fpe les van Apeldoorn]
Vonnissen te Neurenberg
voltrokken.
Bonnenlijst
Uit den Omtrelc.
e
Vrijdag 18 October 194Ö
No. 44
42e Jaargang
g
g
Bo 1 sward
Streekblad voor West* en Zuidwest Friesland
Uitgave van Drukkerij Fa. A. J. OSIN GA
e
e
e
130, 131 alg. 250 gram suiker, boter-
t
I
gebruik was gemaakt van cyaankali,
eigen roekeloosheid, alle schuld? Ópper-
t
750 gram suiker, boter-
hamstrooisel of 1500 gr.
jam, stroop, enz.
50 gram thee
2 kg appelen of peren
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Redactie en Administratie
Marktstraat 13 - Bolsward
Telefoon 451 (K 5157)
Abonnementsprijs
1.25 per kwartaal bij vooruitbetaling
Advertentieprijs10 cent per m.m.
Giro 87926
t
n
n
g
r
k
623 alg.
632 alg.
Bonkaarten KD, KE 610:
129 suiker
geldig tot en met 26 October.
Bonkaarten KA, KB, KC 610:
629 suiker
honderd vlieguren achter den rug had,
gebruik om naar Apeldoorn te vliegen en
daar boven het huis van zijn ouders eeni-
ge gewaagde loeren uit te halen. Hij is waren aanwezig. Achtereenvolgens be-
zijn opdracht, ze f bekrachtigd, niet na- klommen Ribbentrop, Keitel, Rosenberg,
Kaltenbrunner, Frank, Frick, Stretcher,
Sauckel, Jodl en Seys Inquart het
schavot.
Stadsnieuws.
CONSUMENTENCREDIET.
Dinsdag vond ten stadhuize de instal
latie plaats van de districtsraad van het
consumentencrediet.
Over de werking van het consumenten
crediet gaven wij in het Dinsdagnummer
reeds een uitvoerige toelichting, daar ook
na deze uiteenzetting nog veel vragen
rijzen, heeft de districtsraad gemeend om
in overleg met de vak- en standsorgani-
saties en bestuurdersbonden een com
missie samen te stellen, die nadere in
lichtingen verstrekken en behulpzaam
zijn bij de invulling van de aanvragen.
Deze commissie houdt Zaterdagmiddag
zitting. Voor bijzonderheden raadplege
men de advertentie in dit blad.
Wij raden elkeen, wier gezinsomstandig
heden van dien aard zijn, dat zij meenen
voor een crediet in aanmerking te komen,
met klem aan: maak hiervan gebruik.
Uiterlijk 9 November sluit de termijn van
indiening. Na deze datum kunt U bij een
eventueele toekenning van het crediet,
wanneer de voorwaarden over de aflos
sing bekend zijn, nog vrijelijk beslissen
om hiervan al of niet gebruik te maken.
reed een voormalige legerauto van de
D. U. W. (Dienst Uitvoering
ken) onze stad uit in de richt
Vlak 1
over de kop
sloot terecht gekomen.
Wonder boven wonder kwamen de twee
inzittenden, behoudens enkele schaaf-
wondjes, met den schrik vrij. Ook de ma-
terieele schade viel erg mee, terwijl het
verkeer niet gestremd werd.
In den middag heeft een kraanwagen
de drenkeling weer op de wielen gezet
KAN DAT NIET ANDERS?
Aan de Scheltestraat worden woonhuizen
gebouwd. Daarvoor moesten er steenen
opgeslagen worden. Kostbaar materiaal
in dezen tijd.
Zoo’n bouwerij Is een Interessante speel-
gelegenheid voor kinderen, vooral wan
neer het werkvolk naar huis is. Dan
heeft men vrij spel, nietwaar I
Maar dat Is in dezen tiid van schaarschte
duurte en schreeuwend woningtekort on
verantwoord.
Dit is In de Scheltestraat wel duidelijk
gebleken waar reeds duizenden steenen
weggeraakt of vernield ziin. Het is na
tuurlijk onmogelijk hier (geregeld een
politieagent op post te zetten. Het Is de
taak van de ouders hun kinderen bij den
voortduur op het onverantwoordelijke
van deze vernie zucht te wijzen. En alle
burgers worden verzocht mede te helpen
deze en andere baldadigheid te voorko
men.
