NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
„OESWARD EN WONSERAOEEt
1902.
No. 10.
41ste Jaargang.
Verschijnt Donderdags en Zondags.
EEN &OED ZAAKJE.
ZONDAG 2 FEBRUARI.
BINNENLAND.
X
VOOR
«1
«w
ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 1—7 regels. Ver
volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
ABONNEMENTSPRIJS: 80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Cents.
Afzonderlijke nos. van dit Blad zyn verkrijgbaar A 5 Ct.
29
9
8
12
8
5
4
4
4
45
- 5725.
-2855.
-6215.
aangaat, worden verdeeld als volgt:
31 voorschotten voor Melktappers.
n
Groentehandelaars.
Schippers.
Modisten.
Diverse handelaren.
Schoenmakers.
Kleermakers.
Slagers.
Sigarenhandelaars.
Poeliers.
Diverse badrjjven en
verbetering v. toestand.
De aflossingen der geleende gelden hadden
over ’t algemeen geregeld plaats. Welmoest
er zoo nu en dan een nalatige leener worden
aangemaand en bleven er vier in gebreke,
waarvoor de borgen in de bres moesten
springen.
Daarentegen mag er met genoegen op
gewezen worden, dat van de 163 aflossingen
tot een bedrag van f 18,715,er 69 maal
gebruik is gemaakt van rentebesparing door
vervroegde terugbetaling, namelijk
3 maal binnen 10 weken.
14 20
52 30 B
Ter herdenking van het 50-jarig bestaan
gaf de Secretaris een kort overzicht van het
ontstaan, de werking en het nut der Sneeker
Hulpbank. Hij bracht een woord van warme
hulde aan de nagedachtenis van de over
leden oprichters, waaronder de heeren G.
Cool Gz., C. J. Jorritema, S. K. van der
Meulen, N. J. Wouda en L. Veen steeds
zoo groote belangstelling in deze inrichting
hadden betoond, maar in het bijzonder werd
den ijverigen directeur G. Cool Gz. herdacht,
door wiens initiatief deze nuttige instelling
was tot stand gekomen.
Lemmer. Donderdagavond omstreeks
halfacht werden de bewoners opgeschrikt
door brandalarm. In het magazijn van den
opkooper M. Davidson alhier was nl. door
het vallen van een petroleumlamp in daar
onder liggend beddegoed, brand ontstaan,
die zich eerst nog al ernstig liet aanzien.
Men mocht er echter in slagen de vlammen
nog in tijds te bedwingen. Naar men ons
mededeelt, was niets verzekerd.
Donkerbroek, 30 Jan. Nu de jacht op
hazen en patrijzen gesloten is, houden de
jagers zich nog eenige weken bezig met
het houden van klopjachten. Het doel is, op
vossen te jagen, doch slechts een enkele
maal gelukt het, er een te schieten. Dat
het op zulk een jachtpartij pleizierig toegaat,
kan men zich voorstellen, als men weet,
dat de jagers in den regel door ’n veertigtal
dry vers worden vergezeld en menige grap
wordt uitgehaald.
Heerenveen, 30 Jan. Onze zandman,
die het iedere huisvrouw luide toeroept
„er moet zand in de straten,” heeft gelijk
en heden bad hij dat wel tweemaal. In en
op de straten moest er heden zand, maar
men strooide niet (alleen op den Heeren-
wal hebben we den zandman gezien) en
zoo waren de besneeuwde en door de jeugd
tot glijbaantjes gemaakte straten onbegaan
baar glad en ieder vond, dat de aarde zeer
rond was vandaag. Hoe velen er een tuime
ling hebben gemaakt of minstens een „gek
figuur sloegen11, durven we zelfs niet bij
benadering te zeggen, maar dan moest
men van zoo iemand de oritiek eens hooren
op...
Enfin „er moet zand op de straten 1“ als het
zoo glad is. We vernemen, dat in de Schans
een bejaard man niet snel genoeg kon uit
wijken voor een paard en wagen en toen
werd overreden. Hij werd opgenomen en
ergens binnen gedragen. Hoe ernstig hij
zich bezeerd heeft, wist onze zegsman niet.
