De Bolswardsche Courant en Westergoo
EL PROÖRE50
A
BUITENLAND.
23^1* Jaargang
Woensdag 28 November 1928
No. 93
Uitgever A. J. OSINGA, Marktstraat, BOLSWARD
DRABiJiAvanVALKENBURC/S.J
„Als de ikinderkens”.
st/rMT/sjwac
Stadsnieuws.
bij Verkoudheden*en Koorts
Officiéél orgaan der gemeenten Bolsward, Wonseradeel en Hennaarderadeel
A Telefoon No. 12
■LEEUWARDPt ~<tl
Ingezonden Mededeelingen
Verschijnt Dinsdags-
Vrijdagsavonds.
lijk joelend uiteen, om morgen wellicht
opnieuw zich te gaan verlustigen aan ’t
zien van dat zelfde, wat in den nacht bij
velen hunner als een droombeeld voor
den geest komt, en in den slaap nog ge
lukkig maakt.
Kinderlijke eenvoud; heilige onnoozel-
heid! En onwillekeurig dwaalden m’n
gedachten af naar het groote, woelige
wereldtooneel, waar elk zijn eigen leven
leidt, en elk zijn eigen strijd strijdt, en
waar het van den morgen tot den avond
en ook in den nacht, een jagen en vliegen
en draven is, in de hoogte en in de diep
te, in de nabijheid en in de verte, onder
hetgeen vlak bij ligt, en tot in het onbe
reikbare, om ook vervuld te krijgen het
macht, of om een naam te maken. Naai
het oppervlakkig vaak schijnt een edeler
streven, met verhevener doel, maar in den
grond niet zelden met even nadeelige ge
volgen. Daar zou op de slagvelden der
wereld niet zooveel bloed en tranen zijn
vergoten, wanneer ook in dezen meer de
teugel was aangelegd. De onttroonde
vorsten en de gevallen grootheden der
laatste jaren hebben dit ervaren, en me
nig leven, ook uit gewone burgerkringen
dient hier als bewijs.
Wat moeten wij dan?
Moeten wij dan in wereldverachting
de wereld ontvluchten, onze talenten be-
graven, in doffe onverschilligheid voor
alles wat edel is en goed, het oog sluiten
om in sombere mijmerij ons zelf te ver
liezen en ongevoelig te worden voor al
les wat ons omringt?
Maar ook dat is niet de levensroeping
voor een mensch, die verantwoordelijk
is voor zijne daden, en geroepen wordt
met alle kracht te werken aan de opge
legde taak.
En weer denken wij aan die kleine
kleuters voor dat winkelraam, moeten
wij groote menschen, niet in menig op
zicht worden „als de kinderen”, zonder
daarom nog „kinderachtig” te doen
en ik zag hun verlangen, maar tevens
hunne tevredenheid, hun begeeren, maar
meteen ook hun berusten in het niet be
zitten, hun open oog voor alles, maar
ook hun blijdschap bij ’t gemis van veel,
omdat zij dankbaar en tevreden waren
met hetgeen men had, en zich gelukkig
voelden in het bezit van hun „thuis”.
Daar leven wellicht ook in ons hart
velerlei begeerten, die misschien vervuld
zullen worden, maar die ook -kunnen be-
hooren tot de nooit in te willigen ver
langens, omdat zij nu eenmaal buiten het
bereik liggen of niet voor ons zijn weg-
gelegd.
Laten wij willen zijn: „als de kinder-
kens” en wij zullen ons daar beter en
gelukkiger bij gevoelen, dan velen in hun
overvloed, maar die vaak ten koste van
zooveel, en tegen zulk een hoogen prijs
verkregen werd. Beter is het te zijn „als
de kinderkens”.
Nu de besprekingen tot beëindiging
van het conflict in de metaalindustrie tof
geen resultaat hebben geleid, zien beide
partijen zich genoodzaakt de uitsluiting
voort te zetten.
