Nieuws- en Advertentieblad
Bolsward en Wonseradeel.
p
I'
1907.
46ste Jaargang.
Verschijnt Donderdags en Zondags.
No. 99.
GELUK.
Donderdag 12 December.
Ingezonden.
J
i
i
am
VOOR
Afzonderlijke
de
BINNENLAND.
leeraar
welke
Ons leven is een droom.
Een mooie, wondermooie droom, die leeft
in onze ziel. Het Nieuws.
De Redactie van de Bolswaï dsche Courant,
Bolsward.
1
'1
(Buiten verantwoordelijkheid der Redactie.)
i een glimlach,
lichtstraal door
ABONNEMENTSPRIJS: 80 Cents per 3 maanden.
Eranco per post 95 Cents.
nos. van dit Blad zijn verkrijgbaar 5 Cent.
adspirant-tegrafist of adj unct-assistent is
verplaatst van een nest op Bali naar een
negorij op Lombok. Maar over den kanker
die knaagt aan ons volkswelzijn; over de
dobbelzucht, die duizenden families heeft
geruïneerd en de toekomst van tienduizenden
personen heeft omfloerst, zoekt gij tevergeefs
naar een redactioneel woordje. Wat een pers!
Te Amsterdam is een Indische politie
autoriteit aangekomen met het doel een studie
te maken van Nederlandschepolitie-organisatie
en na te gaan welke maatregelen zullen kunnen
worden genomen om de Indische politie zoo
danig te reorganiseeren, dat de recherchedienst
onder leiding van Nederlandsche politie-amb-
tenaren kan komen te staan. Een en ander
moet in verband staan, met de vele en groote
diefstallen, in de laatste jaren door Europeanen
in Indië gepleegd. Reeds hebben een aantal
Nederlandsche rechercheurs zich aangemeld
om voor deze betrekkingen in aanmerking te
mogen komen.
4
g
Bakkeveen, 9 Dec. Omtrent het droef
geval, dat hier in den Sinterklaasnacht plaats
had (drie personen door kolendamp gestikt)
kan nader het volgende worden gemeld. Ze
waren allen gehuwd, behoorden thuis te
Murmerwoude en waren met een ledig vaar
tuig naar hier gekomen, ten einde verderop
turf te laden voor eigen gebruik. Te half-
negen in den avond hadden ze nog inkoopen
gedaan bij den bakker en ze waren ter ruste
gegaan, na vooraf met den sluiswachter te
hebben afgesproken, dat deze hen zou wekken.
Toen de sluiswachter echter den volgenden
morgen bij het vaartuig kwam, kreeg hij
geen gehoor. Hij vond de drie mannen, met
dekens toegedekt, over den grond liggen, een
pot met doove kolen tusschen de beenen.
Een scherpe koollucht vulde de enge ruimte
en in de drie mannen was geen beweging
te krijgen. Bij onderzoek bleek, dat allen
door kolendamp gestikt waren. Zij hadden
alles, ook den schoorsteen, dicht gestopt,
terwijl in de roef een pot met kolen werd
gevonden. De in allerijl uit Wijnjeterp ont
boden geneeskundige poogde te vergeefs de
levensgeesten weder op te wekken. Men
spreekt het vermoeden uit, dat de verstik
kingsdood reeds vóór middernacht is inge
treden. De zoo ongelukkig om het leven
gekomenen waren Harm Visser, 40 jaar, zijn
broeder Sietse Visser, 30 jaar, en Gjalt v.d.
Wal, 31 jaar.
Hepk. Nieuwsbl. v. Fr.
Sneek, 9 Dec. Hedennacht te halfdrie
weerklonk het geroep van brand. Voor een
oogenblik kleurde de hemel zich rood. Het
dak van het huis van den bakker De Boer,
aan den Oppenhuizerweg, stond in lichte
laaie. De spoedig aangerukte brandweer
smaakte het genoegen, niettegenstaande den
feilen westenwind, de vlammen tot het bran-
dendende perceel te beperken, niet zonder
waterschade voor de buren, wier turfvoorraad
reeds werd aangetast.
Het dak brandde geheel af, benevens
eenige gedeelten van den zolder. Oorzaak
onbekend. De dienstmeid, die boven sliep,
ontkwam ter nauwernood het gevaar.
De inboedel was bij de Sneeker Onderl.
Brandwaarb. Vereen, laag verzekerd.
Dr. E. H. Limborgk.
Workum. Zondag j.l. herdacht onze
Ds. J. Swart in de eerste helft van de
godsdienstoefening het plotseling en onverwacht
afsterven van zijn ambtgenoot Dr. E. H.
