lieuws- en Advertentieblad
Bolsward en Wonseradeel.
1
1908.
47ste Jaargang.
Verschijnt Donderdags en Zondags.
No. 50.
Amsterdamsche Beelden.
J
I
I
Zondag 21 Juni.
1
VOOR
1
BINNENLAND.
i
duidelijk
Hon-
X J
1
1
vreugde dat men
van de tram.
en een luid hoera
blijdschap.
van door van achter de
Sneek. Door de Holl. IJz. Spoorweg-Mij,
zullen aan het station Sneek, perronzijde.
2 rustbanken geplaatst worden tengevolge
een verzoek van de Vereeniging tot bevorde
ring van het Vreemdelingenverkeer alhier.
’t Concert van Donderdagavond in de
Buiten-Societeit heeft ook hier, evenals te
Bolsward, zeker bij uitstek voldaan.
De zang van ’t h Capellakoor echter is
o.i., met het leeuwenaandeel gaan strijken.
Trouwens, dat gaat altijd zoo, vocale muziek
zal, als ze uitstekend is, steeds in mede
werking met instrumentale, worden geprefe
reerd.
En uitstekend was de zang, een zang, die
gelijk
gelijke illusies
de man, zullen wij niet meer beleven,
of ze beter, gelukkiger zal worden
Eerbiedig ontblooten wij het hoofd voor
de talentvolle, ondernemende, geestige en
geleerde dames, die ons de eer en het ge
noegen bewezen hier te saam te komen.
Maar voor onze lieve vrouwen en meisjes,
die voor kies- en andere rechten blijkbaar
nog niet rijp zijn, maar wier heele leven
één trouw vervullen van plichten is, onbewust
en zonder overleg met solidaire zusteren uit
Nieuw-Zeeland, blijve ons hart, onze liefde.
Hem. Oldeph. en Nw., 17 Juni. Een jongen
te W. heeft pech gehad, leelijk. Hij had een
kraaienpaar herhaaldelijk ’n schoorsteen zien
in- en uitvliegen, en wist wat er te doen
was. Als de ka-ën zwier-zwaaiden door de
lucht, vroolijk, of spot-krasten op den schoor
steen, dan lachte ’t pleizier z’n oogen uit
of sloeg hij ’n flikker van pret. Want hij
wist, wat er aan de orde was! En te gele
gener tijd, als hij den bewoner, melker,
afwezig wist, klauterde de knaap, eekhoornvlug
naar boven en in de schouw. Deerlijk werd
hij teleurgesteld. Reeds had hij een kraaiers-
jong, doel van ’t pogen, te pakken en achter
z’n met roet besmeurde kiel geborgen
roet besmeurd, wat lette ’t ’em als
’n spijker in den schoorsteen verradelijke
rakker hem tegenhiejd en uit- en aftocht
verhinderde. De jongen zat Onwrikbaar vast
en angst-schreeuwde, harder nog dan ’t kraaien-
jong. Nood verdubbelde echter z’n krachten,
waardoor ’t hem gelukte los te komen. Om
beneden opgewacht te worden door de
politie, die toevallig passeerde. En tot over
maat van ramp ging de gebuitte kraai er op
1
’t zelfde oogenblik
buis.
De jongen werd schrikkelijk teleurgesteld.
De //Onder de streep-schrijver”, van
’t Algem. Handelsblad schrijft:
Homo sapiens masculinus. Het nuttig
ste dier, voor de vrouwen van groote be-
teekenis, is en blijft in geacclimatiseerenden
toestand de man (homo sapiens masculinus).
