H
ird
miinheer de Burgemeester
OP ZOEK NAAR
Ie
al
R
HET ZWARTE GOUD)
Dinsdag 5 November 1940
No. 49
42e Jaargang
OSINGA - Bolsward
West* en Zuidwest Friesland
Uitgave van Drukkerij Fa. A. J.
Streekblad voor
looi
tel
DE - ANNEX ATtë-PLANNEN1
o
10).
11
BANANEN VOOR DE JONOSTE KINDEREN
In December gedroogde zuid*
vruchten voor iedereen.
Op 7 November zal een voorlnleverlngabon
voor bananen worden bekend gemaakt,
waarop voor kinderen, geboren in 1942 en
later, zoo spoedig mogelijk 500 gram ba*
nanen zal worden verstrekt.
Het ligt voorts in de bedoeling in de eerste
helft van December een bon aan te wijzen
waarop iedereen 200 gram gedroogde zuid
vruchten zal kunnen koopen.
°P-
°P
Marktstraat 13 - Bolsward
Telefoon 451 (K 5157)
Abonnementsprijs
1.25 per kwartaal bij vooruitbetaling
Advertentieprijs10 cent per m.m.
Giro 87926
ER
>57
IER
d”
Het totale te annexeeren gebied bevat
75000 tot 100000 Duitschers.
Ten Oosten van Coevorden bevinden zich
petroleumbronnen. Ten Oosten van Sit-
tard kolenmijnen.
Het ligt in de bedoeling het eiland Bor
kum te gebruiken voor het onderbren
gen van politieke gevangenen.
De Duitsche bevolking, behoudens oor
logsmisdadigers en andere nazi’s kun
nen in het geannexeerde gebied blijven
wonen. De annexatievoorstellen moeten
nog door de Groote Vier goedgekeurd
worden.
Het Ned. Comité voor Gebiedsuitbreiding
heeft met groote teleurstelling kennis ge
nomen van hetgeen in de pers is uitgelekt
omtrent de voornemens der regeering in
zake grensverbetering. Het betreurt in
hooge mate, dat na de aankondiging in
de Troonrede, de regeering aanleiding
heeft gevonden, deze voornemens slechts
In comité-generaal aan de Volksverte
genwoordiging kenbaar te maken, zoo-
dat de openbare meening onkundig blijft
van het standpunt der regeering in deze
hoogst belangrijke aangelegenheid. In
dien de persberichten juist zijn, dan biedt
de voorgenomen grenscorrectie bij de
vaststelling waarvan men blijkbaar di
plomatieke bezwaren heeft willen ont-
loopen en voor moeilijkheden van bevol
king en wederopbouw is teruggedeinsd,
geen economisch voordeel van eenige
FEUILLETON
me ontgaat. Heeft u al van de laatste
plannen der "heeren gehoord?”
„De laatste plannen?” vroeg dokter Die
mel, die voortging van tijd tot tijd den
polsslag van zijn patiënt te controleeren.
„O, weer zoo iets aardigs! De heeren
staan voor niets. U weet toch zeker, dat
den gemeenteraad een nieuw uitbrei
dingsplan ter beoordeeling wordt voor
gelegd?”
„Dat is toch heel gewoon ik heb zoo
iets gelezen. Van de week Is er vergade
ring over.”
„Dus u weet niet, waarom het uitbrei
dingsplan veranderd moet worden?”
vroeg Wouters ernstig. „Dan zal ik het
u vertellen: enkel en alleen om Overmeer
en natuurlijk hèm ook, een extra-duit toe
te stoppen.”
„Dat begrijp ik niet,” verklaarde dokter
Diemel.
