42ste Jaargang. 1903.
No. 84.
Verschijnt Donderdags en Zondags.
Nieuws- en Advertentieblad
Bolsward en Wonseradeel.
ZONDAG 18 OCTOBER.
De oude Ajax.
BINNENLAND.
0
r'
VOOR
Afzonderlijke
Wij meenen
Genoeg verschil
Sneek.
de dag
i
open plek in het bosch stonden
Ajax, de twee oude vrienden.
ABONNEMENTSPRIJS: 80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Cents.
nos. van dit Blad zijn verkrijgbaar a 5 Cent.
en beproefde te
weten te komen waar het arme dier gebleven
was, maar
Ajax was
overgegaan
verkreeg
gymnasium
en werd door moeders
Hepk. Nieuwsbl. v. Fr.
Workum. Op voorstel van de Commissie,
belast met het nazien der begrootingen is
door den Raad met zes tegen vijf stemmen
besloten tot het aanschaffen van een nieuw
torenuurwerk met twee wijzerplaten.
aan zijn visch-
i was de vangst
groot.
De stormen
Eenige maanden geleden werd door
de politie te Lunteren proces-verbaal opge
maakt ter zake een aldaar plaats gehad heb
bende aanranding, die zich als volgt had
toegedragen. Eenige boerenjongens waren om
verschillende redenen hevig verbolgen op een
meisje en spraken af haar ’s avonds een
flink pak slaag toe te dienen waartoe zij
haar op wachtten. Zij vluchtte bij een boer,
doch toen de belhamels dreigden de boel
kort en klein te slaan, werd zij door den boer
buiten de deur gezet, waar de jongens haar
natuurlijk beetpakten. Zij werd toen bij de
armen en beenen over de heide gesleept,
waardoor zij zoodanige kwetsuren opliep dat
zij eindelijk voor dood bleef liggen en na
eenige uren door toevallig voorbijgaande
personen in dien toestand werd gevonden.
Hoewel aanvankelijk de daders van deze lage
mishandeling niet bekend waren zijn thans
op last der justitie een zestal boerenknechts
uit Lunteren en Scherpenzeel gearresteerd,
terwijl ook is aangehouden een meid die de
jongens tot deze daad schijnt te hebben
aangezet zoodat de gemeene aanranders van
een weerloos meisje voorzeker hun welver
diende straf niet zullen ontgaan.
ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 1—7 regels. Vervol
gens 10 Cts. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
en het geheele
Doch dat er niet zuinig
kan als een
dat een vrouw 18 cents ontving, waarbij
onderzoek, 13 valsche bleken te zijn.
De Banier.
Stavoren, 15 Oct. Het laatste bedrijf
van de zeevisscherij is voor dit jaar weer
afgespeeld de palingvisscherij langs de
kust. Wel staan er nog enkele fuiken, maar
het meerendeel is reeds weggenomen. Even
min als de haring- en de ansjovisvangst, is
de palingvangst den visschers ter wille ge
weest. Het voortdurend ruwe weder heeft
de paling van de kust gehouden, terwijl er
volleerd zeemanschap noodig was om de
fuiken te lichten. Menige visscher heeft
bovendien belangrijke schade t
want gekregen. In geen jaren
zoo gering, de schade zoo
Gaasterland, 15 Oct. De stormen en de
hooge winden der vorige week hebben veel
trekwild in onze bosschen gevoerd, hout
snippen zoowel als lijsters. Van de eersten
werden in ’t begin dezer week alleen te Bak
huizen ruim 30 stuks gevangen in één flouw.
Maandagochtend 9 stuks, allen uilenkoppen.
De lijstervangst wordt belemmerd door het
stormachtige en natte weder, dat de strikken
in wanorde brengt en de lijsters buiten de
bosschen houdt.
Fier zag hij uit zijne oogen, zwart en
glanzig was zijn haar, hoog hield hij het
hoofd en edel was zijn gang. Daarbij had
hij een warmen kinderzin, heette Ajax en
was koetspaard bij den grondbezitter Jensen
op Ljungby.
De grondbezitter was een groot dieren
vriend. Lang voordat men nog van een
Vereeniging tot Dierenbescherming wist,
werden in Ljungby alle huisdieren als vrienden
behandeld, Ajax zelfs, als kind van den
huize, een kind, dat de trots van het gansche
gezin was. Toen hij nog een veulentje was,
had kleine Hans hem eens naar de eetzaal
meegenomen, waar zijne hoefjes hunné sporen
op den vloer nalieten, maar niettemin had
mama Jensens zachte hand zijne glanzige
zwarte manen liefkozend gestreeld.