In wilden staat heet hij //vrijgezel”, Is hij
gevangen, getemd en gedresseerd, dan heet
hij //echtgenoot”. In wilden staat leeft hij
meest in kudden, die gewoonlijk ’s avonds
samen naar drinkplaatsen trekken. Deze
drinkplaatsen zijn de lievelingsverblijven van
dit dier en het drinkt veel. Er zijn exem
plaren, wier dorst onleschbaar is. Zij zijn
gemakkelijk te herkennen aan de roode kleur
van wangen en neus. Onder het drinken
dooden zij den tijd met praten of allerlei
spelen, waarin zij vaak een groote mate van
volharding aan den dag leggen. Hun lieve
lingsbezigheid is het kaart-, kegel-, domino-
of biljartspel. Daaronder maken zij veel
geraas en blazen rookwolken uit den muil,
waardoor zij soms veel schade te weeg brengen
aan de zolderingen en gordijnen van hun
stallen. Zij leggen veel belangstelling aan
den dag voor jonge dieren van het tegen
overgestelde geslacht (vulgojonge juffers),
maar leggen angst en af keer aan den dag,
als zij met oudere van die soort (vulgo:
oude tantes en schoonmoeders) te doen krijgen.
Hun gedrag tegenover de laatsten is zeer
verschillend en hangt veel af van haar
lichaamsbouw. Tegenover de jonge vrouwe
lijke dieren van hun soort doen zij ijverig
hun best, om in nadere aanraking te komen
en zich zoo aangenaam mogelijk voor te
doen. Heeft een exemplaar daarin zijn doel
bereikt, of meent hij het ook maar, dan
komen andere eigenschappen van hem voor
den dag. Hij openbaart dan allerlei begaafd
heden, apporteert b.v. dingen, die men laat
vallen, draagt zonder tegenzin mantels en
parapluies en parasols en toont zich in alle
opzichten een vertrouwd en gehoorzaam
waakdier. In bijzondere gevallen legt bij
zelfs een groote voorliefde voor bloemen aan
den dag en dit tijdperk is het meest ge
schikt om hem te vangen. Zijn toekomstige
meesteres moet dan trachten door verleide
lijke woorden en kunstjes hem aan zich te
verbinden, en als dit haar gelukt, kan zij
hem een ring aan den poot doen ten bewijze
van zijn tamheid en dat hij nu haar eigen
dom is.
ADVERTENTIEPRIJS: 1—7 regels 50 Cts. Vervolgens
10 Cts. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
Het bureau van dit blad is telefonisch aangesloten onder No. 4.
ABONNEMENTSPRIJS: 40 Cents per 3 maanden.
Franco per post 50 Cents.
Afzonderlijkenos. van dit Blad zijn verkrijgbaar a 5 Cent.
XLII.
0e week van de vrouw I
Waarover zou ik deze week anders
moeten, anders mogen schrijven dan over
„de vrouw”, nu de meest geleerde, meest
doortastende, meest geëmancipeerde dames
van heel de beschaafde wereld tot ons ge
komen zijn uit de fjorden van Noorwegen,
de koraal-riffen van Australië, de prairieën
van Noord-Amerika, om hier met het Engelsch
als voertaal te confereeren over de burger
en burgerschapsrechten, die eenmaal gegeven
aan de vrouw haar volkomen de gelijke van
den man moeten maken. Een congres,
waar een der geleerdste en strijdvaardigste
vrouwen van het land, dr. Aletta Jacobs, de
weduwe van onzen te vroeg ontslapen wet
houder. Gerritsen, de presidente-zetel innam
een congres, dat bij de opening door den
burgemeester en zijn echtgenoote werd ver
welkomd; een congres, dat kolommen te
pennen en te stenografeeren gaf aan de ver
slaggevers der pers, die het beschouwden als
een gewichtige wereldgebeurtenis, niet als een
hersenschimmig, idealistisch oprakelen van
gemeenplaatsen, waarbij alleen //incidenten”
tot vermaak der buitenstaanden een uitvoe
rige beschrijving waardig werden gekeurd.
