Meuws- en Advertentieblad
Bols ward en Wonseradeel.
No. 3.
1906.
Verschijnt Donderdags en Zondags.
45ste Jaargang.
ZONDAG 7 JANUARI.
HAAR ROMAN.
BINNENLAND.
v STOOM VERVERIJ en
CHEMISCHE WASSCHERIJ
d van J. de LANGEN,
(^EEU WARDEN, Nieuwstad 18.
N II'. X
VOOR
Afzonderlijke
79146
naar
aan
743
246
15203
9422
11897
30197
10499
3182
298
81687
ABONNEMENTSPRIJS: 80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Cents.
nos. van dit Blad zijn verkrijgbaar d 5 Cent.
Het Bureau van de „Bols-
wardsche Courant” is telefo
nisch aangesloten onder No. 4.
1:
zij. Maar ai mijn vrienden zijn in hoogen
ouderdom gestorven. Ik heb nooit zoo’n
vreeseüjke schok zelve medegemaakt.
Mijnheer Parker was nu ook dadelijk zijn
verdriet te boven en zag zich genoodzaakt
weer een andere richting in te slaan, maar
hij hield manhaftig de teugels van het ge
sprek in handen, daar hij tot zekerheid wilde
komen.
Sterven is niet altijd het wreedste, zei hij
droomerig. Somtijds verliezen wij hen, die
ons zeer dierbaar zijn, reeds in het leven
door verraad of ontrouw. Wij zien ons dan
verraden door hen, die wij het meest van
allen vertrouwden. En dan offeren wij ons
zelven op uit liefde of uit plichtgevoel.
Toevalllig ontmoette mijnheer Parker riu
de spotachtige, grijze oogen van Miss Marsh
en hij hield eensklaps op met spreken.
Er was geen glimlaèh op haar gelaat te
bespeuren, maar alleen in de oogen zat iets,
dat hem het gevoel gaf, dat hij als een
domme, verliefde jongen had gesprokep.
Ik ben heusch bang, dat ik niet zoo sen
timenteel ben aangelegd, zeide zij. Ik geef
den menschen niet zoo heel gauw mijn ver
trouwen en ik ben er van overtuigd, dat
ik nooit het gevoel zou hebben, dat ik
iemand opgaf, wanneer zoo iemand zelf niet
wenschte gehouden te worden. Liefde is
Toen men Alcide Jolivet vroeg: „Wat is
een telega antwoordde de geestige Fransch-
man: „Telega, Russisch rijtuig met 4 wielen
als het 'vertrekt, met twee wielen als het
aankomt!”
’t Schijnt, dat er in onze landouwen zijn
die den Russischen iemtsjik evenaren in
kalmte en leukheid. Zijn er ook die den
Franschman nabij komen in geest? Laten
die dan eens beproeven eene definitie te geven
van een tram ten platten lande.
(Zutph. Ct.J
Joure, 3 Jan. Ook in deze environs heeft
het ijs een slachtoffer geëischt.
Onder behdor van het naburige Akmarijp,
bij de derde brug in den kunstweg Snikzwaag
Terkaple, ligt een woonark, waarin de ar
beider Hoekstra, werkzaam bij den veehouder
W. Schaap, met zijn gezin verblijf houdt.
Het 11-jarig zoontje van eerstgenoemde was
hedenmiddag circa half drie op de Feite-horne
of Zijltjesloot aan het schaatsenrijden, toen
hij plotseling door het ijs zakte en daaronder
verdween. Met behulp van ladders werd het
knaapje door toegeschoten personen uit het
water gehaald, doch geen teeken van leven
werd meer bij hem bespeurd. Dokter Sluijter
alhier, in allerijl te hulp geroepen, kwam
per stoomfiets vliegensvlug ter plaatse doch
kon helaas niet anders dan den dood con-
stateeren.
Lemmer, 4 Jan. Als bijzonderheid mag
worden vermeld, dat hier heden bij afslag
spiering is verkocht voor den buitengewoon
hoogen prijs van 30 ets. per K.G. In den
laatsten tijd toch bracht de hier aangevoerde
spiering hoogstens 10 ets. per K.G. op.
Deze spiering, in het geheel 100 K.G., was
heden door onze visschers onder het ijs in
zee gevangen, en werd onmiddellijk door den
opkooper, in nette kistjes met een inhoud
van 2,5 K.G. verpakt, opgezonden naar
Londen.
