C.V.S. VEEKOEKJES
MET SUIKER
De Bolswardsche.Courant en Westergoo
50d.per1/2pohd
DE
BESTE PIJ PTABAKLa
EENZAAMHEID.
waiihansinNt
Stadsnieuws.
in den Prijs van.
BUITENLAND,
Jaargang
No. 19
Woensdag 7 Maart 1928
Uitgever A. J. OSINGA, Marktstraat BOLSWARD
TARSAVON
(WETT:0 OtDtPONEERD)
Officiéél orgaan der gemeenten Bolsward, Wonseradeel en Hennaarderadeel
A Telefoon No. 12
en
mi
Verschijnt Dinsdags-
Vrjjdagsavonds.
op de kinderen te passen om aldus de
ouders der kinderen in staat te stellen,
uit te gaan. Dinsdagavond zaten haar
ouders tevergeefs op haar te wachten en
ten slotte gingen zij op onderzoek uit.
Zij vonden hun kind dood terug.
Een bijzonderheid in deze zaak is, dat
de moeder van het kind, even voor het
vinden van het lijk, droomde dat het
meisje vermoord was.
Zweden.
De Maandag ingetreden uitsluiting bij
de Zweedsche papierindustrie omvat on
geveer 13000 arbeiders.
Thans zijn door de verschillende ar
beidsconflicten in Zweden 57000 perso
nen getroffen.
Donderdag is bij den Amerikaanschen
Senaat een wetsontwerp ingediend, waar
bij een bedrag van 325 millioen dollar
wordt aangevraagd voor het aanleggen
van djjken en andere werken tot het te
gengaan van overstroomingen. Dit be
drag moet door alle Staten der Unie
worden opgebracht, terwijl een commis
sie zal vaststellen, welk deel elk der sta
ten zal moeten betalen.
Autobusdienst Lemmer-Bolsward.
Bij koninklijk besluit van 4 Febr. is het
door den Directeur der Ned. Tramweg
Mij. Ingestelde beroep tegen den autobus-
verlaten voelt, omdat bij het klimmen der
jaren zoovelen weg vielen, die voorheen
omringden met vroolijk gekout, of hulp
vaardige hand of dankbare toegenegen
heid en liefde, maar die allen hunnen tijd
gehad hebben en niet meer behooren tot
de levenden. Was het niet onze groote
dichter Ten Kate, die aan den avond van
zijn leven klaagde:
„Hoevelen zijn weg die ik teer heb
bemind.
A dve r t e n t i n per regel:
Woensdagsnummer 10 cent.
Zaterdagsnummer 12 cent.
Tusschen de tekst dubb. prijs.
Aangesloten bij het Bureau
voor oplaagcontröle.
Ter voorziening van den landbouw
van zaaizaad voor het komende seizoen
heeft het Pruisische ministerie van Land
bouw voorgesteld uit het fonds tot on
dersteuning van den landbouw een be
drag van vijf millioen mark ter beschik
king te stellen voor het goedkooper ma
ken van het zaaizaad.
in doozen van 25 K.G.
GOEDKOOP en BEST!
.Eenmaal geprobeerd blijft U
gebruiker.”
Verkrijgbaar aan onze fabriek te Sneek.
Te Bolsward bij G. JORRITSMA.
voor het traject Lemmer-Bolsward onge
grond verklaard.
Dit besluit is genomen uit overweging,
dat deze autobusdienst, die een geheel
andere route dan de tramweg volgt, ten
aanzien van het locaal verkeer op het
door de autobus te volgen traject tus
schen Lemmer en Bolsward In eene be
staande behoefte voorziet en voorts, dat
ook ten aanzien van het doorgaand ver
keer aan dezen dienst het recht van be
staan niet kan worden ontzegd.
Een kwart eeuw.
Zondag j.l. herdachten L. Kingma en
H. Radelaar hunne 25-jarige dienstver
vulling aan de fabriek „Hollandia” al
hier.
Zoowel van de zijde der directie als
die hunner mede-werklieden heeft het den
jubilarissen niet ontbroken aan blijken
van waardeering en belangstelling.
Vrijdag a.s. hoopt P. Nieuwenhuis het
feit te gedenken, dat hij 25 jaren werk
zaam is aan bovengenoemde fabriek.