Er is wel veel veranderd sinds den dag,
dat ik als piepjong verslaggever aan een der
Amsterdamsche bladen, mijn entree in de
pers deed, nu 16 jaar geleden. Toen was
,/n vrije vrouw” een wezen, waar men niet
alleen gerust mee spotten mocht, maar dat
je zelfs niet au serieux mocht noemen. Als
mevr. Drucker sprak, dan was het een pretje
eens naar haar te gaan luisteren. Gaf ze
af op de mannen dan smulde het auditorium
en uit haar woorden werd meer gemaakt dan
er in lag. Zij was in aller oog de apostel
van den mannenhaat en uit elke, misschien
vrij onschuldige phrase, zoog de bevooroor
deelde toehoorder de verachting voor het
sterke geslacht. Mannen en vrouwen, meis
jes en jongens, allen waren het er over
eens, dat het grappenmaaksters waren, die
onvrouwelijke vrije vrouwen en toen op een
der vergaderingen besloten werd den onge-
huwden leden boven een zekeren leeftijd den
titel //mevrouw” te geven, zoodat men nu
van de //vrije wzevrouwen-vereeniging” kon
spreken, steeg de spotlust ten top. Niet
alleen de spotbladen en comedianten, zelfs
de meest serieuse nieuwsbladen deden er
aan mee. Nu deden de moeders (vaders?)
der vrouwenrechten-beweging ook weinig om
spot en opspraak te vermijden. Ze toonden
haar //Vrij”heid niet weinig in het uiterlijk
door ’n diepe verachting voor al wat schoon
heid of goede smaak in kleeding streelde.
Dat stootte de mannen af, maar de vrouwen
niet minder. Men beschouwde ze als ex
centrieken, als het derde geslacht, dat al
wat mannelijk was over boord had geworpen,
dat ondanks haar (z’n) mannenhaat, door
niets zwaarder was te beleedigen, dan wan
neer men een barer leden voor ’n dame
aanzag en haar daarnaar behandelde. Iedereen
wist dan ook moppen te tappen op mevr.
Drucker, de incarnatie der beweging, zelfs
de socialisten, die uit den aard der zaak toch
nog het meest voor dezen vrijheidsstrijd
moesten gevoelen, ’k Herinner mij nog hoe
ik een bezoek moest brengen bij een be
stuurslid van de soc. vrouwen-vereeniging
en deze vrouw die noch //dame” noch „vrije
mevrouw” wilde zijn, deed al het mogelijke
niet alleen om mij te bewijzen hoe ver haar
strijd afstond van het feminisme, maar ook
hoe weinig sympathie zij voor het laatste
gevoelde.
In zooverre zijn 16 jaar onopgemerkt
voorbijgegaan. Want ook nu hielden de
vrouwelijke S. D. A. P.-sters intellectueel
vermoedeiijk beter onderlegd dap hare voor
gangsters een Bellevue-meeting om te getuigen
dat zij ’t niet tegen den /Zman”, maar tegen
de //maatschappij” hadden, dat de strijd in
’t Concertgebouw en bij ^Couturier” ge
streden, niet die van ’t vrouwelijk proleta
riaat was. Doch dit was ook het eenig
punt van overeenkomst met vroegere tijden.
Een congres in 't Concertgebouw, een soirée
bij Couturier met Amerikaan«che weelde van
moderne costumes, fijne wijnen en gebak
en een gelegenheidstooneelstukje, een receptie
\n het Vondelpark-pavillioen, een watertochtje
langs den Amstel, een godsdienstoefening
door een vrouwelijke predikant in de Waal-
sche kerk, de dagen van bitterheid en nijd,
van mevr. Drucker zijn wel voorbijDaar
is den mannen het geluk beschoren dat ze
zeer galant mogen zijn. Niet meer wordt
het hen kwalijk genomen als zij spreken van
de schoone en geestige vrouwen, als zij een
eeresaluut brengen aan de modisten van
Oude en Nieuwe Wereld, wier kunst en
kunstvaardigheid nu zoo onze oogen streel
den. En in plaats van de weinig flattee-
rende Speenhoffiaansche vrije vrouwenbe
schrijving, wordt nu van de dames een veel
aantrekkelijker beeld gegeven.
