Nieuws- en Advertentieblad Bolsward en Wonseradeel. 1903. 42ste Jaargang. Verschijnt Donderdags en Zondags. No. 101. DONDERDAG 17 DECEMBER. BINNENLAND. Praatjes over dit en dat. a JS 4 VOOR afzonderlijke door ik meende dat nog de plassende van de klok Men zal dus van het geluid Stavoren, 14 Dec. Het is alles wel nieuw geworden, maar het oude is niet voorbij gegaan. Wij hebben hierbij het oog op de vanwege de Holl. Mij. gebouwde mistklok, die, ondanks de verbeteringen, welke zij in den laatsten tijd heeft ondergaan, waardoor het geluid aanzienlijk versterkt is, toch nog te zwak van toon blijkt, om bij zwaren mist aan de op weg zijnde veerboot den noodigen steun te geven tot het kiezen van de juiste richting. Heden en ook tevoren hoorde men tusschen de klokketonen door het vèr dragende geluid van den ouden misthoren, denzelfden, die voor het bouwen van de mistklok, eene reeks van jaren zijne goede diensten bewees. Het leven, dat de boot zelve maakt door de stampende machine en raderen, schijnt het hooren vooral in den weg te staan, andermaal op de versterking bedacht moeten zijn. Gaasterland, 14 Dec. ABONNEMENTSPRIJS: 80 Cents per 3 maanden. Franco per post 95 Cents. nos. van dit Blad zijn verkrijgbaar a 5 Cent. Dat tooneel van j.l. Vrijdag daar gelaten, begrijpt ge, wat indruk ’t in ons huis maakte toen Zaterdagavond de kranten ons verslag brachten van de laatste raadsvergadering. Ik had mij Donderdag al verwonderd, dat het antwoord van Burgemeester en Wethou ders op een interpellatie als een punt van behandeling op de agenda stond, doch ik merk nu, dat het wel degelijk behandeld werd. Ik kan toch niet verhelen, dat het mij bevreemdt, dat een vraag tot zulke scherpe woorden aanleiding geeft, te meer, daar een der Wethouders al reeds direct te spelden, welke ze ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 17 regels. Vervol gens 10 Cts. per regel. Overigens naar plaatsruimte. zijn knecht spelen?* riep onze Klaas, zzdan ben je een week te laat!* Mijn vrouw stak nu ook den neus de kamerdeur en dadelijk was het z/Ho, ho met die modderschuiten niet op de looper, en dan eerst j om die daar ook Toen aan ik in de kamer In onze gemeente behoort de jacht op hazen etc. wederom tot het verledene. De resultaten waren gunstig, waarvan een voorname oorzaak is, dat het jachtrecht hier sinds enkele jaren in handen van liefhebberij-jagers is. De z.g. broodjagers konden tegen de geboden huursommen der bosschen en velden niet op. Houtsnippen waren dezen herfst mede zeer talrijk; vele zijn dan ook gevangen en geschoten. De jacht op wilde eenden en patrijzen leverde minder bevredigende uitkomst op. Oudemirdum, 13 Dec. In een der laatste nummers van dit blad werd gesproken over steenen doodkisten, gevonden in de Schier- stins te Veenwouden en te Oudega (Small.) Op het kerkhof alhier werden ze vele jaren geleden ook opgedolven. Het waren zeer zware kisten, m afgeknotte pyramide-vorm, van bleekrooden steen, met anderhalf-palm dikke geribde wanden en deksels. Een er van heeft lange j aren gestaan voor den toren. Deze was bijzonder gaaf en alleen aan den bodem geschonden. Hepk. NieuwM. v. Fr. Oudemirdum, 14 Dec. Door een hout snippenvanger alhier is voor enkele dagen een levende zzWaterrol” in zijn net gevangen. Het dier is aan Artis te Amsterdam afge staan. Een landbouwer uit ons dorp is reeds een week of vier in het bezit van een zzAppelvink”, door hem in een zijner lijster strikken gevangen. Het diertje is opgewekt en eet flink. Heidenschap. Zondag j.l. werden alhier een paar ouderharten diep getroffen door de ontzettende tijding uit Liverpool te ontvan gen van de maatschappij Chadwich Co., dat hun oudste zoon te Cuba was overleden. Niet met zekerheid, maar toch hoogstwaar schijnlijk moet dat ongeval hebben plaats ge vonden bij het lossen of laden van hout. Men kan zich voorstellen hoe deze ouderharten geschokt zijn geworden. Workum, 11 Dec. Bij de heden alhier gehouden aanbesteding tot het maken van een keerdam en een gebouwtje ten behoeve der kunst-ijsbaan voor de Ijsclub zzWorkum” is het werk aan den laagsten inschrijver H. Stuur gegund voor een bedrag van f 128,50. Sneek. 