ïïïeuws- en Advertentieblad
Bolsward en Wonseradeel.
1918.
57ste Jaargang.
Verscmjnt Donderdags en Zondags.
No. 7.
Donderdag 24 Januari.
I
VOOR
De nieuwe aanlegplaats.
OER DITTEN EN DATTEN.
EEN OPMERKER.
BINNENLAND.
VERNIELZUCHT.
POLITIEKE VRIJAADJE.
Zooals
mevrouw mr.
INGEZONDEN.
(Buiten verantwoordelijkheid der Redactie.)
van ’t
junkenlytsen alles
gstme wirdt troch
nei de dei, hwerop de
en
en van
ADVERTENTIEPRIJS17 regels 50 Cts. Vervolgen»
1.Q Cts. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
Het bureau van dit blad is telefonisch aangesloten onder No. 4.
Vernielzucht schijnt een aangeboren kwaad
te zijn, want vreemd is het, de kinderen zijn
nog heel jong, of zij laten al gauw zien, dat ze
in die kunst een meester zijn; daarom zal het
voor ouders die dat kwaad zien, geraden zijn,
er als de kippen bij te wezen, om daaraan
paal en perk te stellen. Jammer dat de
ervaring in dezen dikwijls heeft uitgemaakt,
dat men dat kwaad niet genoeg heeft gefnuikt,
te spoedig wordt er gezegd: „het is maar een
kind” op lateren leeftijd doet men er
veelal treurige ervaringen mee op. Slaan
wij onze blikken op bet oorlogsveld, dan
bedroeven wij ons daarover, dag aan dag brengen
de nieuwsbladen berichten tot ons, waarin
getuigenis wordt afgelegd van groote verniel
zucht. Kunst en wetenschap, alles heeft er
zich voor den oorlog op toegelegd om het
werk zoo volmaakt mogelijk in vorm en stijl
op te trekken, en thans wordt alles ten gronde
gericht.
Maar, wij willen ons niet op ’t oorlogspad
begeven, in eigen omgeving valt te veel op
te merken, waar wel eens de aandacht op
mag worden gevestigd. Een ieder kan het
opmerken, evengoed als schrijver dezes, dat
bij zijn wandelen om de stad, vaak zijn
oog getroffen wordt door vernielzucht, vooral
het gedeelte achter „de Doele”.
Geen dag gaat hier voorbij of de weg
is versperd met draad, waarmee men wel
rekening moet houden, doet men dat niet,
allicht wordt een kleedingstuk hierdoor bescha
digd. Vooral bij eenige duisternis bestaat er
kans een blessuur op te loopen.
Ook de paaltjes waaraan ’t draad is beves
tigd, liggen tegen het aardrijk aan, of ze
zeggen wilden: „wij geven den moed ook op
en leggen ons hoofd rustig ter neder.”
Door den timmerman wordt dat zaakje tot
vervelens toe, weder in orde gemaakt, maar
al spoedig ziet men, dat 't spelletje weder
van vorenaf zijn gang gaat.
Zou hiervoor geen algemeene medewerking
te vinden zijn dat die toestand beter wordt?
Ik hoop van ja, daarom heb ik de Redactie
van de Bolswardsche Courant verzocht of deze
wil medewerken om dit stukje te plaatsen,
wat welwillend is toegestaan.
Dat het zijne goede uitwerking moge hebben,
is mijn wensch,
ABONNEMENTSPRIJS: 50 Cents per 8 maanden.
Franco per post 621/2 Cents.
Afzonderlijke nos. van dit Blad zijn verkrijgbaar a 5 Cent.
In ’13 werd ik in den echt verbonden.
Mijn vrouw, daar heb ik nooit veel dan gevonden.
Ze was aftandsch, d’r liefde was niet veel
Daarbij keek zij aan ’t rechteroog zeer scheel.
Mijn huwelijk begon zonder illusie,
Van meet af was bij ons de hoogste ruzie:
Zoo’n oude vrouw deugt voor geen jongen vent,
Die is de liefde al te lang ontwend.
