'I
WAT ZEGT GIJ DAARVAN?
of bii den localen agent SIJTZE ALKEMA Jzn. te Bolsward.
HET PORTRET.
CANADIAN PACIFIC RAILWAY
r
I
GEMENGD NIEUWS.
Het beste Metaal Poetsmiddel der wereld.
o
OVER LAND EN PASSAGE
GEVEN WIJ BETROUWBARE j
INLICHTINGEN GRATI^:
joh OTTEN &ZOON Amsterdam I
GENERAAL AGENTEN DER
Poets uitsluitend met
door, en zijn
i
2 .pCts. Pandbrieven tot den koers
van
er
4 pCts. Pandbrieven tot den koers
0
van
van
0 I
In den tijd
'V
t
Uit het Deensch.
(Coupons 1 Jan.
en 1 Juli).
en
daalder
hadden ze
ontwikkelde een
ronddienen van
partijgenooten.
Is dat nu geen onderkruiperij vraagt een
burgerlijk blad.
10 April. De weduwe R. Z.,
’t naburige Nijhuizum, zou
-__n naar jen
bij het melken der koeien behulp-
van huis ging
4
0
pCts. Pandbrieven tot den koers
Vooruitgang sedert Januari 1912 f 141,200.
1 door visscherlui, die met hun botter den ge-
heelen nacht in de nabijheid waren gebleven,
de tjalk was vlot gemaakt, werd zij door
een sleepboot te Enkhuizen binnengebracht.
Het schip en de lading rogge zijn verzekerd.
Inbraak in een synagoge.
Uit Berlijn wordt gemeld, dat Zondag
nacht twee inbrekers werden gearresteerd,
die in een synagoge hadden ingebroken eu
daar voor eenige duizenden marken aan zilver
altaargerij hadden gestolen. Het plan van
de inbraak werd toevallig door eenige poli-
tie-agenten afgeluisterd, die den 4 inbrekers
hun gang lieten gaan, om hen met den buit
te kunnen betrappen.
Van de vier dieven ontkwamen er twee,
die, achtervolgd, verscheidene schoten losten
op de politie agenten, die zich daardoor ge
dwongen zagen de vervolging te staken. Hun
namen zijn echter bekend. Het gestolene
is, op enkele kleinigheden na, onbeschadigd
door de politie-agenten teruggevonden.
De anlomobiel-bandieten
Thans schijnt de politie weder overtuigd
te zijn, dat Garnier zich nog steeds te Parijs
verbergt. Naar het heet, kan elk oogenblik
zijn arrestatie verwacht worden.
De rechter van instructie Gilbert wacht
met ongeduld den uitslag af van het on
derzoek van de roodachtige vlek op den
broek van Soudy, daar hij hierin het af
doende bewijs ziet van diens deelneming
aan den aanslag te Chantilly.
De „man met de karabijn” moet, na
den terugtocht van zijn makker gedekt te
hebben, op het oogenblik, dat hij in de
auto wilde stappen, zijn bezinning verloren
hebben, zoodat hij half onmachtig naar
binnen moest worden gesleept. Om hem bij
te brengen, hebben zijn vrienden hem zoo
duchtig het voorhoofd met eenig opwek
kend middel gewreven, dat zij hem ver
wondden bloed droop op zijn kleeren. De
geneesheer meent op bet voorhoofd van
Soudy nog de sporen ven deze verwonding
te herkennen. Intusschen mag men zich af
vragen, hoe de politie zoo goed op de hoogte
is van hetgeen in de auto gebeurdeook
deze bekendheid met de feiten zou erop
wijzen, dat er een verrader in het spel
moet zijn.
lijkwaadje
Het onderzoek bracht
dat de vader, wonende in de Reestraat,
behoorlijk
vuld, op
begraven,
genomen
De bank geeft uit, in stukken van f 1000 f 500.— en f 100.
lOOl|Ai
993
98
alle
weg
Hij had daartoe f 1.50 mede-
noodig voor begrafenisrechten.
Onderweg had hij echter een vriend ontmoet
hij vond het toen blijkbaar beter dien
aan drank te besteden. Het kistje
daarom maar op straat gedeponeerd.
De auto-val
De beide veldwachters te Halfweg hebben
de laatste dagen, in hoofdzaak de beide
Paaschdagen, niet minder dan 60 processen
verbaal opgemaakt wegens te snel rijden
door de kom van het dorp, waar de maximum
snelheid 12 K.M. per uur bedraagt.
