fpe les van Apeldoorn] Vonnissen te Neurenberg voltrokken. Bonnenlijst Uit den Omtrelc. e Vrijdag 18 October 194Ö No. 44 42e Jaargang g g Bo 1 sward Streekblad voor West* en Zuidwest Friesland Uitgave van Drukkerij Fa. A. J. OSIN GA e e e 130, 131 alg. 250 gram suiker, boter- t I gebruik was gemaakt van cyaankali, eigen roekeloosheid, alle schuld? Ópper- t 750 gram suiker, boter- hamstrooisel of 1500 gr. jam, stroop, enz. 50 gram thee 2 kg appelen of peren Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS Redactie en Administratie Marktstraat 13 - Bolsward Telefoon 451 (K 5157) Abonnementsprijs 1.25 per kwartaal bij vooruitbetaling Advertentieprijs10 cent per m.m. Giro 87926 t n n g r k 623 alg. 632 alg. Bonkaarten KD, KE 610: 129 suiker geldig tot en met 26 October. Bonkaarten KA, KB, KC 610: 629 suiker honderd vlieguren achter den rug had, gebruik om naar Apeldoorn te vliegen en daar boven het huis van zijn ouders eeni- ge gewaagde loeren uit te halen. Hij is waren aanwezig. Achtereenvolgens be- zijn opdracht, ze f bekrachtigd, niet na- klommen Ribbentrop, Keitel, Rosenberg, Kaltenbrunner, Frank, Frick, Stretcher, Sauckel, Jodl en Seys Inquart het schavot. Stadsnieuws. CONSUMENTENCREDIET. Dinsdag vond ten stadhuize de instal latie plaats van de districtsraad van het consumentencrediet. Over de werking van het consumenten crediet gaven wij in het Dinsdagnummer reeds een uitvoerige toelichting, daar ook na deze uiteenzetting nog veel vragen rijzen, heeft de districtsraad gemeend om in overleg met de vak- en standsorgani- saties en bestuurdersbonden een com missie samen te stellen, die nadere in lichtingen verstrekken en behulpzaam zijn bij de invulling van de aanvragen. Deze commissie houdt Zaterdagmiddag zitting. Voor bijzonderheden raadplege men de advertentie in dit blad. Wij raden elkeen, wier gezinsomstandig heden van dien aard zijn, dat zij meenen voor een crediet in aanmerking te komen, met klem aan: maak hiervan gebruik. Uiterlijk 9 November sluit de termijn van indiening. Na deze datum kunt U bij een eventueele toekenning van het crediet, wanneer de voorwaarden over de aflos sing bekend zijn, nog vrijelijk beslissen om hiervan al of niet gebruik te maken. reed een voormalige legerauto van de D. U. W. (Dienst Uitvoering ken) onze stad uit in de richt Vlak 1 over de kop sloot terecht gekomen. Wonder boven wonder kwamen de twee inzittenden, behoudens enkele schaaf- wondjes, met den schrik vrij. Ook de ma- terieele schade viel erg mee, terwijl het verkeer niet gestremd werd. In den middag heeft een kraanwagen de drenkeling weer op de wielen gezet KAN DAT NIET ANDERS? Aan de Scheltestraat worden woonhuizen gebouwd. Daarvoor moesten er steenen opgeslagen worden. Kostbaar materiaal in dezen tijd. Zoo’n bouwerij Is een Interessante speel- gelegenheid voor kinderen, vooral wan neer het werkvolk naar huis is. Dan heeft men vrij spel, nietwaar I Maar dat Is in dezen tiid van schaarschte duurte en schreeuwend woningtekort on verantwoord. Dit is In de Scheltestraat wel duidelijk gebleken waar reeds duizenden steenen weggeraakt of vernield ziin. Het is na tuurlijk onmogelijk hier (geregeld een politieagent op post te zetten. Het Is de taak van de ouders hun kinderen bij den voortduur op het onverantwoordelijke van deze vernie zucht te wijzen. En alle burgers worden verzocht mede te helpen deze en andere baldadigheid te voorko men. Gods hulp voor Duitschland