Balk, 29 Jan. Door den heor Van
Santen van Purmerend is bij het gemeente
bestuur vergunning aangevraagd voor het
bouwen eener fabriek ter bereiding van
„luchtgas.11 Het Plan bestaat een naaml.
vennootschap op te richten en dan het
nieuwe gas te gebruiken voor straatver
lichting en voor particulier gebruik binnens
huis.
Lemmer, 29 Jan. Gisteravond, omstreeks
9 uur, reden de veehouder M. Visser en
vrouw van Oosterzee met paard en tilbury
door ons dorp toen het paard schrok voor
den uitgelaten stoom van de tot vertrek
gereed liggende nachtboot en met de tibury
bij den hoogen, ouden zeedjjk neerrolde.
Gelukkig sprong de timmerman H. Visser
onmiddellijk toe. Deze greep het paard, dat
beneden aan den dijk lag, en maakte, met
behulp van den veehouder, die inmiddels
de tilbury verlaten had, het dier los. Het
ongeval liep nog al goed af, daar alleen de
vrouw een lichte kwetsuur aan het hoofd
bekomen had. Ook het paard had geen
letsel bekomen, maar de tilbury was zoo
gehavend, dat met een geleend rijtuig de
reis moest worden voortgezet.
Hepk. Nieuivsbl. v. Fr.
Een predikant, zich teekenende F.,
schrjjft naar aanleiding van de berichten in
de dagbladen omtrent het met succes toe
passen van Röntgen-stralen bij kanker, in
een ingezonden stuk in De Nederlander^
dat ook hem uit zijne omgeving een doel
treffend middel tot genezing dier vreeselijke
kwaal bekend is, maar zelf niet als genees
heer willende optreden, hij dit heeft mede
gedeeld aan den heer J. T. Wouters, arts,
Spijkerstraat 107 te Arnhem.
dood zijner schoondochter verliet hy zjjn
leunstoel niet meer dan om zich te bed
te begeven.
Thans gaf de oude juffrouw Nikkel hem
op haar beurt haantjes, bouillon en vruchten.
Een vreeselyke schrik maakte zich van
den zieke meester als hjj de „oude heks”
aan zijn bed zag.
Moed zei juffrouw Nikkel, moed
Alles is nog niet verloren... Daar zijn er,
die er erger aan toe zijn geweest en toch
weer herstelden
Beulmompelde de ondankbare binnens
monds.
Na verloop van het vijfde jaar, den dag
van de veertiende betaling, sprak de oude
juffrouw, die een goed geheugen had, den
zieke, terwijl zij hem een geurige pudding
bracht, nogmaals over het ernstige onder
werpIk ben het wederom, lieve mijn
heer RijkmanIk kom weer mijn
jaarljjksche som innen... Het zal thans
niet lang meer zijn. Nog eenmaal twee
duizend gulden en den intrest en dit huis
is uw eigendom geheel uw eigendom...
Mijnheer Rijkman keek juffrouw Nikkel
met vreemden blik aan en wilde spreken,
maar was daartoe niet in staat, hy slaakte
een diepen zucht en viel achterover in
zijn leunstoel. Hy was niet meer! De
laatste krans droeg eenvoudig ’t opschrift
„Eindelijk allen vereenigd 1”
Twee dagen later zag men boven de
deur van het huis van juffrouw Nikkel
weer het fameuze bordje
EEN HUIS TE KOOP.
zy was er ineens bovenop gekomenOn-
middellyk hield de toevloed van taartjes,
vruchten en andere versnaperingen op.
Maar desondanks werd de oude dame met
den dag gezonder en Rijkman verweet
zich honderdmaal per dag, dat hy den
koop had aangegaan, want het huis was
nog geen twintig duizend gulden waard.