Aangehouden.
Sedert eenigen tijd werden bewoners van
Haarlem en omstreken opgelicht door per
sonen, die valsche kwitanties aanboden
voor giften van het doorgangshuis te Heilo.
Het blijkt, dat een heele bende aan den
arbeid is geweest. Een hunner trachtte zijn
slag te slaan bij den heer B., te Schoten.
Onderkruiperij.
In het Volkshuis te Gotha staakten met
Paschen de kellners het werk. Zij hadden
tot dusver 50 pf. in het uur, maar verlangen
opslag wegens hun drukken dienst laat in
den nacht en op feestdagen. Het bestuur
weigerde hun eisch in te willigen. Daarop
legden alle kellners het werk neer. Het
bestuur liet ijlings groote plakkaten drukken,
waarop het den bezoekers vriendelijk verzocht
zich zoo lang de staking duurde zelf te
bedienen. Niettemin liep het spaak en daarom
besloten de leden van het bestuur zelven
aan te pakken en voor kellner te spelen.
Vooral Hildebrandt, de sociaal-democratische
afgevaardigde in den Landdag van Gotha,
groote bedrijvigheid bij het
bier en koffie onder'zijne
De hoofdman echter, zekere C. B., vroeger
beambte aan een groote stoomvaartlijn, is nu
aangehouden door den inspecteur van politie
te Heemstede. B. had mevr. L. bewogen
hem voor dat Doorgangshuis f 100 af te
geven.
Een „vader".
Een boerenknecht vond bij de nieuwe
R. K. begraafplaats aan den Eikbosscherweg
te Hilversum een lijkkistje staan. Hij waar
schuwde de politiebij opening bleek het
kistje een kinderlijkje te bevatten, gewikkeld
in een lijkwaadje en een kroontje op het
hoofd. Het onderzoek bracht aan het licht
na
formaliteiten te hebben ver
was geweest het kindje te
in den brief, dien hij in de hand hield, dat
zij haar verloving met den zesden afgemaakt
had en zich weer met hem, Ove’Borck, den
vijfde, wilde verzoenen.
Dadelijk verliet zijn blik het portret en
lichtte zich op den brief. Hij vouwde hem
open, las en brak in een schaterlach uit.
Het komische van het geval werd hem
klaar en deed hem goed.
Hij las den brief nog eens
lach werd tot een hoonenden glimlach.
Ach zoo 1 Zij wou haar portret terug
hebben? Om het aan haar tegenwoordigen
verloofde aan nummer zes te geven.
Maar zij zou haar zin niet hebben.
Het portret was tot dusver van den eenen
verloofde naar den anderen verhuisd. Eerst
had Peter het gehad, toen Otto, toen
Karei, en eindelijk was het bij Ove
Borck aangeland, die dadelijk toen hij het
kreeg een eed zwoer, zich nooit van het
portret te scheiden, gebeure wat wilde!
En nu waagt zij het, hem het portret
terug te vragen om het aan haar zesden ver
loofde te geven, ’t Geval was te gek 1
Het grappigst vond Ove den volgenden
regel in den brief:
Je herinnert je toch nog wel, hoe moeilijk
het was,- het portret van Karei te krijgen.
En ik reken er op, dat gij het me dadelijk
zult sturen.
Ove Borck schreef haar nog denzelfden
dag: Het portret kon zij niet krijgen.
De jonge, knappe Ellen Buil kneep boos
een telegram in de hand samen.
Toen zij den brief van Ove kreeg, schreef
zij hem onverwijld opnieuw aardig en
vriendelijk. Want zij wilde het portret in
elk geval terughebben. Tot antwoord had
zij nu slechts dit telegram gekregen, dat
niets bevatte dan de woorden
Neen.
Ove.
Ellen Bull had geglimlacht, toen zij dit
1 laconiek antwoord las. Zij kende Ove ge
noeg om te weten, wat dit telegram betee-
kendedat hij woest-boos geworden was
over haar herhaald verzoek om het portret.
Ellen Buil legde haar mooie hoofdje in
de handen en peinsde. Ze zou het portret
hebben, houden ook. Ze had het immers
Ejgil beloofd Ejgil was de zesde verloof
de en zij wilde haar belofte houden.
