Nieuws- en Advertentieblad
Bolsward en Wonseradeel.
E. STATEMA Ez
i
r
r
«in
1907.
46ste Jaargang.
Verschijnt Donderdags en Zondags.
No. 101.
F
"KT "Plo
Van den Hak op den Tak.
I
I
M
Donderdag 19 December.
i
i
•f
Firma B. Cuperus Az
I
PRIJSVERLAGING ABONNEMENTSGELD
van de „BOLSWARDSCHE COURANT
I 1. I. I.® 1. 1. IS I I
I. I. I. I. I. 1.4
s
JU
g 44 ra
B E
Uit het Rijk der tonen.
1-
MmI
VOOR
ut
abonné’s, daar
ons
BINNENLAND.
Fr.
I
stuks privaattonnen in oud
iiTarme lamme, ineen gulden mat
53
ABONNEMENTSPRIJS: 80 Cents per 3 maanden.
Franco per post 95 Cents.
Afzonderlijkenos. van dit Blad zijn verkrijgbaar a 5 Cent.
""/"v *7*
gulden maar, dan
dadelijk even heen. Zoo wordt
i
ADVERTENTIEPRIJS:
10 Cts. per regel.
Het bureau van
Een rare snuiter verscheen er dezer dagen
voor de rechtbank te Amsterdam, terecht
staande wegens overtreding der hondenbe
lasting. Hoe oud bent u vroeg de president,
Tenminste 89 jaar, sei de man,
aan zijn z/poester-
’t orgel, opdat die
anderen organist kon
er aan
de piano i
zoo aantrekkelijk mogelijk te maken.
zullen algemeen verspreid worden,
Heeren Adverteerders.
belangrijke toename van
Waar bent u geboren?
Tenminste in Amsterdam.
Waar woont u?
Tenminste in de Willemstraat.
Wat is uw beroep?
Tenminste straatveger.
Deze man, die tenminste een zonderling
mag heeten, zal wel tot zes gulden boete
veroordeeld worden. Tenminste, als de recht
bank vonnist overeenkomstig den eisch.
Waarom zich die man zoo dwaas of ten
minste zonderling uitdrukte, is moeilijk uit
te maken, tenminste voor ons, die er niet
bij tegenwoordig waren. Wellicht was het
slechts komediespel, evenals mijn buurjongen,
een echte strop, de vorige week zoo meesterlijk
speelde: Waarom huil je, vent? vroeg hem
een
bel, was
Dan zal ik je
de heer goedig
grond, die
de strop weer
Nou moeten
Gelijk wij in ons vorig nummer publiceerden, zullen we het abonnements
geld van dit Blad met Nieuwjaar belangrijk verlagen en stellen
op f 0,40 per kwartaal in de stad, f 0,50 franco per post.
Wij verwachten door deze verlaging eene
Blad nu onder ieders bereik zal komen.
Het zal ons streven zijn om den inhoud
De in dit jaar nog verschijnende nummers
waarop wij de bijzondere aandacht vestigen van
De Bolswardsche Courant in ieders belangstelling aanbevelende,
De Uitgever
Illi
I
17 regels 50 Cts. Vervolgens
Overigens naar plaatsruimte.
dit blad is telefonisch aangesloten onder No. 4.
loop ik er
de wereld bedrogen. Maar doen we zelf niet
meermalen mee aan dat bedriegen? Ja, ik
weet wel, uit goedheid soms. Mevrouw L.
gaf laatst haar huisknecht, dien ze wegens
oneerlijkheid moest ontslaan, tóch een goed
getuigschrift, want ze wilde den man niet
ongelukkig maken. Goedkeurend knikkend
leest de knecht het door en zegt dan leukjes
Mevrouw kon mg dus toch eigenlijk wel in
dienst houden. Die man was zeker gevat. Wal en A. v.’ 't Zet,
Maar zijn gevatheid had natuurlijk niet het
gewenschte gevolg. Een Pruisisch soldaat
was daarmee gelukkiger. Toen hem het
Ijzeren Kruis overhandigd zou worden, werd
hem schertsend gevraagdWat hebt ge liever
het IJzeren Kruis of honderd Thaler? Wat
is het Kruis waard? vroeg de soldaat on
middellijk. Drie Thaler. Wel dan had
ik graag 97 Thaler en het Kruis. En hij
kreeg ze.
heer T. H. Siemelink, predikant bij de
„-***1* Doopsgezinde Gem. alhier, heeft een beroep
•-■^Nontvangen naar gelijke gemeente te Vlissingen
Goes.
