1912.
Verschijnt Donderdags en Zondags. 51ste Jaargang.
No. 11.
Nieuws- en Advertentieblad
Bols ward, en Wonseradeel.
FEESTAVOND.
VANHOUTEN'S f
ZVIVEROPLOSBAftR
Zuiver
Goed en Goedkoop
Overal verkrijgbaar.
Vraacj bij Uw
winkelier een bus
.JJan Houtens
Rona
'cacao
en Vergelijk deze
met andere soorten
van denzelfden prijs.
Het is zeker dat deze
dan blijft drinken.-
-0,80||Xo„ -0.181
Zondag 4 Februari.
r
UIT DE PERS.
RECLAME.
BINNENLAND.
Ingezonde n.
Lz
|S"
X K° bus ƒ1.50 IIXK? busfOAaM
VOOR
i
L
Verslag van de jaarvergadering v./d.
afd. „Bolsward” van het Centraal
Genootschap v. kinderherstellings-
en vacantie-kolonie’s, op 31 Jan.
(Buiten verantwoordelijkheid der Redactie).
ft.'
I i
Door het Bestuur van de Afdeeling „Bols
ward” van het Centraal Genootschap voor
kinder herstel lings- en vacantie-oorden, is
besloten op Donderdag 15 Februari een feest
avond te organiseeren, ten bate van de kas
dier vereeniging, die om ook dit jaar wederom
ADVERTENTIEPRIJS: 1—7 regels 50 Cts. Vervolgens
10 Cts. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
Het bureau van dit blad is telefonisch aangesloten onder No. 4.
ABONNEMENTSPRIJS: 40 Cents per 3 maanden.
Franco per post 50 Cents.
Afzonderlijke nos. van dit Blad zijn verkrijgbaar a 5 Cent.
LABOREMUS schrijft in de Enkhuizer
Courant het volgende behartigenswaardig
artikel.
een twaalftal kinderen te kunnen uitzenden,
versterking dringend noodig heeft.
Met het oog hierop heeft het Bestuur
zich verzekerd van de welwillende mede
werking van eenige stadgenooten en van
enkele dames van elders om door zang,
viool- en pianospel, door voordracht, gymna
stiek en lichtbeelden, een afwisselend pro
gramma te kunnen samenstellen, een pro
gramma, dat naar het Bestuur vertrouwt,
voor „elk wat wils” bevat.
Het Bestuur hoopt van harte, dat ter wille
van het sympathieke doel, zwakke kleuters
door een verblijf van vier weken in een ge
zonde zee- of boschlucht, een grooter weer
standsvermogen te helpen bijbrengen, velen
zullen inteekenen op de lijsten, die aan de
burgerij in de volgende week zullen worden
aangeboden.
Het plan bestaat op Vrijdag 16 Februari
een volksavond met hetzelfde programma te
organiseeren, (entree 10 cent) indien bij intee-
kening blijkt, dat er voldoende bezoek te
verwachten is.
Het programma zal nog uitvoeriger per
advertentie en strooibillet worden bekend
gemaakt. HET BESTUUR.
U is geschonken een geest, die in zijn den
ken en verbeelden het grootste, het hoogste
omvatten kan. Zult ge dan die schatten
ongebruikt laten liggen tot roest en mot ze
verteren Zult ge uw talenten laten ver
stompen door zalig niets-doen dat is aan
de maatschappij ontfutselen wat ge haar
schuldig zijt; dat is niet of onvolledig ver
vullen van uw plicht als mensch dat is,
U den naam van mensch onwaardig maken.
Laat U dus niet door gemakzucht ver
leiden tot lijzig luieren gebruik uw lichaam
zonder misbruik. Laat den vruchtbaren
akker van uw geest niet braak liggen. Zelfs
al bebouwt ge hem slechts voor eigen voor
deel, dan nog zal uw arbeid vrucht dragen
voor de menschheid.
Pansioen-demagogie.
„Wat den wijzen is verborgen, is den
kinderkens geopenbaard. De burgerlijke
politici die zich over Troelstra’s pensioen-
motie uitlaten, keuren ze haast eenstemmig
af, zegt Het Volk. Vrijzinnigdemocraat en
clericaal gaan samen in het roepen dwaas
heid, loszinnige dwaasheidmaar de eene
arbeidersvergadering na de andere betuigt
hare warme instemming ermee, en stoort
zich aan de bezwaren der wijzen en geleer
den-uit de burgerlijke wereld geen zier.
Maar het kan niet roept dr. Kuyper in
De Standaard. De maatregel uit het ont
werp Talma, dien Troelstra alvast tot wet
wil verheffen, is een brug. En een brug
kan men niet leggen waar nog geen wal
kanten zijn
Nu is de quaestie afgedaan Dr. Kuyper’s
beeldspraak raakt door de motie in het onge-
reede derhalve mag dat ding niet worden
aangenomen Stel u voor, dat de ouden
van dagen een pensioentje kregen, maar dat
dr. Kuyper last kreeg met zijn beeldspraak.
