Kieuws- en Advertentieblad
Bolsward en Wonseradeel.
I
Verschijnt Donderdags en Zondags.
No. 47.
43ste Jaargang.
1904.
ZONDAG 12 JUNI.
DE NACHT.
BINNENLAND.
VOOR
afzonderlijke
de
een
zijn moei te vol
jij, jij bemint
voldoende ge-
f
en zij
van nu
Het was
nog altijd.
personen, die
om die kerk
Echo.
Zwolle
ver-
voor een
ABONNEMENTSPRIJS: 80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Cents.
nos. van dit Blad zijn verkrijgbaar a 5 Cent.
naar een boomstam
om steun te vinden, want zij beefde
het geheele lichaam. Vervolgens leunde
een populier en bleef onbeweeglijk
plotseling haar beide handen grijpend. Ben
je nu tevreden, wreede, trotsche vrouw? Ik
heb je vijf jaar lang verwenscht en mezelf
verwenscht, je beweend en
me niet meer! Ben je nu
wroken
Zij wendde opnieuw het hoofd af, om de
tranen te verbergen, die over haar gelaat
stroomden. Je bent gewroken; ben je
tevreden! En wat zul je nu tot me zeggen?
Mijn Jacques, fluisterde zij en verborg
het gelaat aan zijn schouder.
Zij keerden langzaam langs het zandpad
terug. De takken der meidoorns schudden
hun geurige bloesems op hen af. Het
boschje scheen feest te vieren, toen zij, als
vroeger, samen teruggingen.
Ik geloof, zei Regina, toen zij afscheid
van elkaar namen, dat het toch beter is, dat
wij geleden hebben: wij zijn beter geworden
en houden inniger van elkaar.
Hij drukte haar nog eens de hand
verdween achter de kleine deur, die
af altijd voor hem openstond.
ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 1—7 regels. Vervol
gens 10 Cts. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
10 Juni. Waar bijna ieder
verlangend naar uitzag en waar veld en
tuinen zoo’n groote behoefte aan hadden is
gelukkig gekomen. Veel is het nog niet,
maar alles is toch eenigszins frisscher ge
worden. Gisteravond is het een weinig be
gonnen te regenen, terwijl het heden morgen
nog niet was opgehouden. Hierdoor hebben
veld en vruchten een eenigszins schooner
aanzien ontvangen. Door het aanwakkeren
van den wind, wordt de regen tegengehouden.
Menige huisvrouw ziet verlangend uit
naar meer regenwater, om reden de bakken
den bodem laten zien. Eveneens begint het
minder te worden, waar men tot dusver het
nog te koop kan krijgen. Hierdoor wordt de
prijs dan ook verhoogd. Naar men zegt
wordt in Makkum voor 2 emmers regen
water 30 cents betaald. Een belangrijke prijs
Te wenschen is het dat een flinke hoe
veelheid regenwater komt, omreden alles er
op wacht. Tuinen zoowel als akkers hebben
groote behoefte daaraan.
In de gister gehouden vergadering van
den Raad dezer gemeente, werden, na lezing
en goedkeuring der notulen van de vorige
vergadering, eenige ingekomen stukken voor
kennisgeving aangenomengunstig beschikt
op een vijftal adressen om afschrijving van
H. O. dienst 1904benoemd tot onderwijzeres
aan de school in ’t Heidenschap Mej. Anna
Veenstra, met ingang van 15 Juni e.k.
toegestaan een verzoek van de wed. D. de
Jong te Ferwoude tot het in erfpacht afstaan
van een stuk grond aan den weg te Parrega;
goedgekeurd eene wijziging der begrooting
van het Stads-Weeshuis over 1903, en met
enkele wijzigingen vastgesteld de staten van
oninbare posten, wegens den hoofdelijken
omslag, de hondenbelasting en het schoolgeld
over 1903.
Tal van maaiers en hooiers uit Frieslands
Zuidoosthoek, dienaardenFrieschenGreidhoek
trokken om daar werk te vinden, zijn daarin
teleurgesteld. Ook de Duitsche maaiers hebben
allen lang niet een boer kunnen krijgen.
Menig boer geeft de voorkeur aan de machine,
waardoor het werk veel vlugger gaat.
Toen Woensdagochtend eenige werk
lieden te Amsterdam de spaden voor de eerste
maal in den bodem van het pleintje, in de
Nes, tegenover de St.-Pieterspoort gelegen,
zetten, vermoedden zij waarschijnlijk niet,
na eenig graven te zullen stuiten op been
deren van voorzaten, die 5 eeuwen en langer
geleden daar hun laatste rustplaats vonden.
Op de plaats waar thans de Nes loopt,
vond men voor een 300 jaren de Oude Kerk.
