NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD BOISWAR» EN WONSERA.DEEI. !p No. 22. 1902. 41ste Jaargang. Verschijnt Donderdags en Zondags. ZONDAG 16 MAART. BINNENLAND. I X X Na afloop BAL! VERHURING. VOOR nogmaals dui- ADVERTENTIEPRIJS50 Cts. van 1—7 regels. Ver volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte. ABONNEMENTSPRIJS80 Cents per 3 maanden. Franco per post 95 Cents. Afzonderlijke nos. van dit Blad zijn verkrijgbaar a 5 Ct. in een voornaam restau- begonnen over iets anders 3; Vier jaren zgn verloopen. De golven der Middellandsehe Zee rollen en rnisehen. Haar gedruiseh dringt door het geopende venster in een gezellig vertrek. Rusteloos als de golven loopt daar eene vrouw met eene koninklijke gestalte in een zwart fluweelen japon heen en weer. Goudbruin haar tooit het edel gevormde hoofd, op het gelaat ligt eene uitdrukking van wan hopige droefheid. Aarzelend gaat Melitta von Waldeck voor den geopenden vleugel zitten, eene ^Liepe ademhaling doet hare borst op en Tot de rechte komt 1 Laten we bet maar eens af wachten Ze waren nu rant gekomen en te spreken. uaarna opvoering van „De visschers van Blankenberghe". Tooneelspel met zang in één bedrijf van J. L. D. Slekckx. INTEEKENAREN hebben het recht Zondag 23 Maart, des mid dags tusschen 12 en 1 uur, in „de Doele” toegangskaarten te nemen a 50 cents per persoon, vóór zich en andere inteekenaren. Des avonds aan het bureau voor ieder inteekenaar of niet entrée f 1, Als er lui zijn, die klagen, dat het zoo tnoeielijk is in den tegenwoordigen tijd om onder dak te komen, dan moesten ze eens een kijkje nemen in de heide onder Sur- huisterveen. Dinsdagmorgen begonnen een paar mannen daar met eene woning en Woensdagavond waren ze onder dak. Zelfs de steenen er voor moesten ze maken, als echte Friesche mop, anders gezegd heide spitten. En dit is nog niet op zijn vlugst, ’t Is meermalen gebeurd, dat men ’s morgens met eene woning begon te bouwen en ’s avonds er in zat koffiedrinken. De waarschuwingen der burgemeesters aan de werklieden om met het aanknoopen van onderhandelingen tot het verkrijgen van werk in Pruisen voorzichtig te zijn, hebben goed gewerkt. Naar wij vernemen zijn ver schillende zoogenaamde werkliedenwervers in de Pruisische grensplaatsen niettegen staande de hooge loonen, die zij in de Hol- landsche bladen aanbieden, niet in staat om werkgevers aan werkvolk te helpen. In Pruisen is anders werkvolk op het oogenblik genoeg te vinden. Naar aanleiding van de weigering van den Min. van Justitie om een vader, die in een Rijkswerkinrichting vertoeft, toe te laten tot zijn stervende dochter, ontving Het Volksdagblad van een tweetal lezers brieven. De eerste, een gepensionneerd adjudant-kapelmeester, schrijft o.a.: „Ik kan u mededeelen, dat in de Rijks werkinrichting te Hoorn, tgdens mijn ver blijf aldaar, op verzoek zijner ouders, die zelf op audiëntie bij den Min. van Justitie, Cort van der Linden, geweest waren, een persoon 14, zegge veertien maanden werden kwijtgescholden. En dit vervroegd ontslag gold niet eens een sterfgeval, maar een bruiloft, De persoon werkt te Amsterdam. Zelf ben ik tegenwoordig geweest bij dit geval1*. Een ander meldt ons; „In ’t jaar 1867 of 1868 lag een vrouw, woonachtig te Hoorn“ op sterven. Zij verzocht haar zoon, die in dezelfde plaats twee jaren correctioneele ge vangenisstraf moest ondergaan, nog eens te zien. Dit werd toegestaan. Ik vertel u de volle waarheid1*. Misdaad. Te Hengstdijk (Zeeland) is bij het graven een volledig menschelijk geraamte gevonden. Daar het geraamte ontdekt is in de nabij heid van een eenzaam voetpad, denkt men het overschot gevonden te hebben van het slachtoffer eener geheim gebleven misdaad. Ongeluk. Woensdagmiddag is de venter B., uit Arnhem, die te Eist (Betuwe) langs de wetering reed, met zijn hondenkar te water geraakt. Niettegenstaande spoedig hulp kwam opdagen, werd de man levenloos opgehaald. Een treurige aankomst. Een huisgezin, bestaande uit man, vrouw en zeven kinderen arriveerden Woensdagmiddag te Stroobos na een lange reeks van jaren in Zuid- Amerika gewoond te hebben en hoopten hun ouders en grootouders