„Ziezoo, daar zijn we weer”, zegt gemoe
delijk de machinist bij aankomst te station
Barchem tot den chef. „Ja, maar zonder
staart”, meent deze. Dat is voor de eerste
eene reden om een onderzoek in te stellen
in de richting van „de staart”, wat niet heel
gemakkelijk viel, daar de machine wegens ’t
ruwe weer op zij en van achteren dichtge
maakt was. „’t Rijtuig verlorenHoe is ’t
mogelijk!” „De koppeling zekergebroken”,
meent de ander. Nu, precies stuk bleek die
niet te zijn, maar heel was hij ook niet, want
onderweg was een moer afgeschoven zie,
daar had hij gezeten en nu w’as hij weg en
toen was de pin er uitgeslagen en was de
koppeling verbroken. En terwijl de machinist
voortgaat een duidelijke verklaring van het
ongeval te geven, waarin de ander van tijd
tot tijd eene opmerking mengt die den eerste
er toe brengt tot nog degelijker en uitvoeriger
uitleg over te gaan, verschijnt plotseling de
conducteur op het tooneel. Deze is de ont
snapte machine te voet nageijld en beweegt
nu zijn makker gezamenlijk het verloren
rijtuig weer te gaan oppikken.
dat een jong
zijn vader, die
en nu hoopte,
geschikte partij zou doen,
Miss Marsh naderde;
ADVERTENTIEPRIJS: 50 Cts. van 17 regels. Ver
volgens 10 Cts. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
met varkensvoeder op het vuur gezet en
zich toen met zijn tienjarig zoontjé (M. is
weduwnaar) in een naburig vertrekje te bed
gelegd. Donderdagochtend vond men den
man bewusteloos en het kind dood in bed
liggen, gevolg van kolendamp.
Dank zij' de spoedig ingeroepen genees
kundige hulp is M. in zoover hersteld, dat
men hem nog in ’t leven denkt te houden.
Een ingezetene van Bennekom heeft
een brief van den bekenden Spaanschen
schatgraver ontvangen, gedateerd uit Madrid.
Eene som van 1,200,000 fres. heette in een
koffer geborgen, die in een Fransch station
in bewaring staat. De eigenaar zit in de
gevangenis. Neemt de adressant de koffer
voor hem in ontvangst, dan krijgt hij x/3
van den inhoud. Het is noodig, dat de
adressant naar Madrid komt. Als hij telegra
feert aan een opgegeven adres, zal de
bediende van den gevangene hem afhalen.
De Bennekommer heeft nog geen spoor
kaartje besteld.
In de episode waarin Jules Verne
beschrijft hoe Alcide Jolivet en Harry Blount
op de achterste minst practische helft van
hun telega zijn blijven zitten in het slijk,
nadat hun iemtsjik er met de voorste helft
vandoor is gegaan, treft ons behalve het
komische in den toestand der beide reizigers het
buitengewoon flegma van den Russischen
boer wien bevolen was tot Jekatrinenburg
door te rijden en dat doet zonder zich in ’t
minst om zijne passagiers te bekommeren.
Onlangs reed een trammetje, een schaars
bezet rijtuig met nagenoeg ledigen bagage
wagen van het stadje Borculo in de richting
Lochem. De conducteur had heel weinig te
doen en heel veel lust om „een boompje op
te zetten” waartoe een klein praatgraag
gezelschap dan ook weldra de welkome ge
legenheid bood. Even voorbij de halte Beek
vliet vond een uit het gezelschap dat de tram
niet zoo goed meer voortkwam als in het
begin de machinist zou ook wel geen
haast hebben, meende een ander welnu,
het spraakzame, genoeglijk pijpjes rookende
troepje had ook geen haast, evenmin als de
conducteur die zoo gezellig zat te praten
maar... nu ging het dan toch al te... de
conducteur moest toch maar eens op ’t balkon
gaan om te zien... en jawel daar gleden
rijtuig en bagagewagen zachtkens voort langs
hun ijzeren spoor, heel zacht, alleen gedreven
door ’t volhardingsvermogen dat door de
wrijving nog niet overwonnen was, toen in
de verte de machine al achter een kromming
van een weg verdween.
'Totaal
In het jaar 1904 bedroeg de
totale aanvoer
De ijsvereeniging „Fiecke Joure” hield
Woensdag een hardrijderij van beroepsrijders
op de korte baan, waaraan 25 beste rijders
deelnamen. Holst van Amsterdam ontbrak,
maar bijna alle andere bekende rijders be
hoorden tot de mededingers.
De uitslag is: prijs A. Poepjes van Lang
weer le premie I. de Jong, van Leeuwarden
2e premie L. Poepjes van de Lemmer.
Van der Feer, van Rauwerd, werd in
twee ritten geslagen door Piersma van Sneek
Termolen van Zwolle, in 3 ritten door A.