De thans opgedolven skeletten zullen der
halve overblijfselen zijn van
in dien tijd op het kerkhof
werden begraven.
Op reis van Groningen naar
is te Koekange de leerling-machinist, van de
locomotief gevallen. Ernstig gewond is hij in
het Acad. Ziekenh. te Groningen opgenomen.
1.
De nachtegaal begon buiten zóó harts
tochtelijk te roepen, dat Jacques zijn boek
dicht deed en zich naar het venster keerde.
Aan gene zijde van de rotsen, aan gene
zijde van de bosschen strekten zich de vlakten
uit, waarvan de gezonde lucht in breede
teugen in de borst van den vermoeiden ar
beider drong.
De nachtegaal, die een oogenblik gezwegen
had, begon krachtiger dan te voren, bijna
toornig, weer te roepen. Het was eer een
uitdaging dan een gebed. In de verte achter
de rotsen antwoordde een andere nachtegaal,
wiens door de verte verzwakte stem klonk
als een echo. Een derde vogel wierp plotse
ling schelle tonen in het concert der beide
andere en alle drie hielden niet meer op,
elkaar te antwoorden.
Jacques zuchtte, verliet het venster en
wilde weer aan zijn boek beginnen, maar
het gele schijnsel van de lamp deed zijn
oogen pijn, die tot dusver in het omsluierde
licht van de maan hadden gekeken. Hij ging
naar het venster terug, leunde er uit en,
terwijl hij zich langzamerhand overgaf aan
den stroom der herinneringen, doorleefde hij
het verleden en zijn wonde brak weer open.
II.
oude wonde en zij bloedde
Dat boschje, dat aan zijn tuin grensde,
had zijn jonge liefde zien groeien. Het had
ook de bittere tranen van verraden liefde en
overwonnen trots zien vallen.
Vijf jaren waren voorbijgegaan en toch
scheen ieder voorjaar de wonde opnieuw te
bloeden. De tijd had wel is waar de hevig
heid van het verdriet verzacht, maar het
niet geheel kunnen wegnemen.
De lente was na den winter gekomen, de
deuren van haar tuin, van Regina, gingen
open, naarmate het warmer werd. Hoe was
het gekomen, dat ook zijn tuindeur terzelfder
tijd openstond? Waarom hadden Jacques en
Regina, als haar bejaarde ouders, die vroeg
naar bed gingen, in een gelukkigen droom
de zorgen van hun ouden dag vergaten, de
gewoonte aangenomen, naast elkaar over de
zanderige paden te wandelen, die zich slin
gerden om de rotsen en het boschje De
nachtegalen wisten het wel en daarom zongen
zij den geheelen nacht door.
Hun handen hadden zich vereenigd, hun
oogen hadden gesproken, hun lippen hadden
elkaar niets gezegd. Waarom ook beloften
te doen, als de harten voelen, dat het een
band voor eeuwig is?
De bladeren begonnen te vallen, de bloe
men verwelkten en de nachtegalen hielden op
met zingen. Jacques had zich nog niet ver
klaard, want Regina was- bijna rijk en hij
had niets dan zijn werk, het werk van den
denker, die snel oud en niet rijk wordt.
Op een avond had de regen hun belet
samen uit te gaan. Hij vond zijn vriendin
onder de lamp bij haar bejaarde ouders. Een
indringer kwam, sprak lieve woordjes en
ging na een kort bezoek heen. Het was er
een, die naar haar hand dong en door haar
familie werd geprotegeerd. Regina kon geen
weduwe blijven, heette het. Er deed zich
een goede partij voor. Men vroeg Jacques
naar zijn meening. Met groote bitterheid,
want hij voelde zich arm en zijn vriendin
zeide niets, raadde hij het huwelijk aan en
keerde wanhopig naar huis terug.
Mocht hij deze jonge vrouw, die waard
was in voorname kringen te schitteren, aan
zijn moeitevol en duister leven kluisteren?
Bescheiden menschen zijn dikwijls zoo wan
trouwig. Hij noemde zichzelf een egoïst,
bezoedelde zijn reine liefde met den naam
geldjagerij en ging op reis, zonder af te
wachten wat de volgende dag brengen zou.
Toen hij terugkeerde, was Regina er niet
meer. Zij had haar ouders verlaten, die
treurden om haar afwezigheid en was in de
wereld teruggekeerd. Zij leefde er nu, niet
gehuwd wat Jacques echter niet wist
en was zeer, zeer gevierd. Dit laatste wist
hij, zonder dat men het hem zei. Wie
weet, wat er in haar binnenste was omgegaan,
toen Jacques op de vlucht was gegaan
Misschien had ook zij geleden, maar evenmin
als hij had zij een klacht doen hooren.