Gods hulp voor Duitschland in en zeide:
„Ik volg mijn zonerr alles voor Duitsch
land”. Toen men Rosenberg vroeg, of
hij nog iets had te zeggen, antwoordde
hij met „neen”. Jodl zeide; „Ik groet u
mijn Duitschland”. Frank mompelde
woorden van dank „voor de goede be
handeling in de gevangenis” 'en verzocht
God hem in bescherming te nemen. Lules
Streicher schreeuwde luid: „Heil Hitler,
nu ga ik naar God. De bolsjewisten zul
len jullie nog wel eens ophangen”. Ter
wijl men hem den zwarten dock over het
hoofd trok, stamelde hij: „Vaarwel mijn
lieve vrouw". Von Ribbentrop, wiens te
rechtstelling 14 mln. en 45 seconden
duurde, sprak de volgende woorden:
„God behoede Duitschland. Mijn laatste
wensch is dat de Duitsche eenheid blijft
bestaan, dat er begrip tot stand komt
tusschen het Oosten en het Westen en
vrede voor de wereld
Seyss-Inquart sprak de volgende
woorden: „Ik hoop dat deze terechtstel
ling het laatste bedrijf is van de tragedie
van den tweeden Wereldoorlog en dat
de lessen van dezen wereldoorlog vrede
en overeenstemming tusschen de volken
zullen bewerkstelligen. Ik geloof in
Duitschland”. Om 2.47 uur begon de te
rechtstelling en tien minuten later werd
de dood vastgesteld.
De lichamen der geëxecuteerden zijn
Donderdag gecremeerd, waarna de asch
op een geheime plaats is verstrooid.
De zeven Nazl-leiders die tot gevangenis
straffen zijn veroordeeld, zullen naar de
gevangenis van Spandau bij Berlijn wor
den overgebracht.
inderdaad, véle en misschien vervelende
in dezen tijd en hij overtrad ze met
hetzelfde gemak, met dezelfde lichtvaar
digheid, waarmee wij dit dagelijks óók
doen
Wij kunnen de verantwoordelijkheid uit
breiden, deze verder zoeken en dan
nochtans de kern niet raken. Wij kunnen
t
algemeen zich wel bewust zijn van de
ernstige verantwoordelijkheid, die zij
dragen. En daarbij wijzen op ’t groote
aantal auto-ongelukken, die /zich met
militaire wagens bijna dagelijks voor
doen. Wordt het soldaat-zijn niet te veel
als spel opgevat, te weinig als ernst?
De militaire bravourrijders zijn een door-)
loopend gevaar voor het verkeer, zij mis?
bruiken de openbare weg op een wijze,
die spot met iedere zelftucht, met eiken
zelfbeheersching, met alle militaire disci-1
pline. Wat te zeggen van de statistiek!
van de verkeersongevallen, die zich in'
het eerste kwart van dit jaar in de hoofd
stad des lands hebben voorgedaan en
waaruit blijkt, dat bij alle verkeersonge
vallen met vrachtwagens niet minder dan
23.5 militaire auto’s zijn betrokken.
Het is teekenend (ook als wij bedenken,
dat in dezen tijd het autoverkeer voor
een veel grooter percentage uit militair
verkeer bestaat dan vroeger) en het zou
voor vele burgers aanleiding kunnen zijn
ernstig te knikken, de feiten te beamen,
een traan te plengen en verder de handen
te wasschen in onschuld. Het zou erg
gemakkelijk zijn, te gemakkelijk en het
is dan ook onjuist.
DE SCHULD... AAN WIE?
Wij stappen in een treincoupé. Voor onze
neuzen hangt een bordje: verboden te
rooken. Wij glimlachen, kijken even in
het rond en steken een cigaret of sigaar
op. Niemand protesteert, of niemand, ja,
misschien een op de honderd. Hij of zij
wordt heimelijk uitgelachen als een zuur
pruim. Nou ja....
Een agent gebiedt ons door te loopen,
ons te verwijderen, op ons pad terug te
keeren, dit of dat bevel uit te voeren of
op te volgen. Wij dénken er eenvoudig
niet aan. Wat verbeeldt zoo’n man zich
wel? Een volksoploop, dreigende kreten.