Ook „onze Piet” zal het op zijn jubi-
leumsdag wel niet ontbreken aan bewij
zen van belangstelling en waardeering.
Den jubilarissen onze beste wenschen.
Wij hebben al hooren fluisteren, dat er
in deze maand nog een lid van het per
soneel der fabriek een dergelijk jubileum
hoopt te vieren.
Tot later dusl
Ruit vernield.
Terwijl Zondagavond eenige jongens
op de stoep van het Sigarenmagazijn
„Frisia” van de Wed. O. Aukema, alhier,
aan het stoeien waren, kwam een hunner
zoo innig in aanraking met een der win
kelruiten, dat het geheel vernield werd.
Het laat zich begrijpen, dat de Wed.
Aukema, die aanwezig was in de kamer
achter den winkel, hevig schrok. De jon
gens „smeerden” ’m natuurlijk zoo hard
ze konden en zijn onbekend.
Verzekering dekt de schade.
waarin opfjenomen
Vereenigde Staten.
Te New York dreigt een werkstaking
te zullen uitbreken bij de ondergrondsche
en viaductspoorwegen. Burgemeester
Walker doet pogingen om den vrede te
bewaren. Het Conflict vindt zijn oor
sprong In de schorsing van twintig ar
beiders, van wie intusschen een aantal Is
ontslagen.
Oost, West, thuis best
De 14-jarige Gosse van Kampen, die
de voor-vorige week de ouderlijke wo
ning had verlaten en sedert werd ver
mist, is Zondag weer teruggekeerd.
Gebleken is, dat hij sedert zijn vertrek
in Friesland, Groningen en Drenthe ver
toefd heeft.
Voor de ouders en den jongen zelf Is
te hopen, dat hij thans genezen Is van
zijn zucht tot zwerven.
Vooral voor jeugdige personen geldt
nbg altijd: „Oost West, fthuls best”,
hoor Gosse.
Engeland.
In het Engelsche mijndorp Sunnybrow,
in Durham, Is een zevenjarig meisje,
Mary Sewell, het dochtertje van een mijn
werker, vermoord. Het kind was gewoon
f De Bolswardsche Burgerwacht hield
3 Maart hare jaarvergadering In het
Gymnastieklokaal, alhier.
De voorzitter, de heer D. Banning,
opent deze vergadering met een woord
van welkom aan den Edelachtbaren Heer
Burgemeester Praamsma en verder aan
al de aanwezigen. Na de gewone versla
gen werd stemming gehouden. Herkozen
werden de heeren D. Banning en J.
Kooistra. In de vacature D. Oerritsma
werd gekozen de heer J. van Dijk.
De Burgemeester spreekt hierna nog
zijn waardeering uit voor de Bolsward
sche Burgerwacht, moedlgd aan tot ge
regeld bezoek van de oefeningen en geeft
te kennen om evenals voorheen alles te
willen doen voor de belangen van haar
bestaan.
Hierna werd nog een kleine wedstrijd
gehouden. Prijswinnaars werden als
volgt:
1ste prijs D. Banning, 2de J. van der
Wal, 3de J. van Dijk, 4de J. P. Wester-
baan, 5de N. v. d. Zee, 6de E. Conradi,
gemeenschap oefenen, maar zelfs de ge
slachten over de ouders heen elkander
nog de hand reiken, in groot- of over
grootouders en kleinkinderen.
Zijn er niet die er zelfs prat op gaan
te kunnen bewijzen, hoe ver hun ge
slachtsboom tot in het verledene reikt,
omdat, nu ja, om dat een mensch, een
mensch is, deel van het geheel wel is
waar, maar met eigen zelfstandigheid en
toch ook weer onafscheidelijk van ande
ren. DAAr, in dat volle, rijke, veelsoortige
leven, vol klank en kleur, vol beweging
en vroolijkheid, vol glans en gloed, voelt
hij zich op zijne plaats, slaat hij zijn ar
men uit als een zwemmer in het water,
of gaat hij moedig en fier het bergpad
op, den levenskamp tegen, om daar te
overwinnen alles wat eigen ontplooiing
tegen staat, en daardoor het hoogtepunt,
den bloeitijd, te bereiken, waarop het
meest de schoonheid of de kracht, of de
kunst tot openbaring komen kan en men
eens naam maken kan, die misschien nog
eenigen tijd blijft, nadat men zelf reeds
is heengegaan.
