NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
BOLSWARD EN WONSERAOEEI,
1902.
41ste Jaargang.
Verschijnt Donderdags en Zondags.
No. 17.
Brieven uit de Residentie.
DONDERDAG 27 f'EBRCAIii.
BINNENLAND.
VOOB
Ooievaar.
ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 1—7 regels. Ver
volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
ABONNEMENTSPRIJS: 80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Cents.
Afzonderlijke nos. van dit Blad zijn verkrijgbaar a 5 Ct.
PRAATJES VAN DEN DAG.
IV.
de vlucht nam. Het bleek nu, dat het
kabinet openstond, doch dat er niets werd
vermist, de inbreker heeft daartoe geen tijd
kunnen vinden. Baas en vrouw werden nu
in allerijl gehaald, in den naasten omtrek
werd nog een onderzoek ingesteld, doch
zonder resultaat. Hedenmorgen evenwel
werd door de maréchausée een onderzoek
ingesteld en heeft zij de hand gelegd op een
21-jarig jongeling van hier, zekere L. T.,
na een scherp en langdurig verhoor te heb
ben ondergaan, heeft hij bekend de inbraak
gepleegd te hebben en wel met de bedoeling
zich geld toe te eigenen. Hij meende echter,
dat er niemand thuis was. L. T. is meer
malen met de justitie in aanraking geweest;
hij is gevankelijk naar Heerenveen over
gebracht.
Joure, 24 Febr. Dsn 12-jarigen leerling
A. B. van de school aan de Midstraat alhier
werd heden tijdens de morgenles door een
onderwijzer opgedragen de achterdeur der
school te sluiten, waartoe hem een sleutel
werd mede gegeven, ’t Trok de aandacht
van den onderwijzer, dat de knaap zoo lang
uitbleef. Toen de jongen echter terugkeerde
en zonder iets te zeggen zjjne plaats op de
bank weder innam, werd hieraan verder
niet gedacht. Een oogenblik later zag een
der onder wijzers door het op de binnen
plaats uitziende raam en ontdekte tot zijn
grooten schrik een massa rook, die uit het
afzonderlijk staande turfhok scheen te komen.
Men snelde derwaarts, doch vond de deur
van het turfhok gesloten. Met behulp van
de inmiddels gerequireerde rijks- en gemeen
tepolitie werd de deur van het hok geopend,
waarop een verstikkende rook de binnen
tredenden tegemoet kwam, ’t Bleek dat een
groot stuk zaklinnen, dat onmiddellijk bij
den turfhoop lag, aan het branden was.
Ware dit even later ontdekt, dan was onge
twijfeld ook de turf aangetast en zou de
brand ernstiger gevolgen hebben gehad.
’t Vermoeden dat de leerling B. aan het
geval niet vreemd was, werd bewaarheid.
Hij bekende nl. met den hem medegegeven
sleutel, die toevallig ook op het slot van
het turfhok past, dat hok geopend en met
een lucifer het zaklinnen aangestoken te
hebben, waarna hij de hoksdeur gesloten
had en weder in de school was teruggekeerd,
’t Nog in zijn bezit zijnde doosje lucifers
werd door de politie in beslag genomen.
Repk. Nieuwsbl. v. Fr.
De vorige week heeft men bij eene
vrouw, wier man naar den boer was, op
eene kunstmatige wijze overdag gestolen.
De vrouw en kinderen werden in haar eigen
woning opgesloten, door de deur met een
stok van buiten te voorzien. Daar dit huis
afzonderlijk staat, kon dit vrij goed ge
schieden. Toen de vrouw naar buiten zou,
bemerkte zij dat de deur vast zat en na
lang pogingen aangewend te hebben gelukte
het haar eindelijk dezelve te ontsluiten. Nu
ontdekte zjj ook hoe zij was beetgenomen,
daar uit het nevenstaand hok goederen
werden vermist. Zulks is geschied bij D.
Sm. bjj Veenklooster.