Op een morgen, heel vroeg, hoorden
mynheer en mevrouw Rykman een akelig
gekerm, de man sprong het bed uit en
riep Dat is een stervende
Arme juffrouwThans is het gedaan
God roept haar tot zich
Goddank 1 dacht Rijkman en spoedde
zich naar den anderen vleugel van het
huis. Het was echter niet juffrouw Nikkel
die op sterven lag, maar de weduwe
Jansen. Door een beroerte getroffen stierf
zy weldra.
De oude juffrouw Nikkel bood beleefd
haar diensten aan... Men had de gezichten
der anderen moeten zien Toen de be
grafenisplechtigheden waren afgeloopen,
zei Rykman tot zijne vrouwIk geloof
werkelijk, dat de oude heks me heeft
beetgenomen.
Dit was te vreezen, want drie jaar later
was juffrouw Nikkel zoo gezond als een
visch in het water en had, zooals haar
recht was, reeds zes lieve briefjes van
duizend gulden in ontvangst genomen.
Daarna werd de zoon van Rykman door
den dood aan zyn dierbaren ontrukt. De
arme moeder, mevrouw Rykman, zoo
zwaar beproefd, kwijnde van verdriet zicht
baar weg. Op den avond van den betaaldag
van het vijfde jaar gaf zy den geest.
Juffrouw Nikkel kwam ditmaal niet
persoonlijk de familieleden condoleeren en
hun haar diensten aanbieden zy zond een
krans, met deze woorden
„God vereenigt hen, die elkaar lief
hebben
Twee jaren gingen zonder een gebeurtenis
van belang voorby. Juffrouw Nikkel scheen
niets ouder te worden, integendeel, zy
begon er jeugdiger uit ,te zien, terwijl
mynheer Rykman en de Willemse’s een
droevig leven leidden. Daarbij kwijnde de
jonge weduwe van Rykman langzaam weg.
Thans gaf de haat der vier overlevenden
zich vry lucht tegen juffrouw Nikkel, die
echter voortging elk jaar haar geld te
innen.
Men ontzag zich, niet het oude menseh
te beleedigen als een deur open stond of
een venster niet goed sloot.
Die heks gaat nooit doodbromde de
oude heer Rykman.
Toen het zesde jaar aanbrak, werden
de Willemse’s door een aanstekelijke griep
aangetast en stierven eenige dagen later.
Juffrouw Nikkel, die steeds beleefder
werd, legde op het graf der beide echt-
genooten een krans, met de woorden
„De hemel roept zyn uitverkorenen.
Toen mynheer Rykman met zyne
schoondochter na de begrafenis in het
huis traden, waar zooveel leegten gekomen
waren, zuchtten beiden diep. De rentenier
keek zyn schoondochter droevig aan. Wat
zag de jonge vrouw er bleek uit. Helaas,
zy zou haar man niet lang overleden
twee jaar later gaf ook zy den geest. En
op haar graf legde de beminnelijke juffrouw
Nikkel een mooien krans met het opschrift
in schitterende glasparels: „Mijn vrienden,
hier ben ik 1“
Thans bevond zich mynheer Rykman
alleen op de wereld. Door droefheid ter
neer gebogen, en zijn hart met sombere
voorgevoelens vervuld, kwam hy van de
begrafenis van de laatste, die hem dier
baar was op deze wereld.
Elk jaar, als de tyd van betalen naderde,
kreeg de man hevige aanvallen van koorts
en moest hy weken lang het bed houden,
Op het einde van het vierde jaar na dep.
in 1901 f 71020,waarvan in het
J 1—X. OO 1 t .1
2e
3e
4e
Mynheer Rykman, rentenier, had het
huis op zeer voordeelige voorwaarden
zooals de ongelukkige meende gekocht,
heel goedkoop, voor niets byna, om zoo te
zeggen. Men hield hem voor een man van
oordeel en ondervinding, hij wist wat
zaken waren 1 In het kort, mynheer Ryk
man zag eindelijk den droom van zyn
leven verwezenlijktsedert eenige dagen
had hjj zich uit zyn zaken teruggetrokken
en zich in het mooiste huis zijner ge-
boorstestad gevestigd. Ik ben toch een
slimme vogelzei de nieuwe eigenaar tot
zich zelf.