De gevolgen van het conflict doen zich
MfUWfOOGST
thans ook in de kleinere ijzerbewerkende
bedrijven, die nog doorwerkten, gevoe
len. Zij zullen eerlang tot productiebe
perking moeten overgaan, omdat zij geen
materiaal meer krijgen en bovendien de
bestellingen snel afnemen.
In de Nederrijnsche textielfabrieken
staan de zaken met het uitsluitingsgebied
vrijwel geheel stop.
Vereemlgde Staten.
Reuter meldt uit New-York:
De hoofdmachinist van de „Vestris”
heeft voor het hof van onderzoek ver
klaard, dat het verlies van de „Vestris”
te wijten is aan het verlaten van hun post
door de negerstokers, hetgeen tot gevolg
had, dat de vuren in kracht afnamen en
de pompen in gebreke bleven.
Hij geloofde, dat de „Vestris” nog lan
gen tijd drijvend had gebleven als de ne
gers den arbeid hadden voortgezet, in
plaats van door een paniek te worden
bevangen en ondanks de orders naar dek
te snellen. Hij verklaarde, dat de te hulp
snellende vaartuigen ruim tijd zouden
hebben gehad om het schip te bereiken.
„Groene Kruis”collecte.
Hoewel het goede doel dat wordt be
oogd feitelijk een verdere aanbeveling
overbodig maakt, meenen wij toch goed
te doen, nog even aller aandacht te ves
tigen op den verokop van het „Groene-
Kruisje” op aanstaande Donderdag.
Wij hopen van harte, dat de verkoop
zóó schitterend mag slagen, dat de op
brengst de stoutste verwachting over
treft.
Stormschade.
Ook hier ter stede heeft de storm van
Zondagnacht eenige schade veroor
zaakt. Van verschillende huizen zijn et
telijke dakpannen afgewaaid, terwijl
ook menig schoorsteenbord naar bene
den is gekomen en enkele glasramen in
waaiden.
Persoonlijke ongelukken kwamen niet
voor.
Verplaatst
De heer J. de Jong, kommies te Oot-
marsum, wordt met ingang van 1 Janu
ari a.s. in gelijke betrekking naar hier
verplaatst.
A dve r t e n t i n per regel:
Woensdagsnummer 10 cent.
Zaterdagsnummer 12 cent.
Tusschen de tekst dubb. prijs.
Aangesloten bij het Bureau
voor oplaagcontröle.
Athletiek.
Aan den Zondag te Leeuwarden van
wege den Frieschen Athletiekbond uit
geschreven wegwedstrijd over een af
stand van pl.m. 3.5 K.M., namen 17
personen deel.
Onze stadgenoot, de heer I. Wierd-
sma, wist den derden prijs, een bronzen
medaille, te winnen, door den afstand
af te leggen in 12 minuten 32% sec.
Dat dit een flinke prestatie is kan
blijken uit het feit,dat de eerste en twee
de aankomende den afstand aflegden
resp. in 12 minuten 22% seconde en 12
minuten 29% seconde.
België.
Generaal baron Jacques de Dixmude,
die tijdens den oorlog opperbevelhebber
was van het Belgische leger, is Zater
dagmorgen aan de gevolgen van longont
steking overleden.
De overledene werd bij zijn aftreden in
den adelstand verheven met den titel van
„Dixmude”, als blijk van erkentelijkheid
voor de door hem bewezen diensten tij
dens den zwaren strijd bij Diksmuiden.
Bij de twee grootste mijnen van het
kolenbekken van Bergen „le Levant du
Flénu” en „les Produits du Flénu” eischen
de kolenhouwers hooger loon. Hoewel
zij erkennen dat de directies de loonbe-
palingen der contracten juist toepassen,
beweren deze arbeiders, ongeveer dui
zend in getal, dat zij met het loon we
gens de toenemende duurte niet toeko
men.
Als aan hun eisch niet voldaan wordt,
zullen de kolenhouwers over een week ’t
werk neerleggen.
