NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD BOLSWARD EN WONSERAÖEEL 1902. 41ste Jaargang. No. 48. Verschijnt Donderdags en Zondags. ZONDAG 15 .IUNL BINNENLAND. X X DE GELUKKIGSTE. VOOR Het rijtuig hield stil. Men allen, van de Nieuwsbl, v. fr» ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 1—7 regels. Ver volgens 10 Ct. per regel. Overigens naar plaatsruimte. ABONNEMENTSPRIJS: 80 Cents per 3 maanden. Franco per post 95 Cents. Afzonderlijke nos. van dit Blad zijn verkrijgbaar a 5 Ct. de gaven van schoonheid, dom, had Ghislanie de Door Paul Junka. by met eene bewondering, die niet ge huicheld was, u bent te schoon, meyrouw, en ook te goed om niet eens om u zelf bemind te wordenEr zyn overal eerlijke menschen 1 Ghislanie hief het hoofd op. Het was dus toch waar, wat dit kind zei. Haar ongeluk zou dus grooter, volkomener ge weest zyn, wanneer zy te laat had ont dekt, dat zy aan een onwaardige was ge ketend. Een doodelijk schot. Dokkum, 12 Juni. Bij de arrestatie van den 19-jangen J. B., voermanszuon alhier, die een zijner zusters met een mes in de kin had gesneden en die zich een woesteling toonde tegenover de politie, had een droevig ongeval plaats. Terwijl de inspecteur hem op den zolder trachtte te vatten, stak hij dezen met een hooivork naar de keel. Uit zelfbehoud loste de inspecteur zijn revolver, waarmede het jonge mensch zoodanig schijnt getroffen te zijn, dat hy ruim eeu uur later is overleden. Heel Dokkum is in opschudding. Al den ganschen middag had de jongeling zich kwaadaardig aangesteld. De politie en marechaussees waren al ’n heele poos met hem bezig. Hij was woedend over het feit, dat zjjn vader om de een of andere reden 35 cts. aan zijne zuster had gegeven. Eindelijk had hij een mes gegrepen en daarmee zijne zuster in de kin gesneden. Vroeger heeft hij zijne moeder ook al eens gesneden, maar toen is de politie buiten ’t geval gehouden. Nu kwam de politie binnen. De zoon vluchtte dadelijk naar den zolder. Van boven af wierp hij met alles wat hem voor de hand kwam naar de politiebeambten, om hen te beletten naar den zolder door te dringen. Een kruiwagen had hij al naar beneden geslingerd, ook eenige dakpannen. Toen greep hij een hooivork en stak daarmee den inspecteur naar de keel. De inspecteur loste uit zelfverdediging een schot uit zyn revolver en de jongeling zakte doodelijk getroffen ineen. In allerijl werd een heelkundige geroepen. Diens hulp mocht echter niet meer baten. Ter wy 1 de j ongeling ster vende lag, trachtten de vader en de zuster zich met hem te ver zoenen. Hy weigerde eohter hardnekkig hun de hand te geven. Heden wordt de justitie uit Leeuwarden hier verwacht tot het instellen van een nader onderzoek. Oldeboorn, 12 Juni, ’t Is opmerkelijk hoe het gebruik van grasmaaimachines den laatstee tyd in deze environs toeneemt. Eerst het vorig jaar werden door een paar landbouwers zoodanige werktuigen aange schaft, thans ziet men reeds een zevental in gebruik. Snoek, 11 Juni. Wederom had hier een vermakelyk voorval plaats. De onwillige Schutter P., op wien laatst een drijfjacht is gehouden en die toen ontsnapte, zou nu voor goed gevangen worden. In de volste overtuiging dat genoemde P. thuis was, begaven zich de Commandant en de tamboer der dd. schuttery, bygestaan door den Commissaris van politie en 5 agenten, naar diens woning, ’t Huis werd omsingeld en van onder tot boven door zocht. De vogel was evenwel weer ont komen. Men zegt dat de onwillige schutter op een afstand deze huiszoeking stond gade te slaan. De gravin Villormeau stond voor haar grooten spiegel en bekeek met de recht vaardige tevredenheid eener mooie vrouw haar toilet. Ze was inderdaad een schoone vrouw, want met haar friseh, jeugdig uiter- lyk bezat zy die zachte bekoorlijkheid, welke het oog aangenaam aandoet en wan neer men haar zoo zag in haar tulle japon, met zilveren loovertjes bezet, een japon, waarvan de zachte kleur met hare frissehe teint wedijverde, kon men haar houden voor eene bloem, een kostbare en zeldzame, met