Nieuws- en Advertentieblad
Bolsward en Omstreken.
Zaterdag 25 Dec. 1920.
No. 52.
59ste Jaargang.
•NIEUWJAAR 1921.
KERSTMIS.
'Oer ditten en datten.
H
VOOR
Hl
DE UITGEVER.
j
In het nummer van de
„Bolswardsche Courant”
dat l Januari verschijnt, zullen
Nieuwjaarswenschen
worden opgenomen a 40 cent.
In verband met de korte werktijden
wordt spoedige toezending beleefd
verzocht.
7
1
>4
Uitgever:
Firma B. CUPERUS Az., BOLSWARD.
R. K. Werkliedengebouw.
UIT DEN OMTREK.
STADSNIEUWS.
„Krite Boalsert.”
Voordracht.
Prov. Staten.
Jubileum.
Hwet de aide Martinitoer to
Boalsert my sei.
Bolswardsclie Courant
I
Afzonderlijke
do,
bloed
seag
is het 35 jaar
u
t
i
En net er hinne kroade.
De tsjerke en het Steds-Regear,
Dy hiene gans to sizzen,
En doder sok in dreeg behear
Blieuw hout en stien net lizzen.
den heerlijken tijd
over-
voor ons
brürren
mar ik
in hopen,
hwet oars op ’t eag
oan ’t sloopen.
yn dizze tiid
my hinne
fêst yn ’t iis, dat er oars net op siet om it
skip lizze to litten hwer ’t it lei. Hjir en
der die in motorboatsje syn literate best om
er troch to kommen, dat tufte en hime en
sloech, as scoe alles koart en klein, mar alle
geblaes hie neat to bitsjutten, it frear sa ffil
dat gjin trochkommesein oan wie. Mar yn
alle gefallen, jong en aid binne it fen’e wike
noch ris gewaer wirden hwet men mei Alder-
wetske winter bidoelt, mar it befoel de measten
sadanich dat hja de nijerwetske for kar nimme.
Frisia.
Nei tsjerke ta dat moast men
Foaral yn d’earste ieuwen
Der wier in macht dy wiste do
Elts minske oan to drieuwen.
Dat wier de macht de hearskippy
Fen geast oer de ierdske dingen,
En wieme er ink’le oaren by
Dat bieten waereldlingen.
Mei kreft en yver en forstan,
Wirdt ik al gou wet heeger,
Dan skrept yn Siêd en op it lAn
It folk wier do hwet dreeger.
Der wie safolle wyldsang net,
Ek wier it do mear moade
Dat elts op ’t plak do mar waer set,
»de tijd
De
dan anders de
en wij denken
en broedersde
aan de oneindige
geschonken werd, meer nog
len macht is der mar ta yn steat
De heechste macht op ierde,
Dy makket lytse dingen great,
4 As dy mar heechtij fierde.
Dat is de Leafde ta in oar
De macht fep alle ieuwen
Dy bringt de minsken ta elkoar
Om ’t kweade to fordrieuwen.
Mocht ik dat nog ris oansjên
Dat elts dat doel nei stribbe
Dan hie ’k nog nocht oan miuskebern
En hie’k hwet greats bilibbe.
En letten dan myn klokkejj yet
It liet fen Frede op ierde
Dan wier my dat in moai onthjit
Sa moat se jimmer liede.
ABONNEMENTSPRIJS: 50 Cents per 8 maanden.
Franco per post 621/2 Cents.
nos. van dit Blad zijn verkrijgbaar a 5 Cent.
Men scoe sa sizze do wier ’t goed
Do waerd it folts forsoarge
’t Behear fen geast en goed en
Der waerd do net mei boarge.
En dochs, én dochs kaem der in tiid
Fen twadracht en fen haete,
It wier de felste godstsjinststriid
Dy’t do de minsken skaete.
Ik seag se kommen en. hwer gean
Dy’t by de tsjerke hearden
Mar mannich blieuw er bóten stean
Om dat s’ er oars do learden.
Sa wird ik heeg, sa wird ik swier,
In bouwstik foar de ieuwen,
Myn klokken klinke heinde en fier
't Is hast net to biskriuwen,
Ho of dat Aide klokkeliet
By blije en drove daegen,
Troch ’t herte fen it folts noch giet,
Yn alle rang en leagen.