Poepjes. Dijkstra, van de Lemmer, werd er
door zijn plaatsgenoot L. Poepjes afgereden.
De verschillen waren over ’t geheel klein.
Woensdagavond had zekere M. in
het gehucht Lutterade bij Sittard een ketel
FLepk. Nieuwsbl. v. Fr.
Sneek. Het comité ter bevordering van
tooneelvoorstellingen te Sneek verzoekt be
langhebbenden, die nog niet hebben geteekend
op de inteekenlijst voor het Concert der
.„Wognumers”, vóór a.s. Zondag aan den
secretaris-penningmeester, den heer J. de
Wilde alhier, het aantal plaatsen op te geven,
die door hen vermoedelijk genomen zullen
worden, aangezien op dien dag beslist moet
worden of er voldoende deelneming bestaat
om het Concert te laten doorgaan.
Naar wij vernemen zijn er in Bolsward
reeds 94 kaarten besteld.
Gedurende het jaar 1905 werden aan
de Veemarkt alhier aangevoerd:
Paarden en Veulens
Stieren
Koeien en Pinken
Vette en Graskalveren
Nuchteren Kalveren
Schapen en Lammeren
Varkens en Biggen
Kleine Biggen
Bokken en Geiten
Zij had hoegenaamd niets over zich van
een oude vrijster. Het gaf den vreemdeling
steeds een schok, als hij hoorde dat zij noch
getrouwd, noch weduwe was en alle dienst
boden betitelden haar als „mevrouw.” Zij
was lang, had een slank doch gevuld figuur,
ging steeds zeer elegant gekleed, had een
zachte, roode mond, waarin prachtige, witte
tanden blonken, grijze verstandige oogen,
waarin steeds lachende humor school en
golvend haar, dat alleen aan de slapen een
weinig grijs begon te worden.
Zij was ‘ZÓÓ gezien, dat zij bepaald met
haren tijd moest woekeren, om nog gelegen
heid voor ’t beoefenen barer liefhebberijen
te vinden.
De jonge meisjes wijdden haar in, in haar
ingewikkelde hartsgeheimen en de jonge
mannen vroegen in dergelijke aangelegenheden
ook altijd haar oordeel en hare bemiddeling,
ofschoon zij onder elkander hadden uitge
maakt, dat zij als jong meisje verbazend
koel moest geweest zijn en zeker menigen
man den genadestoot had gegeven. Het was
immers een schande! Als er een geschikt
was om getrouwd te zijn en moeder te wezen,
dan was zij het. Maar ieder jong meisje kon
dan ook vertellen, waarom Miss Marsh nog
steeds Miss Marsh was.
Weet u ’t nog niet? kom het dan met
tranen in de oogen vragen.
Haar verloofde is in den oorlog gesneuveld.
Het is zoo’n innig treurige geschiedenis.
En zij behoort nog tot die werkelijke trouwe,
opofferende vrouwen, die maar eens in haar
leven kunnen beminnen. Zij heeft sinds dien
tijd nooit weer aan een anderen man willen
denken.
„Bij Jupiter,” zei dan soms de jonge man,
wanneer hij de zaak wat luchtig opvatte,
maar ook wel om z’n groote ontroering te
verbergen. Ik was juist van plan haar hart
en hand aan te bieden. Somtijds was hij er
geheel van streek van.
Het gebeurde ook eens,
mensch op aandringen van
zelf reeds jaren weduwnaar was
dat zijn zoon een
met ’t zelfde doel,
maar toen hij de geschiedenis hoorde, zette
ook hij niet verder door. Het was niet altijd
hetzelfde verhaal dat gedaan werd, maar er
waren verscheidene variatie’s op.
Zij was op ’t punt te trouwen, luidde
een er van en toen is haar bruidegom, op
weg naar haar toe, uit de coupé gevallen en
door den trein overreden, ’t Is een droevige
geschiedenis en zij is baar ook nooit geheel
en al te boven gekomen, of een vroolijk
meisje bleef eensklaps staan om bij ’t hooren
van den naam van Miss Marsh uit te roepen
Ach ja, dat is me een geschiedenis. Zij
is eene van de edelste vrouwen, die er be
staan. Toen zij bemerkte, dat haar verloofde
een ander beminde, offerde zij zich op en
gaf hem haar woord terug. Maar zij is na
dien tijd nooit meer in staat geweest te
beminnen.
Het is een treurig leven, dat zij leidt!
Zoo waren er nog meer verhalen, maar
deze drie lezingen waren toch de meest
gangbare.