Tjerkwerd. Totnogtoe werden Ouderlin
gen en Diakenen der Ned. Herv. Gemeente
alhier rechtstreeks door de stemgerechtigde
lidmaten gekozen. Omdat de gemeente zich
uitbreidt, moest nu dat werk opgedragen
aan een kiescollege. Zondag jl. had de ver
kiezing van tien Gemachtigden in dat college
plaats. Al de kandidaten der rechtzinnigen
werden gekozen een met 49 st. de anderen
boven de 50 stemmen, terwijl die der vrij
zinnigen één 41 st., de anderen beneden de
40 stemmen in de minderheid bleven. Ge
kozen zyn: Jan Haagsma, Otte Jouwsma,
D. Quarré, H. Reitsma, P. Schuil, Ype
Zijlstra, K. Zijsling, Sj. Buwalda, D. P. v.d.
"S
"g
s
g
S
5
a
c
oude heer meewarig. Ik kan niet bij de
het snikkend antwoord van Paultje.
eens helpen, manneke, zegt
en licht den knaap van den
nu belt zoo hard hij kan. Als
op zijn beenen staat, zegt hij
we alle twee hard wegloopen,
meneer, anders krijgen we allebei klappen.
Als je zoo beetgenomen wordt, dan maak
je een raar figuur. Maar echt boos worden
kun je toch om zoo’n guitenstreek niet.
Men moet bij de jeugd wat door de vingers
zien. Als het hart maar op de rechte plaats
zit! Flinke Hollandsche jongens zijn er ge
lukkig nóg genoeg. Of waren dat geen jongens
van Jan de Wit, die twee, die daar laatst
onder Zeist dien hondenbeul zoo afstraften?
Toen de kerel weigerde gevolg te geven aan
hun verzoek om af te stappen en, op te
houden met zijn onbarmhartig geransel, ont
namen zij hem zijn knuppel en dienden hem
een flinke rammeling toe, zoodat hij zoo
gedwee als een lammetje werd en voor zijn
hond op eens de vriendelijkheid zelve werd.
Ja, ja, er zijn nog echte jongens van het
goede oude slag! En we vinden ze overal.
Een Londensch blad verhaalt van den jongen
heer Frans Collins, die uit een trein viel,
welke in volle vaart was. Men ging zijn lijk
zoeken, maar vond het niet. Wel vond men
den knaap in levende lijve kijkende naar een
voetbalwedstrijd! Waar men zooveel flinkheid
en edelen moed ontwaart, als bij genoemde
knapen, daar kan er wel wat door den beugel.
Trouwens, men moet ook in de samenleving
weten te geven en te nemen. Dat is geen
slimme, oneerlijke leefregel, maar een wijze
deugd. Zoo dacht er ook een dominee over,
die zijn preek in deze vijf regels samenvatte
Z/Mijn preek zal kort zijn, hoorders;
Toch telt ze licht voor twee:
Leert in het lieve leven
Hier nemen en daar geven.
Doet daar je voordeel meel”
Dit is voorzeker een wijze les, de wereld
is toch niet alleen voor ons geschapen en
we dienen zooveel mogelijk anderen tegemoet
x„ i
Kleine verhalen, schetsen, ernst en lach,
uit het leven van beroemde kunstenaars,
bijeen verzameld van eigen en
vreemden bodem.
I.
Over verstrooidheid bij Toonkunstenaars.
In de vorige eeuw leefden er twee be
roemde toonkunstenaars, die zich onder
scheidden door bijzondere verstrooidheid.
Het waren Friedemann Bach, oudste en
meest begaafde zoon van den grooten Johann
Sebastiaan, en Georg Benda, lid van de be
kende kunstenaarsfamilie van dien naam.
Van de vele vermakelijke voorbeelden, die
men van hunne verstrooidheid vertelt, geef
ik eenige ten beste.
Bach was benoemd tot organist te Halle.
Zijn verstrooidheid speelde hem in dit ambt,
waarbij stiptheid van zoo groot belang is,
soms erge parten.
Dat hij, door zijn kostjuffrouw
herinnerd dat hij dienst had, van
opstond, zich kerkwaarts begaf, om de eene
deur in en de andere weer uit te loopen, om
thuis direct weer aan de piano te gaan, ge
beurde meermalen.