Dat gaat niet
Daar komt dan nog bij, dat de „brug”,
los van het verzekeringsontwerp Talma wordt
verklaard tot „gansch gewone Staatspensio-
neering”. En is die er eenmaal, dan „valt
heel het verzekeringsstelsel, en kan Talma
met zijn ontwerp naar huis gaan”.
Daar komt de aap, de pensioen-demagogie,
weer uit de mouw. Op zichzelf genomen,
is het volmaakt onjuist, dat aanneming van
een stuk van Talma’s ontwerp de aanneming
van de rest onmogelijk maakt. Indien
de rest aannemelijk is voor de Kamermeer
derheid, wordt zij er te aannemelijker door,
als „de brug” die den nieuwen met den
ouden toestand moet verbinden, er al was
Ook is het in flagranten strijd met de
waarheid, dat „heel het verzekeringsstelsel”
zou vallen, zelfs al kon Talma met zijn ont
werp naar huis gaan. De socialisten zijn
tot medewerking aan een goede invaliditeits
verzekering bereid. Maar de eerste eisch
daarbij is, dat de invaliede arbeider een
rente krijgt, groot genoeg om zijn gezin te
onderhouden. Het wetsontwerp Talma daar
entegen verzekert den invaliede slechts eenige
bedeeling, en legt daardoor onevenredig zware
lasten op de arbeidersklasse. Het heele drij
ven van vrijzinnig-democraten en clericalen.
De pers in de cantine.
Men schrijft uit Deventer aan de Tijd.
Gisteren hield het plaatselijk comité van de
Katholiek Sociale Actie zijn jaarvergadering.
Uit het jaarverslag bleek, dat het comité
moeilijkheden had ondervonden in het begin
van 1911, toen het in opdracht van een
comitébesluit, Katholieke bladen ter lezing
aanbood gratis aan de cantinecom-
missie der infanterie.
Dit werd geweigerd met het oog op de
neutraliteit van de leestafel. Mondelinge
besprekingen met de officieren der cantine-
commissie mochten niet baten, zoodat het
plaatselijk comitié zich per adres wendde tot
den Minister van Oorlog.
Eenigen tijd daarna ontving het comité
een besluit van den Minister, mededeelende,
dat door Z.Exc. „bevelen zijn gegeven, om
voortaan in de cantines, voor zoover de
daarvoor beschikbare geldmiddelen zulks toe
laten, bladen ter lezing te doen leggen van
verschillende richting, mits zij zijn gematigd
en hun inhoud niet strijdig zij met de krijgs
tucht, met de goede zeden of met de be
staande maatschappelijke orde”.
en verantwoording
den penningmeester goedgekeurd, de
i en deelde de voor
zitter mede dat tot stijving der kas op 15
Februari een feestavond zal gegeven worden,
waarvoor reeds voldoende medewerking is
gevonden.
Met een woord van dank en opwekking
om ieder in eigen kring voor deze vereeni
ging te werken, sluit de voorzitter de ver
gadering. S. AN DEL A, Secretaris.
De voorzitter, de heer Beekhuis, opent de
vergadering met een woord van welkom en
zegt dat hem ter oore is gekomen, dat som
mige burgers van B. onze vereeniging weinig
sympathie toedragen, daar zij bezwaren hebben
in den omgang hunner kinderen met anders
denkenden in den tijd der uitzending. De
voorzitter betreurt dit, doch merkt op dat
dit bezwaar te overkomen is. Immers kan
bij voldoenden steun en gebleken noodzake
lijkheid, de vereeniging evengoed kinderen
naar een bijzonder vacantie-huis zenden, daar
niets ons verplicht ze naar de kolonie-
huizen van het Centraal Genootschap te
zenden. Wel genieten deze voorloopig de
voorkeur wegens de geringere finantieele
kosten, doch bij algemeenen steun aan onze
vereeniging zal ook aan bovengenoemd bezwaar
tegemoet te komen zijn.
Het jaarverslag van den secretaris gaf de
geschiedenis van de oprichting der vereeni
ging en verder als voornaamste feit ’t uit
zenden van 12 kinderen naar Egmond aan
Zee, gedurende 4 weken.
Nog werden rekening
van
begrooting aangenomen
Witmarsum. Dinsdag- en Donderdagavond
gaven de dorpsvereeniging „Elk wat Wils”
en de muziekvereeniging „Frisia” voor een
stampvolle zaal van den heer Meijer een
tooneelvoorstelling. Opgevoerd werd „Op
hoop van zegen” spel van de zee in 4
bedrijven door Herm. Heijermans Jr. Dit
mooi en zeer moeielijk stuk is zeer goed
voor ’t voetlicht gebracht.
Het publiek was door het schoone spel
menigmaal diep onder den indruk, zoodat
een woord van lof den spelers, .die zonder
uitzondering hunne rollen best vertolkten,
niet mag worden onthouden. Ook den heer
D. die zich zeer veel moeite getroostte voor
het slagen van deze beide avonden, komt
een woord van dank toe.