„Het is zoo duidelijk als iets. Bekijkt u
de gewenschte uitbreiding de kaart
heeft ter visie gelegen en ik heb haar
gezien dan zult u opmerken, dat groo
te lappen land van Overmeer in het plan
zijn opgenomen. U weet net zoo goed
als ik, dat weiland, in de toekomst be
stemd als bouwterrein, heel wat meer
opbrengt. En nu doen de edelachtbare
heeren nog stom ook ze kunnen' niet
eens den tijd afwachten. Tegelijk met
het uitbreidingsplan geven ze een voor
dracht in behandeling om de een of an
dere Bouwmaatschappij toestemming te
verleenen, een aantal middenstandswo-
ningen neer te zetten.op den grond
van Overmeer, dat déérvoor in het uit
breidingsplan moest worden opgeno
men. Begrijpt u nu, waar de schoen
wringt?”
Wordt vervolgd.
CLANDESTIENE HANDEL IN ON
DEUGDELIJKE SPIJSOLIE.
De recherche van den G. C. D. heeft in
samenwerking met de politie te Breda
een uitgebreid onderzoek ingesteld naar
het clandestien in den handel brengen
van ondeugdelijke olie als spijsolie,
welke verkocht werd in flesschen,
voorzien van vervalschte etiketten en
afsluitstrooken (capsules). Oorspronke
lijk was de olie (paraffine) ongekleurd,
doch er werd boterkleursel aan toege
voegd. De olie werd voornamelijk ver
kocht aan cafétaria’s en patatca-frites-
zaken. Groote hoeveelheden van deze
olie werden verhandeld voor den prijs
van 7.tot 8.per flesch.
De cliché’», benevens pl.m. 1100 etiket
ten, konden te Rotterdam in beslag ge
nomen worden. Tegen verschillende
personen werd procesverbaal opge
maakt.
I
HET SUIKERRANTSOEN.
In November zullen de suikerbonnen
weer in de eerste week van een veer-
tiendaagsche periode worden aangewe
zen, zoodat de huidige maatregel, waar
bij aanwijzing van deze bonnen in de
tweede week van een periode plaats
heeft, geen rantsoenverlaging inhoudt.
De huidige situatie is een gevolg van de
verstrekking van 't extra kilogram sui
ker, die in den loop van September
heeft plaats gehad en waardoor aan de
bevoorrading van de detaillisten hooge
eischen zijn gesteld. Thans worden de
handelsvoorraden weer geleidelijk aan
gevuld.
echter in geenen deele het geval. Inder
tijd is slechts een onbeteekencnd gerin
ge hoeveelheid voor proefneming in het
buitenland beschikbaar gesteld. Nadien
is de geheele productie voor het bin
nenland beschikbaar bestemd.
Dat de productie van deze entstof on
voldoende is om onzen veestapel volle
dig te enten, vindt zijn oorzaak in de
moeilijkheid om de inrichting voor het
bereiden van de entstof te Amsterdam
met voldoenden spoed uit te breiden,
Over de voorgenomen uitbreiding van
het Staatsveeartsenijkundig Onderzoe-
kingsinstituut aldaar werden reeds eer
der mededeelingen gedaan.
BURGEMEESTER VAN HEERENVEEN.
De burgemeester van het Bildt, de heer
G. H. Kuperus, is met ingang van 13
Novefmber benoemd (tot burgemeeister
van Heerenveen.
Uit den Omtrek.
VRIJZ. VROUWENVEREENIGING.
OGSTERLITTENS, 1 Nov. De Vrijzinni
ge Vrouwenclub hield haar jaarvergade
ring in het gemeentelokaal.
Geopend werd met het zingen van Gez.
92 2 en 4, waarna Ds. Bobeldijk een
bijbelbespreking hield uit het boek Ge
nesis over ^De zondvloed”, wat met
groote aandacht werd beluisterd.
Vervolgens werden aan de orde gesteld
de verslagen over het afgeloopen jaar.
Hieruit bleek, dat het ledenaantal steeg
tot 40, terwijl de kas sloot met een ba
tig saldo. Voorts werd gelezen een schrij
ven van Ds. J. Schmidt van Hoogezand
de oprichter der Vrouwenclub. Door
ziekteomstandigheden werd besloten de
viering van het 2de lustrum uit te stellen
tot December. Als bestuurslid werd her
kozen mevr. Wed. B. Bos.