weder te zien. Maar een smartelijke teleurstelling wachtte hun. De oude luidjes toch zijn voor enkele weken eenige dagen na elkander overleden. De alhier zijnde kinderen konden van het overlijden der ouders bun schoonbroederen zuster geen bericht doen toekomen, daar zij teeds op zee waren. Men had alhier n.l. bericht van de overzeetche familie ontvangen van hun afreis naar ’t vaderland. Een sterk verlangen naar de geliefde ouders zal hun de lange reis zeker bezield hebben, en zie, toen zij in ons dorp aankwamen, moesten ze tot hun schrik en smart vernemen, dat vader en moeder ten grave waren gedaald. Wie vermag die smart en teleurstelling te schetsen 1 Een blij weerzien zich voor stellende en dan te moeten hooren„uwe ouders zyn niet meer 1“ treurig voorzeker. Dat de afgestorvenen in hun laatste levens dagen telkens de namen der te verwachten kinderen op de lippen hadden, wie zal zulks verwonderen 1 Dat de kinderen in de over- zeesche gewesten steeds aan hun ouders in het vaderland dachten, bleek ten vorige jare, toen de oude luidjes van hen een ge schenk van f 100 aan geld ontvingen Te Drachten zijn kort na elkander twee personen van 91 jaar overleden. Van den man, D. Fokkema, had men de ver jaardag feestelijk herdacht, toen hij ’s nachts onverwachts overleed. Vrijwillige armoede. Te Tilburg is een 51-jarige weduwe begraven, die de laatste jaren baars levens in behoeftige omstandig heden had doorgebracht, ten laste van wel dadige vereenigingen. Na haar dood vond men in haar woning ongeveer vierduizend gulden. Een donderend applaus klonk door de operazaal en telkens moesten ze weer terugkomen Elsa en Lohengrin, Ortrud en Telramundmaar de geestdriftige toe juiching gold niet den vreemden tenor zanger, ze gold de gevierde en beminde primadonna, die de partjj van Elsa had gezongen. En met een glans van geluk op het gelaat maakte Melitta Waldeck eene buigingze had haar doel bereiktna eene zesjarige tooneelloopbaan was ze een der meest geachte Duitsehe operazange ressen de kunst was voor haar het leven, ze maakte haar gelukkig. Onder hen, die het laatst het operage bouw verlieten, behoorden eenige officieren. Eene fameuze vrouwzei een hunner. Uiterlgk, stem, spel, voordracht, alles is by haar volmaakt. En daarbij is haar naam volkomen onbe vlekt, voegde een ander erbijzij is in de beste kringen de gezochte en gevierde per soon Maar tegenover de mannen is ze koud als ijs, zuchtte de eerste. Jij kunt het weten, Hoheneck, lachten de anderen, jij hebt haar immers genoeg in het openbaar gehuldigd Welnu, dat is immers geen schande! verdedigde zich de kleine officier, ook anderen beproefden tevergeefs haar te ver overen, de secretaris van legatie Von Duren, de bankier Lanken, ja, men spreekt zelfs van een nog hooger geplaatst persoon Aan allen zou ze met de grootste be minnelijkheid op schertsenden toon hebben verklaard, dat ze met haar beroep was getrouwd en naar geen anderen levens gezel verlangde. Hg 67, zij ruim 70 jaren en nog geen jaar getrouwd, men zou zeggen, ze wisten toch wel wat ze deden, toen ze zich samen in ’t huwelijksschuitje begaven. Toch schijnt dit zoo niet, of de berekening heeft heelemaal gefaald. Ze wonen toch te Drogeham wel samen onder een dak, maar de een in ’t kamertje, de andere in de kamer en elk kookt z’n eigen potje. Een. jeugdig arbeider te Surhuister- veensterheide was erg verkouden en, wat kleinzeerig uitgevallen, liet bij den moed heelemaal zakken. Z’n vrouw bang en naar den dokter. Deze, ’t gevaar na bekomen inlichtingen niet groot achtende, kwam dadeljjk niet, ’s Anderen daags kwam hg en... toen was de patient er al weer op uit, Dokters visite moest hij evenwel betalen. BURGEMEESTER en WETHOUDERS sp?eiB&n—we~manJbii VKnrwén géVMrraëfi ons dan gelukkiglaat uit het aangename spel een heerlijke werkelijkheid worden Je zwijgt je bemint me niet? ’t Was op haar gelaat te lezen, dat ze een moeilijken strijd streed, maar ze ant woordde op vasten toon Ik houd van je als van een broeder Hoe bedroeft het mjj, dat ik je pijn moet doen. Doch in mijn binnenste leeft éen wensch, éen hoop slechts... mijne kunst te kunnen dienen De ijdele