Nieuws- en Advertentieblad
Bolsward en Wonseradeel.
F. K. MOBACH, Schi
Ij
1
I
1
I
I
I
1
I
1908.
47ste Jaargang.
Verschijnt Donderdags en Zondags.
No. 72.
IJ
1
l
I
„ECHT ANTIEK”.
Zondag 6 September.
•h'
i
VOOR
Afzonderlijke
als je
met
voor
was
BINNENLAND.
aan vermorsen. Een poos geleden nog werd I schenking
C
- 1,25.
- 5,—.
- 3,—.
ABONNEMENTSPRIJS: 40 Cents per 3 maanden.
Franco per post 50 Cents.
nos. van dit Blad zijn verkrijgbaar a 5 Cent.
voor het sanatorium kan verder
van den fabrikant.
Westdongeradeel, 1 Sept. De vergadering
van den Raad dezer gemeente, welke heden
des nammiddags te 4 ure gehouden zou worden
moest, wegens gebrek aan het vereischte
aantal leden, weer verdaagd worden. Ditmaal
waren de rollen verwisseld. De 6 leden van
de linkerzijde waren nu tegenwoordig terwijl
de 6 van de rechterzijde absent bleven.
Ging het waarschijnlijk de vorige beide
keeren om te beletten dat het nieuw gekozen
lid, de heer J. W. Idsardi te Ternaard aan
de benoeming van een wethouder zou mee
doen, thans is de bedoeling even waarschijn
lijk omgekeerd n.l. om te bevorderen, dat
dit lid, tot toelating waarvan is besloten in
de vergadering van Woensdag jl. en van
welk besluit gedurende 8 dagen in beroep
kan worden gekomen bij H. H. Gedepu
teerde Staten, wel aan die verkiezing te doen
deelnemen.
Joure, 3 September. Heden is de acte van
j van Heremastate alhier gepasseerd.
Deze belangrijke zaak is dus in orde en het
hoofdbestuur
voortwerken.
Bakhuizen. Ons dorp vierde zijn Koninginne
dag door een kinderfeest en bet houden van
een Historischen optocht. De laatste vooral
trok veel publiek, dat nog verdubbeld zou
zijn, indien het weer op den voordag zich
wat gunstig had laten aanzien. De optocht
stelde voor Friesche edelen, terugkeerende van
de Wildemarkt, waar ze op den weerstal
verslag van hunne zending naar Graaf Willem
IV hadden uitgebracht. In den stoet zagen
we Sjoerd van Aylva, Seerp van Adeelen,
Volkert, Abt van St. Ódulf, Madzij Dekema
en andere bekende figuren uit die dagen. Een
en ander was keurig geheeld en gearrangeerd
door eigen ingezetenen, waarvan de dames
zich verdienstelijk hadden gèmaakt door, naar
betrouwbare gegevens, de costumes te ver
vaardigen. De optocht ving aan te Rijs en
werd des avonds bij fakkellicht herhaald.
Gaasterland. Geen lijsterbessen geen
lijsters, die meening van vele vogelaars alhier
vond het vorige jaar, toen de besoogst zeer
schraal was, ruime bevestiging: er werden
bijna geen lijsters gevangen. Is ’t beweren waar
dan zijn de vooruitzichten van de vogelcam-
pagne dit jaar bijzonder gunstig, daar de
besjes overvloedig voorkomen. Zoo overvloe
dig, dat denkelijk voor het komende seizoen
de eigen voorraden wel voldoende zullen
zijn, waardoor verre reizen naar afgelegen
plaatsen in andere provinciën onnoodig
zullen zijn.
Het is te verwachten dat de voordeelige
oogst van gunstigen invloed zal zijn op de
prijzen der vangbare bosschen.
Een vreeeelijk ongeluk.
Gisteravond laat heeft op den Ouden
Scheveningschen weg bij het Hotel de la
Promenade ’n vreeseüjk ongeluk plaats gehad.
