Nieuws- en Advertentieblad Bolsward en Wonseradeel. No. 37. Verschijnt Donderdags en Zondags. 43ste Jaargang. 1904. Een onaangename vergissing. i ZONDAG 8 MEI. BINNENLAND. VOOR 1 .n SU afzonderlijke Stom weer ik Drie billetten hing ons con- helpt 6995. - 5783. - 5374. naar mijn hand. l juist vertrekken, toen Burn- i het hoofd uit het venster had ik ’t evenwel aan reeds het signaal voor trein weerklonk, zoodat ik hals naar mijn coupé snelde, waarvan een beetje luider Maar wanneer er ondertusschen andere reizigers in onze coupé komen Dat gebeurt niet, want ik heb den ducteur een wenk gegeven. En u mij, zoo noodig, niet waar Natuurlijk, antwoordde ik, want dat was net een kolfje i De trein zou side oprees en stak. Conducteur, riep hij, hoe laat zijn we te Burnside!? stamelde ik verschrikt, en plotseling kwamen mij allerlei voorstel lingen van gevangeniscellen, overvolle ge rechtszalen etc. voor den geest. Groote hemel hoe kon ik mij toch zoo laten misleiden Ja, en u zult daarvan rekenschap moeten geven 1 Vergeefs waren al mijne pogingen om hun te beduiden, dat ik het slachtoffer van een geslepen schurk was geworden. Zij geloofden mij niet toen mij plotseling inviel, wat de kerel op zijn courant had geschreven. Ik voelde in mijn zak gelukkig, de courant zat er nog in Daar, zeide ik, als ge mij niet gelooft, misschien is dat iets om u tevreden te stellen. Als wat u vertelt, op waarheid berust, merkte Burt op, nadat zij beiden blijkbaar ten zeerste verrast het geschrevene hadden gelezen, bewijs ons dan dat u de bankbeambte Soundso zijt. Hebt u iets bij u om dat te bewijzen? Open uw koffer maar eens? Ik wilde aan dat verzoek voldoen, maar trad verwonderd terug. Dat is mijn koffer niet die is van den detective, ik wil zeggen van Burnside De beide detectives sprongen op en grepen den koffer, braken het slot open en trokken al heel spoedig van onder eenige andere zaken een plat marokijnen étui te voorschijn. Een druk op een veer in het deksel en het vol gend oogenblik fonkelden en schitterden de diamanten ons tegen. Dat zijn lady A.’s diamantenriep Parker. Wat een gelukkig toevalHij is er met den verkeerden koffer vandoor gegaan Zoo was het. Burnside had mijn koffer, die toevallig veel op den zijne leek, in der haast weggenomen, toen hij de coupé weer verliet. Lachend gingen de detectives weer zitten. Nu geloofden zij toch dat ik de waarheid had gezegd. ABONNEMENTSPRIJS: 80 Cents per 3 maanden. ■Franco per post 95 Cents. nos. van dit Blad zijn verkrijgbaar a 5 Cent. gegund. Bij den landbouwer J. B. te Hoens- broek, krijgt de hond, vastliggende aan zijn ketting, geregeld bezoek van een hoen, dat voorzichtig het hok binnensluipt. Nauwelijks heeft de hond dit bemerkt of hij verwijdert zich aanstonds, zoover de ketting het toelaat, van zijn verblijfplaats en wacht geduldig het oogenblik af, dat de kip weer te voorschijn komt. Dan ziet men /Floor,” terwijl hij zijn bek reeds likt, in het vooruitzicht van de heerlijke surprise, die hem wacht, op zijne beurt het hok binnengaan om ’t gelegde ei te verorberen. (L. K.) B. en W. van Amsterdam hebben bij den Gemeenteraad een voorstel ingediend om een 'motor-sproeiwagen aan te schaffen, die langs de electrische trambaan voortbe» wogen zal worden. ik eenigszins ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 17 regels. Vervol gens 10 Cts. per regel. Overigens naar plaatsruimte. was van lord A., die er met de lady A. vandoor was gegaan in de couranten verbazend veel te doen was geweest. Ik moest de geschreven regeltjes ver scheidene malen overlezen, vóór ik het waagde een blik op mijn anderen reisgenoot te werpen, die, eene havana rookende, zich blijkbaar geen gevaar bewust was. Sedert een week had de politie tevergeefs naar hem gezocht. De courant, die ik in de hand hield, bevatte daaromtrent ook nog een paar berichten, die de