Officiéél Orgaan
der Gemeente Bolsward
Emaille-, Gegalv.- en Huishoudelijke Artikelen.
FORNUIZEN,
I
Lammert de Vlies i Co.,
g
8
ga
H
va
I
I
I
l
I
j
Mei de tiid mei
1 I
j
Zaterdag April 1G2€
No. 16
61ste Jaargang
DIJKSTRAAT 45
Tel. 88
BOLSWARD,
Onze prijzen zijn beneden elke concurrentie.
Zie onze Etalage.
Als de Lente komt!
Fytsen,
Motorfytsen, Auto’s,
Alle Bank- en
Efïectenzaken.
W. Zeijl Zoon’s
BANK
voor Landbouw en Handel,
SNEEK,
Oude Koemarkt 35.
is het BESTE en GOEDKOOPSTE ADRES voor
Brieven en stukken voor de Redactie en Administratie, opgaven van advertentiën enz., te zenden aan het Bureau van Uitgave:
Firma B. CUPERUS Az. te Bolsward - Telefoon No. 4
fjr
j
Naei-
mesjinen.
cent per 3 maanden
1.
I.
Dit nummer bestaat uit 2 Bladen
gaat, het leve» niet
Raphael,
Uit Bolsward.
een enkele
11
•WW*
V
ex
m
de
en
al
ift
de met moeite
de begroeide
ia
m
en
et
or
ld
en
at
>k
at
'St
1e-
ea
in
d,
en
of
’t
’g
)e
d,
.ft
en
Z.
at
de
K8
8
it.
!g
het genot, dat
We hopen dan ook, dat de
de zangvereeniging Bolsward”
eens zulk een beerleken avond
i !P
soms niet sterk genoeg
was bij„Volendet
hwet üs fak en de
easken fen it forkear
oangiet, mar alder-
wetsk hwet oanbilan-
get it soargjen forgoede
waer en bitsjinning,
det is it stribjen fen
Advertentieprijs: 10 cent per regel. Bij contracten aanmerkelijke korting.
Dienstaanbiedingen, Koop- en Verkoopadvertentiën, Personeelaanvragen,
enz., enz., van 15 regels 50 cent. Iedere regel meer gewoon tarief.
BURGWERT, Tillef. Boalsert 36,
en griel
kranig organist!
kraan is hij. Een man
de grenzen van ons
den schadew van eeuwauoeds boom8a of
door de felle hitte van schaduwlooss vlakten,
omgeard van rozen, wier streiken opkron
kelen langs boomoHftamanen of oude, ver
weerde huizen, of overdonkerd van storm
vlagen of regengakletter, langs zilveren
beken of angstaanjagende ravijnen, over
bergen met seherpe rotspunten of door
dalen, waar de vreugde van het leven lacht.
En telkens, bij iedere nieuwe kromming
van dien wonderlijken weg, wacht hem de
nieuwe verrassing van wijde vergezichten
of bloeiende voorjaarstuinen of met klimop
omrankte huisjes. Langs den weg zijn geen
kilometerplaatjes en geen makkelijke zitjes.
Men weet niet, hoe lang men gaat, noch
hoeveel kilometer per dag. Maar men loopt
tot men moe is en altijd vooruit naar het
ver weg lichtende verschiet. Voor de ge
makkelijke zitjes heeft men
beklommen rotspunten en
heuvelruggen of de idyllische plekjes onder
het dichte groen, waar de lijster fluit en
de waterspin kriebelt over de glinstering
van de beek. Daar is geen melk en geen
chocolade. Maar men kan het water drinken
langs den weg en waar geen water is,
tracht men zijn dorst te vergeten. Waar
men precies zal uitkomen, weet men niet
en begeert men niet te weten. Want men
voelt in zich de kracht om overal zich
Advertentiën voor dit blad worden gratis geplaatst in „Wonseradeel”,
Makkumer Courant en „Hennaarderadeel”, welke bladen door geheel
Wonseradeel en Hennaarderadeel geregeld huis aan huis worden bezorgd.
de solisten, het strijkkwartet uit Leeuwar
dse, den heer Alt en den heer Hoogslag,
alsmede het koor en den directeur dank
zeggen voor het genot, dat ze ons ver
schaften.
directeur en
ous weer
bereiden.
Orgelvoordracht H. de Vries.
Nu de heer Hendrik de Vries, organist
der Groote Kerk te Rotterdam, hier a.s.