Soms gaf hij daarom
trapper” den sleutel van
in noodwendigheid een
ophalen.
Op een Pinksterzondag had hij dit ver
zuimd en ging hij, om het groote kerkfeest
niet te verstoren, reeds vroeg naar de kerk
en zette hij zich, den orgelsleutel in de hand,
op een der vrouwenstoelen.
Intusschen vergeet hij geheel zijn werk en
beschouwt hij zich als ’n gewoon kerkganger.
Toen het klokgeluid verstomde, en het
voorspel des orgels moest beginnen, bleef hij
rustig zitten. Hij bespeurde er niets van
dat men hem toewenkte, schudde eens met
het hoofd en zei Wat duurt dat lang,
’k ben nieuwsgierig wie vandaag het orgel
zal bespelen.
Op een goeden dag kwam hij bij den
lateren muziekdirecteur Rust, die destijds te
Halle studeerde en uit erkentelijkheid voor
het piano-onderwijs Bach’s correspondentie
verzorgde.
,/Zie eens aan”, zegt Friedemann, terwijl
hij een brief overreikt, //hier heb ik een mooi
beroep als Hof kapelmeester naar Rudolfstad
schrijf als je blieft gauw, dat ik het aanneem”.
Rust leest en verheugt zich over de mooie
positie zijn onderwijzer aangeboden.
Op eens, op den datum wijzende, roept
hij uit//Maar dat schrijven is reeds 'n
jaar oud I”
//Wezenlijk zegt Friedemann, geheel van
de wijs, //dan moet ik den brief zoo lang bij
mij gedragen en het antwoorden vergeten
hebben.
Tijdens zijn verblijf te Berlijn werd Bach
meermalen ontboden bij prinses Amalie, zuster
van Frederik den Grooten, die een groote
vriendin der muziek, tevens een voortreffelijke
pianiste was.
Eens gelastte zij, haar ’n kop thee te
brengen, tijdens Friedemann speelde. //Mij
ook een”, zei hij ongegeneerd, zonder zich
in de voordracht zijner fuga te laten storen.
Kirnberger, de onderwijzer der prinses, die
achter Bach’s stoel stond, stikte bijna van
ingehouden lachen. De prinses echter fluis
terde hem toeu Beste Kirnberger, het is
Bach l”
De thee komt en de prinses reikt eigen
handig den spelenden Bach de eerste kop toe,
die hij, zonder op te zien, met ’n vluchtig
z/dank U” aanneemt en met welbehagen
drinkt.
Daarop zegt hij waardeerend„Die thee
is best, hier is het kopje’’ en reikt dat over
zijn schouder der prinses toe, die het lachend
aanneemt, em dan verder naar zijn heerlijk
spel te luisteren. Bach had beslist vergelen
waar hij was.
Maar nog slimmer deed het zijn tijdgenoot
Benda. Deze was eens op ’n bal masqué
tegenwoordig. Daar hem na eenigen tijd het
masker lastig begon te vallen, nam hij dit
af en wandelde, het in de hand houdende
de zaal rond. Daar ontmoet hij een vriend,
die hem begroet met de woorden: „Kom, U
ook hier, mijnheer Benda.” Deze echter,
vermeenende dat hij nog gemaskerd was,
antwoordde met zorgvuldig veranderde stem:
//O, wat is U ver mis, waarde heer, ver
mis! U moet beter raden.”
De hertogin van Gotha had een nieuwe
piano aangeschaft en ontbood haren kapel
meester Benda om het instrument te pro-
beeren. Nadat hij eenigen tijd gespeeld had,
sprong hij plotseling op en plaatste zich in
een hoek van den Salon. Hij bleef daar ’n
tijdlang staan, waarop de hertogin hem vroeg
z/maar waarde Benda, wat voer je daar toch
uit?” Het antwoord was: //O, mevrouw, ik
wilde eens hooren, hoe het instrument van
uit de verte klinkt”
Van de modernere kunstenaars leed o.a.
de zanger Lablache aan groote verstrooidheid.
Tijdens -zijn oponthoud te Napels werd hij
meermalen ontboden bij den koning, die zich
gaarne amuseerde met den humor van den
zanger.