Terug. Niemand wijkt. Een schot knalt
en een man valt ontzield ter aarde. De
dader wordt niet gevonden, maar ook al
werd deze ontdekt: wie treft de schuld?
De tram: achter instappen, voor uit
stappen, doorloopen, niet op de treeplank
staan. Wie denkt er aan zoo maar ge
willig te doen? Integendeel, voor instap
pen, achter uitstappen, niet doorloopen,
wél op de treeplank staan. Gedrang, een
kreet, een vrouw van de in volle vaart
Een oogenblik sta ik op van mijn werk
tafel om even op het balcon achter mijn
huis een luchtje te scheppen. Ik kijk
neer op de tuinen, die in late pracht te
pronken liggen onder een gouden herfst
zon. Uit de geopende ramen van de
school aan de andere kant der tuinen
klinkt rhytmisch gestamp, de gymnas-
tiek-leeraar tikt met zijn stok op den
grond: één, twee, één twee.„En nu
in looppas!” Het rhytme versnelt. Boven
door de blauwe lucht ronkt zilver-blin-
kend in de stralen der zon een vlieg
machine.
Wie zou niet, zoo kort na het gebeuren,
terwijl het gemoed verkilt van ontroe
ring, terugdenken aan de ramp, die de
Christelijke H.B.S. te Apeldoorn trof?
Ook daar marcheerden op zoo’n zelfde
zonnige herfstdag in het schoolgebouw
aan de Jachtlaan frissche, gezonde jon
gens in het gymnastieklokaal; jongens,
die de toekomst tegemoet zagen als één
groot, prachtig avontuur. Dan plotseling
ontzettend geraas. Niemand kan zich
realiseeren, wat er gebeurt. Het dak van
het gymnastieklokaal stort in, een stroom
van brandende benzine kolkt naar bene
den en stort zich over de kinderen. Gil
lend trachten zij een uitweg te zoeken
uit deze hel van vlammen. Als brandende
fakkels verdringen zij elkander, storten
zich op elkaar, vallen neer, een afschu
welijke paniek.
De onheilsberichten volgen elkaar snel
op: drie dooden, vijf, zeven, twintig, vier
en twintigGrijnzend heeft de dood
in het wilde weg gemaaid, zijn slacht
offers zijn gevallen, het zwarte noodlot
heeft zich voltrokken.
En in Apeldoorn gaan de vlaggen half
stok.
gekomen, hij heeft zijn woord gebroken.
MILITAIRE BRAVOUR.
Hij stond als velen onzer onverschillig Alvorens te worden terechtgesteld riep
tegenover de wetten en voorschriften Keitel op krachtigen, duidelijken toon
ZONDAARS TEGEN VERKEERS-
VOORSCHRIFTEN.
Ook deze week werden weer verschei
dene bekeuringen gemaakt wegens het
niet nakomen van de verkeersvoorschrif-
ten. Vooral de fietsers blijken hardnek
kige zondaars te zijn. De politie heeft
opdracht steeds strenger hierop te let
ten. Wil men dus niet met de politie in
aanraking komen, dan moet men minder
nonchalant van de verkeerswegen ge
bruik maken, duidelijk richting aangeven
en niet links van de straat rijden.
Maandag 7 October werd heel Nederland
opgeschrikt door de ontzettende ramp te
Apeldoorn, waarbij door de roekeloos
heid van een jeugdig vlieger eenige tien
tallen onschuldige kinderen als slacht
offer vielen. Apeldoorn rouwde, Neder
land rouwde mee.
Bijna 2 weken zijn voorbij gegaan
onze 1L - -
waardiging misschien, is verminderd. Wij
hebben wat afstand kunnen nemen en
velen onzer hebben zich bezonnen op de
achtergrond van dit afschuwelijk onge
val. Zij hebben zich afgevraagd: in hoe
verre zijn ook wij, zijn wij allen in heel
Nederland in meerdere of mindere mate
medeschuldig aan deze ramp? Van het
antwoord, dat wij ons zelf op deze vraag
geven, hangt het af, of wij van dit Apel-
doornsche drama toch iets hebben ge
leerd.