Ziehier hoe de zaken zich hadden toe
gedragen Juffrouw Cato Nikkel, eene
oude vrijster van over de zestig, had niet
zonder weemoed het beslissende bordje
aan den gevel van haar huis laten spij
keren. Maar hoe droevig het ook was, het
moestzy was oud en gebrekkig geworden,
en haar krachten lieten haar niet meer
toe, het groote huis te onderhouden zooals
het behoorde. Daarom had de oude juffer
besloten, het huis, waarin zy steeds geleefd
had, te verkoopen. Maar van af den dag,
dat het bordje met de vette letters boven
de deur prijkte, ging het arme schepseltje
met den dag achteruit.
Toen had zich mijnheer Rykman aan
gemeld, om het huis te bezichtigen, en
vond het naar zyn smaak. Juffrouw Nikkel
zichtbaar aan den rand van het graf
verkocht het huis voor dertig duizend
gulden, betaalbaar in vijftien jaren
zonder de rente te rekenen. Er was be
paald, dat de verkoop eerst definitief zou
worden na verloop van vijftien jaren en
het betalen der laatste twee duizend gulden.
Het huis zou dan het eigendom worden
van mynheer Rykman of, indien deze
voor dien tijd mocht komen te overlijden,
van zijn naaste bloedverwanten. Indien
ook dezen voor dien tijd stierven, zou het
huis weer het eigendom worden van
juffrouw Nikkel. Indien deze echter voor
de vyftien jaar kwam te overlijden, al
was het ook vier en twintig uur na den
verkoop, zou het huis aanstonds aan
mynheer Rykman toebehooren, zonder dat
deze ook maar een cent had te betalen.
Maar daar juffrouw Nikkel de gedachte
niet kon verdragen ergens anders te sterven
en zy er op stond in het huis, waar zij
geboren was, de oogen voor altijd te slui
ten, behield zy zich het récht voor, tot
haar vertrek naar eene betere wereld, de
twee kamers der eerste verdieping te
blijven bewonen.
Kunt u zich hiermee vereenigen, myn
heer? vroeg de oude juffer.
Mynheer Rykman wilde juist bevesti
gend antwoorden, toen het arme schepsel
eensklaps door een vreeselyke hoestbui
werd overvallen. Rijkman, die een goed
hart bezat, had medelijden met de arme
juffrouw en stemde aanstonds toe.
Het arme menseh heeft maar eenige maan
den meer te leven, dacht hy.
Toen Rykman thuis kwam, vertelde hy
alles aan zijn beminde gade. Maar zullen
we die juffrouw niet lang tot onzen last
hebben? vroeg deze aan haar man, toen
hy haar alles had medegedeeld.
O, neen, ik was bang, dat ze voor myn
voeten dood zou neervallen, zoo ziek is
het menseh. Wy zullen het huis goed
koop hebben, ik zou me leeljjk moeten
vergissen, als wij na de eerste betaling
niet reeds eigenaar van het huis waren.
Den volgenden dag kwam de notaris en
werd de acte in tegenwoordigheid van
alle familieleden opgemaakt. Voor de
byna uitgedoofde oogen van juffrouw
Nikkel bevonden zich: de oude heer
Rykman en zyne vrouw Marie, Rykmans
zoon en diens echtgenoote, de ouders van
de jonge vrouw, mynheer en mevrouw
Willemse, en mevrouw de weduwe Jansen
zuster van mynheer Rykman.
De notaris had zich naar de kamer van
juffrouw Nikkel moeten begeven, zoo
slecht was zy dien dag. Dezelfde vreeselijke
hoest overviel de oude dame, toen zy de
pen in haar sidderende hand nam om de
acte te onderteekenen. Mevrouw Rykman
beefdeindien het oude menseh eens
bezweek vóór de verkoopacte geteekend
wasEindelijk, na verloop van tien minuten,
toen de hoest bedaard was, kon zy haar
naam op het gezegelde papier zetten.
