NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD
BOLSWARD EN WONSERAÖEEL
1902.
41ste Jaargang.
No. 48.
Verschijnt Donderdags en Zondags.
ZONDAG 15 .IUNL
BINNENLAND.
X
X
DE GELUKKIGSTE.
VOOR
Het rijtuig hield stil. Men
allen, van de
Nieuwsbl, v. fr»
ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 1—7 regels. Ver
volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
ABONNEMENTSPRIJS: 80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Cents.
Afzonderlijke nos. van dit Blad zijn verkrijgbaar a 5 Ct.
de gaven van schoonheid,
dom, had Ghislanie de
Door Paul Junka.
by met eene bewondering, die niet ge
huicheld was, u bent te schoon, meyrouw,
en ook te goed om niet eens om u zelf
bemind te wordenEr zyn overal eerlijke
menschen 1
Ghislanie hief het hoofd op. Het was
dus toch waar, wat dit kind zei. Haar
ongeluk zou dus grooter, volkomener ge
weest zyn, wanneer zy te laat had ont
dekt, dat zy aan een onwaardige was ge
ketend.
Een doodelijk schot.
Dokkum, 12 Juni. Bij de arrestatie van
den 19-jangen J. B., voermanszuon alhier,
die een zijner zusters met een mes in de
kin had gesneden en die zich een woesteling
toonde tegenover de politie, had een droevig
ongeval plaats. Terwijl de inspecteur hem
op den zolder trachtte te vatten, stak hij
dezen met een hooivork naar de keel. Uit
zelfbehoud loste de inspecteur zijn revolver,
waarmede het jonge mensch zoodanig schijnt
getroffen te zijn, dat hy ruim eeu uur later
is overleden.
Heel Dokkum is in opschudding.
Al den ganschen middag had de jongeling
zich kwaadaardig aangesteld. De politie en
marechaussees waren al ’n heele poos met
hem bezig. Hij was woedend over het feit,
dat zjjn vader om de een of andere reden
35 cts. aan zijne zuster had gegeven. Eindelijk
had hij een mes gegrepen en daarmee zijne
zuster in de kin gesneden. Vroeger heeft
hij zijne moeder ook al eens gesneden, maar
toen is de politie buiten ’t geval gehouden.
Nu kwam de politie binnen. De zoon vluchtte
dadelijk naar den zolder.
Van boven af wierp hij met alles wat hem
voor de hand kwam naar de politiebeambten,
om hen te beletten naar den zolder door te
dringen. Een kruiwagen had hij al naar
beneden geslingerd, ook eenige dakpannen.
Toen greep hij een hooivork en stak daarmee
den inspecteur naar de keel. De inspecteur
loste uit zelfverdediging een schot uit zyn
revolver en de jongeling zakte doodelijk
getroffen ineen.
In allerijl werd een heelkundige geroepen.
Diens hulp mocht echter niet meer baten.
Ter wy 1 de j ongeling ster vende lag, trachtten
de vader en de zuster zich met hem te ver
zoenen. Hy weigerde eohter hardnekkig hun
de hand te geven.
Heden wordt de justitie uit Leeuwarden
hier verwacht tot het instellen van een nader
onderzoek.
Oldeboorn, 12 Juni, ’t Is opmerkelijk
hoe het gebruik van grasmaaimachines den
laatstee tyd in deze environs toeneemt.
Eerst het vorig jaar werden door een paar
landbouwers zoodanige werktuigen aange
schaft, thans ziet men reeds een zevental
in gebruik.
Snoek, 11 Juni. Wederom had hier een
vermakelyk voorval plaats. De onwillige
Schutter P., op wien laatst een drijfjacht is
gehouden en die toen ontsnapte, zou nu
voor goed gevangen worden.
In de volste overtuiging dat genoemde
P. thuis was, begaven zich de Commandant
en de tamboer der dd. schuttery, bygestaan
door den Commissaris van politie en 5
agenten, naar diens woning, ’t Huis werd
omsingeld en van onder tot boven door
zocht. De vogel was evenwel weer ont
komen. Men zegt dat de onwillige schutter
op een afstand deze huiszoeking stond gade
te slaan.
De gravin Villormeau stond voor haar
grooten spiegel en bekeek met de recht
vaardige tevredenheid eener mooie vrouw
haar toilet. Ze was inderdaad een schoone
vrouw, want met haar friseh, jeugdig uiter-
lyk bezat zy die zachte bekoorlijkheid,
welke het oog aangenaam aandoet en wan
neer men haar zoo zag in haar tulle japon,
met zilveren loovertjes bezet, een japon,
waarvan de zachte kleur met hare frissehe
teint wedijverde, kon men haar houden
voor eene bloem, een kostbare en zeldzame,
met schitterende dauwdroppels bedekte
bloem.
