42ste Jaargang. lieuws- en Advertentieblad olsward en Wonseradeel. H.H. V88h0lldBrPnt Donderdags en Zondags. 1903. NIEUWJAARSWENSCHEN ZONDAG 20 DECEMBER. BINNENLAND. GASTVRIJHEID. J. J. LEMSTRA, Evenals VOOR afzonderlijke DE UITGEVER. heb je me INGEZONDEN. HET OUDE MES. zoom Belastbare som 4 het jaar Fransche van Anjou rond. De overtocht over de was noodlottig geweest. Het leger en onder de soldaten, de kleine Anna ver- nog nooit heeft men hem zich anders zien bezighouden dan de maand December van het koninklijke Verkrijgbaar bij Grootzand, BOLSWARD. vorige jaren zal in ons Blad, dat op 1 Januari verschijnt, gelegenheid bestaan tot het plaat sen van a 25 cents per Advertentie. Vroegtijdige inzending wordt dringend verzocht. van het bosch gekomen ABONNEMENTSPRIJS: 80 Cents per 3 maanden. Franco per post 95 Cents. nos. van dit Blad zijn verkrijgbaar a 5 Cent. illustreering Archief. Hoe is die schilderij toch in Zeeland ver zeild geraakt Ik beloof, hiernaar een nauw gezet onderzoek te zullen instellen. D. BARTSTRA. Bolsward, 18 Dec. 1903. Weinige minuten later kroop Jean Pierre met den gekwetste op zijn rug onder den haag door, die zijn tuintje omringde. Op hetzelfde oogenblik bereikten de dienaren van het revolutionnaire bewind het huisje van de voorzijde. Jean Pierre hoorde ze roepenIn naam der wet, doe open en vervolgens, hoe zij met geweerkolven tegen zijn deur stootten en daarna 2 pistoolschoten losten. Het hart bonsde hem tegen de keel, maar toch dacht hij niet aan terugkeeren. Voort, voort, met zijn last. En toen hij aan den zoom van het bosch gekomen was, Een uur later bereikten beiden het dorpje waar de man woonde, dien Jean Pierre /zde heelmeester” had genoemd. Doe open heelmeester, hier is een ge kwetste ik beveel hem u aaneens heb ik u het leven gered, draag zorg voor mijn gast, red hem, dan zijn wij quitte. Arme vriend, hebben ze u verraden... Ge kunt op me rékenen. En toen de officier van het koninklijke leger in de armelijke hut op een versch strooleger uitgestrekt lag, strekte hij de armen naar J ean Pierre uit en zeide Kom aan mijn hart, trouwe vriend, hoe zal ik u danken. Laat ik u omhelzen. Mij, nooit. Het bloed van Anna is tus- schen ons. ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 17 regels. Vervol gens 10 Cts. per regel. Overigens naar plaatsruimte. St. Nicolaasga, 16 Dec. In de heden alhier gehouden vergadering van hoofden van scholen en onderwijzers in het arron dissement Lemmer is op initiatief van den arr. schoolopziener, den heer Felix, besloten tot de oprichting van een onderwijzers-ver- eeniging, zooals er ook eene in het arron dissement Sneek bestaat. Doel is, een a tweemaal ’s jaars te vergaderen en dan een spreker van naam uit te noodigen. Wonseradeel, 16 Dec. Door den Raad onzer gemeente is met 10 tegen 5 stemmen Pierre aan den voet van een boom neder. O, zeide de officier, had ik mijn beide beenen nog maar, wat zou ik die schavuiten eens gaarne met mijn sabel laten kennismaken. Maar waar is uw dochter, ge hebt haar toch wel goed verborgen Mijn dochter heeft niet meer te vreezen, antwoordde Jean Pierre dof. In 1793 dwaalde leger in groote wanorde in de vlakte Maine en Loire was geheel verstrooid die nog overgebleven waren, heerschte geen tucht meer. De honger, de vermoeienis en de geweren en sabels der republikeinsche troepen maakten, dat de wegen als met slachtoffers waren bezaaid. Slechts met moeite bewoog die verwarde menschenmassa zich voort, overal sporen achterlatend. Iedereen dacht slechts om zich zelf, niemand lette op de smeekbeden der achterblijvenden, want