangekocht voor een
weinig meer dan f 1800, thans uit de hand
is overgedragen voor circa f 4200. Het
eigendom verkeert volstrekt niet in eene
betere conditie dan vóór 5 jaar.
Hepk, JHieuwsbk v, Ft\
van toorn en smart
Achter haar was Cor aan komen sluipen.
Wil ik Hansje even sturen vroeg zjj.
Och, zei haar zuster heeseb van opwin
ding, dat wordt toch te laat. De juffrouw
heeft mjj zoo vast beloofd, dat ik den hoed
voor zessen zou krjjgen...
Waarom ook niet zelf dat veertje er op
gezet...
Och, hou jjj toch je mondIk heb eer
gisteren den hoed al gebracht, weet-je im...
Beneden tjingelde de huisschel. Jeanne
rukte het raam open, keek bliksemsnel,
trok toen haar hoofd terug, stralend van
geluk
Goddank, daar is-ie
En van blijdschap zoende zjj haar zuster
en barstte toen in tranen uit... Ze was
wat bang geweest.
Een poosje stilte in het bovenhuis.
Het duurde eene eewigheid.
Eindeljjktik-tik. De meid met de doos.
En een strook papier erbjj... de q ui tan tie
Jeanne werd doodsbleek van schrik.
Zj hield zich goed.
Oo, Hansje, zeg maar, dat de jongen
den len terugkomt, hoor
Best, juflrouw.
Maar bang voorgevoel schroefde om haar
hart. Met koude, bevende handjes paste
zjj den hoed
Weer getik.
Wat is er?
Zacht, met verdrietigheid, fluisterde ’t
goedige Hansje aan Jeanne’s oor: Hj zegt
meneer heeft gezegd, als dat ie contante
betaling mot hebbe, en anders den hoed
terug
Met groote oogen
zag zjj Hansje aan.
Hjj gaat anders niet van de deurvoegde
de meid erbjj, ’t is een brutale rakker
Een oogenblik aarzelde Jeanne. Toen,
de tanden opeengeklemd, den hoed in de
doos smjjtend, deksel erop
ZiedaarGeef ’m maar terugik wil ’m
niet hebben!
Deur ging dicht. Hansje zwijgend naar
beneden. Jeanne hoorde de doos tegen de
gangmuren schokken en bonzen...
In paraxisme van razend verdriet viel zjj
op haar bed neer, met de grijpende en
tastende vingers krampachtig door haar
verwarde haren woelend, bjjtend in haar
kussen van wanhoop... Hj, Henri, zou er
wel alles van gehoord hebben.., En Cor,
de oudste zus, met heel bleeke wangen,
waschte haar met eau-de-cologne, streek
haar over het hoofd, bond haar een doek
met water om de slapen, haakte haar japon
los, was een en al opofferingzei, dat ze
nu ook thuis bleef, bjj haar en dat de
anderen gerust konden gaan..
Met een enormen, jjzerharden, als spiegel
glimmenden boord om den hals, een keurig
kostuum aan en onberispelijke glacé’s
aan de handenmet veel zorg gecoiffeerd
en de punten van zjjn knevel Wilhelm
achtiger dan ooit, was Henri Wegmans
kwart voor zevenen verschenen.
Stralend van ongeveinsde blijdschap met
een geanimeerd blosje op de wangen
echte, hoffelijke, galante Haagsche chapeau.
En de dames waren al kant en klaar.
Maar Jeanne was er niet.
Dadelijk zocht hjj haar, overal, met de
oogen, wat Cor goed opmerkte en weer
iets in haar donkeren blik deed flikkeren.
De heer Wegmans keek op zjjn horloge.
Als u gereed is zei hjj tegen mevrouw.
Ja, Jeanne moet nog even
Hjj scheen gerustgesteld. Ging welge
moed zitten. Accepteerde buigend-glimla-
chend een kopje thee; ’n vroegertje.
En boven stond Jeanne, voor het raam
van de voorkamer, met gloeiende wangen
uit te kjjken. Haar hart bonsde als een
stoomhamertje. Ze voelde, dat de palmen
waren.,,
Hé ja, de leeuwenO, ma, laten we
die gaan zienDe veertienjarige Truus
was van haar stoel opgesprongen, met van
geestdrift schitterende oogen en had de
armen om haar moeders hals geslagen,
zich tegen haar aan vlijend en fluisterend,
vlak bjj moeders oorToe nou maar, zegt
u dat we gaan..
Mevrouw Van Duinen duwde het meisje
zachtjes van zich af, met toegeknepen
oogjes haar wjzend en knikkend om zich
toch bedaard te houden.