Ellen Bull was niet in ’t minst versaagd.
Zij trok het kleed aan, waarvan Ove het
meest gehouden had, zette haar grootsten en
mooisten hoed op en schoot haar nieuwen ele-
ganten mantel aan.
En in een auto reed zij naar haar vroe-
geren verloofde, Ove Borck.
Twee uur lang babbelden zij nu al over
oude tijd Ove en Ellen. En Ove’s oogen
straalden in wilde verliefdheid Ellen's
oogen zagen met zichtbaar genoegen in die
van Ove. En Ellen kon niet nalaten, verge
lijkingen te maken tusschen Ejgil en Ove
vergelijkingen die uitvielen ten gunste
van Ove.
In de diepte van haar hart gevoelde Ellen
weer iets van die bewondering, die zij vroe
ger voor Ove koesterde. En met een kleinen
schrik want zij toch had geloofd, dat zij
nu eindelijk tot rust zou komen meteen
kleinen schrik had zij er zich over verbaasd,
dat zij ter wille van Ejgil met Ove gebro
ken had, met dezen eleganten, slanken
jongen man met de bruine, levendige oogen
en het zwarte haar. Eerst nu bemerkte zij
huiverend, dat Ejgil leelijk was. Hoe had
zij hem kunnen verkiezen 1 hem met het
dikke, bleeke gezicht, met eersten aanleg
van embonpoint!
Zij begreep het niet.
//Krijg ik nu het portretvroeg zij ein
delijk met haar allerzachtste stem, terwijl zij
haar blik op Ove liet rusten.
Ja, antwoordde Ove. Hij voelde, dat hij
op dit oogenblik haar slaaf was. Ja, herhaal
de hij. Ik zal het je sturen.
Dankjezei Ellen. En buiten bij de
trap, drukte zij hem lang en warm de hand.
Ove Bork liep den heelen dag rond als
in een roes. Maar hij vergat het portret te
sturen, in de hoop, dat Ellen hem nog eens
zou bezoeken.
En die hoop bleek niet ijdel.
van aeroplanes en draadlooze
telegrafie gaat alles snel.
Na Ellen’s eerste bezoek bij Ove stond
de bleeke Ejgil haar steeds meer tegen en
haar gedrag tegenover hem was zoo, dat hij
op een goeden dag met haar brak. En dat
wilde zij juist.
Zij was begonnen, na te denken over haar
vele verlovingen en daarover, wat de men-
schen er ten slotte wel van zeiden. En nu
meende zij, dat als het ditmaal Ejgil was,
die de verloving afmaakte, de menschen haar
geen wispelturigheid konden verwijten. Ergo
Ejgil brak met haar.
Een maand later waren Ove en Ellen
ondertrouwd.
Ellen huwde Ove, en als Ove wat ge
beurde zag, hoe Ellen’s oogen kokettee-
rend in die van andere mannen speelden, dan
maakte hij zich niet ongerust.
Nu was zij immers zijn vrouw. En eiken
avond knikte hij dankbaar haar portret toe,
dat hem zijn liefste had weergegeven.
En hij vergat, dat hij leefde in den tijd van
aeroplanes en auto’s en in den tijd van
echtscheidingen. Arnh. Crt.
Ove Borck zat met den brief in de hand
en waagde het niet hem te openen. Hij was
bang voor dezen brief, die reeds nu nog
voor hij hem geopend en gelezen had, zijn
nog niet geheelde hartewond opnieuw deed
bloeden.
Toen hij echter een tijdlang zoo gezeten
en het welbekende schrift bekeken had, het
schrift van een hand, die hij zoozeer had
bemind en nog beminde, sneed hij het
couvert ten slotte open. Voorzichtig en be
hoedzaam nam bij den brief er uit.
En weer zat hij besluiteloos, met het
samengevouwen papier in de hand. Nog was
het tijd, den brief in het vuur te werpen.
Moest hij dat niet doen Wat kon zij van
hem willen Zij wilde zeker alleen her
inneringen in hem opwekken, anders niet,
herinneringen, die hem kwellen en zijn ver
langen naar haar slechts versterken zouden.
Onwillekeurig gleed Ove Borcks blik van
den brief, dien hij in de hand hield, naar
het levensgroote portret, dat boven de
schrijftafel aan den wand hing.
Ja, wat was zij toch wondermooi!