Na veel gekijf heb ik he^t huis verlaten.
Nu zwerf ik eenzaam langs de stille straten
En zoek een meid, liefst die wat centen heeft,
Wat toch zoo’n steun in’n huishouding geeft.
Met d’Unie kan ik alle dagen trouwen,
Maar van dat wijf heb ik nooit kunnen houên.
Als ik met haar het vriend’lijkst huisje huur,
Geeft dat toch keet van ’t allereerste uur.
Als ik voorheen jou bij den weg ontmoette,
Keek ik opzij, om niet te hoeven groeten.
Je was altijd in ’t felste rood gekleed,
Dat mag ik niet, zooals’ je heel goed weet.
Je sprak te luid en zulke dikke woorden,
Dat jij de rust in 't openbaar verstoorde.
Je maakte al te vaak schandaal op straat,
D’r werd toen leelijk over jou gepraat.
Vandaag-den-dag heb jij meer zin voor orde,
Je bent, voorwaar, een nette meid geworden.
Je draagt ’n jurk, die stemmig is van kleur,
Zoodat ik jou mijn liefde waardig keur.
Je spreekt bedeesd, en in gekuischte termen,
Nu durf ’k mij wel over jou ontfermen.
Wie jou voorheen wat beter heeft gekend,
Die staat verstomd, wat jij veranderd bent.
En ook denk ik bij jou wel wat te halen,
Nu ben je ’n meid, die óók wat kan betalen.
Wie jou nu trouwt, die krijgt er flink wat bij,
Die doet aan jou'n voordeelige partij.
Verhoor mij, kind, ik loop toch zoo te zwerven,
Laat mij toch niet in eenzaamheid hier sterven.
Vergeet, mijn lief, wat ik je vroeger dee,
Ik sta alléén ach, neem me met je méé!
Woningnood.
De Burgemeester van Leeuwarden heeft in
de plaatselijke bladen een oproep gedaan,
waarbij zij, die woningruimte beschikbaar
hebben en deze aan woningzoekenden willen
afstaan, uitgenoodigd worden daarvan opgave
te doen.
De heer B. van Huissteden te Leeuwarden
schrijft naar aanleiding daarvan, dat de
burgemeester vermoedelijk zijn oog gevestigd
heeft op de eigenaren van die woningen,
waarvan het aantal vertrekken de gezinssterkte
eenige malen overtreft, aangezien de arbeiders
woningen reeds meer dan bevolkt zijn.
De schrijver hoopt dan ook dat vele groote
buizen-bezitters zich zullen aanmelden.
We weten niet of we eene ironische op
vatting bij den schrijver moeten veronder
stellen dit dunkt ons echter meer voor de
hand te liggen dan een zekere naïviteit, waar
Mannich Aide smoker, dy’t mei syn pypke
ek like folie op hat as mei syn wiif, is eiglik
mar min to sprekken op minister Posthuma,
omdat dy it gewirde lit dat de tabak sa
Annoarme djAr wirdt. Men wol ha, dat de
tabak ek Ander ’e distribdsje kaem, sadat in
arbeider noch om ’t skik in pypke smoke kin,
en dat er syn prómke to plak bringe kin
sAnder dal it wiif him skean oansjucht,
omdat it sa djAr is. Mar dér wol de minister
net fen witte; dy tinkt: al dy smokerij is in
genotmiddel, en hwa ’t dy weelde der op nei
balde wol, dy docht it, en for hwa ’t it net
kin, dy lit it mar sAnder tabak kin de minske
ek och sa skoan libje. Mar mannich pypker
tinkt dan, dat thé en kofje ek neat oars binne
as genotmiddels, hwer ’t men it ek wol bAten
stelle kin, en as men him kar joech twisken
de piip en de kofje, dan scoed er sizze: ik
bald Ijeafst allebeide, mar moat ik ien fen
beiden misse, Anthald my dan de ^ofje mar
en lit my myn pyke bihalde. Mar mannichien
moat de piip der oanjaen, nou ’t in poun
tabak op sa’n pear goune komt, en ho swier
it hem ek fait, hy leit syn smokersark oan
kant, Ijeafst mar goed biside, om der mar
net al to folie hertsear fen to hawwen, en
men treast yen mei de gedachte, dat der wol
ris wet oare tiden komme scille, hweryn men
wer nei wolgefallen paffe kin. Mar ear ’t it
safier is, scil ’t earst wol frede wirde moatte,
en mAglik wirdt dan sa njun
wer hwet rommer. Mei langst:
de hiele wrald utsjoen
fredesklokken hjar blide sangen oer fjilden
wegen driuwe litte kinne, de dei, hwerop de
soldaten wer nei eigen bidriuw, nei hAs en
hiem, nei wiif en bern torêch keare kinne.
