Ons uierem-schiingeluk.
Buitenlandsche Revue.
koor^
ASPIRIN
UI. V. 0. lilEBFF
De Bolswardsche Courant en Westergoo
r
Reparatie
aan alle merken
Automobielen
Vorstelijk Bruidspaar
zijn verkrijgbaar bij
r
Groote voorraad
Onderdeelen
en Banden
Stadsnieuws.
I 33glg Jaargang
Woensdag 13 Januari 1937
No 3
4
Uitgever A. J. OSINGA, Marktstraat, BOLSWARD
Ingezonden Mededeelingen
9 9
I
Lat op oranje band en Bayerkrula
buisjes can 20 tabl. 70 cent
zakjes can 2 tabL - 10 cent
Advertentlën per regel:
Woensdagsnummer 10 cent.
Zaterdagsnummer 12 cent.
Tusschen de tekst dubb. prijs.
Giro no. 87926.
Speciale inrichting voor
logvoeren als een geliefd handwerk be
schouwt. Dat was volgens de oude ge-
schiedboeken zoo, maar wanneer we de
Verschijnt DINSDAGS- en
VRIJDAGSAVONDS.
Leesgeld fr. p. p. per half jaar 11.50
Buiten de provincie f2.-; inn. 15 ct.
Voor het Buitenland f 7.- per jaar.
Leesg. p. looper 40 ct. p. kwartaal.
De officieele Foto’s van het
A. J. OSINGA, Bolsward
helpt snel
en zeker
DE FEESTEN TE BOLSWARD TER
EERE VAN HET VORSTELIJK
BRUIDSPAAR.
Ook de Vrijdag stond nog een beetje
in het teeken van een na-feestviering.
De straatversleringen waren allen nog
intact gebleven en zelfs verschillende
vlaggen, die de vorige dag flink nat ge
regend waren, werden uitgestoken om
ze zoodoende op een gemakkelijke ma
nier te laten drogen.
Het weer was buitengewoon mooi. Het
groote gasornament aan de zijkant van
het Stadhuis kon nu nog eens in vollen
luister branden. De harde wind had dit
op den feestdag zelve en ook enkele da
gen daarvoor onmogelijk gemaakt. Het
geheel kwam nu zeer goed tot zijn recht.
Wat was dit nu een mooi gezicht, die
steeds bewegelijke verlichting, van de
kroon en J. B. met omlijsting. Deze
avond was een goede belooning voor
het vele werk dat aan deze verlichting
was besteed.
Ook de verlichting van de stichtingen
hebben we nog even bewonderd, het
Gasthuis op de Nieuwmarkt en ’t Wees
huis in de Kerkstraat, die het beide
schitterend deden.
Voor de gevelversiering was alsnog
een jury ter beoordeeling samengesteld,
die de volgende uitslag publiceerde:
1ste prijs: L. J. Timmer.
2de prijs: Fa. Heeres.
3de prijs: Schilstra.
4de prijs: A. J. Osinga,
De feestavond in de Doeie, gegeven
voor werkloozen en daarmee gelijk ge
stelden, was zeer druk bezocht.
De leiding berustte hier bij den heer
E. Westerhof.
De Burgemeester hield dezelfde toe
spraak, die we reeds in ons vorig num
mer hebben opgenomen. De heer Eerd-
mans, voorzitter van het comité, memo
reerde het verheugende feit, dat ook
voor de werkloozen een feestavond ge
geven kon worden. Ook zij mogen wel
eens een oogenblik getrokken worden
uit de dagelijksche en dikwijls moeilijke
sleur.
Wanneer een bewoner van een andere
planeet op een mooien zomerdag arge
loos ons tranendal kwam binnenwande
len, zou zeer waarschijnlijk binnen kor
ten tijd het betrenrenswaardig plan in
zqn verraste ziel rijpen om zich hier
metterwoon te vestigen.