Rykman zuchtte en mompeldeGoddank
Het huis behoorde hem thans toe.
Aanstonds installeerde zich de familie
Rykman in het nieuwe huis. Het was wel
vervelend, dat juffrouw Nikkel de vrije
beschikking had over twee kamers, maar
Workum, 28 Jan. Bij het verbouwen
van de roomboterfabriek van de firma Tjeb-
bes Co., verrichtten een tweetal timmer
knechten op een steiger eenige werkzaam
heden. Ongelukkig brak de steiger en beide
mannen stortten naar beneden, met het on
gelukkig gevolg dat de oudste K, Z. vijf
ribben brak en de jongste J. de J. er ge
lukkig met den schrik is afgekomen.
De toestand van eerstgenoemde moet naar
omstandigheden goed zijn.
Sneek, 30 Jan. Tot hoofd van school
no. 1 werd hier heden avond benoemd de
heer S. de Boer, onderwyzer te Den Burg
(Tessel) met 9 van de 14 stemmen. Op no.
2, de beer J. Schaafsma van Gorredijk
werden 5 stemmen uitgebracht.
Stoomboot aan wal-Sjouwerlui
beginnen te lossen Ook ’n baal rijst,
door ’t water beschadigd Sjouwerlui
denken: ’n buitenkansje; ’t is winter!
Misgedacht!-Baas van de boot heeft
’n paard. Paard lust ook rijst!-
Paard lust héél graag rijst.-Paard
eet te veel rijst.-Paard dood!!-
Baas kwaad.-Sjouwerlui
’t Gebeurde te Sneek. Ingezonden.
30 Jan. ’t Werd hier zoowat in den
laatsten tijd gewoonte, dat luitjes, die ont
heffing van enkele bepalingen der bouw
verordening vroegen, met de vraag bij ’t
Gemeentebestuur eerst kwamen, als net
gebouwde perceel reeds kant en klaar was.
In de heden avond gehouden raadszitting
meende de Raad aan die onbeschaamdheid
paal en perk te stellen, door aan twee
heeren, die met hun pand reeds kant en
klaar waren, die ontheffing te weigeren.
De vraag rijsthoe nu
Door het Bestuur der Hulpbank alhier
ie in hare 50ste Jaarljjksche Algemeene
Vergadering, j.l. Maandag gehouden, verslag
uitgebracht omtrent hare verrichtingen in
het afgeloopen boekjaar. Wij ontleenen daar
aan het volgende:
Het totaal der uitgeleende gelden bedroeg
in 1901 f 71020,waarvan in het
le kwart. 33 leeningen ten bedrage van f 3920.
52
26 w
48
Van deze 159 leeningen zijn er
25 leeningen gesloten tot het maxim, van f 300.
32 een bedrag - 200.
27 B -100.
75 B B bened. -100.
De leeningen kunnen, wat de bestemming
het zou gelukkig slechts voor eenige
weken zyn.
Mynheer en mevrouw Rykman instal
leerden zich op de eerste verdieping, Ryk
man junior en zyn vrouw, de Willemse’s
en mevrouw Jansen verdeelden onder
elkaar de tweede verdieping en allen legden
er zich op toe, de laatste dagen van juf
vrouw Nikkel te veraangenamen.
De taartjes, de eierkoeken en de fijnste
vruchten vloeiden rijkelyk de oude dame
toe en des morgens kwam iedereen met
een glimlach naar haar gezondheid infor-
meeren. Arme vrouwzei Rykman op
zekeren dag tot zyne echtgenoote, ik vrees,
dat het nog gauwer zal gedaan zyn, dan
ik dacht.
Ik ben er ook bang voor, bevestigde
mevrouw Rykman.
Maar plotseling werd de oude sukkel
achtige juffrouw Nikkel tot ieders ver
bazing en... ergernis frisseheren krachtiger
Bolswardsche Courant
II I
9
n
9
9
9
9
9
9
V
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
9