De schoenmaker Éllinkhuizen uit de Pan-
sierstraat te Scheveningen kwam met zijn
vrouw uit den Haag en bevond zich te on
geveer kwartier voor elven bij bovengenoemd
hotel, toen zij de rails wilden oversteken.
Beiden werden door een aankomende tram
gegrepen en geraakten onder den motorwagen.
De man werd er weldra verminkt onder uit
gehaald. De wagen was over zijn beide beenen
gegaan. Het linkerbeen werd afgereden bij
den voet, terwijl het rechterbeen onder de
knie werd verbrijzeld.
De vrouw zat onder den motorwagen be
klemd en kon niet verlost worden uit haar
vreeselijken toestand dan toen de wagen op
gelicht was. Daar er echter geen werktuigen
bij de hand waren om den zwaren wagen
omhoog te krijgen, duurde het ruim een half
uur voor de vrouw van onder den wagen
was weggehaald. Dé honderden menschen,
die getuigen waren van het ongeluk, stonden
machteloos, evenals de politie en de tram-
beambten.
De toestand van den heer Éllinkhuizen is
door het aanzienlijk bloedverlies hoogst ernstig
terwijl zijn vrouw inwendig zwaar gekwetst
is. N. Cl.
kas vol blauw te koop hadstuk voor stuk
nieuw’k Zegu hebt mij de moeite
nu laten doen, en u hadt me er zeker in
willen laten loopenMaar pas op, als ik nu
hoor dat u het aan anderen voor nieuw ver
koopt, dan zet ik u met je namaak in de
krant Want dat is het mooiewanneer
zoo iemand bekocht is en hij merkt het,
dan ziet hij op zijn beurt er vaak weer ’n
ander mee beet te nemen. Soms met
dreigementen, en als je er vlug bij bent,
lukt het wel eens de oorspronkelijke kooplui
tot terugnemen te bewegen. Maar...
een zoet winstje.
Heb je
koopen ze
er hun f 75 voor betaald, dan
’t voor f 50 weerom. Met
dat al wordt de reëele antiek-handel er mee
in miscrediet gebracht. En al koopen kundige
verzamelaars ook nooit aan de deur, al zien
de kénners de bedriegerij... toch wekt het
wantrouwen bij het publiek. En van den
weeromstuit blijven die menschen ook bij de
soliede antiquairs weg.
„Die scharrelaars trekken overal rond,
’n Goed jaar geleden maakten ze Limburg
onveilig.' Ze reden er met een automobiel
en gaven voor, dat ze, voor een gesjochten
baron tot iederen prijs zijn verzameling
moesten verkoopen. Een dokter kocht er
voor duizenden van, en dacht tonnen te
hebben gewonnen 1 Maar toen bij er een
kenner uit Amsterdam bij liet komen,
de vraag: „Bent u hoog verzekerd?”
„Ja, voor de werkelijke waarde van ’t
antiek 1”
„Gooi er dan gauw petroleum over,
en steek ’t aan want oud is er geen stuk
De politie bemoeit er zich niet mee; de
justitie vervolgt het niet, 't Is ook een moei
lijke kwestie: je hebt gekocht en betaald
wat ze je immers lieten zien. En al kunnen
experts ’t bedrog aanstonds herkennen, dan
zit je nog met de meerwaarde van het echte
antiek, wat per slot een facy-prijs is.
„Daarom worden in sommige hotels in den
Haag bij aanplakbiljet adressen aan de vreem
delingen bekend gemaakt, van zoogenaamde
antiquairs daar, waar alles nieuw is, wat je
er koopt voor oud. En is er soms een veiling
van antiquiteiten geweest, waar voor mooi
goed hooge prijzen besteed zijn, dan plakken
die lui op hun namaak veiling-nummers,
alsof dat zóó van de aucties kwam, en zetten
’t in den winkel te kijk.