in dien tijd was medelijden een misdaad, die met den dood gestraft werd. Het schrikbewind strekte naar alle kanten zijn roof handen uit. Aan den keek hij niet zonder eenige ongerustheid naar een klein huisje, dat tusschen eenige vlierboomen als verscholen stond. De onder gaande zon bescheen ’t met haar laatste stralen, alles ademde kalmte en vrede. Anna zal wel op haar post zijn, fluisterde hij gelukkig al weer een dag gewonnen. Eensklaps bleef Jean Pierre stilstaan, een vloek verbijtend op den natten grond was het afdruksel van een mannenlaars zichtbaar. Zijn gelaat betrok. Hij deed nog eenige schreden, maar ontmoette niemand. Zijn dochter was niet op de afgesproken plaats. Jean Pierre floot op een bepaalde wijze en toen kwam Anna naar hem toe. Je komt me niet eens goeden dag zeggen, Anna. Is er nieuws? Neen vader. Heb je goed (die der liberale leden) on tiers taande school- geldregeling aangenomen. per maand: 1 k. 2 k. 3 k. 4 k. 5 k. f 1700 en hooger 1.30 1.30 1.30 1.30 1.30 f 1300 totf 1600. 1.15 1.15 1.15 1.— 1.— f 1000 totfl200. 1.-— 0.85 0.70 0.55 0.40 f 700 tot f950. 0.85 0.70 0.55 0.40 0.25 f 500 tot f 700. 0.70 0.55 0 40 0.25 0.10 f 300 tot f450. 0.55 0.40 0.25 0.10 0.05 f 200 tot f300. 0.40 0.25 0.10 0.05 0.05 f 150 Zooals men misschien weet, of ook mogelijk niet weet, wordt in ’t Archief sedert 1894 bewaard een mes, vroeger vastgeklonken aan den voorgevel van ’t Stadhuis, waarmede in 1658 een achtjarig knaapje zijn iets jonger buurmakkertje heeft doodgestoken. Zij speel den slagertje de vader van ’t buurtje was varkenslager en hun kinderlijk spel, werd helaas! droeve ernst. Naar aanleiding van dit treurig voorval werd toen vervaardigd eene vrij groote schilderij, waarvan eene zeer verkleinde afteekening mede in ’t Archief aanwezig is. Nu zijn vele malen pogingen te werk gesteld, om gewaar te worden, of deze schilderij nog bestond en zoo ja, of zij te koop zou zijn. Toevallig spreekt onze geachte Burgemeester, wegens zaken in de Hofstad zijnde, aldaar een mijnheer, uit Zeeland afkomstig, die vertelt, dat zijne moeder bezitster is van de schilderij, vervaardigd naar aanleiding der geschiedenis met dat mes. Terstond doet de heer Burgemeester de vraag, of genoemde schilderij te koop is, waarop de bewuste Heer antwoordt, dat dit vooralsnog niet het geval is. Evenwel biedt hij aan, daarvan op kosten van den heer v. d. Veen te zullen doen maken eene even groote reproductie, waarna die zal worden overgezonden, als een nieuwe bijdrage ter van Bolswards merkwaardig oud- Weinige dagen later volgde een kloek uitziende houthakker het bochtige pad, dat van de met bosschen begroeide heuvels naar de vruchtbare, bebouwde vlakte leidt. Met groote stappen schreed hij voorwaarts, slechts van tijd tot tijd even zijn gang vertragende om aandachtig te luisteren en wantrouwende blikken om zich heen te werpen. Maar overal was het eenzaam en stil. De hooge boomen, beroofd van hun bladertooi, strek ten boven den boer hun onbeweeglijke tak ken uit en zoover het oog reikte, waren niets dan bruine heideplanten te ontdekken. Alles bleef stil, slechts nu en dan kraakten een paar afgevallen takken, die de man onder zijn klompen vertrapte, of vloog een verschrikte merel op. Maar toch scheen de houthakker niet gerust. Op zijn gelaat, dat een droevige, bekom merde uitdrukking had, las men een eerlijke trouwe ziel. Als men hem in de oogen keek, voelde men, dat men met een edel mensch te doen had, wiens trouw onkreuk baar was. De boeren uit den omtrek eerden hem als bij instinctzzJean Pierre”, zeiden zij, wil nooit