Tegenover deze levensbehoefte aan ge
meenschap nu, komt des te schriller de
eenzaamheid uit dergenen, die gansch al
leen hunnen weg hebben te bewandelen.
Voor deze laatsten gevoel ik ontzagge
lijk veel, juist omdat hun weg zoo moei
lijk en zoo donker en zoo zwaar is. ’1
Kan zijn dat de levensomstandigheden
hen tot eenzamen maakten. Zij werden
wellicht niet geteld; zij waren allicht niet
begeerd. De groote, drukke, jachtende
wereld ging aan hen voorbij. Zij had
den misschien wel veel goeds en veel be
geerlijks met een diepe, innerlijke waarde
van degelijkheid, maar dat lag zoo niet
aan de oppervlakte, ’t Was geen schoon
gelaat, geen sprekend oog, geen vleien
de tong, geen krachtige persoonlijkheid,
geen verleidende gestalte, geen pracht of
praal. Het bezit kon niet uitgedrukt wor
den in beurswaarde en bestond niet in
een kapitaal van bankpapier of muntspe
cie of in waardevolle onroerende goede
ren. ’t Waren wellicht stillen in den lan
de, die niet opvielen. Zoo kwam het dat
de menigte hen niet zag; dat de velen
hen voorbij liepen; dat zij vereenzaamden
en tenslotte als vergetenen weg raakten,
onder de massa, als het wrakhout in de
deinende golfslag langs onze kusten. Ar
me menschen. Met misschien zulk een
diep verlangen, zulk een innige hunkering,
zulk een met kracht terug gedrongen be
geerte, om als anderen een beteekenend
deel van het geheel te worden, doch om
daarbij telkens te worden terug gedron
gen, achteruit gezet, niet gteeld en... niet
gewild. Overmeesterd, overvleugeld,
overrompeld door anderen die misschien
lang niet die verborgen gaven en talen
ten hadden als van degenen welke zij den
loef afstaken maar die daardoor des te
meer in hun innerlijk leven gekrenkt wer
den.
Voor deze eenzamen wilde ik eens de
aandacht vragen. Zij zijn er in elke
plaats, in eiken stand, in elk'en kring,
en zij snakken misschien naar een vrien
dlijken blik, naar een deelnemend
woord, naar een warmen handdruk naar
een weinig aandacht, naar een kleine
opoffering. Och, men kan soms met zoo’n
geringe Inspanning, zooveel zegen ver
spreiden. Het zit hem niet altijd In de
grootte of de hoeveelheid van het ge
ven. Elk mensch, hoe arm ook, is in staat
op eens anders levensweg zonneschijn te
brengen en de meest dankbaren vindt hij
hiervoor onder de eenzamen.
’t Kan óók wezen dat dit alléén-zijn
gevolg is van de boosheid van anderen.
Dan wordt de smart en het hartzeer vaak
nog zwaarder. Als de laagheid of de list
of de afgunst of de haat, of de jalousie
van den naaste, oorzaak werd dat men
in het vergeetboek kwam. Als het geluk
te uit de duisternis vergiftige pijlen te
schieten op het leven van zijn prooi, dat
daardoor in miscrediet geraakte en zijn
beteekenis voor de samenleving verloor.
Wel is waar zal de vrucht van zulk een
heilloos werk vroeg of laat als een druk
kenden last neerdalen op het hoofd of het
leven van degenen die zóó anderen in
het verderf storten en oorzaak worden
van hun onuitgesproken leed, maar niet
temin kan dit laatste geweldig pijn doen
en als een worm knagen aan Iemands
levenswortel. Omdat het dan niet alleen
de eenzaamheid is, welke drukt, maar
daar ook nog bijkomt het „verschoven
worden”.
Wie met een open oog de wereld door
gaat, zal hier of daar in een verborgen
hoek dezulken kunnen vinden en tevens
gelegenheid hebben om ter verzachting
en tot heeling als een barmhartigen
Samaritaan met de olie- en wijnflesch
rond te gaan.