Dy klokken wierne jatnk de tolk,
Hwet barde, hjir of earne
Sy sprieken yn bjar tael ta 't folk
En ’t waerd forstien, as nearne.
By feestlikheid ef heeg besyk
By fleur in foar de merke
Mar ek by rouw, en ’t klokkeliet
Rop Sneins it folk nei tsjerke.
Naar wij uit goede bron vernemen, is het
van ouds bekende café »De Drie Kronen”,
door het bestuur der Werkliedenvereeniging
»8t. Joseph” aangekocht om ingericht te
worden als vergaderlokaal. Aangekocht is hier
eigenlijk niet juist, er heeft een ruiling plaats
gevonden met den eigenaar van genoemd
voormalig café, den heer B. Dijkstra, die dan
eigenaar wordt van ’t tegenwoordigewerklieden-
gebouw. Reeds lang boorde men van plannen,
waarbij deze werklieden trachten een meer
doelmatig gebouw in hun bezit te krijgen,
daar het thans gebruikte te weinig ruimte
bood. Door deze ruiling zal dan nu de
gewenschte verbetering verkregen worden.
De op 3 Januari a.s. te houden leden
vergadering moet nog hare goedkeuring aan
dezen koop en verkoop hechten, doch men zal
denkelijk vrij algemeen er mee instemmen.
As men de minsken praeten heart oer de
winter, foaral de alderein, dan binne yn bjar
each, de winters fen ’e léste jierren de namme
fen winter net wircb, dy kiene by de winters
fen alearen net neamd wirde, en dan komme
de forhalen lit ’e tiden do 't de Aide Ijeu
noch jong wierne, en dan komt men to
bjerren ho ffilbannig as ’t dan altiid frear,
dan wie der gjin farwetter ef it wie sterker-
nóch om der mei hynsder en slide oer, en it
barde seis in kear, dat men mei hynsder en
sliden de sddersé oerstiek, sfinder dat men
gefaer hie der troch to bruien. Sokke winters
neamt men dan alderwetske winters, en de
jongerein moeit it al folie dat de nijerwetske
winters faken sa sêft binne en ja seoene noch
sa graech ris hwet fen dat alderwetske ha
wolle, dat alle fearten en poelen samar sterk
wierne. Nou, yn ’l earst fen ’e wike kaem
for in dei sa’n* Alderwetske winter efkes op ’e
tapen, mar it foei de measte minsken net ta
it wie hjar yn ienen mar fiersto alderwetsk.
Ljue dy’t for saken op reis wierne, wisten
net hwet se om ’e holle en earen bine seoene
en de bannen en foetten wierne ek sadanich
dat it just de libbensmoed net forhege. Hja
wierne blau om ’e holle fen ’e kjeld, en for
safier de knoflelige mille it taliet waerd oan
elkenien forhelle ho glüpende kAld as ’t wie.
De bern, oars tige mei de winter yn ’e skik,
kamen de middeis, for in great diel, gillende
thds üt de skoalle, mei prykjende earen blaue
noazen en tsjokke reade bannen en hja bokken
mar deun om ’e kachel gear hwer ’t se mei
gjin slaen wer wei to krijen wierne. Fear-
skippers, dy ’t bjar de foarige deis noch fen
wAl joun hiene, rekken mei hjar skip wol sa
Sa kaem it nei dy greate striid
Oer ieuwen en oer witten
It iene diel moast dt de tiid
It oare diel blieuw sitten.
En letter wier it nog sa faek
Dat sy dy’t brórren wierne
Oer godstsjinst as de heechste saek
Fier fen elkoar nog stienen.
Achlum. De niet te dikke ijskorst heeft
ook hier bijna slachtoffers gemaakt. Op drie
verschillende plaatsen zakte een persoon door
het ijs, van wien twee weldra weer den drogen
begaanbaren grond onder de voeten hadden,
maar een met moeite zoover werd.gebracht.
Met ingang van 8 Jan. a.s. is tot agent
van politie te Amsterdam benoemd de heer
Jan Reitsma Jr. te Pingjum.
Benoemd tot onderwijzer te Beets de
heer Plantinga te Wommels.
Mej. L. Hofstede, onderwijzeres aan de
openb. school te Witmarsum, heeft als zoo
danig eervol ontslag aangevraagd.