01 stel u voor, dat het één onzer voor
ouders, met zijn herinnering aan trek
schuit en snuitlampje gegeven ware op
de wereld terug te keeren. De eene ver
bazing zou de andere verdringen en vol
ontzag zou hij staren naar het werk, dat
zijn nazaten hadden gewrocht.
Iedere vreemdeling in ons modern
Jeruzalem zou zich in een rijke, vroo-
lijke, gelukkige wereld wanen. Over
schitterend geplaveide wegen suizen
ieder jaar meerderen mooier luxe wa
gens. Breede bruggen, wonderen van
schoonheid en techniek, overspannen de
grootste rivieren, waar de pontjes en
antieke schipbrugjes welhaast tot 't ver
leden behooren. Daverende Dieseltreinen
denderen door de landen en verbinden
in no-time de millioensteden van het
continent Luxueuse oceaanreuzen, drij
vende droomsteden, voeren in 4 dagen
duizenden zorgelooze menschen naar de
Nieuwe Wereld. Hoog door de lucht ron
ken de motoren van schitterende metalen
vogels, die de grenzen van landen, van
tijd, snelheid en zwaartekracht uitwis- 1
schen in hun glorieuse verhevenheid.
Donker en somber liggen daar nog'de
cities der groote steden met hun hooge,
lichtlooze woningen, hun walmende
schoorsteenen, hun gesloten pakhuizen
en magazijnen, als symbolen van een
voorbije, zonlooze, onschoone eeuw.
De moderne mensch trok naar buiten
en bouwde zijn geriefelijke woning in
grootsch aangelegde parken en lachende
tuindorpen. Als machtige kransen van
groen en bloemen schikken zich de stille
woonwijken om de dreunende rookende
werksteden.
En in deze stilte draagt de radio, zoo
wij dat wenschen, de geheele wereld in
onze woonkamer binnen. Een handbewe
ging en het concert uit Warschau, dat
u verveelt, verstomt. Wat wenscht ge?
Lichte muziek uit Luxemburg of klassie
ke uit Londen? In één oogwenk schakelt
ge over.
De advertentie-pagina’s onzer groote
bladtn prijzen in aantrekkelijke annon
ces alle soort amusement bij u aan! Gij
behoeft u geen oogenblik te vervelen!
Voor het oor, nooit verzadigd van hoo-
ren, voor het oog, nimmer verzadigd van
zien, bieden theaters, bioscopen, stadions
en renbanen u overvloed van keus. Nooit
te voren was de wereld mooier dan
thans; het is een lust om te leven.
Het wereldbrandpunt
Turkije en Frankrijk.
Optimisme In Amerika.
Nog altijd is de Spaansche burger
oorlog de belangrijke factor in het inter
nationaal gebeuren. Telkens weer herin
neren ons de berichten die over dezen
burgerkrijg tot ons komen aan het niet
te ontkennen feit, dat in Spanje een
internationale oorlog in het klein wordt
uitgevochten, maar ook kunnen we daar
constateeren, de aloude wet dat een
zeker deel van het menschdom het oor-
5
De stemming in del zaal was uitstekend.
Dezelfde muzikanten die tot het welsla
gen van den feestavond in Ons Gebouw
hadden meegewerkt, zorgden nu ook in
de Doeie voor deze goede stemming. Ook
de vele commissieleden deden hun best
de algemeene feestvreugde te dienen.
Het Chr. gemengd koor onder leiding
van den heer H. Haitsma, evenals het
R.K. Kerkkoor onder leiding van den
heer F. J. Bruinsma, hadden met de uit
gevoerde zangnummers veel succes.
Door welwillende medewerking van
den heer Henstra uit Sneek kon de verlo-
vingsfilm nog vertoond worden..
Het Kritetooneel voerde de één-acter
„Estafette” op, wat ook door de tal
rijke aanwezigen zeer gewaardeerd
werd.
En toen kregen we na het zingen van
veel vaderlandsche liederen de sluiting
van het feest.