Eens kwam er weer ’n oproep om ten
hove te verschijnen. Hij spoédde zich naar
het paleis, wachtte in de anti-chambre, tot
de koning hem zou laten roepen en onderhield
zich daar met de aanwezende kamerheeren,
die hij om permissie vroeg, den hoed op het
hoofd te mogen houden, wijl hij nog al ver
kouden was. Plotseling roept de dienstdoende
kamerheer//Z.M. verwacht Signor Lablache”
In zijn haast hieraan te voldoen, vergeet hij,
dat hij zijn hoed heeft opgehouden, grijpt
vlug een anderen en treed zoo ’s konings
kabinet binnen.
Deze ontving hem, schaterend lachend,
wat Lablache ’n beetje van de wijs bracht.
Hij herstelde zich evenwel al ras en ver
oorloofde zich te vragen, waardoor de lach
lust des konings zoo opgewekt werd. //Mijn
beste Lablache", antwoordde de koning ffzeg
me toch, welke van die beide hoeden is de
uwe, die, welke gij op het hoofd of die
welke gij in de hand hebt, of behooren zij
U beiden, met het vooruitzicht, dat gij er
eens een vergeten mocht.”
yO, ik ongeluksmensch”, riepide zanger
met komisch-verlegene stem, als hij zijn
dwaasheid bemerkte, welke hij in zijn ver
strooidheid had gedaan, //twee hoeden zijn
inderdaad te veel voor ’n man zonder hoofd.”
Ws.
Friesche Zuidwesthoek, 16 Dec. Te
Berlijn zoo melden de nieuwsbladen als
eene groote bijzonderheid wordt nog gras
gemaaid.
Op verschillende plaatsen in deze omgeving
gebeurt dit in wintermaand meermalen
z.g. stalvoedering en is ’t voorgekomen,
dat iemand z’nkoebeestje tot Februari versch(?)
gras kon voorzetten. Het bericht van verre
wil misschien wijzen op den goeden stand
van de weiden. De ligging is ook hier
buitengemeen, waarom sommige veehouders
het jongvee nog niet gestald hebben, 's Nachts
en op ruwe dagen vindt het vee echter be
schutting.
Steenwijk, 16 Dec. K. H. knecht bij den
beurtschipper A. Bruinenberg alhier, schijnt
’t niet te gaan als vele woekeraars die zoo
gedurig uit genotzucht hun geldbuidel nazien.
Zoodoende kon de man, die j.l. Zaterdag tot
de ontdekking kwam, dat hem uit een kastje
in ’t vooronder een bedrag van circa f 100
was ontstolen, den marechaussee niet den
juisten tijd van den diefstal opgeven. Dit
bemoeilijkt het onderzoek zeer en zal zeker
wel tot gevolg hebben, dat hij zijn opge
spaarde penningen nooit weer ziet.
Hepk. Nieuwsbl. v.
Sneek. Uitslag der door de Commissie
van beheer der Gemeentereiniging alhier
gehouden aanbesteding voor het maken en
leveren van:
I. 100 stuks geheel nieuwe privaattonnen
groot model, met 100 stuks bijbehoorende
deksels
II. 200
beslag.
Ingeschreven door:
•S 2-
1
J pi
Workum. Onze geachte stadgenoot de
heer T. H. Siemelink, predikant bij
M
Bolswardsche Courant
7
i
I
I
I
I
I
1
04
<d
l
o
□o
Oi
02
I
Q
CD
10 O
10 10
GQ CO
t
o
CD
Ph
<D
02
I
rM
CD
<D
cn
-c -c
f— f-i
CD
C0 CO
os co 10
i’1
I
VGI
o O o oó CQ 10 C0
i 0 o e; 0 0 s; s:
r i i i i i i i i
oi oc o cxd 10’ 20 10 10
cq
05
ra S 5 X?
T3
s
"i
O'S
- -
Q—O O' D0
Ph
2 B'S
8 o
CXS
*■0
44 -
J
N
CD
o
03
10 CO CD 02 Oi
I I
OO kO
I
o
10
O2O2GQGOGQ'^^GO0iQ2c^CQO2
I
1O
oo
r—< -M - -
t— CQ GQ QQ CD O
I I I I I
10
- 02
O Oj CD 10 W* -sj WW WW -
*QOiö«OQO«OCQCQOJOiajWob»
I I I I l
J; J q =8 S3
W
X C ’E o
S3
a
<D DO
k*
bc
CC
CO r-r-1 U h
O