Toen Ajax vier jaar oud was, kwamen
er op een helderen, kouden winterdag vier
arresleden, met vroolijk gerinkel van bellen,
voor de deur, om het gezin naar een oom
op een nabijgelegen landgoed te brengen. De
kinderen stonden met kloppend hart, in
gespannen afwachting evenals groote
kinderen, wanneer er een voordeelige post
te begeven is wie naast papa en mama
in de slede, waarvoor Ajax gespannen was,
zou mogen zitten.
Ajax was
slank, gespierd
wind. Als hij
vloog,
en dochters als een goede partij met wel
gevallen beschouwd. Hij had spoedig een
goed huwelijk kunnen doen, maar zijn hart,
sprak daarbij een woordje mee en had reeds
lang besloten vrij té blijven, zoolang het
hart van de bevallige cavalerie-kolonelsdochter
niet in dezelfde maat met het zijne kloppen
wilde.
Deze meening van zijn hart deelde hij
zelfs aan de jonge dame ook mede, die den
knappen jonkman wel mocht lijden en hem
niet zoo dwaas vond, als Hans gevreesd
had. Nadat zij de zaak een tijdlang over
wogen had, verklaarde zij aan papa, dat,
als zij niet spoedig de vrouw van dokter
J ensen kon worden, er maar eene plaats voor
haar in het familiegraf gereed gehouden
moest worden.
De oude overste had echter veel adeltrots
en wist ook, dat zijne dochter hare honderd
duizend Mark in solide staatspapieren en
gangbare munt ten huwelijk zou meebrengen.
Bovendien was hij soldaat in zijn hart en
beschouwde alleen een cavalerie-officier als
een heel, een artillerieofficier drie kwart,
een infanterie-luiteuant als een half en een
leeraar aan het gymnasium als in 't geheel
geen mensch. Toen nu zulk een voorwerp
tot hem kwam met den wensch zijn schoon
zoon te worden, in plaats van den rijken
graaf, dien hij daartoe had uitgekozen, trok
de oude overste een gezicht, alsof men hem
had voorgeslagen een kreupel paard te koopen
of op zijn Marutukka, zijn rijpaard, onge
zadeld naar de parade te rijden.
Maar het jonge paar treurde, zooals men
in de lente zijns levens treurt, als de eerste
nachtvorst op de bloesems van het hart
gevallen is.
In de villa van den Staatsraad bij de
stad werd een feest gevierd. De jeugd danste,
speelde lawntennes en zwierf in het park
rond. Alle notabelen van de stad waren uit-
genoodigd, natuurlijk ook de Overste met
zijn gezin en doctor Jensen insgelijks.
De straatweg liep langs den tuin en plot
seling werd de feestvreugde door woeste
vloeken en klappende zweepslagen gestoord.
Op den weg stond een ruwe voerman, die
onmeedoogend sloeg op het arme, uitgemer
gelde paard, dat voor zijn wagen gespannen
was en niet verder voort kon. Het was een
afgejakkerde zwarte oude knol, wiens knoken
en ribben te tellen waren. Maar doctor
Jensens flinke handen dienden den voerman
snel een paar duchtige oorvegen toe, terwijl
hij hem met scherpe woorden de wreedheid
onder het oog bracht van een arm, oud,
afgebeuld dier nog zoo te kwellen.
Maar eensklaps zweeg de doctor getroffen,
verbleekte en trad dichter naar het paard
toe en bekeek het opmerkzaam. Daar waren
die twee lichte strepen op het recht ervoor-
hoef en het witte vlekje op het voorhoofd.
Het was zijn oude Ajax
In zulk een vernedering moest hij zijn
dierbaren ouden vriend wedervinden
Doctor Jensen keerde niet naar het gezel
schap terug. Met verbazing zag men hem
zelf het oude paard afspannen en zonder
afscheid te nemen, met den voerman den
weg naar de stad opgaan.
//Wat een opgewonden mensch! Hij gaat
den voerman zeker wegens dierenmishandeling
aanklagen,” zeiden de jonge heeren.
//Dat zou voor een boekwurm nog zoo
kwaad niet zijn,” was de Overste van meening
een ernstig gezicht aan zijn
en draaide met
grijzen knevel.
Vóór de stad lag een boschje, waar de
stedelingen gingen wandelen, als het hun in
de stad te heet werd. Het was de dag na
het feest bij den Staatsraad.
Op een
Hans en
Beiden hadden in hun leven beproevingen
gehad, maar voor Ajax zouden zij spoedig
een einde nemen, want ginds groeven twee
arbeiders een groot, diep graf en de hand
van den doctor in zijn zak hield krampachtig
de greep van een revolver vast, waarmede
hij den vriend zijner jeugd den laatsten
dienst wilde bewijzen.