Men vreest, dat de staking zich over
de geheele Borinage zal uitbreiden.
rpen Hornum en Archsum wer-
het eiland losgeslagen en vor-
in zekeren zin zelfstandige
De RijkszuivelschooL
De heer L. te H., schrijver van de
Landbouwkroniek in het „Friesch Dag-
Het Britsche Rijk.
De laaste berichten omtrent den toe
stand des konings bevestigen, dat de ver
betering voortduurt, ’t Officieele bulletin
van Zaterdag, waarin voor het eerst van
pleuris werd gerept, wekte groote be
zorgdheid, doch behoefde niet te worden
opgevat als èen bewijs van gevaar.
Prinses Mary is uit Yorkshire overge
komen om de Koningin in deze omstan
digheden gezelschap te houden.
De prins van Wales en de hertog van
Gloucester, die thans in het Noorden van
Tanganyika jagen, worden van 's ko-
Ze stonden voor het groote spiegel
raam van een fijne banketwinkel, waar
achter lagen uitgestald al de lekkernijen innerlijk verlangen naar meer, en te ont-
pen.
Het W. B. voegt hier nog aan toe dat
in Wenningstedt wederom groote stuk
ken der klippen afgeslagen, zijn. Het
spoorwegverkeer is op verschillende
plaatsen verbroken; sommige treinen
rijden niet sneller dan een voetganger
loopt.
Frankrijk.
Vrijdag heeft de minister-president gebruik gemaakt kunnen worden
Poincaré de zitting van den Nationalen
Economischen Raad geopend met een re
de, waarin hij, van het vraagstuk der ra-
tionaliseering uitgaande, de onderwerpen
schetste, welke ter beraadslaging aan den
nationalen economischen raad zijn voor
gelegd.
Het gaat in de eerste plaats om de re-
wederopbouw der burgerlijke luchtvloot
en van den post-, telegraaf- en telefoon
dienst en om de nieuwe economische or
ganisatie des lands. Met name voor den
wederopbouw der burgerlke luchtvloot
stelde de premier krachtige medewerking
der regeering in het vooruitzicht. De af
doening van het definitieve statuut van
den nationalen raad, die totdusver slechts
voorloopig was samengesteld, zal zoo
spoedig mogelijk van het parlement wor
den gevraagd.
MIJN HARDT’S
van suiker en chocolade en marsepain,
in allerlei vorm en afbeelding en grootte,
waarmede straks de milde Sint, de kleine
kinderhanden, en ook die van de groote
menschen zal gaan vullen.
't Waren kleine kleuters van de be
waarschool, of althans van dat slag,
blijkbaar afkomstig uit de achterbuurten,
getuige de havelooze plunje, en de groe
zelige gezichtjes.
Koud streek de herfstwind langs de
straat, en kil sloeg nu en dan de regen
in het gelaat, terwijl langs de telegraaf
draden dat fluitend geluid ging, hetwelk
een opkomenden storm voorspelde.
Niettemin hadden de winkelstraten
druk bezoek van stedelingen en buiten-
menschen, die inkoopen kwamen doen
of ook, evenals dat grut de mooie uitstal
lingen van Sinterklaas gingen bewon
deren. Niemand had evenwel oog voor
die kleinen, evenmin als deze zich om de
groote menschen bekommerden. Met be-
geerige blikken, sommigen de handen on
der de boezelaar, werd gekeken naar al
die kostbaarheden, die zoo vlak bij lagen
zonder dat men ze tot zich nemen kon.
Een enkele kwam even met zijn morsig
vingertje bij het vensterglas waardoor de
afstand tusschen hem en die chocolade-
olifant, of de heerlijke fondant nog klei
ner werd.
„Lekker,” zei het joggie, en slikte zich
om den mond al proefde hij de streelen-
de smaak van al die zoetigheden.
„Nou, en dat dan,” zei een kleine meid
van misschien een jaar of vijf, die weer
naar iets anders wees, hetwelk tot weg
nemen lokte.