14 Dec. Zeggen is geen kunst, maar doen is ’t ware, dat begrepen onze melk» Wacht, hier zijn je sloffen, naar de kraan op het aanrecht je handen te wasschen en die jas, laat maar blijven.* die conditiën was voldaan, mocht en daar begon het weer zzMaar hoe, kom je toch in dien modderboel." zzOch vrouw, wij zouden daar bij ’t afgegraven bolwerk langs; het leek nog al aardig droog en goed, en Neef ook bij mij bleef." uMeende," snauwde zij mij toe, zzik meende dat je nog al een goed opmerker was, doch weet je dan niet, dat men het er daar op schijnt toe te leggen, om de zaak op de lange baan te schuiven, en den eenigen wandelweg zoolang mogelijk af te sluiten? Eerst deed men het met prikkeldraad, doch later door modder en ’t schijnt dat dit laatste meer helpt dan art. 461 van ’t Straf wetboek, want wat fatsoenlijk mensch komt daar nu langs, behalve jij natuurlijk, Jochem." zzMaar vrouw, ik wilde eens zien, waar dat stuk parapluie stond, dat een autoriteit daar onlangs geplant heeft." zzWat raaskal je nu weer?" zzNeen, heusch waar, laatst heeft een der hooge heeren daar een inspectiereis ge houden en gebruikte zijn parapluie voor wandelstok. Hij peilde echter te diep in de modder en ’t onderstuk bleef zitten, dat moet daar ergens nog staan, misschien wel als piketpaaltje, want hij kwam thuis met een kale parapluie, net een haan in den ruitijd" zzHa, ha! gelukkig man, dat jij alle vier ledenmaten weer hebt opgeraapt! Maar daar gebeuren nog ongelukken, je dient de menschen te waarschuwen, ’t is je plicht en kunt nu van ervaring spreken. Is het ook niet erg, dat wij dien wandelweg het geheele jaar door moeten missen?" Mijne schoonmoeder meende ook een duit mee in ’t zakje te moeten doen, en zei: zzJa Jochem, ’t is schande, dat zei buur vrouw nog gisteren. zzJa," zei ze, zzwaar moet men tegenwoordig met dat natte weer haast loopen. Altijd langs de winkels dren telen, dat gaat niet, hé, de Sneekerpoort uit, dan ben je soms in gevaar van je leven, tusschen al die rails, en bovendien dweilt je japon door de zwarte machine-oliede Blauw poort uit, daar stap je in ’t zzsintelsap", de St. Janspoort uit, naar ’t kerkhof, dat is veel te week tegenwoordig hé?" Ja Jochem, je moest al eens in de krant vragen, of het haast gedaan is met die vergraverij. Als je’t niet doet, ben je bij mij uit de gratie, hoor!" Toen Harmen nog: zzBegrijp je wel, Jochem, dat het gemeente-belang er ook bij betrokken is? Die bouwterreinen hadden al geveild moeten zijn, dan had men voor den winter met den bouw kunnen aan vangen. Ik vind, ze mochten wel den meest geschikten tijd te baat genomen hebben. Dat zaakje van zzAmicitia" is toch al niet zoo voordeelig uitgeloopen, die terreinen mogen wel goed aangeschroefd worden, doch ik vrees. Om ’t Nannenhof vecht men ook niet, nu ’t vooral niet onder de vier gul den weg mag." Toen mijn vrouw weer: zzJa, man,je mag wel eens wat tot spoed aanporren, schud je hoofd maar niet, je moet eens weer wat van je laten hooren, je hebt ook belang bij den gang van zaken. Toe, je doet het wel om mij een pleizier te doen, niet waar?" Nou, wat moest ik Zelf inwendig kokend om mijn modderbad, zei ik: zzNu ja, goed dan, maar dan ook geen booze gezichten hoor I kennen gaf, dat hij wel had ingezien dat het verkeerd ging en de andere eindelijk ook toegaf, dat er een vergissing heeft plaats gevonden, ,wat ook door den Burgemeester aan het slot werd toegestemd. Het gebezigde argument, dat er geen schade uit is ontstaan, omdat de latere verkoop van grond meer opbracht, dan het egaliseeren heeft gekost, snap ik heelemaal niet. Stel eens, dat er nog verder afgegraven was, dan was er nog meer gemaakt, maar dat maakt niet goed, die zzer in om graverij", en het schadelijk uitstel van den verkoop der bouwterreinen. Ik zou ook graag een paar