Nieuws- en Advertentieblad
Bolsward en Wonseradeel.
li,r
•- n.
Verschijnt Donderdags en Zondags.
1913.
52ste Jaargang.
No. 3.
EIL B R
Donderdag 9 Januari.
BINNENLAND.
Anti-Tariei’wet-Comité.
VOOR
Afzonderlijke
het verwijt, dat het heeft
de wegen,
op
ABONNEMENTSPRIJS: 40 Cents per 3 maanden.
Branco per post 50 Cents.
nos. van dit Blad zijn verkrijgbaar a 5 Cent.
aan het Maand-
Sneek, 7 Jan. De Vereeniging //Midden
stand” alhier, had tegen gisteravond een
buitengewone algemeene vergadering uit
geschreven, waarin als spreker optrad een
ADVERTENTIEPRIJS: 1—7 regels 50 Cts. Vervolgens
10 Cts. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
Het bureau van dit blad is telefonisch aangesloten onder No. 4.
aan strafbare feiten hem zelf met den kanton
rechter in aanraking kan brengen.
Naar wij vernemen is met deze vervolgingen
nog geen einde gemaakt aan de behandeling
der tegen Eilers uitgebrachte beschuldigingen;
half Januari zal hij zich weer te Hoorn te
verantwoorden hebben.
Bij de uitspraak heeft de kantonrechter
den eisch toegewezen. C. N. G.
Het Anti-Tariefwet comité heeft te Amster
dam in American Hotel een ledenvergadering
gehouden, onder voorzitterschap van Mr. Th.
M. Verster, waaromtrent ons het volgende
wordt gemeld.
In zijn openingswoord deelde de voorzit
ter mede, dat het Dagelijksch Bestuur het
wenschelijk had geacht, om nu, nadat het
Comité ongeveer 12 maanden werkzaam is
geweest, de leden bijeen te roepen om te
beraadslagen, omtrent hetgeen verder te doen
staat ten einde de zaak van den vrijhandel
te bevorderen en ons land te behoeden voor
een noodlottige politiek van bescherming, en
ook om een overzicht te geven van datgene,
wat door het comité tot heden werd ver
richt.
De werkzaamheden zijn zeer veelvuldig
geweest.
In de eerste plaats werd getracht en het
bestuur meent daarin te zijn geslaagd, alge
meene belangstelling voor het vraagstuk van
den Vrijhandel te wekken door in korte
stellingen in vele dagbladen de bezwaren
tegen een verandering voor handelspolitiek
te doen uitkomen. Dit geschiedde in den
vorm van korte advertenties, en spreker
meent, dat deze advertenties hun doel wel
hebben bereikt, want de nieuwe tariefwet is
ongetwijfeld een der meest besproken vraag
stukken geworden, en mag zich thans in
aller belangstelling verheugen.
Deze wijze van propaganda is weleens
bekritiseerd geworden, maar moeilijk is het,
om het een ieder naar den zin te maken.
Spreker wilde thans alleen constateeren, dat
hoewel deze advertenties zeer kort waren
gesteld, de in houd ervan toch nauwkeurig
was overwogen, en dat zelfs onze meest
heftige tegenstanders nooit eenige onjuistheid
daarin hebben kunnen aantoonen.
Wat men het Comité weleens verweten
heeft is, dat dergelijke korte stellingen geen
enkel bewijs voor de juistheid daarvan in
hielden. Dit verwijt zou billijk zijn geweest,
als door het Comité niets anders gedaan
was dan het plaatsen van advertenties, maar,
zooals bekend, zijn daarnaast door het Comité
twee uitvoerige werken uitgegeven, Z/De
Vrijhandel” en //Beschouwingen over Vrij
handel en Protectie”, het eerste geschreven
door den heer Jhr. Mr. H. Smissaert en
het laatste door den heer K. Reyne. In
deze werken zijn de nadeelen van Bescher
ming zoowel in het algemeen, als voor ons
Vaderland in bijzonder, op duidelijke gron
den uiteengezet en met vele bewijzen ge
staafd.
Naast deze wetenschappelijke betoogen
zijn meer populaire geschriften verspreid,
en is in talrijke dagblad-artikelen het stand
punt van het Comité geregeld uiteengezet
en verdedigd.
De derde wijze van actie tegen de Tarief
wet, waarvan echter minder naar buiten
is gebleken, is geweest het verstrekken van
inlichtingen aan tal van belangstellende
personen en corporaties, waardoor deze in
staat werden gesteld hun belangen bij de
handhaving van de tegenwoordige handels
politiek te toetsen en op den voorgrond te
brengen, zoodat zij zich zelfstandig tegen de
Tariefwet konden verzetten. Onder deze
rubriek zijn ook te brengen de voordrachten,
alom in den lande gehouden, en de werk
zaamheid van het Comité in Waalwijk en
in Ommen, waar door voorlichting, zoowel
door het gesproken woord als in geschriften,
werd bereikt, dat ook in kringen, die om
politieke redenen geneigd zouden zijn een
protectionistische regeering te steunen, een
waarschuwend woord kon worden gesproken,
om te voorkomen, dat groote ecomische be
langen voor kleine politieke beweegredenen
worden verwaarloosd of op den achtergrond
worden gesteld.