Donderdag 7 uur (met het oog op Lycurgus
die om 8.30 begint, is de voordracht De
Vries een half uur vervroegd) komt con-
certeeren is bet niet ondienstig iets over
dezen orgel virtuoos mede te deelen. Toege
rust met een geweldige technische vaardig
heid en een zeldzaam talent voor registratie
is er vrjjwel geen organist die hem over
treft. Het orgel te Rotterdam is het grootste
van ons landhet bezit onder andere niet
minder dan vier klavieren. Reeds een
tiental jaren geleden teekeude de carrica-
turist Kerkbofl' een ondeugende plaat
waarop het teuzenorgel was afgebeeld eu
daarvoor zittende De Vries als ’n onmogelijk
klein dwergje. Er onder stond het volgende
puntdicht
Wie met een bril, twee voeten en twee handen
Bet grootste orgelwerk der kleine Nederlanden
Bespelen kan
Zóó als 't hier buldert, juicht
Die is een
Inderdaad! een
wiens naam verre over
land met respect wordt genoemd. Vroeger
rekenden César Franck, Alex. Guilmant*
Camille Saint-Saëns hem tot hun vrienden
zooals nog heden de grijze Widor persoonlijk
met hem bevriend is. Eenigen tijd geleden
noemde het Bestuur van de Nederl. Orga
nisten Vereeniging hem terecht: „een der
beroemdste organisten van Europa.” In
ons land gelden zijn programma’s als richt
snoer voor alle andere organisten.
Ook bier te Bolsward komt hij weer
voor den dag met orgelstukken die op
één na, nl. van Bach voor ieder (ook
voor mij) geheel nieuw zijn. Zijn komst in
Friesland gold aanvankelijk alléén Bolsward
of beter gezegd ons mooi orgel. Maar
collega Paardekoper heeft hem weten over
te halen ook in de Groote Kerk te
Leeuwarden te komen concerteeren en de
heer Paardekoper schreef over hem in de
Leeuwarder Courant van 14 April„Eenmaal
„slechts heb ik het genoegen gehad dezen
„organist op zijn instrument te hooren,
„maar de indruk dien hij toen gemaakt
„heeft, blijft mij onvergetelijk. Deze groote
„Nederlander kennen nog veel te weinig
„muziekliefhebbers. Wie een meester wil
„hooren op een koninklijk instrument,
„luistere naar De VriesI”
Nu ik heb het voorrecht gehad hem
vele, zéér vele malen te hooren. Als
leerling van het Kon. Conservatorium in
Den Haag, sloeg ik geen concert van
De Vries over. Elke week spoorden alle
leerlingen getrouw naar Rotterdam en altijd
kwamen we diep onder den indruk weer
thuis. Een beetje ontmoedigd ook wel vaak
een leger te spreiden voor den nacht en
de takken te buigen tot een bat tegen de
hitte. Eu men weet ook, dat de weg
stijgende is en men uit moet komen ergens
op den hoogen rand «au het steile gebergte,
waar men dichter is bij de zon en dichter
bij den hemel.
Is voor wie zoo
altijd schoon?
De hoop, de verwachting draagt hem en
maakt zijn schijnbaar soo moeilijken weg
toch gemakkelijk. Hij is het ook, die het
sterkst en bet zekerst weer de nieuwe
vreugde in aantocht weet, telkens wanneer
op nieuw de jonge lente lacht over de
herboren aarde. Het ie, wie het eeuwig
verlangen in zich draagt en da askere hoop
vaa een blijdere wereld.
ons in alle opzichten bevredigde. Daar
waren meer gedeelten die door haar prachtig
gezongen werden, vooral kwam dit uit in
’t 2e deel, waar ze zong van „Den Morgen
grttsst der Lercho frohes Lied.” Hoe werden
de verschillende tonen aanelkaar geregen;
hoe zacht en lief klonk „und Liebe girrt
das zarte Taubenpaar.”
Veel indruk maakte ook de sopraan in
’t terzett: „sur ewig bleibt Sein Ruhm.”
We kunnen dan ook niet anders zeggen,
dan dat de sopraan soliste, die zoo een
voudig was in haar optreden, ons ten
zeerste heeft bekoord.
Ds heeren solisten Jau. Vellinga, tenor,
en Dr. H. Neukomm, bas, beiden van
Amsterdam, hebben goed gezongen. Tech
konden ze ons niet in die mate bekoren,
als dat met de sopraan-soliste het geval
was. De stem vaa den bassolo, droeg een
ietwat mat karakter; 't was of de bezieling
er niet in uitstraalde. Va» den aan raag af,
lag er iets in zyn strfto, dat ons niet kon
bevallen. Toch kon men meermalen bemer
ken, dat de bas solo meer kon presteeren
dan hij heden avond deed. In de diepe
tonen immers was zyn geluid vol en duide
lijk; en in ’t 2e dael werd zelfs verdienste
lijk gezongen, i./d. aria: „Nnn scheint in
vollem Glanze der Himmel”. Een enkele
maal echter, waar hij zong in het terzett
van Gabriel, Uriel en Raphael, was hij
niet geheel „zuiver”.