Het was October, toen mijnheer Timothy
Parker te Virginia Beach aankwam, waar
de beau monde uit ’t Zuiden nog steeds
verblijf hield. Hij was een zeer praktisch
zakenman uit New-York en was nooit ge
trouwd geweest, omdat hij, zooals hij steeds
openhartig verklaarde, maar twee vrouwen
had ontmoet die indruk op hem hadden
gemaakt en deze beide dames waren allebei
getrouwd geweest. Toen hij Miss Marsh
ontmoette, begon hij haar dadelijk op de
vastberaden manier, waarop hij alles deed,
’t hof te maken. Maar zooals de anderen
gedaan hadden, vroeg ook hij het „waarom
Niemand kon ’t „waarom” ooit over ’t
hoofd zien. En toen kreeg ook hij alle ge
schiedenissen te hooren.
Mijnheer Timothy lag er verscheidene
nachten van wakker en dacht over zijn
groote onwaardigheid na, wat heel geschikt
yoor hem was. Hij wist natuurlijk wel, wat
hij als partij beteekende, maar wat kon hij
in ruil van een roman aanbieden. Hij had
niets romantisch over zich. Hij was gezond
en vroolijk, had steeds een goed humeur en
veel zin voor humor en ten laatste ver
klaarde hij dan ook dat een dood man nu
eenmaal dood was.
Tot zijn groote verbazing en blijdschap
bemerkte hij al spoedig, dat ’t hofmaken
veel gemakkelijker ging, dan hij gedacht
had. Zij ging zeer kameraadschappelijk met
hem om, bijna even gemoedelijk als met de
jongens, die haar hunne hartsgeheimen
kwamen bloot leggen. Hij vatte dan ook het
plan op om ’t gesprek bij gelegenheid op
haar roman te brengen en haar te vragen,
hem alles te vertellen, om haar daarna te
kunnen verzekeren, dat haar hartsgeheim bij
hem veilig zou zijn en zij nooit bang be
hoefde te zijn, dat als ze hem huwde, haar
gevoel ooit in eenige mate gekwetst zou
wordenhij zou Oude herinneringen eerbie
digen, maar haar plicht was ’t om te trachten
in ’t werkelijke leven mee te leven.
Eens op een mooien dag maakten zij samen
eene wandeling naar de baai. Het was wat
vorstig; maar lucht en zee waren diep-blauw
en het zand was door de hooge herfstvloeden
hard en daardoor uiterst geschikt voor eene
wandeling. Parker trachtte al spoedig het
in de gewenschte richting te leiden.
Voor de Zuidelijke Staten was de oorlog
een vreeselijk iets.
Waarom? zeide zij verbaasd. Ik dacht,
dat hij in menig opzicht juist heilzaam ge
werkt heeft. Het heeft de vereeniging van
het geheele land bevorderd.
De oorlog met Spanje ja, zei Parker
haastig. Maar ik dacht aan den Vrijheids
oorlog.
Daar weet ik weinig van. U moet den
ken mijn vader was uit het Noorden en kon
nu natuurlijk niet tegen de landgenooten
mijner moeder optrekken, want die zou dat
niet overleefd hebben en daarom zijn zij
toen dadelijk bij de eerste teekenen van on-
eenigheid naar Londen gegaan en daar ben
ik toen geboren.
Parker sloeg zich eens gevoelig met den
stok tegen de béenen. Zooals de meeste
menschen had hij bij ’t spreken over den
oorlog, niet aan een datum gedacht, maar
als iets, dat alles in het Zuiden verklaarde,
wat verklaring behoefde. Natuurlijk zij was
niet ouder dan een .zes-en-dertig of zeven-
FIRMA B. CUPERUS Az.
Jpgericht 1860. BOLSWARD.
yigent: J. J.LEMNTRA, Groot zand.
De goederen des Maandags ver
zonden, zijn met 8 dagen gereed.
volgens mijne overtuiging iets geheel anders.
Denk je vroeg hij nu maar kortweg
dat jij wel van iemand zoudt kunnen houden?
Waarom niet?
Van mij?
Zij glimlachte zacht tegen Parker en deze
dat ziende, bleef staan, nam* haar dadelijk
in zijne armen en kuste haar.
Op weg naar huis werd hij eensklaps door
een jaloersch gevoel aangegrepen; hij wilde
toch nog weten, wat nu eigenlijk haar roman
inhield.
Waarom ben je toch niet eerder getrouwd?
En hoe komt het toch, dat je nog voor mij
over bent?
Waarom ik nooit trouwde, zeide zij. Wel,
omdat jij de eerste man bent, die mij ge
vraagd heeft.
Bolsvardsclie Courant
I
