Baitenlandsche Revue. w De Bolswardsche Courant en Westergoo 7 DE SPELLINGSCHAOS. HITLER SPREEKT OP DEN HELDENGEDENKDAG 4 I 1 Dinsdag 17 1942 No. 22 Uitgever Fa. A. J. OSINGA, Marktstraat, BOLSWARD A Officiéél orgaan der gemeenten Bolsward, Wonseradeel en Hennaarderadeel A Telefoon No. 451 jva rd, fesesg. p. looper 42 et. p. kwartaal. r 1 K, LUCTOR. 1. DE WINTER-OORLOG 1941/42. Berlijn, 15 Maart. (D.N.B.) In zijn toe spraak bij de in het Tuighuis gehouden gedenkdag heeft Hitler als volgt gesproken: gedenkdag heeft Hitled als volgt gesproken: „Toen wij in 1940 voor het eerst in deze zaal den Heidengedenkdag hielden, stonden het Duitsche volk en zijn weermacht, na tien tallen jaren van vernederende slavernij, we derom in den strijd voor vrijheid en toekomst tegen de oude vijanden. De weerlooze on macht van het Duitsche rijk kon hen even min geruststellen als hen de economische ver arming, welke ons was opgedrongen, bevre digde. In Frankrijk wordt op het oogenblik een proces gevoerd, dat wordt gekarakteriseerd door het feit, dat met geen woord wordt ge sproken over de schuld dergenen, die voor deze oorlog verantwoordelijk zijn, maar al leen over de te geringe voorbereiding tot den oorlog. Wij zien hierin een mentaliteit, die ons onbegrijpelijk moet lijken, die echter beter wellicht dan iets anders de oorzaken van den nieuwen oorlog kan onthullen. De aanleiding tot den oorlog. In 1918 hebben de Engelsche, Fransche en Amerikaansche staatslieden, die toen voot den oorlog verantwoordelijk waren, het on zinnige besluit genomen het Duitsche rijk on der geen voorwaarde weder een economische of politieke factor met gelijke rechten te laten worden. Uit dit voornemen vloeiden alle an dere maatregelen en onrechtvaardigheden voort, waaraan Duitschland sedert den onza- ligen dag van d«n wapenstilstand had bloot gestaan. Het Duitsche volk vond geen middel om verandering te brengen in zijn lot, dat men niet door onderworpenheid kon verzachten, maar slechts door eendrachtige wilskracht en dapperheid verwinnen. Dat men zich zonder energie in den ons opgelegden dwangtoestand schikte, had ge volgen, welke niet alleen in politiek en mili tair opzicht onteerend, maar ook in econo misch opzicht letterlijk vernietigend waren. Een der vlijtigste volken der wereld zag hoe zijn economische grondslagen steeds verder gesloopt werden en zijn bestaan ineenstortte. Men kon voorzien in welk ’n korte tijdsruimte ons volk door den stoffelijken nood in zielen tal steeds achteruit moest gaan en hoe het Duitsche rijk daardoor niet meer zou kunnen optreden tegen de opgelegde vernietiging. Deze economische ineenstorting van het Duitsche volk, het grootste van midden- Europa, bracht echter ook den tegenstanders geen zegen. Dezen hadden in hun haat niet begrepen dat de verarming van het Duitsche volks geenszins identiek kon zijn met den economischen opbloei der zoogenaamde over winnaars. Zoo begonnen de staten, die in hun leiding door en door Joodsch-kapitalistisch besmet waren, de werkloozencijfers van het Duitsche rijk in te halen en soms zelfs te overtreffen, in weerwil van hun onmetelijken rijkdom aan alle producten en schatten der aarde. Maar ook deze ontwikkeling kon den ver blinden haat der regeeringen onzer oude vijanden, welke in hoofdzaak door Joodsche elementen geleid werden, geen helderder in zicht geven in de ware noodzakelijkheden gebezigd dat deze moeilijke de jonge Nu zoowat geheel Ned.