„Trouwens, al die duizenden vreemde
lingen, die jaar op jaar „antiquiteiten” mee
brengen van ’t eiland Marken, bijvoorbeeld,
als souvenir aan Hollandnieuw koper, nieuw
aardewerk, nieuwe meubeltjes, niéuwe kle
dingstukken, voor den soms honderdvoudigen
prijs
„Maar slim zijn wel, die scharrelaars. Het
is vroeger gebeurd, dat ze hun goed over de
grenzen zonden, enkel om de douanen te
besjoemelen. Daar gaven ze de namaak aan
voor een aardige som op den waren fabrieks
prijs, en bleven toch nog ver onder de waarde
van het antiek. Dan dachten die heeren aan
fraude. „Wil je je aangifte nog verhoo-
gen?” werd de lui gevraagd. „Neen?
dan zullen wij het voor den opgegeven
prijs maar eens aanhouden.” En zij hiel
den ’t, betaalden grof, voor moderne dingen!”
In zijn „Onder de Menschen” (A. Rolt.
Cour, van 20 Aug.) onthult Brusse de ge
heimen van het antiquairsvak, zooals, de
goeden niet te na gesproken, scharrelaars dat
opvatten. Op geestige wijze hoort men een
onnoozelen liefhebber van „oud blauw” er
in vliegen ’t is te lang om het hier over
te nemen om dan het een en ander na
te vertellen omtrent de foefjes, die de „han
delaars” gebruiken om de namaak kwijt te
raken.
Wij laten hem hier aan het woord:
„Alleen terug op z’n kamer, was hij eerst
wel opgetogen blij met het kostelijk stel,
waarvan de stille voornaamheid de stemming
van het vertrek waarlijk veel deftiger maakte.
Wèl dacht hij onwillekeurig aan ’t verhaal
van den man, die een mooi ornament had
gekocht, toen vond dat daar eigenlijk een
veel kostbaarder kast onder hoorde, die hij
zich aanschafte. Vervolgens ’t meubilair te
simpel om het antieke kabinet heen zag staan,
dus tot den aankoop van stijlvolle meubelen
was overgegaan. Doch toen was de inrichting
te weidsch voor de kleine kamer. Hij kocht
zich dus een groot huis, om al zijn sierlijke
meubelen naar behooren te plaatsen... en
ging failliet! De inboedel moest naar de
verkooping... De arme zelf wandelt nog op
de symbolieke „schoen en een slot!”
Doch dacht voldaan de gelukkige
eigenaar van ’t Delftsche stel deze ver
gelijking ging voor hèm geenszins op. ’tWas
wèl, zoo op 't eind van de maand, nogal ’n
groote overbodige uitgaaf geweest, maar hij
had er een lang begeerd goed mee gekregen
voor ’n koopje... ’n Belachelijk koopje. En
wat die dikke koopman gezegd had was waar:
’t nam zelfs nog toe in waarde. Hoeveel hij
er nu reeds voor terug zou kunnen krijgen,
wist hij niet... doch aanzienlijk, aanzienlijk
meer; dat was zeker. Want feitelijk waren
die kooplui bekocht. Hij had’t eerlijk gezegd,
maar per slot er toch gebruik van gemaakt.
Had aanmerkelijk onder den prijs, van ’n
paar arme marskramers, een antiek Delftsch
kaststel gekocht, met de typische haarscheur
tjes en de enkele afgestooten scherfjes vol
komen compleet. En zóó oud, dat er in iedere
vaas een zwarte koek van vuil en stof ge
groeid; in één er van hing ’n spinrag zelfs nog.
I F* vilsiLopwiwvtkèu nieQwfiin n,
7
14 Cab. Portretten
MODERN INGERICHT.
Vergrootingen naar ei.k Portret.