Brieven uit Indië
Deze zomer ontvingen wij van een stad
genoot, die als militair naar Indië was
vertrokken, een serie brieven over zijn
ervaringen in Malakka en latei op Java.
Door chron sch plaatsgebrek was het ons
niet mogelijk deze vlot geschreven brie
ven in onr blad op te nemen.
Wij achten ze evenwel, niettegenstaan
de deze als gevolg van tijdsverloop en
veranderde omstandigheden, eenigszlns
„out of order” geworden zijn, toch inte
ressant genoeg om hiervoor alsnog een
plaats in te ruimen.
1. SINGAPORE.
Wij zitten op Singapore, ’t Eiland Sin
gapore. En daar boffen we bij. Want de
HULDIGING VAN DRIE
KAMPIOENEN.
ARUM, 14 Oct. Op de zaal van den heer
Lukkes had de huldiging plaats van de
kampioenen de jongens Piet de Groot,
Jan Hiemstra en Jouke Tolsma. De voor
zitter van „Willem Westra” opende deze
bijeenkomst en sprak de talrijk opgeko-
menen een hartelijk welkom toe en ia 'i:
bijzonder de heeren Th. de Jong, voorz.
van den N. K. B., Plet de Jong, Leeu
warden en C. Boersma te Franeker.
Toen het doek werd geopend was het
een eenig mooi gezicht, zooiets, aldus
i
nergens zoo opgesteld als dit tooneel er
uitzag. Het was iets om nooit weer te
vergeten. Hierna werd staande het Frysk
volkslied gezongen. Daarna kwam de
heer M. R. Hiemstra van Arum naar vo
ren die in een mooi gedicht de plaatsen
aangaf, waar de jongens de prijzen in de
wacht hadden gesleept, n.l. te Leeuwar
den, Sneek, Wier, Freulepartij, Arum,
Harlingen, Beetgum, Menaldum, Her-
baijum en Midlum. Tien eerste prijzen
van de 19 wedstrijden toont wel aan, dat
het de besten zijn. En verder werden nog
3 tweede prijzen gewonnen en eenmaal
een derde prijs. Een massa sprekers
wenschten de „kampioenen” geluk met
hun vele overwinningen en hoopten, dat
zij op een ander jaar hun eer mogen op
houden.
De kampioenen kregen elk nog een me
daille en werden vereerd met een prach
tige koek met het opschrift „Voor de
kampioenen”. Verder werd door het
Arumer tooneelgezelschap opgevoerd het
blijspel „Blyn Spul” van den heer SJ.
Steensma van Bolsward. hetgeen heel
goed werd gespeeld en in goede aarde
viel.
Hierna kreeg de heer M. Hidma het
woord die in een mooie speech (zooals
wij dat van hem gewoon zijn) de Jon
gens toesprak. Hij hoopte dat zij nog
menige prijs in Arum zullen brengen.
Vervolgens bracht hij nog dank aan de
vele medewerkers en in het bijzonder aan
mevr. Suierveld-Bruinsma, muzieklera
res en den heer Kiestra, hoofd van de
o.l. school te Arum, voor hun niet ge
makkelijke taak. Twee dagen later had
de huldiging nog eens plaats voor het
z.g. jongvolk. Heel jammer was het dat
eenige jongens (of bengels) zooveel
lawaai maakten, hetgeen voor de speel
sters en spelers belemmerend werkte. Bij
een volgende gelegenheid moeten zulke
jongens geweerd worden om niet een en
ander te bederven, tenzij ze op een vol
gend jaar wat beschaafder zijn geworden
ARUM, 14 Oct. In ons dorp heeft de col
lecte voor T.B.C.bestrijding opgebracht
de som van f 46.
MAKKUM, 16 Oct. Hedenmiddag brak
er brand uit in de achterkamer van het
huls, bewoond door den vlsscherman G.