-lndië door de Japansche troepen Is bezet, komt voor velen die nog eenig belang stellen In ’t buitenlandsch nieuws de actueele vraag: Wat is nu verder de doelstelling der Japanners? Het meest voor de hand liggende ar gument zou men kunnen noemen Austpa- Verschijnt DINSDAGS- en VRIJDAGSAVONDS. Lsssgeld fr. p. p. per half jaar f 1.57 Buiten de provincie f 2.10; mn. 15 c. A v i-11 e ii t i e n pvi legcl: Dlnsduijiiiiiiiniiiei lü cvul Vrijdagsnummer 12 cent Tussehen de tekst dubb. prijs. Giro no. 87926. fl cent [F cent IcntieS 1 achtige leer, en vooral voldoende sterk om zich met succes te kunnerf verzetten tegen dit doodelijkste gevaar voor zijn bestaan. In verband met het groote, achter ons lig gende jaar en met het naar wij er van overtuigd zijn niet minder groote komende jaar, gedenken wij derhalve onze helden en die van onze dappere bondgenooten in het verleden en in de toekomst met den vasten wil er voor te zorgen, dat al deze offers niet tevergeefsch zijn geweest of zullen worden. Wij kunnen deze plechtigheid niet oprechter vieren dan in het bewustzijn, dat de tegen woordige generatie weer gelijkwaardig is aan de groote tijden van het verleden. En wel gelijkwaardig in haar soldaten aan het front, evenals in haar mannen en vrouwen in het vaderland. Wat ook het lot van ons kan eischen, deze jaren van strijd zullen ondanks alles korter zijn dan de tijden van dien langen en geze- genden vrede, die het resultaat zal zijn van de tegenwoordige worsteling. ’Dezen vrede echter een vorm te geven, zoodat hij recht laat wedervaren aan de of fers van onze soldaten uit alle dagen van ons volk, is de toekomstige taak van den natio- naal-socialistischen staat, want zij allen zijn gevallen voor het eeuwige Duitsche volk, voor ons gemeeenschappelijk groot-Duitsche rijk en voor een betere gemeenschap tusschen de volkeren van ons continent Moge God derhalve ons allen de kracht geven om ook in de toekomst datgene te doen, wat de plicht van ons eischt. Met deze bede buigen wij ons in diepen eerbied voor de doode helden, voor de familieleden, die om hen treuren, en voor alle andere offers van dezen oorlog. r r - 'fce eu want op de kantoren wil men geen brie ven getikt hebben in de nieuwe spelling. Wat moet de nieuwe employé dan doen? Dan mag hij nog eens opnieuw de Ne- derlandsche taal gaan bestudeeren, in casu: de spelling De Vries en Te Win kel. Wij weten gevallen, waarin meer dere malen pas aangestelde jongste be dienden, secretarissen, boekhouders e.d. na korten tijd werden ontslagen, omdat de dfrlectie niet was gediend van de nieuwe spelling. In andere gevallen werd ultimata gesteld. Zorg er voor, dat je binnen drie maanden de oude spelling weer onder de knie hebt, anders vlieg je er uit! Directeuren van groote bedrij ven zijn over het algemeen conservatief. En dat kan men hun niet kwalijk ne men I Nog groeit jaarlijks het aantal jonge Nederlanders, dat van de schoolbanken komt, gewapend met de nieuwe spelling, waaraan zij niets hebben, want men eischt van hen op kantoren en bedrij ven, dat de oude spelling wordt. Onnoodig te zeggen, onaangename toestand vele uren voor den jongeman en vrouw meebrengt, want zij mogen nog eens beginnen met de bestudeerlng van de Nederlandsche taal. Zoo zitten wij op het oogenblik in een spellingchaos, die dringend om oplos sing vraagt. Er dient één vasten weg gekozen te worden: óf nieuwe óf oude spelling. En waar (Nederland, blijkens zijn houding, de laatste jaren heeft ge toond, niet van de nieuwe spelling ge diend te zijn, is de beste weg: terug naar de oude spelling. Wanneer van een bepaalden datum af op de scholen weer de oude spelling wordt geleerd, dan is na een achttal jaren het leed grooten- deels geleden, het leed, dat Dr. Kollewijn een8 in een eigenwijze bui over ons land heeft gebracht. Daarbij komt nog dit: de taal van een volk is een rijk bezit. In tegenstelling bij voorbeeld met landen als België, waar verschillende talen worden gebezigd, kunnen wij, Nederlanders, bogen op een eigen taal, hetgeen van onschatbare waarde geacht moet worden. Vereen voudiging van de spelling beteekent af breken van onze taal. Wij willen geen taal-amputatle, omdat, In onze eigen taal iets leeft van de glorie van Nederlands verleden. Wij zijn trotsch op onze taal en wij willen die behouden zooal8 zij is. De Kollewljnen en Marchanten zijn er op uit geweest om onze rijke Neder landsche taal te verminken en te verar men, want door de vereenvoudigde spelling wordt het aantal uitdrukkings mogelijkheden aanmerkelijk verkleind. Eh het ge„marchant”deer met onze Ne derlandsche taal, dat