De Burgemeester sprak een woord
van dank tot allen, die hun krachten aan
de voorbereiding hadden gegeven en ook
aan de burgerij van Bolsward, die op
zoo spontane wijze deze nationale feest
dag heeft gevierd. Verschillende sprekers
hebben nadien nog het woord gevoerd.
De grondtoon van al deze besprekingen
was vreugde over het feit van den dag
en dankbaarheid voor de samenwerking
die op zoo buitengewone wijze weer in
Bolsward gevonden werd.
Deze laatste feestavond was een goed
geslaagd slot.
zijn knellend zorgenleven te vergeten
door een vlucht in de wereld der on
werkelijkheid, de wereld van den schijn.
Men zoekt het vermaak niet uit weelde,
maar uit nood! Even lachen, even grie
zelen, even toejuichen. Even de illusie,
dat er nog zon en blijdschap, dat er nog
rijkdom, onbezorgdheid en avontuur is;
even door de grijze muren der dagelijk
sche eenzaamheid een uitkijk naar een
lichtende, lokkende horizon.
„Ik wil gelukkig zijn,” jankt een juf
frouw door de radio. Ja, dat is het; de
mensch, tot geluk geschapen, zoekt in
verbeten hartstocht vanuit de teleurstel
ling een uitweg naar de zon. Daar telt
hij zijn laatste armoe-centjes voor neer,
hoewel hij van te voren weet, dat hij
straks, na de korte zinnenprikkeling zijn
leegte en gemis des te intenser zal ge
voelen.
De geestelijke groei van den mensch
is stukken ac|hteijgeblev,en bij hetgeen
zijn verstand en handen presteerden. Wij
kunnen alles uitdenken en alles maken,
maar we zijn den weg tot het geluk bijs
ter geraakt. Wij varen en vliegen de we
reld rond, maar kunnen nog steeds Gods
goede gaven niet zóó onder elkaar ver
deden dat ieder voldoende krijgt. En
het ergste is, dat dit ons zoo weinig
deert. Wij willen de kankerplekken, die
het leven der maatschappij sloopend be
dreigen, niet onderkennen. Wij willen de
handen niet Ineenslaan tot saneering van
zooveel dat niet ziek behoefde te zijn,
wanneer wij Christelijker, dat is ook:
met meer liefde jegens elkander bezield,
in dit leven wilden staan.
O, we weten het wel, diep In ons hart,
dat onze mooie wereld zoo mooi niet
isl We weten het wel, dat haar koorts
blos geen blakenden welstand, maar ge
vaarlijke ziekte markeert. Dat geeft wel
eens even onrust en onzekerheid. Dit
doet wel eens twijfelen aan onze, vaste
principes en welgefundeerde overtuigin
gen.
Maar wie wil met deze sombere ge
dachten zijn leven vergallen? Wie wil
zich zelf en de wereld stellen onder deze
lastige critiek? „De hemel is zoo wijd en
licht: het leven is zoo schoon I” De we
reld is vol remedies tegen alle gepieker
en overal geeft ze ons stof te over om
ons op de borst te slaan en met trots
vooruitgang en welstand te constateeren.
Dan vergapen we ons maar weer aan
den schijn en vleien ons met de hoop,
dat eenmaal beter dagen zullen aanlich
ten, hoewel we heel goed weten, dat op
de bestaande fundamenten nooit een so
lide bovenbouw te construeeren is.
Als menschen van den schijn leven we
in een wereld van den schijn; in schijn
welvaart en schijngeluk.
En met blijkbaar welbehagen beluiste
ren we de schoone wereldsymphonie, ter
wijl we de ooren sluiten voor de aan
zwellende cacofonle van dreigende ge
luiden, die alle zuiverheid en harmonie
overstemt.
slacht ernstig besfudeeren is het werke
lijk geen haar beter.