in en zeide: „Ik volg mijn zonerr alles voor Duitsch land”. Toen men Rosenberg vroeg, of hij nog iets had te zeggen, antwoordde hij met „neen”. Jodl zeide; „Ik groet u mijn Duitschland”. Frank mompelde woorden van dank „voor de goede be handeling in de gevangenis” 'en verzocht God hem in bescherming te nemen. Lules Streicher schreeuwde luid: „Heil Hitler, nu ga ik naar God. De bolsjewisten zul len jullie nog wel eens ophangen”. Ter wijl men hem den zwarten dock over het hoofd trok, stamelde hij: „Vaarwel mijn lieve vrouw". Von Ribbentrop, wiens te rechtstelling 14 mln. en 45 seconden duurde, sprak de volgende woorden: „God behoede Duitschland. Mijn laatste wensch is dat de Duitsche eenheid blijft bestaan, dat er begrip tot stand komt tusschen het Oosten en het Westen en vrede voor de wereld Seyss-Inquart sprak de volgende woorden: „Ik hoop dat deze terechtstel ling het laatste bedrijf is van de tragedie van den tweeden Wereldoorlog en dat de lessen van dezen wereldoorlog vrede en overeenstemming tusschen de volken zullen bewerkstelligen. Ik geloof in Duitschland”. Om 2.47 uur begon de te rechtstelling en tien minuten later werd de dood vastgesteld. De lichamen der geëxecuteerden zijn Donderdag gecremeerd, waarna de asch op een geheime plaats is verstrooid. De zeven Nazl-leiders die tot gevangenis straffen zijn veroordeeld, zullen naar de gevangenis van Spandau bij Berlijn wor den overgebracht. inderdaad, véle en misschien vervelende in dezen tijd en hij overtrad ze met hetzelfde gemak, met dezelfde lichtvaar digheid, waarmee wij dit dagelijks óók doen Wij kunnen de verantwoordelijkheid uit breiden, deze verder zoeken en dan nochtans de kern niet raken. Wij kunnen t algemeen zich wel bewust zijn van de ernstige verantwoordelijkheid, die zij dragen. En daarbij wijzen op ’t groote aantal auto-ongelukken, die /zich met militaire wagens bijna dagelijks voor doen. Wordt het soldaat-zijn niet te veel als spel opgevat, te weinig als ernst? De militaire bravourrijders zijn een door-) loopend gevaar voor het verkeer, zij mis? bruiken de openbare weg op een wijze, die spot met iedere zelftucht, met eiken zelfbeheersching, met alle militaire disci-1 pline. Wat te zeggen van de statistiek! van de verkeersongevallen, die zich in' het eerste kwart van dit jaar in de hoofd stad des lands hebben voorgedaan en waaruit blijkt, dat bij alle verkeersonge vallen met vrachtwagens niet minder dan 23.5 militaire auto’s zijn betrokken. Het is teekenend (ook als wij bedenken, dat in dezen tijd het autoverkeer voor een veel grooter percentage uit militair verkeer bestaat dan vroeger) en het zou voor vele burgers aanleiding kunnen zijn ernstig te knikken, de feiten te beamen, een traan te plengen en verder de handen te wasschen in onschuld. Het zou erg gemakkelijk zijn, te gemakkelijk en het is dan ook onjuist. DE SCHULD... AAN WIE? Wij stappen in een treincoupé. Voor onze neuzen hangt een bordje: verboden te rooken. Wij glimlachen, kijken even in het rond en steken een cigaret of sigaar op. Niemand protesteert, of niemand, ja, misschien een op de honderd. Hij of zij wordt heimelijk uitgelachen als een zuur pruim. Nou ja.... Een agent gebiedt ons door te loopen, ons te verwijderen, op ons pad terug te keeren, dit of dat bevel uit te voeren of op te volgen. Wij dénken er eenvoudig niet aan. Wat verbeeldt zoo’n man zich wel? Een volksoploop, dreigende kreten. Terug. Niemand wijkt. Een schot