vragen willen doen, doch vrees dat het slechts als ironie wordt beschouwd en ik er ook van langs krijg, en dat doet ze mij, voor ditmaal al thans, in de pen houden. JOCHEM OPMERKER. Bolsward, 14 Dec. 1903. ’t Was Vrijdag omstreeks het middaguur nog al goed weer, en ik zocht neef Harmen op, om eens een wandelingetje te maken. Wij waren, eigenlijk voor we ’t wisten, bij de Sneekerpodrt het Hooge Bolwerk opge gaan en kwamen al pratende voor de afgra- verij, egaliseering, of hoe men ’t noemen moet, te staan. Ik zeizzKom Neef, nu wij hier al zijn, moeten we er ook maar door," doch hij had niet veel trek, dat merkte ik wel. Ik ging, een glibberige plank langs loopende, over boomstammen klaute rende, kwam ik hoe langer hoe dieper in .de klei. Ik was eenmaal op weg, doch had reeds spijt, het waagstuk begonnen te zijn en juist wilde ik mij omwenden, om Neef, die ik meende vlak achter mij te hebben, voor te stellen om terug te keeren, toen ik uit gleed en op handen en voeten in de zz blab ber" stond. Met angstigen blik naar Har men uitziende, om hulp, bemerkte ik, dat die van verre op een gevallen boomstam stond, om als in vogelvlucht het terrein te beschouwen. Toen hij mij zag bukken, riep hij: zzWat nu, Jochem, waarom tuur je zoo langs den grond? Wil je zien of de helling nu goed is?" en ik zag, dat hij in ’t geniep stónd te schudden van lachen. Ik had groote moeite weer recht op te komen en scharrelde terug, aan eiken schoen een bonk modder van belang, de handen vuil tot aan de polsen. Gelukkig waren er geen menschen in de nabijheid, ik was on toonbaar. De schoenen in ’t gras wat afge veegd, de handen in de zakken van mijn overjas verborgen, ben ik zeer ontmoedigd langs den kortsten weg naar huis gestapt. Neef mee, die wilde natuurlijk weten, hoe hartelijk ik thuis ontvangen werd. Stel je voor, dat iemand mij zoo ontmoet had, en ik hem beleefdheidshalve de hand had moe ten geven. Dit ging gelukkig goed, maar thuis had je de poppen aan ’t dansen. tfHé, Pa, wil je nu voor Sinterklaas boeren bij de jongste verhuring van gemeente- landerijen. Men zou ons gemeentebestuur eens aardig bij den neus nemen, als ’t aan ’t verhuren van 17 perceelen land toekwam niet inschrij ven had men besloten. Leer om leer, sla je ons, wij slaan je weer. Ja, ja, nu de Raad in ’t nieuw politie- reglement de bepaling heeft opgenomen, om na 1905 alle mestvaalten meer buiten de Gemeente te hebben, zou men even 'wraak nemen. De verhuring had jl. Vrijdagavond plaats de melkboertjes waren als alle jaren present en geen enkel perceel bleef onverhuurd, één stuk bracht het nog zelfs tot f 55 per pondemaat. Zondagvoormiddag maakten een drietal Leeuwarders, onder den invloed van sterken drank, vrij wat drukte in de Galigastraat. Een der drie kwam met woest geweld in een vrij groote glasruit terechtde daardoor ontstane hoofdwond bloedde hevig. De drie edele volgelingen van god Bacchus werden ingerekend en de gewonde door dr. Han- nema verbonden. In de bekende bewaarplaats onder ’t Stadhuis hadden de drie mannen tot ’s avonds gelegenheid om tot kalmte te komen. Vernielen schijnt voor sommige men schen al een bekoorlijk vermaak te zijn. Dit moest het hekwerk voor de Israëlitische Synagoge alhier in den nacht van Zondag op Maandag ondervinden. Zooals gewoonlijk hebben de bedrijvers van dit heldenfeit, er hunne namen niet bijgeschreven. Toen de heer M. te Zaltbommel Zondag in zijn hoenderhok kwam deed hij de treurige ontdekking dat onder de bewoners door een hond uit een der omliggende dorpen een ware slachting was aangericht. Veertien hoenders, beginnende leggers en twee ras konijnen waren verscheurd. Een twintigtal hoenders was vermoedelijk in omliggende tuinen gevlucht. De hond werd in de kip penren gevangen. De eigenaar is bekend. De politie werd met de zaak in kennis gesteld. Eene dienstbode te Meppel heeft vier bij het kameropruimen vond, in den mond gestoken, eene gevaar lijke gewoonte, die nog veel te vaak voor komt. Een er