Getroffen door de bekoring, welke uit
ging van hare meesteres, kon de kamenier,
die bezig was hare gebiedster de diaman
ten rivière om den hals te leggen, niet
nalaten te zeggenO, wat is mevrouw
toch schoon Mevrouw de gravin zal zeker
de schoonste zyn!
Mevrouw de Villormeau schudde onge-
loovig het hoofd, waarmee zy wilde zeg
gen: Wat doet het er toe? Als ik maar
de meest beminde ben
Zy knoopte thans de lange, tot de schou
ders reikende handschoen vast en dacht
aan den man, voor wien zy zich met zoo
veel innige vreugde had getooid. In zyn
oogen zou ze tegelyk met bewonderende
ontroering de oneindige dankbaarheid lezen
voor dit schitterende toilet, hetwelk ze
voor hem had aangetrokken en dan zou ze
tevreden, och, zoo tevreden zyn
Er werd aan de deur geklopt, de kame
nier opende en keerde dadelijk terug.
Deze brief heeft men voor mevrouw de
gravin gebrachtik geloof dat er haast by
is..
Ghislanie wierp een blik op het couvert
en maakte een onverschillige beweging. De
een of andere vergeten rekeningze zou
later wel eens zien.
Doch daar zij een goed hart had, ge
voelde ze dadelyk spijt, toen zy bedacht,
dat zy misschien op deze wyze de smeek
bede van een arm mensch afwees en haas
tig opende zy het couvert, met den wensch
ergens goed te kunnen doen en ellende te
helpen verzachten, een wensch die edel
moedige harten, als ze gelukkig zyn, by
zich voelen opkomen. Reeds by het lezen
der eerste regelen verbleekte zy echter en
mompelde
Maar dat is niet mogeljjk!
Hare handen trilden, haar oog werd ver
duisterd, eindelijk herstelde zy zich en las
de anonieme waarschuwing nog eens:
„Men meent mevrouw de gravin De
Villormeau te moeten onderrichten, dat ze
schandelijk wordt bedrogen. De man, dien
ze lief heeft, is iemand die slechts jacht
maakt op de huwelijksgift, die haar wil
trouwen omdat ze een groot vermogen
bezit en hy zelf door het spel en de paarden
is geruïneerd. Hij geeft aan een andere de
voorkeur. Als mevrouw De Villormeau
aan de waarheid dezer bewering mocht
twijfelen, behoeft zy hedenavond slechts
tijdig naar het bal te gaan en zich onmid-
dellyknaar den wintertuin te begeven.
Dat is niet mogelykherhaalde Ghis
lanie by zich zelve, dat zou immers ver
schrikkelijk zyn
O, die akelige brief! Ze was boos op
zich zelve, dat ze dien had gelezen en er
byna aan geloofde. Mag men dan aan zulke
laagheden ook maar het geringste geloof
schenken? Dit schrijven kwam zeker van
een van Adhemars vijanden, want hy
moest vijanden, benyders hebbenhy was
zoo knap, zoo elegant
Maar terwijl ze den brief verfrommelde,
welke haar hare gemoedsrust had ontroofd
traden de redenen om hem te verdenken
duidelijker op den voorgrond, eenige feiten
namen een vasten vorm aan, zy herinnerde
zich duizende kleinigheden, welke ze in
het eerst niet had begrepen. De hatelijke
verdachtmaking moest komen van iemand,
die de gewoonten van Adhemar kende en
ze meende thans eigenaardigheden in zyn
gedrag te hebben opgemerkt, welke haar
een zeker gevoel van pijn hadden gegeven,
hetwelk ze zich zelve niet had willen be
kennen. Deze pijnlijke overwegingen hiel
den haar ook bezig in het rytuig, waar
mee zij naar het bal reed.
Een stroom van twjjfel en angst woelde
in hare ziel en van het droeve heden
voerden hare gedachten naar het vreugde
loos verleden, hetwelk ze had gemeend
dat thans voor goed een einde zou nemen.
Zes-en-twintig jaar oud, overstelpt met
;eboorte en ryk-
illormeau nog
geen uur van waar geluk leeren kennen.
rfersinoffi mft net neiuere ge
klater van eene fontein, die haar water in
een marmeren bekken stortte. Opeens ver
nam de jonge vrouw het fluisteren van
zachte stemmen, een bescheiden ruisehen
van eene japon, nog twee schreden ging
zy verder en bleet toen met kloppend
hart staan.