Ove Borck vergat brief, plaats en tijd en
verdiepte zich in bewonderende beschouwing
van de schoone dame, die een jonge knappe
kunstenaar hier op ’t doek gebracht had.
En intusschen tooverdezijn verbeelding
zonder dat hij het wilde en zonder, dat hij
het verhinderen kon al te lichte, vroo-
lijke herinneringen uit het halve jaar, dat
hij met haar verloofd geweest was, weer
voor zijn geest.
Beeld na beeld gleed hem voorbijde
eerste avond, dat hij haar ontmoette in
’t café, waar zij met haar toenmalige ver
loofde zat. Ove werd haar voorgesteld door
een ook hem bekenden vriend van dezen.
Hoe duidelijk herinnerde hij zich nog haar
oogen, haar diepe zwarte oogen, die de
zonderlingste tegenstelling vormden met haar
helblond haar.
Toen Ove haar zag, wist hij dadelijk, dat
hij verliefd op haar zou worden.
Den volgenden dag reeds vroeg hij haar
en zij wees hem niet af. Zij zag hem alleen
met haar ondoorgrondelijke oogen aan
en verliet hem. Veertien dagen lang hoorde
hij niets van haar. Den vijftienden, hij bad
de dagen geteld, alsof hij steeds nader bij
zijn het doel kwam hoorde hij, dat zij
haar verloving had afgebroken.
Korten tijd daarna verloofde hij zich
officieel met haar.
Een half jaar duurde de gelukkige ver
lovingstijd met al zijn verliefdheid. Dat zij
reeds viermaal verloofd geweest was, voor hij
haar leerde kennen, hinderde Ove Borck
niet. Hij was er in zijn ongeloofelijke
naïviteit vast van overtuigd, dat het nood
lot, even zeker als het bepaalde, dat het
met de vier verlovingen uit moest zijn, er
voor zou zorgen, dat zij en hij zich nooit
zouden scheiden.
En nu Ove Borck lachte bitter
nu had hij nog haar portret. En zij had
haar zesde verloofde gevonden.
Workum,
wonende in
gisteren in den vroegen morgen
boer, om
zaam te zijn. Vóór dat zij
moest ze eerst nog iets van den zolder halen.
Bij het verlaten daarvan is ze, hoe weet
men niet, van boven gevallen, met het nood
lottig gevolg dat ze op het hoofd terecht
kwam. Het zoontje schrok hevig en spoedde
zich naar de buren, die haar opnamen en in
bed brachten. Het bleek dat de val zoo erg
was aangekomen, dat zij het bewustzijn had
verloren. Na een dag zoo te hebben gelegen,
is ze heden morgen overleden, een gezin van
negen kinderen achterlatende, waarvan het
jongste 12 jaar is.
Deze droeve gebeurtenis wekt overal
medelijden.
Ouders
De Zandstraat te Rotterdam stond gister
avond op stelten, toen het gerucht zich ver
spreidde, dat in de woning van vrouw M. M.,
in die straat, twee kinderen waren gevonden,
beiden verkeerende in een niet te beschrijven
toestand van vervuiling en ellende. Vooral
de vrouwen liepen te hoop, onder het uiten
van bedreigingen tegen de moeder, die nergens
te vinden was. Men riep de politie te hulp,
een geneesheer werd er bijgehaald en beide
kinderen werden naar het Ziekenhuis ge
bracht en aldaar ter verpleging opgenomen.
Het zijn een jongetje van 9 maanden en een
meisje van 2x/2 jaar.
De moeder werd door de politie opgespoord.
Zij vermaakte zich in Casinode vader zit
in de gevangenis opgesloten. N. R. Ct.
Een bange nacht.
Het tjalkschip Vertrouwen”, schipper J.
van der Zande van Harderwijk, werd gisteren,
nadat het van het anker was losgeslagen,
door den storm op het Enkhuizer zand ge
worpen. De schipper weigerde hulp, maar liet
zijn vrouw en kinderen in een visschersvaar-
tuig naar den wal brengen. Een bange nacht
werd door schipper en knecht doorgebracht.
Stoomdruk Firma B. Cuperus Az., Bolsward.
de gedachte door zijn breinMisschien stond
weg en het schip stootte lek. Nadat heden
genisstraf tegen zich eischen.
I
Stichtsche Hypotheekbank,
Boothstraat 15, - UTRECHT.
G lobe
vu»