Der traditie getrouw krijgen we den 2en
Kerstdag weer een uitvoering van de Krite
Boalsert”. Ditmaal wordt opgevoerd ^In
Sjongersfeest”, een stuk oorspronkelijk in
het Hollandsch geschreven onder den titel
vHet Zangersfeest”, dat thans in het Friesch
is overgebracht door den heer P. J. v. d. Goot.
Als no. 2 op de voordracht voor directeur der
gas-en waterleiding te Boskoop, komt voor de
heer D. Tolle, directeur der gem. gasfabriek
alhier.
Sa kaemen mei foarrin fen tiid
Mear tsjerken en mear törren,
Elts wier do mei syn eigen bliid,
En libbe der as
Sa moast it west ha.
Al schielik wer
Dy hierne wer
En woe’ne wol
En sjoch ik nou
Die stêd oer, om
Dan ie er nog in bulte striid,
En hwa scil dat oerwinne?
Bij de voorstellen, door Ged. Staten gedaan
voor de komende zitting der Prov. Staten,
komt op den staat van kanalen en vaarwaters
in onderhoud bij de provincie als gewoon
onderhoud om in 1921 uitgevoerd te worden,
o. a. voor: De LeeuwarderBolswarder trek
vaart «an de Bolswarderbrug tot Kilometer-
paal 10 lengte 10 000 Meter, breedte
7.22 M. en diepte 1.50 beneden zomerpeil.
De uit te ruimen baggerspecie is geraamd op
48.000 M3., dus wel een hoeveelheid die zal
helpen tot verbetering van dit vaarwater.
Op staat B (kanalen die pas in de 2e plaats
in aanmerking komen) staat ook vermeld het
andere gedeelte van genoemde trekvaart.
Vermoedelijk zal dit deel dus nog een jaar
worden uitgesteld.
De Kerstklokjes kondigen wederom het
begin van den vroolijken, gelukkigen Kersttijd
aan en overal, waar hun tonen doordringen,
vinden zij in de menschenharten een blijden
weerklank. ^Blijde boodschap”, roepen zij
alom in de wereld, ^blijde boodschap van
liefde en vrede”, en midden door het onrustige
gejaag van het leven, door den feilen kamp
om het bestaan heen, klinken zij als de
aankondiging van iets hoog-heerlijks en van
iets hoog-heiligs. ffVrede op aarde, in de
menschen een welbehagen”, is de zalige bood
schap van den Kersttijd. Sinds onze kinderjaren
is deze vreugdemare ons vertrouwd, sinds onze
kinderjaren hebben wij naar haar geluisterd
en is ons hart van blijdschap opgesprongen,
telkens wanneer wij het luiden der Kerst
klokjes hoorden.
Hoeveel toch had hun klank ons te vertellen,
toen wij, nog in het veilig ouderhuis vertoevend,
niets vermoedden van den bitteren ernst van
het leven, van den tweestrijd, die de menschen
van elkaar scheidt, die de liefde vergiftigt
en die ons leven zoo moeielijk maakt. Hoe
sloeg ons hart enkel van blijde verwachting,
hoe voelden wij de zaligheid der warme liefde,
waarmede wij thuis omringd werdenHoe
deden wij als kinderen ons best, om beter
en braver te worden I Hoe zagen wij in onze
verbeelding, gedurende het intieme schemer
uurtje, het heerlijke oogenbiik naderen, waarop
de Kerstboom in al zijn schoonheid voor
ons lichten zou en menige wensch van ons
zou vervullen I Hoe was in onze kinderjaren
de Kersttijd voor ons de heerlijkste tijd bijna
van het geheele jaar
En de jaren vergingenwij werden ouder,
de ernst van het leveti deed zich gevoelen
en wij begrepen, dat wij het ouderlijk huis
moesten verlaten, om zelf in den strijd des
levens een bestaan te zoeken. Wij moesten
in den vreemde, van ons onbekende menschen
leeren, op eigen voeten te staan, voor ons
zelf te zorgen, onze taak in het leven te
vervullen. Voor velen van ons sloot zich
ook nog het vader- of het moederoog, dat
ons gewaakt had
moeielijken strijd in het
Met welke
Zaterdag 1 Januari a.s. is het 35 jaar
geleden dat S. S. Piso als besteller bij het
Postkantoor alhier werd aangesteld. Al deze
jaren heeft hij zich met groote nauwgezetheid
van zijne werkzaamheden gekweten en wij
hopen, dat de heer Piso nog tal van jaren
met dezelfde lust en dienstijver zijn betrekking
mag blijven vervullen.