knalt en een man valt ontzield ter aarde. De dader wordt niet gevonden, maar ook al werd deze ontdekt: wie treft de schuld? De tram: achter instappen, voor uit stappen, doorloopen, niet op de treeplank staan. Wie denkt er aan zoo maar ge willig te doen? Integendeel, voor instap pen, achter uitstappen, niet doorloopen, wél op de treeplank staan. Gedrang, een kreet, een vrouw van de in volle vaart Een oogenblik sta ik op van mijn werk tafel om even op het balcon achter mijn huis een luchtje te scheppen. Ik kijk neer op de tuinen, die in late pracht te pronken liggen onder een gouden herfst zon. Uit de geopende ramen van de school aan de andere kant der tuinen klinkt rhytmisch gestamp, de gymnas- tiek-leeraar tikt met zijn stok op den grond: één, twee, één twee.„En nu in looppas!” Het rhytme versnelt. Boven door de blauwe lucht ronkt zilver-blin- kend in de stralen der zon een vlieg machine. Wie zou niet, zoo kort na het gebeuren, terwijl het gemoed verkilt van ontroe ring, terugdenken aan de ramp, die de Christelijke H.B.S. te Apeldoorn trof? Ook daar marcheerden op zoo’n zelfde zonnige herfstdag in het schoolgebouw aan de Jachtlaan frissche, gezonde jon gens in het gymnastieklokaal; jongens, die de toekomst tegemoet zagen als één groot, prachtig avontuur. Dan plotseling ontzettend geraas. Niemand kan zich realiseeren, wat er gebeurt. Het dak van het gymnastieklokaal stort in, een stroom van brandende benzine kolkt naar bene den en stort zich over de kinderen. Gil lend trachten zij een uitweg te zoeken uit deze hel van vlammen. Als brandende fakkels verdringen zij elkander, storten zich op elkaar, vallen neer, een afschu welijke paniek. De onheilsberichten volgen elkaar snel op: drie dooden, vijf, zeven, twintig, vier en twintigGrijnzend heeft de dood in het wilde weg gemaaid, zijn slacht offers zijn gevallen, het zwarte noodlot heeft zich voltrokken. En in Apeldoorn gaan de vlaggen half stok. gekomen, hij heeft zijn woord gebroken. MILITAIRE BRAVOUR. Hij stond als velen onzer onverschillig Alvorens te worden terechtgesteld riep tegenover de wetten en voorschriften Keitel op krachtigen, duidelijken toon ZONDAARS TEGEN VERKEERS- VOORSCHRIFTEN. Ook deze week werden weer verschei dene bekeuringen gemaakt wegens het niet nakomen van de verkeersvoorschrif- ten. Vooral de fietsers blijken hardnek kige zondaars te zijn. De politie heeft opdracht steeds strenger hierop te let ten. Wil men dus niet met de politie in aanraking komen, dan moet men minder nonchalant van de verkeerswegen ge bruik maken, duidelijk richting aangeven en niet links van de straat rijden. Maandag 7 October werd heel Nederland opgeschrikt door de ontzettende ramp te Apeldoorn, waarbij door de roekeloos heid van een jeugdig vlieger eenige tien tallen onschuldige kinderen als slacht offer vielen. Apeldoorn rouwde, Neder land rouwde mee. Bijna 2 weken zijn voorbij gegaan onze 1L - - waardiging misschien, is verminderd. Wij hebben wat afstand kunnen nemen en velen onzer hebben zich bezonnen op de achtergrond van dit afschuwelijk onge val. Zij hebben zich afgevraagd: in hoe verre zijn ook wij, zijn wij allen in heel Nederland in meerdere of mindere mate medeschuldig aan deze ramp? Van het antwoord, dat wij ons zelf op deze vraag geven, hangt het af, of wij van dit Apel- doornsche drama toch iets hebben ge leerd. Brieven uit Indië Deze zomer ontvingen wij van een stad genoot, die als militair naar Indië was vertrokken, een serie brieven over zijn ervaringen in Malakka en latei op Java. Door chron sch plaatsgebrek was het ons niet mogelijk deze vlot geschreven brie ven in onr blad op te nemen. Wij achten ze evenwel, niettegenstaan de deze als gevolg van tijdsverloop en veranderde omstandigheden, eenigszlns „out of order” geworden zijn, toch inte ressant genoeg om hiervoor alsnog een plaats in te ruimen. 