Verschijnt Donderdags en Zondags.
No. 20.
lieuws- en Advertentieblad
Bolsward en Wonseradeel.
57ste Jaargang.
Bond y. Staatspensionneering
1918.
Waarzegster en Hypnotiseur.
JAARLIJKSCHE
Zondag 10 Maart.
Afdeeling „Bolsward”.
VOOR
BINNENLAND.
Da levensmiddelen-kwestie in ’s lands
vergaderzaal.
N. Hart. Ct.
zoo hoog mogelijk op te voeren?
Wat kunnen wij doen om de
voedselproductie in ons eigen land
’s avonds half acht in „DE DOELE”.
Entrée: voor Leden minstens 10 cents p. persoon.
Niet-leden 20
ZIE VERDER PROGRAMMA’S.
Bolswardsche Courant
een
-gvX*-.,
iJ
den
een
zekerheid
het wonder
PROPAGANDA-AVOND,
op Woensdag 13 Maart 1918,
Adv. BI. v. Kollum.
d. Meer te
machine samen te
naar elk model
Vrijdag 8 tot en
vorm van
zullen dan zeker
Jouster Ct.
democratische raadsfractie te
heeft een voorstel ingediend,
strekkende, om aan gemeenteambtenaren met
kinderen f 5 en id. zonder kinderen f 2.50
per week duurtebijslag te geven.
Z >uden de particuliere ambtenaartjes, de
burgertjes met bun heel of half verloopen
winkelzaakjes of bedrijven ook niet eens aan
spraak hebben op een toeslag, die tot dusverre
alleen op hun belastingbiljetten voorkwam?
ADVERTENTIEPRIJS: 17 regels 50 Cts. Vervolgena
10 Cts. per regel. Overigens naar plaatsruimte.
Het bureau van dit blad is telefonisch aangesloten onder No. 4.
misschien een oplossing. De slechte aard
appelen kunnen dan later in den
spek opgediend worden en
beter smaken.
De soc.
Leeuwarden
bij Dokkum, dat een
boerin aanmeldde en
en
Mr. Ter Spill heeft gesproken van do
«overdreven vrees” der «dwaas optimistische”
en «in zich zelf verdeelde” regeering voor
relletjes. liet zou verkeerd zijn van het volk
om, wanneer het eenmaal den honger aan
den lijve zal moeten voelen, relletjes te maken;
zij zijn niet het middel om brood voort te
brengen. Er is een ander, beter middel.
Wij leven in een groot gesticht, waarin
Minister Posthuma de porties uitdeelt, terwijl
een raad van gestichtsvoogden hem op de
vingers kijkt. Als de gesticbtsvader Posthuma
het te druk beeft met het uitdeelen der
porties, en de gestichtsvoogden te zeer bezet
zijn met op hem toe te zien, dan kunnen
wij ons voorstellen, dat hun de tijd ontbreekt
om naar dat andere middel te zoeken.
Maar toch, aan wie de verantwoordelijkheid,
wanneer in den nood der tijden het verzuim
van het niet zoeken zich op vreeselijke wijze
zal wreken
In de Haagsche Post van 12 Jan. j.l. kwam
onder bovenstaanden titel een aardig stuk
voor, dat wij gaarne uitvoerig hadden over
genomen. De ruimte daarvoor ontbrak ons
echter en eerst thans zijn wij in de gelegen
heid een gedeelte van het artikel onder de
oogen van onze lezers te brengen:
«De toestand was onhoudbaar zoo: ik moést
zekerheid hebben. Wat te doen? Het orakel
van Delphi is min of meer uit den tijd, en
het schatten van den inhoud eener fl-sch met
grauwe erwten was troosteloos afgeloopen. Nog
één uitweg stond mij open: een pelgrimage
naar «de ondoorgrond bare oogenblikkelijke
spoedzienster,” naar «Maestro Giovanni” of
naar «het wonder dezer eeuw,” In verband
met den eenigszins wonderlijken toestand dezer
eeuw, koos ik het laatste. Helaas, het wonder
dezer eeuw was niet thuis, bet was... in de
buurt een boodschap doen. Bitter ontgoocheld
door zóó prozaïschen arbeid bij zóó grootsche
taak, heb ik in den tempel der toekomst zijn
terugkomst afgewacbt. Het altaar bestond uit
een ronde tafel; op het ééae halfrond lag een
badhanddoek, op bet andere rustte de toe
komst: 18 spellen oude, vuile kaarten. In
de troonzetel der priesteres... snurkte een
hond; langs de tempelwanden stonden zetels
met en zonder zitting, met heele en halve
leuningen. De atmosfeer was er koel; gebrek
aan brandstoffen durfde zelfs deez’ gewijde
plek aantasten. Na onduldbaar lang wachten,
waarin elke seconde (voor mij) minstens een
eeuwigheid was, schreed het wonder dezer
eeuw zijn tempel binnen; en mijn pen weigert
het schier te beschrijven bet zette een
emmer met Regeeringsaardappelen aan
voet des altaars. Dat was te veel voor
wreed gefolterde, die snakte naar
ik sprong op, wilde vluchten, maar
dezer eeuw hield mij staande, wees met souve-
rein gebaar op haar tafel, lispelde nog eenige
andere middelen, welke haar (en mij) ten
dienste stonden, als daar zijn: het ei, de
slaap, de handlijnen, en het firmament.