Ongetwijfeld zal het den jubilares dien dag
niet aan belangstelling, zoowel van de zijde
van zijn collega’s, als van zijn superieuren^
ontbreken.
te zeggen hebben, want het is nu
van het medelijden en de goedheid I”
tijd, waarop zich meer nog
harten en handen openen
aan den nood onzer zusters
tijd, waarop wij, gedachtig
liefde, die ons
dan anders bereid moeten zijn, liefde te geven
en liefde te wekken. Al moge een hart nog
zoo arm aan liefde zijn en nog zoo hard
wezen, de blijde boodschap der Kerstklokjes
zal er toch altijd weder in weerklinken, al
zij het ook zwak.
Er is zooveel leed en ellende op de wereld
bij elke schrede op onzen weg ontmoeten wij
hen en strekken zij, die hulp behoeven,
smeekend de handen naar ons uit. ^Erbarmt
u mijner, ter wille van Christus, die heden
geboren is I” klinkt het ons overal toe. Zouden
wij het oog sluiten en het hoofd afwenden
bij deze bede? Zouden wij onverschillig
kunnen voorbijgaan
Denken wij toch aan
onzer kindsheid, toen, wij als door liefde
stelpt werden, toen de Kerstboom
zijn licht verspreidde. Gedenken wij hun,
die ons toen het feest der liefde bereidden.
Zooals wij toen met gespannen verwachting
uitzagen naar de gaven, die het Kerstfeest
ons schenken zou, zoo staan nu zij aan onzen
weg, die, overstelpt door ellende, in gespannen
verwachting naar hulp de handen smeekend
tot ons opbeffen. Zij hebben recht op onze
liefde, recht op onze hulp. Slechts hij, die
liefde geeft, zal ook liefde ontvangen. Slechts
hij, die vol van medelijden anderer nood
lenigt, kent de ware Kerstvreugde.
Laten daarom de Kerstklokjes niet tevergeefs
voor ons klinken, laten wij verstaan wat zij
ons te zeggen hebben 1 Zij hebben ons te
zeggen, dat de ware beteekenis van het leven
ligt in de wasdom der liefde.
ADVERTENTIEPRIJS: 10 Cts. per regel.
Bij 500 of 1000 regels aanmerkelijk lager.
Het bureau van dit blad is telefonisch aangesloten onder Ho. 4.
zoo lang vol liefde over
en ons in onzen
leven vol zorg gevolgd had.
andere gevoelens luisterden wij toen naar den
klank der Kerstklokjes, die den heiligen nacht
inluidden. Wie van ons nog een tehuis bezat,
werd daarheen getrokken, om althans voor
enkele dagen of uren met onze geliefden
samen te zijn en met hen vereenigd het blijde
feest te vieren, om gekoesterd en verwarmd
te worden in de armen der liefde, om nieuwen
moed en nieuwe kracht op te doen voor den
strijd des levens. En wie geen eigen tehuis
meer had geen vader of moeder die ons met
oogen, stralend van geluk over het weerzien,
afwachtte, voelde het gemis juist op het
Kerstfeest dubbel smartelijk.
En heden, wat hebben de Kerstklokjes
ons nu nog te zeggen? Wat beduidt hun
klank Voor ons? O, mochten zij heden nog
onze harten open vinden als in de jaren toen
wij nog kinderen waren I Liefde verkondigend,
liefde wekkend klinken de Kerstklokjes over
het land. Opent uw hart voor wat zij
De toer sprekt:
Al ieuwen lang stean ik hjir nou,
Eo sjuch ’r is om my hinne,
En tink faek om de tiiden nou
Dy ’t lang foarby ai binne.
Do 't ik nog yn ’t opgroeien wier
Seag ik al gauw nei legen,
Ho ’t eltsinien oan ’t skreppen wier,
En seag ik dan omhegen,
Dan wier de loft aliik as nou
En rein en wyn en sinne,
Dy wikselen elkoaren ou,
Sa lei it spil er binne.
Mar ’t minskdom wier hwet oars as nbu,
Hja koene foar my hwet misse,
Hja wierne oan kreft en ynfAld trou
Dat wol ik efkes sizze.