1. SINGAPORE. Wij zitten op Singapore, ’t Eiland Sin gapore. En daar boffen we bij. Want de HULDIGING VAN DRIE KAMPIOENEN. ARUM, 14 Oct. Op de zaal van den heer Lukkes had de huldiging plaats van de kampioenen de jongens Piet de Groot, Jan Hiemstra en Jouke Tolsma. De voor zitter van „Willem Westra” opende deze bijeenkomst en sprak de talrijk opgeko- menen een hartelijk welkom toe en ia 'i: bijzonder de heeren Th. de Jong, voorz. van den N. K. B., Plet de Jong, Leeu warden en C. Boersma te Franeker. Toen het doek werd geopend was het een eenig mooi gezicht, zooiets, aldus i nergens zoo opgesteld als dit tooneel er uitzag. Het was iets om nooit weer te vergeten. Hierna werd staande het Frysk volkslied gezongen. Daarna kwam de heer M. R. Hiemstra van Arum naar vo ren die in een mooi gedicht de plaatsen aangaf, waar de jongens de prijzen in de wacht hadden gesleept, n.l. te Leeuwar den, Sneek, Wier, Freulepartij, Arum, Harlingen, Beetgum, Menaldum, Her- baijum en Midlum. Tien eerste prijzen van de 19 wedstrijden toont wel aan, dat het de besten zijn. En verder werden nog 3 tweede prijzen gewonnen en eenmaal een derde prijs. Een massa sprekers wenschten de „kampioenen” geluk met hun vele overwinningen en hoopten, dat zij op een ander jaar hun eer mogen op houden. De kampioenen kregen elk nog een me daille en werden vereerd met een prach tige koek met het opschrift „Voor de kampioenen”. Verder werd door het Arumer tooneelgezelschap opgevoerd het blijspel „Blyn Spul” van den heer SJ. Steensma van Bolsward. hetgeen heel goed werd gespeeld en in goede aarde viel. Hierna kreeg de heer M. Hidma het woord die in een mooie speech (zooals wij dat van hem gewoon zijn) de Jon gens toesprak. Hij hoopte dat zij nog menige prijs in Arum zullen brengen. Vervolgens bracht hij nog dank aan de vele medewerkers en in het bijzonder aan mevr. Suierveld-Bruinsma, muzieklera res en den heer Kiestra, hoofd van de o.l. school te Arum, voor hun niet ge makkelijke taak. Twee dagen later had de huldiging nog eens plaats voor het z.g. jongvolk. Heel jammer was het dat eenige jongens (of bengels) zooveel lawaai maakten, hetgeen voor de speel sters en spelers belemmerend werkte. Bij een volgende gelegenheid moeten zulke jongens geweerd worden om niet een en ander te bederven, tenzij ze op een vol gend jaar wat beschaafder zijn geworden ARUM, 14 Oct. In ons dorp heeft de col lecte voor T.B.C.bestrijding opgebracht de som van f 46. MAKKUM, 16 Oct. Hedenmiddag brak er brand uit in de achterkamer van het huls, bewoond door den vlsscherman G. Poepjes. Bij de eerste ontdekking Het het zich slecht aanzien, daar het heele huls spoedig vol rook was. Daar het huis midden in het dorp staat waren er spoe dig een aantal mannen, om door het aan brengen van water, de brand te blus- schen, wat in zooverre is gelukt, dat de brand niet buiten de kamer sloeg. Even wel is alles van binnen uitgebrand, be nevens een groote partij visschersnetten, welke aldaar lagen opgestapeld en ver moedelijk door broei in