Vele onverdiende verwijten zijn het Comité
naar het hoofd geslingerddaaronder was
Men schrijft uit Alkmaar
blad t. d. Kwakzalverij
Een paar dagen nadat de kantonrechter
te Medemblik Eilers, wegens het onbevoegd
uitoefenen der geneeskunde tot 2 geldboeten
ieder van f 300 subs. 60 dagen hecht, voor
iedere boete had veroordeeld, zagen wij hem
wederom voor den kantonrechter te Schagen
verschijnen. Ook thans stond hij voor het
zelfde feit terecht, driemaal gepleegd, en
werd daarom door den kantonrechter op 21
Dec. j.l. tot drie geldboeten van f 300
subsidiair 60 dagen hechtenis voor iedere
boete veroordeeld. Onze onvermoeide kwak
zalver heeft dus binnenkort af te dokken
f 1500 boete of moet 300 dagen hechtenis
ondergaan. Verdiende loonZiehier de
bijzonderheden omtrent zijn laatste optreden
bij een bakker te Harencarspel. Deze bakker
leed aan tuberculose en ging steeds achteruit.
Ten laatste raadde een zwager uit Andijk,
Eilers eens te raadplegen. Zoo gezegd, zoo
gedaan. Eilers zond een gedrukte vragenlijst,
die beantwoord moest worden en verzocht
den bakker eerst tegen betaling van f 2,50
lid van zijn Vereeniging //Het gouden Kruis”
te worden. Dit geschiedde. Toen werden
medicijnen en capsules gezonden, waarvoor
iedere week f 6,50 moest betaald worden
aan het filiaal te Oegstgeest.
Met den inhoud van die capsules moesten
borst en rug goed ingesmeerd worden, terwijl
van het drankje 3 maal daags één eetlepel
moest ingegeven worden.
Uw man moest dus nog al ’t een en
ander verorberen 1 merkte de kantonrechter
tegen des bakkers vrouw, als getuige ge
hoord, op.
O mijnheer, vreeselijk en alles kwam
er weer uit ookHij braakte het bijna
altijd weer uit, omdat hij het niet ver
dragen kon.
Is uw man na de behandeling hersteld
Welneen mijnheer, hij is hard achter
uitgegaan.
Toen het betalen van f 6.50 per week
voor Eiler’s hulp wat bezwaarlijk begon te
worden, kon de vrouw van den zieken tering
lijder zich bij den kwakzalver abonneeren
dat was goedkooper. Alzoo geschiedde.
In het vervolg werd nu in plaats van
f 6.50 vier gulden per week gezonden naar
het laboratorium te Oegstgeest.
Eenmaal had Eilers zijn patient bezocht
en redeneerde bij die gelegenheid zoo
vloeiend” gelijk verklaard werd dat
het vertrouwen in zijn kennis voor de toe
komst toenam. Nadat een dikke f 150 was
afgedokt, werd de Justitie met dit ergerlijke
geval in kennis gesteld. Een onderzoek door
den Alkmaarschen Ambtenaar van het O. M.,
Mr. van Heynsbergen, volgde en zoodoende
werd Eilers wederom voor den kantonrechter
gedaagd.
Voordat deze zitting begon, legde Eilers
aan den kantonrechter een //acte van wraking”
tegen het O. M. over. In deze acte be
schuldigde de kwakzalver Mr. van Heyns
bergen op grond van ./persoonlijke vijand
schap” hem voortdurend te vervolgen. Nadat
deze acte natuurlijk stilzwijgend was voorbij
gegaan, verliet Eilers de zitting, uitroepend,
z/dat hij er den Minister van Justitie mede
in kennis zou stellen”
’t Is te hopen, dat Z.E. Minister Regout
antwoordt met een wet op de kwakzalverij,
waardoor van de schandelijke practijkeu van
Eilers c.s. en den verkoop hunner geheim-
middelen voor goed een eind wordt gemaakt.
In zijn requisitoir bracht Mr. van Heyns
bergen een woord van hulde en dank aan
den persoon, die hem een brief had geschre
ven, waardoor dit geval kon worden vervolgd.
Die persoon had gemeenschapsgevoel, hetgeen
spr. bijzonder waardeerde. Het gebeurt toch
zoo zelden, dat iemand, die er geen belang
bij heeft, Justitie en Politie waarschuwt
indien er zich strafbare feiten voordoen.