Ten slotte werd beëindigd met het zin
gen van Gez. 120 1.
Onbillijke jaloezie.
„Gluck Auf” roepen de houwers, die te
gelijk met ons naar boven zijn gekomen,
elkander toe. De mijnwerkersgroet, de
heilwens, die zij nooit zullen verzuimen
als zij een collega tegenkomen. Want
nergens onder arbeiders hebben wij ooit
een grotere mate solidariteit meege
maakt dan hier. Geen wonder. Dit is niet
alleen een zwaar, onmenselijk zwaar be
roep, het is ook een arbeid waarbij een
man meer dan in welk vak ook, is aan
gewezen op de steun en hulp van zijn
collega’s.
Men is buiten de mijnstreek wel eens af
gunstig geweest op de werkers van Z.-
Limburg, die zooveel textiel kregen, die
zwaar werden gevoed, een radio konden
kopen van hun loon, extra jenever toe
gewezen kregen. Maar vergeet niet: de
mijnwerker verslijt, kruipend op buik of
knieën, door de nauwe gangen ontzag
gelijk veel kleding. Als hij uit de schacht
komt, moet hij zich van top tot teen zeer
intensief wassen (men houdt geen stukje
eigen kleding aan als men de mijnen in
gaat), de temperatuur waaronder wordt
gewerkt, is ondanks de zeer behoorlijke
luchtverversing buitengewoon hoog en
neemt elke 33 meter diepte een graad
Celclus toe. De houding waarin wordt
gewerkt, is beestachtig vermoeiend: in
acht uur arbeid kan de houwer geen se
conde rechtop staan, hij hurkt en knielt
en ligt. De dagen zijn lang, want men
werkt acht uur en daarbij komt dan nog
een kwartier voor verkleden vooraf, en
1
Tien meter per seconde tuimelt da liftkooi omlaag. Een vreemde
druk op de oren voelt de verslaggever, die het kolenfront tege
moet valt. „Slikken,” zegt de mijningenieur. Men slikt, de druk is
voorbij. Tien, twintig, dertig, achtendertig seconden. De kooi houdt
stil. Men is op 380 M. diepte aangekomen, en dat is de diepte waarop
in deze mijn, de Dominiale mijn te Kerkrade, de oudste kolenmijn ter
wereld, de bovenste kolenlagen liggen.
De oudste mijn ter wereld. Want reeds in 1113 begonnen mijnwer
kers, onder leiding van de abten der oude kloosters te Rolduc, hier
kolen te delven. Omstreeks de Franse tijd waren deze mijnwerkers
met zeer primitieve hulpmiddelen (bijv, pompen, door paarden in
beweging gebracht) reeds tot op 200 meter diepte doorgedrongen.
Bij de liftkooi, op 380 m. diepte ligt het
Centraal Station. Hoge gewelfde gangen,
electrisch verlicht, een verlaten perron
en veel smalsporen met kolentreintjes.
Er staat ook een personentrein, de wa
gens zijn sinaasappelenkisten op wielen,
maar de locomotief trekt goed. Twee en
een halve kilometer glijdt de trein door
bochtige gangen. Nog zijn wij zuinig op
onze handen, het is trouwens te donker
om te constateeren, dat wij toch al zwart
zien, maar naarmate een dikkere laag
kolenstof alles om ons heen zwart maakt
worden wij roekelozer met betrekking tot
ons, in geleende mijnwerkerskleedij toch
al weinig flatteuze uiterlijk.
Luguber avontuur.
De zooveelste smalle gang.
„Dit is het front,” zegt de ingenieur.
„Tussen twee lagen leisteen ligt hier een
kolenlaag van 80 cm dikte, onder een
hoek van dertig graden met het aard
oppervlak. Op 380 m. dus waar wij nu
zijn, begint de laag, op 500 m. eindigt
zij. Door deze laag wroeten onze mensen
zich heen.” En hij verdwijnt in de don
kere, hellende gang. Wij krulpen achter
hem aan, op handen en voeten. Inferno!