Poepjes. Bij de eerste ontdekking Het
het zich slecht aanzien, daar het heele
huls spoedig vol rook was. Daar het huis
midden in het dorp staat waren er spoe
dig een aantal mannen, om door het aan
brengen van water, de brand te blus-
schen, wat in zooverre is gelukt, dat de
brand niet buiten de kamer sloeg. Even
wel is alles van binnen uitgebrand, be
nevens een groote partij visschersnetten,
welke aldaar lagen opgestapeld en ver
moedelijk door broei in brand zijn ge
raakt-
pelwangetjes” worden we, heel attent,
door de vrouwelijke refugé’s van Java
genoemd), is dit een niet hoog genoeg te
prijzen omstandigheid. De atmosfeer
wordt er aangenaam door verkoeld, en
we kunnen een bad nemen; wanneer we
maar zin hebben.
Ook buiten het kampement is de ont
spanning betrekkelijk dicht in de buurt:
liftende zit je na een half uurtje in het
hartje van de stad. Die recreatie-moge-
lijkheden te over biedt. Maar dat onder
werp volgt nog wel in een ander artikel.
Ik spreek hier maar over „wij”, zonder
U ook maar eenig idee te geven, wie die
„we” eigenlijk zijn. Het lijkt me dus wel
wenschelijk onze ploeg even aan u voor
te stellen.
Officieel dragen wij de benaming Konink
lijke Nederlandsch-Indlsche Luchtmacht,
in de omgang worden we de „forgotten
Air Force” genoemd, terwijl we zelf
van oordeel zlïn, dat de betiteling: „lucht
infanterist” de werkelijke situatie het
dichtst benadert. Hoe dat zit, ga ik in
m’n eerstvolgende ..krabbels" uiteenzet
ten. Voorloopig hebt U eenig Idee gekre
gen van de onderhavige personen en om
standigheden.
En het eerste contact is tot stand ge
bracht z;
rijdende tram gevallen, een man, een
kind.
„Doodelijk ongeval met overvolle tram”,
leest ge "s avonds in de krant. De schuld
van
Wat heeft het voor zin, lezers, nog meer
voorbeelden aan te halen. Wij allen zijn
.losgeslagen, wij bekommeren ons niet
meer om wetten, wij vertreden met een
glimlach alle voorschriften. En als wij
ons soms even bezinnen op het onjuiste
van onze handelwijze, dan excuseeren
wij ons met het stereotype: gevolgen van
de ontreddering, die door den oorlog is
teweeggebracht. Tijdens de bezetting
móésten we, was het juist goed en nu
kunnen we het niet meer afleeren. Heb
ben wij het nog stééds niet afgeleerd,
meer dan anderhalf jaar na de Bevrij-
ding? Wanneer zullen wij ons eindelijk
eens losmaken van de fabeltjes: dat heb
ben de Duitschers gedaan, het is een ge
volg van de bezetting, wij zelf kunnen
er niets aan doen, de mentaliteit van ons
volk is verknoeid.
|ls dat werkelijk het geval? Hebben wij
ïdan zoo weinig weerstand en-of rege-
I neratievermogen? Zijn wij dan zoo zwak,
I dat wij ons na jaren nog niet hebben
kunnen herstellen van de deuken en ga
ten, die een oorlog in ons geestelijk har
nas heeft geslagen? Indien dat zoo zou
zijn, dan ware het te wenschen, dat Ne
derland van de wereldkaart werd ge
veegd. dan zouden wij niet waard zijn
als zelfstandige natie te bestaan.
Niets dan gemakzucht beweegt ons bij
onze dagelijksche „kleine" overtreding-
kjes, niets dan.gebrek aan verant
woordelijkheid. Want het is heusch niet
zoo, dat wij niet begrijpen, dat wij in on
wetendheid handelen of in eerlijke ver
ontwaardiging de voorschriften overtre
den. Wij weten immers maar al te goed,
dat die wetten en voorschriften niet ge
maakt zijn om ons te krenken of om ons
in een ondragelijk keurslijf te dwingen,
maar dat zij gemaakt zijn vóór ons en
dóór ons, om u tegen mij te beschermen,
mij tegen u en ons tegen anderen. En
uiteindelijk misschien onszelf tegen ons
zelf.
De gevolgen van dit gebrek aan zelf
discipline, van dit gemis aan verantwoor
delijkheidsbesef zijn dagelijks om ons
heen te zien. Kleine voorvallen kunnen
ons evenwel niet meer doen opschrikken,
daarvoor hebben wij allen te veel mee-
gemaakt. Doch als in Apeldoorn een
vliegtuig neerstort en tientallen jonge
menschenlevens vernietigt, ia, dén schrlk-
ken wij op en slaan de hand aan het
angstig kloppend hart. Dan staan wij
I geconfronteerd met die dwingende
vraag: wlen treft de schuld?