Van hooger hand (we bedoelen hier
mee de leidende regeeringen) wordt de
bewapening bevorderd en gepropageerd
en de gewone massa menschen voor wie
de oorlog veel te lang wegblijft, neemt
dienst in een vreemdelingenlegioen in
Spanje om toch maar zoo spoedig mo
gelijk zijn verkeerde neigingen te kun
nen botvieren. Dat is de zonde in den
mensch, zegt de eene groep, of zooals
een andere groep beweert: het beest in
den mensch.
We zullen ons over de waarde van
deze twee uitlatingen niet verdiepen; een
dergelijke principieele kwestie is niet in
de eerste plaats geschikt voor een revue
bespreking.
Terugkeerende tot de Spaansche oor
log mogen we als eerste belangrijk punt
zeker noemen de hernieuwde activiteit
van de Duitschers in Marokko.
Men weet nietwaar, dat de Duitschers,
wier koloniën na den wereldoorlog ver
deeld zijn geworden, er In de laatste
jaren steeds weer op uit zijn geweest,
zoo mogelijk, ook deze behoefte aan
koloniën te bevredigen.
Het valt evenwel de Duitschers niet
gemakkelijk nog een stukje van het be
woonde werelddeel te ontdekken, dat
nog niet de zegenrijke beschaving van
het Europeesche land heeft ondergaan.
Bovendien moet een dergelijk grondge
bied ook de moeite van het veroveren
waard zijn. Reeds voor de wereldoorlog
is Marokko een twistappel geweest tus
schen de verschillende mogendheden.
De Fransche, Engelsche en Italiaan-
sche belangen bij een vrije doortocht
door de Straat van Gibraltar naar de
Middellandsche Zee zijn voldoende be
kend. We behoeven hierop niet nogmaals
te wijzen.
Nu is Marokko reeds verdeeld in een
Spaansch- en Fransch Marokko. Het
Spaansche gedeelte heeft de groote ha
venstad Ceuta die gelegen is aan de
Straat van Gibraltar als steunpunt. De
burgeroorlog nu in Spanje die vooral
Zuid-Spanje in het teeken der belang
stelling zette, maakte natuurlijk ook, dat
aan het Spaansche Marokko niet minder
aandacht geschonken werd. Het leger
van de Spaansche nationalisten, dat zijn
dan de opstandelingen, steunt voor een
groot deel op de deelneming van de
Spaansche Marokkaansche soldaten. Oi
neen, we moeten dit even anders voor
stellen steunde in de eerste phase van
dezen oorlog daarop. De situatie is in
het laatst van 1936 geheel veranderd.
Groote troepenzendingen uit Italië en
Duitschland hebben in die vechtende
partijen groote veranderingen gebracht.
Het is nu een internationaal legertje dat
Franco de overwinning moet brengen.
Speelt Duitschland nu in deze kwestie
een dubbel spel? Aan de eene kant steun
aan de opstandelingen, onder leiding
van Franco met misschien de heimelijke
hoop, dat hij het uiteindelijk niet zal
winnen. Dan immers zal de Spaansche
regeering genoeg werk hebben met het
herstel van de binnenlandsche toestand
en geen tijd en ook geen krachten over
houden om het Spaansche Marokko weer
te heroveren. Daarom brengt Duitsch
land reeds thans groote groepen mili
tairen naar Ceuta, worden kazernes en
groote opslagplaatsen gebouwd. Reeds
zijn drie Duitsche torpedojagers en vele
onderzeebooten in de haven van Ceuta
voor anker gegaan. Een dergelijke in
trige is natuurlijk voor Frankrijk niet
aanvaardbaar en evenmin zal Engeland
zich zonder protest bij deze verandering
kunnen neerleggen.
De evolutie van dezen toestand zal dus
geheel afhangen van den uitslag van den
burgeroorlog.
Daar is in dit zuidelijk wereldeel nog
een andere kwestie, die de volle aan
dacht verdient, n.l. Alexandrette.