Voor haar, op het gordijn, hetwelk door
lianen en neerhangende stengels gevormd
werd, teekenden zich twee schaduwen af
plotseling wierp het electrisch licht uit
een tulpvormigen ballon scherper licht op
de gestalten en ze herkende den man, dien
zy zoo liefhad en naast hem eene vrouw,
van wie ze maar al te goed raadde wie
zy was
Het was dus waarde anonieme brief
had niet gelogen. Te krachteloos om te
vluchten, met een gevoel alsof ze ging
sterven en alsof alle hoop nu voor goed
was vernietigd, bleef ze staan. En alsof
deze smart nog niet voldoende was, sprak
de heer Saimgré met zachte, vleiende stem,
waaruit men kon hooren hoe verheugd hy
was over deze vluchtige ontmoeting.
Je trouwt echter tochviel de dame
hem op sarcastischen toon in de rede.
Nog is er niets bepaald. Maar wat wil
je Ze is zoo ryk
Ghislanie beheerschte zich om niet te
Zonder te weten hoe, was mevrouw De
Villormeau naar haar rijtuig gesneld en
nu gaf ze zich over aan een onbeschrijf
lijke wanhoop.
Er was dus niets werkelijks op aarde,
noch geluk, noch liefde, noch vertrouwen
Niets dan de ontzettende zekerheidAdhe
mar de Saimpré beminde haar niet, had
haar nooit bemindHy gaf aan eene andere
de voorkeur en haar koos hy slechts om
haar geld Een hevige smart verscheurde
haar hart. O, dat vervloekte goud
Een hevige stoot deed haar over zy val
len. het portier van het rijtuig ging open
en de koetsier vertoonde zich voor de
opening.
De paarden waren byna gevallen, me
vrouw, zei hy, de straten zyn door de vorst
glad geworden. Ik weet niet, wanneer we
thuis zullen komen, we moeten heel lang
zaam rijden.
Goed, goed, antwoordde de gravin ver
stoord.
Of hier, of ergens anders, dat was het
zelfde, nu haar hart was gebrokenNaar
huis terugkeeren of niet, wat verschil
maakt het, wanneer het met het leven
toch uit is
Op dit oogenblik hoorde men een zach-
ten kreet naast het rijtuig en een wit
voorwerp rolde door de duisternishaastig
wendde de koetsier zich om en Ghislanie
die zich instinctmatig uit het rijtuig boog,
zag hem staan naast een jong meisje, aan
hetwelk hij, nadat hy haar by het opstaan
behulpzaam was geweest, de groote car-
tonnen doos overhandigde, welke aan
hare handen was ontgleden, toen ze zelf
op de bevroren straat was gevallen.
Heeft ’t u pijn gedaan, juffrouw vroeg
mevrouw de Villormeau.
Maar zorgeloos streek het jonge meisje
zich met de hand over het voorhoofd en
antwoordde
Ja, een weinig. Maar dat heeft niets te
beteekenen. Dank u, mevrouw
Moet ge nog ver? vroeg de gravin met
dezelfde belangstelling.
Ja, tamelijk ver. Ik ga naar huis. Ik
heb bloemen afgeleverd voor een soiree.
Als het maar niet zoo glad was
Stap inzei mevrouw de Villormeau
op levendigen toon. Ik zal u naar huis
brengen.
Het jonge meisje stamelde ontroerd ver
ontschuldigingen.
Mevrouw is al te vriéndelijk. Dat zou
zyn misbruik maken van uw goedheid
Maar toen de gravin bleef aandringen
besloot ze toch naast haar plaats te nemen.
In het gesloten coupeetje ontspon zich
een gesprek. Openhartig en eenvoudig ver
telde het meisje de gravin dat zy een
wees was en bloemenroaakster van beroep,
welk beroep tamelijk winstgevend was.
BH B Ongelukkig duurde het stille seizoen nog
H al lang en verslond telkens de bescheiden
SIM Lp w Lp B spaarpenningen. En dan, het waszootreu-
SlgBl^gB H ng alleen te zyn! Om de waarheid te zeg-
IBUIIwI M# M gen een braaf jongeling had haar lief,
maar ze wist niet wanneer ze zouden kun
nen trouwen, want beiden waren arm en
men moest wachten tot de jonge man meer
zou kunnen verdienen.
O, hoe gelukkig ben je myn kind. Je
kent je geluk niet. Onthoud diteen hart,
dat je liefheeft, is het hoogste geluk, dat
voor geen geld te koop is. En dat is het
eenige, wat ik mis en toch zou ik alles
wat ik bezit willen geven voor een straal
van ware liefde. Luister naar my, jy hebt
my misschien zooeven mijne weelde benyd...
En snikkend vertelde de gravin haar
eigen lot, naar wanhoop over het bedrog
van haren verloofde, de onbeschrijfelijke
treurigheid van haar bestaan.
Toen ze eindigde rolden dikke tranen
langs hare wangen, die als schitterende
dauwdroppels op hare diamanten vielen.
De knappe bloemen verkoopster beschouw
de de voorname dame met innig mede
lijden en plotseling gevoelde zij behoefte
om woorden van troost te spreken.