IV Overal te ontbieden. “Ws
eell* wH 11 f;
gaf de bevestiging van zijn advies uit Fran-
sche en Engelsche boeken, want in de taal
van het land, waar wellicht de schoonste
fayencen gemaakt zijn, in het Nederlandsch,
bestaat er zoo’n boek niet! „Wat al even
verwonderlijk is” zei de vakmam „als
dat de Hollanders den noodigen kunstzin,
den technischen kijk en de belangstelling
hebben gemist om den uitvoer van al dat
kostelijke Delftsche aardewerk naar Frankrijk
en Engeland te verhoeden, waar zij ’t
nu voor onze eigen verzamelaars weer tegen
grof geld vandaan moeten halen I
„Trouwens vervolgde hij er is met
antiek haast geen geld meer te verdienen,
’t Moderne oud, ’t namaak, bederft den
reëelen handel. Al wat je wilt op dit ge
bied, kun je na laten maken. Samson in
Parijs heeft een wereld-debiet van nieuw oud.
In Makkum is een fabriek die ’t prachtig
doet voor aardewerk. Wordt er iets moois
gevonden, dan laat die fabriek er als de
eigenaar het verlangt een teekening van
nemen, en ze leveren je er het evenbeeld
van. Mèt de merken, die je wenscht. En
dht is het grootste bezwaar hiervan in ons
land. In Engeland en Frankrijk verbiedt de
wet om porcelein en aardewerk te fabriceeren
Zeegrint.
De zeegrint, welke sinds eenige maanden
in de nabijheid van de kusten van Texel,
Vlieland en Terschelling, door middel van
schelpzuigers uit den zeebodem wordt opge
haald, heeft ook reeds buitenlandsche afnemers
gevonden.
Bereids zijn eenige scheepsladingen naar
Embden verzonden, waar de zeegrint wordt
verwerkt in betonblokken, welke daar ter
plaatse aan de havenwerken moeten worden
gebezigd.
De grintbanken zijn van grooten omvang
zoodat aan uitputting in de eerste jaren nog
niet valt te denken.
Frans Rosier weer ontsnapt.
Frans Rosier is Donderdagavond omstreeks
half elf opnieuw uit het krankzinnigengesticht
te Medemblik ontsnapt. Hem was toegestaan
het Koninginnefeest mede te vieren en van
deze gelegenheid maakte hij gebruik om te
ontkomen.
Rosier werd na afloop van het feest naar
zijn cel gebracht. Plotseling sprong hij door
een raam. Een verpleger, die hem vastgreep,
werd door een patient neergeslagen. Rosier
is over de haven gezommen. Zijn kleederen
werden aan den wal gevonden. Op een erf
nabij het gesticht worden kledingstukken
vermist.
ADVERTENTIEPRIJS: 1—7 regels 50 Cts. Vervolgens
10 Ots. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
Het bureau van dit blad is telefonisch aangesloten onder No. 4.
zonder het eigen merk
’t Is dus kenbaar. Trouwens, de Delftsche
fabriek hier doet het óók, de Sneeksche
eveneens, en Makkum zet er ook wel ’n
lettertje onder, maar dat wordt door de
scharrelaars weggevijld als ze het nieuwe
goed oud gaan maken. Dan slaan ze er
hier en daar een scherf af; zetten de namaak
in den schoorsteen, waar ’t glazuur door de
hitte in barstjes springt, die in den rook en
het roet tevens de oude kleur krijgen. Van
binnen worden ze ook ingesmeerd met roet,
zoodat het er als een oude laag vuil en stof
in ligt, soms nog met spinrag vermengd.
Zoo’n blauw stel .van vijven, aan de oude
.modellen sprekend gelijk, kost op de fabriek
ongeveer vijf en twintig, dertig gulden, ter
wijl de waarde van ’t echte antiek twee,
driehonderd gulden bedraagt. En zoo vliegen
de menschen er in.