Zoo herbergde de oude Amstelstad deze
week dames van vele nationaliteiten. Bewon
dering vervulde ons haar groote en grondige
kennis, haar routine om zich in vreemde
talen uit te drukken. Ja het was wel de
gekende, de wetenschappelijke vrouwenwereld,
een illuster gezelschap. Maar ’t was niet
de vrouw die hier een recht voor haar sexe
kwam afdwingen.
De vrouw is nog altijd geen politieke
spreekster of geleerde. Zeker ook uit de
mannenwereld worden de knapsten uitgezocht
om de belangen der geestelijk zwakkeren
te behartigen, maar de meesten hebben nog
wel eenig begrip van staatsinrichting, van
politieke partijen, van rechtspraak. De man
nen die niet abnormaal ontwikkeld zijn, lezen
een courant. De vrouwen lezen ook: feuil
letons, advertenties en kleine berichten die
gewoonlijk onder stadsnieuws of gemengd
zijn geplaatst. Bij hoofdartikelen etc. is het
gewoonlijk de lengte, die haar afschrikt, haar
die steeds gewoon is eerst naar het slot te
zoeken om vooraf te kunnen overwegen of
de leer- en denkoefening niet te zwaar is.
Het beeld dat ik maak is heusch niet
alleen dat van de vrouw, die te weinig
heeft schoolgegaan. Ook de meisjes, die
behoorlijk onderricht genoten, vergeten in ’t
groote leven, spoedig al wat naar wetenschap
riekt, omdat zij het niet onderhouden. Bij
de vrouw domineert het hart op het verstand
en bij het geleerde, het zakelijke, het politieke
hebben zij gewoonlijk het hart niet. Haar
illusie is als meisje: de man, de kleeding en
de vermaken, later als vrouwde huishouding
en de kinderen. Dan is meestal de belang
stelling in de openbare zaak geheel gedoofd
de zorgen des levens zijn gekomen en op
haar rust de taak op te treden. Zelfs het
//stadsnieuws” blijft ongelezen.
Later, veel later, als de kinderen volwassen
zijn en goed, oud moedertje in den armstoel
uitrust, krijgt ze weer tijd om te denken.
Maar daarmee zal ze dan haar hoofd niet
meer breken en vrees evenmin feministen
dat zij spijt zal gevoelen om haar bestaan,
dat nutteloos was voor de gemeenschap. Zij
was gelukkig met haar leven, dat zij zóó
wenschte en niet anders.
Geslachten zullen komen en gaan. De vrouw
zal anders, vrijer van vooroordeelen worden
nu reeds geschiedt. Dat de vrouw
en wenschen zal krijgen als
En
Workum, 19 Juni. Ds. S. alhier moest
naar Holland en daar het oudste zoontje Jan
vacantie had, zou hij mede naar oom en tante
in Enkhuizen. Hiermede was Jan natuurlijk
zeer in zijn schik. Maandag gingen ze op
reis, waarna de vader zijn zoontje bij de
familie achterliet. Den volgenden morgen
was Jan al vroeg uit de veeren en om 7
uur speelde hij te Enkhuizen al met kame
raadjes. Door dat deze ergens een boodschap
moesten verrichten, geraakte Jan zijn vriendjes
kwijt en ging aan het dwalen. Na anderhalf
uur loopen kwam hij zeer vermoeid in Hoog-
carspel en zag daar dat de school uitkwam.
Na iets van zijn courage verloren te hebben
vroeg hij op deemoedigen toon aan de
scholieren den weg, waardoor deze te weten
kwamen dat hij zeer ver was afgedwaald. De
veldwachter nam hem onder zijne hoede, ter
wijl de vrouw hem verkwikte en van melk
voorzag.
Inmiddels verkeerde de familie Kuyper in
radelooze angst over het uitblijven van hun
kleine logé. Politie en ieder was in de weer
om hem te zoeken. Het kermisterrein werd
nagezocht, nergens vond men het ventje,
totdat eindelijk een bode uit Boven-carspel
de tijding bracht dat hij behouden aldaar
was en met de eerstkomende tram zou arri-
veeren.