nu-al eenige jaren duurt, moet nu maar eens radicaal af- geloopen zijn. Met vrijwel alle Neder landers zeggen wij vandaag: Alsjeblieft terug naar de oude spelling. En liefst zoo spoedig mogelijk! De Japansche strijd zou dan een on derdeel kunnen worden van een plan, dat veel verdere strekking heeft. Wan neer we de situatie bij het begin van dezen oorlog beschouwen, dan was het toen de bedoeling van Engeland door een blokkade (een soort omsingeling dus van de As-mogendheden) de tegenstand zonder veel strijd te breken. De feiten tot aan den dag van vandaag hebben bewezen, dat dit plan volkomen is mis lukt, maar daartegenover ditzelfde wa- Er kan derhalve slechts één enkele oplos- pen thans met succes tegen Engeland wordt uitgespeeld. De handhaving van voldoende levens middelen en jgrondstoffen voor Enge land en de Sovjet-Unie, de aanvoer van olie en het verlies van productie-centra’s als Oost-Indië, Thailand, Malakka, Bir ma en de Philjppijnen, gevoegd bij het steeds nijpender gebrek aan tanksche pen, plaatsen de geallieerden voor bijna onoplosbare jproblemen. De Engelsche taktiek van de economische omsinge ling wordt nu door de jongste successen der Japanners aan die kant met meer kans van slagen toegepast. Bezien van dit standpunt, dan zou men een offen sief tegenover Australië (hoewel dit we! een der eerste doelstellingen is) niet ais het hoofdmotief moeten beschouwen. De eigenlijke doelstelling van de on derlinge militaire hulp der Asmogendhe den ligt in een verbinding van de thans strijdende legers Duitschers, Italianen en Japanners. Het lijkt misschien ’n beetje fantastisch, maar een dergelijke verbin ding Is mogelijk en zeker bereikbaar wanneer de Japansche troepen in het zelfde tempo als thans blijven oprukken. Allereerst zou men dan moeten krijgen een Japansch-Russische oorlog en och, dat !s eigenlijk niet zoo’n buitengewone fantasie. In Duitsche militaire kringen houdt men reeds ernstig rekening met deze mogelijkheid. De betrekkingen tusschen Japan en Rusland worden met den dag minder, de wat betreft de zegeningen van deze beest- grens"'nc'denten wijzen er op dat een gespannen toestand zich begint te ont wikkelen, alle voorboden die noodig zijn voor een naderend conflict. De benoe ming van den Engelschen generaal Wavell tot opperbevelhebber van de strijdkrachten in Britsch-Indië doet ver moeden, dat in dit deel van de wereld nog een scherpe strijd wordt verwacht. Voeg hierbij de bezetting van de Birma- weg, waardoor de toevoer van oorlogs materiaal voor Tsjang kai Sjek (de ge neraal van het Chineesche leger, dat men zoo ongeveer als een buffer tusschen Japan en Rusland kan beschouwen- voor het grootste deel wordt afgesneden, dan zou men de veronderstelling kunnen neerpennen, dat de bedoeling van Japan wel eens kon zijn, na de verovering van BHtsch-Endië door Iran op te rukken naar de Kaukasus, waaruit het Duitsche voorjaarsoffensief inmiddels de Sovjets heeft verdreven. Dit plan heeft nog dit voordeel, dat men daarbij zoowel Chi- neezen als Russen in den rug komt. We geven toe, dat een dergelijk plan een beetje fantastisch lijkt, maar we hebben in de afgeloopen jaren zooveel schijn baar onmogelijke plannen zien gelukken, dat we een dergelijke grootsche opzet niet zonder meer als utopie gaan be schouwen. We mogen er misschien even op wijzen, dat volgens berichten uit Teheran de Sovjettroepen die tot dusver Noord-Iran bezet hielden, deze bezetting ook tof het Zuiden uitbreiden en dat de Engelsche troepen meer in de richting van de Britsch-Indische grens zullen worden teruggetrokken. Dit wijst er dus ook op, dat men in dit gebied meer dan gewone activiteit verwacht. Ook de re de welke de Japansche premier Tojo in den Rijksdag heeft gehouden, geeft en kele aanwijzingen in het kader der bo vengenoemde veronderstelling. Het ligt in ons voornemen, aldus Tojo, onze sa menwerking met de bondgenooten nog meer te versterken en daardoor het doe! van dezen oorlog te bereiken. Geen won de» dat er momenteel in Engeland meer