In het kort gezegd, komt deze kwestie
hierop neer, dat in een deel van Syrië
en meer speciaal in de stad Alexandrette
en daaromheen ongeveer 80.000 Turken
leven. Er schijnt in den laatsten tijd eeni-
ge wrijving te zijn ontstaan tusschen
Frankrijk, dat zooals men weet, nogal
geïnteresseerd is bij Syrië en Turkije. Dit
heeft tengevolge gehad dat de Turksche
pers zeer opgewonden artikelen publi
ceerde en er zelfs gedreigd werd met
militaire maatregelen. Zoover behoeft ’t
evenwel niet te komen, gezien de bereid
heid van de Fransche regeering tot een
minnelijke schikking.
Vanuit Amerika komen telkens weer
optimistische klanken. Het principe van
Roosevelt dat het noodig is, wanneer men
een Staat uit zijn financieele onmacht
ROBBEDOES IN DE DOELE.
„What is a name”, hoort men wel
eens beweren, en dan bedoelen we nu
eens niet de naam van bovengenoemd
tooneelstuk, maar meer de vereeniging
die komt spelen.
De Rederijkerskamer ten Kate uit
Leeuwarden, een der oudste en meest
bekende tooneelgezelschappen uit Fries
land heeft het niet klaar kunnen spelen
een goed bezette Doelezaal te trekken.
In dit opzicht is dus de naam niet
voldoende en hebben waarschijnlijk an
dere factoren samengewerkt tot het be
zoek aan deze tooneelavond. Niet alleen
dat de Bolswardsche tooneelliefhebbers
ontbreken, maar ook de omgeving was
zeer slecht vertegenwoordigd.
Gelukkig hebben de tooneelisten zich
niet laten ontmoedigen maar met bril-
lant spel de aanwezigen een mooie
avond bezorgd.
Wat is,'zoo zullen de afwezigen vra
gen, de inhoud van Robbedoes. In het
kort verteld dit: Een oude voogd over
een jong meisje heeft bij testament be
paald, dat zijn zoon deze voogdij moet
overnemen. Wanneer nu na het eind
examen der school dit jonge meisje in
het huis van de jonge voogd is opgeno
men, ontstaan verschillende verwikke
lingen, maar bovenal het aloude pro
bleem, een beetje liefde.
Een vlot geschreven blijspel, vooral
in de ejerste twee bedrijven. De ont-
knooping in het derde bedrijf is ons in
ziens wat erg gezocht en geeft ook geen
gelegenheid tot sterk spel.
Een tweede vraag is natuurlijk, hoe
heeft de rederijkerskamer ten Kate dit
overigens aardige blijspel opgevoerd?
Uitstekend! Dames en heeren, ons com
pliment voor dergelijk dilletantenspel.
Robbedoes is buitengewoon charmant
en pittig en toch ook weer beheerscht
spel; gelaatsmimiek en timbre van stem
wil opheffen, allereerst de individueels
burger uit de schuld moet helpen.
In Amerika heeft men dit paarden
middel toegepast en met succes. Levens
middelen en kleeding ging met 15 tot
20 naar boven. Natuurlijk niet prettig
maar men kocht voorloopig wat minder
dure dingen en doordat er met die ver-
hooging wat meer verdiend werd, her
stelde zich de koopkracht. Vooral de ge
wone werkman beschikte over iets meer
geld en kocht weer datgene wat zooveel
jaren was ontbeerd. Deze nieuwe vraag
was de juiste schakel in de stukgemaakte
economische cirkel. De winkelier ver
kocht weer, moest nieuwe goederen be
stellen, de fabrikant kreeg meer orders,
kon daardoor meer arbeiders gebruiken
en zoo daaide in zeer korten tijd de eco-
nomisce machine weer op zijn oude toe-
renkracht
Uit een brief afgedrukt in een onzet
groote bladen knippen we onderstaand
stukje dat een zeer optimistisch beeld
geeft van den toestand zooals men die
tegenwoordig in het Westen aantreft.