Werkelijk, het is bjjzonder interessant,
zei de bezoeker en hjj tikte even z’n
lorgnet, zoodat het ragfijne koordje even
trilde. Toen bracht hjj z’n blanke vingers
naar een der „es-ist-erreicht“ puntjes van
zjjn bonden knevel. En zjjn blauwe oogen
dwaalden den kring rond, bleven een
oogenblikje rusten op het donkerbruin van
een dameshoofdje, welks eigenares in ge
spannen jjver op een borduurwerkje, waar
haast mee scheen te zjjn, zat te turen.
Mevrouw wilde het chapiter behoedzaam
ontwijken.
U komt zeker veel op „Seinpost" vroeg
zjj haar gast.
Och, antwoordde hjj met de onverschil
ligheid, waarmee een welopgevoed Haagsch
jongmensch zich behoort uit te laten over
vrjj banale am usemen tj es, och, zoo’n enkele
maal, mevrouw, als er iets nieuws is aan-
gekondigd. U moet denken, ik heb ’t boven
dien vrjj druk..
De „geëmancipeerde" van het gezin, de
zeer vrijmoedige Cor, die steeds de aan
dacht poogde te trekken door dingen te
zeggen, die de meeste andere jonge meisjes
voor zich houden, lachte tameljjk luid.
Mevrouw keek haar even aan, met een
afkeurend streng blikje.
En die van de kastanjebruine haren, de
njjvere borduurster, werd rood van kwaad
heid. Zjj voelde, dat het Henri hinderen
moest, dat lachen...
In zjjn theekopje lepelend met nuffig-
voorzichtig uitgestoken vingers en beschei
den, onhoorbare teugjes nemend, werd
meneer Henri’s gezicht dan ook heel even
wat strak. Hjj zag Cor ernstig aan. Met
een gemaakt glimlachje, iet-of-wat venijnig
want hjj had sterk ’t land aan Cor
zei hj
Juffrouw Cor gelóóft er niets van!
Toen kreeg Cor toch een beetje kleur.
Zj had gemeend, dat haar spotlachje wel
half ongemerkt voorbj zou drjven...
Nou ja, zei zjj, Henri brutaal in de oogen
kjkend, nou ja, drukZóo drukDat
kennen we...
Even was het stil in de kamer. Mevrouw
Van Duinen ergerde zich bjzonder over
de ongemanierdheid van haar oudste. Wat
moest zoo’n jongen daar nu in vredesnaam
van denkenEn vanuit haar makkeljken
stoel richtte zj dan ook het woord tot de
onbezonnene, want zj vond het hoog
tjd... En de kastanjebruine had haar
zuster met fonkelende oogen aangezien.
Meneer Wegmans studeert voor middel
baar staatswetenschappen, dat weet je toch
wel, Cornelia?
O ja, da’s waar, zei de spotster, met nog
een zweempje van glimlach om de lippen,
daar dacht ik niet aan. Neem mj niet
kwal jk, Henri
Volstrekt niethaastte de bezoeker zich
te replieeeren, met stalen gezicht en met
plechtig-volmaakten ernst; op het stuk
van geloofwaardigheid en van studiedrukte
kon hj geen scherts verdragen...
Weer suisde enkele oogenblikken de
stilte. De borduurster keek een seconde
van haar werk op en haar oogen ont
moetten die van den gast, Cor had het
opgemerkt, best, en haar zus bespeurde ook
wel, dat er electrisch snel voorbjgaand
een vonkje van jaloezie even had ge
tinteld in heur blik. Dat maakte haar
gelukkig; zj verkneuterde zich van pret
over de ontdekking... Men had ’t dus in
de gaten, dat Henri haar het meest
opmerkte,
pjp weg te leggen,
Ja-a-a, hervatte mevrouw, om het gesprek
weer te doen vlotten, dat is een heele
studie, waar u aan bezig zj’t. En denkt u
gauw... zonder indiscretie...
Meneer Wegmans haalde de wenkbrau
wen hoog op, glimlachte hoffeljk-fijntjes
en schok-schouderde toen.
Ik weet er heuseh nog niets van, me
vrouwtje, zei hj mysterieus, ik laat het
heelemaal aan mjn repetitor over, ziet u...
Zeg, meneer, viel Truus plotseling in,
was u niet bang, toen die juffrouw daar
in het hok van die leeuwen ging Het is
toch griezelig!
En Truus huiverde werkeljk onder haar
wit zomerjurkje.
„Seinpost" en de fameuze leeuwentemster
waren weer op het tapjt gekomen.
En meneer Wegmans wilde niets liever.
Wel neen, Truus, stelde hj gerust, met
iets heroïeks in zjn toon van spreken, die
beesten zitten achter stevige tralies, hoor
Zou jj in het hok durven gaan?