detective eveneens met potloodstrepen had gemerkt. Bij onze aankomst in Stafford, waar de trein vijf minuten stilstond, verkeerde ik begrijpelijkerwijze in hoogste opgewondenheid. Zoodra de trein stilstond, snelde ik naar ’t buffet, waar het volgend oogenblik ook de detective met het onnoozelste gezicht der wereld verscheen. Kijk niet om, fluisterde hij, terwijl hij naast mij kwam staan, hij staat daarginds bij de koffietafel. Want in geval hij lont ruikt, maakt hij zich uit de voeten. Te Crewe schijnt hij iemand te verwachten, want te Euston verzond hij een telegram daarheen en ik hoorde, dat de telegrafist naar een nummer vroeg dat was no. 2964. Het nummer van onzen wagen, zei ik. Juist! Het telegram schijnt een bevel te zijn aan den geadresseerde om zich te Crewe bij hem te voegen en wanneer zij te Liver pool met hun tweeën waren, zou ik heel wat met hem te stellen hebben. En wat denkt u nu te doen Hem onmiddellijk na ons vertrek beet te pakken, hem te binden en onder de bank te schuiven, opdat zijn kameraad hem te Crewe niet zal kunnen zienzal dan in een andere coupé kijken en misschien den ge- heelen trein doorsnuffelen om hem te zoeken. Te Liverpool kan dan de politie hem in bewaring nemen, terwijl ik den anderen in het oog houd, omdat ik niet weet wie van hen de juweelen heeft, want het is mij natuurlijk ook te doen om de juweelen te krijgen. Dokkum, 3 Mei. Een driejarig jongetje, dat heden avond op het Noorderbolwerk alhier spelende was, had het ongeluk voorover in de gracht te vallen. Het negenjarig dochtertje van den Inspecteur van Politie, dat op eenigen afstand aan het bloemenplukken was, zag het ongeval, snelde te hulp en had het geluk het jongetje van een wissen dood te redden. Lemmer, 5 April. Het staat er met de ansjovisvisscherij, de hoofdbron van het be staan onzer visschers, niet gunstig voor. Was vorige jaren de vangst toch meestal om dezen tijd in volle fleur, tot heden is door onze visschers, nog niet één van deze vischjes gevangen. Ook de hier ontvangen berichten uit andere visschersplaatsen luiden alle zeer ongunstig. Met de botvangst wil het ook nog niet. In de geheele afgeloopen maand is hier nog geen 6000 pond aangevoerd, wat nog geen vijfde van de vangst van de zelfde maand van verleden jaar is. Jiepk. N.bl. v. Fr. Onder de ingezetenen Workum, 4 Mei. Onder de ingezetenen dezer gemeente werd heden de aanbesteding gehouden van het vergrooten der Chr. School alhier met drie bovenlokalen. waren ingekomen n.l. van: Groenhof en Gielstra H. Stuur S. Zeüstra Het werk is aan den laagsten inschrijver Op een donkeren, allesbehalve aangenamen herfstavond reisde ik met den nachttrein van Euston naar Liverpool, om vandaar met de boot naar Belfast te vertrekken, waar ik een bruiloft zou bij wonen. In de rookcoupé tweede klasse bevonden zich behalve mij nog twee andere passagiers, die elk in een hoek op de bank tegenover mij zaten. Nadat ik het mij gemakkelijk had gemaakt, stak ik een sigaar op en vouwde ’t avondblad open van de courant, die ik had gekocht. Vóór ik mij daarin verdiepte, monsterde ik mijn medereizigers eens. Op reis mag ik mij den tijd graag door gezellig onderhoud verkorten. Doch de beide heeren, reeds van middelbaren leeftijd, zagen er te gereserveerd uit, dan dat ik mocht verwachten, dat ze met mij, een jongmensch, een praatje zouden willen aanknoopen. Toen wij ongeveer een half uur hadden gereden voelde ik plotseling, dat ik op een eigenaardige wijze zachtjes op den voet werd getrapt en ontmoette, opkijkend, den doordringenden blik van mijn overbuurman. Pardon, mijnheer, zeide hij met een zon derling lachje willen we eens ruilen met couranten Zooals ik zie, is u met de uwe gereed. Wel zeker, antwoordde verrast. Terwijl wij onze couranten verwisselden, gaf hij mij nogmaals een waarschuwenden trap op den voet. En men stelle zich mijne