Zaterdag j 1. werd de weduwe N. te
Kollumerzwaag de dupe der wet op den
leerplicht. Na eene boete van 50 cent
bekomen te hebben en de tijd der betaling
verstreken was, welke tot dusver uitbleet,
zou zij door een paar rjjksveldwachters
moeten worden opgebracht. Daar de vrouw
weigerachtig was de boete te storten en ook
de hechtenis niet wenschte, liet ze de bol-
korven aan den weg staan en zette koers
Kollumerzwaag in. Een bakker nam haar
eindelyk in zyn wagen op en bracht haar
terug. De wagen werd daarop door de
agenten aangehouden en de vrouw verzocht
uit te stappen. Daar er van alles zoowat
niets terecht kwam, heeft de bakker, daar
deze ook gaarne vertrekken wilde, de boete
maar voor haar betaald. Daarna konden
de vrouw, de bakker, de politie en het publiek
vertrekken.
Men schrijft uit Maastricht
Op de fabriek de Sphinx alhier aibeiden
de ovenwerkers thans maar halve en drie
kwart dagen, de bordenmakers gaan ook
nog steeds met driekwart dagen naar huis,
terwijl op de glasafdeeling de glasbrandsters
en snijdsters driekwart dag en soms slechts
eenige uren per dag werkzaam zijn. Ge
ruchten zjjn in omloop volgens welke bin
nenkort een aantal o ven werksters bij gebrek
aan werk bedankt zullen worden.
Als een bewijs, hoe slecht het op
dit oogenblik met de binnnenlandsche
vrachtvaart gaat, deelt men aan de N. R.
Ct. mede, dat een schipper van een collega,
die averij had gekregen, de vracht van be
neden Tiel naar Duitschland overnam voor
één-en-veer tig en een halve cent per laat
graan 1
moeite
komen.
En nog geen half uur later weer een
jongetje in dezelfde gracht. En dezelfde
wakkere man, die bij de eerste drie kin
deren zoo flink geholpen had, die pas weer
droge kleeding aantrok, sprong weer te
water, om ook de laatste dreumes er uit
te halen.
Op de Geeuw zakte gisteren middag een
oud man uit Hommerts, die het linia recta
systeem was toegedaan, er door. Met ladders
enz. kostte bet veel moeite, den oude
buiten gevaar te brengen.
Een vreemde grap wordt in de
laatste dagen bij den overweg bij ’t Kerkhof
uitgehaald.
We zagen’t bijv. Zondagmorgen. De trein
in aantocht, reeds bij ’t wachthuisje. Gauw
’n paar jongens over de lijn en toen nog
een en nóg een. De trein floot nog eens ter
waarschuwing.
Gisteren middag na 4 uur herhaalde zich
de geschiedenis. Jongelui van de H. B. school
moesten die kostelijke grap ook eens
uithalen.
Jongelui, jongens, wat kunt ge gemakkelijk
struikelen; weest toch voorzichtig.
En dan, wat aardigs, wat grappigs steekt
er in?
Naar we hoorden, snapte de politie gis
teren een drietal jongelui.
Een adres, van onderscheidene hand-
teekeningen voorzien, onder welke die van
dr. G. Bouma, zal, of heeft misschien reeds
’t college van Burg, en Weth. bereikt.
In dat adres brengen de ouders der kin
deren van school no. 1 onder de aandacht
van ’t D. B. de ongezonde conditie, waarin
genoemde inrichting gedurende de winter
maanden verkeert.
Een getrouwe opname van den thermo
meterstand in de verschillende lokalen heeft
n.l. aan ’t licht gebracht, dat de jeugd in
school no. 1 van Nov. tot April zich moet in
spannen bij een temperatuur vaak van 70
tot 80 graden en soms hooger.
’t Gevolg van die overmatige warmte doet
zich natuurlijk gevoelen in veel thuis blijven
wegens ziekte.
Burgwerd. Mej. R. Aitema alhier, is
geslaagd voor de acte fraaie handwerken.