Ons leven is een droom.
Een mooie, wondermooie droom, die leeft
in onze ziel.
Die bloeit als een bloem, haar bladeren
spreidt en het zonnelicht vangt in beur
kelk, waar droppels van dauw als diamanten
parelen
Dan wiegelt ze zachtkens heur stengel in
het jubelend licht, dat haar omstraalt.
Zóó bloeit ons leven in de Zon van Geluk.
De Nieuwe Financier en Kapitalist maakt
er de groote Nederlandsche pers een ver
wijt van, dat zij zoo weinig haar stem ver
heft tegen de heillooze speculatiewoede.
De buitenlander, die onze bladen leest,
moet nog steeds den indruk krijgen, dat de
Hoofdstukken der Begrooting en het Blijvend
gedeelte de eenige zorgen van ons volk
uitmaken, en met een of twee uitzonderingen
doen alle redacteurs van onze groote bladen
alsof zij nooit hadden gehoord van de cata-
strophen en dwaasheden, die zoo pas ons
nationaal vermogen hebben gedecimeerd.
Men houdt, naar het schijnt, geen voeling
met het publiek, blijft zich blind staren op
de beuzelarijen van het Binnenhof, en beseft
blijkbaar niet, dat ’t zwaartepunt der moreele
en materieele belangen van ons volk op dit
moment elders ligt. Gij vindt vijf of zes
kolommen Indisch nieuws; gij leest wie er
zoo al is geslaagd bij de examens voor
caudidaat-apotheker te Utrecht, en
ADVERTENTIEPRIJS: 1—7 regels 50 Cts. Vervolgens
10 Cts. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
Het bureau van dit blad is telefonisch aangesloten onder No. 4.
Omtrent de aanleiding tot de aanhouding
van den notaris B. te Vlissingen meldt de
Midd. Cl. nog het volgende:
De justitie uit Middelburg heeft Donderdag
een paar uren vertoefd ten huize van den
notaris W. S. B. die daarna op het politie
bureau is gehoord en geconfronteerd met twee
personen, die, naar het blad vernam, tegen
hem bij den officier van justitie een klacht
hadden ingediend ter zake van een nog
niet verdeelde, onder zijne berusting zijnde
opbrengst van een erfenis.
Dien dag waren aan het blad reeds ver
scheidene on dits ter oore gekomen, die tot
het vermoeden leidden, dat het met de zaken
van dien notaris niet in orde was en tijdens
de volgende dagen vernam het te dezen
opzichte nog vele vermoedens.
Men weet dat de notaris gisteren, na
zichzelf op het parket van den officier van
justitie te Middelburg te hebben aangemeld,
voorloopig is aangehouden.
Stil zit oud vrouwtje voor het raam en
kijkt naar buiten in den middagschemer,
die aandoezelt in den somberen herfstdag.
De handen in de schoot gevowuen, staart
ze voor zich uit en peinst aan lang vervlogen
dagen...
Aan den tijd, toen ze zoo innig, innig
gelukkig was met den man, dien ze lief
had, lief met heel heur ziel, heel heur leven.
O, ze waren zoo gelukkig geweest, sa&rn
met hun beidjes...
Een zoon werd hun geboren en in dat
kind bloeide schooner hun leven van liefde,
hun zalig levensgeluk...
En het kind groeide op, als een lieflijke
bloem, zoo mooi, zoo teer... toen o God,
o Gód, ze ziet het nog, ze ziet het, die
menschen, die baar met z’n lijk.
Limborgh, tevens als Echtgenoot en Vader;
terwijl Z.Ew. in de 2e helft van den dienst
den text behandelde (Num. 24: 17), waar
over de overledene gedacht had te zullen
preeken op dienzelfden Zondag. Schoon licht
ongesteld, had Z.Ew. nog wèl het voornemen
daartoe in het begin der vorige week en
zelfs kort voor zijn overlijden gevoelde hij
zich nog vrij wel. De hartaandoening, die
in enkele minuten de groote verandering
teweeg bracht, schijnt van bijkomstigen aard
te zijn geweest.-
Dr. E. H. L. is niet oud geworden. Ge
boren 19 April 1872 te Groningen, alwaar
hij zijne geheele opleiding ontving en zijn
theol. studie volbracht, werd hij Cand. in
Gelderland Ao. 1896 en predikant te IJ horst
en de Wijk 26 Juli 1896. Beroepen te
Workum, werd hij aldaar .bevestigd den 6
Maart 1904, zoodat hij deze gemeente 33/4
jaar heeft gediend. Naast zijn dienstwerk
interesseerde de overledene zich nog al voor
den Chr. Nat. Werkmansbond en de Chr.