van slikte ze door, hetgeen haar sedert heel wat leed veroorzaakt heeft. Zij is te Zwolle onder geneeskundige behan deling gesteld, aanvankelijk zonder succes; een operatie heeft evenmin resultaat gehad, zoodat een tweede nu zal moeten volgen. Als een aanloopje voor een praatje over een Duitsche statistiek omtrent de sprekers en de zwijgers in den Rijksdag, gebruikt het Handeteblad een gezegde van den zzad- ministrateur van een groot dagblad,” dat hij zzafgescheiden van ’s mans politiek, nooit zal stemmen op iemand als Troelstra,” omdat, zoo zeide hij, zzonze telegram rekening zou tweemaal zoo hoog worden, als Troelstra gekozen werd.” Die zzadministrateur van een groot dag blad” zal hiermede wel een grapje bedoeld hebben, maar als zoodanig brengt het Handel blad het niet over en de argelooze lezer zal dien administrateur allicht schoon gelijk geven. Daarom getuigt het al van zeer weinig politieken zin, dat zzeen groot dag blad” zoo ondoordacht den Nederlandschen kiezer komt stijven in het reeds te veelvuldig voorkomend kwaad, dat hij bij het bepalen zijner stem voor vertegenwoordigers in onze wetgevende lichamen vaak allereerst en bijna uitsluitend let op zijn eigenbelang in de de meest bekrompen opvatting. En als men zich herinnert, hoe bij den strijd tusschen Bijleveld en Troelstra in Amsterdam IX” het vooral ’t Handelsblad is geweest, dat, hoewel van de wenschelijkheid overtuigd in ’s lands belang, dat de macht der kerke lijke partijen niet wordt versterkt, de weegschaal toch ten gunste van Bijleveld heeft doen doorslaan, dan kan ieder zich ’t zijne denken van zulk een bot egoïstischen zzadministrateur van een groot blad.” Toch is ’t HandeMlad ook steeds onder de eersten om de beschuldiging der sociaal democraten te betwisten, dat voor den zzliberaal” zijn kapitalistisch belang ’t zwaarst weegt I INGEZONDEN. XXXV. Mijnheer de Redacteur Wat ik nooit had kunnen denken, ge beurt thans. Ik kom weer tot LT met mijne praatjes voor de krant. Ik ben voor den drang der omstandigheden bezweken ja letterlijk bezweken. Ruim een jaar geleden heb ik het verpoft, ooit weer de pen op te nemen om in de krant te schrijven, doch ik kon niet langer in mijn stijfhoofdigheid vol harden. Harmen vuurt mij altijd aan, als wij het eens over deze of gene zaak hebben, die ons wat interesseert, en mijne vrouw trekt dan steeds één lijn met hem. Gedurig kreeg ik ros, ongemakkelijk soms, maar ik ben voor geen klein geruchtje vervaard en ging mijn eigen weg, hoewel ik inwendig wel eens kregel werd. Je begrijpt zulks, niet waar? Als je in je recht bent en dan telkens onparlementair wordt lastig gevallen, dat is hoogst onaangenaam. Hoewel ik het mijne huisgenooten nooit wilde laten blijken, jeukten mij toch dik werf de vingers om mijne opinie te open baren. De gehouden tentoonstelling, die zoo’n druk bezoek kreeg en toch met een nadeelig saldo sloot; dat men onze gemeente er voor gespannen beeft, de ZhyLs-Zuivelschool te bouwen; het royaal subsidieeren van het zzgroot scheepsvaarwater", ziedaar al reeds een drietal punten, waarover mijn gemoed inwendig kookt. Ja, Mijnheer de Redacteur, je kent mij nog wel van vroeger, en zult, als men soms zoo hoog van die zaken opgaf, wel eens aan mij gedacht hebben, en hebben ingezien, hoe het mij te moede was. Nu ja, volmondig beken ik het, dat ik wel eens op heete kolen zat, en toch, ik beet mijn lip pen liever ten bloede, dan mij te buigen. Dat is nu eenmaal zoo mijn zzbeginsel", en toch ik heb krimp moeten geven. Verleden week, Vrijdagnamiddag was bet, dreigde er ten slotte een huiselijk onweer te ontstaan over mijn langer stilzwijgen en dat, gevoegd bij mijn ondervonden ramp, waardoor ik in zeer opgewonden toestand was, deed mij be zwijken. Doch ik zal U op mijn gewone manier de zaak vertellen, tenminste als gij mij weer plaatsruimte in uw blad waardig keurt. Bolswardsche Courant I

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Bolswards Nieuwsblad nl | 1903 | | pagina 1