schitterende dauwdroppels bedekte bloem. Getroffen door de bekoring, welke uit ging van hare meesteres, kon de kamenier, die bezig was hare gebiedster de diaman ten rivière om den hals te leggen, niet nalaten te zeggenO, wat is mevrouw toch schoon Mevrouw de gravin zal zeker de schoonste zyn! Mevrouw de Villormeau schudde onge- loovig het hoofd, waarmee zy wilde zeg gen: Wat doet het er toe? Als ik maar de meest beminde ben Zy knoopte thans de lange, tot de schou ders reikende handschoen vast en dacht aan den man, voor wien zy zich met zoo veel innige vreugde had getooid. In zyn oogen zou ze tegelyk met bewonderende ontroering de oneindige dankbaarheid lezen voor dit schitterende toilet, hetwelk ze voor hem had aangetrokken en dan zou ze tevreden, och, zoo tevreden zyn Er werd aan de deur geklopt, de kame nier opende en keerde dadelijk terug. Deze brief heeft men voor mevrouw de gravin gebrachtik geloof dat er haast by is.. Ghislanie wierp een blik op het couvert en maakte een onverschillige beweging. De een of andere vergeten rekeningze zou later wel eens zien. Doch daar zij een goed hart had, ge voelde ze dadelyk spijt, toen zy bedacht, dat zy misschien op deze wyze de smeek bede van een arm mensch afwees en haas tig opende zy het couvert, met den wensch ergens goed te kunnen doen en ellende te helpen verzachten, een wensch die edel moedige harten, als ze gelukkig zyn, by zich voelen opkomen. Reeds by het lezen der eerste regelen verbleekte zy echter en mompelde Maar dat is niet mogeljjk! Hare handen trilden, haar oog werd ver duisterd, eindelijk herstelde zy zich en las de anonieme waarschuwing nog eens: „Men meent mevrouw de gravin De Villormeau te moeten onderrichten, dat ze schandelijk wordt bedrogen. De man, dien ze lief heeft, is iemand die slechts jacht maakt op de huwelijksgift, die haar wil trouwen omdat ze een groot vermogen bezit en hy zelf door het spel en de paarden is geruïneerd. Hij geeft aan een andere de voorkeur. Als mevrouw De Villormeau aan de waarheid dezer bewering mocht twijfelen, behoeft zy hedenavond slechts tijdig naar het bal te gaan en zich onmid- dellyknaar den wintertuin te begeven. Dat is niet mogelykherhaalde Ghis lanie by zich zelve, dat zou immers ver schrikkelijk zyn O, die akelige brief! Ze was boos op zich zelve, dat ze dien had gelezen en er byna aan geloofde. Mag men dan aan zulke laagheden ook maar het geringste geloof schenken? Dit schrijven kwam zeker van een van Adhemars vijanden, want hy moest vijanden, benyders hebbenhy was zoo knap, zoo elegant Maar terwijl ze den brief verfrommelde, welke haar hare gemoedsrust had ontroofd traden de redenen om hem te verdenken duidelijker op den voorgrond, eenige feiten namen een vasten vorm aan, zy herinnerde zich duizende kleinigheden, welke ze in het eerst niet had begrepen. De hatelijke verdachtmaking moest komen van iemand, die de gewoonten van Adhemar kende en ze meende thans eigenaardigheden in zyn gedrag te hebben opgemerkt, welke haar een zeker gevoel van pijn hadden gegeven, hetwelk ze zich zelve niet had willen be kennen. Deze pijnlijke overwegingen hiel den haar ook bezig in het rytuig, waar mee zij naar het bal reed. Een stroom van twjjfel en angst woelde in hare ziel en van het droeve heden voerden hare gedachten naar het vreugde loos verleden, hetwelk ze had gemeend dat thans voor goed een einde zou nemen. Zes-en-twintig jaar oud, overstelpt met ;eboorte en ryk- illormeau nog geen uur van waar geluk leeren kennen. rfersinoffi mft net neiuere ge klater van eene fontein, die haar water in een marmeren bekken stortte. Opeens ver nam de jonge vrouw het fluisteren van zachte stemmen, een bescheiden ruisehen van eene japon, nog twee schreden ging zy verder en bleet toen met kloppend hart staan. Voor haar, op het gordijn, hetwelk door lianen en neerhangende stengels gevormd werd, teekenden zich twee schaduwen af plotseling wierp het electrisch licht uit een tulpvormigen ballon scherper licht op de gestalten en ze herkende den