Na afloop werd er gezellig gedahst, dat
tot laat in den nacht duurde.-
Ten zeerste hopen wij dat dit stuk door onze
vereenigingen nog eens in een andere plaats
met wat ruimer zaal en tooneel mag worden
opgevoerd en dat zij eveneens veel succes
mogen behalen.
RUST ROEST.
Het menschelijke lichaam is een wonder-
fijn gebouwde machine. Dat heb ik U al
eens meer doen opmerken. Ik herhaal het
hier, omdat ik de vergelijking zoo juist
vind. Of is het niet een merkwaardig ge
voelig telefoontoestel, dat menschelijke oor,
dat zoo zuiver alle indrukken van geluid
overbrengt naar het centraal-bureau, de
hersenen Of is het niet een prachtig foto-
grafie-toestel, uw oog, dat met onvergelijke
lijke scherpte ons de buitenwereld afbeeldt
en niet alleen vorm, maar ook kleur in al
haar fijnste schakeeringen weergeeft? Eu
kent ge schooner muziekinstrument dan de
menschelijke stem, die machtiger dan de
schoonste viool ons ontroeren kan, die kan
jubelen de hymnen der vreugde en kan
schreien de litanieën van het leed.
’k Heb U indertijd eens gewaarschuwd
uw lichaams-machine niet te misbruiken, ik
ried U aan Broeder te worden van het
rustige leven. Ik wil U nu voor het tegen
gestelde waarschuwen gij kunt uw krachten
ook te weinig gebruikenik bedoel niet
alleen uw lichaams-, maar ook uw geestes
krachten. Rust moet ge u zelf gevenrust
aan uw lijf, rust aan uw geestrust,
maar niet te veelrust, maar niet
steeds. Want en nu kom ik al
weer met die afgezaagde vergelijking aan
dragen een machine, die te lang stilstaat
wordt onbruikbaar. Rust roestde raderen
en stangen en kleppen roesten en ondanks
al uw pogingen kunt gij ’t ding niet meer
op gang krijgen.
Rust roestde lichaamsdeelen die te lang
ongebruikt zijn gebleven, verstijven en ver-
^starreii als de krukstangen van de locomo
tief en als ge ze weer gebruiken wilt, kost
U dat de grootste inspanning.
Rust roestuw geest aan iedere in
spanning ontwend vertraagtweldra zijt
ge uw tijd op achteruw denkbeelden zijn
ouderwetsch, verouderd. Ge voelt U niet
meer thuis in uw tijd, in uw omgeving:
het is U onmogelijk in den pas te blijven
met al wat om en naast en voor U opmar
cheert met steeds haastiger tred naar het
nooit te bereiken einddoel. Ge begrijpt niet
meer, wat om u geschiedt, ge oordeelt en
veroordeelt dientengevolge hetgeen juist toe
juiching verdientge begrijpt niet, dat in
een ander het bloed kan bruisen met niet
bevredigende geestdrift voor een ideaal. Ge
sluit u meer en meer op in uw eigen be
langetjes en beginseltjes. Uw belangstelling
voor allerlei zaken gaat kwijnen ge wordt
vadsig en traag.. Met zware ketens blijft
ge gekluisterd aan de aarde, terwijl een ander
zich met lichten wiekslag verheft en streeft.
Ge blijft gebonden aan de stof, niet vattend
hoe voor een ander de stof bijzaak, de geest
hoofdzaak kan zijn.
Bij anderen maakt ge U onmogelijk
schouderophalend hooren zij uw bekrompen
denkbeelden aan hij wordt oud, zeggen ze.
Maar weet ge, dat gij oud van dagen en
jong van geest kunt zijn. Dat kunt ge
door den arbeid. Zeker, de arbeid kost u
kracht: arbeid slijt; te veel arbeid verslijt;
maar rust roest, te veel rust vèrroest.
Want ziet ge rust roest, maarroest
rust niet. Roest rust niet vóór hij het laat
ste greintje ijzer heeft aangetast, weggevre
ten tot rossig poeder heeft verteerd het
blankste staal. Roest rust niet voor ze uw
laatste greintje geestdrift, uw laatste atoom
frischheid, uw laatste korreltje drang naar
vooruitgang heeft weggekankerd. Al uw
denken en voelen en willen valt ten slotte
uiteen tot een grauwpoeder van suffe, tam
me zelfgenoegzaamheid en eigendunkelijkheid.
Daar is maar één middel om U er voor te
behoeden een ledepop te worden van het
geen een mensch was werken.
Rustig moet ge zijn, maar rusteloos.
Dit is slechts in schijn een tegenstrijdig
heid. Rustig moet ge zijn; in uw arbeid
niet overijld, niet doldriftigin dit opzicht
een Broeder des rustigen levens.
Maar rusteloos moet ge ook zijnniet
zeggen zie zoo, nu heb ik ’s levens werk
gedaan. Uw taak is nooit ten einde. U is
geschonken een fijn bewerktuigd lichaam,
Bolswardsche Courant
I
Rona
Go»1