De groot-industriëen moeten een groot
deel van hun reserves 'onder aandeel
houders verdeelen om aan een scherpe
surplusbelasting te ontkomen, dus nog
meer koopkracht. En koopen Is zoo noo
dig, waar in de laatste vijf jaar alles
zoo oud en versleten geraakt was. Hui
zen, auto’s, kleeren, huisraad, letterlijk
alles. Men reist veel en men staat ver
stomd over de keurige nette nieuwe ba
gage die in en uit de treinen gedragen
wordt. Ik heb hier menschen zien reizen
met oude versleten suitcases, soms met
touwen aaneengehouden. Dat is thans
alles vervangen door keurige nette valie
zen van het beste leder, laatste model,
naar goeden Amerikaanschen smaak. Ik
spreek graag met hen, die direct bij die
dingen betrokken zijn. De manager In de
bagage-afdeeling van een onzer groote
depaïtment-stores vertelt mij, dat hij ge
middeld 45 taschjes, koffers en valiezen
verkoopt, per dag, tegen een gemiddelde
van ,5 of 6, drie jaar geleden. Wat de
automobielfabrieken afleveren, de radio’s
en andere min of meer luxe artikelen
die verkocht worden, behoef ik niet te
vermelden, men kan het in de Neder-
landsche couranten even goed lezen. Is
het tijdelijk? Dat dachten wij eerst, maar
het gaat geregeld door.
OFF. FORD DEALER
BOLSWARD - TELEF. 86
Officieel orgaan der gemeenten Bolsward, Wonseradeel en Hennaarderadeel
A Telefoon No. 12
We zouden den zoo juist overgewaai-
den Venus-bewoner of onzen zoo pas
herleefden overgrootvader huq vroolij-
lijken kijk op onze wereld van den
schoonen schijn eerlijk moeten vergeven.
Oppervlakkige kennismaking met onze
moderne samenleving kan slechts een
enthousiast optimisme wakker roepen.
Maar hoe staan wij er tegenover!?
Wij, die niet bij Moeder Aarde te logee-
ren zijn, maar wier lot onlosmakelijk
aan het wereldleven van nu verbonden
18?
Dezelfde couranten waarvan de
advertentie-pagina’s ons zouden doen
gelooven, dat wij voor ons genoegen ge
boren zijn, leggen door hun nieuwsbe
richten en overzichten ons denken onder
loodzwaren druk.
Wat heeft de mensch feitelijk bereikt
met zijn scheppen van een mooie, com
fortabele wereld, zoo lang hij niet in
staat is zijn wil op te leggen aan de
booze machten, die steeds beklemmender
dit schoone bouwwerk met algeheele
vernietiging bedreigen?
Wij bouwen wegen en bruggen, wij
brengen woeste gronden in cultuur, wij
graven breede kanalen en leggen moe
rassen droog. Maar hoevele hiervan wa
ren „objecten van werkverruiming”, uit
„het Werkfonds” gefinancierd? Lezen
we daar overheen of treft ons hierin het
schrijnend contrast? Is de wereld niet als
een ongeneeselijke ziekte, die haar wa
ren toestand verbergt onder een schoon
kleed?
Een vroolijke wereld waarin we leven!
In dit verband krijgt ook het gretig ge
zochte amusement een navranten zin.
Dalende loonen, drukkende belastingen,
klimmende zorgen. Maar niettemin
brengt deze arme wereld nog geheel
vrijwillig de mlllioenen bijeen, waaruit
de filmhelden en -heldinnen hun fabel
achtige Inkomsten putten. Nimmer trok
een „big match” meer bezoekers dan
thans en honderdduizend kijkers tellen
hun geld neer om het „criterium van
Scheveningen” van nabij te kannen
zien.
Natuurlijk dit alle» i» psychologisch
te verklaren. De mensch heeft behoefte' mentaliteit van ons tegenwoordig ge-
DE JONG s NIEUWSBLAD
waarin opgenomen