man, dien zy zoo liefhad en naast hem eene vrouw, van wie ze maar al te goed raadde wie zy was Het was dus waarde anonieme brief had niet gelogen. Te krachteloos om te vluchten, met een gevoel alsof ze ging sterven en alsof alle hoop nu voor goed was vernietigd, bleef ze staan. En alsof deze smart nog niet voldoende was, sprak de heer Saimgré met zachte, vleiende stem, waaruit men kon hooren hoe verheugd hy was over deze vluchtige ontmoeting. Je trouwt echter tochviel de dame hem op sarcastischen toon in de rede. Nog is er niets bepaald. Maar wat wil je Ze is zoo ryk Ghislanie beheerschte zich om niet te Zonder te weten hoe, was mevrouw De Villormeau naar haar rijtuig gesneld en nu gaf ze zich over aan een onbeschrijf lijke wanhoop. Er was dus niets werkelijks op aarde, noch geluk, noch liefde, noch vertrouwen Niets dan de ontzettende zekerheidAdhe mar de Saimpré beminde haar niet, had haar nooit bemindHy gaf aan eene andere de voorkeur en haar koos hy slechts om haar geld Een hevige smart verscheurde haar hart. O, dat vervloekte goud Een hevige stoot deed haar over zy val len. het portier van het rijtuig ging open en de koetsier vertoonde zich voor de opening. De paarden waren byna gevallen, me vrouw, zei hy, de straten zyn door de vorst glad geworden. Ik weet niet, wanneer we thuis zullen komen, we moeten heel lang zaam rijden. Goed, goed, antwoordde de gravin ver stoord. Of hier, of ergens anders, dat was het zelfde, nu haar hart was gebrokenNaar huis terugkeeren of niet, wat verschil maakt het, wanneer het met het leven toch uit is Op dit oogenblik hoorde men een zach- ten kreet naast het rijtuig en een wit voorwerp rolde door de duisternishaastig wendde de koetsier zich om en Ghislanie die zich instinctmatig uit het rijtuig boog, zag hem staan naast een jong meisje, aan hetwelk hij, nadat hy haar by het opstaan behulpzaam was geweest, de groote car- tonnen doos overhandigde, welke aan hare handen was ontgleden, toen ze zelf op de bevroren straat was gevallen. Heeft ’t u pijn gedaan, juffrouw vroeg mevrouw de Villormeau. Maar zorgeloos streek het jonge meisje zich met de hand over het voorhoofd en antwoordde Ja, een weinig. Maar dat heeft niets te beteekenen. Dank u, mevrouw Moet ge nog ver? vroeg de gravin met dezelfde belangstelling. Ja, tamelijk ver. Ik ga naar huis. Ik heb bloemen afgeleverd voor een soiree. Als het maar niet zoo glad was Stap inzei mevrouw de Villormeau op levendigen toon. Ik zal u naar huis brengen. Het jonge meisje stamelde ontroerd ver ontschuldigingen. Mevrouw is al te vriéndelijk. Dat zou zyn misbruik maken van uw goedheid Maar toen de gravin bleef aandringen besloot ze toch naast haar plaats te nemen. In het gesloten coupeetje ontspon zich een gesprek. Openhartig en eenvoudig ver telde het meisje de gravin dat zy een wees was en bloemenroaakster van beroep, welk beroep tamelijk winstgevend was. BH B Ongelukkig duurde het stille seizoen nog H al lang en verslond telkens de bescheiden SIM Lp w Lp B spaarpenningen. En dan, het waszootreu- SlgBl^gB H ng alleen te zyn! Om de waarheid te zeg- IBUIIwI M# M gen een braaf jongeling had haar lief, maar ze wist niet wanneer ze zouden kun nen trouwen, want beiden waren arm en men moest wachten tot de jonge man meer zou kunnen verdienen. O, hoe gelukkig ben je myn kind. Je kent je geluk niet. Onthoud diteen hart, dat je liefheeft, is het hoogste geluk, dat voor geen geld te koop is. En dat is het eenige, wat ik mis en toch zou ik alles wat ik bezit willen geven voor een straal van ware liefde. Luister naar my, jy hebt my misschien zooeven mijne weelde benyd... En snikkend vertelde de gravin haar eigen lot, naar wanhoop over het bedrog van haren verloofde, de onbeschrijfelijke treurigheid van haar bestaan. Toen ze eindigde rolden dikke tranen langs hare wangen, die als schitterende dauwdroppels op hare diamanten vielen. De knappe bloemen verkoopster beschouw de de voorname dame met innig mede lijden en plotseling gevoelde zij behoefte om woorden van troost te