Lawaai van electrisch gedreven afbouw-
hamers, verre kreten van mijnwerkers,
die vele meters dieper zitten, geratel van
de stuwgoot die de kolen naar de diepste
punt van het front transporteert.
Een vreemd, een bijna luguber avontuur
is voor den leek deze tocht. Soms kruipt
men op de bulk enige tientallen meters,
dan weer laat men zich meevoeren op de
ketting van de stuwgoot. Om de zeven
meter passeert men een houwer. Witte
tanden grijnzen in een zwart gelaat, felle
ogen blikkeren. In onverstaanbaar dialect
wordt ons wat toegeschreeuwd, boven ’i
lawaai uit. De tong Is een stoffige lap
leer in de mond. Men slikt moeilijk, men
brult naar een mijnwerker: „Waarom
hebben jullie hier beneden geen cafétje?
Een glas bier zou me smaken!”
„Vlug passeren”.
We zitten onder Duitsland. Het gebied
van de Dominiale mijn te Kerkrade ligt
voor meer dan een derde onder Duitse
bodem. „We kruipen in de richting Han
nover,” zegt de ingenieur. „Maar zo ver
is het niet!”
Een heel nauw stuk. Een dikke collega
is bang, dat hij klem zal komen te zit
ten. Maar neen, er is noi
voor zijn embonpoint.
ten. Maar neen, er is nog juist plaats
voor zijn embonpoint. „Denk erom,”
schreeuwt de ingenieur. „Hier vlug pas-
seeren, dit stuk dak is niet te vertrou
wen.” Vlug, ja, maar een mens gaat niet
vlug, kikkerend over de kolen. Tachtig
centimeter is weinig voor een volwassen
mens. Gehurkt zitten de houwers in hun
kolen terzijde van de stuwgoot. De af-
bouwhamers vreten in de kolenlaag.
Tonnen en tonnen kolen daveren langs
de stuwgoot omlaag, naar de 500 m.
laag waar de kolentreinen worden ge
laden.
Eindelijk, na een tocht van uren, is dat
punt bereikt. Een lege kolentrein staat
gereed om ons door een wirwar van gan
gen terug te brengen naar de kooi. Weer
de druk op de ogen, weer dat suizelend
geluid, tien, dertig, vijftig seconden.
het daglicht keert terug. Nooit was het
licht zo helder, zo vriendelijk als op deze
trieste herfstdag.
Stadsnieuws.
„RUITEN TROEF”.
De glasactie te Bolsward Is
geslaagd.
Vrijdagavond kwam het werkcomité bij
een om verslag uit te brengen van de
inzameling.
Door een groep schilders en een aantal
burgers, geassisteerd door een 15-tal
padvinders is er Woensdagmiddag een
prachtige buit verzameld.
De heer L. de Haan zorgde door middel
van zijn geluid-versterkers, in alle deelen
der stad voor de muzikale omlijsting en
tijdige waarschuwing dat de glashalerS
op komst waren. Ongetwijfeld heeft dit
de vlotte gang van zaken zeer bevorderd.
Volgeladen karren reden den geheelen
middag naar het centrale punt, de fa.
Boersma en Zelle op de Dijlakker, die
belangeloos haar medewerking had aan
geboden voor verpakken en expeditie.
Deskundigen schatten de buit aan glas
en kozijnen op ongeveer 100 vlerk. AL,
waarvan 60 vierk. M. glas.
Als men bedenkt, dat in Bolsward zelf
veel glasschade is geleden, is dit een
bijzonder mooi resultaat, waarmee wij
best tevreden kunnen zijn. Bovendien
werd nog ongeveer f800.aan con
tanten binnen gebracht, waarvoor als
nog getracht zal worden glas te koopen.
Ook uit de omgeving werden ruiten naar
Bolsward gebracht.
Waarheen gaat dit glas?
Allereerst zal met medewerking van den
gemeente-architect gezorgd worden
voor de geteisterde huizen in eigen stad.
Verder is telegrafisch aan het Centraal
Bureau Glasactie in Den Haag gevraagd
een plaats op te geven waar de ruiten
door onze eigen vakmenschen kunnen
worden geplaatst.