brand zijn ge raakt- pelwangetjes” worden we, heel attent, door de vrouwelijke refugé’s van Java genoemd), is dit een niet hoog genoeg te prijzen omstandigheid. De atmosfeer wordt er aangenaam door verkoeld, en we kunnen een bad nemen; wanneer we maar zin hebben. Ook buiten het kampement is de ont spanning betrekkelijk dicht in de buurt: liftende zit je na een half uurtje in het hartje van de stad. Die recreatie-moge- lijkheden te over biedt. Maar dat onder werp volgt nog wel in een ander artikel. Ik spreek hier maar over „wij”, zonder U ook maar eenig idee te geven, wie die „we” eigenlijk zijn. Het lijkt me dus wel wenschelijk onze ploeg even aan u voor te stellen. Officieel dragen wij de benaming Konink lijke Nederlandsch-Indlsche Luchtmacht, in de omgang worden we de „forgotten Air Force” genoemd, terwijl we zelf van oordeel zlïn, dat de betiteling: „lucht infanterist” de werkelijke situatie het dichtst benadert. Hoe dat zit, ga ik in m’n eerstvolgende ..krabbels" uiteenzet ten. Voorloopig hebt U eenig Idee gekre gen van de onderhavige personen en om standigheden. En het eerste contact is tot stand ge bracht z; rijdende tram gevallen, een man, een kind. „Doodelijk ongeval met overvolle tram”, leest ge "s avonds in de krant. De schuld van Wat heeft het voor zin, lezers, nog meer voorbeelden aan te halen. Wij allen zijn .losgeslagen, wij bekommeren ons niet meer om wetten, wij vertreden met een glimlach alle voorschriften. En als wij ons soms even bezinnen op het onjuiste van onze handelwijze, dan excuseeren wij ons met het stereotype: gevolgen van de ontreddering, die door den oorlog is teweeggebracht. Tijdens de bezetting móésten we, was het juist goed en nu kunnen we het niet meer afleeren. Heb ben wij het nog stééds niet afgeleerd, meer dan anderhalf jaar na de Bevrij- ding? Wanneer zullen wij ons eindelijk eens losmaken van de fabeltjes: dat heb ben de Duitschers gedaan, het is een ge volg van de bezetting, wij zelf kunnen er niets aan doen, de mentaliteit van ons volk is verknoeid. |ls dat werkelijk het geval? Hebben wij ïdan zoo weinig weerstand en-of rege- I neratievermogen? Zijn wij dan zoo zwak, I dat wij ons na jaren nog niet hebben kunnen herstellen van de deuken en ga ten, die een oorlog in ons geestelijk har nas heeft geslagen? Indien dat zoo zou zijn, dan ware het te wenschen, dat Ne derland van de wereldkaart werd ge veegd. dan zouden wij niet waard zijn als zelfstandige natie te bestaan. Niets dan gemakzucht beweegt ons bij onze dagelijksche „kleine" overtreding- kjes, niets dan.gebrek aan verant woordelijkheid. Want het is heusch niet zoo, dat wij niet begrijpen, dat wij in on wetendheid handelen of in eerlijke ver ontwaardiging de voorschriften overtre den. Wij weten immers maar al te goed, dat die wetten en voorschriften niet ge maakt zijn om ons te krenken of om ons in een ondragelijk keurslijf te dwingen, maar dat zij gemaakt zijn vóór ons en dóór ons, om u tegen mij te beschermen, mij tegen u en ons tegen anderen. En uiteindelijk misschien onszelf tegen ons zelf. De gevolgen van dit gebrek aan zelf discipline, van dit gemis aan verantwoor delijkheidsbesef zijn dagelijks om ons heen te zien. Kleine voorvallen kunnen ons evenwel niet meer doen opschrikken, daarvoor hebben wij allen te veel mee- gemaakt. Doch als in Apeldoorn een vliegtuig neerstort en tientallen jonge menschenlevens vernietigt, ia, dén schrlk- ken wij op en slaan de hand