En hoe langer hoe opgewondener werd
het jonge volkje, dat heelemaal geen re
kening hield met de dreigende luchten
en de opstekende winden, en het voort
gaan van den tijd en de onrust van moe
der thi^is, eenvoudig omdat alles zoo
mooi en zoo begeerlijk en zoo lekker
was, en toen eindelijk alles voor dit raam
bekeken was en elk in de verbeelding het
zijne had uitgezocht, dat echter wel nooit
waarin opgenomen
Het resultaat van deze overweging is
geweest, dat besloten werd de school te
laten waar ze was.
Toen dan vast stond dat de school te
Bolsward bleef, heeft de stad zich op
nieuw opgemaakt om de huisvesting van
de school zoo goed mogelijk in te rich
ten.
Het resultaat was dan ook, dat de
school bloeide. In de nu achter ons lig
gende kwarteeuw zijn een groot aantal
degelijke wel toegeruste Beheerders af
geleverd.
Het werk ging zonder veel gerucht zijn
gang. Rustig was de omgeving, rustig
de arbeid van de leeraren, en rustig was
als geheel genomen het corps discipelen
dat het onderwijs ontving.
In den laatsten tijd werd opnieuw
overwogen of verplaatsing gewenscht
was. Het voor en tegen werd tegen el
kander afgewogen, voor de verplaatsing
pleiten als omstandigheden, dat in een
Verbeet zeniet
inUw koker te doen!
OUDE VRIEND”
inrichtingen zijn die dienstbaar zouden
kunnen zijn, om het onderwijs meer te
completeeren. Bijv, in Leeuwarden zou
i van het
laboratorium van zuivelconsulenten van
Fr. Maatsch. van Landbouw en Bond van
Coöp. St. Z. F.
Het aanwezig zijn van allerlei inrich
tingen op Zuivelgebied, zoude bevorder
lijk zijn tot ontwikkeling van de leerlin
gen van de zuivelschool.
Daartegen kan als bezwaar tot over
plaatsing worden aangevoerd, of het in
het algemeen wel goed is, om alles te
concentreeren in centra’s.
Uit het oog mag niet worden verloren
dat een plaats als Bolsward zich sinds
menschenheugenis voor deze inrichting
heeft geïnteresseerd.
Het argument dat er ter plaatse niet
voldoende leerkrachten zijn, moge tot
op zekere hoogte, vroeger gegolden heb
ben, daarvan is thans geen sprake meer
Een voordeel kan ook genoemd worden
dat de leerlingen die voor het overgroo-
te deel uit het platteland komen, in Bols
ward in hetzelfde milieu blijven.
Er is nog een argument dat gewicht
in de schaal legt, de school bloeit, en dan
moet men met verandering voorzichtig
zijn. Wij hebben de school nu in Fries
land, en er mag geen kans gegeven wor
den, om de school in een nog grooter
centrum, bijv. Utrecht, overgeplaatst te
zien.
Friesland is trctsch op zijn school. Wij
hopen, dat zij nog rijke vruchten zal af
werpen.
Duitschland.
De orkaan, die Zaterdagnacht in de
Duitsche Bocht heeft gewoed, moet voor
al aan de kust van Sleeswijk-Holstein
groote schade hebben aangericht. Het
ergst werd het eiland Sylt getroffen.
De dor;
den van 1
men nu
eilandjes. Vijftien huizen moesten worden
ontruimd. De spoordijk naar Hörnum is
doorgebroken en bij Keitum bereikte de
stormvloed den bovenrand van den hoo
gen dijk. In ’t laatstgenoemde dorp heeft
de stroom een ijzeren schoorsteen om
geworpen.
De groote Hindenburgdijk, die Sylt met
het vasteland verbindt, heeft geen scha
de geleden. Verschillende visscherssche-
pen, die bij het eiland voor anker lagen,
zijn losgeslagen en op het strand gewor- blad”, bespreekt in dat blad van Don
derdag j.l. het ontstaan van de vroegere
Zuivelschool alhier en in verband daar
mede de tot standkoming van de tegen
woordige Rijkszuivelschool en de plan
nen tot verplaatsing dier school.