Voor zóó uiteenloopende begaafdheid bezweek
mijn verbittering en ik nam plaats aan de
zijde des badhandoeks op een gemobiliseerden
stoel. Gevraagd naar het doel mijner komst,
verwittigde ik de ster mijner hope met mijn
duldelooze onzekerheid (de lezer zal niet vergen,
dat ik deez’ teere plant aan den killen adem
der openbare nieuwsgierigheid prijsgeef) en
smeekte haar om er een eind aan te maken
(t.w. aan die onzekerheid). Een oogenblik
van spannende stilte volgde; men boorde niets
anders dan het gesnurk van den bond, het
getik van twee klokken en een venter, die
door de nauwe straat schreeuwde, dat hij
haring in ’t zuur verkocht.
Dan sprak bet wonder dezer eeuw«Meneir,
trek n«é hier nou es drie koarten uit, en
hier drie, en bier drie, da’s negen.” Ik kon
deze wiskundige zekerheid niet bestrijden,
deed wat mij gevraagd was en stelde de negen
kaarten baar weer ter band. Zij staarde er
op met een blik, die het midden hield tusscben
weinig hoop en veel vrees, en sprak dan
«Meneir, het is duister, heel duister. Maar
weet u wat, komt uwes over drie dagen terug,
en brengt uwes vanavond nog een ei van
nwes eigen gebruik, dan beloof ik u na drie
dagen, dat uwes d’r portret zien zult.”
Onder den indruk van dit hernieuwd
gespannen worden op de pijnbank der onzeker
heid, verloor ik mijn tegenwoordigheid van
geest en plaatste toen de in dit milieu wel
zeer oneerbiedige vraag, of het een versch ei
of een kalkei moest wezen. Het wonder dezer
eeuw bleef echter in haar rol, en antwoordde
«Meneir, uwes toestand is heel duister, het
beste is een versch ei, daar kan ik beter mee
werken”. Ik ging heen, bang te moede, van
wege dat ei, en vanwege mijn gulden, die dit
zeer bijzondere geval zou kosten bóven het
tarief van het eerste consult: een kwartje.
verkocht een gewone geit aan
den ongehoorden prijs van
er mee mesten, was
In het land der blinden, waar de toekomst
zoo helder is als koffiedik, is éénoog koning.
De geachte dame, die ik bezocht, en een der
36 («egge zes-endertig) is, die door geregeld
adverteeren in de Residentie een gunstig
arbeidsterrein vinden, was 53 jaar oud en
vanaf haar 15e jaar in dit sinistere beroep
werkzaam. Rijkdom heeft ’t haar niet gebracht
de omgeving was er, gelijk bij de meesten,
uiterst poover. Koning éénoog is de gewezen
paelkboer die, gezeten in een weelderig salon,
f 310 opbracht.
Adv.-Bl. v. Kollum-
De broodkaart voor het 43ste tijdvak
is geldig van Vrijdag 8 tot en met Maandag
18 Maart.
I
zóó weloverlegde komedie spelen? Zou het
ook kunnen zijn, dat deze moeilijkste aller
door de Regeering op te lossen kwesties te
hooge eiscben stelt aan hunne bekwaamheid
Hoe het zijde toestand wordt précair en
wat wel als zeker mag worden aangenomen,
is, dat praten er over geen verbetering zal
brengen. Minister Posthuma is de meest
geschikte man om ons door de misère heen
te helpen bf hij is het niet. Als men het
laatste meent. en verscheidene kamerleden
hebben heel wat op zijn beleid aan te merken,
zoodat men wel moet aannemen dat zij deze
meening zijn toegedaan dan mag men
vragen is er dan in ons land niet één, die
een beter systeem dan het tegenwoordige kan
en durft uit te werken?