Onze plaatselljke schilders en timmerlie
den stelden zich beschikbaar om de rui
ten, deuren en kozijnen direct aan te
brengen ergens in het geteisterde gebied
en „de Combinatie” deed het aanbod
voor gratis vervoer.
De resultaten overtreffen verre de ver
wachtingen. Daarom hulde en dank voor
de spontaniteit der medewerkers alsme
de voor de bewoners van onze stad voor
de prachtige samenwerking die in de-
Leeuwarden, werd, na afdoening van
de gewone huishoudelijke zaken en ver
nieuwing der mandaten van de bestuur
ders o.a. besproken de enorme prijsstij
ging die in de laatste jaren heeft plaats
gehad, waardoor vele deelnemers
die hun verzekeringen niet belangrijk
hebben verhoogd, ver beneden de te
genwoordige waarde verzekerd zijn,
met het gevolg dat zij ingeval van
brand de herstelkosten lang niet ten
volle vergoed kunnen krijgen.
Algemeen was men overtuigd van de
noodzakelijkheid eener aanzienlijke
verhooging der verzekerde sommen,
waartoe de deelnemers dienen te wor
den opgewekt.
Aan het einde der vergadering gaf de
heer C. Aalfs van Harlingen een film-
vertooning van eigen werk, waarmede
hij bij de aanwezigen veel succes oogst
te.
„En kreeg je daarmee de toestemming
de circus op je land te laten zetten?
Daar schoot je toch zeker niets mee
op?”
Wouters lachte grimmig. „Ik trok aan
’t kortste eind natuurlijk. In de Dorps
straat. getuigen bij de vleet, veldwach
ter Kimmel bij de hand hij heeft moei
te genoeg gehad om me in te rekenen
anderen moesten hem helpen. Hij,
meneer de burgemeester, trok aan het
langste eind. Nauwelijks was ik opge
borgen de zaak was nog niet eens
voor geweest, of Overmeer had de toe
stemming, die Tiij mij niet wou geven.
Toen ik het hoorde, heb ik mijn vuisten
op de deur met pinnenbeslag stuk ge
beukt.
De circus was al weer weg, toen ik te
rug kwam. Er was dik verdiend het
was druk geweest, enfin, dat weet u
in drommen waren ze uit de stad ge
komen. een circus! In jaren niet ver
toond. De directeur wreef zich de han
den. Overmeer verdiende en Poortmans
verdiende. Wij zullen samen in onzen zak
hebben, wat die twee toen de gemeente
aan belasting bestolen hebben, dokter!”
„Wouters.je zegt meer, dan je ver
antwoorden kan.”
„Kom, dokter, u ziet het ook wel, wat
er in Harrelaar kan gebeuren. Vroeger
had ik daar zoo’n erg niet in, maar sinds
hij me datj geleverd heeft met m’n land,
hou Ik m’n oogen goed open, en ik geef
u de verzekering, dat er niet veel is, dat
zen in zoo korten tijd is bereikt.
AANGEHOUDEN.
Door de politie te Heerenveen werd een
jersoon aangehouden uit Bolsward, die
n het bezit bleek te zijn van een even
te voren gestolen rijwiel.
COMMISSIE VAN OVERLEG.
In een j.l. Woensdag gehouden verga
dering van de besturen van de Kath.
Arbeidersbeweging, Bestuurbond van ’t
N.V.V. en bestuurdersbond van het C.
N. V. is na een geanimeerde bespre
king een commissie van overleg ge
vormd, die als volgt Is samengesteld: J.
Boekema, voorzitter, B. Veltman, V.-
Voorzitter, H. Radelaar, Seer., J. van
der Kuur, W. Roek en H. Witteveen.
Door de commissie van overleg is reeds
een verzoek gericht tot den burgemees
ter om te bevorderen dat plaatselijk een
Commissie voor de Prijzcncontróle in
gesteld wordt.
VERKEERSONGELUK OP DE DIJK.