verwondering voor toen ik op den rand van de mij gegeven courant met potlood ge schreven las Houd u kalm. Ik ben politiedetective. Onze reisgezel is Burnside, van wien u natuurlijk wel eens heeft gehoord. In Liver pool vind ik een bevel om hem in hechtenis te nemen. Ik moet dus alles doen om te maken, dat hij tot zoover meereist en met een maatregelen nemen om hem onschadelijk te maken. Ik reken, als het noodig is, op uwe hulp. Kom in Stafford even bij mij in de wachtkamer. Natuurlijk wist ik wie Burnside een secretaris diamanten van en over wien Crewe Om 8 uur 45 mijnheer Uitstekend, dankjeToen ging hij zitten, terwijl de detective en ik beteekenis- volle blikken wisselden. Mijn hart begon toch te kloppen bij de gedachte aan de worste ling, die ons te wachten stond, want Burn side was een krachtige, gespierde kerel, en de detective, Ofschoon hij er ook wel ge spierd uitzag, was toch van veel tengerder lichaamsbouw. In elk geval zou het een harde strijd worden. Toen wij het derde station na Stafford achter ons hadden, legde de detective zijne courant weg en veegde even als gedachten- loos met zijn zakdoek langs zijn gezicht. Toen stond hij op en deed alsof hij iets in het bagagenet zocht. Doch plotseling wendde hij zich om en had met een snelle bewe ging Burnside in den hoek gedrukt en hem de knie op de borst gezet. Vlug, houdt zijn handen vastriep hij. Ik sprong toe en greep de handen van den schurk, die hij juist in den zak wilde steken, zeker om een wapen te grijpen. Op hetzelfde oogenblik zag ik, dat zijn gezicht met den zakdoek van den detective bedekt was, waaruit een eigenaardige zoete reuk opsteeg. Na eenige minuten wanhopig wor stelen begon zijn tegenstand te verzwakken. All rightzeide de detective. Dat was een zwaar karweitje. PffffGauw het ven ster open, anders gaan wij door de chloro form ook van ons stokje Ik voldeed aan zijn bevel, want mij be gon het ook al te duizelen. Intusschen had de detective handen en voeten van den be- wustelooze gebonden. Ziezoo, zeide hij, help me nu den spits boef maar onder de bank schuivenMet moeite wisten we, dat gedaan te krijgen. En nu voor alle zekerheid er nog een reisdeken over! Mooi zooNu mag zijn compère voor mijn part de coupé visiteeren Maar als hij bijkomt, zal hij wel lawaai maken. Wees maar niet ongerust, daarvoor be staat weinig kans. Hij zal wel zoo gauw niet bijkomen, hij is goed gebonden en bovendien zal ik even voor Crewe hem nog een doek voor den mond binden. Maar mag ik nu uw naam weten Lord A. zal na tuurlijk erkentelijk zijn voor den uitsteken den dienst dien u mij heeft bewezen. Met trots voldeed ik aan dat verzoek en in gespannen verwachting bleef ik het ver der verloop der zaak afwachten. Toen de trein te Crewe binnenliep, zag ik op het perron een heer met een zwarten baard en van een flinke gestalte, die de wagennummers opnam. Dat is hem zeide mijn reigenoot. Ik zal den conducteur ver zoeken een bordje met //Gereserveerd” voor ons raampje te hangen. Wij kunnen dien sinjeur hier niet gebruiken Met deze woorden verliet hij de coupé en sloot het portier. Burnside begon thans zwaar adem te halen, een bewijs, dat het bewustzijn toch bij hem terugkeerde. Ik moet bekennen, dat het mij wel een beetje onaangenaam te moede werd, toen de zwartgebaarde, langzaam langs den trein loopend, de nummers opnam en bij onze coupé gekomen, een scherpen blik naar binnen wierp. Thans verscheen de conducteur en het bordje met //Gereserveerd” voor raampje. Verruimd steeg ik uit, sloot het portier weer en wachtte op mijn reisgenoot, die even later terugkeerde. Alles in orde vroeg hij. MooiIk heb zooeven verdere instructies naar Liverpool getelegrafeerd. Nu zal ik u even aflossenj ingeval ge soms ook een glas grog wilt gaam drinken. Jr, Daar ik erg koud was, bestelde ik aan het buffet een glas wannen wijn.Nauwelijks "helpen