O, jakkesWeer huiver-griezelde het
Haagsche bakvischje met koket-overdreven
gebaartjes.
He, kind, wees toch niet zoo mal! riep
de borduurster uit met onverholen krib
bigheid over het vertoon van angst en
afschuw.
Inmiddels zat meneer Wegmans, op
geaffecteerd-doceeren maniertje, te vertellen
veel wjsheid van dierentemmerj. Men
vond ’t jseljk-interessant. Men zag hem
met strakke oogen van echte belangstelling
aan. Truus met iets angstigs in het hart,
zooals een kind, dat bezig is bloedige
sprookjes van Blauwbaard te lezen...
Heuseh, mevrouw, besloot hj zjn uit
legging, ik kan u aanraden, eens een
kjkje te nemen, het is werkeljk niet
onaardig...
Pjnljk-drukkende stilte.
Truus weer aan het zeuren: Hè ja, toe,
moes
Maar mevrouw Van Duinen, de gade
van den commies, weifelde, aarzelde.
Och, weet u, meneer Wegmans, zei ze,
Van Duinen houdt heelemaal niet van uit
gaan. En dan wordt het in den regel zoo
laat met eten... Na bureau-tjd gaat Van
Duinen altjd een uurtje naar de „Witte",
zooals je weet
De gast zat, in ietwat nerveuze afwach
ting, aan zjn kneveltje te plukken. De
borduurster had hem weer even aange
keken en ze begrepen elkander wel maar
hj durfde nog niet goed.
Neen, zei mevrouw, halfblj dat het zoo
afliep, ik geloof niet, dat er veel van komt.
Nou, schoot ineens de donkerbruine uit,
met fonkelende oogen en een van driftige
spjtigheid bevend stemmetje, nou ja, dan
moet pa maar een dagje wat vroeger thuis
komen
Hei, hei, Jeanne, kalm wat, vermaande
de moeder.
't Is ook waar, mompelde Jeanne, die
niet wou laten zien, dat tranen aan haar
wimpers biggelden. Zj had een bang voor
gevoel dat er niets van komen zou.
Van de pauze, die nu kwam, maakte
meneer Wegmans gebruik om te zeggen:
Indien ik de eer zou mogen hebben als
meneer verhinderd mocht zjn, de dames
te chaperoneeren...
O, het is heel beleefd en vriendeljk van
u, zei mevrouw, steeds meer in het nauw
gedreven, maar..
O, heerljkLeukGoddeljkriep Truus
uit, met een klenr als een bloei, dat ze
toch naar de Seinpost-leeuwen zou gaan.
En inderdaad, men sprak af.
Den eersten extra-fashionablen avond
den besten zou Henri maken, precies zeven
uur present te zjn...
Och grut,zei mevrouw, tegen den aandrang
niet meer opgewassen, maar Van Duinen
komt meestal eerst tegen halfzeven...
Kom, mevrouw, waagde Henri met een
warmte die de moeder dadeljk opviel en
sommige dingen expliceerde, misschien, als
u ’t meneer vraagt, dat meneer bj exceptie...
Enfin, ’t is dan afgesproken, zei de
moeder, haar gezag nu niet heelemaal
willende laten wegejferen. Dus Dinsdag
zeven uur dan.
Meneer Wegmans boog met gelukkig
schitterende oogen. Hj hield Jeanne’s
hand iets langer vast dan die van de
andere zusters, bj het heengaan. De kleine
Truus was in de wolken...
Een eerste voor waarde om het plan te
laten lukken, was dat Pa niet te diep in
den zak zou moeten tasten voor het uit
stapje.
Moeder had gewacht om erover te praten,
totdat hj op een avond van zjn schaak- ovuvuiuamvnqc. <ue vut
clubje kwam, Dan had het grogje hem I van haar handen klam
opgemonterd, altjd toeschieteljker en
milder gemaakt
Je mot denken zei mevrouw, toen zij,
met hun beiden vóór het naar-bed-gaan
nog even in de huiskamer zaten, de kin
deren hebben een heelen zomer niets
gehad... andere meisjes hier in Den Haag...
God, mensch, bromde de commies, ik
weet ’t al. Wees maar bij, dat we ’t nog
staande kunnen houden, dat kost moeite
genoeg. Willems is al driemaal om de
kwartaalhuur geweest en Joost mag weten,
hoe ik de negentig pop...
’t Zal ook de wereld niet kosten ging
mevrouw voort, en dan... Zj wees haar
man om met zjn hoofd wat dichterbj te
komen. Een beetje verschrikt-verbaasd,
zjn pjp weg te leggen,
Bolswardsche Courant.
C»J
fi