Vrijdagmiddag kwam bij het passeeren
van een stilstaande personenauto, een
sleeperswagen in aanraking met een
van tegengestelde richting komende
motorwagen. De sleeperswagen werd
op zij gedrukt en bekwam materieele
schade.
Gemengd Nieuws
In de dezer dagen gehouden jaarver
gadering van de Vereen, van Secreta-
rissen-boekhouders van Friesche On
derlinge Brandw. Mijen gevestigd te
beteekenis, welke als compensatie voor
geleden schade mag gelden.
Het comité verwerpt deze grenscorrectie
als volkomen ondoeltreffend en zoodra
’t Nederlandsche volk veroorloofd wordt
van den juisten inhoud van de regee-
ringsplannen, als fait accompli, kennis
te nemen, stelt het Comité zich voor zijn
standpunt nader te motiveeren en nog-
maals de redenen uiteen te zetten, waar
om, wegens de vérstrekkende gevolgen
van de te nemen beslissing, voor onze
toekomst een ruimere opvatting dan
waarvan thans melding wordt gemaakt,
vereischt wordt.
Naar wij vernemen zal de Nederland
sche regeering in het begin van de vol
gende week in een nota de Nederland
sche verlangens ten aanzien van de grens
met Duitschland aan de ministers van
buitenlandsche zaken van de Ver. Staten,
de U.S.S.R., Frankrijk en Engeland ken
baar maken.
Volgens Reuter heeft Bevin op een vraag
of hij vond dat de lage landen de verga
dering der ministers van buitenlandsche
zaken moesten worden ultgenoodigd, ge
antwoord, dat de aanwezigheid van Bel
gië en Nederland van het grootste be
lang was bij het nemen van besluiten
over de toekomst van Duitschland.
kleden na de dienst en een gewoonlijk
lange tocht naar de doorgaans vrij ver
van de wooncentra gelegen mijnen.
Niet zonder kolen.
Zulke mensen misgunt men een zware
voeding niet. Zulken mensen misgunt
men niet een hoog loon (voor een vol
leerden houwer thans f 12.40 per dag-
of een radiotoestel om zich na de af
mattende dienst te verstrooien. En bo
vendien: er zijn over de extra voorzienin
gen aan mijnwerkers veel verhalen ver
teld, die beslist onjuist zijn. Het is na
melijk niet zo, dat een mijnwerkersgezin
een radio èn een stofzuiger èn een strijk
ijzer en vele heerlijkheden kan kopen.
Hij kan een aantal punten voor derge
lijke artikelen verdienen boven zijn loon
en kan dus een radio of een stofzuiger
kopen na verloop van tijd.
Merkwaardig is, dat de mijnwerkers in
deze tijd hun arbeid zo sterk als een ge
vecht opvatten. Zij strijden aan het ko
lenfront om een zware slag te winnen, de
slag om Nederlands welvaart. Dagelijks
wordt op iedere mijn de productie van de
vorige dag bekend gemaakt, in de schaft
en kleedlokalen hangen tabellen, die het
verloop van de productie aangeven en na
iedere dienst (er wordt in drie ploegen
van acht uur per etmaal gewerkt) ver
dringen de koempels zich voor de grafi
sche voorstellingen om de behaalde over
winningen te zien. Dank zij een voortref
felijke bedrijfsvoorlichting zijn de mijn
werkers er volkomen van doordrongen,
dat zonder hun voortdurende toegewijde
arbeid onze industrieën niet kunnen
draaien, onze gas- en electriciteltsfabrie-
ken niet werken, onze Nederlandse ge
zinnen deze winter in de kou zullen zit
ten. Zonder kolen geen textiel, geen
fietsbanden, geen roomboter, geen trei
nen, geen trams. De kolenproductie is
de hartader van ons economisch her
stel.
Daarom is die belangstelling bij de mijn
werkers verheugend. En daarom is het
dubbel verheugend, dat het met de pro
ductie ook inderdaad goed gaat.
De beheerder der mijnen, dr. Ir. C. Th.