met ons drinken, maar hij zou kich liever den hals laten afsnijden, dan zijn woord breken. Reeds jong weduwnaar geworden, had Jean Pierre zich nooit zwak getoond. Zijn vrouw had hij gezworen trouw te zullen blijven en een moeder voor te zullen zijn. Zestien jaren zijn sedert loopen, maar met iemand met Anna. alles zei Jean Pierre tot zich zelf. En over stelpt door aandoeningen, stond hij op. O, Anna, Anna, wat heb je gedaan Als het geen gij gewild hebt, vervuld wordt, ben ik voor het leven geschandvlekt. De aarde zal mij niet meer willen dragenje moeder zal uit haar graf komen om mij te vervloeken. Neen, neen, dat kan en mag niet gebeuren. Maar wat te doen. Zich in de struiken verschuilen en de hyena’s dooden, die zou den komen Dwaasheid, want als hij er drie neervelde, zouden er morgen tien komen. Dan was het nog beter te vluchten en den gekwetste mede te nemen. Maar men komt met zoo’n last slechts langzaam vooruit, vooral als men ook nog een door den schrik half verlamde vrouw moet mede voeren. De spion zou, wanneer hij de wo ning verlaten vond, zonder eenige moeite hun spoor kunnen volgen. O, als hij den gekwetste maar zooveel voorsprong kon geven, dat deze de woning van den heel meester kon bereikendie had zoo menig maal priesters verborgen en zou ook dezen gekwetste geen schuilplaats weigeren. Maar er moest besloten worden en reeds werd het donker. Eenigen tijd liep hij als een gek heen en weer. Eensklaps richtte hij zijn schreden naar zijn woning; zijn dochter leunde als verpletterd tegen den muur van den koestal. Zonder een woord te spreken ging hij haar voorbij. In de kamer lag de officier op een veldbed. Hij glimlachte, toen hij den hout hakker zag. Waar is Anna, vroeg hij, ik vind het zoo prettig haar bij ons te zien, zij is de beschermengel van dit huis. Deze woorden ontroerden den houthakker. Laat ons niet van Anna spreken de tijd dat wij rustig slapen kunnen, is voorbij. Men is u op het spoorge moet onverwijld vertrekken. Welke ellendeling heeft ons verraden Veroordeel niemand. Ge hebt gelijk, laat ons niemand ver- oordeelen. Wanneer moeten we vertrekken? Binnen weinige minuten. Doe uw kleeren uit en trek deze aan. Eet eerst nog wat, maar spoedig en houd u dan gereed. Hij legde eerst nog wat droog hout op den haard, opdat zijn gast zich een laatste maal zou kunnen warmen, en ging toen naar zijn dochter. Anna, zeide hij met doffe stem, je hebt gezondigd, daar moet ge boete voor doen. Ik ben tot alles bereid, vader, als ge me maar vergeeft. Ik zal u niet vergeven, vóór onze gast in veiligheid is. Ge hebt slechts te gehoorzamen. Ik zal gehoorzamen. Luister, weldra zullen de moordenaars hier zijn. Je zult ze hier ophouden, om ons den tijd te geven, het bosch te kunnen be reiken. Ja vader. Maar je moet je ver mommen, de kleederen van den officier aan trekken en zijn pistolen laden. Trek den hoed diep over je oogen, spreek geen woord, denk er aan, dat ge je misslag moet goed maken. Sluit je hier in de kamer op, maar sluit eerst nog de buitendeur. En dan zult ge afwachten. O, vader, dat is ver schrikkelijk, dat kan ik niet. Heb mede lijden met mij. Zwijg, doe wat je gezegd is. En toen greep hij haar woest aan, als wilde hij haar slaan, maar zijn hart werd week en hij overdekte haar met kussen. Anna, mijn Anna, red ons van de schande. f? i Dr. Welke wandelaar? Ik heb niemand ge zien. Toen deinsde Jean Pierre achteruit. Met gebalden vuist keek hij zijn dochter aan, die hevig kleurde en het hoofd afwendde. Anna, wie heeft je leeren liegen Je moet alles gezien hebben, wat er op den weg voorviel. En