spreken. Zeker, mevrouw, wat u hebt ondervon den is zeer, zeer erg. Maar het is een geluk, dat u deze ontdekking hebt gedaan voor inplaats van na de bruilolt. Nu bljjft u tenminste vry en kunt later een betere keuze doen, want, ziet u mevrouw, alles gaat weer voorbij Toen Ghislanie het hoofd schudde, ver volgde ze U gelooft dat niet, maar u zult ver geten en weer beminnen. En, voegde ze er Ghislanie bleef een oogenblik onbeweeg lijk staan op den drempel van de schitte rend verlichte salon en zocht met de oogen naar Adhemar. Doch hoe ijverig ze ook in alle richtingen en onder alle groepen zocht, ze kon hem niet ontdekken. Vol wanhoop dacht ze aan den wintertuin, aan dit toe vluchtsoord, waar men onder het groen zoo gemakkelyk in slaap wiegende woordjes kan fluisteren... Koortsachtig opgewonden, zonder iemand te zien, zonder de groeten te beantwoor- den atincr door de menigte naar den Een eetlepel SODEX I zal in den regel beter voldoen, dan I I l/4 Kilo gewone Soda. Het rytuig hield stil. Men was in La Vilette. Ghislanie maakte een van hare armbanden los, legde dien in de hand van het jonge meisje en zei Neem dit, myn kindhet is myn ver- lovingsgeschenk. Verkoop het, of behoud het, als je kunt, tot eene herinnering aan eene van die vrouwen, wier leven, uiterlyk zoo schitterend, in werkelijkheid een afgrond van ellende is. En haast je, den man op te zoeken, die je wacht, want van ons beiden ben jy de gelukkigste! Zy omarmde de getuige van haar wan hoop, de teedere vertrouwelinge, die ze nooit weer zou zien. Het rytuig reed verder en de bloemenmaakster bleef met hare doos in de eene en den armband in de andere hand op het trottoir staanze was met haar armzalig lot verzoend en herhaalde met vochtige wimpers, terwijl zy het rytuig met de voorname dame nastaarde Het is toch vreemdAls men my vroe ger gezegd had, dat ik van ons beiden de gelukkigste was, ik zou het werkelijk niet hebben geloofd Byna nog een kind, toen ze trouwde, was het huwelyk voor haar eene sociale en maatschappelijke formaliteit geweest, daar wijlen de heer Villormeau, nadat hy zijne gemalin gedurende korten tyd eenige oplet tendheden had bewezen, tot zyne eerste liefde, de paarden, de club en vooral het baccaratspel was teruggekeerd. Ghislanie had deze verwaarloozing eerst met bitterheid, later met berusting gedra gen, het laatste te meer al naar ze zich had vertrouwd gemaakt met het opper vlakkige leven, hetwelk men de groote wereld noemt. Was het niet het lot van allen, van de besten, de schoonsten, zoo verwaarloosd te worden en naast den man, die elders bezig wordt gehouden, de rol van noodzakelijke aanvulling, van de bevallige huisvrouw te spelen, die met een bloedend hart glim lachend de gasten ontvangt en met den man, wiens naam ze draagt, als een beleef den vreemdeling, voorkomende, maar koele woorden wisselt Dat was ook Ghislanie’s lot geweest. Haar echtgenoot was meer en meer een vreemde voor haar geworden. Daarom was ze dan ook, toen hy, nadat dit koele hu welijk vier jaar had geduurd, door een ongeluk op de jacht het leven had yer- loren, meer verbaasd dan bedroefd ge weest. En de verbazing verdwijnt spoedig. On willekeurig zocht haar naar liefde smach tend hart voedsel en op zekeren dag had ze in Adhemar de Saimpré dengene meenen te vinden, op wien elke vrouw wacht, dien ze beschouwt als de verwezenlijking harer illusies. En deze schoone liefde zou in rook ver dwijnen Neen, neen Adhemar bedroog haar niet, zou haar nooit bedriegenHy wist maar al te goed, hoe ze al hare hoop en ver wachtingen op hem had gevestigd. Het was een verschrikkelijke droom, die aanstonds uit zou zyn, wanneer ze hem hare dwaasheid beleed en Adhemar zou haar herhalen, dat hy slechts haar, en haar alleen beminde. vallen. Daarop draaide ze zich om en vluchtte met gebroken ziel, terwijl deze verschrikkelijke woorden zich als vergiftige pijlen in haar hart boorden. Bolswardsche Courant I ft

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Bolswards Nieuwsblad nl | 1902 | | pagina 1