En als wij dan, al is 't ver op den ach-
tergrond doch in onloochenbaar verband,
onszelf als medeschuldigen zien, dan
heel misschien zal het drama te
Apeldoorn toch nog een les voor ons ge
weest zijn, waaruit wij iets hebben
geleerd.
VERANTWOORDELIJKHEID.
Wie de droeve begrafenis te Apeldoorn
heeft bijgewoond, wie een laatste blik
heeft kunnen werpen op de twintig kis
ten, die in de gangen van de H.B.S. ston
den opgesteld, wie met de zwaar be
proefde ouders de moeilijke gang naar
het kerkhof heeft meegemaakt of wie
daarover alleen maar heeft gelezen, die
zal zich het hart hebben voelen ineen
krimpen van mededoogen, die zal de
vuisten hebben gebald om de ontroering
de baas te worden. En vele vrouwen,
moeders In geheel Nederland, hebben
met gebogen hoofd gezeten boven het trekking van het doodvonnis onttrokken,
dagblad, dat haar de laatste berichten
bracht, en door een floers van tranen de
woorden niet meer kunnen lezen.
Het is voorbij, de stoffelijke resten zijn
aan de schoot der aarde toevertrouwd en
God zal de zoo rampzalig omgekomen
kinderen zeker genadiglijk in Zijn Rijk
hebben opgenomen. Rest de rouw in de
gezinnen der vele families. Rest voor
ons.door te leven. Is het zoo? Neen!
Ieder die niet slechts oppervlakkig is
geraakt door de tragische buitenkant van
dit drama, ieder, die beseft, dat dit ont
zettende gebeuren een diepere onder
grond, een wijdere achtergrond heeft,
zal moeten antwoorden op de dwingende
vraag: wie treft de verantwoordelijkheid
voor dit drama?
Want het Apeldoornsche drama Is
symptomatisch voor de geestelijke ont
reddering van dezen tijd. Is wel het dui
delijkste, maar lang niet net eenige voor
beeld van het verdwijnen der zelfdisci
pline, van het zoekraken, het verwaar-
loozen van het verantwoordelijkheids
besef.
Treft den jeugdigen militairen vlieger,
Max Christern, zelf slachtoffer van zijn
eigen roekeloosheid, alle schuld? Op'r-
vlakkig zou men antwoorden: ja. Zeker/
hem treft de directe schuld. Aan de on
gehoorzaamheid, de roekeloosheid en het
gemis aan verantwoordelijkheid van de
zen 23-jarigen sergeant-vlieger vielen
tientallen kinderen ten offer. Christern
had zijn handteekening gezet onder de
schriftelijke
half uur in de omgeving van het vliegveld
Valkenburg te vliegen. Hij maakte van
deze eerste solovlucht, onderdeel van ’n
normale opleiding, waarin hij reeds drie- hërSvot‘,gëlë“d,,‘i’dat opgësteïd was
in de gymnastiekzaal van de gevangenis.
Wegens den zelfmoord van Göring wa
ren zij geboeid. Geestelijken en doktoren
Göring pleegt zelfmoord.
Naar de Amerikaansche nieuwsdienst uit
Neurenberg meldt, is de executie van de
terdoodveroordeelden in den nacht van
15 op 16 Oct. om 2 uur (Ned. tijd) be
gonnen en om 3.45 uur geëindigd.
Hermann Göring had zich aan de vol-
door om 10.45 uur zelfmoord te plegen.
Hieromtrent heeft de commandant der
gevangenis, Kol. Andrus, het volgende
medegedeeld: De cipier, die door het
raampje in de celdeur toezicht op Göring
hield, heeft hem geen enkele maal de
hand naar den mond zien brengen. Gö-i
ring was in pyama en zijn handen lagen
boven het dek. Tegen kwart voor twaalf
zag de cipier, dat Göring krampachtige
bewegingen maakte en hij hoorde hem
luid kreunen. De wachtkorporaal werd
er bij geroepen; deze zond om den ge
vangenisdokter en den gevangenis-gees-
telijke. Tezamen met nog een officier be
traden deze mannen Görings cel.