Workum, 24 Febr. Een landbouwer
onder Workum zag heden 6 kieviten over
zijn land vliegen. Dus de beestjes zijn er
weer en zoo het weder mede werkt, kunnen
de liefhebbers van eierzoeken hun pols maar
voor vast klaar zoeken.
Lemmer, 24 Februari. Hedenmorgen
kwamen hier voor het eerst na dezen
winter twee zeilschepen binnen, in den
loop van den dag door nog 14 anderen
gevolgd. De schippers, allen komende van
Kampen, rapporteerden, dat er nog veel jjs
in zee was. Zij hadden dit echter kunnen
ontzeilen. Hoewel er ook in onze baven
veel drijfijs zit, dat ’s nachts telkens weer
vast vriest, konden deze schippers er zich
zonder veel moeite door heen werken. Het
is echter voor zeilschepen nog niet geraden
’s nachts onze haven binnen te loopende
havenvuren worden ook niet ontstoken.
Ook onze visschers blijven, wanneer zij
van de vangst terugkomen, in den mond
van de haven of buiten den Westelijken
bavendam liggen. De binnenwateren zjjn
alle nog met een dikke ijskorst bedekt.
Gaasterland, 24 Febr. De veie arbei
ders in deze gemeente hebben, boven hunne
standgenooten elders, jaren aaneen het
voorrecht gehad goed en goedkoop te
kunnen wonen. Dit voorrecht is thans
opgeheven. Onder de concurrentie der tijden
en der veranderde omstandigheden zjjn de
huren der arbeiderswoningen in de laatste
jaren enorm gestegen, sommige met 60 a
70%. „De Maatschappij* en enkele parti
culieren gingen voorde burgerlijke ge
meente is thans gevolgd. De aan haar be-
hoorende woningen, die tot heden 30 a 35
gld. huur opbrachten, zijn thans voor 3
jaren verpacht voor 45 a 50 gulden.
Gaastmeer, 24 Febr. J.l. Zaterdag
had de jager J. H. alhier het geluk, op
het Heegermeer in ésn schot niet minder
dan 4 wilde ganzen te schieten. De man
had daarmee f 5 verdiend.
Gorredijk, 23 Febr. In den afgeloopen
nacht, terwijl de bakker K. ter S. en zijne
vrouw naar eene feestelijke vergadering
waren, werd eene der twee achtergebleven
vrouwelijke huiegenooten; die zich ter ruste
hadden begeven, wakker door eenig leven,
dat er in de kamer werd gemaakt. Zij
liet zich nu hooren en bemerkte daarop, dat
iemand zich achter de tafel verschool.
Onraad vermoedende, maakte zjj aanstalten
om van bed te gaan, waarop de ander ijlings
Sneek. Jongelui, jongens past op
We herinneren ’t ons nog heel goed uit
onze kinderjaren. We hadden een hoofd
der school, die niet van ijsvermaak hield.
Pas begon het telken jare te winteren, of
we moesten als regel voor schoonschrift
schrijven
IJs kost menschenvleesch 1
Of deze schrifteljjke vermaning ons aan
spoorde tot grooter voorzichtigheid, we dur
ven het niet zeggen.
Dat zoo’n vermaning wel noodig is op
zjjn tijd, leeren ons de jongens hier in de
laatste dagen
Jongens, past toch op 1
Een kind in de trekvaart; een jongen,
Zondag, in ’t diepe water bij net begin der
Oudvaart. Groote menschee moeten hun
leven wagen, om redding te brengen.
Verder was het nog overal te redden,
overalMaar gisteren middag was het
meer dan erg
Eerst een drietal kinderen door het ijs
in de Westersingelgracht. Een vrouw en
mannen er in, om te helpen. Wat een
om allen weer op het droge te
’s-Gravenhage, 24 Feb. ’02.
Iets over Reclame.
Latenwe ditmaal ’t eens over reclame heb
ben, niet over de nachtmerrie, welke .juister
als „reclame” tegen belastingaanslagen wordt
aangeduid, maar recht uit op het eenige
groote wapen dezer tjjden van concurrentie
en mededinging.