Ten slotte komt vroeg of laat voor elk
IGId.per pond
20ct.per ons
lOct.perVfeons
De mensch is een gemeenschapswe
zen. Dat wil zeggen dat hij is aange
legd op omgang, op verkeer, op innig
verkeer met anderen. Eigenlijk geldt dit
voor alle leven. Onverschillig in welken
vorm of gedaante of soort het zich open
baart. Dus ook in de planten- en in de
dierenwereld. Vandaar dat men bijna
nooit slechts een éénling vindt Minstens
een paar van elk, en meest een hoeveel
heid. Tot zelfs van de Alpenroos, of de
ijsbloem of het needrig lelietje der dalen.
In de dierenwereld is het niet anders.
Gewoonlijk vindt men naast een van de
soort, ook weldra een ander en een één
ling in het groote rijk der natuur doet
denken óf aan een afdwaling van de
kudde, een vrijwillig of roekeloos zwer
ven op eigen gekozen wegen óf aan een
uitsterven van het geslacht.
Deze hoeveelheid, dit meervoudige van
de soort Is ook heel goed verklaarbaar.
Omdat ’t leven alleen tot ontplooiing en
uitlevlng komen kan door zich in nau
we verbintenis te stellen met anderen van
dezelfde soort en daardoor zich te ver
menigvuldigen tot in het oneindige. Cife-
lijk uit den eenen stam tallooze stengels
en bladeren zich ontwikkelen, of in den
zaadkorrel de kiem ligt van het nieuwe
leven.
Op het land, In het water, in de lucht,
overal vindt men de bevestiging dezer
waarheid. In nog veel hoogeren zin kan
dit alles evenwel gezegd worden van den
mensch. Ook voor hem zou het niet goed
zijn, alleen te wezen en vandaar dat hij
haakt naar de gemeenschap. Dat is de
grondslag van het gezinsleven meteen.
Hier ligt de oorsprong van het gemeen
schapsleven met het gelijksoortige hoe
wel het een andere is, waaruit dan straks
de familie gebouwd wordt, ’t Is niets
anders dan de natuur, de ingeschapen
behoefte aan elkaar, ’t Heele leven Is dAAr
om de waarheid hiervan te bevestigen,
’t Zou niets geen moeite kosten om ver
van al het wereidgewoel en alle men-
schelijke omgang zich ergens neer te zet
ten, puur alléén.
Op de heide, in een ondoordringbaar
bosch, in de zandwoestijn en een heel en
kele maal leest men er van dat Iemand de
gemeenschap ontvlucht om zoo op zijn
eentje in grauwe eentonigheid zijn le
vensdagen te slijten. Maar het zijn uitzon
deringen; vaak ook abnormaliteiten
waaraan een. gebeurtenis ten grondslag
lig1| met een donkeren achtergrond.
Waar dan nog menigmaal bij komt het
speculeeren op de goedheid of het mede
lijden van anderen, die niet in de samen
leving hun gaven en krachten ontwikke
len, om door dezen gevoed en gelaafd
te worden. Iets absurds, dat geheel buiten
de lijn van het leven ligt, waarvoor
In de dierenwereld geen plaats zou zijn
omdat het dier als bij instinct uitgaat van
de stelling, dat wie niet werkt, ook niet
eten zal en bijv, in een mieren- of bijen
kolonie wordt uitgewerkt, elke onwillige
kameraad, die zou willen leven ten koste
van anderer inspanning en arbeid.
De mensch is dus In de eerste plaats
een gemeenschapswezen, hetwelk te meer
beteekenis heeft omdat hij zich dit be
wust is. Vandaar in het kind reeds die
vrees voor het alleen-zijn. Het huivert bij
del gddachte van anderen verlaten te
worden; ’t schreit om de nabijheid van de
moeder, die het derft; het zoekt zich vast
te klampen aan wie het Hef heeft. In nog
oneindig hooger mate, dan dit bij het dier
tot uiting komt. Als over enkele weken
de jonge lammeren die zoo vroolijk aan
de zijde hunner moeders in het jonge
groen zich vermaken, van deze weer ge
scheiden worden om een nieuw stadium
in hun korte leven in te gaan, dan treft
u dat erbarmelijk gejammer v^n dat jong
vee om die wreede scheiding, welke
echter noodzakelijk is en heel spoedig
vergeten.