ontsnappen, Burnside was? de lippen gezet, toen het vertrek van den over kop mijn coupé snelde, waarvan de con ducteur de deur achter mij dichtwierp, ter wijl de trein zich reeds in beweging stelde. Doch wie beschrijft mijne verbazing, toen ik inplaats van den detective den zwart- gebaarden compère van Burnside tegenover mij zag, die mij zijn revolver voorhield Dat spelletje is uit, vrindje voegde hij mij op ruwen toon toe. van verbazing en ontsteltenis, omdat ik mij volkomen in de macht- van dezen schurk gevoelde, zonk ik op de bank neer. Jij bent een geraffineerde schurk, maar toch nog niet geraffineerd genoeg, ging hij voort. Nu haal je me eerst maar eens mijn vriend van daar onder de bank vandaan en maakt zijne handen los. Maar gauw wat Ik gehoorzaamde in een soort van ver- dooviug en spoedig zat Burnside op de bank tegenover mij en wreef zich verward het voorhoofd. Wat zoek je, Parker vroeg de nieuw- aangekomene, de revolver voortdurend op mij gericht houdend. Ah, ben jij ’t Burt? antwoordde de ander wiens bewustzijn langzamerhand terugkeerde. Zijn die vervloekte schurken weg? Een hebben wij er hier nog, maar onge lukkig niet den voornaamste Goed, antwoordde Burnside met een blik op mij. Hoe is de ander ontsnapt Gevolg gevend aan uwe uitnoodiging, wachtte ik u te Crewe en herkende daar onmiddellijk onzen man. Ofschoon het mij verwonderde, dat ik u niet zag, vertrouwde ik toch, u hier of daar wel te voorschijn te zullen zien komen. Daarom volgde ik hem tot naar het plaatsbureau, waar hij een biljet naar Glasgouw nam, een bewijs, dat er een kink in den kabel was gekomen. Toen snelde hij naar den wagen terug, dien onze vriend hier bij die woorden wees hij op mij op hetzelfde oogenblik ver liet. Daar ik dezen voor een gewoon pas sagier hield, lette ik niet verder op hem, maar hield onzen man in ’t oog, die voor zijn coupé heen en weer slenterde. Omdat ik u nog altijd niet zag komen, begreep ik dat u iets moest overkomen zijn, wat u ver hinderd had uw plan te volvoeren. Toen de trein afluidde, sprong hij in de coupé en wierp het portier achter zich dicht. Ik wachtte nog een seconde tot het signaal voor het vertrek klonk en sprong hem toen vlug na. Doch de coupé was leeg onze man was verdwenen Door de andere deur? Ja, en helaas was het te laat hem te volgen, want het volgend oogenblik keek ik onder de bank en tegelijk arriveerde onze vriend hier ook weer en liep als een lam in mijn armen. Intusschen was ik zoo langzamerhand tot de overtuiging gekomen, dat hier een leelijke vergissing had plaats gehad en dat ik in een alleronaangenaamste positie verkeerde. Bij afwisseling werd ik gloeiend heet en ijskoud. Mijne heeren, waagde ik eindelijk te begin nen, hier heeft een zeer onaangenaam mis verstand plaats gehad. Jawel, zeide Burt op schamperen toon, dat had ik ook al zoo gedacht! Nu, dat zullen we wel eens onderzoeken. Hoe heet je? Ik noemde mijn naam en voegde er tevens bij, dat ik ambtenaar aan een bankinstelling en thans op reis naar Belfast om een brui loft bij te wonen. Houd die praatjes maar voor je en vertel ons liever de waarheid! Waar heb je den buit verstopt? De buit? Wat voor buit? Ik verzeker u mijnheer, ik weet nergens van en begrijp van de heele zaak niets I Chloroformiseeren kan je intusschen uit stekend! snauwde de ander mij toe. Dat deed de detective, ik niet! verklaarde ik nadrukkelijk. Dewat? Onze verdwenen medepassagier, de detective. Luister eens, jonge man, zeide de man met den zwarten baard thans op bedaarden maar ernstigen toon, je bent óf de grootste schob bejak, die er rondloopt, bf een groote ezel Weet je dan werkelijk niet, dat wij beiden, mijnheer hier en ik, detectives zijn, en dat je waarde verdwenen vrind, dien je hebt -4 Bolswardsclic Courant i

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Bolswards Nieuwsblad nl | 1904 | | pagina 1