levens in dezen strijd een militair juiste oi onjuiste handeling is geweest. Thans weten wij echter reeds één ding: de bolsjewistische horden, die de Duitsche en verbonden soldaten in dezen winter niet ver mochten te overwinnen, zullen door ons in den komenden zomer tot de 1 slagen zijn. De bolsjewistische kolos dien wij in zijn geheele, wreede gevaar thans kennen, mag dit is ons onwrikbare besluit de gezegende landouwen van Europa nooit meer betreden, doch moet ver verwijderd hiervan zijn definitieve grens vinden. Voorwaarden voor Europa’s onafhankelijkheid. Wij allen ondergaan op dit oogenblik de grootheid van den tijd, waarin wij leven. Een wereld wordt opnieuw gevormd. Terwijl in het Verre Oosten het Japansche heidenvolk precies zoo geprovoceerd, belasterd en economisch gehinderd als het Duitsche en Italiaansche in geweldige slagen ter zee, dere bondgenooten worden bezien, in de lucht en te land de democratisch-kapi- talistische bastions verplettert, worden in Europa de voorwaarden geschapen om dit continent zijn ware onafhankelijkheid te ge ven. Want het is onverdragelijk, dat het le ven van honderden millioenen menschen met de hoogste cultureele waarde en noeste vlijt voor altijd afhankelijk zou zijn van den wil van een kleine, waarlijk misdadige gemeen schap van Joodsch-kapitalistische wereldsa- menzweerders en van de door hen verkrachte openbare meening van enkele, alleen hierdoor tegen Europa vijandige volken en staten. van ’t toekomstige leven van alle volken. On- 1 middellijk nadat het nationaal-socialisme aan de macht was gekomen, begonnen zij, in plaats van te leeren van de voorbeeldige, eco- nomische en sociale maatregelen van Duitsch land, de oude ophitsingsleuzen weer aan te heffen om hun volken rijp te maken voor de nieuwe oorlogsverklaring. Wij weten thans, dat reeds in 1935 en 1936 in Engeland, in Frankrijk en vooral in de Ver. Staten, het besluit tot een nieuwen oorlog was genomen door de inderdaad alleen toonaangevende Joodsche kringen en de leidende groep, die daaraan onderhoorig was. Daardoor zien wij thans het verbazings- wekkende schouwspel, dat de aanklacht der bedrogen en zoo zwaar getroffen volken zich niet richt tegen het onzinnig voornemen een nieuwen oorlog te ontketenen, maar alleen tegen de verwaarloosde en in hun oogen on voldoende bewapeningsvoorbereiding. Juist deze vreemde, ja onbegrijpelijke mentaliteit moet ons leeren hoe noodzakelijk na de af wijzing van alle Duitsche ontwapenings- en tennaderingsvoorstellen de militaire voorbe reiding van het Duitsche volk was, omdat het den tweeden aanval op zijn vrijheid met meer succes zou kunnen beantwoorden dan in den wereldoorlog het geval was. De eerste phase. Toen wij dan ook in 1940 het eerst weder den Heidengedenkdag in oorlogstijd moesten houden, deden wij dat in het trotsche bewust zijn, dat wij de eerste phase hadden gewon nen, van een conflict, dat ons tegen onzen wil was opgedrongen. Met het grootste ver trouwen mochten wij hopen, ook de tweede phase met succes te doorstaan. En inderdaad lagen reeds in Maart 1941 achter ons de resul taten van een oorlogsjaar van waarlijk unieke beteekenis. In een zegetocht zonder weerga werden het Noorden en het Westen van Europa gezuiverd van de het continent vijan dige krachten. Italië was als trouwe bondgenoot in dezen strijd dier „Habenichste” om het zijn of niet- zijn aan onze zijde gekomen. Maar wat ook de Duitsche legers in deze veldtochten tot stand hebben gebracht, het verbleekt naast datgene, dat het lot onze weermacht en den verbonden legers in het afgeloopen jaar te verrichten heeft gegeven. En nu pas hebben wij een voorstelling van den omvang der voorbereidingen van onze vijanden. Nu zien wij het complot der Jood sche elementen achter de coulissen, verdeeld over de geheele wereld, een complot dat de mocratie en bolsjewisme in een belangenge meenschap vereenigde en geheel Europa hoopte te kunnen vernietigen. Dat de Voorzienigheid ons op alle slagvel den zegevierend heeft doen stand houden