De tenor-solo was aangenaam om te
hoorenvooral ia de party waar hij met
de sopraan-soliste zong het gedeelte vat:
„Za dir, o Herr blickt alles auf.” Was
de toon echter wat hoog, en moest forto
gezongen worden, dan kon ook de tenor
ons niet heelemaal bevredigen.
Het duet tusschen „Adam en Eva” dat
zoo innig mooi is, werd zeer goed gezon
gen. Het werd zelfs zeer mooi, in ’t ge
deelte: „Mit dir erhöht sich jede Freude”.
Dat was treffan d.
Er zyu meer mooie passages aau te
wijzen, maar we kunnen io dit kort bestek
niet alles aanstippen. Laten we nog op
merken, dat waar de solisten in terzet
zongen, dit ons zeer goed beviel. Voorwaar
boorde men, dat cr dan gezongen werd
door geschoolde krachten, en hebben wy
genoten van de werkelijke kunst vau
„zingen”.
Het gemeagd koor „Bolsward” beviel
ons over 't geheel genomen heel goed.
Do sopranen zongen zalfs flink; een enkele
stem was af ea toe iets hinderlyk door te
sterkeiatonatie en die daardoor onzuiver klonk
Laat men vooral daarop zijn aandacht
vestigen, want de mooie zang van ’t ge
heel lijdt er onder.
De bassen waren
wat vooral het geval
iet das grosse Werk”.
Er werd echter doer 't geheele koor
met toewyding en warmte gezongen en
dit heeft dan ook tengevolge, dat onze
critiek gunstig kan zijn. Vooral in ’t
gedeelte van „des Schöpfers Lub, das Lub
des Zweiten Tags” klonken de stemmen
zeer goed.
Nog rest ons een woord te zeggen over
’t instrumentale gedeelte van dezen avond.
Hierover is ons oordeel zeer gunstig. Het
Strijkkwartet van Leeuwarden heeft getoond
dat het „kunst” kan geven. We hebben
genoten van de instrumentale begeleiding.
Ook de piano- en orgelbegeleiding was in
goede handen.
De opvoering van „Die Schöpfung” in
zyn geheel genomen heeft ons een genot-
vollen en heerlijken avond bezorgd. Ouk
aan den directeur, den heer Faber, komt
een woord van dank toe, voor zijn emi
nente leiding en zijn ondernemingsgeest.
Terugziende op dezen avond mogen we
De uitvoering van het Oratorium
„Die Schöpfung,”
dour ’t Gemengd Koor „Bolsward,”
directeur de heer J. Faber.
„Die Scköpfnng,” het werk van den be
kenden componist Joseph Haydn is grootsch
van opvatting. Voor de uitvoering er van
zijn zoovele krachten noodig, die nood
wendig met zich meebrengen vele uitgaven,
zoodat de zangvereeniging „Bolsward,”
voorwaar een woord van dank toekomt om
dit kunstwerk hier ten gehoore te geven.
Een bespreking van de uitvoering in al
zijn onderdeelen zou ons zeker te ver
voeren. We zullen daarom trachten in
groote trekken ons oordeel weer te geven
Eu dan beginnen we met de soliste, mevr.
Schook-Homoet van Hilversum, die voor
zeker een succes heeft te boeken. Haar
stem, baar voordracht, we kunnen er niets
das goeds van zeggen. Wat een rijkdom
van klank, ’t was een genot er naar te
luisteren. Was ze in den beginne iets
weifelend, waardoor ze moeite bad de hooge
tonen te halen; al spoedig bleek ze vol
komen haar stem machtig. Toen ze met
het koor meezong „das Lob des Zweiten
Tags,” klonk haar stem zoo mooi, dat die
hoeveel kilometer hij te gaan beeft eu
hoeveel by er per dag en per uur aflegt.
Hij weet ook ai dagen te voren, waar hij
even rusten zal en wat hij er drinken zal,
melk of chocolade. En hy meent te weten,
hoe het er aan het einde van dien weg
zal uitzien, waar bij zijn gemak zal kunnen
nemen, zijn testament maken en zyn
begrafenis voorbereiden.
