J NIEUWS EN ADVERTENTIEBLAD Verschijnt Donderdags en Zondags. Veertigste Jaargang. 1901. No. 98. DE NIEUWE HOED. ZONDAG 8 DECEMBER. BINNENLAND. -j die zich met 1 5 Januari e k. op de Bolswardsche Courant wenschen te abonneeren, ontvangen de voor dien datum verschijnende nos. g-ratis. <w.< VOOR ADVERTENTIEPRIJS50 Cts. van 1—7 regels. Ver volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte. ABONNEMENTSPRIJS80 Cents per 3 maanden. Franco per post 95 Cents. Afzonderlijke nos. van dit Blad zijn verkrijgbaar k 5 CL (Haagsche schets.) In sombere, zwijgende, gedrukte stemming gingen de anderen een kwartiertje later de deur uit. Jeanne had alleen maar wat hoofdpijnniets te beduiden. Daarom thuis te blijven, zou al te gek hebben gestaan... Arme Henri deed het uiterste om niet te laten merken hoe hij het land had... Alleen Truus kon haar pret niet op... N. Cl. zonder even luisterde hij... Och, ben je gek! bromde hj toen. Weg- mans is pas tweede-klerk en van dat examen komt toch geen steekZijn vader kan nog wel veertig jaar leven. Een mooi vooruitzicht, gesteld dat de jongen... Positiefverzekerde mevrouw, ziende, dat dit argument op haar man invloed had. Hij blies dikke wolken de kamer door. Zij voelde dat het pakte... En het eind was, dat ie een potloodje uit den zak haalde en cijferen ging. Als zij ’t dan maar gauw vertelde, want hij had slaap en ’t was al bij halfeen. Handschoe nen voor Truus, voor Oor en voor Jeanne. Garneersel, een dood-goedkoop parasolletje. Nou ja, hoeveel dan, want zij moesten er, op het Seinpost-terras, toch presentabel uitzien... Enfin, voor twee tientjes zou moeder... Eerst schrok hü ervan, legde z’n pijp met een njdigen tik weg, vroeg of zjj dacht, dat het hem bijgeval op den rug groeide... Het slot was dat hij be loofde, den anderen dag een voorschot te vragen, want in kas had hij het niet te missen... met Willems, den huisbaas, was geen spotten... En een „Aanmaning" lag er al drie weken Hij zou dan zien, twin tig gulden te geven voor het avondje. Maar dat Jeanne, de borduurster, van de donkerbruine haren, onder een stroom van tranen gezegd had, niet met haar ouden zomerhoed te zullen gaan, dat had mevrouw hem niet durven vertellen, maar zjj had lang met Jeanne over dat punt geconfereerd. Vast stond het; met den ouden verschoten hoed kon zjj niet gaan. En fondsen voor een nieuwen, schoten er niet over men had al genoeg geschikt, geschipperd en geplooid. Och, mal schaap zei Cor, de overmoedige, bestel in de Poten, en daarmee uit, laat pa brommen als hj de rekening krijgt... Ma fluisterde Cor iets in het oor, haastig als zich schamend over wat ze daar vertelde. Och wel neenriep Cor uit, ze leveren best! Pa is er goed voor! Verbeeld je Zou ik het durven vroeg arme Jeanne, al maar schreiend over de moeieljkheden, aan dien tocht verbonden, u moet toch toegeven, moes, dat ik met mjn ouden hoed... Neen, mooi is-ie niet, erkende mevrouw, maar als je nou Ik waag ’t eropriep Jeanne uit, zich energiek omdraaiend en de speld door haar daagsch hoedje stekend het komt wel terecht Och, natuurlijkstelde Cor gerust en zjj oogde haar na, terwijl een zonderlinge trek om haar lippen kwam en haar neusvleugels schier onmerkbaar trilden en iets kouds, iets dreigends in de uitdrukking van haar oogen somberde... Heerenveen, 5 Dec. Dat de liefheb berij voor raszuivere St. Bernhards honden nog al groot is, blijkt wel uit het feit, dat een geheel nest, bestaande uit 5 pracht exemplaren, toebehooreude aan den heer J. Pothaar Jr. alhier, binnen enkele dagen was verkocht voor twee honderd gulden, terwjjl nog vele aanvragen moesten worden afgewezen. 