„Nog dezer dagen” ging de antiquair
argeloos voort „zijn de twee beruchte
kooplui uit den Haag in Rotterdam geweest,
die heel wat nieuwe stellen voor oud ver
kocht hebben. Ze vertellen dan, dat ze ’t
net hebben ingeruild bij een boer voor manu
facturen, wat hun vak heet. Maar ze maken
er wel degelijk hun beroep van om nage
maakt antiek porcelein te verkoopen. En
’t is de menschen hun verdiende loon, wan
neer ze daar inloopen. Want wie koopt er
nu toch kostbare kunstvoorwerpen wat
Delftsch aardewerk immers is van onbe
kenden op de straat of aan de deur
Dergelijke „liefhebbers” wantrouwen desoliede
antiquairs. Daar worden ze overvraagd
heet ’t. Maar die scharrelaars denken ze te
glad af te wezen. Bij hen koopen ze iets
van f 300 voor vijftig, lachen in hun vuistje
om den slimmen mazzel, maar de sluwe
venters lachen nog veel harder.
Haast iederen dag komen er nu weer
heeren hier bij mij om te vragen wat ze
gekocht hebben. En je moet telkens her
halennieuw, ’t is nieuw Vooral advocaten,
•notarissen, doctoren, professoren, artiesten
hebben ze beet. Menschen, die van geen
handel weten. Meestal diezelfde twee jonge
kooplui, de dikke en de magere; heel ’t
land trekken ze met hun namaak door.
En hun listen zijn prachtig. Soms gaat
er een naar een dokter op z’n spreekuur;
laat zich onderzoeken, al mankeert hij ook
niets, en betaalt ’t consult. Maar dan ziet
hij daar wel ’n blauw bordje hangen. Welk
mensch beeft er geen blauw bordje in z’n
huis, tegenwoordig! En dat is ’t: de dokter
houdt van antiekGoed dat ie ’t weet,
want hij heeft wel ’s wat. Hij weet nu nog
bij ’n boer een kaststel te staan...’npracht!
Als hij dat eens machtig kon worden voor
een koopje? En de medicus profiteert...
van ’n nieuw Delftsch stel voor viermaal
den fabrieksprijs
„Hier in Rotterdam, waar toch ook zulke
rijke verzamelingen echt blauw bestaan,
zitten menschen: meneer die, notaris die,
advocaat die... met heele collecties, waar
geen stuk oud bij is! Zoo’n bont koetje, dat
hier echt ’n paar honderd gulden kost, zoo’n
dozijn gave borden weet ik al... ze koopen
’t voor honderd, voor vijftig, en zijn bekocht
naar verdienste.
„In den tijd dat de menschen reizen,
zetten ze ’t namaak-goed in de afgelegenste
streken bij de boeren neer, en zoodra ’t ver
kocht is, komt er weer nieuw, ’t Gebeurt
op verkoopingen... dat er geadverteerd wordt:
van dit en van dat, oud-Delftsch blauwenz.
De antiquairs trekken er heen, maken reis
kosten, en als je dan even kijkt: allemaal
nieuwDat heeft dan zoo’n eigenaar ook
niet geweten, de notaris had er geen ver
stand van... laten ze ons komen voor ’t
moderne goed! En voor wie het oude
Delftsch goed kennen, is vergissing uitge
sloten. Dat bestaat niet, je ziet het in een
oogopslag aan het glazuur en ik weet niet
wat... vooral als je er zelf wel eens inge
vlogen bent,... zooals wij, toen er voor een
modern stel honderd vijftig gulden is betaald,
in de zaak
„Daarom ook hebben de antiquairs hier
in de stad met elkaar afgesprokenis er
een met namaak bij mij geweest, dan waar
schuw ik de concurrenten, en omgekeerd.
Zoo blijven ze ons nu vrij wel van het lijf.
„Maar particulieren zijn er, die er sommen
t 1 1 1
ik bii een heer in de buurt besteld, die een
Bolswardsche Courant
I
3
I
7
fj