Mar for in hopen is ’t dan faeks it béste dat
it noch efkes dArret, hwent ho ’t men ek nei
hAs dtsjucht, it is dochs wol hwet min om
op ’t heden thus to kommen, nou't der neat
to forstriken fait. Dat hawwe forskate troude
soldaten ek yn ’e rekken, en sadwaende
bliuwe hja noch mar hwet yn tsjinst, howol
hja oars de tiid al om hawwe en it nei hAs
gean hjarren frij stiet. En nou lokket bjar it
eigen thds en de eigen hushalding wol danich
oan en hinget hjarren it soldatelibben de kiel
ót, mar hja hawwe mar al to goed bigrepen,
sa hja it soldatepak omroalje tsjin 'e blauwe
kyl en de bevertinen broek, dan baldt de
forgoeding for wiif en bern op, en men scoe,
sa as fen ’e wike, wol tiidkoarting fine kinne
mei sniebaljen, mar dat jowt gjin deihier en
sadwaende bliuwt men mar hwer ’t men is,
dan hat men de kost en de klean yn alle
gefallen en de bdsbalding hoeft gjin earmoede
to lijen. It binne net allinne dy soldaten, dy ’t
de winter neat as noed en soarch bringt, mar
ek sakeminsken sjugge hjarren sa yn ’t nou
treaun, dat de iene de oare de b&ntariktom
wer hwet frijer earmslach to krijen. It is al
in nuvere tiid; foarhinne dan koe de iene
konkerint de oare net fele, men forgunde
mekoarren in stikje brea, en de foarspoed fen
de iene smiet tsjustere skaden op de oare syn
libbenspaed. Nou binne dy konkerinten de
saek iens as broerren. Winkelljue komme
meielkoarren gear om elkenoars bilangen to
bisprekken, ierapelkeapljue krekt allyk, mod-
derskippers balde gearkomsten, bakkers dogge
krekt as hearre hja ta ien husbalding en as
diene se meielkoarren, men hat in boun fen
arbeiders, hwer ’t de iene de oare syn gelok
siket, en de boeren steane ek net binefter en
dy siikje ek wêr troch oansluting krêft yn
hjar boereboun, en men scoe hast sizze: men
hat it for de slach krige om de neisten Ijeaf
to hawwen as yn seis, mar... sa dt en troch
komt it mar al to dudlik ót, dat elk him
seis it neist is. Frisia.
hij juist de man is, die het beste met de
sociale verhoudingen op de hoogte is.
Iemand die\een groot huis bewoont, waarvan
vele vertrekken, weinig of nooit gebruikt
worden, zal bijzonder weinig trek hebben deze
kamers af te staan aan daklooze gezinnen, die
gewoonlijk niet tot de kleinste behooren.
Niet alleen zal de eigenaar zijn vertrekken
geruïneerd zien, na eenig verblijf, doch
bovendien is het huis niet ingericht voor het
bewonen van meerdere gezinnen en zou dit
aanleiding geven tot dergelijke verhoudingen,
dat de eigenaar er ten slotte uit wanhoop uit
zou vluchten.
Voor de breede lagen der bevolking is het
noodzakelijk zooveel mogelijk aparte woningen
in een of anderen vorm op te richten, voor
elke klasse naar haar eigen behoeftenhoewel
dit in de tegenwoordige tijden een zeer moeilijk
probleem is.