Na de wordingsgeschiedenis dezer bei
de onderwijsinrichtingen uitvoerig te
hebben uiteengezet, vervolgt de heer L.
aldus:
In 1908 toen de Zuivelschool onder de
tegenwoordigen vorm, werd ingericht,
kwam reeds de gedachte op, en werd dan
ook overwogen, om de school te ver
plaatsen. Dat moest dan wezen naar
Leeuwarden.
in werkelijkheid bezit zal worden, ging
het in draf naar een andere uitstalling,
waar het speelgoed stond opgetast, het
eene stuk al kostbaarder en fijner, en
kunstiger dan het andere, waarvan het
duurste het begeerlijkste was.
En weer begon de verbeelding bij het
kleine goed te werken en zag men zich
in het bezit van die stoommachines, en
spoorwegen met tunnels en seintoestellen
en vfan diet teddy-ftefereri, en van die
mooie slaappoppen, die de oogen dicht
deden wanneer je ze op den rug liet lig
gen en van die prachtige wiegjes met
fijne kant. En men wees elkander telkens
op de nieuwe wonderheden, het eene al
kleuriger en fijner dan het andere om
eindelijk aan te landen voor het raam van
een boekwinkel, waar fijne platen en
mooie kleurboeken, en bouwdoozen en
teekenkrijt en allerlei spelletjes de glun
dere gezichten steeds meer in vervoering
brachten en deden uitzien naar den groo-
ten dag die nog in het verschiet ligt, maar
welhaast daar zal zijn als met hoog klop
pende hartjes de mandjes worden ge
zocht door den goeden Sint elders op ’n
schuilplaats gebracht, en waarbij hij
soms zoo wonder secuur rekening weet
te houden met de verlangens van het
volkje.
En ik sloeg met aandacht, zonder dat
zij het merkten die kleintjes gade, en
hoorde met belangstelling naar hunnen
uitroep van bewondering en de wenschen
van hun hart ook naar de vrees van
teleurgesteld te worden, omdat het zoo
duur was en moeder dat niet betalen
kon. Toch geen opstand en ontevreden
heid bij die kleine schaar, ’t Werd aan
vaard als een van zelfheid dat het duur
ste, en het mooiste wel nooit eigendom
zou worden; als zij dan toch maar iets
kregen van al dat lekkers en moois, en
daarvoor zou zeker gezorgd worden.
Toen scheen het plotseling tot hen
door te dringen dat zij naar huis moes
ten, en de weg haarheen nog ver was en
met een ruk afscheid nemend van al dat
begeerlijke, hetwelk het oog zoo bekoord
en het hartje zoo streelde, ging men vroo-
nings toestand op de hoogte gehouden, plaats als Leeuwarden of Utrecht e.a.,
maar zij zijn niet teruggeroepen.
vangen wat men niet heeft.
Hier is het te doen om het bezit van
stoffelijke goederen. Geld, en huis, en hof
en land en vee, ja wat niet al, en wat
wordt er al niet gedaan om dit te krijgen.
Wellicht zonder dat men dit aanvan
kelijk wilde, werd die begeerte naar dit
alles steeds grooter, zoodat zij een dorst
begonnen te lijken die nooit te verza
digen was. Nimmer werd de maat vol,
altijd moest er meer wezen. Toen men
aan het eene gewend was, hetwelk men
misschien zich nooit had voorgesteld te
zullen bereiken, moest er weer iets an
ders komen, dat nog mooier, en nog
voornamer en nog duurder was en zóó
ging dat door, van het een op het ander
en zonder dat men bevrediging vond.