In onze groote steden, brandpunten van
verkeer en beweging zien en hooren we
d’er van in zoo velerlei vorm. De groot
handel, de zaken van den eersten rang zien
we te voorschijn komen met reclame-mid-
delen welke ons, nuchtere menschjes tot
hoog-gestemde bewondering en verbazing
voeren. We zien op eerste standen groote
panden neervallen onder de hamerslagen
van den moker en op de vrije ruimte, dan
verkregen, komt oprijzen een winkel-paleis,
dat zou kunnen wedijveren met het beste
dat in de groote metropolen de aandacht
trekken kan van een wereld-stad-publiek.
En toch...
Bij dat vele in soorten en vormen, ver
schillend door vinding en uitvoering, in
keuze en toepassing, blijft voor hen, die
breeder aangeeft in voordeel beschouwing
en een ruimeren maatstaf aannemen waar
hunne meening gevraagd werd, steeds een
mate van onvoldaanheid bestaan.
Want...
We weten d'er eigenlijk maar weinig van
en goed beschouwd zijn we doorgaans als
dat slag menschen, waarvan men zegt, dat
ze ’t goeie niet willen. Wèl hebben ze ’t voor
oogen, zjj zien wèl de weg, welke moet
worden ingeslagen, maar niettemin houden
zij zich onwetend en putten geen voordeel
uit de ondervinding, welke elders werd
verkregen, uit de schitterende resultaten
waarop anderen zich beroemen kunnen.
Wel staan we verbaasd te kijken en
maken ’t tot onderwerp van onze gesprek
ken en beschouwingen, maar ’t blijft al
weer bij overwegingen. De verbazing en
verwondering zal ons wellicht eenigszins
ontroeren, maar jammer genoeg zal ’t maar
al te spoedig blijken dat de indruk van
verbijstering er maar heel erg dun op zit
en weer even spoedig zal verdwenen zijn
als zij over ons licht-ontvlambaar gemoed
gekomen was.
Dan beginnen we weer kalmpjes aan ’t
gerenommeerde sukkelgangetje waarvan
onze vermaarde Hollandsche langzaamheid
sinds jaar en dag de wijd vermaarde repu
tatie mocht verwerven.
Heb ik ’t mis?
We weten ’t zelf maar al te goed hoe ze
elders, over de grenzen, in deze over ons
denken. We behoeven er dus niet boos
om te worden.
Want later zal ’t weer eens gebeuren
weer zullen we voor oogen krijgen, wat be
reikt zou kunnen worden... anderen zullen
er ons sprookjesachtige voorspellingen van
doen...toch zullen wij ondanks alles dezelfde
blijven.
Misschien met ’n enkele uitzondering...
met één bekeerling die ’t wel eens beproe
ven wil, maar... misschien, want we zijn
taai en houden gaarne vast aan wat door
lange tijden heen kon in-roesten in levens
regel en gewoonte.
Zoo zal de bekeerling verzekerd wezen
-van lachend te worden nagezien, met ver
baasden blik bekeken, bezorgd en verwon
derd als de anderen zijn voor ’s mans be
houd, thans in gevaar gekomen!
O die reclame!
Nog eens: wat weten we d’er van!
Ik denk dan nog eens even terug naar
de dagen dat de Barnum and Bailey-show
’t heele land in ’n secure ontroering bracht
met hare reclame, die zeker nergens de
weerga gevonden heeft. We weten hoe ze
met hunne reclame-wagens „de troep” voor
uit gingen. Geen muur, geen raam geen
steen werd vrij gelaten van hunne kleurige
reclame-middelen. Overal wilden zij wezen,
allerwegen moesten zij zijn. In straten en
in stegen gingen zjj voort met het doel en
de werking hunner onderneming uit te
schreeuwen naar alle hoeken en zijden der
stad.