te gen deze coalitie van joodsch-marxisme en kapitalisme danken wij aan Hem, zonder wiens bescherming alle menschelijke kracht, alle vlijt en alle moed vergeefsch zouden zijn. Want achter ons ligt een jaar van de groot ste gevechten uit de wereldgeschiedenis, maar ook van de felste vuurproef voor on seigen volk. Een vuurproef welke het front zoowel als het binnenland doorstaan heeft. Dat de Duitscher niet bang is voor men schelijke dreigementen heeft hij in zijn ge schiedenis vaak genoeg bewezen. Ditmaal echter beproefden niet alleen de vijandelijke wapenen en een onuitputtelijk schijnend men- schenmateriaal van de primitiefste volken, maar ook nog de wreedste gestrengheid der natuur hun kracht op den Duitscher. De strengste winter sedert 140 jaar. Want thans kan medegedeeld worden, dat achter ons een winter ligt, zooais midden- en Oost-Europa sedert 140 jaar niet hebben beleefd. Waarlijk, onze soldaten en die onzer bondgenooten zijn de laatste vier maanden door de Voorzienigheid op vreeselijke wijze getoetst op innerlijke waarde. Zij hebben deze proef echter doorstaan, zoodat wel niemand het recht heeft er aan te twijfelen, dat, wat ook het lot ons mag brengen, het altijd lich ter zal zijn, dan wat achter ons ligt. In nauwelijks vier zomermaanden heeft de Duitsche weermacht, nadat de veldtocht op den Balkan zegevierend was gevoerd, in hef jaar 1941 haar pmarsch in de uitgestrektheid van het Russische gebied begonnen. Er wer den veldslagen gevoerd en overwinningen bevochten, die nog in de verste tijden als unieke, roemrijke daden zullen gelden. Teza men met haar dappere bondgenooten heeft zij de steeds weer nieuwe bolsjewistische troepen aangevallen, verslagen, vernietigd, om tegenover nieuwe menschenmassa’s ge plaatst te worden. In vier maanden is een eindelooze weg af gelegd in een offensief, dat in zijn diepte en breedte zijn evenknie in de geschiedenis niet bezit. Vele weken eerder echter dan iedere erva ren of wetenschappelijke voorspelling dit kon doen verwachten, werden onze legers door een winter overvallen, waardoor thans de vijand vier maanden tijd kreeg om zijnerzijds de krijgskansen in deze noodlottige worste ling te doen keeren. En dit was dan ook de eenige hoop van de machthebbers in het Kremlin, om in deze zelfs door hen nog nooit beleefden opstand der natuur-elementen aan de Duitsche weermacht het lot van Napoleon in 1812 te kunnen bereiden. In een bovenmenschelijke worsteling waar bij zij de laatste kracht van de ziel en van het lichaam in den strijd wierpen, hebben de Duitsche en de met ons verbonden soldaten deze beproeving doorstaan en zoodoende overwonnen. De geschiedenis zal nu wel reeds over enkel maanden in staat zijn vast te stel len, of het werpen van hecatomben Russische lië, temeer omdat c|e gesteldheid van bodem en klimaat het dichtst die van Vernïetïging ver-’ JaPan nabijkomt en deze oorlog door Japan in de allereerste plaats wordt ge- voerd om meer levensruimte en een af zetgebied voor zijn steeds groeiend over schot aan menschen, maar zoo gemak kelijk moet men dit probleem niet stel len. Wanneer Japan voor zich alleen deze oorlog voerde, had het eenige zin, dit probleem onder deze begrenzing te be zien, maar nu Japan deel uitmaakt van het drie mogendheden-pact Duitschland- Italië-Japan, moet deze kwestie ook in verband met de belangen der beide an- ALSJEBLIEFT TERUG NAAR DE OUDE SPELLING I Eenige weken geleden is te Helmond overleden Dr. R, A, Kollewijn, de man, die als de „gangmaker” van de vereen voudigde spelling kan worden be- 1 schouwd. Want hoewel onze spelling fiog geen tien jaren oud is, was ae voorlooper van de spelling-Marchant 1 veel veel ouder. In 1891 begon Dr. Kol- i lewijn propaganda te maken voor zijn i spelling die nog heel wat radicaler was i dan de nieuwe spelling zooais deze thans aan onze kinderen op school wordt ge- i leerd> En hij *Jreeg velp volgelingen, vooral onder de letterkundigen van zijn tijd. Wie de letterkundige tijdschriften van die jarer tot op dezen