Maar voor hem, die niet zanikt om een
spoortreintje of een blokkendoos, maar
werkt eu wacht, wat het leven in zijn
eindelooze goedheid hens brengen zal, voor
hem is die levensbaan als een fantastisch-
kronkelend pad, breed nu, dan smal, ge
makkelijk geplaveid of nauwelyks begaaa-
baar, overwoekerd van bloeiende wingerd
ranken of van pijnende doornstruiken, in
De maand April is bijna ten einde en
nog wachten wij feitelyk op den eersten,
werkelyk mooien lentedag. Maart heeft ons
in een winterkou gezet en April schijnt
dit slechte voorbeeld te willen volgen.
Wanneer zullen wij verrast worden met
die heerlijke zoele lentedagen, die ons de
ramen doen open gooien en wij blootshoofd,
alsof het zomer is, naar buiten kunnen
loopen. Wat zal bet weder eene vreugde
geven, als met onze ramen ook de vensters
van ous verlangen open vliegen en we het
leven weer zien als het geluk vau een
jongen voorjaarsdag.
Ondanks de kou, is de invloed der
lente toch reeds merkbaar. Wy kijken al
weer naar de dikke knoppen, die aan
hoornen en heesters op 't openspringen
staau en we snuiven in den wind of we
nog de eerste lentebloesems niet ruiken,
die straks de wereld rondom zullen omtoo-
veren in een kleurenland. En met het
versche groen en de jonge bloemen ver
wachten we een nieuwe vreugde te zien
ontluiken over de herbloeiende aarde.
Och ja, de tijd van de bloesemende
lenteweelde en de zoele lentegeuren is nog
ver. De wereld is er ook eigenlyk niet
naar om naar nieuwe stralende levens
vreugde uit te zien. Maar wat kunnen
we eraan doen Ondanks de kou, die
nog komen gaat, en de mistroostigheid
die ons nog vaak benauwt, komt de
nieuwe hoop, als ieder jaar, wanneer
de knoppen uitspruiten en de aarde groen
wordt.
De lente vraagt er niet naar wat voor
ellende de mensehen in hun dwaasheid
over de wereld en zich zelven brengen.
Zij komt met dezelfde, maar toch altyd
nieuwe weelde en in ons hart ontsteekt
zij, of we het willen of niet, weer hetzelfde,
maar toch nieuwe licht van ons eeuwig
verlangen. Want dat verlangen is er wel,
ook als het geen lente is. Het is er altijd.
Maar het groeit nu tot een blyde verwach
ting, die ons begeeiig de handen doet
uitstrekken. En, die verwachting is het,
die ons leven mooi maakt en rijk. Wat
doet het er dan eigenlyk toe, of we het
niet allemaal krijgen, waarop we hopen
Niet het bezit brengt het geluk, maar
het verwachten, hat streven, het hopen.
Maar om dat geluk te kannen genieten,
moeten we niet bang zyn veor
teleurstelling.
Och, teleurstelling is meestal sen narig
heid, die we ons zelven op den hals
schuiven. Ze is een gevolg van ons ongeloof
in de schoonheid van ons leven en vaak
ook een ongeduld, een verzet, omdat het
leven niet alles zoo bestelt, of het nwe
niet zoo besteld heeft, als wij bet ons
een» hadden uitgedacht. Als kinderen
moeten we zijn en het leven afwachten
als een Sinterklaasverrassing.
Wie nu eenmaal in zijn hoofd gezet
heeft, dat hij een spoortrein hebben wil
en nog wel een met blauwe portierdeuren
en een gele locomotief, en niets anders
dan een spoortrein, blijft er naar zoeken
in alle gaten en hoeken. En ook wanneer
hij iets veel mooiers vindt dan zoo’n
spoortrein, let hij er niet op. Hij blijft
drensen om den spoortrein en laat het
schoone leven aan zich voorbijgaan. Dat
is een, die het verlangen niet kent, dat
verrassingen verwacht en de hoop op een
onbekende schoonheid is hem vreemd. Voor
hem is het leven als de eindeloos rechte
weg met uetgeverfde kilometerpaaltjes en
hier en daar een behoorlyk zitje tusschen
petjes - geschoren hagen. Hij weet precies
Abonnementsprijs franco per post 62'/2
3.|
a
Bolswardsche Courant
-)
L-
A
E>
•8-
en
n.
D,
‘\Q.
■M»wgMBaKMWM»u.iTi!iHi»wreEmarafeiancaaaflg5B3gKMMMMennB
J
l
Firma T. S. van der Zee,
i