Nog zie ’k het wagentje staan in een
der aristocratische wijken der hofstad, waar
men zoo waar ook de pui van het provin
ciale gouvernements-hotel zelfs wilde doen
zuchten onder een laag van opzienbarende
reclame-biljetten. Maar men beduidde onze
mannekens, dat zulks niet zoo gemakkeljjk
zou kunnen gaan. Maar wat lachten de
Amerikaansche reclame-koningen, voor wien
niets heilig is om hun doel te bereiken.
Waarom zouden wjj ’t Koninklijk paleis
„sparen?” voegden zij mij toe. Zeker, dat
was nu eigenlijk ook je ware, de uitvoering
van ’t eenige, groote begrip van wat men
reclame noemt. Een idéé, breed en flink,
uit onbekrompen beurs uitgevoerd, zeker
als men is, dat de uitgaven voor dit doel
aangewend niet renteloos zullen blijven,
maar eerder weer in drie-dubbele mate
zullen ferugkeeren in de kas.
Want deugdelijke reclame moet niet
wezen als ’n fluister-praatje aan ’t oor van
den buurman, die er bij gelegenheid ook
eens over spreken wil. Maar schreeuwen
moet het, breed en krachtig naar alle zjjden,
dat de stad er van gewagen kan en spre
ken met andere woordenin zake reclame
moeten we in onze advertentiën niet op ’n
regel of tien of op ’n enkelen gulden letten.
Reclame moet flink worden aangevat!
Nu staan wjj Hollanders hier niet
juist in de voordeeligste positie om met
een flinke reclame ons doel te bereiken.
Wat elders mogelijk is, zal hier afstuiten
op velerlei oorzaken.
Ons Hollandsche publiek is niet zoo heel
gauw in te palmen, komt niet zoo heel
spoedig onder den indruk, laat zich niet
meeslepen naar ’t doel, waar men de men
schen hier wil hebben. Een aardige reclame
pakt ons niet zoo gauw, omdat we eerst
eens kalmpjes den boel willen bekijken...
je moest eens worden beet genomen... en
je kan niet weten wat er achter zit. Zoo
gaan we aan ’t overwegen en moeten eerst
nog eens hooren hoe onze buurlui er over
denken.
Onze Hollandsche eigenaardigheid is dat
wij te lang koud en onverschillig blijven...
ons leuk houden tot we er alles van weten.
Voor ons Hollandsche reclame-mannen een
belangrijk bezwaar!
Maar onze reclame-ondernemers hebben
ook nog wel ’t een en ander op hun ge
weten. Niet altijd maakt men gebruik van
de meest-gewone hulpmiddelen, trekt men
partfl van Je verschillende meeningen welke
het volk in sommige omstandigheden be-
heerschen.
Wanneer men eens kennis neemt van de
herinneringen welke Villemessant, de dichter
van het vermaarde Fransche dagblad „Le
Figaro" heelt te boek gesteld, weet men
al dadelijk welke zijde de onwetenden
moeten inslaan om hun doel te bereiken.
Maar hjj werkte met een Fransch
publiek! Ook hij had moeite om de dag-
blad-reclame er „in” te krijgen,’n nieuwig
heid waar men niet zoo heel gauw aan
wilde, maar hij wist ze wel te overtuigen.
In zjjn blad laat hfl ’n heel verhaal uit
werken, en nog wel in verzen, van een
verliefde juffrouw die zich in levens-moe-
heid uit het venster van ’n derde verdie
ping werpt. Ze gaat echter niet tot deze
daad van wanhoop over zonder voor haar
kanarie-vogeltje de zorg in te roepen van
hen, die ’t beestje zouden vinden. Als
slot van ’t heele verhaal leest men nu ’t
adres, waar ’t vogeltje te zien is: Een
mode-magazjjn op een der boulevards! Het
Parjjsche publiek, ontvankelijk voor in
drukken als geen ander, sentimenteel als
geen ander, gaat er natuurlijk heen en...
de reclame is bereikt!
Zouden we met een en ander ook niet
ons voordeel kunnen doen?
s
■■■KM
Bolswardsche Courant