Dat was een
kon zien bij aankomst
derden wachtten hem op
weerklonk als uiting van
Workum. Gistermorgen bemerkte E. V.,
die aan het strand met botsteken een dag-
huurtje hoopte te verdienen, een buitengewone
beweging in een geul, tusschen de z.g. ruggen.
Naderbij gekomen bleek dit veroorzaakt te
worden door een zeer groote visch, die weer
in diep water trachtte te komen, hetgeen
echter niet gelukte. Inplaats van langer bot
te steken, gaf V. het dier een paar steken,
zonder daarmee echter veel succes te hebben.
Nadat de visch met een paar steken van een
hooivork was afgemaakt, kon deze naar de
stad vervoerd worden, waar bleek dat V. een
steur had bemachtigd, ter lengte van 2.50
M. en waarvan het gewicht 90 K. G. bedroeg,
’s Middags werd de visch per trein in ijs
verpakt naar Rotterdam verzonden, waar hij,
volgens heden ontvangen telegram f 41.50
heeft opgebracht zoodat genoemde persoon
een zeer goede daghuur heeft gemaakt.
Hoewel de man zich in gevangen staat
goed schijnt te kunnen schikken, toont hij
toch»telkens weder neigingen te verwilderen,
dat wil zeggenhij verliest zijn dressuur en
goede manieren, zoodra zijn meesteres niet
nauwkeurig het oog meer op hem houdt.
Dit stadium tusschen wildheid en tamheid
is een gewichtig stadium. Gelukt de dressuur
goed, dan moet één blik voldoende zijn om
hem tot rede te brengen. Hiertoe is echter
veel beleid noodig, want het kan gebeuren,
dat hij op een bepaald oogenblik den kop in
den wind steekt en aan den haal gaat. Echter
komt het ook voor, dat de mannelijke mensch
op een gegeven wenk in een hoek kruipt,
lief doet en pootjes geeft, alleen uit vrees
voor de pantoffel. Reeds het uiterlijk van
het wijfje heeft een geweldigen invloed.
Voelen zich meer mannetjes tot een wijfje
aangetrokken, dan gaat het vaak niet malsch
onder hen toe. Dikwijls kan het wijfje het
mannetje tot zich lokken door lekker eten.
Maar het best vangt zij hem in gezelschappen
en op danspartijtjes. Zijn de mannetjes een
maal getemd, dan moeten 9e wijfjes oppassen
voor te veel en te hard aankomende tuchti
ging. Hierdoor zouden zij hem schuw kunnen
maken. Een zacht woord werkt veel meer
uit, vooral in vereeniging met goed voeder.
Keert een exemplaar eenmaal tot den wilden
staat terug, dan is het moeilijk om het weder
op te vangen. Dit geldt vooral van de oudere
mannetjes; jongere mannetjes zijn minder
moeilijk terug te vangen om ze opnieuw te
temmen. Zeer eigenaardig is de omstandig
heid, dat men in onderscheiding van ander
wild, van de mannetjes den leeftijd gemak
kelijk kan bepalen, en wel aan het uitvallen
der haren, een eigenaardigheid, waardoor zij
zich van ander wild onderscheiden.
zich dan ook zoo bijzonder leent op een
stillen zomeravond te midden van ’t schoone
geboomte van onzen, zoo jammer genoeg,
weinig bezochten Buitentuin.
Wat men uit Bolsward over dit concert
schreef, was allerminst oterdreven; wij en
zeker de 200 aanwezigen met ons, durven
dat gerust onderschrijven.
’t Stedelijk Muziekcorps ^Bolsward” mag
genoemd worden. In aanmerking genomen
de vele zeer jonge krachten, die er zich bij
bevinden, werd er goed werk geleverd.
Vooral de marschen //Uncle Sammy” en
//Grande marche Heroique”, ^aven ons den
indruk, dat de Sted. muziek te Bolsward,
met haar nog nieuwen directeur al aardig op
weg is, om onder de corpsen in onze provincie
een eereplaats te veroveren. Sneeher Crt.
Bolswardsche Courant