Wellicht zullen eenige opgaven inkomen,
doch dan voor gezinnen uit den netten stand
ben, die hun pand wat meer rendabel
wenschen te maken.
Voor het overige zal de oproeping wel
fiasco lijden. N. Harl. Ct.
Het collecteer en in de Ned. Herv. Kerk.
Men schrijft aan de Nederlander
Zondag j.l. preekte in een der kerken onzer
Residentie een predikant uit het buitenland.
Of deze niet bekend was- met het infame
gebruik van het cbTteetéeren hier onder zang
en preek, of dat hij vergat de collecte aan te
kondigen, moge in het midden worden gelaten.
Een feit is, dat hij zulks op het daartoe
gebruikelijke oogenbhk naliet.
Den koster ontging dit niet. Hij wordt
onrustig, kijkt beurtelings den spreker en de
diakenen aan. Resultaat nihil. Koster, in warme
ulster gehuld, begeeft zich naar H.H. diakenen,
blijkbaar om raad te schaffen.
Op hunne gezichten leest men zoo iets van
Wij kunnen er niets aan doen, en op eigen
initiatief handelen doen wij niet!
Koster, blijkbaar uit ander hout gesneden,
laat zich niet uit 't veld slaan, loopt even
daarna den preekstoel op, overvalt den spreker
midden in zijn rede. De predikant buigt zich
tot zijn interpellant. Er wordt comité-generaal
gehouden... over een publiek geheim. Koster
daalt naar beneden, brengt verslag uit aan
H.H. diakenen.
Weldra is het geldzaakje in orde. De ge
zichten der dignitarissen klaren op, als de
vurig gewenschte aankondiging plaats heeft
en zij gaan met stok en geldzakje welgemoed
den boer op.
Weliswaar leed de gemeente op dezen Zondag
ochtend een (extra) schade, wat hare stichting
betrof, doch de kas der kerk kwam niets te/
kort.
De Herv. Kerk en Russische papieren.
Gemeld is, dat ergens een kerkelijke gemeente
geen nieuwen predikant kon beroepen, omdat
ze de kerkelijke waarden in Russische effecten
had belegd, die nu meer waarde hebben als
slaapkamerbehangsel dan als beleggingsfonds.
Dr. O. J. Niemeijer gelooft echter niet, dat
vele Herv. gemeenten aldus een strop hebben
gekregen.
„Beheerders van kerkelijke goederen” zegt
hij, „zijn gewoonlijk uiterst voorzichtige
financiers. Meestal koesteren zij een bijzondere
voorkeur voor grondbezit, en houden zij niet
van licht vervreemdbare papieren, vooral niet
van buitenlandsche”. Bepk. N. v. Fr.
Een vrouwelijke griffier.
we gemeld hebben, is te Arnhem
P. C. FelixDe Boer benoemd
tot waarnemend griffier van de rechtbank.
De mogelijkheid is echter niet uitgesloten,
dat deze benoeming niet toelaatbaar wordt
geacht. Reeds vroeger is over het al of niet
toelaatbare van een dergelijke benoeming een
rechtsstrijd gevoerd, schrijft het Alg. Hndbl.
Vrouwen zijn nog niet benoembaar tot rech
terlijk ambtenaar. Beëedigde griffieklerken
kunnen als waarnemend griffier optreden, doch
in openbare zitting slechts, als zij gepromo
veerd zijn tot doctor in de rechtswetenschap.
Bij de thans gedane benoeming geldt het een
vrouw, die in de rechten promoveerde en die
men ook de civiele zitting der rechtbank wil
doen waarnemen.
Het kan echter zijn, dat de minister zijde
lings de benoeming afwijst door het verzoek
tot bezoldiging van deze vrouwelijke griffier
niet in te willigen.
Sneek, 21 Jan. Met de invoering
Algemeen Kie»recht vallen 1100 personen
meer hier in de termen om kiesgerechtigde
te worden. B. en W. stellen in verband
daarmee voor, de gemeente te verdeelen in 4
stemdistricten.