dag naslaat, zal daarin geregeld stukken, verhalen en artikelen aantreffen, geschreven in de Kollewijnsche spelling. Bovendien waren er weer andere schrijvers, die er een eigen spelling op na gingen houden, een soort compromis tusschen de spelling De Vries en Te Winkel, en die van Kolle- wijn kortweg: „vereenvoudigde spel ling’'. Kollewijn bleef propaganda ma- ker voor zijn spelling en zooais ge zegd telde hij vele volgelingen, hoe- 1 vel de diverse minister van Onderwijs er zeer begrijpelijk niets van wilde we ten, Minister Marchant was de eerste, die wat voor een vereenvoudigde spel ling gevoelde en deze officieel instelde op de scholen. Maar er brak zoo’n storm van protesten uit, dat de regeering het niet aandurfde de nieuwe spelling offi cieel in te voeren. „Dat zou wel gelei delijk aan vanzelf gaan”, verzekerde minister Marchant indertijd in de Ka mer. Eenige Jaren zijn thans verstreken. De nieuwe spelling wordt op de scholen geleerd en verscheidene categories 14- jarigen en ouderen zijn van de school banken gekomen en hebben geen notie meer van de spelling De Vries en Te Winkel, die nog altijd officieel als „de spelling” in Nederland wordt gebezigd. Behoudens één dagblad (dat van de Ar- beidspers) Is geen enkel dagblad in Ne derland tot nu toe tot de nieuwe spel ling overgegaan. En het aantal plaatse lijke en streekbladen, dat de nieuwe spelling heeft Ingevoerd, !s nog zeer ge ring. En de motieven, die daartoe heb ben geleld waren hoofdzakelijk onkun de en gemakzucht van de uitgevers, die over het algemeen geen Journalist aan hun blad hadden verbonden. Verschil lende kleine bladen bezigen op het oogenblik belde spellingen tegelijk. Waarschijnlijk, omdat ze er zelf geen raad mee weten. Maar het ergste is het volgende: Niet alleen vrijwel alle bladen, kleine en groote, bezigen de oude spelling, maar ook op practisch alle kantoren en bedrijven is de oude spelling gehand haafd. Nu komt een afgestudeerde van de lagere of hoogere schoolbanken op een kantoor. De jongen of het meisje heeft uitsluitend de nieuwe spelling ge leerd. Dank zij minister Marchant. Dat brengt moeilijkheden met zich mede, sing bestaan, namelijk dezen strijd te voeren tot de veiligheid van een permanenten vrede verkregen is, dat wil dus zeggen- tot de ver nietiging van de vijanden van dezen vrede. Doordat wij echter dit besluit als een plech tige bekentenis proclameeren, laten wij recht wedervaren voornamelijk aan de slachtoffers, die in den oorlog van 1914-1918, den strijd van de nationaal-socialistische beweging en de wederopstanding van ons volk in het land zelf en eindelijk den tegenwoordigen strijd van ons geëischt hebben en nog zullen eischen. Wat voor een vorm de overige wereld aan haar leven geeft is ons Duitsche volk onver schillig. De poging echter van de zijde van mogendheden buiten het Europeesche vaste land om voortdurend in te grijpen in interne Europeesche aangelegenheden, in het bizon- der in de belangen van ons eigen volk, zal thans eens voor altijd afgeslagen en verhin derd worden. Of en in welke wereld de Amerikaansche president wil leven, is ons Duitschers totaal onverschillig. Zijn meening echter de Duit sche of zelfs de Europeesche wereld naar zijn behoeften te kunnen vormen, d.w.z. de we reld, die wij lief gekregen hebben ineen te doen storten, en een door ons gehate vreem de op te richten, zal niet alleen mislukken doch integendeel: bij deze poging zal alleen zijn eigen wereld te gronde gaan. Wat echter het voornemen betreft om Europa door het bolsjewisme te bestraffen, zoo heb ik reeds op een andere plaats ge zegd, dat de staat, die zichzelf het meest aan het bolsjewisme heeft verkocht, waarschijn lijk ook het eerste hieraan ten offer zal val len. Het Duitsche volk is thans voorgelicht, e- u- et MOi. n- HOOFDREDACTEUR A. J. OS1NQA, JONOEMASTR. 8, BOLSWARD. üfP' ’riet 'US- Toor fcht- I 21 üg en DE JONG s NIEUWSBLAD waarin cpgenomen

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Bolswards Nieuwsblad nl | 1942 | | pagina 1