En wat misschien nog het ergste was,
niet zelden wordt niet eens gevraagd
langs welke wegen en door welke mid
delen men het beoogde doel bereikt. Of
men daarbij altijd wel den rechten weg
bewandelt; of men zich daarbij niet ver
grijpt aan het goed of den naam, of het
recht van een ander. Of de eerlijkheid niet
in het gedrang komt. Of er geen woeker
winsten worden gemaakt. Of e' geen
misleiding en bedrog plaats heeft. Of er
aan dat geld geen bloed of tranen kle
ven van degenen wien onrecht werd aan
gedaan.
O wee, wanneer een mensch zijn be
geerte niet weet te beteugelen. Wanneer
hij zich laat verblinden door den glar.'«
van het goud en de klank van het me
taal en daarin zijn vrede en zijn blijd
schap en zijn geluk zoekt. Ten slotte
komt hij daarbij waar hij niet wezen wil
en wordt gevoerd tot daden die hij in
anderen verfoeit.
Daar gaat een opmerkelijk wereldge
richt door de geslachten der volken en
langs de lijn der historie, waarbij ook de
familiën en de enkele personen betrok
ken zijn. Het is dat niet zelden kinderen
of kindskinderen, of achter-kleinkinderen
verliezen wat door de voorouders langs
allerlei wegen werd bijeen gebracht en
tot een hoop vergaard, ’s Werelds goed
is eb en vloed, maar inzonderheid wan
neer bij de ineenzameling daarvan niet
gerekend werd met de belangen van an
deren. Wanneer het lopn van den dag-
looner daarbij werd verkort; wanneer
de weduwe en de wees niet werd ont
zien; wanneer men zich over den ellen
dige niet wist te ontfermen; wanneer men
zich door het nemen van woekerwinsten
niet ontzag het voorgestelde doel tegen
eiken prijs te bemachtigen, in één woord
wanneer de mammon tot een god werd,
die men aanbad en op wiens altaar geof
ferd werd, alles wat men had, tot zelfs
zijn eigen leven en gezondheid en mis
schien die van anderen tevens.
Is dat niet een der vreeselijkste open
baringen van het 20-eeuwsche wereldle
ven in zijn wilde, woeste jacht naar het
onbegrensde?
Neen, men dekt dit alles niet door het
schenken van giften aan armen, of het
uitreiken van aalmoezen aan hongerigen
of het geven van legaten aan stichtingen,
zelfs niet door het doen bouwen van
kerken of andere gebouwen waarin iets
anders verkondigd wordt dan men per
soonlijk als levensideaal koos, ’t Zal nog
de vraag zijn of niet voor menige kerk
of stichting het op deze wijze verkregen
geld, niet eerder een vloek dan een ze
gen is geworden, omdat er aan dat geld
ongerechtigheid kleefde.
En ik denk weer aan die kinderen voor
dat winkelraam met al die lekkernijen,
en hunne begeerlijke blikken en hunne
glundere gezichten, om daarna evenwel
vroolijk huiswaarts te gaan, ook bij het
niet bezitten van wat het oog had ge
zien. Omdat men immers thuis nog iets
had, een lieve moeder, een zorgende va
der, een warm bed, een koesterende
schoot, die men niet gaarne zou willen
ruilen tegen alles, wat slechts voor en
kele oogenblikken streelde en bevrediging
gaf.
Eft ’t kan zijn, dat het bij ons, groote
menschen, niet enkel gaat om vuil ge
win, maar dat in de jacht van het leven
gestaan wordt naar roem of eer, of
JONG s NIEUWSBLAD
en
Leesgeld fr. p p. per half jaar f 1.50
Buiten de provincie f 2.-; inning 15 ct.
Voor het (Buitenland f 7.- per jaar.
Leesgeld per looper 40 ct. p. kwartaal.
bit do. bestaat uit 2 bladen.
Porto Binnenland l'/2 ct.
Buitenland 4 ct.
SanapjK
Let vooral op dca naam Sanapirtn daar deze tablett^D
weltiu beschermd xlin tegen namaak en vervalschjng
Prijs 25. 40 en 75
JER/EMEfM
6-&-J0J2J5 er.