Joure, 21 Jan. De communicatie te water
van onze plaats met Sneek is heropend,
althans wat de stoomvaart betreft. De stoom
boot „Libra”, vanmorgen te ruim 8 uur van
hier 'vertrokken, heeft na een moeitevollen
tocht, waarbij vooral in de nauwere gedeelten
van het vaarwater nog veel ijs werd aange-
troffen, Sneek bereikt en is hedenmiddag
circa 3 uur alhier terug gekeerd.
Westergo, 21 Jan. De loonen der boeren
knechts stijgen. Ze zijn hier wel de helft
hooger dan vijf jaren geleden. Verhuurde*
een boerenknecht zich toen voor f 300 a f 350
per jaar, thans is f 500 en f 550 regel.
Frieslands Westhoek, 21 Jan. De vraag
naar zwarte kattenvellen is alhier groot,
f 2.50 A f 3.50 wordt per stuk betaald. Elk
houdt ’s nachts zijn poes binnen, anders is
het dier zoo maar verdwenen.
Bepk. Nieuwsbl. v. Fr.
In de Wouden zijn tegenwoordig huis
gezinnen, die geen of zeer weinig vet ge
bruiken. Komt het regeeringsvet, dan worden
de winkels dadelijk als het ware bestormd.
Bij de slagers is doorgaans wel vet te ver
krijgen tegen hoogen prijs en onder voorwaarde
er duur vleesch bij te koopen. Voor de
smalle beurzen is dit onbereikbaar. Blijkbaar
weten ook de slagers van O. W. maken.
Althans dezer dagen werd daar vet verkocht,
waarmede zoo lang was gespeculeerd, dat de
kwaliteit om maar geen schexger kwalificatie
te bezigen, er aanmerkelijk op achteruit was
gegaan. Geen wonder, dat menig huismoeder
de haren ten berge rezen. En toch moest
het maar worden geslikt.?.,..
Advbl. v. Kollum.
Verschillende timmerlieden in de Wouden
beginnen, nu er slapte in hun bedrijf heerscht,
met het -maken van klompen. Het heeft den
schijn, dat deze industrie een groote vlucht
zal nemen.
De jongste Notenkraker gaf den volgenden
kostelijken „Minnebrief" van den Vrijzinnig-
Democratischen Bond aan de Sociaal-Democra
tische Arbeiders-partij
Mijn lieve meid, ik heb je wat te zeggen:
Ik wil mijn hart voor jou hier open leggen.
Je weet niet half, hoeveel ik van je hou,
Mijn heele ziel is overvol van jou.
Ik heb je vroeger niet zoo mogen lijjen,
Maar ’k ben bekeerd, en wil nu met je vrijen.
Ik heb je wel zoo menigmaal gegriefd,
Da’s meer gezien; daarna werd ik verliefd.
Welgemoed stevende Maandagmorgen een
schipper met zijn schuit naar de nieuwe aan
legplaats bij het hooge Bolwerk, Al spoedig
lag hij gemeerd bij de andere schepen en
dacht hier zijn rustige bestemming te vinden.
Ten zeerste werd hij hierin teleurgesteld. De
ervaring deed hij op, dat de wal bijna niet
te bereiken was wegens den vervuilden toestand,
dat was de reden zoo men zeide, om te besluiten
den terugtocht te^aanvaarden en hij nu een betere
ligplaats heeft uitgezocht.
Bij verordening is het natuurlijk verboden
om den ppenbaren weg te bevuilen, wat ook
heel goed is, maar als die menschen geen
gelegenheid wordt aangeboden om daarin te
voorzien, dan is het hun ook niet kwalijk te
nemen, dat ze dien weg opgaan.
Het zou van de Gemeente een goed idéé
zijn om daar een paar gelegenheden te maken
om zulks te voorkomen. Ook een gelegenheid
voor het bergen van asch zou niet overbodig
zijn.
De verwachting gaan wij koesteren dat de
Gemeente voor dit doe) wel zal willen mede
werken.
Bolswardsche Courant
I
(vC