aan het angstig kloppend hart. Dan staan wij I geconfronteerd met die dwingende vraag: wlen treft de schuld? En als wij dan, al is 't ver op den ach- tergrond doch in onloochenbaar verband, onszelf als medeschuldigen zien, dan heel misschien zal het drama te Apeldoorn toch nog een les voor ons ge weest zijn, waaruit wij iets hebben geleerd. VERANTWOORDELIJKHEID. Wie de droeve begrafenis te Apeldoorn heeft bijgewoond, wie een laatste blik heeft kunnen werpen op de twintig kis ten, die in de gangen van de H.B.S. ston den opgesteld, wie met de zwaar be proefde ouders de moeilijke gang naar het kerkhof heeft meegemaakt of wie daarover alleen maar heeft gelezen, die zal zich het hart hebben voelen ineen krimpen van mededoogen, die zal de vuisten hebben gebald om de ontroering de baas te worden. En vele vrouwen, moeders In geheel Nederland, hebben met gebogen hoofd gezeten boven het trekking van het doodvonnis onttrokken, dagblad, dat haar de laatste berichten bracht, en door een floers van tranen de woorden niet meer kunnen lezen. Het is voorbij, de stoffelijke resten zijn aan de schoot der aarde toevertrouwd en God zal de zoo rampzalig omgekomen kinderen zeker genadiglijk in Zijn Rijk hebben opgenomen. Rest de rouw in de gezinnen der vele families. Rest voor ons.door te leven. Is het zoo? Neen! Ieder die niet slechts oppervlakkig is geraakt door de tragische buitenkant van dit drama, ieder, die beseft, dat dit ont zettende gebeuren een diepere onder grond, een wijdere achtergrond heeft, zal moeten antwoorden op de dwingende vraag: wie treft de verantwoordelijkheid voor dit drama? Want het Apeldoornsche drama Is symptomatisch voor de geestelijke ont reddering van dezen tijd. Is wel het dui delijkste, maar lang niet net eenige voor beeld van het verdwijnen der zelfdisci pline, van het zoekraken, het verwaar- loozen van het verantwoordelijkheids besef. Treft den jeugdigen militairen vlieger, Max Christern, zelf slachtoffer van zijn eigen roekeloosheid, alle schuld? Op'r- vlakkig zou men antwoorden: ja. Zeker/ hem treft de directe schuld. Aan de on gehoorzaamheid, de roekeloosheid en het gemis aan verantwoordelijkheid van de zen 23-jarigen sergeant-vlieger vielen tientallen kinderen ten offer. Christern had zijn handteekening gezet onder de schriftelijke half uur in de omgeving van het vliegveld Valkenburg te vliegen. Hij maakte van deze eerste solovlucht, onderdeel van ’n normale opleiding, waarin hij reeds drie- hërSvot‘,gëlë“d,,‘i’dat opgësteïd was in de gymnastiekzaal van de gevangenis. Wegens den zelfmoord van Göring wa ren zij geboeid. Geestelijken en doktoren Göring pleegt zelfmoord. Naar de Amerikaansche nieuwsdienst uit Neurenberg meldt, is de executie van de terdoodveroordeelden in den nacht van 15 op 16 Oct. om 2 uur (Ned. tijd) be gonnen en om 3.45 uur geëindigd. Hermann Göring had zich aan de vol- door om 10.45 uur zelfmoord te plegen. Hieromtrent heeft de commandant der gevangenis, Kol. Andrus, het volgende medegedeeld: De cipier, die door het raampje in de celdeur toezicht op Göring hield, heeft hem geen enkele maal de hand naar den mond zien brengen. Gö-i ring was in pyama en zijn handen lagen boven het dek. Tegen kwart voor twaalf zag de cipier, dat Göring krampachtige bewegingen maakte en hij hoorde hem luid kreunen. De wachtkorporaal werd er bij geroepen; deze zond om den ge vangenisdokter en den gevangenis-gees- telijke. Tezamen met nog een officier