5 Dec. Naar wjj vernemen zijn binnen dit arrondissement reeds circa 325 vonnissen gewezen, wegens de Leerplichtwet. Het kantongerecht te Beetsterzwaag heeft hier van het grootste aandeel, n.l. ongeveer 2U0. Steen wijk, 5 Dec. Door het kanton gerecht alhier is het hoofd der bijzondere school te Gelderingen, in de gemeente Sieen- wjjkerwold, veroordeeld tot vyt gulden boete, omdat hij wetteljk als getuige opgeroepen, niet verscheen om te worden gehoord inzake eene overtreding van de Leerplichtwet, doch thuis bleef wegens het koude weer. Jubbega-Schurega, 5 Dec. Ten be wijze dat de vastigheden ook hier belang rijk in waarde stjjgen, kan dienen, dat een huis met ruim 5 Hectare land, vóór 5 jaar in publieke veiling aangekocht voor een weinig meer dan f 1800, thans uit de hand is overgedragen voor circa f 4200. Het eigendom verkeert volstrekt niet in eene betere conditie dan vóór 5 jaar. Hepk, JHieuwsbk v, Ft\ van toorn en smart Achter haar was Cor aan komen sluipen. Wil ik Hansje even sturen vroeg zjj. Och, zei haar zuster heeseb van opwin ding, dat wordt toch te laat. De juffrouw heeft mjj zoo vast beloofd, dat ik den hoed voor zessen zou krjjgen... Waarom ook niet zelf dat veertje er op gezet... Och, hou jjj toch je mondIk heb eer gisteren den hoed al gebracht, weet-je im... Beneden tjingelde de huisschel. Jeanne rukte het raam open, keek bliksemsnel, trok toen haar hoofd terug, stralend van geluk Goddank, daar is-ie En van blijdschap zoende zjj haar zuster en barstte toen in tranen uit... Ze was wat bang geweest. Een poosje stilte in het bovenhuis. Het duurde eene eewigheid. Eindeljjktik-tik. De meid met de doos. En een strook papier erbjj... de q ui tan tie Jeanne werd doodsbleek van schrik. Zj hield zich goed. Oo, Hansje, zeg maar, dat de jongen den len terugkomt, hoor Best, juflrouw. Maar bang voorgevoel schroefde om haar hart. Met koude, bevende handjes paste zjj den hoed Weer getik. Wat is er? Zacht, met verdrietigheid, fluisterde ’t goedige Hansje aan Jeanne’s oor: Hj zegt meneer heeft gezegd, als dat ie contante betaling mot hebbe, en anders den hoed terug Met groote oogen zag zjj Hansje aan. Hjj gaat anders niet van de deurvoegde de meid erbjj, ’t is een brutale rakker Een oogenblik aarzelde Jeanne. Toen, de tanden opeengeklemd, den hoed in de doos smjjtend, deksel erop ZiedaarGeef ’m maar terugik wil ’m niet hebben! Deur ging dicht. Hansje zwijgend naar beneden. Jeanne hoorde de doos tegen de gangmuren schokken en bonzen... In paraxisme van razend verdriet viel zjj op haar bed neer, met de grijpende en tastende vingers krampachtig door haar verwarde haren woelend, bjjtend in haar kussen van wanhoop... Hj, Henri, zou er wel alles van gehoord hebben.., En Cor, de oudste zus, met heel bleeke wangen, waschte haar met eau-de-cologne, streek haar over het hoofd, bond haar een doek met water om de slapen, haakte haar japon los, was een en al opofferingzei, dat ze nu ook thuis bleef, bjj haar en dat de anderen gerust konden gaan.. Met een enormen, jjzerharden, als spiegel glimmenden boord om den hals, een keurig kostuum aan en onberispelijke glacé’s aan de handenmet veel zorg gecoiffeerd en de punten van zjjn knevel Wilhelm achtiger dan ooit, was Henri Wegmans kwart voor zevenen verschenen. Stralend van ongeveinsde blijdschap met een geanimeerd blosje op de wangen echte, hoffelijke, galante Haagsche chapeau. En de dames waren al kant en klaar. Maar Jeanne was er niet. Dadelijk zocht hjj haar, overal, met de oogen, wat Cor goed opmerkte en weer iets in haar donkeren blik deed flikkeren. De heer Wegmans keek op zjjn horloge. Als u gereed is zei hjj tegen mevrouw. Ja, Jeanne moet nog even Hjj scheen gerustgesteld. Ging welge moed zitten. Accepteerde buigend-glimla- chend een kopje thee; ’n vroegertje. En boven stond Jeanne, voor het raam van de voorkamer, met gloeiende wangen uit te kjjken. Haar hart bonsde als een stoomhamertje. Ze voelde, dat de palmen waren.,, Hé ja, de leeuwenO, ma, laten we die gaan zienDe veertienjarige Truus was van haar stoel opgesprongen, met van geestdrift schitterende oogen en had de armen om haar moeders hals geslagen, zich tegen haar aan vlijend en fluisterend, vlak