Den vorigen avond, nadat de voerman
zijne oorvegen en honderdvijftig kronen voor
het paard had gekregen en hoogst verblijd
naar huis was gegaan, had Hans nog eenige
uren naast den vriend zijner kinderjaren
Wij meenen onze lezers geen ondienst
te doen, er op te wijzen, dat alhier en zeker
op meer plaatsen in ons land valsche centen
in omloop zijn. Bij onderzoek kan men ze
duidelijk onderscheiden. Wij hebben ze eenigs-
zins nauwkeurig onderzocht en kunnen het
volgende verschil van de echte centen con-
stateeren: De 1 is smaller en de streep er
onder is bijna geheel weggelaten, van het
woordje cent is de letter eenigszins grooter
en ronder en de omvang der letter dunner,
terwijl de afwerking van de kanten veel
scherper is. Ook aan den anderen kant van
de cent waarop de leeuw is afgebeeld, bemerkt
men dat de sabel die de leeuw in de eene
poot vasthoudt meer achterover hangt en
smaller is weergegeven, dan is de kop veel
smaller en ook de vier pooten verschillen,
terwijl de staart met verschillende pluimen
is versierd. Genoeg verschil om opgemerkt
te worden.
Eveneens zagen we 2'ƒ2 centstukken met
dezelfde afwerking in omloop.
Wie dus ineens veel centen of 2 'h cent
stukken ontvangt wordt de raad gegeven ze
nauwkeurig na te zien en, zoo er valsche
bij zijn, deze te weigeren, omreden ze bij
verschillende staatsinrichtingen niet in ont
vangst worden genomen.
Wie die valsche munt in omloop heeft
gebracht, is ons nog niet bekend geworden.
mee gehandeld is,
bizonderheid worden vermeld,
na
gestaan en hem met het beste roggebrood
gevoerd. De lange, gele tanden en verzwakte
kaken van het arme, oude paard hadden
moeite om het te kauwen en hij zag Hans
aan met een blik, alsof hij zeggen wilde,
dat hij het alleen uit liefde voor hem deed,
en dan kauwde hij weer met moeite en lang
zaam voort. En Hans stond naast hem en
dacht aan zijne ouders die reeds lang den
eeuwigen slaap sliepen, aan hun landgoed,
dat bij opbod verkocht was, aan de heide,
waar hij dikwijls gereden had, aan de slede
met dat mooie blauwe kussen, die niet meer
bestond en aan den edelen, fleren Ajax, die
nu zoo ellendig naast hem stond. En nadat
hij hem een zacht strooleger voor den nacht
had bezorgd, had hij het arme dier nog
eens liefkoozend gestreeld en gefluisterd
„Tot morgen lieve, oude vriend.”
De arbeiders, die het graf gedolven hadden,
kregen hun loon en gingen heen. Hans
wilde met Ajax alleen zijn, zooals hij in de
dagen zijner jeugd zoo dikwijls geweest was.
Hij hield den revolver zacht onder het magere
slappe oor en schoot af. Ajax lag aan zijne
voeten nog eenige trekkingen, en alles
was voorbij.
Hans wierp den revolver neer, viel op de
knieën, sloeg beide armen om den mageren
nek van het dier en riep snikkend: //Vaar
wel, lieve vriend en heb dank voor alles
Toen hij opzag, stonden de Overste en
zijne dochter voor hem. De oogen van het
meisje glinsterden vochtig, haar vader trok
een zonderling gezicht, draaide aan zijn
grijzen knevel en beproefde iets in te slikken
wat er niet was. Eindelijk zeide hij
z/Op mijn woord, dat was de duivel hale
mezoo mooi als een aanval op een gesloten
carré. Wie hart voor een paard heeft, is
ëen edelman, al is hij ook een boekwurm;
en wie zoo jegens een ouden knol handelt,
is waard een eskadron te commandeeren, al
heet hij ook maar Jensen.”
Toen bracht hij groetend de hand aan
zijne pet, maar iets in zijne stem en den
blik zijner dochter verried den doctor, dat
er voorloopig voor haar geen plaats in het
familiegraf gereed gehouden behoefde te worden
en dat hij, de arme boekwurm, een werke-
lijken aanval op een gesloten carré schitterend
uitgevoerd en gewonnen had.
Nog lang stond hij daar en zag de slanke
meisjesgestalte na, die allengs in de verte
verdween. Toen trad hij nog eens naar Ajax
toe en sloot hem de gebroken oogen, terwijl
hij fluisterde
z/Nu zijn wij toch ten laatste nog samen
over een hindernis heen, mijn goede, oude
vriend
En het scheen hem toe, alsof die inge
vallen neusgaten zich nog eenmaal bewogen
en hem toehinnikten: //Dan is alles goed,
kameraad
een echt Arabische volbloed,
en krachtig en snel als de
over den besneeuwden grond
vloog, was er geen spier, geen zenuw, die
daarbij niet meewerkte om hem met snelle
en elegante beweging tot het doel te brengen.