be traden deze mannen Görings cel. In de cel werd een open enveloppe ge vonden, waarop met potlood de naam „Hermann Göring" was geschreven. In de enveloppe bevonden zich drie blaadjes met potloodschrift, verder vond men in de cel een klein metalen buisje, dat uit een patroonhuls was vervaardigd. Uit het onderzoek van de in den mond van Göring aangetroffen glasscherfj.es bleek volgens den gevangenisdokter, dat gebruik was gemaakt van cyankall. i Volgens een bericht van A.F.P. was de I ampul met het vergif, dat Göring innam, in een blik „nescafé” verborgen. Alle ge vangenen hadden een dergelijk buisje vóór hun arrestatie in hun bezit gehad en ook bij Göring had men het gevonden ten tijde van zijn gevangenschap in Mon- dorf bij Luxemburg. Hoe Göring kans - - I heeft gezien het buisje verborgen te hou- opdracht om ongeveer een I en fe gebruiken, is volgens den com mandant der gevangenis een raadsel. De tien overige veroordeelden werden tusschen Amerikaansche soldaten naar andere onderdeden die de afgeloopen maanden de „onneembare haven” bin nenstoomden, werden onmiddellijk zon der de geringste consideratie, op trans port gesteld naar de bijna ondoordring bare binnenlanden van Malakka, een rui ge 150 mijl uit de geciviliseerde wereld. En zullen daar weinig anders weten te doen dan zware jungle-oefeningen hou den, wilde zwijnen schieten en luisteren naar het hysterisch gekrijsch der apen families. Neen, wij hebben werkelijk „gemasseld”.. Toen we de negende November va.: het vorig jaar in Singapore werden ont scheept, vroegen we ons met angst en beven af: hoever komen we van de stad te zitten? ’t Viel mee. Men bracht ons naar het Prins Bernhardkamp in Changl, een landstreek, vormende de N.O1. punt van het eiland. Tamelijk hoog gelegen, zeer glooiend, met een rijke kokospal menvegetatie, die gecultiveerd is, en naast de vlsscherij het hoofdmiddel van bestaan uitmaakt van den Inlander. Zoo als trouwens op heel Singapore-elland. Ons (tenten)kamp ligt vlak aan zee. Zoo vlak, dat de tent, die ik met drie makkers bewoon, bij vloed slechts vijf meter van het water staat. Voor nieuwkomers, „ba ren" als w|j, kersversch uit Europa („ap- 250 gram suiker, boter- hamstrooisel, of 500 bram jam, stroop, enz. hamstrooisel, of 500 gram jam, stroop enz. 132 alg. 2 kg appelen of peren. Tabakskaarten enz.: T 52 2 rantsoenen tabaksartikelen. Op de bonnen voor fruit kan men met in gang van Maandag 21 October appelen en-of peren betrekken bij een winkelier in groente en-of fruit of bij een markt- of straathandelaar. Voorinlevering dezer bonnen heeft dus, in afwijking van het geen tot nu toe geschiedde, niet plaats, De fruitbonnen blijven geldig tot en met 9 November. Op de bonnen voor suiker en thee kan met ingang van Vrijdag 18 October ge kocht worden. i en nochtans de kern niet raken. Wij kunnen eerste ontsteltenis, ónze “veront- namelijk vragen, of de militairen in het zich wel bewust zijl verantwoordelijkheid, OPBRENGST COLLECTE. De Sonnevanck-collecte bracht f271.49 op. D.U.W.-AUTO IN DE SLOOT. Woensdagochtend, ongeveer half tien van Wer- buiten de stad is de auto geslipt, de voorzitter van den N.KB.,^ zag men geslagen en in de berm- "l,+ Bolswards Nieuwsblad I l i r r TV VVJJÜUUgVVl» IVUU) HUM ■■■■■ISWIIII -m. I SS .«m, u.» -w ..uiting Sneek. T

Kranten in de gemeente Sudwest-Fryslan (Bolswards Nieuwsblad, Sneeker Nieuwsblad en Friso)

Bolswards Nieuwsblad nl | 1946 | | pagina 1