Tzum, 9 Juni. De huurders zeggen een
woordje mee, niet alleen als ’t gaat om bouw
of greide, maar ook als het geldt zitplaatsen
in de kerk.
Toen in ’t college van kerkvoogden en
notabelen van onze Hervormde Kerk een
besluit was genomen om aan notabelen en
hunne vrouwen gereserveerde zitplaatsen
gratis af te staan, kwam een harde tegen
wind van den kant van ruim veertig leden
der kerk, en... het college trok het besluit in.
Toen de meerderheid van het college
kerkvoogden met het adviseerend lid besloot
•om de zitplaatsen voortaan bij afslag te ver
huren, om meer munt te slaan, stak er een
storm op, zoo hevig, dat men van het plan
moest afzien, en... er werd van den kansel
afgekondigd, dat de aanstaande verhuring op
de gewone wijze zou plaats hebben.
Ware het eerste besluit gehandhaafd, de
huurders hadden geen bod gedaan.
Dan waren alle zitplaatsen tot vrije be
schikking der kerkgangers gebleven. Nog
niet eens zoo erg voor een rijke kerk.
Houtigehage, 8 Juni. Bij S. Lindeboom
kwam men tot de ontdekking, dat er twee
koeien uit het land vermisten, ’t Land was
goed afgesloten en beveiligd, dus waren ze
er uitgehaald. Men ging zoeken en vond ze
bij eene herberg te Surhuisterveensterheide,
nabij Groninger Opende. Ze waren reeds in
de tweede hand. Men is den vermoedelijken
dader en de waarschijnlijk medeplichtigen op
het spoor. De marechaussees onderzoeken
de zaak.
Friesche Zuidwesthoek, 8 Juni. De maai-
machines, schudders enz., winnen terrein,
jaar op jaar. Dit seizoen vooral zijn er veel
nieuwe werktuigen aangeschaft, zoodat het
eigenaardige geluid van werkende machines
thans in alle richtingen gehoord wordt.
Hier en daar werken de boeren voor ge
zamenlijke rekening, elders worden huur-
machines gebruikt, waarvoor per pondemaat
f 1.75 tot f2.50 wordt betaald. De maaiers
krijgen gedaan werk en sommigen loopen een
week of langer van plaats tot plaats zonder
te slagen. De maailoonen werden echter niet
verlaagd.
Kimswerd, 9 Juni. De Verz. Mij. van
Paardenhouders in Wonseradeel telde tot
12 Mei j.l. 163 deelnemers, die 457 paarden
en veulens hadden verzekerd voor f 103715.
Van 12 Mei ’03 tot 12 Mei ’04 bedroegen
de ontv. f 1209,89, de uitg. f 1189,03,
alzoo een batig slot van f 20,86. Over dit
tijdperk werd voor verliezen f 991,50 uit
gekeerd. Op de algemeene vergadering werd
de heer J. Oosterbaan te Hieslum tot Be
stuurlid herkozen werd de percentage weer
vastgesteld van 30 tot 70 pOt. De verliezen
worden thans, na ontvangst van de ver-
eischte bewijzen, terstond uitbetaald, zonder
dat de verzekerde rente behoeft te betalen.
Leeuwarden, 9 Juni. Eenige landbouwers
in Friesland hebben aan den Minister van
Oorlog een adres ingediend, waarin wordt
verzocht, om voortaan de jaarlijksche in
spectie van de miliciens-verlofgangers op een
anderen tijd te doen houden dan in den
hooitijd, wijl juist in dezen tijd op het land
geen arbeidskrachten kunnen gemist worden.
Frieslands Noordoosthoek, 9 Juni. /Nooit
alhier vertoond,” mocht men met recht
zeggen, toen de stoomboot hier een dolfijn
van 600 pond binnensleepte. ’t Dier was
dood drijvende op het Bergumermeer gevonden
en werd door Ate Meter te Surhuisterveen
sterheide gekocht om er traan van te koken.
Hepk. NieuuM. v. Fr.
Sneek. ’t Vijf-jarig zoontje van den heer
P. alhier, geraakte door een om vallende
steigerladder, zoodanig met zijn linkerbeentje
tusschen de sporten bekneld, dat dit lichaams
deel op onderscheidene plaatsen brak.
Naar men meedeelt, heeft de geneesheer
alle hoop op volkomen herstel.
Joure. Hoewel moeder de natuur al sinds
eeuwen volgens vaste wetten haar werkzaam
heden regelt is af en toe wel eens een enkele
afwijking aan haar aandacht ontsnapt. Men
hoorde b.v. van ’n kalf met twee koppen,
of met drie pooten etc. etc. Wat we echter
deze week zagen, komt zeker al heel zelden
voor, namelijk een kuikentje met 4 pootjes.