glans van het tooneel, de toe juichingen der menigte lokken je, schijnen je begeerlgker dan het bescheiden lot aan de zijde van den leeraar aan het gymna sium riep hij bitter. Met eene trotsehe beweging hief ze het sehoone hoofd op. Als je dat meent, ken je me niet en kan je mij niet liefhebben. Het verlangen om de edele figuren onzer componisten overeenkomstig mijn talent te doen leven, is niet uit ijdelheid ontsproten. Ik moet zingen... Zing dan voor mij in ons gezellig thuis Daar ze bleef zwjjgen, zei hg droevig vaarwel dan, moge het je nooit berouwen een trouw hart van je gestooten te hebben Zj bemerkte het nauwelijks, dat hij de kamer verliet. neergaan, zjj begint te zingen. Maar in plaats van melodieuze klanken komen er slechts heesehe, gebroken tonen uit hare keel. Met eene schrille dissonant breekt ze af en verbergt haar gelaat in beide handen. Ze kan het nog altijd maar niet begrijpen, dat hare stem, hare wonder- sehoone stem dood is, dat ze haar levens geluk heeft verlpren Een jaar geleden zong ze in Dresden als gast de Isolde. Gloeiend van opgewondenheid had ze zich laat in den avond in haar hotel ter ruste begeven, zonder er in bare vermoeidheid op te letten, dat het niet goed gesloten venster was opengegaan en een koude luchtstroom over haar henen streek. Den volgenden morgen was ze heesch, maar ze dacht slechts aan eene voorbijgaande catarrhe. Weldra kon ze weer verstaan baar spreken, maar hare kostelijke stem om te zingen kwam niet terug. Ze raad pleegde een arts en nog een in de resi dentie de muzikale wereld was begaan met haar lijden, met hare wanhoopze onderwierp zich aan lastige kuren, ze reisde van badplaats tot badplaats ver geefs, vergeefsIn ’t laatst had men haar naar het Zuiden gezonden. De zachte lucht van Nizza zou haar doen genezen. Ook dit was tevergeefs, de gestorven stem kon niet weer ten leven worden opgewekt. In stilte had Melitta altijd nog wat hoop be houden, maar thans was ook deze voor goed gestorven. Nooit meer zal ze hare ziel kunnen uitstorten in gezang, nooit meer zal zjj duizenden en nogmaals dui zenden hoorders in verrukking brengen, hen zich doen verheffen boven het alle- daagsche. Hoe ledig, hoe nutteloos was nu haar leven, waaraan slechts de kunst inhoud en doel gaf! Weeklagend valt Melitta in een stoel daar wordt haar oog getroffen door een boek en er komt eene opgewekte uitdruk king op haar gelaat. Dit werk, ’t welk de boekhandelaar heeft gezonden, heeft haar reeds in menig moei lijk uur, als het verdriet haar de baas scheen te zullen worden, troost geschonken en haar zich doen verheffen boven deze aardsche dingen. In den boeienden vorm van een roman zgn diepzinnige beschou wingen over wereld en leven neergelegd, die haar zeer bekend voorkomen, maar ze weet niet, wie de schrijver is, die zich onder het pseudoniem Germanos verbergt. Ook nu oefent deze heldere, krachtige taal wederom bare bekoring op haar uit en ze vergeet voor een korte poos haar leed. Het is enkele dagen later. De gouden glans der avondzon rust op de donker blauwe golven, die Melitta lokken om een bad te nemen. Het grootste deel van de bad gasten heeft een partijtje, het strand is verlaten, alleen een klein jongetje speelt er bg zijn oppasseres. Plotseling verneemt Melitta een gillenden kreet. Het kind is om schelpjes te zoeken in het water ge stapt, dat zeer ondiep is, maar de stroom heeft het gegrepen en drijft het voort. Melitta ziet zgn wit jurkje op het water drjven. Met lange streken zwemt ze er heen en grijpt het kind om het aan hare borst te drukken. Ze kust de gouden lokken, het doodsbleek gelaat en slaakt een jubelkreet, als de kleine weer tot be wustzijn komt en met zijne donkerblauwe oogen haar verbaasd aankijkt. Op hare armen draagt ze hem naar de oude dienst bode, die radeloos is. Een onbeschrijfelijk gevoel van geluk doorstroomt hare borst en laat haar des nachts nauwelijks slapen zij heeft een kind gered, haar dag was niet nutteloos Den volgenden ochtend vroeg reeds komt Herbert om haar te bedankenheel vrij postig klautert hg op den schoot der mooie dame en drukt zgne frischroode kinder wang tegen haar bleek