Op dezelfde gronden als spr. voor het
kantongerecht in Medemblik had ontwikkeld,
vroeg hij de bovengemelde drie hooge boeten
voor den kwakzalver en knoopte er nog een
waarschuwend woord aan vast aan het adres
van den kantoorbediende van Eilers het
is daar een heel bedrijf te Oegstgeest 1
en drukte hem op ’t hart, dat deze bediende
gevaarlijk spel speelt, wijl medeplichtigheid
Chauffeur van Rijs, in dienst der Gaaster-
landsche Maatschappij.
De man noemde zich W. A. J. Ephraïm,
die in October van dit jaar een brochure
in ’t licht gaf, getiteld: //Wat moet er
komen in den Zuidwesthoek van Friesland”.
Op de agenda stond niet meer en niet minder
dan Rede van den heer W. A. J. Ephraïm
over ’t onderwerp //Welke verbinding moet
er komen tusschen den Zuidwesthoek van
Friesland en Sneek.”
Leden der Vereeniging hadden ’t recht,
belanghebbenden te introduceeren.
Geen wonder dat er een stuk of zes
verslaggevers op los waren getrokken, om te
noteeren wat de man uit Rijs over ’t bewuste
onderwerp had te vertellen. De opkomst van
belangstellenden had beter kunnen zijn, maar
liet toch niet zoo veel te wenschen. De rede
van den heer E. liep hoofdzakelijk over de
verdeeling van ’t benoodigd kapitaal, groot
f 85000.
Zooveel hiervoor, zooveel daarvoor, enz.
De exploitatiekosten waren per rit berekend
op f 6.69. Na de pauze kwam ’t moeilijkste
voor den spreker aan, nl. ’t debat. Niet dat
de man zich vóór de pauze had moe gesproken
(zijn speech behoorde binnen ’t half uur al
tot ’t verleden) maar ’s mans geheele schema
gaf ’t bewijs, dat ’t gesprokene voor een
groot deel op losse schroeven stond. Ja, als
we ons niet vergissen, dan kregen we zoo
veel den indruk dat E., die zich initiatief
nemer in deze noemt, er in de toekomst een
broodje tracht uit te slaan, bv. door ’t ver
overen van ’t Directeurschap, ’t koopen van
4 benoodigde automobielen plus een vracht
auto, waaraan licht 20 pCt. valt te verdienen
enz. We hopen echter van harte dat we in
deze verkeerd hebben gezien en, dat ’t alleen
in ’s heeren E.’s bedoeling ligt, Gaasterland
uit zijn isolement op te heffen.
Maar ’t debat.
Een conducteur van de tram noemde ’t
o.a. geen loon f 8 per week, voor een collega,
die op de auto’s zou moeten fungeeren. Ook
had de tramconducteur niets gehoord van
een som, uitgetrokken voor de controle. Hij
moest daaruit opmaken dat er geen controle
zou komen, waardoor de conducteurs wel
genoodzaakt werden bij zoo’n treurig loon
te gappen.
De heer M. Houwink koesterde de vrees,
dat er in de barre jaargetijden geen f 6.69
per rit zou worden gehaald.
De heer Meima heeft zorg voor de wegen,
adres den autodienst GroningenUsqaerd, die
op last van Gedeputeerden gestaakt moest
worden wegens vernieling der wegen.
De heer Kiezebrink Jr., iemand die als
vakman beter met de wegen in het baanvak
op de hoogte is dan de Spreker, kwam met
de mededeeling, dat de bewuste wegen niet
zoo goed waren als die in Groningen en
raadt daarom aan, eerst in Groningen goede
inlichtingen in te winnen.
De heer E. zei, dat ’t eindje weg tusschen
Wijckel en Sloten, alleen slecht was te noemen.
De heer K. wist den man echter te be
duiden dat de ondergrond van den weg
tusschen Kolderwolde en Woudsend niet
deugt. Ook op de breedte van de wegen
komt de heer K., die hij niet voldoende
acht voor een autodienst.
De heer Boerrigter wil een commissie
benoemen, die zal onderzoeken, in hoeverre
een autodienst kans van slagen kan hebben.
De heer Houwink is van meening, dat
er wel een beter middel is, om verbinding
met den Z.w.hoek te krijgen, dan een auto
dienst.
Autodiensten, men ziet het tegenwoordig
steeds, worden zoowat overal gestaakt.
Spreker meent dat er een commissie moet
worden benoemd, waarin niet leden van
corporatiën moeten worden opgenomen, maar
technici.
De heer Boerrigter meent, dat een plaatse
lijke commissie de zaak wel tot een goed
einde zal brengen.