School. Vooral echter voor zijn gezin is
zijn vroegtijdig afsterven een groot verlies.
De Banier.
Het mond- en klauwzeer onder den
veestapel van Mej. de Wed. D. van der Werf
alhier, neemt een ernstiger karakter aan, dan
tot nog toe bij velschillende landbouwers, bij
wien dezelfde ziekte heerschte, is geweest.
Een koe is tengevolge daarvan moeten worden
afgemaakt en begraven. Waarschijnlijk zullen
nog meerderen volgen.
Al de bij de wet voorgeschreven maat
regelen tot uitbreiding en afzondering zijn
voldoende genomen.
Speculatie.
Wat hier aan speculeerenden in de laatste
jaren aan bocht” gesleten is, gaat alle be
vatting te boven schrijft Het Volk.
Een land als het onze, dat meer dan eenig
rijk, Zwitserland misschien uitgezonderd,
veel kleine kapitaalbezitters heeft, levert een
geliefkoosd jachtterrein voor buitenlandsche
financiers. En van die kleine kapitaalbezitters,
wier effecten somwijlen bestaan uit waarden
van ondernemingen verspreid naar alle hoeken
van den aardbol, kan niet worden verwacht,
dat zij precies weten of men hun knollen
voor citroenen verkoopt. Aangelokt door
hooge rente, die alleen door zeer riskante
ondernemingen van twijfelachtig allooi wordt
betaald, loopen zij tegen de lamp en gaat
hunne onteigening haar gang.
De redacteur van een financieele courant
hier te lande rijmde onlangs:
„Wanneer men U spreekt van hooge renten,
Beleggertje, pas op je centen!”
En die- redacteur kon het weten. Immers
hij heeft de ontvangkamer in zijn kantoor
gebouw smaakvol behangen met „effecten”
(hem bereidwillig door abonnees toegezonden),
die eens circa twee milüoen gulden gekost
hebben en thans totaal waardeloos zijn. Niet
van humor ontbloot was het verhaal, dat
hij onlangs in zijn blad deed. Hij vertelde
nl. van een boertje, dat bij hem kwam om
effecten te koopen. De man werd in de
fameuse wachtkamer gelaten, maar wat hij
daar aanschouwde, werkte zoo ontmoedigend
op hem, dat hij maar liever van zijn voor
nemen afzag.
„Verkens” waren wel zoo secuur, zeide
de man en hij ging met zijn lieve geldje
weer naar huis.
Stil nog zit oud vrouwtje, maar over het
gerimpeld gelaat spreidt zich
Van de straat dringt een 1
in de kamer...
Het lijkt haar het licht van den hemel
en in dat licht ziet ze hem, haar man, dien
ze eeuwig heeft lief gehad, die haar nu
wenkt... haar wenkt.
Vredig glimlacht ze.
Haar taak is afgedaan.
Hij wenkt haar weer,... weer wenkt hij
ze komt.
Ja, ze komt...
Door de kamer stoeit het licht.
daarop te antwoorden. Oppervlakkig evenwel
komt mij de redeneering van den heer Tr.
wel eigenaardig voor, want het is toch wel
algemeen bekend, dat de steenkolenprijzen
in den tegenwoordigen tijd veel hooger zijn
dan vroeger, men zou dus daaruit alleen
reeds afleiden, dat de gasfabriek te Bolsward
wel degelijk tot lagere prijzen was aangewezen,
zooals trouwens de verlaging van 9 tot 7
cents bewijst met dit succes wensch ik
hem dan ook geluk.
De verklaring van den heer Tr. is voor
dit beweren vrij duidelijk, alhoewel die door
hem op eigenaardige wijze als betooggrond
wordt aangevoerd.
Ook kan ik niet beoordeelen waarom
gasprijs te Vlaardingen is verhoogd, maar
de gedachte dringt zich dadelijk op, dat dit
komt omdat de kolenprijzen in de laatste
jaren zoo hoog zijn opgevoerd; ook verdiep
ik mij niet in vergelijking of de kolenprijs
van f 1,28 in 1900 in verhouding tot den
prijs van thans gelukkig of ongelukkig was
als inkoopsprijs beschouwd.
Wenscht de heer Tr. eenige zakelijka in
lichtingen omtrent de directe oorzaken welke
te Vlaardingen te dezer zake hebben gediend,
dan zou het wellicht dienstig zijn hij de
beraadslagingen van den gemeenteraad te
Vlaardingen over dit onderwerp eens nasloeg,
want voor zoover ik mij herinner, is de ver-
hooging niet zoo klakkeloos en zonder dis
cussie aangenomen.