In de cel werd een open enveloppe ge
vonden, waarop met potlood de naam
„Hermann Göring" was geschreven. In
de enveloppe bevonden zich drie blaadjes
met potloodschrift, verder vond men in
de cel een klein metalen buisje, dat uit
een patroonhuls was vervaardigd.
Uit het onderzoek van de in den mond
van Göring aangetroffen glasscherfj.es
bleek volgens den gevangenisdokter, dat
gebruik was gemaakt van cyankall.
i Volgens een bericht van A.F.P. was de
I ampul met het vergif, dat Göring innam,
in een blik „nescafé” verborgen. Alle ge
vangenen hadden een dergelijk buisje
vóór hun arrestatie in hun bezit gehad
en ook bij Göring had men het gevonden
ten tijde van zijn gevangenschap in Mon-
dorf bij Luxemburg. Hoe Göring kans
- - I heeft gezien het buisje verborgen te hou-
opdracht om ongeveer een I en fe gebruiken, is volgens den com
mandant der gevangenis een raadsel.
De tien overige veroordeelden werden
tusschen Amerikaansche soldaten naar
andere onderdeden die de afgeloopen
maanden de „onneembare haven” bin
nenstoomden, werden onmiddellijk zon
der de geringste consideratie, op trans
port gesteld naar de bijna ondoordring
bare binnenlanden van Malakka, een rui
ge 150 mijl uit de geciviliseerde wereld.
En zullen daar weinig anders weten te
doen dan zware jungle-oefeningen hou
den, wilde zwijnen schieten en luisteren
naar het hysterisch gekrijsch der apen
families.
Neen, wij hebben werkelijk „gemasseld”..
Toen we de negende November va.: het
vorig jaar in Singapore werden ont
scheept, vroegen we ons met angst en
beven af: hoever komen we van de stad
te zitten? ’t Viel mee. Men bracht ons
naar het Prins Bernhardkamp in Changl,
een landstreek, vormende de N.O1. punt
van het eiland. Tamelijk hoog gelegen,
zeer glooiend, met een rijke kokospal
menvegetatie, die gecultiveerd is, en
naast de vlsscherij het hoofdmiddel van
bestaan uitmaakt van den Inlander. Zoo
als trouwens op heel Singapore-elland.
Ons (tenten)kamp ligt vlak aan zee. Zoo
vlak, dat de tent, die ik met drie makkers
bewoon, bij vloed slechts vijf meter van
het water staat. Voor nieuwkomers, „ba
ren" als w|j, kersversch uit Europa („ap-
250 gram suiker, boter-
hamstrooisel, of 500 bram
jam, stroop, enz.
hamstrooisel, of 500 gram
jam, stroop enz.
132 alg. 2 kg appelen of peren.
Tabakskaarten enz.:
T 52 2 rantsoenen tabaksartikelen.
Op de bonnen voor fruit kan men met in
gang van Maandag 21 October appelen
en-of peren betrekken bij een winkelier
in groente en-of fruit of bij een markt-
of straathandelaar. Voorinlevering dezer
bonnen heeft dus, in afwijking van het
geen tot nu toe geschiedde, niet plaats,
De fruitbonnen blijven geldig tot en met
9 November.
Op de bonnen voor suiker en thee kan
met ingang van Vrijdag 18 October ge
kocht worden.
i en nochtans de kern niet raken. Wij kunnen
eerste ontsteltenis, ónze “veront- namelijk vragen, of de militairen in het
zich wel bewust zijl
verantwoordelijkheid,
OPBRENGST COLLECTE.
De Sonnevanck-collecte bracht f271.49
op.
D.U.W.-AUTO IN DE SLOOT.
Woensdagochtend, ongeveer half tien
van Wer-
buiten de stad is de auto geslipt, de voorzitter van den N.KB.,^ zag men
geslagen en in de berm- "l,+
Bolswards Nieuwsblad
I
l
i
r
r
TV VVJJÜUUgVVl» IVUU) HUM
■■■■■ISWIIII -m. I SS
.«m, u.» -w ..uiting Sneek. T