En Ajax was Hansjes leermeester in de
rijkunst. Door de kleine handen van het
knaapje liet hij zich gehoorzaam naar de
naaste hoogte brengen, zoodat zijn vriendje
op zijn rug kon klimmen en dan ging het
zonder teugel over steenen en oneffenheden.
Bij de eerste lessen gebeurde het weleens,
dat Ajax in zijn gang eene plotselinge ver
lichting gevoelde en als hij zich dan omkeerde,
lag zijn berijder zoo lang als hij was in het
gras. Dan besnuffelde A'jax de wangen van
het kind, hinnikte berouwhebbend, om ver
giffenis te vragen en de rit begon weer van
voren af aan, totdat er in den geheele
omtrek geen greppels en hekken meer waren,
waar Ajax en Hansje niet overheen konden
springen.
Papa Jensen was over die rij oefeningen
niet zeer gesticht, want sedert er voor Ajax
geen hindernissen meer bestonden, was hij
niet meer in het span te brengen. Al stout
moediger en wilder vlogen paarden kind en
menschenkind over den weg. //Hoep, hoep
riep Hans, als zij aan hindernissen kwamen
en Ajax hinnikte van blijdschap, als hij weer
vasten grond onder zijne hoeven voelde.
Bij de firma J. F. van Druten
alhier, is verschenen een Plattegrond van
Sneek (schaal 1:2500). Een paar bijkaartjes
geven de wijkverdeeling
gemeentegrondgebied.
Voor hen, die de schaalverhouding niet
vatten, zij gezegd, dat 1 centimeter op de
kaart is 25 meter in werkelijkheid. Wie
b.v. op deze kaart wil uitrekenen hoe lang
de Oosterdijk is, meet R aantal centimeters
en krijgt dus in werkelijkheid zooveel keer
25 M.
Alles is in zachte kleuren gedrukt, zoodat
’t oog daardoor niet vermoeit en men dui
delijk de gebouwen, straten en wegen, wei
landen en plantsoenen, wateren, spoor- en
tramwegen kan onderscheiden. Bovendien
zijn een 38-tal openbare gebouwen afzon
derlijk gekleurd.
De accuratesse van bewerking zoowel als
van uitvoering is opmerkelijk. Alle panden
zijn juist aangegeven, ook de nieuwe, dit
jaar in aanbouw, staan er op. En geen
kleuren, die over de afscheidingslijnen gaan.
Voorziet deze uitgave voor de scholen in
een behoefte, vele andere personen en open
bare of particuliere inrichtingen zullen dezen
Plattegrond moeten gebruiken. En degenen
die zich deze kaart louter voor de aardig
heid aankoopen, zullen ze later volstrekt
niet weer willen missen.
Wij, als Sneekers, mogen dus den uitgever
dank zeggen voor dit keurige werk.
Sneeker Crt.
Hans werd grooter, leerde vlijtig op school
en werd weldra een flink student. Maar Ajax
werd ouder en dikker en kon niet meer over
greppels en hekken springen. Als de twee
vrienden elkaar in de vacantie ontmoetten,
deden zij slechts een wandelrit op vlakken
grond. Menigmaal klopte de jonge student
zijn ouden vriend op den nek en zeide:
z/Wel, ouwe jongen, zouden we het nog niet
eens met een hindernis kunnen probeeren?”
Ajax hinnikte toestemmend, maarzij vonden
het toch beter het maar niet te doen.
Toen kwam het ongeluk over het huis.
Papa Jensen stierf en zijne achtergeblevenen
moesten alles verkoopen om de schuldeischers
te voldoen. Nauwelijks was het daar nog
toereikend voor. De oudere broeders hadden
die treurige zaak te regelen en toen Hans,
na voleindiging van zijne studiën, als leeraar
aan het gymnasium thuis kwam en naar het
■oude gouden horloge van zijn vader vroeg,
antwoordden zij zuchtend: //Wij hebben het
moeten verkoopen.”
z/En de oude Ajax?”
//Die is natuurlijk ook verkocht.”
JDe jonge leeraar zuchtte
dat was vergeefsche moeite, want
van de eene hand in de andere
en niet meer te vinden. Hans
eene zeer goede aanstelling aan ’t
n van de districtsstad, werd een
knap, beschaafd jonkman, bewoog zich veel
in gezelschapskringen
Bolswardsche Courant
4>
I