Aangezien ik het nutteloos acht op
verdere nabetrachtingen in te gaan, zoo zeg
ik U dank voor de gelegenheid tot dit
antwoord.
Hoogachtend,
C. H. HL’MMELLNCK.
Vlaardingen, 9 December 1907.
Mr.,
In uw blad van 5 December komt voor
een ingezonden bericht van den heer K.
Tromp, directeur van de Gemeente-Gasfabriek
te Bolsward.
Dit onderwerp is voor mij niet actueel
genoeg om den heer Tromp van repliek te
kunnen dienen; ten eerste omdat ik wel
destijds een groot belang had dat de gas-
prijzen voor onze fabriek te Bolsward normaal
en niet uitsluitend werden berekend (met uit
sluitend bedoel ik dat men een groot afnemer
als „Hollandia” meer liet betalen dan een
klein afnemer, die met een gasmotor werkte);
ten tweede omdat ik mij toen meer op
de hoogte van de zaak beschouwde in mijn
qualiteit als lid van het toezicht op het
beheer van de gasfabriek te Vlaardingen;
want thans ben ik sinds jaren geen lid van
dien gemeenteraad en woon bovendien sedert
lang niet meer in Vlaardingen.
Het is echter wel jammer, dat de heer
Tr. mij destijds niet op fouten heeft gewezen,
toen was ik wel in de gelegenheid hem
Dan schokt oud vrouwtje op, kijkt angstig
in het rond, en dieper groeven zich de
rimpels in heur voorhoofd, en in haar oog
blinkt een traan...
Het was haar man, dood... dood... voor
eeuwig dood...
Zwaar had die slag haar getroffen
Of alles rond haar zonk, wèg zonk... smart
alleen bleef en droefheid en rouw.
En nog inniger zoo het kon hechtte
ze zich aan heur kind.
Ze had het opgevoed tot man in de
maatschappij, die weet, wat hij wil, wat hij
kan; nu was ook bij getrouwd, en in zijn
woning heerschte het geluk, het zalige liefdes
geluk, dat zij zoo goed gekend had...
Met haar man...
Kleine oorzaken...
De 14-jarige B. van ’t Bosch, werkzaam
in de Haarl. Katoendrukkerij, is spelender
wijze van een trap gevallen in een groote
kuip water en is daarin verdronken.
Verdronken.
Het zesjarig zoontje van den hofmeester
der Maastrichtsche boot, den heer De Peffer,
geraakte Maandagavond spelende te ’s-Her-
togenbosch in de haven en werd levenloos
opgehaald.
Een fatsoenlijk gekleed persoon zich
noemende Jan de Vries en wonende tusschen
Wierum en Nes, kwam dezer dagen bij de
veehouders te Drogeham en Harkema-Opeinde
rond, met het doel paarden op te koopen.
Met een tweetal paardenhouders werd onder
handeld en ’t bleek al spoedig dat dit de
ware Jacob wel was, daar de koop spoedig
was gesloten en tegen hoogen prijs, terwijl
de aflevering des anderen daags zou volgen.
De koopman werd dan ook zeer gastvrij
ontvangen, en deze liet zich niet onbetuigd,
wanneer hij tot den disch werd genoodigd,
hetzij bij middagmaal of de koffie, en kreeg
bij den een zelfs nog gratis nachtlogies toe.
Na nog naar meer adressen van paarden
houders te hebben gevraagd, vertrok de koop
man doch de betrokken eigenaren der paarden
zien nu wel in, dat ze bij den neus zijn
genomen en dat de koopman niet anders is
dan een vermomde landlooper.
Solidaire boeren.
Men herinnert zich, dat te Wageningen
eenige weken geleden door de marechaussees
een drietal koeien in beslag waren genomen
die door den eigenaar van een op Utrechts
gebied gelegen stal werden vervoerd, zulks
terwijl de grenzen van Gelderland wegens
het heerschen van mond- en klauwzeer in
Utrecht voor het uit die provincie komend
vee gesloten waren. Maandag werden deze
koeien door den burgemeester in het open
baar verkocht. Er waren zeer veel landbouwers
voor het stadhuis verzameld, maar niemand
bood! De geheele verkoop bracht f 158 op,
waarvoor de oorspronkelijke eigenaar, die
telkens f 1 boven den inzet van den burge
meester bood, zijn beestjes terug kocht»
Bolswardsche Courant
1
•i