Groothoff, is over de prestaties van de
ondergrondse werkers zeer tevreden.
Men vergelijke slechts. In andere In
dustrieën is de arbeidscapaciteit thans
niet hoger dan 65 tot 70 pct. van die van
1938. In de mijnen is zij gemiddeld 80 pet.
in de door ons bezochte Dominiale mijn
zelfs 86 pet. Andere cijfers: de dagpro
ductie in de Limburgse mijnen ligt thans
geregeld boven de 30.000 ton steenkool
per dag. In October 1944 was zij 7530
ton per dag, in October 1945 23103, in
Mei van dit jaar 25518.
De kolenvoorziening van de Nederlandse
industrie is geen probleem meer. Ook
het energieprobleem is opgelost, van
fundamenteel belang voor het herstel van
Nederlands welvaart. En de mijnwerkers
de zo vaak verguisde mijnwerkers van
het Zuiden, hebben hiervoor gezorgd. In
een onmenselijk zware strijd aan het ko
lenfront, honderden meters onder de
grond, vechten zij voor onze welvaart.
„Kappie.”
GEEN MOND- en KLAUWZEER-
ENTSTOF NAAR HET
BUITENLAND.
Hier en daar worden geruchten verno
men, dat ons land groote hoeveelheden
mond- en klauwzeer-entstof aan ’t bui
tenland verkocht zou hebben. Dit is
agen zijn lang, want men
een kwartier voor verkleden vooraf,
Bolswards Nieuwsblad
vezlq
i
wel de moeite
T®"
rnd.
A'<
lor
:rk-
f
KM so
CARTO-46271
'’Akoo
Ik-
te
’0-
i
s
s
I
ran
een
ran
Ijke
>d"
ran
en.
;ten
ode
:ten
eze
ger
be-
ook
Verschijnt DINSDAGS en VRIJDAGS
Redactie en Administratie
in
die
oor
'■er-
De-
=gd
des
een
oor
i te
uw,
pe-
oet
ng
(in
ei-
;a-
ie-
let
Est
F| Te annexeren.
gebieden
Toen de krant weer wat grooter werd, hebben
we zoo langzamerhand de lezen zullen het
bemerkt hebben weer meer rubrieken kun
nen opnemen, zooab feuilleton, provinciaal
overzicht, brieven uit Indië, plaatjeazerie «na.
Alles met de bedoeling, on» blad lezcnzwaardig
te maken, uit te bouwen tot een echt gezins
blad.
Naast de plaatjesserie Tobias Sloom en Binky
welke voortaan alleen Dinsdags geplaatst zal
worden, zijn wij er in geslaagd een nieuwe
serie te kunnen opnemen.
,„Tom Poes” heeft in ons land een zekere
bekendheid gekregen. Van den zelfden schrij
ver, met medewerking van denzelfden teeke-
naar, zal in onze Vrijdagsnummers een plaat-
jesserie worden opgenomen onder den titel van
„Kappie”. Kappie en zijn maat zullen bij alle
kinderen van 8 tot 80 jaar zeker even popu
lair worden als Tom Poes, want de avonturen
zijn spannend en de teekeningen geestig.
Wij weten niet of één van onze lezers wel eens
gehoord heeft van de goede sleepboot „Kraak”.
Ze is gebouwd in 1895 op de werven van de
gebroeders Fokkema te Tjitjupkum en is nog
steeds volkomen zeewaardig.
De lotgevallen van dit schip zijn niet gewoon,
nee, daar is heel wat over te vertellen. Degene
die dat het beste kan, is wel de gezagvoerder
van het vaartuig, kapitein Anne Wipke, die
ook de eigenaar is.
Doe me 't genoegen en zeg niet kapitein
Wopke tegen me, mn jong! zei de oude
zeerob, toen we hem de vorige week bezoch
ten. Men noemt mij Kappie,, gewoon maar
Kappie. En 'n verhaaltje heb ik wel voor je,
luister maar es!
Nu het was een heel bijzonder verhaal, dat
Kappie ons vertelde, het was wel de moeite
waard.