bjj moeders oorToe nou maar, zegt u dat we gaan.. Mevrouw Van Duinen duwde het meisje zachtjes van zich af, met toegeknepen oogjes haar wjzend en knikkend om zich toch bedaard te houden. Werkelijk, het is bjjzonder interessant, zei de bezoeker en hjj tikte even z’n lorgnet, zoodat het ragfijne koordje even trilde. Toen bracht hjj z’n blanke vingers naar een der „es-ist-erreicht“ puntjes van zjjn bonden knevel. En zjjn blauwe oogen dwaalden den kring rond, bleven een oogenblikje rusten op het donkerbruin van een dameshoofdje, welks eigenares in ge spannen jjver op een borduurwerkje, waar haast mee scheen te zjjn, zat te turen. Mevrouw wilde het chapiter behoedzaam ontwijken. U komt zeker veel op „Seinpost" vroeg zjj haar gast. Och, antwoordde hjj met de onverschil ligheid, waarmee een welopgevoed Haagsch jongmensch zich behoort uit te laten over vrjj banale am usemen tj es, och, zoo’n enkele maal, mevrouw, als er iets nieuws is aan- gekondigd. U moet denken, ik heb ’t boven dien vrjj druk.. De „geëmancipeerde" van het gezin, de zeer vrijmoedige Cor, die steeds de aan dacht poogde te trekken door dingen te zeggen, die de meeste andere jonge meisjes voor zich houden, lachte tameljjk luid. Mevrouw keek haar even aan, met een afkeurend streng blikje. En die van de kastanjebruine haren, de njjvere borduurster, werd rood van kwaad heid. Zjj voelde, dat het Henri hinderen moest, dat lachen... In zjjn theekopje lepelend met nuffig- voorzichtig uitgestoken vingers en beschei den, onhoorbare teugjes nemend, werd meneer Henri’s gezicht dan ook heel even wat strak. Hjj zag Cor ernstig aan. Met een gemaakt glimlachje, iet-of-wat venijnig want hjj had sterk ’t land aan Cor zei hj Juffrouw Cor gelóóft er niets van! Toen kreeg Cor toch een beetje kleur. Zj had gemeend, dat haar spotlachje wel half ongemerkt voorbj zou drjven... Nou ja, zei zjj, Henri brutaal in de oogen kjkend, nou ja, drukZóo drukDat kennen we... Even was het stil in de kamer. Mevrouw Van Duinen ergerde zich bjzonder over de ongemanierdheid van haar oudste. Wat moest zoo’n jongen daar nu in vredesnaam van denkenEn vanuit haar makkeljken stoel richtte zj dan ook het woord tot de onbezonnene, want zj vond het hoog tjd... En de kastanjebruine had haar zuster met fonkelende oogen aangezien. Meneer Wegmans studeert voor middel baar staatswetenschappen, dat weet je toch wel, Cornelia? O ja, da’s waar, zei de spotster, met nog een zweempje van glimlach om de lippen, daar dacht ik niet aan. Neem mj niet kwal jk, Henri Volstrekt niethaastte de bezoeker zich te replieeeren, met stalen gezicht en met plechtig-volmaakten ernst; op het stuk van geloofwaardigheid en van studiedrukte kon hj geen scherts verdragen... Weer suisde enkele oogenblikken de stilte. De borduurster keek een seconde van haar werk op en haar oogen ont moetten die van den gast, Cor had het opgemerkt, best, en haar zus bespeurde ook wel, dat er electrisch snel voorbjgaand een vonkje van jaloezie even had ge tinteld in heur blik. Dat maakte haar gelukkig; zj verkneuterde zich van pret over de ontdekking... Men had ’t dus in de gaten, dat Henri haar het meest opmerkte, pjp weg te leggen, Ja-a-a, hervatte mevrouw, om het gesprek weer te doen vlotten, dat is een heele studie, waar u aan bezig zj’t. En denkt u gauw... zonder indiscretie... Meneer Wegmans haalde de wenkbrau wen hoog op, glimlachte hoffeljk-fijntjes en schok-schouderde toen. Ik weet er heuseh nog niets van, me vrouwtje, zei hj mysterieus, ik laat het heelemaal aan mjn repetitor over, ziet u... Zeg, meneer, viel Truus plotseling in, was u niet bang, toen die juffrouw daar in het hok van die leeuwen ging Het is toch griezelig! En Truus huiverde werkeljk onder haar wit zomerjurkje. „Seinpost" en de fameuze leeuwentemster waren weer op het tapjt gekomen. En meneer Wegmans wilde niets liever. Wel neen, Truus, stelde hj gerust, met iets heroïeks in