zelfs al had je liggen slapen, dan zou je toch door die voetstappen wak ker hebben moeten worden. Lieg niet langer. Je weet, dat we een gast hebben en dat ik voor God verantwoordelijk voor hem ben. Anna viel op haar knieën. Genade. Ik ben schuldig. De man uit de stad heeft me betooverd. Ik ken hem reeds een week. O, ik ongelukkige, die mijn dochter meer vertrouwde dan me zelf! Maar zeg dan toch alles. Vader, heb medelijden met me, iji heb alleen uit onwetendheid gezondigdik weet niets van de wereld. Die vreemdeling is zoo mooi, zijn woorden klinken zoo zoet. Ik heb hem wilien ontvluchten, maar ik kon niet... Die ellendeling Een waarom niet dadelijk gewaarschuwd Hij smeekte me niets te zeggen, om u te kunnen redden, want dat het u het leven zou kunnen kosten, zoo’n bandiet te huisvesten. Hij heeft mij mijn geheim ont futseld. Hij beloofde mij, dat ik zijn vrouw zou worden, als ik hem alles zeide. Toen hief Jean Pierre zijn handen naar den hemel op en riep uitdus is het ge heim van mijn huis bekend. Weet je, dat die man een spion is En weet je, waar hij onzen gast heen zal brengen Naar de guillotine. En gij zijt het, die mij verraden heeft. O, je bent een Judas! En de sterke man kon zich niet langer inhoudenhij barstte in tranen uit. O, vader, vergeef' mij, snikte Anna, zich op haar knieën naar hem toeslepend. Maar hij stootte haar terug. Ga heen, je bent mijn dochter niet meer. Eenige uren nadat het koninklijke leger de Loire was overgetrokken, had Jean Pierre toen hij van zijn werk huiswaarts keerde, aan den zoom van het bosch een man bij eenige jonge boomen, (waarop hij uit alle macht met zijn sabel sloeg,) op den grond gevonden. Jean Pierre kwam naderbij. De onbekende verdiende geenszins den naam van bandiet. De fijnheid van zijn linnengoed, zijn blanke handen, zijn wel ver zorgden baard verbaasden onzen houthakker zijn fiere blik, zijn ironischen glimlach en zijn kalme moed in het gevaar boezemden hem eerbied in. Het was een man van mid delbaren leeftijd met licht grijzend haar. Zijn kleeding verried den officier van het koninklijke leger. Toen hij Jean Pierre zag, richtte hij zich een weinig op en zei met de grootste kalmteDrommels vriend, je komt net van pas. Ik ben gewond, mijn paard is onder me doodgeschoten en daar ik ook een gebroken been heb, ben ik wel genoodzaakt een beetje uit te rusten. Maar ik moet toch mijn regiment weer inhalen en als jij me nu daarin op de een of andere manier een beetje wildet helpen, zou je vijf louis kunnen verdienen. Maar als ge inte gendeel van plan zijt me te verraden, zou ik me genoodzaakt zien je een kogel door het hoofd te jagen. Kies. Noch het een, noch het ander, zei Jean Pierre. Hier vlak bij is mijn huisdat is tot uwe beschikking, ieder ongelukkig Christen is mijn broeder. Ik geloof, dat gij het bij mij beter zult hebben dan hier op den weg. Mijn vriend de heelmeester zal u, naar ik hoop, geheel genezen. Wat dunkt u daarvan Hebt ge soms plan mij te verraden Ik Een gast wordt ons van God gezonden die is mij heilig. Ik zweer u te zullen redden en Jean Pierre heeft nog nooit zijn woord gebroken. Waarlijk, ge schijnt me een eerlijk man te zijn; ik neem uw voorstel aan. En zoo werd het verbond gesloten. En daar dacht de eenvoudige, ontwikkelde boer nu over. Want den gast, met wien men brood en zout gedeeld heeft, moet men, het moge kosten wat het wil, redden en hij, die zijn deur zou openen om zijn gast 0.10 0.05 - Hefk. Nieuwsbl, v. 4 BDTmmfvardsclie Courant

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Bolswards Nieuwsblad nl | 1903 | | pagina 1