gelaat. Ze babbelt en speelt met hemhet zien van haren vleugel doet haar niet meer pijnlijk aan zooals anders; het boek schuift ze achte loos terzijdehet stoeien met den knaap is immers veel aangenamer en geeft veel meer troost. Ze zien elkander in het ver volg eiken dagde kleine is met zijne oude verpleegster alleen in Nizza, daar meneer de professor, zooals de oude vrouw vertelt, een studiereis naar Sicilië heeft ondernomen en haar eerst eenige weken later zal af halen. En je mama is met papa meegegaan vroeg Melitta haren lieveling. Neen, mama is een enge! daarboven in den hemelfluistert Herbert en drukt zich vaster in de zachte vrouwenarmen. Dag na dag verloopt en Melitta begint weer op te leven. De badgasten herkennen het bleeke, melancholieke gelaat der in teressante vreemdeling nauwelijks weer, daar het nu met een blosje prijkt en soms zoo’n bekoorlijken glimlach vertoont. Me litta vreest voor de komst van den pro fessor, naar wiens naam ze nog niet eens heeft gevraagd, die haar heur kleinood voor altyd zal ontnemen. Nog een week en dan is ze weer alleen! Maar reeds den volgenden dag hoort zij in den voortuin onder haar venster eene zware mannestem antwoord geven op het gebabbel van Herbert. Zij krijgt plot seling een schrik, het hart klopt haar ge weldig, onwillekeurig is ze opgesprongen en staat daar nu in wit gewaad, een gouden band in het haar, met het bleeke gelaat op Iphigenia gelijkend. De man, die in de deur staat, schrikt ook, die koninklijke gestalte is hem vreemd, maar die goud blonde lokken, die heerlijk mooie oogen Melittastamelt hij en voert hare hand aan zijne lippen, aan jou, aan u dank ik de redding van mijn kind Een lief lachje speelt om haren mond. Ik vermoedde niet, dat het van jou was, Eberhard, maar hij zelf verschafte mij ’t grootste geluk. Ik was zoo eenzaam, zoo ongelukkigmg’n eenige troost was dit boek.. Zijne oogen beginnen te schitteren. Dat mijn eerste werk jou heeft getroost, maakt het voor mij nog meer waard. Ben jij de anteur? O, hoe rijk ben je in het bezit van je onverwoestbaar talent en je zoon Hjj knikte ernstig. Maar ik heb moeten lijden om tot dien rijkdom te geraken. Jaren aaneen leed ik door jou, toen werd eene verre bloedver wante, die mij liefhad, mijne vrouw. De geboorte van Herbert kostte haar het leven. Het dubbele verdriet maakte mij tot dichter. Vol bewondering staarde Melitta hem in het schrandere gelaat. Hoezeer is hg gerijpt in het lijdenEn de liefde van zulk een man gold haar eens niets De professor verlengt zgn verblijf in Nizza en dagelijks bezoekt hg Melitta. Ze hebben elkander zooveel te vertellen, en ook als ze zwggen, begrijpen ze elkaar. Doch eindelijk moet Eberhard weer huis waarts keeren. Bleek en opgewonden treedt hg voor haar, die hg nog altijd bemint. Ik kom weer met hetzelfde verzoek tot je als voor tien jaren. Melitta, word de mgne Je bent edelmoedig, maar nooit zou ik mgn verwoest leven aan dat van jou kun nen verbinden, zelfs wanneer ik je lief had Dat woord zegt me, dat je het doet! riep hg juichend. Melitta, heb je mg lief? Ze knikte, terwijl ze in tranen losbarst, maar toch smeekte ze Ga heen, laat me alleen zgn Als hg aan haar verzoek voldaan heeft, is hare kracht gebroken en haar gansehe lichaam schokt van haar snikken. Ze hoort het niet, dat na een poosje de deur weer zachtjes wordt geopend. Plotse ling worden teedere kinderarmen als zachte boeien om haren hals geslagen en eene lieve stem fluistert: Kom met ons mee, wees Herberts mama Hoe doet dat woord haar ontroeren Kun je die bede weerstaan, MelittaWg beiden hebben je noodig voor ons geluk I De stem van Eberhard beeft- Daar komt een glans van blijdschap op haar gelaat, alles wat haar eens zalig maakte en wat ze later zoozeer heeft gemist, treedt op den achtergond, ze ziet zich in een gelukkige toekomst met de beide geliefde menschen en reikt Eberhard beide handen. Neem mjj dande kunstenaarsdroom is uitgedroomd, ik wil voor je leven als je gelukkige vrouw, voor je kind, alsof het mijne eigen ware Bolswardsche Courant i1 i ft

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Bolswards Nieuwsblad nl | 1902 | | pagina 1