zjn toon van spreken, die beesten zitten achter stevige tralies, hoor Zou jj in het hok durven gaan? O, jakkesWeer huiver-griezelde het Haagsche bakvischje met koket-overdreven gebaartjes. He, kind, wees toch niet zoo mal! riep de borduurster uit met onverholen krib bigheid over het vertoon van angst en afschuw. Inmiddels zat meneer Wegmans, op geaffecteerd-doceeren maniertje, te vertellen veel wjsheid van dierentemmerj. Men vond ’t jseljk-interessant. Men zag hem met strakke oogen van echte belangstelling aan. Truus met iets angstigs in het hart, zooals een kind, dat bezig is bloedige sprookjes van Blauwbaard te lezen... Heuseh, mevrouw, besloot hj zjn uit legging, ik kan u aanraden, eens een kjkje te nemen, het is werkeljk niet onaardig... Pjnljk-drukkende stilte. Truus weer aan het zeuren: Hè ja, toe, moes Maar mevrouw Van Duinen, de gade van den commies, weifelde, aarzelde. Och, weet u, meneer Wegmans, zei ze, Van Duinen houdt heelemaal niet van uit gaan. En dan wordt het in den regel zoo laat met eten... Na bureau-tjd gaat Van Duinen altjd een uurtje naar de „Witte", zooals je weet De gast zat, in ietwat nerveuze afwach ting, aan zjn kneveltje te plukken. De borduurster had hem weer even aange keken en ze begrepen elkander wel maar hj durfde nog niet goed. Neen, zei mevrouw, halfblj dat het zoo afliep, ik geloof niet, dat er veel van komt. Nou, schoot ineens de donkerbruine uit, met fonkelende oogen en een van driftige spjtigheid bevend stemmetje, nou ja, dan moet pa maar een dagje wat vroeger thuis komen Hei, hei, Jeanne, kalm wat, vermaande de moeder. 't Is ook waar, mompelde Jeanne, die niet wou laten zien, dat tranen aan haar wimpers biggelden. Zj had een bang voor gevoel dat er niets van komen zou. Van de pauze, die nu kwam, maakte meneer Wegmans gebruik om te zeggen: Indien ik de eer zou mogen hebben als meneer verhinderd mocht zjn, de dames te chaperoneeren... O, het is heel beleefd en vriendeljk van u, zei mevrouw, steeds meer in het nauw gedreven, maar.. O, heerljkLeukGoddeljkriep Truus uit, met een klenr als een bloei, dat ze toch naar de Seinpost-leeuwen zou gaan. En inderdaad, men sprak af. Den eersten extra-fashionablen avond den besten zou Henri maken, precies zeven uur present te zjn... Och grut,zei mevrouw, tegen den aandrang niet meer opgewassen, maar Van Duinen komt meestal eerst tegen halfzeven... Kom, mevrouw, waagde Henri met een warmte die de moeder dadeljk opviel en sommige dingen expliceerde, misschien, als u ’t meneer vraagt, dat meneer bj exceptie... Enfin, ’t is dan afgesproken, zei de moeder, haar gezag nu niet heelemaal willende laten wegejferen. Dus Dinsdag zeven uur dan. Meneer Wegmans boog met gelukkig schitterende oogen. Hj hield Jeanne’s hand iets langer vast dan die van de andere zusters, bj het heengaan. De kleine Truus was in de wolken... Een eerste voor waarde om het plan te laten lukken, was dat Pa niet te diep in den zak zou moeten tasten voor het uit stapje. Moeder had gewacht om erover te praten, totdat hj op een avond van zjn schaak- ovuvuiuamvnqc. <ue vut clubje kwam, Dan had het grogje hem I van haar handen klam opgemonterd, altjd toeschieteljker en milder gemaakt Je mot denken zei mevrouw, toen zij, met hun beiden vóór het naar-bed-gaan nog even in de huiskamer zaten, de kin deren hebben een heelen zomer niets gehad... andere meisjes hier in Den Haag... God, mensch, bromde de commies, ik weet ’t al. Wees maar bij, dat we ’t nog staande kunnen houden, dat kost moeite genoeg. Willems is al driemaal om de kwartaalhuur geweest en Joost mag weten, hoe ik de negentig pop... ’t Zal ook de wereld niet kosten ging mevrouw voort, en dan... Zj wees haar man om met zjn hoofd wat dichterbj te komen. Een beetje verschrikt-verbaasd, zjn pjp weg te leggen, Bolswardsche Courant. C»J fi

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Bolswards Nieuwsblad nl | 1901 | | pagina 1