Wij zijn ten opzichte dezer debatten nooit
optimistisch gestemd geweest, omdat wij in
het distributievraagstuk niet het voornaamste
vraagstuk zien.
Er is een ander, dat vao meer belang is,
n.l. het productie-vraagstuk. Het is, zooals
Mr. Ter Spill opmerkte, dat wij als in een
belegerde vesting zijn opgesloten. Zeker, het
kan zijn nut hebben een zoekenden en her-
haaldelijk mistastenden minister een duw in
een zekere richting te geven; het kan goed
zijn eens te praten over den lengteduur van
de broodkaart en andere zaken van gelijke
beteekenis voor de volksvoeding. Maar wij
vragen: wat voor economie is het, die heftig
te keer doet gaan over de vraag, of de enkele
grammetjes voedsel, die er nog zijn, tot half
Mei of tot eenige dagen vóór Juni zullen
strekken? Er is een andere vraag, die aller
aandacht eischt, doch waar men maar nauwelijks
op schijnt te letten, het is deze:
ABONN EMENT8PRIJ850 Gents per 3 maanden.
Franco per post 621/2 Cents.
Afzonderlijke nos. van dit Blad zijn verkrijgbaar 5 Cent.
Wanneer het geluk iemand dient,
heeft hij niet te klagen.
Nu in den haast afgeloopen winter vee
houders in het algemeen veel zorg en hoofd
breken hadden, om hunne runderen van het
noodige voeder te voorzien en van winst
weinig of geen sprake kon zijn; en waar
reeds voor jaren een kleiboer zei, zijn vee
voor het gemaak wel van 12 November tot
begin Maart te willen afstaan
kan de volgende mededeeling zeker wel
als eene bijzonderheid aangemerkt worden.
Zekere kleine veehouder in Achtkarspelen
schafte zich gepasseerden herfst voor de som
van f 100 eene koe aan, die het blijkbaar
niet best gewend geweest was, maar voor een
kennersoog, bij goede verzorging, wel vooruit
zicht bood. Hij bad het fortuintje gehad in
den zomer een flinke hoeveelheid goed hooi
voor f 90 machtig te worden. Zoodoende
kon hij met bijvoeging van allerlei bij voeder,
waarover koemelkers niet zelden weten te be
schikken, zijn koetje aardig door den winter
krijgen.
Het rund, dat hem ook nog een melkop-
b.rengst van eenige tientallen guldens bezorgd
bad, bevond zich onlangs in zulk eene goede
conditie, dat het bij verkoop de respectabele
som van
in rok met hoogen hoed, de toekomst voorspelt;
deze meneer bewoont een eigen huis en is de
vraagbaak van meer autobezitters, dan er op
het oogenblik benzine hebben. De vragen, aan
kaartlegsters e. d. voorgelegd, liggen vooral
in de amoureuse richting, terwijl die aan
somnambules meestal verband houden met
ziektegevallen. Daargelaten enkele «frappante”
gevallen, is het advies der helderziende dames
gewoonlijk in zoo algemeene en vage of ook
negatieve, termen vervat, en luidt het recept
zóó passe-partout-achtig, dat wel geen ernstig
mensch er eenige waarde aan hechten kan.
Wat intusschen toch geschiedt. Maar ik vraag
u: wat moest de stakkerd beginnen, die dit
recept kreeg: «81/2 llesch drank, getrokken
van 6 wortel-, zaad-en bladsoorten, in knijpen
van buik en lendenen, handen en polsen,
pappen van havergort en kruiden, aanwending
van slaolie en olie van bilzenkruid, heete
kruiken, licht voedsel, goede soep”. En de juf
die hem doorzag, diagnotiseerde (notabene
schriftelijk nagezonden): «De zenuwen der
onderbuik zien ik wel wat ruimer, doch door
de zwakten der lever liggen de bloedvaten noch
wel beklemd”. Een ander lijder kreeg, ter
«belegging van het zieke deel”: «kaarsvet,
vatenwater, laurierblad, kruidnagelen,gekauwd
zoethout, zoete koek. Een pap er van maken”,
enz. De opbrengst dezer middelen, gevoegd
bij die van het advies, verschaft der schoone
slaapster wel zoodanige inkomsten, dat haar
hypnotiseur er bovendien een niet al te
ingespannen levenstaak bij vindt. (Enkele
dames maken zichzelf in slaap, maar dat is
niet chique 1) De hypnotiseur is natuurlijk
even doorkneed als zijn mediumbovendien
zijn er legio codes ook door stembuiging
en woordschikking die het advies, tot
verbazing der bezoekers, snel doen volgen”.