Zeker, mevrouw, wat u hebt ondervon
den is zeer, zeer erg. Maar het is een
geluk, dat u deze ontdekking hebt gedaan
voor inplaats van na de bruilolt. Nu bljjft u
tenminste vry en kunt later een betere
keuze doen, want, ziet u mevrouw, alles
gaat weer voorbij
Toen Ghislanie het hoofd schudde, ver
volgde ze
U gelooft dat niet, maar u zult ver
geten en weer beminnen. En, voegde ze er
Ghislanie bleef een oogenblik onbeweeg
lijk staan op den drempel van de schitte
rend verlichte salon en zocht met de oogen
naar Adhemar. Doch hoe ijverig ze ook in
alle richtingen en onder alle groepen zocht,
ze kon hem niet ontdekken. Vol wanhoop
dacht ze aan den wintertuin, aan dit toe
vluchtsoord, waar men onder het groen
zoo gemakkelyk in slaap wiegende woordjes
kan fluisteren...
Koortsachtig opgewonden, zonder iemand
te zien, zonder de groeten te beantwoor-
den atincr door de menigte naar den
Een eetlepel SODEX
I zal in den regel beter voldoen, dan I
I l/4 Kilo gewone Soda.
Het rytuig hield stil. Men was in La
Vilette. Ghislanie maakte een van hare
armbanden los, legde dien in de hand van
het jonge meisje en zei
Neem dit, myn kindhet is myn ver-
lovingsgeschenk. Verkoop het, of behoud
het, als je kunt, tot eene herinnering aan
eene van die vrouwen, wier leven, uiterlyk
zoo schitterend, in werkelijkheid een
afgrond van ellende is. En haast je, den
man op te zoeken, die je wacht, want van
ons beiden ben jy de gelukkigste!
Zy omarmde de getuige van haar wan
hoop, de teedere vertrouwelinge, die ze
nooit weer zou zien. Het rytuig reed verder
en de bloemenmaakster bleef met hare doos
in de eene en den armband in de andere
hand op het trottoir staanze was met
haar armzalig lot verzoend en herhaalde
met vochtige wimpers, terwijl zy het
rytuig met de voorname dame nastaarde
Het is toch vreemdAls men my vroe
ger gezegd had, dat ik van ons beiden de
gelukkigste was, ik zou het werkelijk niet
hebben geloofd
Byna nog een kind, toen ze trouwde, was
het huwelyk voor haar eene sociale en
maatschappelijke formaliteit geweest, daar
wijlen de heer Villormeau, nadat hy zijne
gemalin gedurende korten tyd eenige oplet
tendheden had bewezen, tot zyne eerste
liefde, de paarden, de club en vooral het
baccaratspel was teruggekeerd.
Ghislanie had deze verwaarloozing eerst
met bitterheid, later met berusting gedra
gen, het laatste te meer al naar ze zich
had vertrouwd gemaakt met het opper
vlakkige leven, hetwelk men de groote
wereld noemt.
Was het niet het lot van allen, van de
besten, de schoonsten, zoo verwaarloosd te
worden en naast den man, die elders bezig
wordt gehouden, de rol van noodzakelijke
aanvulling, van de bevallige huisvrouw te
spelen, die met een bloedend hart glim
lachend de gasten ontvangt en met den
man, wiens naam ze draagt, als een beleef
den vreemdeling, voorkomende, maar koele
woorden wisselt
Dat was ook Ghislanie’s lot geweest.
Haar echtgenoot was meer en meer een
vreemde voor haar geworden. Daarom was
ze dan ook, toen hy, nadat dit koele hu
welijk vier jaar had geduurd, door een
ongeluk op de jacht het leven had yer-
loren, meer verbaasd dan bedroefd ge
weest.
En de verbazing verdwijnt spoedig. On
willekeurig zocht haar naar liefde smach
tend hart voedsel en op zekeren dag had
ze in Adhemar de Saimpré dengene meenen
te vinden, op wien elke vrouw wacht, dien
ze beschouwt als de verwezenlijking harer
illusies.
En deze schoone liefde zou in rook ver
dwijnen
Neen, neen Adhemar bedroog haar niet,
zou haar nooit bedriegenHy wist maar
al te goed, hoe ze al hare hoop en ver
wachtingen op hem had gevestigd.
Het was een verschrikkelijke droom, die
aanstonds uit zou zyn, wanneer ze hem
hare dwaasheid beleed en Adhemar zou
haar herhalen, dat hy slechts haar, en haar
alleen beminde.
vallen. Daarop draaide ze zich om en
vluchtte met gebroken ziel, terwijl deze
verschrikkelijke woorden zich als vergiftige
pijlen in haar hart boorden.
Bolswardsche Courant
I
ft