Bij den mensch blijft evenwel de band,
die hem aan de zijnen verbindt. Zelfs kan
het wezen dat deze met het klimmen der
jaren nog inniger en nauwer wordt, zoo-
dat niet alleen de gezinsleden met elkan-
’k Ben eenzaam
O, wat kan dat een somberheid bren
gen. Als men uit de harten vergeten is
als een doode, en niemand meer eenige
belangstelling toont voor die ouden, die
hunnen tijd hebben gehad en alleen nog
maar wachten op het eindé; als zij geheel
alleen van hier moeten gaan.
Het is gelukkig dat in onze dagen voor
de behoeften dezer ouden meer en meer
de oogen open gaan en door de Christe
lijke barmhartigheid getracht wordt hun
nen levensavond te verlichten. We den
ken hier met blijdschap aan de „Rust
huizen” die allerwege verrijzen, en waar
zij met zorg omringd en verpleegd wor
den, die misschien zooveel van hunne
zijde zagen wegvallen.
Daar is evenwel nog véél te doen, óók
door particulieren, zonder vele kosten en
eigen leven wordt er rijker door, wanneer
men zich te midden van het drukke we
reidgewoel eens tijd gunt, rustig te luis
teren naar degenen die zoo’n lange
marsch aether den rug hebben. Daarom:
„Gedenkt de eenzamen".
Frankrijk.
In geen land zijn meer koninginnen
dan in het republikeinsche Frankrijk. Elk
arrondissement van Parijs, elk bedrijf
welhaast, kiest zijn koningin voor één
jaar, en de traditie wordt, in plaats van
te verslappen, steeds uitbundiger nage
leefd.
Donderdag is uit deze verschillende
koninginnen de „koningin van Parijs” ge
kozen, die op het a.s. lentefeest het mid
delpunt zal vormen, en gedurende het ge-
heele jaar de stad Parijs op alle provin
ciale feesten zal vertegenwoordigen. Het
is Mlle. Paulette Cailliet, een achttien
jarige violiste.
Als bijzonderheid wordt van haar ver
teld dat zij heur haar niet afgeknipt
draagt!
Duitschland.
De vakvereenigingen der spoorwegar
beiders hebben tegen 1 April a.s. de col
lectieve arbeidscontracten opgezegd.
Naar uit Berlijn aan het „Hbl.” wordt
gemeld, hebben zij thans tegenover de
directie der spoorwegen hun looneischen
gesteld. Zij eischen een verhooging van
10 pf. per uur, alsmede een toeslag voor
overwerk. Een deel der organisaties
eischt bovendien een extra toeslag voor
langjarigen dienst en dienstpremies.
Indien deze eischen van de vakveree
nigingen werden ingewilligd, zouden de
spoorwegen 250 millioen Mark meer aan
ioonen moeten uitbetalen, dan zij tot
dusver deden. De directie heeft aan de
vakbonden medegedeeld, dat zij deze
eischen niet als een geschikte basis voor
onderhandelingen kan beschouwen, daar
zij niet in overeenstemming zijn met den
financieelen toestand der rijksspoorwe-
gen en ook in vergelijking met den alge-
meenen loonstandaard niet als billijk kun
nen worden beschouwd.
Daarom acht de directie der spoorwe
gen het gewenscht om, ter voorkoming
van langdurige en moeilijke onderhande
lingen, de quaestie zoo spoedig mogelijk
te laten regelen door een arbitrale be
slissing van den minister van Arbeid te
vragen.
DE JONG s NIEUWSBLAD
Leesgeld fr. p. p. per half jaar f 1.50
Bulten de provincie f 2.-; inning 15 ct.
Voor het Buitenland f7.- per jaar.
Leesgeld per looper 40 ct. p. kwartaal.
HAARWASCH MIDDEL
REUKLOOS TEERZttPPREPAPAAT
VERKRIJGBAAR inFLE55CHEN
VAN VERSCHILLENDE GROOTTE.
AFDOIXD MIDDEL TEGEN MOOft.
TARSAVON COMPANY - HAARLEM