De Nieuwe Rotterdamsche Courant laat «een
bekend landgenoot, die de levensmiddelendis
cussies met belangstelling volgt”, de moedelooze
verzuobting slaken
«Het loopt op niets uit. Niemand durft
de principiëele kwestie te stellen en daarom
verdrinken de sprekers in allerlei détails. De
verkiezingen werpen hun schaduw vooruit;
vooral met het oog daarop zetten de sociaal
democraten, die minister Posthuma voor geen
lief ding zouden willen missen, maar de
Wijnkoopianen moeten ontzien, tegen dezen
bewindsman een grooten mond op; de ver
kiezingen ook brengen andere afgevaardigden
er toe, voor bromvlieg in stede van geharnast
bestrijder te spelen, zij zijn lastig, maar doen
niets. De moed ontbreekt de heeren.”
Eu het blad laat er op volgen: «velen
denken hierover gelijk onze zegsman.”
Er ligt, zoo voegen wij hieraan toe, een
krasse beschuldiging in dit oordeel van den
«bekenden landgenoot” en de «velen”. Wat
moet men wel min denken van onze volks
vertegenwoordigers, wanneer men zulk een
oordeef over hen uitspreekt.
Wie is de «bekende landgenoot”, wie zijn
de «velen”? dat zij aldus oordeelen over
degenen, die, mede door hen, naar ’s lands
vergaderzaal zijn afgevaardigd om er ’s volks
belangen te behartigen?
Is de diskwalificatie, welke in hun oordeel
ligt opgesloten, niet al te straf? Zouden
onze volksvertegenwoordigers inderdaad
Het is den heer A.
Akkerwoude gelukt eene
stellen, waarmee klompen
kunnen worden vervaardigd.
De brokken hout worden in de machine
gelegd en even later spuwt deze een paar
klompen weer uit. De modellen dezer klompen
voldoen aan de hoogste eischen en vinden
grage afnemers. In betrekkelijk korten tijd
zijn op deze wijze een 100-tal paren gemaakt.
Adv. BI. v. Kollum.
Een zeldzame prijs.
De arbeider V. te Wiessel bij Apeldoorn
een slager voor
60 gulden.
Goedkoops thee.
Het gebeurde in het laatst der vorige week
koopman zich bij een
vroeg of zij ook een
ander uit zijn koffer wilde koopen. Op
het ontkennend antwoord der boerin, zeide de
koopman, als het maar thee of koffie was,
dan zou de boerin wel wat noodig zijn en
meteen haaide hij een ons geurige thee te
voprschijn. Nu daarvan wilde de boerin wel
wat koopen en kocht een pond thee voor
f 5.25, een billijke prijs in dezen tbee-noodtijd?
De koopman verzocht de boerin het vooral
aan niemand te zeggen, want dan liep hij er
in. Hij mocht het wel niet doen, doch kon
bet niet over zijn hart verkrijgen den voorraad
voor zich zelf te houden. De boerin betaalde
en de koopman ging verder, terwijl de boerin
vol vreugde de gekochte schat den boer toonde.
Het eerste onsje thee was spoedig verdronken
en toen een gedeelte van het tweede pakje
in den trekpot kwam, veranderde bet water
niet eens van kleur, bet bleek bij onderzoek
te bestaan uit gedroogde theebladeren, zoodat
haar 1 ons béste -thee kostte f 5.25. De
vrouw bad tot haar spijt vergeten den naam
van den koopman te vragen, doch wel wist
zij dat hij een vilten hoed op had en een
drillen broek en grijzen jas en vest aan had.
Boos zeide ze nog: en een theekleurige snor
onder de neus, misschien ook wel van gedroogde
theebladeren. Men zij voor deze thee-koopman
gewaarschuwd.
Joure. Woensdagmiddag hebben tientallen
van huismoeders bij den Burgemeester en den
beer K. Walma als grossier en keurmeester,
haar beklag ingediend over de ontzettend
slechte distributie aardappelen.
In groepjes bewogen ze zich langs straat,
meestal omringd door de nimmer ontbrekende
joelende straatjeugd.
Of ’t helpen zal? De partij zal wel eerst
«op” moeten.
Een paar varkentjes