De heer E. wil zijn plan als volgt uit
werken in onderscheidene dorpen worden
plaatselijke commissies gevormd; die com
missies worden tot een gecombineerde ver
gadering opgeroepen, om de zaak te bespreken.
Middenstand belastte zich eindelijk met
het vormen van een zoo uitgebreid mogelijke
commissie en hoopt ter gelegenertijd
bevoegde plaats met rapport te komen.
nochtans niet
stil gezeten.
Inmiddels is het Bestuur overtuigd, dat
er nog zeer veel te doen overblijft.
Het Comité heeft daarom nog veel strijd
materiaal gereed liggen, overtuigd als het is,
dat de strijd tegen de Tariefwet nog lang
niet ais uitgevochten kan worden beschouwd.
Hoe gevaarlijk het protectionistisch drijven
nog altijd is, blijkt wel hieruit, dat ook,
nadat de regeering de schadelijke meelrechten
heeft ingetrokken, deze opnieuw met aan
drang door bekende protectionistische bladen
worden aanbevolen en verdedigd, en dat
zich vóór korten tijd een Comité heeft ge
vormd, dat met achterstelling van fiscale
belangen, met alle kracht pleit voor meer
dere bescherming van onze nijverheid. Dit
Comité komt weer met de oude schoon
schijnende beweringen, die reeds zoo dikwijls
zijn weerlegd, en belooft //winste” rechts en
links, meer arbeid, meer welvaart, gunstige
gevolgen voor handel en verkeer, voordeel
voor den boerenstand, echter zonder eenig
bewijs of garantie. Wel getuigt dit Comité,
dat ons Volk zich mag verheugen in een
gelukkigen groei, wel verklaart het, dat er
ten onzent ongetwijfeld in de laatste jaren
op eenige verhooging van i^ustrieele kracht
valt te wijzen. Maar toch vraagt dit Comité
om ruggesteun voor onze industrie, om zich
tot export-industrie te kunnen ontwikkelen,
alsof niet reeds lang onze belangrijkste
nijverheidstakken zich tot een aanzienlijke
export-nij verheid hadden ontplooid, en alsof
niet onze export zich juist onder begunsti
ging van onze tegenwoordige vrijhandels
politiek in een stijgende richting bewoog.
Gevaarlijk is het ook, dat onze regeering
bescherming in ons land wil gaan invoeren
op een oogenblik, dat in den vreemde alom
teekenen zijn waar te nemen van een kente
ring in het protectionistische streven. Amerika
koos met overgroote meerderheid een over
tuigd vrij handelaar tot president, en in
Duitschland nam de duurte van levensmid
delen zulke onrustbarende verhoudingen aan,
dat noodgedwongen van de protectionistische
beginselen moest worden afgeweken.
Maar het aller gevaarlijkste in ons land
is de vermenging van politiek met bescher
ming. Deze vermenging leidt tot een ver
dediging van bescherming door dik en door
dun, met argumenten, die niet door den
beugel kunnen, en veelal door personen, die
op economisch terrein totaal onbekend zijn.
Zeker niet het aangenaamste deel van ’s
sprekers taak is geweest het kennis nemen
van de schrijverijen in de kleine protectio
nistische pers, de tweede hands-phonograaf-
pers, zooals een lid der Tweede Kamer deze
beeft genoemd. Hoewel onbekend met de
geregelde lezers van dergelijke bladen, moet
men toch vaak de schrijvers van die artikeltjes
beklagen, die hun lezers nog alleen schijnen
te kunnen boeien door onwaarheden en on-
gekuischte taal. Deze wijze van bestrijding
heeft de taak van het Bestuur niet altijd
aangenaam gemaakt.
Spr. eindigde met zijn vaste vertrouwen
uit te spreken, dat de goede zaak, welke
het Anti-Tariefwet-Comité voorstaat, ten
slotte zal zegevieren, in de hoop, dat ons
land bewaard moge blijven voor een lucht
hartige verandering van onze beproefde han
delspolitiek.
Uit het verslag van den Secretaris, Mr.
J. H. G. Bekker, bleek, dat namens het
Comité een 70-tal spreekbeurten in groote
en kleine gemeenten werd vervuld dat in den
loop van 1912 in 312 dag- en weekbladen
ieder 98 advertentiën werden geplaatstdat
191.000 brochures werden verspreid; dat
drie millioen sluitzegels werden gebruikt, en
daarnaar steeds vraag blijft bestaan, en dat
binnenkort een adres tegen de Tariefwet van
hoofden van ondernemingen, niet minder dan
3000 in getal, aan de Tweede Kamer zal
worden aangeboden.
De besprekingen van het Comité droegen
een huishoudelijk karakter, zoodat daarom
trent geen mededeelingen kunnen worden
gedaan.
Bolswardsche Courant