Jammer, dat het diertje niet leefde en toch
in zeker opzicht gelukkig ook weer, want
zoo’n levende vierbeenige kip zou de heele
leer der dierkunde, dat de kippen niet tot
de viervoetige dieren behooren, omver kunnen
werpen.
Workum,
HL
Dat alles overdacht Jacques, terwijl de
nachtegalen in het hout zongen.
Vol herinneringen ging hij zijn tuin in.
De sleutel van de kleine deur stak nog
altijd in het slot. Hij draaide hem om en
drong het boschje in.
Jacques dwaalde eenigen tijd rond en
bitterheid, die hem hierheen gedreven had,
veranderde langzamerhand in een berustender
gevoel. Plotseling hoorde hij stappen. Het
boschje lag zeer eenzaam, maar nog nooit
was er iets in gebeurd. Jacques bleef staan
en wachtte.
Ben grijze vrouwengestalte snelde hem
voorbij en wendde zich naar de andere deur,
de tuindeur van Regina. Hij ijlde de jonge
vrouw achterna, die zich verschrikt omkeerde.
Jacques! mompelde zij, toen zij hem
herkende.
Zij strekte de hand
uit,
over
zij tegen
staan.
Hij waagde het niet, iets te zeggen, want
hij waande te droomen en vreesde dat een
enkel woord de geliefde beeltenis zou doen
verdwijnen.
Zijn bitterheid was plotseling geheel
dwenen en had plaats gemaakt
stomme en innige blijdschap!
Is u hier? vroeg hij eindelijk zeer
zacht, want hij meende, dat de toon zijner
stem haar ooren pijn moest doen.
Ja, sedert vanmorgen; mijn ouders
zijn ziek.
Zij boog het hoofd. Reeds geruimen tijd
waren haar ouders ziek, maar zij had het
niet gewaagd, hen eerder te bezoeken, want
ook zij vreesde een onvermijdelijke ontmoeting.
U is alleen... in dit boschje... en bij
nacht? vroeg Jacques met lichten argwaan.
Laat uw echtgenoot u alleen uitgaan
Ik ben gekomen, om de nachtegalen
te hooren zingen, antwoordde Regina zacht. Zij
zongen zoo mooi!
Daarna voegde zij er langzaam bij
Ik ben niet getrouwd.
Dronken van vreugde voelde Jacques plot
seling, dat dit oogenblik over zijn leven
zou beslissen.
De nachtegalen zongen vroeger even
mooi, zei hij, plotseling moedig wordend en
dat heeft u toch niet verhinderd van ze heen
te gaan.
Zij schudde treurig het hoofd en begon
langzaam het smalle voetpad af te loopen.
Zij liepen nu onder pijnboomen.
Niet ik ben heengegaan, zei ze eindelijk.
Een straal van de maan, die door de
bladeren drong, liet Jacques haar lief, eenigs
zins vermagerd gelaat zien, dat nog altijd
even schoon was.
Ja, ik ben het eerst heengegaan, dat
geef ik toe; doch ik heb het gedaan, om u
niet te benadeelen, om u vrij te laten...
Ach! riep zij, terwijl zij haar handen
zenuwachtig op elkaar drukte, was ik dan
vrij Is men vrij, als men zijn hart heeft
weggegeven, als...
Zij zweeg; haar bevende lippen beletten
haar verder te spreken.
Dus u. beminde mij vroeg Jacques,
zonder haar aan te zien.
Ja, ik beminde u. Ik kan het u nu
zeggen, omdat de jaren alles weggenomen,
alles vernietigd hebben, omdat ik heb leeren
lijden... Maar de beproeving was wreed!
Waarom hebt gij mij die martelingen laten
doormaken? Waarschijnlijk uit overgrooten
trots! Uit trots. O, gij mannen, gij hebt
meer trots dan liefde, terwijl wij...
Gij vrouwen, bezit geen trots? Hebt
u niet uit trots gezwegen? Was dat geen
trots! Uit trots... O, gij waart rijker en
voornamer dan ik, terwijl ik slechts een
arme drommel was
Trots en altijd weer die trotsher
haalde Regina treurig. Ge wist dat ik u
liefhad; dat was u niet voldoende, ik had
het u ook moeten zeggen. Het zal uw straf
zijn, Jacques, dat ge te laat het hart hebt
leeren kennen, dat ge verloren hebt.
Verloren? vroeg hij, niet wanhopig,
maar vol blijde ontroering, verloren? Je be
mint me dus niet meer?
Neen, zei zij en wendde het hoofd af.
Eu ik aanbid je Regina, riep hij,
Bolswardsclie Courant
